Deze kleine Laska ging mee, wel niet erg afschrikwekkend zo te zien. Maar ze kon hééél hard blaffen.

Het is bramentijd. Ik heb er een paar jaar niet veel op uit gedaan. Dan ben je net terug van vakantie of nog net niet en dan komt er niet zo van. Ik ben gek op bramen, bramensap, bramengelei. Het moet bovendien heel bloedzuiverend zijn. Ik heb zelf een recept bedacht, wie weet bestond die al wel, van een soort jam, gemaakt van bramensap met vlierbessen en kleine stukjes appel. Als de vlierbessen nog niet helemaal rijp zijn vries ik alvast het bramensap in tot het vlierbessentijd is.
Ooit heb ik er een goede beurt mee gemaakt toen ik een afspraak bij de tandarts vergeten was. Toen ik voor de nieuwe afspraak kwam bracht ik een potje bramen-vlier-appelgelei voor hem mee. Hij is het nooit vergeten.
In de tijd dat we in Hengelo woonden, o…zóóó… lang geleden… de kinderen gingen nog naar school, ging ik er vaak op uit om in de houtwallen richting Boekelo bramen te plukken, soms met Marijke of Betsy. Maar ook wel alleen. Gewapend met emmertjes en een wandelstok ging ik op pad. Wanneer ik alleen ging nam ik kleine Laska vaak mee. Een hond schrikt mannen met slechte bedoelingen af… toch? En…. het broodmes dat ooit van mama was in de fietstas. Ha! Niet dat ik er ooit mee zou steken, maar gewoon voor m’n eigen, en meer nog Wim z’n rust. Toen ik het pas nog aan Gerhard vertelde kwam die niet weer bij:"Je denkt toch niet dat je de kans kreeg daar iets mee te doen". Weinig dunk van z'n moeder in de kracht van haar leven....
Ik kom net terug van een rondje bramenpluk hier vlakbij samen met Tessa en Queeny, maar tegenwoordig zonder broodmes. Die doet nu dienst in de caravan, gewoon waarvoor het bedoeld is.

26-08-2009 om 08:03 geschreven door hetty  

Mark samen met Sacha

Over het algemeen slaap ik goed, maar soms is het zo druk in m’n hoofd dat ik die niet op tijd leeg kan maken en dan blijven de gedachten rondtollen. Ik probeer dan zoals ik geleerd heb op de yoga om alle gedachten te laten komen en rustig weer te laten gaan.. Vannacht lukte dat niet en ondanks een beker warme melk om half twee was ik om half vier nog wakker. Gek is dat!
Maar nu, midden op de dag, tol ik bijna om van de slaap. Heb ik straks wat in te halen. Je gaat dan zitten denken wat je zo uit de slaap kan houden.
--In de eerste plaats koffie ’s avonds. Daar word ik wel erg helder van. Drink ik dus niet meer na half 8.
--Ten tweede niet meer dan één glas wijn ’s avonds. In de meeste wijn zit sulfiet en daar ben ik allergisch voor. Dan begint me alles te jeuken. Misschien is er wel meer waar ik zo onrustig van word. Ik moet maar eens onthouden wat ik eet of drink ’s avonds.
--Dan verder : vergaderingen en drukke visites. Zijn ook bij de top 3 om wakker van te liggen. Heb ik dus ook niet vaak meer.
Je kunt beter iets bedenken om juist ìn slaap te komen.
Eigenlijk ben ik een avondmens. Ik kan gerust om 11 uur ’s avonds de wc staan schoonmaken, tot grote ergernis van Wim. Die kan zich dat na 46 jaar nog steeds niet voorstellen. Maar…. een beetje lichamelijk werk… helpt ook.
De beste tip is: Lekker een ontspannende film kijken. Laatst heb ik samen met Susan bij haar thuis op de bank Mama Mia gekeken. Daarna op de fiets naar huis… beetje frisse lucht snuiven en even de hond aaien. Dat moeten we vaker doen.

