....Verhalen uit het asielcentrum van Arendonk
(zie mijn berichtjes van 29/6 : asielcentrum)
.
Jouri Asparuchov is van Russische komaf en woonde al sinds zijn geboorte in Grozny de hoofdstad van Tsjetsjenië. Zijn ouders hadden na de tweede oorlog gehoor gegeven aan de vraag van de Russische overheid om te emigreren naar Tsjetsjenië, een deel van de Sovjet-unie in de Kaukasus. Jouri was gene lompe. Na hard studeren en in de pas lopen schopte hij het tot directeur van de openbare dierentuin van Grozny. Privé ging het hem minder voor de wind. Zijn vrouw stierf en hij bleef achter met drie kleine kindjes. Enkele jaren later vindt hij zijn tweede vrouw, ditmaal een rasechte Tsjetsjeense. Samen krijgen ze nog drie kinderen.
Begin de jaren negentig begint het onrustig te worden in de regio en de eerste pesterijen van de autochtone bevolking tegen hun zogezegde bezetters begint. De hele zaak escaleert en eindigt in burgeroorlog. De tsjetsjenen willen hun onafhankelijkheid en beginnen met de systematische intimidatie van allochtonen. In die omstandigheden probeert de familie Asparuchov te overleven. Bij de tweede bezetting van Grossny besluit vader Asparuchov met zijn drie oudste kinderen te vluchten. De beesten in zijn dierentuin zijn al lang gaan lopen of zijn opgegeten….Nu is hij aan de beurt.
Op 10 september 2001 met de eerste lichting komt Joeri met zijn drie kinderen aan in Arendonk. Enkele maanden later arriveert ook zijn vrouw met de drie kleinsten in het opvangcentrum van Arendonk.
Nu woont de familie Asparuchov in de buurt van Tienen in afwachting van hun definitieve verblijfsvergunning