Eigenlijk dacht ik altijd dat de soep van buurvrouw Wielens haar eigen recept is. Elke zaterdag kookt ze een pan soep, lekker makkelijk voor de zondag. Het is een soort groentesoep en daar gaat altijd een grote verse worst in. Dat kenden wij niet. We hebben er al vaak een pruufken van gehad. Erg lekker! En elke zondagmiddag komt zoon Wim uit Assen even bij zijn moeder op bezoek, vaak met de jongste dochter Laura. ‘He’j nog een beetien soep moe’, vraagt hij dan. En altijd schept hij zichzelf dan een flinke kop van die lekkere gruuntesoep met worst van z’n moeder uit de pan.
Wie gisteren het lied van Daniel Lohues ‘Hier kom ik weg’ goed heeft beluisterd heeft het gehoord van die groentesoep met worst waar Daniel blijkbaar ook zo aan gehecht is… een streekgerecht van hier dus.
Daarom nog even de tekst van dat mooie en gevoelige lied:

Daniel Lohues: Hier kom ik weg

Je moeten d’r van haoln
Dat is wat ik doe
Bekend terein, vrumd genog
Hoe ’t rök en vuuld, hoe het lek en klinkt
Elke straote ken ik, elke bocht
Jij woont hier ver vandaan, zeggen ze elders in het land
Dan zeg ik, insgelijks, u ook, a’j ’t zien van dizze kant.

Hier kom ik weg, veur mien hiele leben
Ben ‘k met dizze horizon verweben
Hier kom ik weg, hier stiet ons huus
Bliekbar kom ik daor altied weer terecht
Hier kom ik weg

Hier bennen die paar mensen
Zunder wie ’t niks is
Bekend gedrag, vrumd genog
De wiede wereld is der wel,
Via draod en golven
Waormet ik vaak
Naor gruuner grös heb zocht
Naor de verste verten
Wul ik altied wel hen
Mar dat gevuul dreijt zich weer um
Zo gauw as ik daor ben

Ruumte smoort de drokte
Stilte gef rust
Ben me der nie alle dagen
Hielmaol van bewust
Hoe graag ik hier mag wezen
Gruuntesoep met worst!
Leven hier helpt net zo goed
As drinken tegen de dörst.

En wie de schapentrektocht van het Bargerveen naar de stad Groningen verder mee wil volgen klikt gewoon op http://www.rtvdrenthe.nl/video/blatend-over-hondsrug-3   . Ze zitten nu al in Gasselte en het wordt een steeds grootser evenement. Scholen èn burgemeester…alles loopt uit wanneer de kudde door hun dorp komt. Dat het Drents Archief ook met z'n tijd meegaat krijg je ook mee.

04-04-2012 om 18:04 geschreven door hetty  

Nee, niet alleen Wim Harwig bracht mij bij de taal en de plek waar ik me nog steeds thuis voel. Zondag werd het ook aangehaald in de kerkdienst die door gemeenteleden zelf in elkaar was gezet. We hebben daar een commissie Leren Vieren voor en deze keer was het weer bijzonder. Het ging niet alleen over ‘Ga op weg’ wat de titel was van de viering, maar ook over het je thuis voelen ergens. Een nieuw lied van Daniel Lohues werd hierbij aangehaald: Hier kom ik weg. Ja zo zeggen ze dat hier. Daniel komt uit Erica en na vijf jaar omzwervingen is hij er weer terug.
Ooit was er in Emmen in de Muzeval een avond met voor de pauze de Achterhoekse groep Boh foi toch en na de pauze Skik, de band met Daniel Lohues. De eerste was hier geen succes. Ik denk dat ze de liedjes niet goed konden verstaan, ik vind ze heel melodieus en prachtig. Toen kwam Skik en ineens kwam het publiek flink los. Skik vond ìk weer niks, maar nu Daniel Lohues met zijn luisterliedjes aan de weg timmert is het wat anders. Deze week hebben we vanwege het 10 jarig bestaan van het Dagblad van het Noorden 10 dagen lang dag een gastredacteur die mag zeggen wat hij graag in de krant wil hebben. We hebben hiervoor Marga Kool al gehad. Gisteren was het Bert Visscher en vandaag… Daniel Lohues.
Waar Daniël het over wilde hebben? Het landschap in Oost Nederland, een interview met Herman van Veen, zijn 10 jaar columns op zaterdag in het Dagblad van het Noorden, de voors en tegens over windmolens in het Drentse landschap, het verhaal over vriend en muzikant Hans van der Linden, kerkorgels in het noorden, Saksische schoonheden en dan bedoelt hij de verschillende typen Saksische boerderijen, Daniëls Ragu Bolognese en tot slot drie mensen die hem geïnspireerd hebben: Paul Mc Cartney, Leonardo da Vinci en Franciscus van Assisi

