Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
24-02-2009
Elektra, Hunebedden en een sauna!
22-2--Hoe laat wordt dat dan? Rick kijkt ons een beetje scheef aan. Ik had gevraagd of we even bij hem koffie konden komen drinken morgen. Dat wordt wel 12 uur, verzeker ik hem. Dan is het goed. Hij vertrekt even later naar de buren zn vaste avondje bijpraten. Ben en Niesje waren Wim gisteravond net voor toen hij weer opgewekt terug kwam van de voetbalwedstrijd Emmen- Zwolle. Tja Emmen had gewonnen 1-0 en dat nog wel van de periodekampioen. Vanmorgen zou het raadsel van de elektra in de schuur aangepakt worden. Dat was binnen een half uur gepiept. Vraag me niet wat het precies was iets met zekeringen en de droger veroorzaakte het waarschijnlijk. Moet er straks toch een nieuwe komen. Ben en Wim konden zich snel weer omkleden en gingen op pad naar Wildkamp, Gamma èn kwamen bij buurman Jans terecht. Daar kwam hij ook precies op tijd want er was net een stopcontact kapot. Vanmiddag gaan we daarom maar eens met zn vieren op stap. Het Hunebedmuseum hebben Ben en Niesje na 14 jaar zomerreces aan het Schoolpad nog nooit gezien. Het wordt een leuk museumbezoek. We vullen het aan met het bezichtigen van het grootste hunebed van Drente en even later het Langgraf aan de Schimmeres vlakbij Emmen. Na een lekker diner dat Wim zomaar uit de losse pols op tafel tovert gaan de beide mannen in de sauna. Vanaf onze gemakkelijke plek op de bank hebben Nies en ik goed zicht op de mannen die we de één na de ander vanuit de sauna naar buiten komen om af te koelen. Ha! Ik laat Niesje kiezen uit de tv programmas die tegelijkertijd uitgezonden worden: Paul de Leeuw, Una Voce Particolare of Tineke Schouten. Wie Niesje een beetje kent weet vast het antwoord.
Drie jaar lang zaten we samen bij Ellen op schilderen, Angelique en ik. Na twee jaar kwam ik erachter dat ze een holistische praktijk heeft en dat ze o.a. door magnetiseren en voetreflexmassage veel klachten kan verhelpen of verminderen. Toen ik vorig jaar zon last van de spieren in mn benen had en de huisarts aanvankelijk voor een raadsel stond vroeg ik of zij me niet eens wou behandelen. Ik ben vorig jaar drie keer bij haar geweest en ik kwam telkens als herboren weer thuis en samen met fietsen en het aquajoggen ben ik weer aardig in beweging gekomen en voel de spieren helemaal niet meer. Vandaag ben ik weer bij haar geweest, als een soort nabehandeling. Iedereen weet tegenwoordig wie Char is, maar er zijn veel meer mensen met gaven die ze voor anderen op een goede manier kunnen gebruiken. Ze had een prachtig schilderij van een man in haar praktijkruimte hangen. Het zou Jezus kunnen zijn. Er lag zoveel uitdrukking in dat gezicht. Heel mooi! De beste die ze, volgens mij dan, tot nu toe heeft gemaakt. Een tijdje terug had ze ook een heftig portret van Che Guevara klaar. Eigenlijk kende ik alleen haar vrouwenschilderijen, allemaal met iets mystieks in zich. De mannenschilderijen zijn totaal anders krachtiger. En ik ? Ik heb mn ram af best mooi geworden. Ik hou me maar bij dieren en afbeeldingen die met natuur te maken hebben. Ik heb een paar foto's afgedrukt van die witte Franse koeien, de Charolais, die we in september bij bosjes in de Morvan zagen lopen. Dat wordt m'n volgende project.
Deze twee in 1904 in Nieuw Weerdinge gevonden veenlijken waren vroeger in de Oudheidskamer te bewonderen.
Ha Klaas! We zijn samen in het dorp om ons te oriënteren op een nieuwe droger en koelkast. Door de problemen in de schuur met de elektra zijn er een paar apparaten kapot. Gisteren deden ze het nog en nu ineens ! Wim loopt op iemand af van zn eigen leeftijd, ook zon oudere jongere. Uitgebreid beginnen die bij te praten. Ik heb de beste man nog nooit gezien. Ik meld me maar even: Shanty, Mannenkoor, Kookgroep, Holvrieka of de Bowls. Nee het blijkt Klaas van de volleybal te zijn van E en O waar Wim al zon 12 jaar minstens bij weg is. Hij woont midden in het centrum in een appartement en alle voordelen van het wonen in het dorp passeren de revue. Lawaai? Nee hoor. Alles lekker dichtbij. We zijn al bij Expert geweest en hebben alle uitleg gehad over een nieuwe droger die er dan nu eindelijk na 34 jaar toch moet komen. Het gaat waarschijnlijk weer een Miele worden. Bovendien hebben ze een heel aardige Liebherr koelkast die de beste in zijn soort moet zijn. Wel raar dat die koelkast van Mark het meteen ook opgeeft. Maar eerst zal toch het probleem in de schuur moeten worden opgelost voor we er nieuwe apparatuur aan wagen. Ben moet het zaterdag maar eens doormeten. Daarna komen we terug. We nemen tot slot een lekkere cappuccino bij onze favoriet Mickey. We gaan ook wel eens naar de Kamer, de voormalige Oudheidskamer. De veenlijken die daar vroeger te zien waren liggen nu in het Drents Museum. Bij de Kamer krijg je er nog een chocoladecupje met slagroom bij je koffie. Hmmmm ! Maar dat doen we maar niet nu we net onze nieuwe voedingsgewoonten ingevoerd hebben. Het is kouder dan ik dacht op de fiets, maar bewegen moet ook hè! Thuis zet ik gauw de geweldige fiets aan de lader in de schuur terwijl Wim daar staat te peinzen waarom de droger en de koelkast het niet doen en de vriezer wel. Hij goochelt wat met snoeren en stekkers . èn ..hokus pokus... alles doet het weer. Nou ja de apparatuur. Nou de rest nog.
