Dit is ons nieuw hondje Kira, een kruising van een waterhond en een Podenko. Ze is sinds 7 februari 2024 bij ons en druk bezig ons hart te veroveren. Het is een lief, aanhankelijk hondje, dat zich op een week snel aan ons heeft aangepast. Ze is heel vinnig en nieuwsgierig, een heel ander hondje dan Noleke.
This is our new dog Kira, a cross between a water dog and a Podenko. She has been with us since February 7, 2024 and is busy winning our hearts. She is a sweet, affectionate dog who quickly adapted to us within a week. She is very quick and curious, a very different dog than Noleke.
DEAR VISITOR,
MY BLOG EXISTS ALREADY 13 YEARS AND 2 MONTH.
ON 06/08/2024 MORE THAN 2.161.100
VISITORS FROM 135 DIFFERENT NATIONS ALREADY FOUND THEIR WAY TO MY BLOG.
THAT IS AN AVERAGE OF 400GUESTS PER DAY.
THANK YOU FOR VISITING MY BLOG AND HOPE YOU ENJOY EACH TIME.
The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld In België had je vooral BUFON of het Belgisch UFO-Netwerk, dat zich met UFO's bezighoudt. BEZOEK DUS ZEKER VOOR ALLE OBJECTIEVE INFORMATIE , enkel nog beschikbaar via Facebook en deze blog.
Verder heb je ook het Belgisch-Ufo-meldpunt en Caelestia, die prachtig, doch ZEER kritisch werk leveren, ja soms zelfs héél sceptisch...
Voor Nederland kan je de mooie site www.ufowijzer.nl bezoeken van Paul Harmans. Een mooie site met veel informatie en artikels.
MUFON of het Mutual UFO Network Inc is een Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in alle USA-staten en diverse landen.
MUFON's mission is the analytical and scientific investigation of the UFO- Phenomenon for the benefit of humanity...
Je kan ook hun site bekijken onder www.mufon.com.
Ze geven een maandelijks tijdschrift uit, namelijk The MUFON UFO-Journal.
Since 02/01/2020 is Pieter ex-president (=voorzitter) of BUFON, but also ex-National Director MUFON / Flanders and the Netherlands. We work together with the French MUFON Reseau MUFON/EUROP.
ER IS EEN NIEUWE GROEPERING DIE ZICH BUFON NOEMT, MAAR DIE HEBBEN NIETS MET ONZE GROEP TE MAKEN. DEZE COLLEGA'S GEBRUIKEN DE NAAM BUFON VOOR HUN SITE... Ik wens hen veel succes met de verdere uitbouw van hun groep. Zij kunnen de naam BUFON wel geregistreerd hebben, maar het rijke verleden van BUFON kunnen ze niet wegnemen...
03-12-2018
Strangest Unexplained Alien Encounters Ever, They Are Not From This Earth! (Video)
Strangest Unexplained Alien Encounters Ever, They Are Not From This Earth! (Video)
How well do you know the UFO phenomenon? Perhaps not as well as you think. This presentation focuses on the weirder and more unusual side of UFOs–the cases that defy the standard model of contact, the cases that many UFO investigators don’t like to talk about. The evidence presented here will change the way you feel about UFOs:
• People who have received phone calls from ETs.
• What happens if you shoot at a UFO?
• Abductions in which people have seen “Alien Zoos.”
• Why are UFOs hovering over graveyards?
• What is the alien-clown connection?
• Proof that aliens are mining are metals.
• Are UFOs shrinking people?
• Cases of people who receive alien artifacts.
• UFOs and Rockets: The ETs are monitoring our space program.
• Abductions observed by outside witnesses.
• The alien bigfoot connection.
• UFOs Investigator’s Disease: when UFO researchers become investigated by UFOs.
• Cases in which shipwreck castaways are saved by UFOs.
• Can we contact UFOs with a Ouija board?
• Do aliens make mistakes? Hint: Yes!
• Cases of abductees taken into the engine room of UFO and taught how to build a UFO engine.
And much more! The UFO phenomenon is stranger than most people realize. This presentation will show you how truly strange it can be.
US Coast Guard Discloses Unexplained Disappearances of Submarines After UFO Activity (Video)
US Coast Guard Discloses Unexplained Disappearances of Submarines After UFO Activity (Video)
There are many strange facts surrounding a number of missing submarines. Joseph was on duty on an Ocean Station patrol on the Coast Guard Cutter Mellon.
It was during this patrol that they had a number of unique UFO sightings that included radar and visual verification by a number of witnesses.
Three objects passed over the ship traveling at 3500mph having approached the ship from the direction of where the sub was lost. Flying time of note from OSV to that site at that speed recorded and verified was approximately 10 minutes.
It is highly possible that the UFO phenomenon, and what could have been a very dangerous “rogue” operation gone array, possibly leading to what could have been one of the most significant event.
Even thought this may only be anecdotal data it may help penetrate the veil of secrecy and mystery surrounding the Submarines.