Door een klik op…..:

http://music.yahoo.com/daniel-lohues/

 hoor je Daniel zingen: Hier kom ik weg.  En kies de onderste..
Geniet ervan…
En een oude column van hem die wel in deze tijd past:

Judas
De meester had in de klas verteld over Judas. Dat die heel gemeen was. Een verrader. En dat een verrader nu nog soms Judas werd genoemd. Ik kende Judas uit de Johannes Passion. De evangelist zong zo mooi dramatisch ‘Judas aber, der ihn verriet…’. Nee, niet zo mooi allemaal van die Judas. Hoe kon hij dat nou doen? De volgende schooldag was geen gewone. De meester had ons beloofd dat we die middag naar het overdekte zwembad zouden gaan. Maar opeens, na het speelkwartier, veranderde zijn plan. We zouden niet meer gaan zwemmen, maar gewoon in de gymnastiekzaal gaan apenkooien. Dat vond ik heel erg. De hele klas maakte zeurderige, teleurgestelde geluiden. Het begrip verraad had ik nog niet helemaal goed doorgrond. Ik riep namelijk keihard tegen de meester, Judas! Dat heb ik geweten. Voor de komende jaren had ik het verbruid. De kracht van Judas was me duidelijk. Nog steeds. Je komt Judas vaak tegen. Bij Bob Dylan bijvoorbeeld. Ooit zelf voor Judas uitgemaakt omdat hij zonder met zijn fans te overleggen een andere muzikale taal ging bezigen. En in zijn lied ‘With God on our side’ vraagt Dylan zich af of Judas bij het verlinken van Jezus, God aan zijn kant had. Judas kan door Christenen ook gezien worden als held. Judas zorgde er immers voor dat ‘God’s plan’ ten uitvoering kwam. Als Judas Jezus niet verraden had, was deze misschien wel niet gekruisigd. En dat moest wel, want anders kon Jezus niet opstaan uit de doden. Dan was er geen mysterie. Geen basis voor een goedlopende religie. Dan was het Christendom nooit zo ver gekomen. Dan hadden we hier nog steeds rond paasvuren gedanst met zwarte houtskool-vegen op het gezicht. Dan hadden we Donar en Freya nog vereerd en ons vee ter zegening door de rook van de paasvuren gedreven. Die Judas toch....

03-04-2012 om 22:56 geschreven door hetty  

De trektocht van de stadsschaapskudde richting Groningen komt nu richting Borger waar ze zullen overnachten en hun rustdag zullen hebben bij het Hunebedcentrum.
Klik op: http://www.rtvdrenthe.nl/video/blatend-over-hondsrug-2

02-04-2012 om 21:18 geschreven door hetty  

Het graf van van vader Hendrik Jan en ons baby broertje, maar ook van onze gezamenlijke grootouders Johan Berend Willem Bijenhof en Heintje Bijenhof- Barmentloo.