25-08-2009 om 08:37 geschreven door hetty  

Zaterdag 22- 8. Natuurlijk had ik deze week meer willen doen, vooral meer fietsen. Maar als de hitte zo toeslaat als woensdag en donderdag ben ik nergens meer.
Het was mooi om op de terugweg toen we nog even bij Ben en Diny langs gingen te zien hoe Josca helemaal op de plek is bij hen. Ook met teckel Jippe is het koek en ei. Toen we aankwamen lag Josca bij de wei op paard Vera te passen. Ik verbeeld me steeds dat ze me herkent, maar volgens Ben… net als z’n vroegere bazin Jannie al zei…. is het een allemansvriend. Toch denk ik…..
Mark had alles hier aan het Schoolpad perfect verzorgd, de dieren, de plantenbakken en zelfs de tuin was gesproeid. De laatste dag was het niet nodig, maar met het onweer was de stroom er wel afgeslagen. Dan is het toch goed dat er een oppas is.
Alles is weer bij het oude. Tessa is er weer, het terras is schoongeblazen, schrikdraad vrij gemaakt van takken, boodschappen gedaan, voor Rick een hele gezond diner gemaakt met veel groente.
Nu zit Wim op tijd in de sauna want vanavond komt er weer een James Bond op tv…. En dat mag je niet missen vindt hij.

24-08-2009 om 15:02 geschreven door hetty  

De landingsplaats... over de brug en aan de rechterkant.

Op die héééle warme dag, 20 augustus 2009, de mussen vallen bij wijze van spreken dood van het dak, rijden Wim en ik rustig in Vorden en omgeving. De stop is bij Super de Boer waar een goede airco voor een tussentijdse verkoeling zorgt.
Op de terugweg rijden we via de Schuttestraat weer richting Linde en zien dat de VVV hier niet stilzit. Een lekkere zitplek is er gecreëerd aan de Hissinkbeek vlakbij 't Hissink en de Leopoldhoeve. Daar in de schaduw en met een zoel windje in de rug zitten we even.
Als we 20 jaar geleden onze eerste Swalbennest (van Knaus) hebben kamperen we ook al bij Johan en Joke achter het -toen nog- kippenhok en stoppen we hier met de auto. Dan is er nog geen picknickplaats of iets van die orde, maar wel een mooie platgetreden plek, precies goed om lekker te zitten lezen. We slepen een paar klapstoeltjes en boeken mee naar de kant van de beek.
We zitten er amper 10 minuten of een prachtig schouwspel ontvouwt zich. Familie Zwaan komt aan zwemmen met 10 prachtige jongen. We willen het fototoestel al in aanslag brengen wanneer vader zwaan zich regelrecht naar ons toe beweegt, zo te zien met een kwaaie kop.
Ik ben al heel snel in de benen en sta al in het bos. "Wim kom op.. die beeste bunt geveurlijk as ze oe niet mot". Wim was nog nooit voor een eend of zwaan uitgeweken en is dat ook nu niet van plan. Tot vader zwaan met vleugelgeklapper de wal op komt.
Ik kan je vertellen dat Wim snel naast me staat met z'n klapstoeltje en met blote bene in de brandnettels. We begrijpen dat dit de vaste landingsplaats van de familie is en hebben ze maar gauw met rust gelaten.

23-08-2009 om 18:50 geschreven door hetty  

22-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

21-08-2009 om 20:47 geschreven door hetty  

20-08-2009 om 13:29 geschreven door hetty  

19-08-2009 om 12:30 geschreven door hetty  

17-08-2009 om 23:48 geschreven door hetty  

Zaterdag-- Jan Veen memoreert heel wat gebeurtenissen van de afgelopen 12,5 jaar. Robins geboorte, de verhuizingen, verbouwingen, samen de boomhut bouwen voor Robin, het gezamenlijk kamperen in Uffelte met Robin en Istara terwijl Edith en ik ons uitleefden op een schildercursus, samen het sinterklaasfeest vieren. Er zijn veel dingen die we als gezamenlijke familie samen beleefd hebben.
Vandaag vieren we het 12,5 jarig huwelijk van Gerhard en Judith bij hen in de tuin. Istara, de dochter van Odile verzorgt de achtergrondmuziek op piano en gitaar. Odile zingt samen met Istara, Robin en Eva een passend jubileumlied. Ach… het is allemaal erg ontspannen en gezellig. Judiths hartsvriendin Lieve is er met man en Femke. De honden Ziva en Thana rollebollen door de tuin en de barbecue was heerlijk. Eva is net terug uit Italië en door Mark uit Breda opgehaald en kon zo mooi meezingen. Gerhard en Johan zorgen voor de barbecue en Rick krijgt het fototoestel van Gerhard om z’n nek.
Behalve onze gezamenlijke kinderen hebben de vaders Wim en Jan nog een gedeelde interesse: FC Emmen. Die twee hebben dus altijd wat te bespreken. Dit is zo’n topper in het leven die je mag koesteren… toch?
We hopen nog heel wat jaren samen feestelijkheden mee te maken.