WETENSCHAP Na een reis van twee jaar moet de NASA-sonde OSIRIS-REx vandaag aan asteroïde Bennu arriveren, om er binnenkort stalen te verzamelen en die naar de aarde te brengen. Daarmee kunnen wetenschappers meer ontdekken over hoe het zonnestelsel is ontstaan. Bijzonder: er is een kleine kans dat de asteroïde in de 22ste eeuw op aarde botst, met mogelijk catastrofale gevolgen.
De OSIRIS-REx zou omstreeks 18.00 uur Belgische tijd moeten aankomen aan de asteroïde Bennu, die in 1999 ontdekt werd. Tijdens de reis heeft de sonde, die meer dan 2,1 ton weegt, snelheden tot meer dan 100.000 km per uur gehaald. OSIRIS-REx zal na terugkeer in 2023 in totaal meer dan 650 miljoen km hebben afgelegd. De missie kost meer dan 800 miljoen dollar.
Bennu heeft een diameter van ongeveer 490 meter en geldt als een gevaarlijke (bekende) asteroïde. Wetenschappers achten het immers mogelijk dat het ding in de 22ste eeuw met ons zou botsen. De asteroïde zal rakelings langs de aarde scheren in 2135, en komt nog dichter bij in 2175 en 2195.
Al is de kans op een botsing slechts 1 op de 2.700, de impact ervan zou ongeveer 80.000 keer krachtiger zijn dan de atoombom op Hiroshima, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Belangrijker op dit moment is dat de asteroïde mogelijk meer informatie kan bieden over de “bouwblokken” van het zonnestelsel. Wetenschappers geloven immers dat Bennu bestaat uit de “restjes” die overbleven na de geboorte van ons zonnestelsel. De samenstelling van de asteroïde zou de voorbije 4,5 miljard jaar grotendeels onveranderd zijn gebleven.
Wat is het doel van de missie?
De sonde zal ongeveer twee jaar rond het hemellichaam blijven. Ze zal met een robotarm enkele kleine stalen vergaren van het oppervlak, om die dan naar onze planeet te brengen. De “landing” om de stalen te verzamelen, zal niet langer dan vijf seconden duren, en kan indien nodig drie keer herhaald worden. In totaal kan OSIRIS-REx ruim twee kilo stof meenemen. Met de verzamelde monsters wil NASA meer ontdekken over hoe het zonnestelsel is ontstaan.
OSIRIS-REx moet ook de impact bestuderen die de zon heeft op de baan van asteroïden. Bennu drijft elk jaar namelijk een beetje meer richting de zon, en dat fenomeen zou ook kunnen verklaren waarom de asteroïde in de toekomst in de buurt van de aarde komt.
Wat gebeurt er vandaag?
OSIRIS-REx zal rond 18 uur aankomen in de omgeving van de asteroïde. Een landing is nog niet voor vandaag. Het ruimtetuig zal eerst bijna een heel jaar rond de asteroïde cirkelen om een geschikte landingsplaats te selecteren. Die locatie op het oppervlak moet veilig zijn én een garantie bieden voor interessante bodemstalen.
In september 2021 vertrekt OSIRIS-REx met de stalen weer terug naar de aarde. De sonde komt naar verwachting in 2023 weer aan.
WETENSCHAP Voor het eerst sinds de mislukte lancering van een Russische raket half oktober worden er weer ruimtereizigers naar het internationale ruimtestation ISS gestuurd. Van op de basis Bajkonoer in Kazachstan slingerde vanmiddag een Russische draagraket een bemande Sojoez-capsule succesvol naar het Internationaal Ruimtestation ISS.
De Sojoez-raket vertrok zoals gepland om 12.31 uur Belgische tijd met als nuttige lading de Sojoez MS-11. Die capsule moet de Rus Oleg Kononenko, de Amerikaanse Anne McClain en de Canadees David Saint-Jacques naar het ISS brengen. Als alles loopt zoals gepland, arriveren de astronauten omstreeks 18.36 uur Belgische tijd al in het ISS.
Het welkomstcomité bestaat uit de Duitse gezagvoerder Alexander Gerst, de Rus Sergej Prokopjev en de Amerikaanse Serena Aunon-Chancellor. Zij keren in principe op 13 december terug naar de begane grond. De nieuwkomers zullen 194 dagen in de ruimte blijven.
Het is de eerste bemande lancering sinds het op 11 oktober misging. Er deed zich toen een mankement voor bij het afwerpen van de eerste trap. De twee ruimtevaarders, Nick Hague en Alexey Ovchinin, waren door een veiligheidssysteem wel in staat om ongedeerd terug naar de aarde te keren.
Which came first … the massive 7.0 earthquake which recently struck Anchorage, the unusual planetary alignment or the earthquake predictor taking credit for predicting it and warning of more convergence-created quakes?
“This is the second largest earthquake we’ve had since 1964, which was a very significant earthquake.”