Er zijn mensen die eenmaal van huis weg toch de band met hun roots belangrijker gaan vinden dan ze ooit gedacht hadden. Hoewel uncle Heurmen zich echt Amerikaan voelde en wilde dat zijn kinderen dat ook zouden zijn, bleek hij op latere leeftijd steeds vaker zijn geboorteplek op te zoeken. Het Achterhoeks dialect zat er ook nog steeds goed in, al begon hij elke zin met: ‘Well’.
Wim Harwig is naar Zeeland getrokken en is met de echte Zeeuwse Marjan getrouwd die aan haar zee verknocht is.
Maar toch hecht hij aan de Achterhoek, zijn geboortegrond, en geniet ervan als hij de taal van de streek weer hoort. Ook vandaag vertelde hij dat op zijn website. Hij had met Marjan, Mo en hun nieuwe camper een nachtje bij Johan en Joke op camping de Boomgaard gestaan, lekker gewandeld in de bossen en de graven van zijn voorouders opgezocht. Van het graf van zijn ouders en onze ome Jaap en tante Riek heeft hij zelfs een kort filmpje gemaakt. Ik zag er de lelietjes van dalen al boven de grond, de bloemen waar tante Riek, en ook opoe Bijenhof weet ik, zo van hield. Hij haalde het gezegde aan:
"A'j oew veurolders neet eert, bu'j oew name neet weerd". Ik denk dat het een uitdrukking van oom Jaap was net als de spreuk toen hij speeksel op z’n gewonde plekken smeerde tijdens een te lange en te warme fietstocht: “Wat goed is veur de mond is ok goed veur de wond”. En dat he'j altied bie'j oe, voegde hij er dan aan toe.
Zie: www.wimharwig.com.
Hoewel ik altijd in het oosten van Nederland gebleven ben waar het Nedersaksisch gesproken wordt, krijg ik toch een gevoel van thuiskomen wanneer ik gewoon in de supermarkt in Vorden mijn eigen klankkleur weer ontdek en denk dan: ‘Hè… hier praot ze eindelijk weer gewoon’. En ook wij zijn er toch regelmatig te vinden. Onze caravan gaat na de Pinksteren weer richting Boomgaard.

02-04-2012 om 10:01 geschreven door hetty  

‘Zö’w effen naor ’t hunebed in ’t Valtherbos?’, vraag ik Wim vanmorgen. Die weet al meteen waar ik het over heb. De schaapskudde, op weg naar de stad Groningen, is nu zo dicht in de buurt. Dat maken we niet vaak mee. De route die ze vandaag gaan afleggen staat bovendien in het Dagblad van het Noorden, dus dat kan niet missen.
De etappe van vandaag gaat naar Odoorn waar ze op het terrein van de SIVO de nacht gaan doorbrengen.
Dus… we zitten al bijtijds op de fiets richting hunebed D 39. Wanneer we aankomen is de kudde net vertrokken en omdat we niet alleen de achterkant willen zien maken we een omweg door het bos om ze verderop op te wachten en ontdekken de groep ineens bij een open plek waar de schapen kunnen grazen en de herders aan een vroege koffie gaan, een ideale plek. We zetten ons op een bankje aan de rand van de open plek en genieten meer dan een half uur van de grazende kudde met lammeren om ons heen. Intussen worden de herders geïnterviewd en gefilmd.
Het is inderdaad een mengelmoes aan schapen. Het zijn echt niet alleen Schoonebekers en Veluwse heideschapen. Er zijn veel kruisingen bij. Ik herken er Kerry Hill in met de zwarte randen om de ogen en zie de donzige beertjes die Hampshire Down sporen in zich hebben. ‘Het maakt ons niet uut’, zegt één van de herders, ‘als d’r maor wol an zit en vier poten d’r onder’. Er is een lam met een ontsteking aan z’n hoefje. Maar het plaatje van de goede herder die met het lam op z’n schouders verder gaat, is hier niet aan de orde. Behalve de drie herders met twee bordercollies is er een volgwagen bij met een schapenkar er achter.
Dan is het zover. Een van de herders roept de hond en een ogenblik later zwermt de kudde al bij elkaar en gaan ze verder. Eén herder met hond gaat voorop en twee anderen lopen achteraan. Er wordt nog wel goed gekeken of er gaan lam achtergebleven is in de struiken en dan gaat het verder. ‘Wij hebt gien haost’, zegt de herder lachend, ‘stap veur stap…. komt wij d’r ook’!
Door een klik op : http://www.rtvdrenthe.nl/video/blatend-over-hondsrug-1 kun je het eerste deel van de dag meebeleven. En zie je bij de speelweide aan de overkant heel even een paar mensen op een bankje zitten, mag je raden wie dat zijn...

