Dit is ons nieuw hondje Kira, een kruising van een waterhond en een Podenko. Ze is sinds 7 februari 2024 bij ons en druk bezig ons hart te veroveren. Het is een lief, aanhankelijk hondje, dat zich op een week snel aan ons heeft aangepast. Ze is heel vinnig en nieuwsgierig, een heel ander hondje dan Noleke.
This is our new dog Kira, a cross between a water dog and a Podenko. She has been with us since February 7, 2024 and is busy winning our hearts. She is a sweet, affectionate dog who quickly adapted to us within a week. She is very quick and curious, a very different dog than Noleke.
DEAR VISITOR,
MY BLOG EXISTS ALREADY 12 YEARS AND 11 MONTHS.
ON 06/05/2024 MORE THAN 1.972.210
VISITORS FROM 134 DIFFERENT NATIONS ALREADY FOUND THEIR WAY TO MY BLOG.
THAT IS AN AVERAGE OF 400GUESTS PER DAY.
THANK YOU FOR VISITING MY BLOG AND HOPE YOU ENJOY EACH TIME.
The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld In België had je vooral BUFON of het Belgisch UFO-Netwerk, dat zich met UFO's bezighoudt. BEZOEK DUS ZEKER VOOR ALLE OBJECTIEVE INFORMATIE , enkel nog beschikbaar via Facebook en deze blog.
Verder heb je ook het Belgisch-Ufo-meldpunt en Caelestia, die prachtig, doch ZEER kritisch werk leveren, ja soms zelfs héél sceptisch...
Voor Nederland kan je de mooie site www.ufowijzer.nl bezoeken van Paul Harmans. Een mooie site met veel informatie en artikels.
MUFON of het Mutual UFO Network Inc is een Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in alle USA-staten en diverse landen.
MUFON's mission is the analytical and scientific investigation of the UFO- Phenomenon for the benefit of humanity...
Je kan ook hun site bekijken onder www.mufon.com.
Ze geven een maandelijks tijdschrift uit, namelijk The MUFON UFO-Journal.
Since 02/01/2020 is Pieter ex-president (=voorzitter) of BUFON, but also ex-National Director MUFON / Flanders and the Netherlands. We work together with the French MUFON Reseau MUFON/EUROP.
ER IS EEN NIEUWE GROEPERING DIE ZICH BUFON NOEMT, MAAR DIE HEBBEN NIETS MET ONZE GROEP TE MAKEN. DEZE COLLEGA'S GEBRUIKEN DE NAAM BUFON VOOR HUN SITE... Ik wens hen veel succes met de verdere uitbouw van hun groep. Zij kunnen de naam BUFON wel geregistreerd hebben, maar het rijke verleden van BUFON kunnen ze niet wegnemen...
03-09-2018
Advanced Extraterrestrial Civilizations – Their Technology And Capabilities: What Can They Achieve?
Advanced Extraterrestrial Civilizations – Their Technology And Capabilities: What Can They Achieve?
What kind of technology could we expect to find on an alien planet?
Cynthia McKanzie – MessageToEagle.com – “Any sufficiently advanced technology is indistinguishable from magic, “Arthur C. Clarke once wrote a long time ago.
In this article we take a look at who could be out there and what kind of advanced technology they could posses.
“Soon, humanity may face an existential shock as the current list of a dozen Jupiter-sized extra-solar planets swells to hundreds of earth-sized planets, almost identical twins of our celestial homeland.
This may usher in a new era in our relationship with the universe: we will never see the night sky in the same way ever again, realizing that scientists may eventually compile an encyclopedia identifying the precise co-ordinates of perhaps hundreds of earth-like planets,” Dr. Michio Kaku said.
On these Earth-like planets there could be livings similar to us, or maybe totally different and perhaps even light years ahead of us when it comes to technology.
So, naturally we might wonder how advanced the physics of extraterrestrial civilizations could be.
Several scientists, among them Dr. Micho Kaku have debated how to classify extraterrestrial civilizations.
“Although it is impossible to predict the precise features of such advanced civilizations, their broad outlines can be analyzed using the laws of physics. No matter how many millions of years separate us from them, they still must obey the iron laws of physics, which are now advanced enough to explain everything from sub-atomic particles to the large-scale structure of the universe, through a staggering 43 orders of magnitude, “Dr. Kaku said.
How Can We Rank Extraterrestrial Civilizations?
How “alien” are extraterrestrial worlds?
Specifically, we can rank civilizations by their energy consumption, using the following principles:
1) The laws of thermodynamics. Even an advanced civilization is bound by the laws of thermodynamics, especially the Second Law, and can hence be ranked by the energy at their disposal.
2) The laws of stable matter. Baryonic matter (e.g. based on protons and neutrons) tends to clump into three large groupings: planets, stars and galaxies. (This is a well-defined by product of stellar and galactic evolution, thermonuclear fusion, etc.) Thus, their energy will also be based on three distinct types, and this places upper limits on their rate of energy consumption.
3) The laws of planetary evolution. Any advanced civilization must grow in energy consumption faster than the frequency of life-threatening catastrophes (e.g. meteor impacts, ice ages, supernovas, etc.). If they grow any slower, they are doomed to extinction. This places mathematical lower limits on the rate of growth of these civilizations.
Recalculating: NASA Developing GPS For Space Using Artificial Intelligence
Recalculating: NASA Developing GPS For Space Using Artificial Intelligence
Every good space crew needs a great astrogator. Charting a course through stars and debris fields is a lot harder than driving through a city because there is no infrastructure to use as a guide, but NASA is working to solve that problem.
In the history of space travel, astronauts have operated on a Point A to Point B system. Staying on course is important, but it's not like they are up there turning giant steering wheels and checking the direction of the wind like space pirates. To prevent future astronauts and space tourists from getting lost as trips out of our atmosphere become more frequent, a team at NASA's Frontier Development Lab (FDL) is developing a sort of "non-global" GPS system that uses artificial intelligence to give directions.
According to Futurism, a team at FDL found that an AI could identify a location if it were first taught using photographs. By showing the program enough photos of the surface of moon or exoplanet, the team would be training it to build a virtual model, so when a lost traveler took a photo of his/her surroundings, the AI would cross-reference it with the virtual map and be able to give directions to a desired point.
To test the system, the team developed a system to simulation the surface of the moon and provided the AI with 2.4 million images of it. During a presentation to conclude FDL's summer program, the team reported that the test was successful, and revealed that the next step would be to use actual photos of Mars-not merely a simulation of the planet- to see how the artificial intelligence would do. In science fiction, characters sometimes use probes to fly around and create three-dimensional models of a space, which is kind of what the FDL team is doing in a more plausible (by 2018 standards) way. This kind of system would make exploration and colonization of other planets a lot easier, but we suspect that changing landforms and visibility conditions would make it harder for the AI to recognize locations solely based on images.
Normally hidden from prying eyes in the Moscow region’s forests, the mysterious ‘Tesla Tower’ has been captured from above by an RT Ruptly drone. The research site is home to a massive impulse generator, one of the most powerful in the world.