It’s hard to tell so let’s start with the earthquake. On November 30th, a 7.0 earthquake hit Anchorage, Alaska’s largest city with a population of 300,000. As Anchorage Mayor Ethan Berkowitz recounts, its intensity was second only to the 1964 magnitude-9.2 quake which was the most powerful in recorded U.S. history. The November 30th tremor damaged road, buildings and infrastructure and shut down power in many areas, but no deaths or serious injuries were reported. Officials remain on the alert because hundreds of aftershocks, one a big 5.2 magnitude, have been occurring ever since.
Is the big one coming?
The quake was preceded by what seismologists described as a mysterious, low frequency global seismic wave on November 11th … and by what an earthquake predictor described as a potentially disastrous alignment of Mercury, Venus, Earth, Mars and Jupiter. The seismic wave is still unexplained and the planetary alignment won’t be at its apocalyptic peak until December 21, 2018, but that hasn’t stopped many from linking them to Frank Hoogerbeets, the founder of Ditrianum, a non-profit organization in the Netherlands which focuses relating seismic activity to planetary geometry using Hoogerbeets’ Solar System Geometry Index (SSGI) to predict possible earthquakes.
“Forecast — updated 30 November 2018, 20:51 UTC Seismic unrest is expected to continue in the coming days, possibly peaking high 6 to 7 magnitude. Throughout the week doesn’t look much better. Especially from the 7th to the 10th may be highly critical with the potential of a magnitude 8+ earthquake.”
That forecast was posted on the Ditrianum website on the same day as the Anchorage earthquake. Coincidence? The current planetary alignment has actually been occurring in the western sky of the U.S. since mid-October and will continue into 2019. That’s a pretty wide timespan that would have plenty of earthquakes anyway. Can the big ones … or any of them … really be linked to forces on Earth caused by this alignment? Let’s take a look at what astronomer Phil Platt said in February 2017, the last time Hoogerbeets made a similar prediction.
“Sigh. This again? First, there is simply no way an alignment of planets can cause an earthquake on Earth. It’s literally impossible. I’ve done the math on this before; the maximum combined gravity of all the planets under ideal conditions is still far less than the gravitational influence of the moon on the Earth, and the moon at very best has an extremely weak influence on earthquakes.”
Not even this alignment would do it.
Is Hoogerbeets hooking himself to the Alaska quake to further his Solar System Geometry Index theory? Will Santa be knocked from the sky on December 25th by a force that shakes Christmas trees around the world? Wouldn’t that be a great holiday movie idea?
The best mysteries are always the biggest mysteries, and it doesn’t get much bigger than this one. Earlier this month, a strange, unexplained seismic event literally shook the planet, and scientists are still at a loss to explain what it was. The event was strong enough to be felt around the world and is unlike anything seismologists have previously detected.
“I don’t think I’ve seen anything like it.”
That’s how Columbia University seismologist Göran Ekström described the anomaly – although he added that “it doesn’t mean that, in the end, the cause of them is that exotic.” Yeah, yet. Until you have a definitive explanation, all explanations are possible, even if improbable.
The epicenter of this mysterious seismic disturbance appears to be near the small archipelago of Mayotte in the Indian ocean between Madagascar and Mozambique. Scientists have been studying other abnormal seismic activity in that area in the form of hundreds of small, frequent cluster earthquakes, but this recent anomaly is unlike any others they’ve seen yet. The event consisted of a twenty-minute pulse of low-frequency seismic waves occurring around every 17 seconds, so low and slow that they would have been undetectable by humans.
So far, scientists believe the low-frequency wave could have been caused by a magma reservoir emptying somewhere underground near the epicenter, but that’s only a theory until more data can be gathered. If that’s the case, this event would be some type of hybrid tectonic and volcanic phenomenon – still pretty rare and unusual. “There are a lot things we don’t know,” says French Geological Survey research engineer Nicolas Taillefer. “It’s something quite new in the signals on our stations.”
If there’s one thing humans aren’t prepared for, it’s new curveballs thrown at us by the angry Earth.
Of course, it could have been something else. The old ones awakening from the slumber in their house at R’lyeh? Whatever gargantuan creature that caused The Bloop finally rising from the depths? Secret underwater nuclear weapon tests? Are any of those any more terrifying than unknown tectonic activity literally shaking the whole planet?
When the Big One hits, our planet will never be the same. For humans, anyway. The Bloop will inherit the Earth. All hail Bloop.
Throughout the world there have at times been found mysterious remains that have been left where they lie for hundreds or thousands of years, and which serve to baffle and confuse all who look upon them, leaving few clues as to their fates or why they are there where they are. These might be within tombs locked away underground, mummies scattered about deserts, within jungles or atop the highest mountains, and they always leave mysteries swirling about them. Some of the oddest such discoveries have been made underwater, and here down in the depths below the waves are those who have sunk here along with whatever secrets they carried in life.