Onze, zeer gewaardeerde oppas, die huis en haard en alle levende have voor ons in de gaten houdt.
Er is een tijd geweest dat ik s morgens de eerste tijd op de automatische piloot de noodzakelijke handelingen deed. Veel praten doen we dan ook nog niet. Binnen een half uur was ik kant en klaar en kon ik na een boterhammetje en een kop koffie naar school. Achter het stuur en bij nog een kop koffie op school was ik er weer helemaal. Die automatische piloot doet het nog steeds. Wanneer Wim de sinaasappels geperst heeft en ik alvast gedoucht en de mail gecheckt, duiken we in de krant en bij dat kopje koffie begint onze conversatie pas. Ik kan nog steeds niet in mn pyjama blijven lopen. Dan word ik helemaal niet wakker. We hebben een zwager en schoonzus die dat heerlijk vinden om zon lekkere luie dag te hebben. Wanneer ik Mark in de vakantie aan de telefoon krijg en vraag hoe het met de oppas is, dan zegt hij lachend:Hééél goed. Die hebben ècht vakantie. Ik kwam tussen de middag even langs en toen zaten ze nog bij het achterraam aan de koffie in de duster. Dat hebben ze nu overtroffen. Zondag tegen de avond gingen we vanuit Apeldoorn even bij hen aan. In onze schuur èn studio is wat elektra uitgevallen of de muizen hebben ergens aan zitten vreten en daar moeten we onze expert voor raadplegen. We worden lachend ontvangen. Wanneer ze eens een dag in het weekend niks hoeven, geen bezoek verwachten, alle kinderen op pad zijn . Dan is er niemand waarvoor ze zich moeten haasten om in de kleren te komen. Het paar zit nog lekker schaatsen te kijken in duster en pyjama en ze hadden zich net afgevraagd of ze zich nog wel aan zouden kleden. Ze hadden een luie dag. Daar kan ik nou jaloers op worden! Volgend weekend komen ze lekker knutselen. Wim ziet het weer helemaal zitten.
Het is me wat. Twee prachtige slanke schoondochters en ik zit maar te klungelen met mijn gewicht. Hoe vaak ik al niet met een poging ben begonnen om af te vallen die keren zijn niet meer te tellen. Montignac, Herbalife, Scarsdale, Groene Kruis, EGA, Sonja Bakker. Alle boeken heb ik op de plank staan. Ik ben ze allemaal enthousiast begonnen en het hielp allemaal. De meeste methodes waren tijdelijk omdat ik weer in de fout ging zodra ik een lekker toetje had gehad. De enige die me een paar jaar lang keurig op gewicht hielp blijven was de EGA, de Eerste Goudse Afslankclub. Ik viel in zon 5 maanden netjes 20 kilo af en voelde me super. Vandaag waren we bij Dick en Anda in Apeldoorn. Ik zag met lede ogen dat Anda weer goed haar best had gedaan. Ze was inderdaad in 5 weken 9 kilo afgevallen en dat was te zien. Een pluim voor jou Anda! Wanneer ze bij vrienden gingen eten nam ze haar eigen eten mee. Wat voor eten, vraag je? Nou dat proteïnedieet van Erika Terpstra. Ze was in de boekhandel toen Erika daar ook was om haar boeken te signeren. Echt een leuk mens volgens Anda. Ze houdt het nog even vol want er moet nog een paar kilo af. Tja daar zit ik dan met mn goeie gedrag! Ik wou dat ik een meeligger had. Paul de Leeuw zeg je. Ooohhh die zag ik ook al afvallen. Per week kun je het zien. Zou het echt tussen de oren zitten zoals ze zeggen? Ik heb Wim ook eens bekeken. Tja dat zou ook een meeligger kunnen zijn. Hij weet precies wat ik moet laten.---- zoet. En ik weet wat hij moet laten--- hartig. Ik heb een foto van ons beiden, door Rick genomen ... Nee, ik zet hem niet op de site, maar op de koelkast zou een goed idee zijn. Morgen liggen de beide boeken van Sonja Bakker open op tafel. Het moet toch verdorie kunnen!