RT’s Ruptly was allowed to take exclusive drone footage of the Marx generator, better known as the 'Tesla Tower,' constructed back in the 1970s by the Russian Electrical Engineering Institute. The aim of the Soviet project was to have a machine to test insulation and the effects of lightning on aircraft. It was also intended to be used in the study of the weaponization of electro-magnetic pulses (EMP), as well as the effects of a nuclear or solar blast on vehicles and electronics.
The structure – which rises above a forest near Moscow – is home to one of the world's most powerful lightning machines, which is capable of creating 150-meter artificial lightning bolts.
The generator is so powerful that it could discharge – although just for 100 microseconds – as much energy as all the facilities in Russia, including nuclear ones.
The alien-like structure has been off limits to the public, but its intriguing design has not stopped bloggers from writing about it and visiting the facility in the town of Istra, 40 kilometers west of Moscow.
The research center has conducted many tests since Soviet times. Despite its reputation as an abandoned site, the ‘Tesla Tower’ has been active all these years. Among the latest tests carried out were lightning protection tests for Russia’s Sukhoi Superjet aircraft.
WETENSCHAP & PLANEET In het Istituto Nazionale di Fisica Nucleare bij Rome zullen wetenschappers deze maand een toestel aanzetten waarmee gezocht zal worden naar een mogelijke vijfde natuurkracht. Die zou de poort kunnen zijn naar een groot deel van het heelal dat tot nu toe verborgen bleef voor ons.
De beste theorie van de werkelijkheid die fysici momenteel hebben, verklaart maar 4 procent van het zichtbare universum. De rest is een mysterie dat bestaat uit donkere materie en donkere energie.
“Momenteel weten we niet waaruit meer dan 90 procent van het universum is opgebouwd”, aldus onderzoeker Mauro Raggi van de Universiteit Sapienza Rome in de Britse krant The Guardian. “Als we die nieuwe natuurkracht vinden, kan dat alles ondersteboven gooien wat we nu weten. Het zou een heel nieuwe wereld openen en ons kunnen helpen om de partikels en krachten te begrijpen waaruit de donkere sector van de kosmos is opgebouwd.”
Momenteel kennen we maar 4 natuurkrachten: de sterke kernkracht (die atomen bij elkaar houdt), de zwakke kernkracht (die een rol speelt bij straling), de elektromagnetische kracht (die ons onder meer toelaat om te telefoneren) en de zwaartekracht (die ons letterlijk met onze voeten op de grond houdt). De vijfde natuurkracht zou niet alleen het gedrag van de onbekende deeltjes in de donkere materie sturen, maar zou ook een subtiel effect kunnen hebben op de krachten die we al kennen.
Tijdens het experiment – dat luistert naar de naam Padme: Positron Annihilation into Dark Matter Experiment – zal geregistreerd worden wat er gebeurt als een diamanten schijf van een tiende van een millimeter dik beschoten wordt met een stroom antimateriepartikels (positronen).
Als de positronen de schijf raken, smelten ze meteen samen met elektronen en verdwijnen ze in een kleine uitbarsting van energie. Die laatste bestaat uit twee lichtpartikels (fotonen). Als de vijfde natuurkracht echt bestaat, zal er echter iets heel anders gebeuren. In plaats van twee zichtbare fotonen zal er maar eentje vrijkomen, samen met een ‘donker foton’. Dat laatste zou dan het equivalent zijn van een lichtpartikel in de donkere sector.
Onzichtbaar
In tegenstelling tot een normaal lichtdeeltje, zal het donkere foton niet te detecteren zijn door Padme. Maar door de energie en de richting van de afgevuurde positronen te vergelijken met wat er uit voortkomt, kunnen de wetenschappers zeggen of er een onzichtbaar deeltje is gevormd en te weten komen wat de massa daarvan is. Normale fotonen hebben geen massa, maar donkere fotonen wél. Als we de massa kennen en de partikels waarin het donkere foton zich kan opsplitsen, zouden we voor het eerst een blik krijgen van dat waaruit het grootste deel van het heelal is opgebouwd.
Het experiment zal nog zeker tot het einde van het jaar lopen en er zijn plannen om Padme in 2021 te verhuizen naar Cornell University. Die heeft een nog sterkere deeltjesversneller dan Italië.
Zoektocht
De Universiteit Sapienza Rome is overigens niet de enige instelling die met de zoektocht bezig is. Ook de Thomas Jefferson National Accelerator Facility in het Amerikaanse Virginia zoekt. “Het donkere foton – als het bestaat – is in feite een poort”, aldus onderzoeker Bryan McKinnon. “Het zal de sluizen niet openzetten, maar het zal ons wel toelaten om een kijkje te nemen in de donkere sector.”
Wat we daar zullen aantreffen is niet duidelijk. Het zou zelfs kunnen dat er helemaal geen vijfde natuurkracht ís. Donkere materie zou ook gewoon vorm kunnen krijgen door de zwaartekracht en kunnen bestaan uit één type deeltje. Maar het zou ook een heel rijk universum kunnen zijn, waar nieuwe soorten onzichtbare deeltjes en krachten wachten om door ons ontdekt te worden.
Het internationale ruimtestation ISS is geraakt door een kleine meteoriet, die de nodige schade heeft veroorzaakt. Volgens NASA werd er door een lek lucht weggezogen en de instantie is druk bezig om dit euvel te herstellen. Er zou geen onmiddellijk gevaar zijn.
Hoe zoiets er in de praktijk uit ziet is te zien op de volgende afbeelding, waarop zichtbaar is dat op een bepaald moment alle vijf -parkeerplaatsen bij het ISS bezet waren.
Het is de aan het ISS gekoppelde Soyuz module waar de problemen door zijn ontstaan. Volgens de Russische techneuten is er een scheurtje in het schip ontstaan van ongeveer 1,5 mm door de inslag van wat men noemt een micro meteoriet.
Hierdoor wordt lucht en zuurstof vanuit de ISS gezogen, iets dat natuurlijk niet te lang moet duren. Op dit moment bevinden zich zes astronauten aan boord van het ISS en is men druk bezig met het uitwerken van plannen om het probleem op te lossen.
Gelukkig hadden de astronauten het betreffende gat snel gevonden en om te zorgen dat er niet teveel zuurstof zou ontsnappen hield één van de astronauten zijn vinger op het gat. Even later werd er de altijd betrouwbare duct tape overheen geplakt en klaar is kees.
Vol trots stuurde astronaut Chris Hadfield een tweet de wereld in, met daarin een afbeelding van het bewuste gat.
Het probleem is alleen dat de foto die Hadfield rondstuurt van het gat volkomen identiek is aan het plaatje op het album van een rockband die Remedy Drive heet. Het album heet Commodity en kwam op 23 september 2014 uit.
Dit alles is ontdekt door een dame die de onderstaande video heeft gemaakt en ze komt daarin nog met een aantal bijzondere dingen zoals de datum waarop dat album is uitgebracht; één van de meest occulte data in een jaar.
Wij op onze beurt ontvingen de video van Don Quijotte (dank!), de website waar men gelooft dat alles in de ruimte nep is, het ISS er dus niet hangt, en de aarde plat. Het onderstaande lijkt in ieder geval wederom een aanwijzing dat dat allemaal niet zo’n gekke gedachte is.
