Het weer.

Brede opklaringen, vanaf het westen kwamen er wolkenvelden.

Deze ochtend was het grijs in de Ardennen en kon er in het uiterste oosten nog een laatste winterse bui vallen terwijl er elders soms brede opklaringen waren. In de loop van de namiddag werd het opnieuw bewolkt vanaf het westen.

De maxima schommelden tussen 1 graad in de Hoge Venen en 7 graden aan zee.

Er stond een matige en aan zee soms vrij krachtige wind uit het zuidwesten.

Actueel.

MAZELEN

Wereldwijd zijn vorig jaar 10,3 miljoen gevallen geregistreerd van mazelen, een vijfde meer dan in 2022. Er overleden 107500 mensen, vooral kinderen jongeren dan vijf jaar, aan de erg besmettelijke ziekte. Dit blijkt uit een nieuw rapport van de WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) en de Amerikaanse gezondheidsautoriteit CDC.

Volgens het rapport heeft de opmars van mazelen te maken met een te lage vaccinatiegraad. Zo moet minsten s95% van de kinderen wereldwijd twee dosissen van het mazelenvaccin gekregen hebben om epidemieën te kunnen voorkomen. Maar in 2023 kreeg maar 83% een eerste dosis en slechts 74% een tweede dosis.

Er werden ook in meer landen uitbraken van mazelen vastgesteld: in 57 landen, tegen 36 landen in 2022. Nagenoeg de helft ervan ligt in Afrika.

Terug in de tijd: zondag 20 december 2009.

12 km gelopen (3 x 4 km): ronde 1 in 0:17:30 of 4.19/km; ronde 2 in 0:18:18 of 4.35/km; ronde 3 in 0:18:13 of 4.32/km. Gestart om 16 uur. Temperatuur min 1°. Deels gesmolten sneeuw op de weg. Veel gladde stroken. Het was dus moeilijk lopen. Op sommige plaatsen ligt er nu toch zo ‘n 10 tot 15 cm sneeuw.

Deze training kwam in de plaats van de kerstloop in Stekene die oorspronkelijk voorzien was. Door de vele sneeuwbuien vond ik het beter om toch gewoon maar een training af te werken. De wedstrijd in Stekene ging ook over 12 km. Maar dat zal dus voor volgend jaar zijn. Hopelijk!

Gewogen 63.7 kg.

Totaal week 51: 70 km.

Gelezen: de 100 meter (vervolg).

JESSE OWENS

Volledige naam James Cleveland Owens. Geboren op 12 september 1913 in Oakville, Alabama. Overleden op 31 maart 1980 in Tucson, Arizona.

Owens was de zoon van Henry en Emma Owens en was de zevende van in totaal elf kinderen. Zijn vader, de zoon van een slaaf, werkte op een katoenplantage. Op zevenjarige leeftijd moest ook Jesse gaan werken. Zijn bijnaam kreeg Jesse van een leraar op de lagere school, die hem verkeerd verstond toen hij zijn naam J.C. Owens opgaf.

Jesse werd ontdekt door zijn turnleraar Charles Riley. Riley bood de jonge Owens aan om hem te trainen, maar dat bleek eerst onmogelijk, omdat Jesse moest bijklussen bij een kruidenier voor zijn ouders. Riley bood dan aan om ’s ochtends te trainen en Jesse ging akkoord.

De jongeman bleek een wonderkind te zijn en talloze universiteiten probeerden hem in te lijven. Uiteindelijk koos hij voor de Staatsuniversiteit van Ohio. Toch kreeg hij hier te maken met racisme. Hij werd gedwongen in ‘zwarte’ gelegenheden te eten en te slapen. Hij kreeg ook geen studiebeurs. Dus bleef hij maar bijklussen bij de kruidenier.

Volgens (Amerikaanse) atletiekkenners leverde Owens zijn meest indrukwekkende prestatie in 1935. Tijdens een wedstrijd in Ann Arbor verbeterde hij binnen een periode van 45 minuten op vier atletieknummers in totaal zes wereldrecords.

In 1936 verbeterde hij het wereldrecord op de 100 meter (10,2). Het zou twintig jaar duren vooraleer dit record werd gebroken.