SIVO—Stichting Internationale Volksculturen. In Odoorn wordt ieder jaar het SIVO festival gehouden waar deelname èn veel publiek op af komt uit binnen- en buitenland.

01-04-2012 om 00:00 geschreven door hetty  

Herder Joshua Bos vertelde dat hij na de eerste dag alleen wat moe was, maar verder is zo'n tocht puur natuur, ook voor de lammetjes.

Ooit gehoord van een stadskudde? In Groningen hebben ze er één, tenminste als die in de afgesproken 10 dagen de stad bereikt. Deze winter huisden de schapen op het natuurgebied Bargerveen. Vertegenwoordigers van Staatsbosbeheer, Landschapsbeheer Kollingsveen, de gemeenten op de Hondsrug en het Geopark de Hondsrug waren gisteren bij de start. Dit geschiedde door het openzetten van het hek door de beide wethouders van de gemeente Emmen Jannie Visscher en Nienke Houwing.
Die kudde neemt de plantsoenendienst heel wat werk uit handen, maar daar is het niet alleen om te doen. Door het begrazen van de plantsoenen blijven er meer plantensoorten in stand. Bovendien is het goed voor het natuurbesef van de Stadjers. De schapen brengen de mensen in aanraking met de natuur, vooral jonge mensen. In Groningen schijnen ze nooit ergens zo tevreden over te zijn geweest als over het stadskuddeproject. In zes jaar tijd is Bouke Arends één van de bekendste Groningers geworden en heeft al heel wat uitnodigingen staan om koffie te komen drinken bij verschillende stadjers als hij op Goede Vrijdag de tocht met zijn kudde vanaf het Bargerveen naar Groningen heeft volbracht, een tocht van 70 km.
Er zijn grote verschillen in de tientallen schapenrassen, maar de kudde die nu van natuurgebied Bargerveen naar Groningen loopt heeft er twee. De Schoonebeker, zoals wij er nu ook vier hebben lopen, en het Veluws heideschaap, beide hebben geen horens zodat ze ook niks kunnen beschadigen. Beide rassen worden al meer dan een eeuw ingezet voor het beheer van schrale natuurgebieden.
Vandaag trokken ze over paden en door de Emmerdennen langs Emmen. Vannacht zijn ze bij hunebed D 39 in het Valtherbos en zo trekken ze verder over de Hondsrug naar het noorden en als het goed is komen ze precies om 14 uur exact volgende week vrijdag in het Noorderplantsoen in Groningen aan.

Wanneer je even op deze site klikt van RTV Drenthe zie je het vertrek van de kudde bij het Natuurgebied  Bargerveen:  http://www.rtvdrenthe.nl/video/blatend-over-hondsrug
Wel even het geluid aanzetten!

31-03-2012 om 14:34 geschreven door hetty  

30-03-2012 om 08:47 geschreven door hetty  

De Drentse uitvoering van de Palmpasenstok. In de Achterhoek was hij toch anders, maar de betekenissen waren dezelfde.