17-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

Het zal misschien 10 jaar geleden zijn dat ik aan een Mavo/Havo brugklas Nederlands gaf waarin een jongen zat die Tan Ching heette. Je merkte hem niet op. Hij was zeer leergierig  en keek me aan met zo’n blik van: Ik snap het helemaal. Hij haalde steeds goede cijfers en toen de tijd aanbrak om beoordeeld te worden voor de volgende groep werd unaniem gekozen voor Havo/Atheneum. Toen ik hem vroeg wat hij zelf wilde zei hij tot mijn verbazing:”Ik wil naar de Mavo”. “Mavo, hoe dat zo”? Jij krijgt het advies voor Havo en jij wilt naar de Mavo? “Ja… antwoordde hij,”Ik wil steward worden bij de KLM en daar heb je alleen Mavo voor nodig”. Ik wees hem natuurlijk op de extra mogelijkheden die hij met Havo zou hebben en ik dacht dat er voor hem nog meer in het verschiet lag.

Toen ik in diezelfde tijd voor een huisbezoek in Klazienaveen moest zijn , ging ik ook even bij zijn moeder langs…inderdaad van het Chinees Restaurant om haar te vragen Tan Ching te stimuleren om het hoogste te willen bereiken. Ze was niet verbaasd dat hij steward wilde worden want ze waren de vorige zomer net naar Hong Kong geweest met het hele gezin en Tan Ching wilde na die tijd maar één ding: steward worden.

Natuurlijk ging hij naar de Havo, een jaar later het Atheneum.

Gisteren waren we dus in het Chinees Restaurant van zijn ouders. Ik maak altijd  een praatje met de moeder. We hebben nl iets gemeenschappelijks: drie zonen. Natuurlijk vroeg ik naar Tan Ching. “O..”, zei ze, “ het gaat heel goed, hij studeert geneeskunde in Utrecht en zit al in zijn derde jaar”. Ik vroeg haar de groeten over te brengen van zijn vroegere juf Nederlands.

16-08-2009 om 14:01 geschreven door hetty  

15-08-2009 om 13:29 geschreven door hetty  

Ook bij Switch, de Kringloopwinkel in Lochem kun je nog wel eens iets leuks vinden. Alleen al voor de boeken is die de moeite waard. Ze hebben een hele bak vol voor een dubbeltje per stuk.

Na een dagje uit moet er hier toch ook wat gebeuren. Wim is naar de Voedselbank om kratten in te pakken en ik ga er thuis maar eens weer tegenaan. Zucht….
Maar vanmiddag hè...! Samen met Susan naar  Kringloop Het Goed, niet eens zozeer om wat te kopen… gewoon wat rondkijken en we eindigen altijd in het café om even echt bij te praten.
Vooral de boekenafdeling heeft onze aandacht vandaag. Dan lopen we verder ons rondje en er komen een paar nachtkastjes aan…. Van die degelijke massief eikenhouten “Oosterwijk”kastjes. Susan zoekt er één voor één van haar jongens. Ze bekijkt ze, denkt na en zegt:”Met een beetje TLC wordt dat wel wat”. “Hoe bedoel je? ”, vraag ik natuurlijk. Nooit van gehoord… TLC???
“Nou gewoon, met wat Tender, Love and Care. Die moet ik onthouden! Als ik het soms wat tegenzit weet ik ook waar ik om vragen kan… toch?

14-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

Hier word ik wel een beetje triestig van. Maar ja…. toch wel een beetje eigen schuld natuurlijk. Ik had alleen niet door dat deze krielen zo vaak broeds zouden worden. Na de vangst van de 6 en later 4 jonge kippen en hanen hebben we de broertjes Haan ook te pakken. Eergisteren de ene en zonet no twee. Ach wat ging deze ook te keer toen hij merkte dat het deurtje van de bench dichtgetrokken werd. Of zijn laatste uur geslagen had is zo’n uitdrukking, maar dit keer is het werkelijkheid. Ik ben er helemaal vervelend van. Wim is deze ook aan het wegbrengen naar buurman Jans. De eerste broer Haan hebben we al in de diepvries. Ik moet er niet aan denken om die op te eten, maar Wim lust hem graag! Op zo’n moment ben ik er helemaal klaar voor om vegetariër te worden
We tellen even de overblijvenden: Vader haan, 5 hennen en 9 kuikens.
Jans mag ze allemaal hebben

13-08-2009 om 19:31 geschreven door hetty  

De Kerkstraat in Hattem.