Ongetwijfeld zal NASA straks met een onzinverhaal komen dat ze dat plaatje van dat album hebben gebruikt omdat er geen goede foto van het gat zelf was te maken of iets dergelijks.
Strange horseshoe-shaped anomaly in the sky hit by lightning
Strange horseshoe-shaped anomaly in the sky hit by lightning
During a thunderstorm, a very strange horseshoe-shaped object becomes visible when it is apparently hit by a lightning strike.
I have no explanation for this phenomenon but could it be a horseshoe-shaped UFO, since similar horseshoe-shaped UFOs have been photographed in the past.
Cloaked UFO Spotted Hiding On Top Of Cloud In Canada Under Passenger Jet, Photos, UFO Sighting News.
Cloaked UFO Spotted Hiding On Top Of Cloud In Canada Under Passenger Jet, Photos, UFO Sighting News.
Date of sighting: April 21, 2017
Location of sighting: Quebec, Canada
Source: MUFON #94608
Wow! This person witnessed a disk shaped empty space on the top of a clouds while flying over Canada last year. I have never seen such a ring on the top of the clouds before, but many reports of them below the clouds have been recorded.
You see, a UFO will leave a gap in the clouds no matter what! Even when its cloaked like it is here. Yes, the UFO is still there and from its size it looks to be about a half a mile across. If the UFO flew through the clouds, it would leave a perfect hole visible, much like the O'hare airport sighting witnessed by many approve workers and pilots as they saw a disk rise up into the clouds leaving a gaping hole that was visible for over 15 minutes.
This is another great sighting that is absolute proof that UFOs do visit our skies and hover slowly observing the inhabitants below.
Scott C. Waring-Taiwan
Eyewitness states:
There is a circle in the clouds? Maybe fuel from a UFO?
Calvin Parker interviewed by Linda Moulton Howe on August 20th, 2018.
Calvin Parker interviewed by Linda Moulton Howe on August 20th, 2018.
Welcome to Phenomenon Radio. The show that covers thought-provoking breakthroughs in the fields of UAP UFOs to discover fascinating truths first-hand accounts and investigative insights into the expanding confluence of physical and mental exposure to this worldwide phenomenon. Hosted by Emmy award-winning investigative journalists Earthfiles reporter and editor Linda Moulton Howe and world-renowned experiencer of the 1980 Rendell's from bit waters incident John Burroughs and now leading off tonight's program here's Linda Moulton Howe
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:ALIEN LIFE, UFO- CRASHES, ABDUCTIONS, MEN IN BLACK, ed ( FR. , NL; E )
Zonlicht weet Marsrover Opportunity eindelijk weer te bereiken
Zonlicht weet Marsrover Opportunity eindelijk weer te bereiken
Vivian Lammerse
En dus zal binnenkort duidelijk worden of Opportunity de stofstorm heeft overleefd.
Het begint eindelijk weer op te klaren op de rode planeet, waar marsrover Opportunity al een tijdje in een slaapconditie verkeert. Door een enorme stofstorm op Mars werden de activiteiten van de op zonne-energie werkende marsrover opgeschort. En sindsdien konden de wetenschappers geen contact meer met de rover leggen. Maar nu de stofstorm alsmaar aan het afnemen is, is alle hoop er op gevestigd dat de rover binnenkort toch weer contact zal opnemen.
MEEVALLER
Opportunity gaat op dit moment al veel langer mee dan voor mogelijk werd gehouden. Zo werd de rover gebouwd voor 90-daagse missies, maar gaat hij al 60 keer langer dan dat mee. Bovendien werd de rover ontworpen om ongeveer 1000 meter af te leggen, maar heeft de rover er op dit moment al 48 kilometer op zitten.
Zonlicht Beelden van de plek waar Opportunity zich op dit moment bevindt, laten zien dat er binnen een straal van 3000 kilometer geen storm meer woedt. “De zon is op dit moment door de waas aan het heenbreken,” zegt onderzoeker John Callas. “Binnenkort zal er genoeg zonlicht aanwezig zijn voor Opportunity om de batterijen weer op te laden. En wanneer het taulevel (een maat voor de hoeveelheid deeltjes in de Mars-hemel, red.) lager wordt dan 1,5 zullen we actief gaan proberen contact te leggen met de rover.” Zo zal het team commando’s gaan proberen te sturen via de antennes van NASA’s Deep Space Network.
Staat Wat de staat van de rover precies is, kunnen de onderzoekers op dit moment alleen nog maar naar gissen. “Als we na 45 dagen nog steeds niets hebben gehoord, moeten we er sterk rekening mee gaan houden dat de kou en het stof een storing hebben veroorzaakt waar de rover waarschijnlijk niet van kan herstellen,” vertelt Callas. Toch is er genoeg hoop dat de marsrover de stofstorm wel heeft overleefd. “We zullen voor de komende maanden aandachtig blijven luisteren,” zegt Callas.
Zelfs als het team wel iets terug hoort van Opportunity, is dit geen garantie dat de rover weer volledig de oude zal worden. Zo zouden de batterijen bijvoorbeeld veel vermogen kunnen hebben verloren, of kan de storm schade hebben veroorzaakt aan de rover zelf. Toch zijn de onderzoekers voorzichtig optimistisch. Dit is namelijk niet de eerste keer dat de rover een hobbel in de weg tegenkomt. En elke keer wist de rover weer op te krabbelen. Zo verloor de rover in 2005 en in 2017 beide voorbesturingen en werkt ook het flash-geheugen niet meer. Maar niets heeft de rover op dit moment nog kunnen tegenhouden om zijn missie te kunnen voorzetten. “In een situatie als deze hoop je op het beste, maar plan je voor het ergste,” besluit Callas.
De ontdekking kan meer inzicht geven in het ontstaan van de grootste planeet in ons zonnestelsel.
Astronomen ontdekten de waterwolken met behulp van het Keck Observatory en NASA’s Infrared Telescope Facility, beiden te vinden in Hawaii. De observaties suggereren dat de waterwolken zich op grote diepte in Jupiters Grote Rode Vlek bevinden. Op die plek is de luchtdruk vijf keer hoger dan aan het aardoppervlak en liggen de temperaturen net boven het vriespunt van water.
Lagen De observaties onthullen voor het eerst dat er in de Grote Rode Vlek sprake is van een duidelijke gelaagdheid. Helemaal bovenin vinden we ammoniakwolken, daaronder – op veel grotere diepte – ammoniumwaterstofsulfide-wolken. En nog dieper de waterwolken.
Een model van de verschillende lagen in Jupiters Grote Rode Vlek.
Afbeelding: Bjoraker et al.