Ik herinner me dat ik één keer in een Palmpasenoptocht heb meegelopen, moet wel geweest zijn voor we naar de Boomgaard verhuisden. Zo’n mooie broodkrans met een haantje op een stokje in ’t midden en allerlei eitjes en rozijntjes aangeregen er onder. Gisteravond beleefde ik het weer een beetje. Henk Nijkeuter uit Gieten hield een lezing voor ons, de vrouwen van Passage Zuidbarge Rietlanden. Het was volle bak bij ons in het Hoefijzer, het gemeenschapshuis in Zuidbarge. Eerst hadden we al een gezamenlijke broodmaaltijd en aansluitend kwam dhr Nijkeuter. Met een beamer liet hij allerlei afbeeldingen zien om zijn verhaal nog mooier te laten overkomen. Van de rituelen in de oudheid, maar ook de Joodse traditie van het Pesachfeest, de herinnering aan de uittocht uit Egypte waarbij ongezuurde broden en bittere kruiden worden gegeten, en natuurlijk de christelijke traditie van het Paasfeest. Eigenlijk is er veel met elkaar verweven.
Door zijn verhaal werd er nog meer duidelijk over de betekenissen van de Palmpasenstok, de buxus- de palmtakken bij de intocht in Jeruzalem, het haantje- dat driemaal kraaide toen Petrus Jezus tot driemaal toe had verloochend, 30 rozijnen aangeregen- de 30 zilverlingen die Judas kreeg voor zijn verraad. Zijn verhaal eindigde natuurlijk met de gebruiken die er nog steeds zijn, de paasvuren die in het oosten van Nederland, en over de grens tot in de Harz, worden ontstoken. De foekepot waar mee gelopen werd, gemaakt van een varkensblaas, strak gespannen over een trommel en waarmee door een stok op en neer te halen een geluid werd gemaakt als foeke foeke foeke. Het eier gooien, eitjes tikken en neuties schieten is hier in Drenthe een vermaak dat nog steeds in ere wordt gehouden. Vanachter een lijn wordt geprobeerd het voorste nootje van een lange rij walnoten te raken. Lukt het dan is de rij voor jou. Lukt het niet dan leg je die van jou er achter.
Al met al een levendige lezing die veel herinneringen ophaalde.

28-03-2012 om 12:14 geschreven door hetty  

De grote dag is aangebroken. Vriend Dick gaat z’n caravannetje installeren op SVR camping Boslust, in Elim. Dat is hem vorig jaar zo goed bevallen dat hij graag ook deze zomer regelmatig hier wil zijn. Samen gaan we op pad en worden heel hartelijk ontvangen door de campingbaas en zijn vrouw. Ze hebben wel plek voor 80 caravans maar meestal komen er niet meer dan 40 gasten vertelden ze. Ruimte genoeg dus. Voor Dick hebben ze een speciale plek gereserveerd. Johan zou het plaats 0 noemen, dichtbij de toiletten en met een tegelvloer voor de voortent. Met vereende krachten wordt de caravan op de plaats gezet en de elektra door de campingbaas aangesloten. ’As ie noe beide vingers in ’t stopcontact doet, gaot oe de heure recht aoverende staon’, meldt die als dat gelukt is. Hij heeft dezelfde humor als Dick. Geen wonder dat het hem hier zo goed bevalt. De meterstand wordt opgenomen en ook aan Dick doorgegeven zodat ze later niet voor verrassingen komen te staan bij het afrekenen. De hond wordt aan een lijn en in z’n mand op z’n plekje gezet. ‘Ja... wij hebben een asielzoeker en een dakloze onderdak gegeven’, zegt Dea. ‘Wij doen ons deel’. De hond is zo’n rescue-hond uit Spanje en de zwarte kat thuis is ooit aan komen lopen.
Dan gaan we aan de slag met de voortent. Wanneer het geraamte staat is Dick al zo blij dat we eerst aan de koffie gaan. Hij heeft er zo tegenop gezien om de boel op de plaats te krijgen. Wist hij veel dat wij dat vaker bij de hand hebben gehad. De voortent gaat er overheen en wordt vakkundig door Wim vastgezet. Het deurtje voor de scoot mobiel en een voor in en uitloop moet goed open en dicht geritst kunnen. De mannen redden zich nu verder prima, terwijl Dea en ik met de camera in aanslag klaar staan om de verrichtingen van die twee vast te leggen.
Met een grote fles wijn en een uitnodiging voor een barbecue op de camping gaan we wat later op huis aan. Dick en Dea zijn heel blij met hun tijdelijk onderkomen dat zo dichtbij is dat ze gemakkelijk op en neer naar huis kunnen. Ze hebben samen al heel wat van de wereld gezien, maar nu op camping Boslust wordt het vast een mooie zomer.