Owens mocht naar de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn. Adolf Hitler greep deze spelen aan als propagandamiddel voor zijn nationaalsocialistische politiek. De nadruk werd gelegd op prestaties van de zogenaamde Arische sporters, die als ‘übermenschen’ werden gezien. In deze context moet dan ook het ‘sprookje’ worden gezien, dat Hitler geweigerd zou hebben Owens de hand te schudden na diens overwinning op de 100 meter sprint. In werkelijkheid schudde Hitler op de eerste dag van de Spelen slechts de hand van de Duitse winnaars. Toen hem vanuit de organisatie van de Spelen het verzoek bereikte om ofwel alle winnaars de hand te schudden ofwel geen enkele, koos Hitler voor de laatste mogelijkheid. Owens zelf merkte hieromtrent op: ‘ik werd niet uitgenodigd om Hitler de hand te schudden, maar ik werd ook niet uitgenodigd op het Witte Huis om de president de hand te schudden’.

Jesse Owens won in Berlijn goud op de 100 meter, de 200 meter, het verspringen en met de 4x100 meter estafetteploeg. Aanvankelijk had hij geen negatieve indruk van het regime in Duitsland. Hij mocht er immers gaan en staan waar hij wilde, terwijl hij, eens terug in de Verenigde Staten, terug achterin de bus moest zitten.

Na Berlijn verandert het leven van Jesse Owens drastisch. De Amerikaanse Atletiekfederatie eist namelijk van hem dat hij deelneemt aan meetings in Duitsland, Engeland en Zweden. Hierdoor vermagert hij zienderogen en loopt hij psychisch en emotioneel op zijn tandvlees. Toch blijven ze hem verplichten te lopen omdat Owens bijzonder veel geld waard is. Zelf ziet hij daar weinig van. Hij loopt immers volgens de Olympische eed. Als Owens tenslotte toch weigert mee te gaan naar Stockholm schorst de Amerikaanse atletiekfederatie hem. Er zit Owens niets anders op dan zijn talent te gelde te maken. Zo wordt hij een bezienswaardigheid tijdens evenementen en in de pauze van baseballwedstrijden. Hij sprint voor grof geld tegen paarden, honden, treinen, ijsschaatsers en baseballspelers.

Naast deze nogal uitzonderlijke, vernederende vorm van geld verdienen, zoekt hij ook naar een wat meer reguliere manier. Eén van zijn eerste banen is instructeur van een gokpaleis, waar hij 130 dollar per maand verdient. Daarna stapt hij in het zakenleven. Te goeder trouw leent Owens zijn naam en financiële verantwoordelijkheid aan een keten van filialen van een kledingreinigingsbedrijf. Als dat failliet gaat zit Owens met een forse schuld van 114.000 dollar opgescheept.

Na de oorlog gaat het in financieel opzicht beter met hem. Hij start in 1950 een ‘public relations’ bureau en trekt vele sponsors aan. Voor deze sponsors ontwikkelt hij zich tot een soort van entertainer. Later evolueert hij tot een kosmopoliet, die overal de Amerikaanse waarden van vrijheid en democratie uitdraagt. Bij de vijftiende verjaardag van de Spelen van Berlijn, op 15 augustus 1951, wordt hij in het Olympisch Stadion door 75000 Duitsers als een held ontvangen. Burgemeester Schreiber spreekt bij die gelegenheid de historische woorden: ‘In 1936 weigerde Hitler je de hand te schudden. Vandaag zal ik dat rechtzetten door ze allebei vast te nemen en in de lucht te houden’.

In 1976 wordt hij door president Ford onderscheiden met de ‘Medal of Freedom’, één van de hoogste Amerikaanse onderscheidingen. Vier jaar later overlijdt hij, op 66-jarige leeftijd, aan de gevolgen van kanker.

De run vandaag.

Prima weer! Droog, niet al te koud, wat wind, maar vooral zon. Hoe lang was dat alweer geleden! We hebben ze nauwelijks gezien deze maand.

Een interval dan maar. Moest kunnen. Niet te overdreven zwaar met (10 x 200) R800. Maar het gevoel was goed. Dat is het belangrijkste. En ik heb er zowaar ook van genoten. De grootste voldoening heb je natuurlijk achteraf. En we doen zo voort. Zeker geen al te lange duurlopen meer dit jaar. En af en toe een interval. Meer moet dat niet zijn.

Details: 4.58/km – 726 c – 173 pasfrequentie -3,9°.