Er kwam weinig reactie op de raadsels. Waren ze zo moeilijk of had niemand zin in zon mooie door Robin gemaakte foto? De enige reactie kwam van een mede blogster en -oma uit Belgie Natoken, die dit soort woensdagmiddagen en zelfs weekenden kent met haar eigen kleinkinderen. Hier volgen de antwoorden: 1 Gangster 2 2 benen alleen de molenaar 3 Het regent niet 4 Slaap je? 5 Ook 20 minuten
Ik kreeg een wel een mooie reactie van een Achterhoekse nazaat van de Levenkampfamilie die op zoek is naar Levenkamps die naar Noord Amerika vertrokken zijn aan het eind van de 19e eeuw. ( blog wimhetty, waarop familie verhalen staan en o.a het dagboekje van opa dat hij bijlield toen hij in 1932 zijn zoon Herman bezocht die naar Iowa geëmigreerd was). Ze had op internet al telefoonboeken van Noord-Amerika zitten nazoeken, maar geen Levenkamps gevonden. Toen probeerde ze op google. En ja hoor . Ze ontdekte op mijn website in Opas reis de Levenkampjongens, zoals opa ze noemde, in Orange City. Dit waren toen echter ongetrouwde broers. Veel wijzer kon ik haar ook niet maken. Maar zo krijg je wel een leuk contact. Ze heeft ook nog een oma die Eggink heet, maar van de Larense tak. Bovendien wist ze wat over een in ong.1970 nog zeer jeugdige Johan Eggink van de Lieferinkweg in Linde te vertellen en of dat misschien de Johan Eggink was die op mijn site genoemd werd. Het schijnt met De Groene Jager in Barchem te maken hebben. Wat is de wereld dan weer klein
Het ruikt hier net als bij je moeder, hoor ik een vrouw voor me zeggen tegen haar man wanneer ik op een struinmiddag onze kringloopwinkel Het Goed binnenloop. En ik besef ineens dat ze gelijk heeft. Nee niet bij mijn schoonmoeder, maar in het algemeen wanneer je bij oudere mensen binnenloopt die ook van die pluche stoelen met eikenhouten tafel hebben waar ze 40 jaar zo zuinig op geweest zijn, maar wel met de bekende verse koffiegeur Je ziet er ook wel afgedankte brede lits jumeaux, soms hele oude met van dat mooie houtsnijwerk, maar ook moderne. Gewoon mensen die eens wat anders willen. Er stond pas een hele oude rookstoel met velours kussens. Een stel van onze leeftijd liep er langs. Ohhh , zei de man,Kijk eens wat een oude stoel prachtig! Ja oud , zei de vrouw en liep snel door. Die was duidelijk op zoek naar wat anders. Wanneer Wim zich opoffert en eens een keer meegaat duikt die meteen de hoek met gereedschappen en onderdelen in of gaat buiten onderuitgezakt in de auto naar zijn favoriete muziek liggen luisteren. Rick krijg je er met geen stok naar binnen. Die wil ook niet dat zijn overbodige spullen er afgegeven worden. Wanneer er niks voor betaald wordt krijgen ze het niet van hem. Ik hoef voor hem echt niets mee te brengen, want hij vraagt meteen: Komt het van de Kringloop? Wil je Mark eens iets laten zien nou vooruit als het dan moet . loopt hij vlug mee terwijl hij schichtig om zich heen kijkt of hij bekenden ziet. Nee die vindt het ook helemaal niks. Sinds Jennifer er wat leuke rieten stoelen op de kop getikt heeft is hij gelukkig wel wat soepeler geworden. Gerhard en Judith maakt het niks uit en Judith neemt er ook wel eens een kijkje. Nee dan zus Diny, die heeft een oog voor koopjes en dan echt goeie. Maar ja . die woont hier anderhalf uur rijden vandaan. En je moet ook niet doen als wij wanneer je dan een mooi leren stoeltje gevonden hebt. Je moet hem wel goed vastzetten op de aanhanger ander ligt hij zo in de berm. Ik heb nu in Susan een maatje gevonden, niet alleen om lekker rond te kijken, maar ook om de cappucino en de thee en de tostis te proberen, want je moet toch af en toe even bijpraten. Het café bij Het Goed is ons rustpunt. Daar ruikt het net als de winkel van de warme bakker!
Ik ben net weer terug van onze schilderochtend. De spagaat die Greet vorige week maakte en ze met een ambulance afgevoerd moest worden, is redelijk goed afgelopen. Gelukkig heeft ze geen gescheurde spieren of breuken, maar alleen de hamstring flink verrekt. Ellen is met een grote bos bloemen op bezoek geweest. Vorige week had Ellen ons alles uitgelegd over composities en structuren en hadden we er mee geoefend. Ach t is allemaal goed om te weten en op zijn tijd te gebruiken, maar het abstract werken waar het meestal bij gebruikt wordt is helemaal niks voor mij. Ik moet een houvast hebben. Ik raak in de war van al die onduidelijke vormen. Nee ik hou me bij mn dieren, natuur en alles wat daarmee te maken heeft. Ik heb weer lekker gewerkt aan een ram van het Drentse heideschaap. Dan hoor of zie ik weinig om me heen. Ik weet dat Jannie er ook mee worstelt. Die is weer erg goed in portretten en had vandaag een jongetje geschilderd die met grote sprekende ogen om het hoekje van een deur kijkt. Je ziet er meteen een heel verhaal dat er bij hoort. Ik zei haar dat ze een verhaaltje of gedicht bij dit soort schilderijtjes zou moeten maken. Tiny weer niet. Die schildert bijna alleen abstract, maar als je goed kijkt zie je er wel steeds een boomvorm in. Weer een ander had een kleine glas in loodvorm gevonden die ze wilde schilderen in het groot. Het was net de koningin. De knalrode hoed was prominent aanwezig. We vroegen haar: Is het Bea of Trix? Het bleek een Trix. Dat deed me weer aan mn allereerste hondje denken Trixie. In oorlogstijd waren er hééél veel honden die Trixie heetten. Volgens mij en naar de fotos waar Trixie op te zien is, was het een boerenfox.
