Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Doorheen de dagen
Ervaringen besproken
28-09-2016
KERKEN IN HET MEETJESLAND 5
KERKEN IN HET MEETJESLAND 5
WAARSCHOOT 2
Een aantal foto’s van de nieuwgebouwde kerk met eveneens een kleinere gebedsruimte voor vieringen met minder aanwezigen. Enkele goed bewaarde beelden uit de vroegere kerk werden zeer smaakvol in de nieuwbouw geïntegreerd, naast recente beeldhouwwerken.
De Sint-Ghislenuskerk werd op oudejaarsavond 2001-2002 door een brand verwoest. Via de open oproep procedure bij de Vlaams bouwmeester werd gekozen voor een nieuwbouw met behoud van de kerktoren, het enige als monument beschermde gebouwdeel. De nieuwbouwkerk werd tegen het oude schip van de oude kerk aan gebouwd. De opstaande kolommen en het hoogkoor van de kerkruïne werden als binnentuin in het ontwerp geïntegreerd. De kerktoren kreeg een dubbele functie als toegang tot de nieuwe kerk en tot deze binnentuin.
Op 10 september 2005, precies 1.350 dagen na die legendarische oudejaarsnacht, werd officieel de eerste steen gelegd van de gloednieuwe Sint-Ghislenuskerk. Op 24 juni 2007 werd de nieuwe kerk officieel ingehuldigd.
Enkele dagen geleden is de herfst begonnen. De voorbije weken waren de boeren bijzonder bedrijvig op de velden om zoals elk jaar de oogst binnen te halen. Ook bij ons wil de Heer oogsten: de goede vruchten van de Geest!
Het evangelie wil ons daarover doen nadenken, want eens te meer spreekt Jezus ook vandaag over een eerlijke verdeling van de goederen der aarde. Straks horen we het gekende verhaal over Lazarus en de rijke vrek: We mogen dat niet zien als een mooi maar oud verhaal uit een tijd, die al lang voorbij is: Lazarus sterft nog altijd, terwijl de vrek zijn hoofd afwendt.
Het evangelie van zo lang geleden – de arme Lazarus en de rijke vrek – blijft onveranderd waar, ook in 2016.
Dit zegt de almachtige Heer:
Wee jullie, zorgelozen in Sion,
zelfverzekerden op de berg van Samaria,
leiders van dit uitverkoren volk,
tot wie de Israëlieten zich wenden!
Jullie liggen maar op je ivoren bedden,
hangen op je divans,
eten lammeren uit de kudde en kalveren uit de stal.
(Amos 6,1 en 4)
In die tijd zei Jezus tot de Farizeeën: ‘Er was eens een rijk man die in purper en fijn linnen gekleed ging en iedere dag uitbundig feestvierde, terwijl een arme, die Lazarus heette, met zweren overdekt voor de poort lag. Hij verlangde ernaar zijn honger te stillen met wat bij de rijkaard van de tafel viel. Maar er kwamen alleen honden die zijn zweren likten.’ (Lucas 16,19-21)
LAZARUS VANDAAG
Het verhaal van vandaag – de rijke die na zijn dood gestraft wordt en de arme die beloond wordt – werd niet door Jezus zelf bedacht. Het was bekend bij de Joden. Maar Jezus geeft er een diepere betekenis aan. En Hij voegt ook een stukje toe. Namelijk de vraag om de vijf broers te waarschuwen. En daarbij keek Hij uitdrukkelijk naar de Farizeeën en die begrepen maar al te goed dat Jezus met dit verhaal naar hen verwees en over hen sprak.
Maar eerst vertelt Jezus het oude verhaal opnieuw en dat gaat in tegen de gangbare opvattingen over rijk en arm. De Farizeeën leerden immers dat de rijkdom een beloning van God was voor de deugd van de rijke, terwijl de miserie een straf van God was: een arme moest dus zeker een zondaar zijn. Jezus weerlegt deze opvatting met het volksverhaal en zegt: ‘Neen, niet elke rijke is deugdzaam, niet elke arme is slecht. De rijke uit het verhaal was alleen goed in zijn eigen ogen, zelfvoldaan en arrogant, maar bleek arm te zijn voor God. De arme daarentegen was goed in Gods ogen.’
