|
Bart en Geertrui en Ann en Wim en Nathalie....
Kent u ze nog? De wens-, juridische-, pleeg-, voogdij-, biologische,- en draagouder(s) van baby D.; het babietje dat ergens in februari 2005 geboren werd.
...Even resumeren: Zo'n drie jaren geleden was een zeker Bertje - een Limburger - het beu om telkens opnieuw zijn zorgvuldig opgespaard zaad aan zijn eigenste madam te besteden. Er kwam toch geen zak van terecht. Gepros in onvruchtbare bodem.
Via de hulp van internet kwamen ze terecht bij een zekere Anneke, een Oost-vlaamse, die haar eierstokken en baarmoeder tegen betaling ter beschikking stelde om aan de kinderwens van het Limburgs koppel te voldoen. De bevruchting zou gebeuren per K.I. kunstmatige inseminatie.
In de moderne veehouderij bestaat de K.I. al jaren. Alleen moet de varkensboer daar betalen voor enkele porties gezond berenzaad om zijn zeugen drachtig te maken. Hij mag dan kiezen: ofwel het roze ras ofwel de zwartgevlekte Piétrain. Ook voor het zaad van een dikbilstier dient een koeienboer zwaar in de portemonnee te tasten. Zo echter niet bij de Limburger; die moest naast zijn kwakje sperma nog een paar duizend euro nikkelen om de draagmoeder te bevredigen. Commerce is commerce.
Na 9 voorspoedige maanden kwam baby D. uit de buik van draagmoeder Anneke gekropen. Die was ondertussen een Hollands koppel tegengekomen die ook wel een paar duizend euro veil had voor een nieuwe baby. Ook zij kampten al jaren met onvruchtbare rotsen waarop zaad werd verspild. De Limburgers werden met een kluitje in het riet gestuurd en baby D. verhuisde naar Wimmeke en Nathalieke ergens in de steppen van Gelderland...
Dat alles kon natuurlijk niet verborgen blijven: Het werd een procedureslag van jewelste. De Limburgers, die dus naast wensouders ook voor de helft biologische ouders zijn wensten voogdijouders te worden. De draagouder, de andere helft van het biologisch koppel was dan weer, samen met hare vent, de juridische ouders, terwijl de hollanders als koopouders al lang blij waren dat zij voor pleegouders mochten spelen.
Ge ziet het: het loopt 't honderd.
Iedereen is dus overtuigd van zijn eigen groot gelijk en heeft daar smakken geld en schrokkerige advocaten voor over. Ze doen maar... Alleen vraag ik me dan af: Wat met die kleine?
Als die rond zijn 6de levensjaar ergens in een zandbak, hetzij in Gelderland, god-behoede-het-joenk ergens in Limburg, zit te spelen en daar te weten komt dat hij gekocht en verkocht is voor een paar luizige euro's dan moeten er psychiaters aan te pas komen. Wat moet dat kind voelen als hij of zij hoort zeggen dat hij eigenlijk drie papa's en drie mama's heeft. En dat geld de grote drijfveer van zijn bestaan is, en eigenbelang ???
Ik zal het waarschijnlijk niet meer meemaken maar ik zie het zo voor me: Een soort pseudo-advocaat Vermassen die binnen 20 jaar voor de één of andere rechtbank staat te pleiten en zal zeggen: "Edelachtbare, ik pleit zeer verzachtende omstandigheden: vroeger heette de beklaagde baby D. en hij had een erg verschrikkelijk slechte jeugd... van hot naar haar, van Wimmeke naar Anneke, naar Geertruike, naar Bartje, naar Nathalieke, en dan opnieuw... 3 paar ouders die alleen aan zichzelf dachten en geen rekening hielden met hun babietje...egoisten, weet U Edelachtbare, U kent ze wel, die soort...."
|