One of the stranger discoveries of a mysterious watery grave comes from Lake Okeechobee, in the U.S. state of Florida. Covering 730 square miles and sprawling across five counties it is the second largest freshwater lake completely within the United States, and even its name comes form the Native Hitchiti words oki, meaning “water,” and chobi, meaning “big.” In modern days it is known for its splendid scenery and outdoor recreation such as fishing, but beneath its veneer of beauty lies a darker side. It was long hidden away within the Florida interior, ensconced within thick jungle and steeped in native lore and legend, and the lake remained completely uncharted and unexplored by outsiders until the 1880s, when the area began to be developed and settled by the whites. In around 1910, these pioneers to this land of thick cypress stands, swamp, reeds, and forest began to bring back spooky stories from the muddy shores of the lake. Fishermen in the area told of bringing up human skulls instead of fish, and local folklorist Charlie Carlson explained of this, “Several old catfishermen told of `catchin’ human skulls’ in their nets. One early settler claimed that there were so many skulls in the shallows that, `During low water it looked like a pumpkin patch.’”
These spooky tales escalated when a surveyor who was looking to clear land at a place on the lake called Glassy Island claimed to have unearthed an estimated 50 skeletons buried in shallow graves within the sand. In 1918 there was also the gruesome discovery of hundreds of human skeletons lodged in the silt along the north sides of Ritta and Kreamer Islands during a period of low water. In 1953 a fisherman named Willis Crosby stumbled across nearly a dozen human skulls staring back at him through the murky water, and he would say of his grim discovery, “There were a bunch of other bones scattered all over the bottom, I guess they were human. Everybody said they were Indian bones, it was pretty much common sight when the water was down.”
Lake Okeechobee
There were many other accounts of finding human bones and skulls littering the bottom of the lake, often made visible when water levels dropped, which was not really good for the various tourist businesses and real-estate brokers who flocked to the area looking to develop it into some sort of resort. Such macabre findings have gone on right up to the present, when during a drought in 2006 and 2007 there were revealed large portions of the muddy bottom, which were found to contain innumerable Native artifacts and thousands of human skeletons. Interestingly, there have been claims that some of the enigmatic remains found at the time were of individuals far taller than any Natives of the area, with some skeletons supposedly found of those who would have measured over 7 feet in height.
Whether the stories of giant skeletons found here are true or not, there have definitely been a lot of bones found at the lake, and the really strange thing is that no one really knows where all of these skulls and bones came from. It has been suggested that they were of the victims of massive hurricanes that hit the area in 1926 and 1928, which killed thousands of people, but most of these were gathered and buried on the mainland, and it would still not explain all of the remains found here before those dates, and there is also the fact that in the early 1900s this was a very sparsely populated region, meaning that it seems strange there should be such large amounts of human remains all in one place if this was due to any sort of disaster.
Another theory is that these remains come from some massive battle that took place here, namely the 1837 Battle of Okeechobee, which was fought during the Seminole War, but this is estimated to have resulted in only a few dozen deaths, and so could not explain the finding of hundreds of mysterious skeletons or more down in the muck of the lake. Other theories are that they are a mass burial site for Natives of the area or that they are evidence of some lost tribe, but there is no evidence that points to this, as the remains are spread over such a large area and there are absolutely no other artifacts found near the bodies, just those bones. Additionally, they don’t seem to be the doing of conquistadors, and the folklorist, Carlson, has said of the mysterious bones, “Historians have found no connection to the early Spanish, and some believe the bones may be more than a thousand years old.”
Another idea is based on a persistent piece of local lore that says that in 1841 several hundred Seminole warriors chose to commit mass suicide at the lake rather than be captured by the enemy, slitting their own throats and flinging themselves into the murky waters, but there is very little in the historical record to show that this ever really happened. There is also the lore that says that the Seminole put a curse upon the lake, and that this curse is actually responsible for a lot of deaths and accidents here, such as the tragic airline crashes of Tristar Flight 401 in 1972 and ValuJet Flight 592 in 1996, both of which plummeted into the area costing hundreds of lives. For now no one knows, and the mysterious skeletons of Lake Okeechobee remain a mystery.
Equally as spooky is a trove of mysterious human remains found submerged in a sinkhole in Mexico’s Yucatan Peninsula, which also just happens to be supposedly cursed and haunted. The place known as Sac Uayum is what is referred to as a cenote, which is a pit which is formed when limestone bedrock collapses to expose the groundwater beneath. Well-known for their stunningly crystal clear water, these cenotes are scattered all about the Yucatan Peninsula, with around 6,000 of them known so far and many of which have dark histories as places of ritual sacrifice for the ancient Mayans. The cenote Sac Uayum was never used for such purposes, as it was feared by the Mayans as a cursed place guarded by demons, and Natives of the area have to this day steered clear of it, saying it is haunted by angry spirits.