Wat gaan jullie vanmiddag doen?, vraagt Mark als hij tussen de middag even bij ons is om zn krantje te lezen en de honden te knuffelen. Robin en Eva hadden we net opgehaald uit school. Ik denk Levensweg, zegt Eva. Die wil dat elke dag wel spelen, maar Robin is meer van het kaarten en van de computer natuurlijk. Wanneer je ze de vrije hand laat zitten ze de hele middag spelletjes op de computer te doen. Robin allemaal behendigheidspelletjes met veel vuur en bommen en Eva meer aankleden van poppen, verzorgen van dieren en gewonere behendigheidspellen. We spreken af dat ze een half uur achter die computer mogen. Dan gaan we met raadsels aan de gang. Weten jullie ook: 1--Door mijn eerste kun je lopen Het tweede hangt aan het heelal Mijn geheel is iemand, die na een tijd In de gevangenis belanden zal. 2-- Een molenaar stond midden in zijn molen. Rondom hem zaten vier katten. De vier katten hadden samen 16 jongen, die op hun beurt weer 26 jongen hadden. Hoeveel benen waren er nu in de molen? 3-- Er liepen 5 mensen onder een paraplu en toch werd niemand nat. Hoe kan dat? 4-- Welke vraag kun je nooit met ja beantwoorden 5-- Als 20 mannen een weg kunnen lopen in 20 minuten, hoelang doen 10 mannen er dan over? Wie ze allemaal goed heeft mag bij Robin op de foto! Deze twee waren aardig slim! Robin had ondertussen ook het nieuwe kleine Canon fototoestelletje op een driepoot gezet en probeerde hem weer even uit. Het resultaat kun je zien. We gingen maar gauw aan de spelletjes en de thee met wat lekkers. Robin legde ons een en twintigen en een en dertigen uit en na een paar spelletjes kwam ook nog Levensweg voor de dag. Wie er won? Degene die er eerst geen zin in had Robin dus! De kids zijn weer naar huis, Robin naar de voetbal en Eva naar paardrijden. Wim is net naar Coevorden naar een optreden met de Eemslander Shantys in Zorgcentrum de Schutse. Dat is altijd een dankbaar optreden. De oudjes vinden het prachtig en zingen vaak mee. In alle rust type ik nu dit stukje en ga zo verder met het schilderen van mn ram! Dag!
Met een beetje hulp deed deze WAJONGER overal aan mee.
Hebben jullie wel eens van Wajong gehoord? Nee geen Wajang dat was vroeger de margarine die bij tante Hermien op tafel stond en van die Indonesische poppen, maar Wajong. Dat staat voor Wet Arbeidsongeschiktheidsvoorziening JOng Gehandicapten. Toen Jan voor Rick de belastingaangifte invulde vroeg hij of Rick die Wajong ook had. Ik dacht het van niet, maar ik wist het niet meer precies. Ik had er wel eens iets over gezien bij hem thuis. Dus had hij dat vroeger wel gehad. Volgens Jan houdt hij daar altijd recht op omdat hij de handicap vanaf zijn geboorte heeft en daardoor de heffingskorting mag aftrekken al krijgt hij de uitkering niet meer. De belastinginspecteur besliste anders en Rick moet met bewijzen komen. Na een telefoontje met onze belastinginspecteur bleek dat Rick op dit moment het zgn recht op Wajong niet had en het UWV Groningen zocht het na. Wat bleek nou? Tot 1993 heeft hij die uitkering gewoon gehad, maar toen hij bij de Emco gewoon aan het werk ging kreeg hij die uitkering niet meer, maar behield wel het recht daarop. In 2002 is hij gewoon uitgeschreven en verspeelde zn recht. Waarschijnlijk heeft hij een formulier niet teruggestuurd. Nu proberen we of dat weer terug te draaien is of als het niet anders kan weer opnieuw dat recht te krijgen zodat hij vanaf nu wel die 650 per jaar extra kan krijgen. Dan blijkt dat de inspecteur hem netjes even uitstel van betaling geeft tot 15 februari en krijgt daar een keurige brief van, maar tegelijk kruist er een andere dreigbrief dat hij even snel betalen moet want anders !!! Dat was dus een dagje WAJONG ..
Ik hoef er niet over in te zitten dat Wim zich afgelopen weekend zou vervelen. Vrijdag ging hij al naar de wedstrijd Emmen- Cambuur, dat warempel door Emmen gewonnen werd . De trainer van Cambuur ging nog even ruzie schoppen omdat er wat gezegd zou zijn. Wim kijkt meestal na die tijd even naar Studio Sport om te kijken of Emmen nog genoemd wordt en of er stukken van de wedstrijd te zien zijn. De krant zaterdagmorgen had het voornamelijk over die trainers. En verder is het natuurlijk Schaatsen wat de klok slaat: Wereldkampioenschappen All Round Schaatsen in Hamar. Wim is er bijna niet bij weg te slaan, behalve voor ons rondje Oeverse bos. Ja Tessa heeft ook aandacht nodig. Gistermiddag hebben we met zn drieënja Rick is er ook al- de spannende 10 km zitten kijken tussen Sven Kramer en de Noor Bokko. Ach het deed me weer denken aan het WK schaatsweekend dat Henry en Tonny met Gera en zon witte Dalmatiër bij ons waren in Hengelo. Wim en Henry zetten zich frontaal voor de buis. Tonny en ik keken natuurlijk ook mee, maar we hadden toen ook 4 kinderen om ons heen. Gera was nog klein en was wat onwennig. Je moet er niet heen gaan, zei Henry tegen Tonny, toen Gera net in haar bedje lag en er een geluid van boven kwam, want dan blijft ze aan de gang. Maar ja een moederhart is toch anders als een vaderhart tijdens een WK schaatsen. Tonny ging toch even . Je kunt wel gaan, maar ik heb je gewaarschuwd . Ik ga niet!. Het viel achteraf allemaal mee. Dit was het weekend van Ard en Keessie. Ik kan me niet herinneren dat ik een ander schaatsweekend mooier vond.