Met dit verhaal wil Jezus allereerst zeggen dat God langs de kant staat van de armen: de kleine, simpele mensen worden door God meer geacht, dan diegenen die denken dat zij geestelijk rijk zijn, en zich opwerpen als zelfvoldane specialisten en kenners van Gods wet. Zo keert Hij zich openlijk tegen de arrogantie van de leiders in de Joodse maatschappij.
En dan is er nog dat woord van Abraham: de pogingen van de rijke om zijn broers te waarschuwen zijn onmogelijk en overbodig: ‘Reken niet op een of ander teken uit de hemel. Maar, luister naar Mozes en de Profeten. Lees aandachtig de Schrift en leer eruit dat je moet openstaan voor de nood van de arme.’ En gebruik dat hiernamaals niet om mensen schrik aan te jagen.
Door het evangelie van vandaag wordt ons gezegd dat de rijkdom en de armoede geen straf of beloning van God zijn. En wij worden er nog maar eens aan herinnerd dat God nooit aan de kant staat van wie hardvochtig en zelfgenoegzaam is, maar dat zijn sympathie steeds uitgaat naar die mensen, die hun hart openen voor de nood van de concrete medemens.
(Geïnspireerd door een preek van pater Frans s.j.)
Balgerhoeke is een dorp in Oost-Vlaanderen langs het Schipdonkkanaal op de grens van Eeklo met Adegem. Het is een zelfstandige parochie maar is nooit een afzonderlijke gemeente geweest. Sint-Antonius van Padua is de patroonheilige en de parochie groeide uit tot een bedevaartsoord. Tijdens beide wereldoorlogen werd Balgerhoeke grondig beschadigd: de kerk werd hierdoor tijdens de 20ste eeuw ‘driemaal gebouwd’.
Let vooral op de ‘tweedelige kruisweg’ in het koor van de kerk. Valéry Stuyver, voormalig onderpastoor van de parochie, die net 100 jaar geleden geboren werd, beeldhouwde deze ‘via sacra’ uit twee halve boomstammen.
‘Een oplichter leert ons de les’. Het klinkt ons vreemd in de oren. Eens te meer gaat het over geld en goed, en meteen ook over eerlijkheid en bedrog, en tevens over recht en onrecht. Zo dikwijls spreekt Jezus daarover, het moet dus wel een grote bekoring zijn: dat we eerder voor het geld leven, dan voor God.
We kunnen geen twee heren dienen: ons hart zal daar vertoeven waar datgene gelegen is, wat ons het meest dierbaar, het meest geliefd is: ‘Waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn.’
‘JULLIE,
die de armen kwaad willen berokkenen
en uit zijn op de ondergang van de machtelozen van dit land,
LUISTER!
NOOIT
– en dit zweert de HEER op wie Jakobs volk zich laat voorstaan –
nooit zal ik een van jullie daden vergeten.’
(Amos: 8,4 en 7)
De heer prees de gewiekste aanpak
van de onrechtvaardige rentmeester.
De kinderen van deze wereld gaan onderling immers handiger
te werk dan de kinderen van het licht
Wie betrouwbaar is,
is betrouwbaar in het klein en in het groot,
en wie in het klein onrecht doet,
doet het ook in het groot.
(Lucas 16, 8 en 10)
GOD OF DE GELDDUIVEL
Een boekhouder, die niet deugt en die zijn vel wil redden door valsheid in geschrifte. Zo iemand wordt geprezen! Hoe is dat mogelijk?
Laten we uitgaan van de situatie: de man is ontslagen en wat kan hij doen? Spitten kan hij niet, bedelen is een schande. Dus neemt hij snel een beslissing: hij zal vrienden zoeken door vals te spelen. Alleen die besliste aanpak wordt geprezen, verder valt er niets te prijzen. Hij blijft niet bij de pakken zitten, maar gaat kordaat te werk. Dát stelt Jezus tot voorbeeld.
De kinderen van het licht zouden even kordaat moeten handelen. Wie Jezus volgt, moet kiezen. Jezus preekt een nieuwe levenswijze en wie Hem wil volgen, krijgt de vraag: laat ik alles bij het oude of keer ik me af van al wat kwaad is in mij en in de wereld?