Sac Uayum lies just outside the ruins of the ancient Maya city of Mayapánreaches, reaches a depth of around 115 feet, and it was long completely unexplored until a recent survey delved into its depths and found some strange things indeed. Down there through the strikingly clear water it was found that the bottom was divided into two chambers that were littered with numerous human remains that no one can quite figure out, with archeologist Bradley Russell saying of their initial dives there, “It was genuinely strange the first time we saw it. From the very first dive, we had seen skulls. At the time of this dive, we were still doing an initial assessment and putting together a plan of action for mapping the cenote.”
A cenote
Among the many remains the researchers have found within the cenote’s two submerged chambers are those of a woman with a skull that was intentionally flattened at birth for unknown reasons, the remains of cows, and skulls possessing teeth that are in remarkably good condition, suggesting they had been young at the time of death. As to why all of these bones are here, no one really knows. They do not display any sort of trauma, meaning that they were likely not sacrificial offerings, and many of the remains seem to be from people 18 years old or younger. There are also no signs of any relics or artifacts buried with them, meaning that they were not some sort of society elite getting a special burial. They could have been victims of disease that were tossed down here and there is no way to know that, but it would explain why many chose to stay away from this place and could have given rise to the legends of the curse, combined with the fact that the sinkhole lies to the south of Mayapánreaches, with south being the traditional Mayan direction of the underworld. In the end no one knows, and those bodies remain forgotten down in those clear azure waters, as mysterious as they have always been.
A fairly grim discovery was also made in the country of Sweden in 2009, when archeologists uncovered a treasure trove of the macabre while excavating a remote lake bed on the eastern shore of Lake Vattern. The researchers were able to find numerous skulls dated to around 8,000 years old, from men, women, and children, many of which were either gruesomely mounted atop stakes or had once been, making it all the creepier. The so-called “Tomb of the Sunken Skulls” is now not underwater, but at the time that these bodies were interred here it would have been, and to make it all the more bizarre, most of the skulls were missing their jawbones.
There have been the remains of 11 individuals found here, with only one retaining the jawbone and seven of the adults displaying some form of blunt trauma to the skull, made all the more odder that this trauma did not kill them, as there were signs that the skulls had healed afterwards, for reasons we will probably never know. The remains are tethered to a mysterious underwater burial site that measures 39 feet by 46 feet (12 by 14 meters), encircled by stones and with a flat surface upon which the skulls were staked and set into the earth beneath. The remains were interspersed with animal bones that seem to have been intentionally arranged in a specific pattern, with the south end holding brown bear bones, the remains of big game animals on the southeastern part, and the human bones in the center of it all. One of the researchers studying it has said of it, “It’s a very enigmatic structure. We really don’t understand the reason why they did this and why they put it under water.”
One of the recovered skulls
All of this was preserved phenomenally well, due to the low-oxygen conditions and alkaline water composition, creating an unearthly and rather surreal atmosphere for it all. As to why these remains are here there are only guesses. They could have been the victims of battle, their heads kept as trophies and staked for display. It might also have been some sort of burial site, possibly for those of some stigmatized group which would explain the strange circumstances of their internment, or a place of ritual sacrifice. A researcher of the site has said of it:
The people who were deposited like this in the lake, they weren’t average people, but probably people who, after they died, had been selected to be included in this ritual because of who they were, because of things they experienced in life.
In the end we have what is left of these enigmatic individuals floating about in the gloomy depths of their final resting places, forgotten and left to their mysteries they took with them to their deaths. They float about their in the depths, their empty eye sockets staring up through the water at the light of once was, their stories unknown and their deaths unexplained. What happened to these people? Who were they? Why were they buried here in their watery graves and how did they end up here? We can only speculate, and the answers may forever elude us.
Outbreak Of Strange Electric-Blue Clouds Detected Over Antarctica
Outbreak Of Strange Electric-Blue Clouds Detected Over Antarctica
NASA's AIM spacecraft is monitoring an outbreak of electric-blue clouds high above Antarctica. These are "noctilucent clouds" (NLCs). They form when wisps of summertime water vapor wrap themselves around meteor smoke, forming swarms of ice crystals at the edge of space.
If you think strange clouds in the atmosphere over remote Antarctica are of little practical interest, think again.
According to Spaceweather, researchers have discovered unexpected teleconnections between noctilucent clouds and weather patterns thousands of miles away.
Would you believe that winter air temperatures in Indianapolis, Indiana, are correlated with NLCs over Antarctica? It's true.
Bob Lazar blew the whistle about Alien UFO technology hiding deep in the bowels of AREA 51. We want to catch one of these objects on video or in photographs. UFO Seekers will visit AREA 51 to sky-watch for UFOs during a night time investigation at a hidden campsite. What we catch is spectacular!
WETENSCHAP & PLANEET Marsjeep Curiosity heeft een opvallend glimmend object ontdekt op de rode planeet. De blinkende steen is zo intrigerend, dat NASA de rover terugstuurt om het zaakje van naderbij te bestuderen. Is het een meteoriet of iets helemaal anders? Een chemische analyse moet het mysterie oplossen.