Elementen De diepte waarop de waterwolken zijn aangetroffen wijst er – in combinatie met metingen van een ander zuurstofdragend gas (koolstofmonoxide) – op dat er op Jupiter 2 tot 9 keer meer zuurstof te vinden is dan op de zon. Dat zware elementen – zoals zuurstof, maar ook koolstof, stikstof, zwavel en zuurstof – veel vaker voorkomen op Jupiter bewijst dat de planeet op een andere manier is ontstaan dan de zon (die voornamelijk uit waterstof en helium bestaat. Astronomen denken dat Jupiter – en ook Saturnus – ontstonden door middel van accretie: het gas waaruit de zon gevormd werd, condenseerde tot materiaal dat samenklonterde en op de één of andere manier ongeveer 1 kilometer grote objecten vormde die planetesimalen worden genoemd. Die planetesimalen kwamen in botsing, klonterden samen en vormden de kern van de gasreuzen. Zodra die kernen ongeveer tien keer de massa van de aarde hadden, waren ze in staat om gas uit de zonnenevel aan zich te binden en uit te groeien tot een echte gasreus. In grove lijnen hebben onderzoekers dus een aardig beeld van het ontstaan van de gasreuzen, maar wat ze niet weten, is waar de planetesimalen ontstonden. “En dus waar de gasreuzen gevormd werden,” vertelt onderzoeker Imke de Pater.
De verhouding tussen de verschillende elementen in de gasreuzen kan daar meer inzicht in geven. Zo onthulde de Galileo-missie – waarbij de Galileo-sonde in Jupiters wolken dook – dat zware elementen als koolstof, zwavel, stikstof en edelgassen ongeveer vier keer overvloediger op Jupiter voorkomen dan op de zon. Maar de sonde ontdekte ook dat zuurstof – in de vorm van water – op de plek waar deze in Jupiters atmosfeer dook, juist veel minder overvloedig voorkwam. In de Grote Rode Vlek lijkt zuurstof tussen de 2 en 9 keer overvloediger voor te komen dan op de zon. Dat is nogal een brede marge, té breed om iets over de geboorteplaats van Jupiter te kunnen zeggen. Want, als er 3 tot 4 keer meer zuurstof op Jupiter te vinden is dan op de zon, is de gasreus waarschijnlijk voorbij de baan van Neptunus ontstaan (waar planetesimalen een mengsel van gesteente en amorf waterijs vormen). En als er meer dan negen keer zoveel zuurstof op Jupiter te vinden is als op de zon, zou de gasreus in de omgeving van zijn huidige locatie zijn gevormd (waar planetesimalen een mengsel van kristallijn ijs en gesteente vormen, waarbij zware elementen gevangen zitten in de ijskristallen). Vervolgonderzoek moet onderzoekers in staat stellen om de overvloedigheid van zuurstof op Jupiter nauwkeuriger vast te stellen. En vervolgens kunnen er dan ook conclusies worden getrokken omtrent de geboorteplaats van de gasreus.
Hubble fotografeert spectaculair poollicht op Saturnus
Hubble fotografeert spectaculair poollicht op Saturnus
Caroline Kraaijvanger
Het poollicht danst over de noordpool van de gasreus.
Astronomen bestudeerden het poollicht op de noordpool van Saturnus met behulp van ruimtetelescoop Hubble, gedurende een periode van zeven maanden. Het onderzoek geeft meer inzicht in Saturnus’ enorme magnetosfeer – het gebied rond de gasreus waarin geladen deeltjes beïnvloed worden door het magnetisch veld van Saturnus. Op aarde ontstaat het poollicht wanneer door de zon uitgezonden deeltjes de interactie aangaan met het magnetisch veld. Dit magnetisch veld beschermt de aarde tegen zonnedeeltjes, maar kan ze ook gevangen houden en via de magnetische veldlijnen naar de magnetische polen leiden. Daar gaan ze de interactie aan met zuurstof- en stikstofatomen die zich in de bovenste lagen van de aardatmosfeer bevinden. Die interactie veroorzaakt de kleurrijke, flikkerende poollichten zoals wij die kennen.
Hubble in ultraviolet.
Afbeelding: ESA / Hubble, NASA & L. Lamy (Observatoire de Paris).
Maar ook op andere planeten in ons zonnestelsel kan het poollicht dus ontstaan. Eerder is het poollicht aangetroffen op Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus. Omdat de atmosfeer van deze planeten – in tegenstelling tot die van de aarde – voor een groot deel uit waterstof bestaat, kunnen die poollichten echter enkel op ultraviolette golflengtes worden waargenomen. Voor Hubble geen probleem, zo blijkt wel uit de prachtige foto hieronder.
Deze foto bestaat eigenlijk uit twee afbeeldingen. Het poollicht legde Hubble in 2017 vast. Vervolgens plaatste men dat poollicht op een kiekje van Saturnus – gemaakt in zichtbaar licht – dat in 2018 is geschoten.
Afbeelding: ESA / Hubble, NASA, A. Simon (GSFC) & OPAL Team, J. DePasquale (STScI), L. Lamy (Observatoire de Paris).
De beelden die Hubble van het poollicht op Saturnus heeft gemaakt, onthullen dat er nogal wat variatie zit in het poollicht (zie ook het filmpje hieronder). Het heeft alles te maken met de zonnewind en de rotatie van Saturnus (de gasreus heeft maar elf uur nodig om een rondje rond de as te voltooien).
Het is alweer elf jaar geleden dat astronomen voor het eerst melding maakten van een snelle radioflits (ook wel Fast Radio Burst of kortweg FRB genoemd). De snelle radioflits werd al in 2001 door het Parkes Observatory vastgelegd, maar pas in 2007 – tijdens een analyse van gearchiveerde data – ontdekt.
Buitenaards In de jaren die volgen, worden er nog meer snelle radioflitsen ontdekt. Natuurlijk roepen de ontdekkingen de vraag op hoe deze radioflitsen ontstaan en waar ze precies vandaan komen. Maar er is ook twijfel; alle flitsen worden door het Parkes Observatory gevonden en dus vragen sommige astronomen zich af of ze wel een buitenaardse oorsprong hebben en niet het resultaat zijn van een foutje in het instrument. In 2014 veegt een nieuw onderzoek die twijfels van tafel. Er is een nieuwe snelle radioflits ontdekt en dit keer door het Arecibo Observatory. “Nu, met de ontdekking van een radioflits door Arecibo zijn we er zekerder van dat FRB’s astrofysische fenomenen zijn,” stelde onderzoeker Laura Spitler. Maar de oorsprong van snelle radioflitsen bleef een mysterie. “We krijgen geen grip op wat het is,” erkende Spitler in 2014.
Het Parkes Observatory nam de eerste snelle radioflitsen waar. Afbeelding: Diceman Stephen West
De feiten Maar wat wisten astronomen in 2014 dan wel? Nou, ze zagen dat de radioflitsen maar kort aanhielden: hooguit enkele milliseconden. Verder wisten ze dat er een enorme hoeveelheid energie bij vrijkwam: soms wel meer dan onze zon in duizenden jaren tijd genereert. Verder was er alle reden om aan te nemen dat een snelle radioflits een eenmalig verschijnsel was; vervolgwaarnemingen in dezelfde richting als waarin de radioflits was waargenomen, leverden niets op. Dat laatste deed astronomen dan ook vermoeden dat deze radioflitsen ontstonden tijdens een extreme, catastrofale gebeurtenis, zoals een botsing tussen twee zware objecten.