Het is misschien een gewoonte geworden, maar het blijft ook een uitdaging om iedere dag iets over onze belevenissen te kunnen vertellen. Eigenlijk begrijp ik niet echt hoe het werkt, want ik hoef alleen maar te gaan zitten, Word op te zoeken op de computer en dan is het net of er een klepje open gaat en de woorden naar de toetsen stromen. Maar of ik nou zoveel echt te vertellen heb? Ik heb grote bewondering voor de schrijver van de dagelijkse column op de voorpagina van ons lijfblad: Dagblad van het Noorden. Vroeger was dat Jaap Kwak en ik dacht dat niemand hem kon evenaren. Maar deze nieuwe columnschrijver Jan Wierenga doet me vaak glimlachen omdat ik zijn vertelsel vaak voor me zie gebeuren. Vandaag had hij het over een man bij de benzinepomp die vreselijk zat te mopperen over de het feit dat Duitse scheidsrechters ook bij ons een wedstrijd zouden mogen fluiten. Een beet je tucht en orde leek mijn schrijvertje nog niet zon gek idee op de Nederlandse voetbalvelden. Maar dit mannetje riep er nog achteraan: Dat kan me nog een mooie boel worden als die het hier met mekaar voor het zeggen krijgen. Hij had er weinig op gezegd en zag het maar als wat verlaat naoorlogs verzet. Hij zag het opgewonden standje naar zijn zeer grote en zeer Duitse auto lopen, maar wat hij raar vond was dat er ook nog een Duitse nummerplaat op zat zoals we er bij ons wel meer zien. Nederlanders die gebruik maken van de goedkope grondprijzen in Duitsland, maar hun kinderen wèl op een Nederlandse school aan onze kant van de grens hebben. Moeten ze zelf weten . maar deze actie ?? Een tijdje terug meldde de krant al dat er een mevrouw naar Duitsland verhuisd was en toch zeer verbolgen was over het feit dat ze haar scoot-mobiel die ze van de gemeente Emmen had gekregen weer moest inleveren.
Net als de drie vorige keren in mn leven heb ik me staan te vergapen aan de Nachtwacht van Rembrand. Ja het was weer zover, we maakten vandaag opnieuw gebruik van een vrije reisdag op de bejaardenpas. We hadden voor vandaag het van Gogh Museum gepland, maar wat doe je wanneer dat achter de rug is en je vlak naast het Rijksmuseum staat. Gaan we vliegen, vroeg Wim toen we door de detectiepoortjes bij het Rijksmuseum moesten en onze tassen net als op Schiphol door zon scanner gingen. Ze zijn wel héél voorzichtig geworden met hun kostbare schilderijen. Wat zouden ze hier gedaan hebben als ik toch een schaartje in mn tas had gehad? De hele ontwikkeling van het schilderen van van Gogh was mooi, heel mooi. De schilderijen die hij in Zuid Frankrijk gemaakt heeft vind ik het mooist. Wat een kleuren! Maar ik weet niet wat het is als je dan een uur later voor die immens grote Nachtwacht staat word je gewoon stil. Het is alleen zo jammer dat je s morgens en s avonds drie uur moet reizen. Bovendien zijn wij de drukte van een stad als Amsterdam niet gewend. Tegen 5 uur was ik aan het eind van mijn Latijn en toen we in de Bijenkorf in het restaurant even bij kwamen heb ik een half uur onderuitgezakt en met de ogen dicht in een hoekje gezeten. Ik had de piepe effen laög. Toen gingen we richting Schiphol om wat te eten en vandaar konden we ook zonder over te stappen richting Zwolle. De eerste die we op Schiphol zien was .. Hello Good Bye Joris met camera èn geluidsman. We hebben jammer.. jammer.. geen opnamen zien maken. Waarschijnlijk was het net klaar. Om 10 uur zijn we weer thuis en Wim heeft onderweg al een nieuwe selectie gemaakt voor een volgende keer. Je weet wel: vliegtuigen in Soesterberg, lampenmuseum in Eindhoven enz. Ook leuk!
Over dromen, krokodillen en kuikens èn een spagaat...
Je mag voor één keer dromen, stond op de tekening van Eva voor Mark. Ze had hem getekend met voetbalbeker, prachtig lang haar èn een mooie auto. Deze verjaardag werd in kleine kring gevierd. Klaas en Baukje zitten in Australië bij tante Henny en de vriendengroep ziet hij sowieso regelmatig. Het was gezellig zitten in de woonkeuken om de taart en allerlei lekkers. Eva en Robin waren druk met uitpuzzelen hoe je drie krokodillen en drie kuikens over een rivier kon krijgen zonder dat de kuikens opgevreten werden. Wim, Gerhard en Mark puzzelden mee. Even later waagden Gerhard en Judith zich nog aan een dansje, want ze gaan verder met wedstrijddansen en Rick vond het volgens mij ook gezellig.