Vandaag hebben we een afspraak met Ben Krikken op het Gemeentehuis. We willen graag weten of er al meer bekend is over de plannen van de gemeente ivm de wegverdubbeling in de toekomst.
Wim uit zijn bezorgdheid over de toekomstige plannen, onderhoud van de sloten e.d.
We hadden het kunnen weten. We zijn niet veel wijzer. Wethouder Sleekink heeft 2 jaar geleden wel enthousiaste plannen op papier gezet, maar het blijkt dat de provincie die de weg beheert geen belang bij een verdubbeling heeft en andere prioriteiten kent. Als bij een verkenningsonderzoek eind dit jaar zal blijken dat er veel belang bij zo’n verdubbeling is moet de gemeente eerst de weg overnemen. Er mag dan wel een plan liggen, maar er zijn veel dringender prioriteiten. Het geheel kan 5 of 8 jaar duren en dikke kans dat het helemaal niet doorgaat. We krijgen een telefoontje wanneer heer Ben Krikken meer weet.
We gaan door naar Hattem. Moeder is altijd blij als je komt en begint ogenblikkelijk de namen van haar kinderen en kleinkinderen te noemen. Gek dat ze Gerard van Ben en Nies steeds overslaat. En die is nog wel naar vader Gerard vernoemd! Ik lees haar een verhaal van Garriet Jan en Annechien voor. Dat kan ze wel waarderen.
Natuurlijk gaan we later naar Ben en Niesje. We praten weer bij. Ben slaapt nog steeds beneden, want met twee krukken de trap op durven ze niet aan. Nog 6 weken te gaan en dan mag hij weer van alles. Het gaat met de heup gelukkig goed. Hij heeft zich strategisch bij het raam geposteerd en ziet alles gaan en komen aan de Dorpsweg. "Kijk daar gaat Jannie Gelderman", zegt Niesje. Kennen we die? "ja da's 't er ene van de Gelderfotse", meldt Ben. Ja... Hattem hè!
Niesje tracteert ons op een lekkere warme maaltijd en dan…. is het tijd voor : Ontdek je rekje, zoals een vriend van hen dat noemt als hij met zijn vrouw op zaterdagmiddag door de Kerkstraat loopt met al zijn kledingzaken. Samen met Nies struin ik daar lekker rond en tja…… neef Wim….. ik red het niet met twee stel kleren…. Ik loop tegen een leuk jasje aan met 70% korting. Die gaat mee naar Emmen!

12-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

Argus ging een weekje mee op vakantie naar Luxemburg. Samen met Henry en Tonny hebben we daar vakantie gevierd. Argus voelde zich ook bij ons in de caravan helemaal thuis.

Die gebittenstory doet me opnieuw in de lach schieten als ik aan Ben -ja de enige echte- moet denken. Hij vertelde pas nog over ons allereerste van der Kolk familie weekend begin maart 1979 in zo’n vakantiepark ergens op de Veluwe. Ze gingen met z’n allen zwemmen in het zwemparadijs.. Onze jongens, toen 9, 11 en 13 hadden we weggebracht terwijl wij terug gingen naar Vorden omdat mama al heel erg ziek was. Maandag er op is ze ook al overleden. De jongens werden bij de rest van de familie in hun huisjes ondergebracht.
Over de verhalen achteraf zijn me er twee bijgebleven. Tijdens het zwemmen verloor Ben nl zijn kunstgebit. Hoe hij dat had is me een raadsel, maar dat gebit lag op de bodem. Wat nu? Alle neven en nichtjes gingen probeerden het op te duiken. Ze deden allemaal hun best. Grote hilariteit was er toen Gerhard boven kwam met een big smile èn.....met Ben z’n gebit in zijn mond.
Het tweede was dat Argus, de enorme boxer van Henry en Tonny mee was. Ik weet niet hòe het gebeurde maar wèl dat die bij Marry op schoot terecht kwam. Ze gaf een kreet van schrik en zei:” Het lijkt wel een kalf”!
Sinds jaren hebben ze nu zelf een schnautzer. Ik kan je melden… dan zit je ook niet zonder! Higgins duldt nl geen andere honden in zijn buurt. Dat is pas lastig! Piet krijgt de schuld. Die wilde de felste uit het nest. Tja…..!