Aliens? In een poging het ontstaan van snelle radioflitsen te kunnen verklaren, werden natuurlijk ook de aliens van stal gehaald. Want waren de radioflitsen misschien een poging van hun kant om met ons in contact te komen? Inmiddels hebben de meeste astronomen die verklaring wel verworpen. Zo ook Seth Shostak, verbonden aan de Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI). In een eerder dit jaar verschenen blog schrijft hij dat het niet aannemelijk is dat aliens zo’n energierijk communicatiesignaal versturen dat zelfs in andere sterrenstelsels te zien is. Want wat is het nut daarvan? “Het is alsof je op de zinkende Titanic gebruik maakt van een vuurpistool dat zo’n helder signaal afgeeft dat het zichtbaar is vanaf Mars,” zo schrijft Shostak. Wat het idee van een buitenaardse beschaving die radiopulsen gebruikt om te communiceren echter nog veel overtuigender tegenspreekt, is het feit dat er dagelijks naar schatting duizenden van zulke snelle radioflitsen ontstaan. Een overtuigende aanwijzing dat dit het werk van moeder natuur is.
Op herhaling Dat de snelle radioflitsen maar één keer, heel kortstondig acte de présence geven, maakt het natuurlijk een stuk lastiger om te achterhalen waar en hoe ze precies ontstaan. De opwinding is dan ook groot als onderzoekers in 2015 voor het eerst getuige zijn van een zichzelf herhalende FRB: FRB 121102. Het idee dat snelle radioflitsen ontstaan tijdens een catastrofale, eenmalige gebeurtenis komt op losse schroeven te staan.
Dwergsterrenstelsel Maar hoe ontstaan de snelle radioflitsen dan? In een poging dat mysterie op te lossen, richten onderzoekers hun pijlen op dat ene exemplaar dat herhaaldelijk van zich laat horen: FRB 121102. En vorig jaar lukte het onderzoekers eindelijk om de bron van deze snelle radioflits te lokaliseren. De radioflits bleek afkomstig te zijn uit een dwergsterrenstelsel dat op maar liefst drie miljard lichtjaar afstand staat. Daarmee was nog lang niet duidelijk hoe deze snelle radioflits precies ontstond. Maar het feit dat deze het levenslicht ziet in een klein sterrenstelsel zette astronomen wel aan het denken. Het dwergsterrenstelsel bevat relatief weinig verrijk gas, waardoor er veel meer zware sterren ontstaan dan in ons sterrenstelsel. “Mogelijk is de snelle radioflits afkomstig van het ineengestorte overblijfsel van zo’n zware ster,” speculeerde onderzoeker Jason Hessels vorig jaar. Maar er bleven nog genoeg andere hypothesen over. Zo kon het ook goed zijn dat de snelle radioflits ontstond nabij een zwart gat dat gas uit de omgeving verorberde. Kortom: de oorsprong van de snelle radioflits bleef in nevelen gehuld.
Een actief zwart gat. Afbeelding: NASA’s Goddard Space Flight Center / CI Lab.
Extreme omgeving Begin dit jaar kwamen onderzoekers echter weer een stapje dichter bij de oplossing van dit inmiddels jaren oude mysterie. Astronomen stelden vast dat de bron van de repeterende snelle radioflits zich in een zeer extreme omgeving bevindt. Ze trokken die conclusie op basis van een analyse van het licht van de radioflitsen. Dat licht blijkt sterk gepolariseerd te zijn – wat betekent dat het een voorkeursoriëntatie heeft. Daarnaast is het licht ook ‘gedraaid’, wat weer te wijten zou zijn aan een sterk magneetveld. Het gaat daarbij om een extreme draaiing: 500 keer groter dan ooit bij een andere bron van radioflitsen is gezien. Een dergelijke extreme draaiing is tot op heden alleen waargenomen in de nabijheid van een superzwaar zwart gat (zoals dat in het hart van onze Melkweg bijvoorbeeld). De astronomen vermoeden dan ook dat de bron van deze radioflitsen – waarschijnlijk een neutronenster – dicht bij een zwaar zwart gat staat. Een andere mogelijkheid is dat de neutronenster zich in een energierijke nevel of een supernovarestant bevindt.
Veel vragen Nog steeds weten we dus niet hoe deze snelle radioflitsen precies ontstaan. Wat we ook niet weten, is hoe FRB 121102 zich verhoudt tot die andere (eenmalige) radioflitsen. Is FRB 121102 echt bijzonder en ontstaat deze op een andere manier dan die eenmalige radioflitsen? Of zijn die andere radioflitsen helemaal geen eenmalige verschijnselen, maar moeten we gewoon wat langer wachten alvorens ook zij nog een keer acte de présence geven?
Er zijn meer waarnemingen nodig om al die prangende vragen te kunnen beantwoorden. En zoals het er nu naar uitziet, zijn die waarnemingen ons wel gegund. Wetenschappers vermoeden dat er elke dag duizenden detecteerbare snelle radioflitsen ontstaan. De vraag is dan ook niet of, maar wanneer we zullen ontdekken hoe deze nu nog mysterieuze radioflitsen precies het levenslicht zien.
The space station sprung a leak, a fireball shot over Western Australia, and a NASA astronaut candidate quit — it's Space.com's best news stories of the week.
Photo Credit: NASA
1. Potential astronaut quits
A little over a year after he was chosen to join spaceflight training, NASA astronaut candidate Robb Kulin resigned for personal reasons.
Legendary mathematician Katherine Johnson, whose calculations led NASA to its first human spaceflight and whose story was told in the feature film "Hidden Figures," turned 100 years old this week.
Physicists at CERN have observed the Higgs boson decaying into two bottom quarks for the first time — these observations are a major support of the Standard Model.
Photo Credit: National Astonomical Observatory of Japan
6. Monster galaxy
Researchers took a close look at an ancient monster galaxy 12.4 billion light-years from Earth. They found that it forms stars 1,000 times faster than the Milky Way.
Causing momentary panic, ground control operators discovered a tiny air leak on the International Space Station. Luckily, the crew seems to have repaired the leak, which did not pose an immediate risk to the astronauts.
Alien life on Milky Way's 'water worlds' could be possible, scientists believe
Alien life on Milky Way's 'water worlds' could be possible, scientists believe
University of Chicago and Pennsylvania State researchers say alien life could be found on water planets after all
By Neil Murphy
Life can be supported on water planets
(Image: Reuters)
Alien life could be discovered on so-called 'water worlds' that are radically different from our own planet, new research claims.
Scientists from the University of Chicago and Pennsylvania State claim that the unique carbon make-up of ocean planets could support life for a longer period than was initially thought - giving a boost to the search for extraterrestrial life.
A computer model created by physicists showed that water planets have enough carbon to allow life to flourish and do not have too many minerals and elements.
It had been believed that water planets were unable to replicate the cycling of carbon and minerals that makes life on planet Earth habitable.
A newly discovered exoplanet, Kepler-452b, comes the closest of any found so far to matching our system
(Image: NASA/Ames/JPL-Caltech SWNS.com)
Earth photographed from one million miles way
(Image: PA)
The Astrophysical Journal found that ocean planets could stay in the "sweet spot" for habitability much longer than previously assumed.
"This really pushes back against the idea you need an Earth clone—that is, a planet with some land and a shallow ocean,' said Edwin Kite,assistant professor at UChicago and the report's lead author.
Life needs an extended period to evolve so scientists usually look for planets that have both some water and some way to keep their climates stable over time.
But this model doesn't work on a water world, with deep water covering the rock and suppressing volcanoes.