Wellicht voelen wij dat appèl niet meer zo sterk als zij die Jezus zelf gehoord en gezien hebben, dat vuur in zijn stem – en in zijn ogen, die geestdrift, die gloed. Maar juist door die wil om ALLES ANDERS te maken staat Jezus in de lange rij van profeten die ALTIJD opriepen om slechte wegen te verlaten en het goede pad te kiezen. Overtuigd! Vastberaden! Kordaat!
Aan ons de keuze!
Ook de profeet Amos gaat heftig te keer tegen onmenselijke uitbuiters, bedriegers, die alleen winst zoeken ten koste van armen. Geld is de afgod, die hun hart misleidt.
‘Jullie, die de armen kwaad willen berokkenen en uit zijn op de ondergang van de machtelozen van dit land, LUISTER!
Nooit – en dit zweert de HEER op wie Jakobs volk zich laat voorstaan – nooit zal ik een van jullie daden vergeten.’
Zo MOETEN ook wij duidelijk stellen wat voor ons op de eerste plaats komt. Overtuigd! Vastberaden! Kordaat! Rijkdom en macht zijn zo dikwijls een hinderpaal voor recht en betrouwbaarheid, in kleine en in grote dingen.
Het laatste zinnetje zindert na: ‘Je kunt niet tegelijk God dienen en de geldduivel.’ Want ‘waar je schat is, daar zal ook je hart zijn’.
De Notre-Dame van Saint-Omer ligt in het oorspronkelijke kanunnikenhof en een deel van het gebouw is pas goed te zien als men ervoor staat.
De bouw vond plaats van de 13de tot de 16de eeuw. Het is een mooi voorbeeld van de gotische stijl van Noord-Frankrijk en daarom werd het gebouw in 1940 op de lijst van rijksmonumenten gezet. Opvallend is in eerste instantie de geringe omvang (100m lang en 50m breed ter hoogte van het dwarsschip) en vervolgens het nog Romaanse chevet met van elkaar gescheiden straalkapellen en verrassende ‘scheve’ kapellen die 45° vormen met de kooromgang en het transept. Het verschil ligt ook in de verticale bouw; vooral de muren van het 13de-eeuwse koor hebben verhoudingen en ramen die sterk verschillen van bv de kathedraal van Chartres die uit dezelfde tijd is. Het gebouw is ook uniek omdat het maar één portiektoren heeft (uit de 15deeeuw) wat een groot verschil is met de harmonische voorkant van de meeste Franse kathedralen die twee torens hebben.
Het unieke karakter ligt ook elders; zodra u over de drempel stapt bent u in een ander tijdperk en een bijzondere sfeer. Wie is niet onder de indruk van de veelheid en kwaliteit van het meubilair? Aan beide kanten van het schip wemelen de marmeren en albasten hekken van de zijkapellen met beelden en details. Daarachter ziet u rijk ingerichte kapellen met gebeeldhouwde biechtstoelen, barokke of klassieke schilderijen, beelden en grafwerken of reliekschrijnen…
En niet in het minst: achter in het schip ziet u het grote orgel met een buffet dat een waar 18de-eeuws kunstwerk is!
Audinghen is een gemeente in het Franse departement Pas-de-Calais en telt 554 inwoners. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Boulogne-sur-Mer.
De nieuwe dorpskerk – gebouwd na de vernielingen van de tweede wereldoorlog - is een pareltje van hedendaagse kunst en liturgische smaak.
Tardinghen is een gemeente in het Franse departement Pas-de-Calais. De gemeente telt 127 inwoners en maakt deel uit van het arrondissement Boulogne-sur-Mer.
Het strand is bijzonder rustig, heel gevarieerd en aantrekkelijk, echt geschikt voor gezinnen met kinderen en het biedt tevens een wondermooi uitzicht op de Cap Blanc-Nez.
Cap Blanc-Nez is de meest indrukwekkende van de twee kapen. Met een hoogte van 151 meter (134 meter volgens sommige bronnen) is hij een stuk hoger dan Cap Gris-Nez en ook vanaf het strand zijn de krijtrotsen een stuk indrukwekkender. De kaap is trouwens bijzonder geliefd bij geologen en liefhebbers van fossielen. De voet van de krijtrotsen is dan ook een goede vindplaats van fossielen uit het Krijt, het Albiaan, Cenomaniaan en Turoniaan.