27-03-2012 om 08:44 geschreven door hetty  

Van ons nichtje Erna hoor ik dat ze een vruchtbaar voorjaar hebben. Bij hun vier ooien hebben ze 10 lammeren, waarvan twee drielingen. Eén daarvan was eerst een vierling, maar een lammetje werd dood geboren. Volgens mij hebben ze Texelaars.
Vandaag was het lammetjesdag in Drenthe. Bij een aantal schaapskooien kon je komen kijken en veel informatie krijgen en producten kopen om de schaapskuddes te steunen. Je kunt ook een lammetje adopteren. Onze lammeren zijn er nog niet. Dus togen wij nog even naar de schaapskooi in het centrum van Exloo om ons tussen de gezinnen met kinderen te begeven. Ook hier was het geboorteaantal hoog dit jaar. Vaak is het één lam bij de Drentse heideschapen, maar nu waren er veel tweelingen en zelfs drie drielingen geboren. Wat opbrengst betreft is dit geen goed ras, want veel vlees zit er niet aan en de wol is ook niet geweldig om mee te spinnen. Toch is dit net als de Schoonebekers een oerras dat gebruikt werd om de heide af te grazen en waarvan de mest gebruikt werd op het land. En ik vind ze toch wel aandoenlijk met hun horens. Ook hier zag ik een geit tussen de schapen. Die vreten nog wat de schapen laten staan en er wordt gezegd dat wanneer er een geit bij de kudde loopt er minder ziekte is bij de schapen. Tinus Kaspers, de voormalig herder zag ik niet, zal waarschijnlijk al met de VUT zijn, maar de vervangster die ons de lammetjes van dichtbij toonde was net zo gek op die kleintjes als ik. Dat zag je zo!

26-03-2012 om 10:04 geschreven door hetty  

De rust is weergekeerd bij de pony’s en mijn voet begint weer normale proporties en kleuren te krijgen nadat Amber er in volle galop op was gaan staan. Eerst werd het blauw, toen zwart en daarna groen en geel. De schoenen die het ruimste waren deden deze week dienst. Amber kan ik nu zo pakken en aan de lange lijn vastzetten en als ze de gewone wei weer in gaan gooi ik er eerst wat groenteafval in. Tegen de tijd dat ik met Amber daar aangekomen ben is die kleine Sara er ook. Ze mocht ook eens wat missen.
Het is weer de tijd van koffie drinken op de schommelbank bij de wei. ‘Wat zit ie toch hen en weer te wiebelen’, zei Wim pas. Ja… ’t is een schommelbank of niet soms? Dan zet hij er maar een stoel naast. Dus wie er eens mee wil schommelen bestelt mooi weer en komt deze kant op.

26-03-2012 om 09:56 geschreven door hetty  

24-03-2012 om 22:30 geschreven door hetty  

Hier zullen we in Drenthe geen last van hebben.