Diagram comparing our own solar system to Kepler-22(Image: Reuters)
"The surprise was that many of them stay stable for more than a billion years, just by luck of the draw,' Kite said.
"Our best guess is that it's on the order of 10 percent of them."
"How much time a planet has is basically dependent on carbon dioxide and how it's partitioned between the ocean, atmosphere and rocks in its early years,' said Kite.
"It does seem there is a way to keep a planet habitable long-term without the geochemical cycling we see on Earth."
The scientists simulations looked at solar systems similar o our own but say similar results may be found for red dwarf planets because they
Scientists say they 'can't rule out' alien life on Jupiter after new discovery
Scientists say they 'can't rule out' alien life on Jupiter after new discovery
The discovery of water in Jupiter's Great Red Spot suggests the possibility of alien life.
By Tyler MacDonald
A team of researchers just discovered water clouds in Jupiter's Great Red Spot. Following the discovery, scientists say they "can't rule out" alien lifeon the planet.
"Water may play a critical role in Jupiter's dynamic weather patterns, so this will help advance our understanding of what makes the planet's atmosphere so turbulent," said astrophysicist Mt dmkovics.
However, dmkovics cautions that the presence of water on Jupiter doesn't mean it is a precursor to life.
"And, finally, where there's the potential for liquid water, the possibility of life cannot be completely ruled out," he said. "So, though it appears very unlikely, life on Jupiter is not beyond the range of our imaginations."
The team hopes to eventually learn just how much water is on the planet and the role it plays.
"Water may play a critical role in Jupiter's dynamic weather patterns, so this will help advance our understanding of what makes the planet's atmosphere so turbulent," dmkovics said.
The research team made the discovery using specially designed software to analyze data obtained from Jupiter.
"When I initially began, I started by running the data through. The code was already written and I was just plugging in new data sets and generating output files," said researcher Rachel Conway. "But then I began fixing errors and learning more about what was actually going on. I'm interested in everything and anything that's out there, so learning more about what we don't know is always cool."
The findings were published in the Astronomical Journal.
Audio About Australia’s Largest Mass UFO Sighting Resurfaces, Revealing Spooky Details
Audio About Australia’s Largest Mass UFO Sighting Resurfaces, Revealing Spooky Details
We live in a vast and endless universe, so the odds of us being completely alone in it are slim. Now that technology is becoming increasingly advanced, we are discovering more and more Earth-like planets in far-off corners of the universe that have the potential to support life. As a result, it’s only a matter of time before we discover aliens too.
While we may be closer than ever before to making contact with E.T., there have been recorded incidents of extraterrestrial events on our planet for millennia. In fact, aliens are even mentioned in the Bible. It’s also been suggested that the Ancient Egyptians were able to build the pyramids with primitive technology because they had extraterrestrial help.
Despite these incidents, there is still no absolute and universally accepted proof that aliens exist. But thanks to science fiction, when most of us think of aliens, we automatically assume that they are a lot more advanced than us humans, and it’s for this reason that many of us believe it’s not outwith the realm of possibility for them to have already made contact.
One of the most famous examples of alleged alien contact happened in 1947 when a UFO appeared to crash over a ranch near Roswell, New Mexico. A picture of the incident was published by the local paper and a national frenzy ensued, with many people believing that undisputable evidence of alien life had finally been found – that was until the military got involved.
They offered a logical explanation for the seemingly out of this world picture of the crash, explaining that it was nothing more than a conventional weather balloon. However, interest in the case was renewed in the 1970s when ufologists began to speculate about whether or not this was a part of an elaborate cover-up and that aliens had indeed crashed in Roswell in 1947.
Another famous UFO sighting, often dubbed “Australia’s Roswell”, happened in 1966 when Westall High School’s pupils and their teachers allegedly saw an object they couldn’t identify flying down onto a nearby wild grass field. The mysterious UFO then ascended back into the sky and flew away in a north-westerly direction over Clayton South, Victoria.
The UFO was first spotted around 11:00 am when pupils at the school were engaging in sports outside when they saw what they later described as a grey saucer-shaped craft, which was slightly purple in color and around twice the size of a car.
However, descriptions of the UFO do vary quite considerably because there were around 350 witnesses. Andrew Greenwood, a science teacher, told The Dandenong Journal that the craft he saw was silvery-green in color.
Needless to say, those present did not all immediately witness the UFO. They simply gathered when news of its existence spread and watched it for around 20 minutes. As the UFO left the grassy field, it was reportedly being circled by two planes – further solidifying witnesses’ belief that what they were witnessing was a bona fide alien craft.
The alleged presence of the planes also caused some confusion over whether there was just one UFO or not, with some witnesses claiming that there were three. The story was further sensationalized by newspaper reports at the time, with some pupils said to have “collapsed and became ill with fright” when they saw the craft or crafts in the field.
Extensive interviews were carried out after the incident took place to get to the bottom of what really happened. Because there were so many people present, a mass hallucination or mix up on that scale simply wasn’t plausible, and the Victorian Flying Saucer Research Society took out a newspaper ad in an appeal for more eyewitness descriptions.
Now, a fascinating interview from the time has resurfaced. Conducted by Dr. James E. McDonald, who was famed for his work investigating extraterrestrial phenomenon, according to Fox News, it was with Westall school science teacher Andrew Greenwood. And because he was an adult at the time, it provides a reliable insight into what actually happened.
To hear the incredible interview for yourself, check out the video below:
Describing the interview, McDonald said, “Greenwood told me the UFO was first brought to his attention by a hysterical child who ran into his classroom and told him there’s a flying saucer outside.”
“He thought this child had become deranged or something so he didn’t take any notice, but when the child insisted that this object was in the sky he decided to go out and have a look for himself.”
When Greenwood arrived outside to investigate what had upset the child, he saw a group of pupils looking towards the northeast area of the school grounds, and as he walked over, he saw a UFO hovering next to a power line.
During the interview, Greenwood said the UFO was around the size of a car, round and silver and had a metal rod sticking out of its side. He said that as he looked up, more people arrived to watch the spectacle as planes began to circle it.
“He called it the most amazing flying he had ever seen in his life,” McDonald added. “The planes were doing everything possible to approach the object and he said how they all avoided [a] collision he will never know.”
“Every time they got too close to the object it would slowly accelerate, then rapidly accelerate and then move away from them and stop. Then they would take off after it again and the same thing would happen.”
The teacher said that this game of “cat and mouse” continued for around 20 minutes in front of around 350 stunned witnesses. He said that the UFO disappeared quite suddenly and when it did, all of the pupils were ushered back inside.
The headmaster then told the pupils and his staff not to discuss the phenomenon that they had seen with anyone.
“He gave the school a lecture and told the children they would be severely punished if they talked about this matter and told the staff they could lose their jobs if they mentioned it at all,” McDonald explained.
While various conspiracy theorists have argued that the government tried to cover up the incident by once again claiming that it was caused by a balloon, namely a research balloon like the one pictured below, Greenwood insisted it was the headmaster.
He was reportedly so “scared” and “disturbed” by what he saw that he hid inside the school until the UFO was gone.
“When the Royal Australian Airforce contacted the headmaster he told them to ‘go and jump in a lake’,” McDonald said.