11-08-2009 om 18:58 geschreven door hetty  

Buurvrouw Wolterdina met dochter Willy in de logeerkamer van Zorgcentrum De Zuidermarke.

Hoe kan dat nou weer? Ik ben vanmorgen in de weer in de keuken en wil m’n hulpstukken indoen: m’n bovengebit. Ik was nooit van plan dat ding ’s nachts uit te doen om met zo’n mummelmondje te gaan slapen. Maar ja….M’n kaak vraagt om een beetje rust ’s nachts en daarom staat dat hulpstuk ’s nachts in een glas water in de keuken.
Is m’n kaak zo veranderd in één nacht. ’s Morgens ben ik nog niet erg helder, maar dit…..Hij past gewoon niet meer. Wim staat ineens achter me. Hij ziet me worstelen en schiet in de lach.. “He-j de goeie wel te pakken”? Verdraaid. Ik heb gisteren het glas in de badkamer achtergelaten en zit te worstelen met die van Wim. … Lach niet!
Ik vertel het vanmorgen aan buurvrouw Wolterdina die nog steeds in de Zuidermarke logeert. Ze komt haast niet weer bij. Morgen mag ze weer naar haar eigen huis. Ik ben benieuwd wat ze van de renovatie van Jans’ z’n kamer vindt. Wat zijn ze daar druk geweest met z’n allen. Vanmiddag wordt de kamer weer ingericht.
Er moest nog gepraat worden over Thuiszorg, maar dat is Jans en Geesje tegen ’t zere been. Thuiszorg? Zij zijn er toch? Ze wonen in hun chalet vlak achter de boerderij. Nergens voor nodig dus. Zelfs ’s nachts kunnen ze horen wanneer de buurvrouw er even uit is. Gewoon met een babyfoon. Voorlopig eet ze ook bij Jans en Geesje. Klaar! Uit! Niks thuiszorg.

11-08-2009 om 18:50 geschreven door hetty  

Vanmiddag zong Wim met de Eemslander Shanty's in het Veenpark. Samen met Frans, Susan en vriendin Sally genoten we van de muziek èn het gebeuren er omheen.

In deze zomer is ds Jan de Korte in de weer met muziek. Vaak is hij betrokken bij het schilderen n.a.v. een tekst of een gebeurtenis binnen het kerkelijk jaar, maar nu is het dus MUZIEK. Hij is zelfs op blokfluitles gegaan.
Vandaag was er een speciale kerkdienst gewijd aan muziek. We hoorden een fragment van Monsters of Grace van Philip Glass en teksten van de mysticus Rumi. En warempel het deed me wat. Dat heb ik niet gauw. Vorige week waren het meen ik fuga’s van Bach, maar waar Fred van Gera helemaal in trance is als hij Bach hoort en Ben en Diny ontroerd naar een opera kijken en luisteren, doet klassieke muziek me niet veel. Ben en Niesje zingen bij Jubilate Deo, een prachtig zingend gemengd koor in Hattem. Toen ik echter de Krönungsmesse van Mozart hoorde… had ik het niet meer. Ja echt ik heb het al vaak geprobeerd sinds ik op de MMS naar Peter en de Wolf luisterde en de kabbelende beekjes probeerde te ontdekken. Ik hoorde wel van alles, maar ik kon er niet warm van worden.
Als ik echter de kinderliedjes van vroeger zing of hoor dan schiet ik vol. Het karretje dat op de zandweg reed. De maan scheen helder de weg was breed enz. Het roodborstje tikt tegen ’t venstertje aan…. Dan zit ik weer bij opoe op schoot! Zo ook met sommige Engelse Hymnen. Ik luister wel graag naar zo’n Engels koor.
De Eemslander Shanty’s hebben een paar nummers waar ik de rillingen van over de rug krijg, maar nu omdat ik ze zo mooi vind en Valerius heeft me ontroerd tijdens een Bevrijdingsconcert en in de Kathedraal in Podznan. Je ziet… ik ben wel warm te krijgen, maar de tekst is voor mij no 1. Die moet me wat doen.
Na de kerkdienst vanmorgen werd er door verschillende mensen orgel, dwarsfluit en blokfluit gespeeld.
Jan de Korte leidde het optreden van hem met Eva- hooguit 8 jaar- in met de woorden:” Eva en ik zitten bij elkaar op blokfluitles. En we kunnen al 4 noten spelen”. Ze deden het voor. “Maar voor het liedje Au clair de la lune hebben we er maar drie nodig”. Het werd gespeeld en ze kregen ons allemaal aan het zingen. Zie dat vind ìk nou mooi!