‘U spreekt met de man van mevr. Jense’, klinkt het wanneer ik de telefoon opneem. Die man heeft ook altijd wat bijzonders om je op het verkeerde been te zetten. Wim heeft Dick vorig jaar al aangeboden om te helpen met het plaatsen van zijn caravan op een boerencamping hier in de buurt. Hij is niet meer zo mobiel en geniet op deze manier van het buitenleven. De scoot mobiel gaat gewoon mee. Een paar jaar terug raakt hij behoorlijk gehandicapt door een fout bij een operatie en later krijgt hij met zijn gezondheid opnieuw tegenslag op tegenslag. Hij raakt behoorlijk in de put…..
Maar dan komt er een voorjaar en hij bedenkt dit om er op uit te kunnen. Een caravannetje en een plekje op een boerencamping. Hij bloeit er helemaal van op. Het blijkt een kleine camping waar hij zich helemaal thuis voelt. Regelmatig komt hij even thuis en af en toe gaat Dea een dagje op bezoek. ‘Nee.. het is niks voor mij om er langer te blijven’, zei ze. ’Ik verveel me te pletter’.
Hij kan er volgende week al weer terecht en Wim gaat hem brengen. Vanmorgen zag ik Dea bij een overleg van de Expo-groep en vroeg haar of ze ook meegaat de caravan wegbrengen. Dat wist ze nog niet. ‘Als jij meegaat, ga ik ook mee’, zei ik toen.'Joh, dan nemen we een pot koffie mee...!' Dus gaan we met z’n vieren maandag al op pad want er wordt dan goed weer verwacht. Nee ik hoef geen pot koffie mee te nemen, ‘maar wel gebak’, zo sprak ‘de man van mevr. Jense’.

24-03-2012 om 00:00 geschreven door hetty  

23-03-2012 om 00:00 geschreven door hetty  

Daar zitten we dan. Het blijkt nog steeds lastig converseren met de Marokkaanse Keltoum. Ze woont al zolang in Nederland maar heeft zich nooit kunnen aanpassen. Wanneer ik alleen met haar ben probeert ze met twee- of driewoordzinnen met me te praten. Vanmorgen keek ze naar haar favoriete Marokkaanse zender, een soort soap zou je het kunnen noemen. Dankzij de Franse ondertiteling en Keltoums uitleg kon ik het volgen. Het is wel komisch om de verschillen te zien tussen de Franse en Marokkaanse cultuur.
Wat later komt haar jongste kleinkind uit bed, Melek. Ze past op maar is het er eigenlijk niet mee eens, want schoondochter gaat uit. Het is wel een schatje en oma Keltoums oogappeltje.
Ik heb me teruggetrokken uit het Taalmaatjesproject. Ik heb geen zin meer in vergaderen, cursussen enz., maar Keltoum blijf ik bezoeken zolang we het beiden prettig vinden. Af en toe maakt ze cous cous met echte Marokkaanse kruiden. Dat eten we samen en krijg ik een portie mee: ’Voor man’, zegt ze dan. Ik vraag altijd even naar haar zuster Fatna die afgelopen zomer bij haar logeerde en ook een keer bij ons was. Keltoum vertelt dat ze gevallen is en nu een dikke knie heeft.
En zijn er straks bij ons weer lammetjes, dan komt ze kijken. Vanaf 30 maart kunnen ze geboren worden. Bij Schoonebekers moet dat geen problemen geven volgens onze schapenman Rob. Ik kan haast niet wachten…

22-03-2012 om 13:21 geschreven door hetty  

21-03-2012 om 18:12 geschreven door hetty  

Ken je dat? Wanneer je Intratuin binnenstapt dat je dan zo hebberig wordt. Je komt er voor iets heel anders, maar de aanbieding violen van 6 voor een euro kun je toch niet zomaar voorbij lopen. Potgrond is ook goedkoop, komt altijd van pas. Vlakbij de kassa is een tafel met boeken die voor de helft van het geld opgeruimd worden. Er is er een bij over kruiden en onkruiden, wat je er mee doen kunt en ook hoe je er af komt. Bovendien vertellen ze over woekerplanten die je in de gaten moet houden. Die gaat ook mee.
Wat later komen we bij het winkelcentrum en ik zie in het voorbijgaan ineens kerstrozen in de aanbieding: 3 stuks voor 6 euro. Ik sta meteen stokstijf. Wim is intussen al bij de auto en kijkt om waar ik blijf. Ik wijs naar de kerstrozen en hij heeft hem al door. Die gaan dus ook mee.
Nog even gaan we bij buurman Jans en Geesje langs om brood voor de dieren te scoren. Ze krijgen meestal een behoorlijke portie overgebleven brood van de bakker en daar profiteert de hele buurt van. En ook Geesje heeft een paar rozen in de aanbieding die ze over heeft. ’Ik heb daor liever struken waor a-j wat an hebt’, zegt ze. Daar komen nu bessenstruiken. Och ik heb vast nog wel een plekje voor die rozen. Ik had voor Geesje een dienblad beschilderd. Ze had zo’n blank houten blad gekregen en dat vond ze maar niks… zo kaal. Ik heb er een persoonlijk tintje aan gegeven en dat wordt gewaardeerd.
Intussen staan de rozen al in de tuin, hebben meteen alle rozen gemest en de brandnetels uit de border gerooid met de greep.
Dan is de dag voorbij, een echte voorjaarsdag waar je energie van krijgt. Ken je dat?