A number of witnesses also said that after the event they were warned by several men in black suits not to speak about it.
Prior to the incident, Greenwood “was a complete skeptic himself. He had never even considered the possibility of their existence.”
“When he asked the physical education teacher to describe what she had seen herself so that he could compare it with his own observation, she just wouldn’t say anything,” McDonald revealed.
Pictured above are two witnesses recalling the event as adults.
At the time of the incident, a newspaper described the sighting as “important” because circular patches were found in the grass above where the UFO had been hovering. However, just like the Roswell UFO incident, the reality of what happened that morning in 1966 remains impossible to prove, but one thing’s for sure – the 350 pupils and staff present definitely saw something.
Cassini Snaps Best Ever Images of Saturn’s ‘Flying Saucer’ Moon Atlas
Cassini Snaps Best Ever Images of Saturn’s ‘Flying Saucer’ Moon Atlas
Just five weeks after beaming home images of a giant space ravioli, NASA’s Saturn-orbiting Cassini spacecraft has shown us a “UFO.”
Well, sort of. On Tuesday (April 12), Cassini snapped the best-ever photos of Saturn’s bizarre moon Atlas, whose humped middle and broad equatorial ridge make it look like a flying saucer. (The “ravioli” moon, by the way, is the Saturn satellite Pan, although some people think it looks more like an empanada.)
Cassini took the new photos during a flyby that brought the probe within just 7,000 miles (11,000 kilometers) of Atlas at closest approach.
“These images are the closest ever taken of Atlas and will help to characterize its shape and geology,” NASA officials wrote in a description of the images Thursday (April 14). “Atlas (19 miles, or 30 kilometers across) orbits Saturn just outside the A ring — the outermost of the planet’s bright, main rings.”
During its nearly 13 years in the Saturn system, Cassini has revealed just how weird, wonderful and varied the ringed planet’s bevy of 60-plus moons is. For example, the probe has captured amazing images of Iapetus, which looks like a walnut, and Mimas, which is a dead ringer for the Death Star from the “Star Wars” films.
And Cassini discovered geysers of water ice, organic compounds and other materials blasting from the spherical satellite Enceladus’ south polar region. Scientists have since concluded that this stuff is coming from a huge, potentially habitable ocean of liquid water buried beneath the moon’s icy shell. (Just Thursday, researchers announced that this ocean appears to harbor enough chemical energy to support life.)
The $3.2 billion Cassini-Huygens mission — a joint effort of NASA, the European Space Agency and the Italian Space Agency — launched in October 1997 and arrived at Saturn in July 2004. (Huygens was a piggyback lander that touched down on the surface of the huge Saturn moon Titan in January 2005.)
But the Cassini orbiter’s work is nearly done. Later this month, the probe, which is low on fuel, will begin the “grand finale” phase of its mission — a series of 22 orbits that will take it between Saturn’s cloud tops and the edge of the innermost ring.
Then, on Sept. 15, Cassini will plunge into the planet’s thick atmosphere in a death dive designed to ensure that the spacecraft doesn’t contaminate Enceladus or Titan (both of which may be capable of supporting life) with microbes from Earth.
These Stunning Designs Show What Our Future on Mars Might Look Like
These Stunning Designs Show What Our Future on Mars Might Look Like
By Chelsea Gohd, Space.com Staff Writer
Max Rymsha, from the Ukraine, was one of the winners in the HP Mars Home Planet Rendering Challenge. They won for their piece "Between the Red Mountains" as part of the Rendering challenge.
Credit: Courtesy of HP, Inc.
A recent contest challenged participants to create utopian designs of future human Mars settlements, and their creations are stunning.
In the HP Mars Home Planet Rendering Challenge, over 87,000 people from all over the world flexed their creative muscles to design the perfect colony on the Red Planet. Last summer, when HP launched the challenge, the participants started working on their designs, and the winners were announced on Aug. 14.
The participants' designs were judged on originality, creativity, rendering quality and Mars physics (or how the design would realistically work on the actual Martian surface), HP included in a statement. The designs must take into account atmospheric conditions, gravity, the soil, the surface terrain, radiation, drinking water, and air, the statement added.
Open to the public, this challenge had three competitions: Concept, 3D Modeling and Rendering. The participants could submit their designs to one of five categories in either architecture/civil engineering or vehicles/mechanical engineering: still rendering (GPU rendered), still rendering (CPU rendered), animated rendering (GPU rendered), animated rendering (CPU rendered), and virtual-reality or real-time executable. [How Living on Mars Could Challenge Colonists (Infographic)]
Jorge Moreno Fierro, from Columbia, was one of the winners in the HP Mars Home Planet Rendering Challenge. They won "Innovation in Design" for their BIO SYSTEM as part of the Conceptual Design challenge.
Credit: Courtesy of HP, Inc.
Rustam Shaikhlislamov, from Russia, was one of the winners in the HP Mars Home Planet Rendering Challenge. They won for their Long Range Universal Platform as part of the MARS Multi-utility Vehicle as part of the 3D Modeling Challenge.
Credit: Courtesy of HP, Inc.
Xabier Albizu, from Spain, was one of the winners in the HP Mars Home Planet Rendering Challenge. They won for their MARS Multi-utility Vehicle as part of the Conceptual Design challenge.
Credit: Courtesy of HP, Inc.
Bijay Balia Hembram, from India, was one of the winners in the HP Mars Home Planet Rendering Challenge. They won for their piece "Martian Hybrid Power Plant" as part of the Rendering challenge.
Credit: Courtesy of HP, Inc.
Bijay Balia Hembram, from India, was one of the winners in the HP Mars Home Planet Rendering Challenge. They won for their piece "Martian Power Generating Machines" as part of the Rendering challenge.
Scientists Map Out How to Nudge Small Asteroids into Earth’s Orbit
Scientists Map Out How to Nudge Small Asteroids into Earth’s Orbit
A University of Glasgow team explores the subtle art of capturing asteroids without killing everybody.
Image: Kevin Gill
The notion of an asteroid headed for Earth is typically seen as a bad omen. On the flip side, some scientists and entrepreneurs increasingly see this scenario as a potential opportunity. Deliberately redirecting asteroids to our planet’s vicinity could enable us to study them up close, or even mine them.
Given that these objects are packed with valuable resources, building a collection of them nearby could spark major advances in spaceflight, to say nothing of the scientific research that might result from easy access to these extraterrestrial bodies.
A recent paper published in Acta Astronautica suggests that asteroids could be captured in Earth’s orbit with aerobraking, a maneuver that uses atmospheric drag to decelerate and position objects in stable trajectories around a planet. Aerobraking has helped place interplanetary spacecraft in orbit around Mars and Venus, and to slow down spacecraft returning to Earth.
Led by Minghu Tan, a PhD student at the University of Glasgow, the paper immediately addresses the most obvious concern with this scenario: What if there’s some mistake in the redirect process and an asteroid accidentally impacts Earth? It’s bad enough that the dinosaurs were oblivious to their doomsday space rock, but it would be especially embarrassing if we humans smack ourselves in the face with one.