Naast Marslander ‘InSight’, die deze week na 6,5 maanden vliegen en een hachelijke landing veilig en wel neerplofte op Mars, is ook Marsjeep Curiosity nog altijd actief. Het wagentje van drie meter lang, dat op zo’n 600 kilometer van ‘InSight’ rondrijdt, speurt onder meer naar sporen van leven op Mars.
De ChemCam-camera van Curiosity stuurt beelden van de omgeving rond de rover door naar ruimtevaartorganisatie NASA. Op één van die foto’s zagen wetenschappers na inzoomen plots de steen, die ‘Little Colonsay’ werd gedoopt. Ze sturen Curiosity nu terug om het ding van dichtbij te bekijken. Opnieuw, want bij een eerste poging werd het doelwit gemist. “Het team denkt dat het misschien om een meteoriet kan gaan, omdat het zo glimt”, laat NASA weten. “Maar schijn bedriegt soms. Bewijs volgt alleen uit de chemie.”
Daar komt de ChemCam van Curiosity opnieuw goed van pas. De Chemcam analyseert met een laser de elementaire samenstelling van verdampte materialen van kleine steen –en gronddeeltjes op Mars. Een spectograaf geeft info over de mineralen en microstructuren in stenen.
Drie andere objecten die NASA met veel nieuwsgierigheid opnieuw wil inspecteren, is de ‘Flanders Moss’, een klein object met een interessante donkere deklaag die de onderzoekers niet meteen kunnen thuisbrengen, en twee stalen van grijs gesteente met de naam ‘Forres’ en ‘Eildon’.
Bekijk ook:
‘InSight’ met succes op Mars geland
Voor u uitgelegd: Zo belangrijk is landing op Mars
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Alien Abductee Discloses How Jinn, Shadow People and Men in Black Are Connected (Video)
Alien Abductee Discloses How Jinn, Shadow People and Men in Black Are Connected (Video)
Djinn have also been described as forms of shadow beings, ghosts, demons, inter-dimensional beings.The most popular explanation seems to be that they are some sort of other-dimensional beings whose dimension of origin occasionally overlaps with ours, which is said to explain their ethereal appearance and fleeting nature. As with most entities there is no logical or scientifically valid explanation. These beings are in violation of generally accepted scientific principles.
Simon Parkes is a multiple contactee with Reptilian and Mantid type aliens djinn. He goes into great detail about these beings in a unique and informative presentation.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:ALIEN LIFE, UFO- CRASHES, ABDUCTIONS, MEN IN BLACK, ed ( FR. , NL; E )
UFO Clouds Over Iceland During Sunset Instills Comfort, Nov 2018, UFO Sighting News.
UFO Clouds Over Iceland During Sunset Instills Comfort, Nov 2018, UFO Sighting News.
Date of sighting: November 23, 2018
Location of sighting: Iceland
This UFO was reported to me on Facebook by a reader here. The UFO was disguised as a cloud and was glowing colors that none of the other clouds were glowing. It was caught during sunset in Iceland and the eyewitness said they felt a calming effect when seeing it. UFOs often disguise as clouds in order to get closer to the ground without frightening people. Often UFOs have a power to calm, relax and even to make you forget for a time that you saw them.
The Great Khufu pyramid looms behind the Sphinx at Giza, just outside Cairo, Egypt. The three large pyramids at Giza were built by King Khufu over a 30-year period around 2550 BCE with a newly discovered system of ramps.
SEAN GALLUP/GETTY IMAGES
Egyptianpyramidsare a wonder that have left scientists and engineers scratching their heads. How did heavy rock slabs get placed — higher and higher — to construct the iconic shape?
It seems we may have an answer, and it wasn't aliens after all. Researchers have uncovered a sophisticatedramp systemdating back 4,500 years. Located at Hatnub, a rock quarry in Egypt's Eastern Desert, the ramp was used to transport massive alabaster stones up steep angles and into place during pyramid construction.
The remains of the ramp were found by an Anglo-French team of researchers
Yannis Gourdon/Ifao/University of Liverpool
"This kind of system has never been discovered anywhere else," said Yannis Gourdon, co-director of the expedition, which also included archaeologists from the French Institute for Oriental Archaeology in Cairo and from the University of Liverpool in England.
Based on the tool marks and inscriptions, the group matched the ramp's age and conscription with the reign of Khufu, the pharaoh who called for the construction of the Great Pyramid, which is the largest of the three Giza Pyramids. It also turned out to be the world's largest pyramid.
"This system is composed of a central ramp flanked by two staircases with numerous post holes," Gourdon said in a statement. "Using a sled which carried a stone block and was attached with ropes to these wooden posts, ancient Egyptians were able to pull up the alabaster blocks out of the quarry on very steep slopes of 20 percent or more."
The ropes allowed rock-movers to multiply their efforts, making it possible to pull a sled up the ramp, even though the sled was topped with a rock that weighed an average of 2.5 tons (2.3 metric tons).