10-08-2009 om 12:25 geschreven door hetty  

De bench staat weer klaar. Het touw zit aan het deurtje en gaat over de schutting naar het terras. Zo kunnen we ongezien toeslaan wanneer de broertjes haan er in gaan. Of misschien vader haan met een paar van z’n hennetjes. Het jongere spul, dat we al te pakken hebben, loopt nu allemaal bij buurman Jans in het hok, maar wij hebben er nog veel te veel, vooral als straks de 9 kuikens groot zijn. Jans is niet geheel ongeschonden uit de strijd gekomen- de haantjes weerden zich nogal toen ze uit de bench gehaald werden- hij heeft wat schrammen op z’n arm.
Het terras hebben we gelukkig wel weer voor onszelf. Het erf is groot genoeg om lekker rond te scharrelen.
Vanmorgen had Wim weer voer gestrooid in de bench. Even later is het een drukte van belang in en om de bench. Door de ramen van het kleine kamertje kunnen we alles goed volgen. Maar wat zien we? De kloek en alle 8 kuikens doen zich te goed aan het ochtendmaal. De rest blijft op afstand, want ze weten dat ze niet zo dicht bij de kuikens moeten komen, want dan ken je zo’n kriel niet weer. “Zullen we deze dan maar vangen”, doet Wim een poging. Dat lijkt me niks. Ik zie het al gebeuren… een woedende kriel in de bench en de kuikens vliegen aan alle kanten er uit. Die paniek moeten we maar niet. Wanneer moeder en kroost uitgegeten zijn komt de andere kloek met het ene kuiken er in. En daarna…?? Niks meer. De broertjes haan niet en ook de haan met de hennen niet. Zouden ze toch meer meegekregen hebben van de vorige vangst dan we denken?

09-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

De boerderij van de fam. Wielens, bijna 150 jaar oud. Ik mocht hem schilderen voor Jans' 60e verjaardag.




Ani informeerde hoe het tussen de hanebalken afliep. Nou.... vooruit....

Nog even over de uitvinding van Wim:
Dat was toch even anders…. dan we dachten. De ventilator deed het in de laagste stand zo goed dat het net was of je in de koele wind fietste. We doken meteen onder ons dunne zomerdekbedje. Ik kreeg al beelden van keelpijn en oorontsteking. Dus Wim knipte het ding al gauw uit. Vanmorgen ging die om 6 uur weer aan op de tijdklok en Wim kreeg het zelfs wat koud onder onze dunne zomerdeken. Nu heeft hij de plek aan de balk veranderd, wat verder naar het voeteneind….. en we zullen zien vanavond. En nu….? 30º C in de schaduw.

Vrijdag--Onze buurtjes Jans en Geesje zijn druk met hooien èn het opknappen van de opkamer, de kamer van Jans. Er moet een hele nieuwe vloer in. Dat moet vandaag nog gebeuren. Morgen gaat de vloerbedekking er in en nieuw behang op de muur. Dit alles moet klaar zijn voor buurvrouw Wolterdina weer thuis komt dinsdag. Ze knapt goed op maar mag voorlopig nog niets doen. Dat wordt wat! “Wi-j kunt eur noe nog niet gebruken hier”, zei Geesje vanmorgen.
‘Wat ette wie-j vandage”, vroeg Jans even later aan Geesje. ”Hetzelfde als gisteren “, antwoordde die gevat. Jans komt niet weer bij. Gisteren hebben ze nl vanwege de drukte èn de warmte het warm eten overgeslagen.
Het is altijd lachen met die man. Maar ook met recht: een goede buur!
Gelukkig hebben ze Geert voor de vloerbedekking en het behangen. Geert is de postbode, een vriend van de familie, die vroeger in de woningstoffeer-branche zat. Elke keer als hij onze postronde heeft gaat hij even bij de buurvrouw op de koffie. Een tijdje geleden vond ik bij Kringloop Het Goed een koffiekop met de naam Geert er op. Die bracht ik gelijk naar de buurvrouw. De keer erop kregen we de post in de bus met het opschrift: De koffie smaakt nergens zo lekker als uit een Geert-kopje. Groeten van Wolterdina en Geert.

08-08-2009 om 18:10 geschreven door hetty