Tan and his co-authors suggest mitigating this risk by selecting asteroids under 30 meters in diameter for aerobraking, as they’d burn up in the atmosphere if the maneuver failed. Tan also told me, in an email, that a redirected asteroid might collide with spacecraft in orbit around Earth. That’s why “accurate guidance and control strategies would be required,” he said.
Assuming that such guidance measures would be in place, the paper maps out two possible strategies for capturing small asteroids with low-energy aerobraking techniques. In each case, Tan and his co-authors envision a rendezvous, far from Earth, in which a spacecraft applies enough force to put an asteroid on a path to graze our planet’s atmosphere, initiating the capture.
The spacecraft could stay coupled with the asteroid on its journey, in case mid-flight course corrections were needed. The team identified the asteroid 2005 VL1 as a particularly good potential target for such a mission, because it has the ideal size and speed to be redirected, and it theoretically would not lose as much mass during aerobraking as other candidate asteroids, making it an economical choice.
Other concepts for asteroid redirect missions have tried to assuage the possibility of accidental impacts by choosing targets that are farther from Earth. Directing an asteroid into orbit around the Moon, a strategy NASA has considered, seems less existentially perilous than aerobraking them in Earth’s atmosphere, but both scenarios have advantages and drawbacks.
Ultimately, the rewards of asteroid capture missions will have to outweigh current risks before these futuristic concepts come to fruition—but it never hurts to get all the math worked out in the meantime.
This artist’s concept shows Pioneer venturing out into interstellar space. Both Pioneer 10 and 11 carry a plaque bearing a message from Earth.
(Credit: NASA)
The Pioneer and Voyager spacecraft famously contain messages to anyone who might someday find them. Both Pioneers carry a plaque, while the Voyagers carry a phonograph record. An enormous amount of effort went into creating these objects, but could an alien observer truly understand the messages we have sent to the stars?
While we cannot take anything for granted when it comes to how these messages might or might not be interpreted, let’s assume that the beings who might find the spacecraft can at least see or hear with eyes or ears similar to our own. Each message was designed with not only the information it was to carry in mind, but also the means to establish understanding through common denominators found throughout the universe.
The Pioneer plaque is a gold-anodized aluminum plate with these images engraved onto it.
(Credit: NASA Ames Resarch Center [NASA-ARC])
The Pioneer Plaque
Pioneer 10 and 11 each carry a 6 x 9-inch (15 x 23 centimeters), gold-anodized aluminum plaque. The plaque is affixed to support struts close to the spacecraft’s bus (main body). Carl Sagan and Frank Drake played key roles in designing the plaque and Linda Salzman Sagan, Sagan’s wife at the time, was the artist who actually drew the images engraved on the plaque.
The most striking feature of the plaque are the figures of the man and the woman overlying the silhouette of the Pioneer spacecraft itself. While this does clearly convey our physical size and shape, as well as that sexual dimorphism is present in humans, the facial features of the couple have little detail and the sort of sensory organs are being depicted (the couple’s ears are barely shown at all) might be unclear. The man and woman both have their mouths closed, and viewers might not understand that these are even mouths at all. Given how the image is drawn, an observer could also be forgiven for not understanding that both the male and female have hair on their heads.
The couple both have a bland expression (which may have been an attempt to avoid anything that could be interpreted as hostile) and the man is seen raising his right hand with the palm facing the viewer. While this gesture clearly conveys a greeting when viewed by another human, an extraterrestrial may have no way of interpreting this gesture. (Could you interpret a gesture made by an antelope … or a praying mantis?) It does show, however, that humans have opposable thumbs, as well as the general range of motion of the upper limbs.
With regards to the scientific data presented, the top left of the plaque shows the hyperfine transition of neutral hydrogen as a means of conveying to the reader baseline units of time (0.7 nanoseconds, the frequency of the transition) and distance (21 cm, the wavelength of the light released by the transition). If one is able to deduce that the image is that of hydrogen, the time and distance should be understandable.
The plaque also contains a map of our sun relative to 14 pulsars as well as the center of our galaxy, conveying both the distances to the pulsars and their frequency in binary notation. As this image conveys copious objective data, a spacefaring species might well be able to easily interpret it.
Finally, the plaque contains a map of the solar system. The solar system map is likely among the more easily interpreted parts of the plaque, with Pioneer shown to have originated from the third planet. The plaque was created at a time when Pluto was still considered the ninth planet (before the discovery of other trans-Neptunian dwarf planets such as Eris and Sedna, among others), but it would still direct the reader’s attention to Earth if they were able to figure out that our solar system was the one depicted.
The Voyager golden record (left) is a 12-inch gold-plated copper disc. Its cover aluminum electroplated with an ultra-pure sample of uranium-238.
(Credit: NASA)
Voyager’s Golden Record
The Voyager record asks more of whoever finds it but gives more information in return. These phonographs, attached to the spacecraft bus, feature a cover illustration and over 90 minutes of audio on the reverse side. The cover illustration features the same image of hydrogen and the same pulsar map as found on the Pioneer plaque. Of critical importance, the Voyager records convey instructions on how to play them, such as how to affix the attached stylus, at what rate of rotation the record must be spun, and the proper waveform of signals generated by the record. It also explicitly tells the reader how to know if they are viewing the images properly via an engraving of what the first image (a circle) should look like. While this may seem very daunting, the challenge is primarily technical and might well be easily overcome by an advanced spacefaring species.
An alien species might well find more difficulty in interpreting the audio samples, music, and images contained on the record. There are over 50 greeting messages in different languages. While the specifics of the messages are likely to be uninterpretable, they would at least convey to the listener the diversity of the creatures who created the Voyagers.
Similarly, the musical selections chosen demonstrate a wide range of human musical styles (ranging from works of Beethoven and Stravinsky to those of Chuck Berry, among others). While the lyrics of “Johnny B. Goode” are probably gibberish to an extraterrestrial, the beat and rhythm of the song would convey a tremendous amount to an alien listener.
Of perhaps the greatest importance are the 115 images encoded on the record. The first six images, if decoded properly, provide immense technical data for the reader regarding mathematical definitions, scales and sizes, as well as additional information regarding our location and how to find us. Images of the sun and its spectrum, as well as some of the planets in our solar system, could help the discoverer of the Voyagers to find us should they decide to pay the Earth a visit. There are also approximately 20 medical and scientific diagrams including the structure of DNA and detailed images of human anatomy. These images could likely be interpreted correctly given their concrete nature.
The Voyager record also contains a plethora of images of humans engaged in a variety of activities (including eating, looking through a microscope, and even going on a spacewalk). While many of these images would be hard to interpret (e.g., a picture of a woman licking an ice cream cone or a photo of a string quartet) the images would at least convey that humans have created a complex civilization with some degree of advanced technology.
The Big Picture
As Marshall McLuhan famously said, “The medium is the message.” While the recipients of the Pioneer plaque or the Voyager record might never understand everything we are trying to convey, the fact that these messages were placed on interstellar spacecraft carry (both for them and for us) a deeper message — that humans created these spacecraft and that we want to tell the universe who we are.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
![The Pioneer plaque is a gold-anodized aluminum plate with these images engraved onto it. (Credit: NASA Ames Resarch Center [NASA-ARC])](http://blogs.discovermagazine.com/crux/files/2018/08/Pioneer10plaque.jpg)