Egyptologists have surmised for some time that ramps were used when the pyramids were built. However, the discovery of this ramp system shows that the stones were hauled at a far steeper angle than was previously suspected.
600 Million Years Ago, the First Scavengers Lurked in Dark Ocean Gardens
600 Million Years Ago, the First Scavengers Lurked in Dark Ocean Gardens
The bizarre organisms of the Ediacaran Period have long puzzled researchers. Fossil discoveries suggest these ecosystems may have been more complicated than once thought.
By Asher Elbein
Some 635 million years ago, as the Earth shook off massive shrouds of glacial ice, an alien world blossomed on the ocean floors.
No complex animals prowled the seas of the Ediacaran Period. Instead, the depths held microbial mats and strange, frond-like creatures that resembled nothing alive today. Paleontologists have suggested that this was a sort of Garden of Eden, a simple ecosystem wiped away by the more vibrant fauna of the following Cambrian Period.
Obamus coronatus.
Image credit: University of California, Riverside.
But recent research is complicating this view, suggesting that Ediacaran ecosystems were more complex than previously thought. Fossils also hint at the beginnings of a massive shift: scavenging that later evolved into predation.
“It’s the beginning of a major change in the ecosystem of the Earth, an irrevocable change,” said Mary Droser, a paleobiologist at the University of California, Riverside. “The ability to eat another animal is a big deal, and is a major ecological and biological innovation.”
The fossils of the Ediacaran, found in desolate locations like Namibia and South Australia, have been notoriously controversial and difficult to interpret. They include strange, quilted blobs; stationary filter-feeders; and organisms like enormous ferns, some up to eight feet long.
“At first, they were all thought to be jellyfish,” said Simon A.F. Darroch, a paleontologist at Vanderbilt University. “Later, others argued that they were stem-animals or lichens.” (Stem-animals were proto-animals: not quite plants, not yet creatures.)
Scientists also have debated how sophisticated these seafloor ecologies were, Dr. Darroch added. A complex ecosystem holds multiple species with a multitude of feeding strategies, like a modern forest or a reef. A simple ecosystem comprises only a few species with the same basic strategies.
Looking at the Ediacaran’s apparently uncomplicated organisms — without legs or obvious guts — most researchers assumed this ecosystem was on the simple side. But in a study recently published in Nature Ecology and Evolution, Dr. Darroch and his colleagues surveyed seafloor fossils from various parts of the Ediacaran and concluded that the early stages of the period featured surprisingly intricate communities.
Dive into the Ediacaran seas, and you’d see sediments covered in thick sheets of green or white microbes. There were no deep burrowers here; the ocean mud had the solidity and stickiness of a tile floor after a fraternity party.
The few multicellular organisms grazed slowly on the congealed mats or sat atop them, using different body shapes to pluck nutrients from the currents. Sea jellies, or something like them, may have floated in the open waters — nobody’s sure.
Many of these organisms had an architecture unlike any seen in modern organisms, said Martin Smith, a paleontologist at Durham University in England. While they may have appeared plantlike, they lived in waters too deep for sunlight to penetrate.
Even their precise shapes are unknown. Some may have been folded into complex patterns; others, inflated like a water bed.
“They probably grew very slowly,” Dr. Smith said, “arriving as spores on a virgin seafloor after a mudslide or land slip, then reproducing asexually to form interconnected colonies that gradually populated the seafloor.”
Dr. Darroch and his colleagues suggest that different feeding strategies were at the root of this unexpected diversity, but Dr. Smith finds it hard to imagine such organisms feeding in radically different ways.
Attenborites janeae.
Image credit: University of California, Riverside.
Instead, the organisms may have competed with one another with varying reproductive strategies, he suggested. Some were able to alter their shapes according to their surroundings and then to spread their spores over a greater distance.
Even with such unexpected diversity, the Ediacaran was a still world, without much in the way of predation. But dead organisms were an easy resource, Dr. Droser said, and some animals began to take advantage.
According to a recent paper Dr. Droser co-wrote in the journal Emerging Topics in Life Sciences, a new set of fossils shows the oldest known traces of such scavenging. Recovered from the Flinders Ranges of South Australia, the rocks hold beautifully preserved fossils of Ediacaran organisms, with tiny passages carved through them.
Dr. Droser and James Gehling, a paleontologist at the South Australian Museum, suggest that these burrows were made by small animals nibbling through microbe mats decaying under thin drifts of sand, and devouring the dead organisms they found in the mats.
In a world where nothing dug very deep, burrowing would have been a biological and ecological innovation.
“The scavenging occurred after the organisms were buried, so we know that they were dead,” Dr. Droser said. “Eating a dead animal requires more oxygen and also a metabolism that can digest it.”
But Dr. Smith disagrees, pointing out that signs of scavenging after the Ediacaran Period are not like these. Scientists tend to find elaborate patterns in fossils, left by animals exploiting every inch of decaying organic matter.