Je kan de kaap bezoeken vanaf de parking bovenop de kaap. Wij raden echter aan om de wagen achter te laten in het dorpje Escalles (op de doodlopende weg naar het strand zijn heel wat parkeerplaatsen) en vandaaruit omhoog te wandelen tot bovenop de kaap.
Dikwijls is de brief aan de Joodse Christenen of de Hebreeën voor ons nogal moeilijke, theologische stof, die ons weinig of niet kan aanspreken. Vandaag krijgen we evenwel een gelukkige uitzondering daarop: de eerste lezing is een enig mooie lofzang op het geloof, dat belicht wordt door een hele reeks van gebeurtenissen uit de eeuwenlange Joodse geschiedenis.
De schrijver van deze tekst, die ons onbekend is, stelt ons het geloof voor als een soort van dubbele beweging. Eerst van God naar ons toe: God doet ons zijn belofte, dat Hij ons niet alleen laat, en dat wij op Hem mogen vertrouwen, door alles heen.
Van onze kant wordt dan de inzet gevraagd om bij te dragen tot de verwezenlijking van deze beloften: zo is ons geloof tegelijkertijd een GAVE, die we ontvangen, en een OPGAVE, die we moeten waarmaken.
Zusters en broeders,
HET GELOOF
legt de grondslag voor alles waarop we hopen,
het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien.
OM HUN GELOOF
werden de mensen uit vroeger tijden geprezen.
(Hebreeën 11,1-2)
In die tijd zei Jezus:
Verkoop je bezit en geef aalmoezen.
Zorg voor beurzen die niet verslijten,
een onuitputtelijke schat in de hemel,
waar geen dief bij kan komen
en die geen mot kan aantasten.
Want waar je schat is, daar zal ook je hart zijn.
(Lucas 12,32-34)
‘OP WEG NAAR EEN BETER VADERLAND’
Ieder mens is op zoek naar geluk, naar ‘zijn beloofde land’. Abraham ging op weg, zonder te weten waar hij zou uitkomen. Mozes trok met zijn volk door de woestijn, naar dat beloofde land ‘dat overvloeit van melk en honing’.
De eeuwen door waren er mensen, die GELOOFDEN in een toekomst waar ze alles voor over hadden. Ze ontvingen een belofte van Godswege en lieten alles achter. Ze keerden ook niet terug op hun stappen: hun verlangen naar de toekomst, die God voorhield, was sterker dan het heimwee, naar het land dat ze achterlieten. Ze bleven verder gaan omdat ze GELOOFDEN dat ze dat land, dat God had toegezegd, eens zouden bereiken. Die belofte hield hen gaande. God gaf zijn Woord, en zij gingen op weg.
Wij zijn voor altijd ‘mensen onderweg’. God blijft nog altijd zijn beloften doen, en de verlangens, die Hij wekt, kunnen ook ons op weg zetten, op de paden van ons leven. Letterlijk spreekt Hij niet meer tot ons, zoals verteld wordt van onze voorvaderen … maar Hij blijft ons aanspreken, door zijn Woord, dat opgetekend werd, en door dagelijkse dingen op onze weg: ‘Hij komt tot ons, gans onverwacht, in duizend, duizend dingen’. Hij blijft spreken … aan ons om OPMERKZAAM EN GE-HOOR-ZAAM te zijn. Altijd luisterbereid, altijd weer bereid om verder te gaan, verder op weg … op grond van zijn beloften.
Als het ene doel bereikt is, wenkt een andere belofte. God roept altijd verder en langs heel menselijke gebeurtenissen gaan wij nieuwe einders tegemoet. Zo verloopt ons leven. De ene stap na de andere op een weg waarvan we het einde niet weten. Maar Paulus geeft ons einddoel wel een naam:
‘WE ZIJN OP WEG NAAR EEN BETER,
EEN HEMELS VADERLAND’
Een hemels vaderland, dat hier zijn aanloop kent maar slechts voltooid zal worden bij God, in zijn thuishaven. Het is een honger, die nooit gestild wordt, een verlangen, dat nooit tot rust komt, maar ons altijd voortdrijft. Levenslang. Want: ‘Onrustig is ons hart, tot het rust vindt in God’.