De schildersgroep is weer begonnen en hoe!! Ellen stond ons buiten hun spiksplinternieuwe atelier aan het Waanderveld al op te wachten. Ze wonen er ook bij. Hun droom is uitgekomen. Dick en Ellen, beiden beeldend kunstenaar, wonen en werken nu aan het Waanderveld. De kinderen hoefden zelfs niet naar een andere school. We kregen één nieuwe cursist bij ons groepje: Greet. Laat die nou ineens verkeerd stappen en zo binnen het uur al compleet in een spagaat terecht komen. Ze had zoveel pijn dat ze niet eens kon gaan zitten. Twee van ons ondersteunden haar tot er hulp kwam. Omdat de huisarts niet meteen kon komen belde Ellen 112 en legde de situatie uit. Intussen viel Greet van pijn en ellende bijna flauw en begonnen we op aanraden van 112 een natte koude handdoek in haar nek te leggen. Het ambulance autootje met een arts reed voor en even later warempel toch ook de huisarts. Die adviseerde om fotos te laten maken en omdat Greet niet gewoon in een auto kon werd de ambulance gebeld. Intussen had ze al een infuus tegen de pijn. Ellen had haar man al proberen te bellen, maar moest de voicemail inspreken. Dus één van ons ging met haar mee.Ik heb niemand thuis die op me wacht, zei ze. We namen toen nog maar een kop koffie om weer bij te komen van de schrik.
Vandaag precies 39 jaar geleden lag ik bij te komen van de geboorte van Mark Stefan. Tegen een uur of 10 waren we al glibberend over de lege straten van Hengelo naar het ziekenhuis gegleden, want de straten waren spiegelglad. De vroedvrouw vroeg Wim of hij wel kon rijden, want zij wist één taxi die altijd reed. Dat moet je aan Wim niet zeggen, want natuurlijk reed hij. De weeën hielden van schrik op, maar eenmaal op de goede plek beland stonden er behalve Wim en de vroedvrouw een paar verpleegsters mee te puffen en aan te moedigen. En daar was hij dan...... een gezonde boy, schoon aan de haak 8 pond en 3 ons. Hoewel ik stiekem op een meisje gehoopt had, dan zou het een Corine worden, wisten we de precieze jongensnaam nog niet. Mama had wel eens gezegd als het geen Jacoba Johanna wordt dan is het geen vernoemen meer, maar daar zat ik niet mee. Voor een jongetje zouden we nu zelf een naam zoeken. Gerhard was al naar vader van der Kolk vernoemd en Rick als Hendrik Jan naar de beide vaders Eggink. Ik had een lijstje bij me met bovenaan David en Christiaan. Daarna Mark en Robert. Wim keurde meteen de eerste twee af. Mark kwam wel door zijn screening. De week er voor was er een leuke kinderserie op de tv over een Zweeds jongetje dat Stefan heette, een héél leuk jongetje. Die naam werd door ons beiden goedgekeurd. Stefan stond er dus ook bij. Dat werd de tweede naam. Opa Bijenhof leefde toen nog.Mark Stefan hoe komp ze daor noe bi-j? Ach praatte mama het helemaal goed:Naor Marcus en Stefanus uut de biebel wet i-j toch wel! Je mag je grote voorbeelden nog wel eens opzoeken en nalezen Mark!! Ze hebben het wel eens over het verwisselen van kinderen. Nou dat snap ik echt niet, behalve het polsbandje kon ik ons Mark er meteen uit kennen wanneer de kar met babys voor de voeding binnengebracht werd. Er was één verpleegster bij die zo knap was om te zien dat ik meteen dacht die kan nooit handig zijn! Gekke kronkel heb je soms. Maar deze bleek zo lief en zachtzinnig dat ik er helemaal verbaasd over was. En zo hadden we naar later bleek ons gezin compleet. Vanavond gaan we het vieren in Sleen.
Roelie hield deze bewerkte tekening met een prachtig gedicht over aan de ontluikende liefde tussen haar en Albert. Hier zitten ze samen op een bankje terwijl het hoofd der school dhr Aartsen de boel goed in de gaten houdt. Jazeker... ook uit de hoge hoed van deze Johan!
Wat gebeurt er wanneer je je eigen naam in toetst op Google? Dat probeerde een oud-collega uit de Hattemer tijd, Johan Frijlink. En hij kwam warempel op deze site en vond gezamenlijke belevenissen uit de tijd dat ik als net afgestudeerd juffertje in Hattem voor de klas kwam. Johan was ongetrouwd, een jaar of zes ouder dan Roelie en ik. En hij had humor. Toen men in de gaten kreeg dat er een romance opbloeide tussen die jongen van van der Kolk die vaak over het hek van het plein hing en die juf Eggink, begon er wat opmerkingen hier en daar. Toen ik eens mijn fiets wilde pakke uit de fietsenkelder zat er zelfs een briefje opgeplakt met de tekst: Val niet in de draaikolk! Ik verdenk deze Johan er van dat hij hier meer van weet. Ons eerste sinterklaasfeestje onder elkaar vierden we bij collega Betty Engelsman en toen Roelie en ik uit de bus stapten om op weg te gaan naar de Randweg stond daar een soort kar waarop wij door enkele collega's naar haar huis gereden werden. Roelie stuurde me eens een gedicht met tekening, ook gefabriceerd door deze Johan. Ja... dat kon hij ook nog en hoe! Ik denk dat we 20 jaar geleden op vakantie waren in Oostenrijk en we zondags naar de plaatselijke kerk gingen. Wie zien we daar zitten?... Johan Frijlink met moeder en een hele club van de NCRV. Toen hij dan mailde als reactie op mijn website waarin ik vertelde over mijn Hattemse tijd, verbaasde het me niet dat hij sinds een half jaar in Oostenrijk woont en een uitgebreide mail stuurde om onze Attemer tijd weer op te halen. Die taal was me ook wat. De H vergaten ze vaak en waar hij niet hoorde te staan kwam hij wel. Wims ome Anton staat nog steeds bekend als de oom die het verhaal van David en Goliath zo'n speciaal einde gaf: Hen ij ieuw em et oofd haf. Ook kreeg je van die klassegesprekjes: Juf,... ik en mijn vader zijn vissen geweest... en wij vongen er toch een klad. Het ga je goed daar in Oostenrijk Johan!