20-03-2012 om 23:54 geschreven door hetty  

De terrasset van steigerhout is al schoongemaakt. Nu moet er nog even een laagje beits op om het wat op te frissen. Tot mijn spijt had ik al gezien dat de pot met beits die ik over had gehouden verleden jaar een rare kring vertoonde. Ik had die netjes, zoals aangeraden wordt, op de kop weggezet in de kast in de schuur, maar blijkbaar zat de deksel niet vast genoeg en was er wat beits uitgelopen. Ik sta net met een paar stevige messen klaar om de boel los te steken als buurvrouw Anja met Daan en Tim aan komt fietsen. ’Och, ik was op de markt en heb voor jou ook maar wat tulpen meegebracht’. En even later zitten we aan de koffie en de jongens spelen lekker buiten.
Nu na het eten vraag ik Wim:'Wil ie efkes die pot beits in de schure löstrekken. Den is mien lös egaon'. Ik zeg nog: ’En nem dan effen een mes met um de boel lös te stekken'. Nee daar gunt hij zich geen tijd voor en met gezwinde spoed loopt hij naar de bewuste plank in de schuur en wordt de bus losgetrokken. Zie je het voor je? Een stroom blauwe beits verspreidt zich over de plank en.. over de rand. We hebben gered wat er nog te redden was, maar je snapt dat er veel keukenrol, terpentine en gesop op volgt. De emmer met sop gaat me ook nog over de vloer. Die wordt in elk geval meteen goed schoon. We hebben er geen van tweeën veel woorden aan vuil gemaakt, maar weet je wat die slimmerd nog wel even kwijt wil voor we ons in postuur voor de tv zetten? ‘Ie hadden dat van dat mes wel effen ‘met wat meer naodruk’ können zeggen!’

19-03-2012 om 10:01 geschreven door hetty  

17-03-2012 om 14:10 geschreven door hetty  

Woensdag--Wat een dag… prachtig lenteweer, maar wakker wordend met het vreselijke nieuws van de busramp in Zwitserland, blijft dat de hele dag door je hoofd gaan. Het is bovendien de dag dat de dochter van een zwemvriendin aan een heel vervelende soort kanker geopereerd wordt. Het is ook de dag van onze hulp in de tuin. Gesnoeid was er al, maar nu komt hij voor het planten. Wim staat al om 9 uur bij een kwekerij om 20 laurierstruiken op te halen die met een flinke kluit uitgestoken werden. Waar we die gelaten hebben? Allemaal aan de weg aan de buitenkant van de sloot. Het wordt een extra mooie dichte afscheiding naar de weg toe.
Gerald had nog tijd over om te helpen rozen te planten en ik ga daarom naar ons eigen tuincentrum Omvlee. Zeven gele rozen en vijf voorjaarsanemonen gaan straks erve Schoolpad opfleuren. Ik ben nog niet lang thuis, de schop zal net de grond in gaan of de telefoon gaat. Omvlee belt. Ik had mijn tas op de parkeerplaats laten staan na het inladen van rozen, anemonen, rozenmest en een baal rozenaarde. Hij was netjes afgegeven bij de balie. Ik had hem nog niet eens gemist. Er zijn dus echt nog eerlijke mensen op de wereld. Of zou dat alleen hier zijn?

16-03-2012 om 13:49 geschreven door hetty