Een erfeniskwestie wordt vandaag aangebracht, een gulzigaard, die Jezus voor zijn eigen kar wil spannen, zijn hebzucht die nooit genoeg heeft. Er is bij die man niet het minste geloof: hij wil Jezus alleen maar gebruiken voor zijn eigen platte nut.
‘Een mens gebruiken …’, de eeuwen door hebben schone, hoogstaande mensen dit bestempeld als het grootste kwaad en onrecht dat je iemand kan aandoen: mensen gebruik je niet. Punt! Gedaan!
Wie dat toch doet, toont alleen zijn eigen botte grofheid, die elke zin voor fijnheid en zielengrootheid mist.
Iemand uit de menigte zei eens tegen Jezus:
`Meester, zeg tegen mijn broer
dat hij de erfenis met mij moet delen.'
Jezus antwoordde hem:
`Wie heeft mij als scheidsrechter
tussen u beiden aangesteld?'
En Hij zei voorts tot alle omstanders:
`Pas op voor iedere vorm van hebzucht!
Ook al heeft een mens nog zo veel,
zijn leven bezit hij niet.'
(Lucas 12,13-15)
EEN BRIEFJE VAN 50 EURO
Een gekende spreker toonde op een seminarie een briefje van 50 euro en vroeg: ‘Wie zou dit briefje willen?’ Vele handen gingen omhoog. Hij zei: ‘Ik zal dit aan jullie geven maar laat mij eerst dit doen.’ Hij verfrommelde het bankbiljet. Dan vroeg hij: ‘Wie wil nog steeds dit biljet?’ Nog vele handen gingen in de lucht. ‘En’, vervolgde hij ‘als ik dit doe?’ Hij gooide het op de grond en hij besmeurde het met zijn schoen. Hij raapte het op, verfrommeld en vuil. ‘Wie wil het nog steeds?’ Nog steeds gingen vele handen in de lucht.
‘Vrienden, jullie hebben een waardevolle les geleerd. Wat ik ook deed met dit geld, jullie bleven het steeds verlangen omdat het niet in waarde verminderde. Het bleef 50 euro waard.’
Het kan gebeuren in ons eigen leven dat men ons laat vallen, dat wij vernederd worden of besmeurd door eigen beslissingen of door gebeurtenissen die op onze weg komen. We kunnen ons waardeloos voelen dan. Maar wat er ook gebeurde of zal gebeuren jullie verliezen nooit jullie eigenwaarde. Vuil of proper, verfrommeld of netjes geplooid, jij bent kostbaar voor God en voor hen die van je houden. De waarde van onze levens komt niet uit wat we doen of wat we weten, maar uit wat we zijn.
Jij bent speciaal – vergeet het nooit.
Je kan maar één mens in de wereld zijn maar je kan ook de wereld zijn voor een mens.
Franciscus stelde zich niet alleen tegenover aanzienlijken nederig op, maar ook tegenover zijn gelijken en minderen. Altijd wilde hij liever terechtgewezen en gecorrigeerd worden dan zelf anderen terecht te wijzen. Op een keer toen hij te zwak en te ziek was om te voet rond te trekken, reed hij op een ezeltje door het land van een boer die daar toen toevallig aan het werk was. De boer rende op hem af en vroeg hem of hij soms broeder Franciscus was. Toen hij nederig bevestigde dat hij inderdaad de man was naar wie hij vroeg, zei de boer: ‘Zorg ervoor dat je zo goed blijft als de mensen zeggen dat je nu bent, want er zijn er heel wat die vertrouwen in je hebben. Daarom waarschuw ik je, gedraag je nooit anders dan er van je verwacht wordt.’ Nadat Franciscus dit gehoord had, liet hij zich van het ezeltje op de grond glijden. Hij wierp zich voor de boer in het stof, kuste zijn voeten en bedankte hem dat hij de moeite had willen nemen hem te waarschuwen.
Hoewel hij dus zo’n goede reputatie had dat velen hem voor een heilige hielden, had hij geen hoge dunk van zichzelf. Noch op zijn goede reputatie, noch op zijn vermeende heiligheid was hij trots, en evenmin op het grote aantal heilige broeders en zusters dat hem geschonken was als eerste beloning voor zijn verdiensten.
Uit: Gerard Pieter Freeman en Erik Kerkhoff: ‘Een jaar met Franciscus’