Dit gedicht hoorde bij de tekening die op een personeelsavond vertoond werd.
Sij saten in het corenvelt bij wilgh en vogelnest Het was so stil, de harde banc so sacht De nagtegaal deet goet sijn best want over nogh geen uurtje wert 't nacht
Hij dacht niet meer aen het papier Sij intresseerde sich voor 'tscooltje geen sier Sij lacht ende cijct so vriendlijc naer sijn snor En geeft hem noch daerbij een por.
Doch plots verstomt des nagtegaelen wijs Hi siet een donkere gedaente naedren Si schuifelt nu dichtbij als een patrijs Si scijnt te horen tot de vroede vaedren
Woensdag--Het is me wat met de basisscholen. Zomaar een dag van te voren krijgen de ouders te horen dat de kinderen een dag vrij zijn i.v.m. een dagje naar de beurs met zn allen. Eva meldde dat ze nieuw meubilair zouden krijgen. Wat doe je dan als ouders die beiden werken met je kinderen wanneer je géén opa en oma in de buurt hebt. Toch raar in een tijd waarin gestimuleerd wordt om aan het werk te blijven/ gaan als moeder. Is het goed dat ik morgen Queeny èn Eva breng, vroeg Mark gisteravond. "Maar dan zijn we er al wel voor 8 uur." Natuurlijk is dat goed. Eva ging vanmorgen om 10 uur gewoon mee om de quilten van Aafke van der Gaag op te gaan hangen voor de expositie in de Voorhof voor februari. Het werd een kleurrijk geheel. Prachtig. Aafke gaf nog wat tips over de ontwerpen, met name over die met de cirkels. De middelste leek wel een abstract schilderij, maar dan van stoffen gemaakt. Eva vond die het mooist. Ik vond die met de hartjes erg mooi, vooral omdat ze vertelde dat haar driejarige kleinzoon aan haar vroeg:Oma welke vind jij nou het mooiste? Wanneer ze dan een gekleurd hart aanwees zei hij prompt:Dat kan niet, want die is van mij. Zondagmorgen na kerktijd wordt de expositie geopend en vertelt Co er iets over. Vanmiddag was weer een topmiddag met Robin èn Eva. De slagroomvla die Eva als toetje na de macaroni had uitgezocht ging er in als als slagroomvla. Verder moesten die twee het eens worden over de spelletjes die we zouden gaan doen. Robin wilde eerst maar één ding: pesten. Eva had Levensweg op haar programma. Ik liet ze zelf maar overleggen en ze kwamen uiteindelijk tot een compromis. Eerst drie kwartier pesten en daarna een uurtje Levensweg. Er schijnt nog een kaartspelletje te zijn dat oorlogje heet. Je legt alledrie- in ons geval- een kaart op. De hoogste kaart pakt ze alledrie en zo ga je door tot iemand zn kaarten kwijt is. Heb je met zn tweeën dezelfde hoge kaart dan is het oorlog en moet je twee kaarten op de kop voor je neer leggen en één open. Welke open kaart dan het hoogste is mag alle-- in dit gevel 9-- kaarten pakken. Robin hielp met kaassoufflétjes bakken en de middag was al weer om.
Nee.. niet van Drees, maar ergens op het Noordereiland in Nieuw Zeeland.
Er zijn voor de sint en kerst heel wat Ik ben Moniekjes en Ik ben Scottys dank zij Gerrit je weet wel ....die Giel van de Burtons, bij de doelgroep terecht gekomen. De laatste betaling is binnen. Gerrit had zich garant gesteld. Toen die laatste betaling wat uitbleef ging hij er maar eens achteraan, zo hoefde hij zijn vetweide van Drees niet aan te spreken. Maar het is voor elkaar, het deel voor de Stichting Papoeajeugd naar School is al gestort en ik heb van hen al een bedankje binnen. Gerrit is zich aan het voorbereiden op zijn lezing a.s. zondag over één van zijn passies: de Burton en meldde net dat de Burton al aan het infuus ligt en morgen gaat hij hem even proberen. Je kunt je nog opgeven voor de lezing over zijn passie--klik op de titel van dit stukje--. Verder is er wat afgepest vandaag! Robin was er, die moest nog even bijkomen van z'n 10cm lange snee in z'n bil, maar het gaat goed, morgen gaat hij er weer tegen aan! Robin is op dit moment nl. helemaal in de ban van het kaartspel pesten. De regels zijn geloof ik wat veranderd in de loop der tijd of misschien deden wij het wel niet helemaal volgens die regels, maar hij was ons telkens te slim af. Met veel moeite konden we Wim ook overhalen om eens mee te doen. Als ìk het hem vroeg had hij zgn. geen zin of te druk of moest hij nèt even iets zoeken, maar wanneer Robin het ging vragen was hij nog wel over te halen. Ik denk dat hij tijdens onze vakanties te vaak canasta heeft moeten spelen( met Dick en Anda) of klaverjassen (met Klaas en Sanny). Nooit iets van gemerkt dat hij er niet zon zin in had, maar soms komt zon trauma later pas boven hè? Morgen moet hij toch weer aan de bak, want dan komen Robin en Eva allebei en tegen twee kan hij zeker niet op.
Dat is het. De tip van Judith werkt We hadden het zelf kunnen bedenken, maar ja Toen we vanmorgen terug kwamen van de tandarts, Wim met een bijgeslepen prothese en ik met een leeg bekkie omdat die van mij aangepast moet worden, zagen we dat er aan het voer gevreten was in de grote hondenbench die nog steeds uitnodigend stond te wachten op zn gasten. Ze moeten eerst honger krijgen dan komen ze wel, was Judiths advies. Vanmorgen had Wim de kippen dus niet gevoerd. Zouden ze nu toch?..... We hadden de moed al zon beetje verloren en dachten intussen dat we nu Johan Keen maar moesten vragen met de buks. Zaterdag had Wim het voer vermengd met brandewijn, nee niet die hij van Johan en Joke voor z'n verjaardag had gekregen. Er stond nog een halve fles inmaakbrandewijn. Die ging er helemaal aan en bovendien nog drie capsules met slaapmiddel. En lekker dat ze het vonden! Je zou toch denken dat ze er wat sloom van zouden worden of wat slap op de poten, maar niet die oerkippen van ons. We zagen geen verschil, ze renden en vlogen nog net zo hard als daarvoor wanneer ze het vijvernet zagen aankomen. Toen we vanmorgen dus zagen dat er in de bench gegeten was hield ik ze in de gaten. Nog geen twee minuten waren we binnen of er zaten al vier hanen te smikkelen. Tja toen was het gauw gebeurd. Even trekken aan het touwtje en het deurtje zat dicht. Wim pakte de aanhanger en daar gingen deze vier al naar buurman Jans. Vanavond haalt Wim de bench weer op en morgen een nieuwe kans! Met dank aan Judith èn Mark.
Oma,... ik moet je iets vertellen dat niet zo leuk is...
Zondag-----Oma.., ik moet je iets vertellen dat niet zo leuk is. Wat gaat er dan even door je heen. Je denkt ik heb hem zelf aan de telefoon.. dus met hem kan er niet wat vreselijks zijn. De hond misschien of heeft Gerhard of Judith een been gebroken. Ik had Gerhard vanmorgen nog aan de telefoon, gezond en wel. Vertel het maar gauw, Robin, krijg ik er nog net uit. Nou.. ik was met de jongens in de buurt aan het voetballen en ik maakte een sliding en toen kreeg ik een stuk glas in mn bil. Ik ben net terug van de Huisartsenpost in het ziekenhuis. Ik heb een diepe snee van 10 cm lang en nu zitten er 5 hechtingen in. Dat was even schrikken, maar even later had ik Gerhard ook even die vroeg of we vanavond even op konden passen. Dan konden zij rustig naar dansles. Als we vanavond komen is er net een buurtdelegatie op bezoek. Roald is met hem aan het kaarten en er staan al verscheidene kaartjes met beterschapwensen op de kast. Wat later gaat hij lekker slapen met wat sinaspril en blijft in elk geval een paar dagen thuis. Dinsdag is hij dan gezellig bij ons. Een geluk bij een ongeluk. Vanmiddag was ex-collega Foppe bij ons. Het was zulk mooi weer dat hij vanuit Nijemirdum belde of we thuis waren. De eerste keer zonder Dina. Hij bracht een paar dvd tjes mee die hij van onze filmbandjes gekopieerd had. Driekwart jaar terug had hij een mengpaneel en nog wat spullen bij ons opgehaald en hebben we nog een gezellige dag met hen gehad. Wij gebruikten die toch niet meer en daar zaten blijkbaar die filmbandjes nog bij. Toen was Dina nog fit. Korte tijd later werd ze ziek en 2 januari is ze al overleden. Zo onwerkelijk! Eén van die filmpjes was bijna 15 jaar geleden tijdens onze vakantie in Normandië en Bretagne opgenomen en de andere was van het eerste nestje van Kim en Scott. Zó leuk om na zoveel jaar een stuk van ons leven te zien toen we hier net woonden1995 Katja en Bartje die twee eigenwijze ponys, de schapen en Frans die ze kwam voeren. Maar dat spelen van al die puppies en Wim die daar met zn been in het gips op zn leugenbankje zit is helemaal geweldig!
Ik hoef er niet over in te zitten dat Wim zich afgelopen weekend zou vervelen. Vrijdag ging hij al naar de wedstrijd Emmen- Cambuur, dat warempel door Emmen gewonnen werd . De trainer van Cambuur ging nog even ruzie schoppen omdat er wat gezegd zou zijn. Wim kijkt meestal na die tijd even naar Studio Sport om te kijken of Emmen nog genoemd wordt en of er stukken van de wedstrijd te zien zijn. De krant zaterdagmorgen had het voornamelijk over die trainers.