“These Ediacaran burrowers seem not to care that they’ve just passed through a potential meal,” Dr. Smith said.
µ
A fossil cast of a creature from the group known as the Ediacaran biota. These creatures existed during the Ediacaran period, which spanned from 635 million to 540 million years ago. Members of the Ediacaran biota are unlike anything that exists today. Researchers typically find these fossils in rocks that are between 580 million and 541 million years old.
“This doesn’t sound like a great strategy for a scavenger, less still for a predator,” he added. “But perhaps these early organisms were still learning the ropes.”
Either way, the advent of simple scavenging and burrowing heralded larger changes to come. Scavenging may have been a steppingstone to active predation, and the evolution of the first predators kicked off a massive arms race. Once prey began attempting to escape, defendingthemselves or fighting back, competition and natural selection began to escalate.
There are clues that something was changing toward the end of the Ediacaran, Dr. Darroch said: signs of movement in the mud fall dramatically, as do the number of species recorded — symptoms of an ecosystem under stress.
As the microbial mats disappeared in a world of burrowers, the fragile species that lived off them went, too. The appearance of more recognizable animals — mobile and powerful, able to punch through the mats and devour other living organisms — might have caused a biologically driven mass extinction.
The Cambrian explosion gave rise to many recognizable animal groups, and for a time these overshadowed the strange, silent gardens of the Ediacaran. But the key to how multicellular ecosystems developed seems to lie in sandstones left by those chilly seas, in an ecosystem much more diverse than previously suspected.
“Life has impacted our world today from the production of oxygen to churning up soil,” Dr. Droser said. “We can see in the Ediacaran the firsts of a number of these biological and ecological processes that later became essential to our planet.”
Could this be an alien in the sky above Texas? Credits: Youtube/Texas UFOs.
A floating 'cigar-shaped' object spotted in the sky in Keller, Texas, has sparked a number of theories.
'Texas UFOs' Youtube channel uploaded footage of the object, which was seen in the sky on November 19.
It's not exactly clear from the video what the object is, but comments suggested it could be a blimp, a cloud, a balloon, and of course an alien spacecraft.
One commenter claimed he saw the same UFO around 10 years ago.
"That's the classic cigar shaped UFO that I saw in the mid-90s over Reading, [Pennsylvania]."
"Even if it is a blimp from the distance, it was odd."
But some were more sceptical about it being extra-terrestrial, one person giving the scientific explanation that it could be "the remnants of the sunset behind a stratus cloud deck".
NASA’s InSight Probe Has Successfully Touched Down On The Surface Of Mars
NASA’s InSight Probe Has Successfully Touched Down On The Surface Of Mars
NASA has confirmed that its InSight spacecraft has safely touched down on Mars, the first successful landing on the Red Planet in more than six years, on a mission to study the Red Planet’s interior.
A signal from the spacecraft, which launched from Earth on May 5 this year, was received at NASA’s mission control at the Jet Propulsion Laboratory (JPL) in California at 2.53pm EST today.
InSight, which weighs about 358 kilograms (789 pounds), touched down as planned in a region called Elysium Planitia, near the Martian equator, which had been chosen for its rather tame characteristics. Being flat and devoid of rocks or interesting features, it was the perfect location for a safe landing with few obstacles in the way of the spacecraft. NASA described it as “the biggest parking lot on Mars”.
The landing was the culmination of the so-called “seven minutes of terror”, after InSight (Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport) entered the atmosphere at 2.47pm EST at a speed of 19,800 kilometers (12,300 miles) per hour, withstanding peak temperatures of 1,500°C (2,700°F) during the landing.
It deployed a parachute to slow itself after passing through the atmosphere, before using onboard rocket thrusters to slow the spacecraft to about 8 kilometers (5 miles) per hour. It then touched down on the surface of Mars at 2.53pm EST, Earth time.
Its new home is Elysium Planitia, a still, flat region where it’s set to study seismic waves and heat deep below the surface of the Red Planet for a planned two-year mission. Learn more: https://www.nasa.gov/insight
The next key step will be for it to successfully unfurl its two 10-sided solar panels. Together the size of a ping-pong table, they are necessary for InSight to produce power and survive on the surface. NASA’s Mars Odyssey spacecraft, which is in orbit around the Red Planet, is expected to provide confirmation this has happened at 8.35pm EST.
This is the first successful landing on Mars since NASA’s Curiosity rover touched down in August 2012. Unlike Curiosity, however, InSight is not designed to search for signs of life or ancient water on Mars. Instead, it will try to tell us what’s inside Mars, and in turn reveal more about how rocky planets form and evolve.
To do this, it will use a suite of instruments to probe the interior of the planet. This includes monitoring seismic waves known as “marsquakes”, using an underground probe to measure the temperature of the planet, and studying the planet’s “wobble” in its orbit to try and work out what its core is made of.
Its mission, which will last until at least November 2020, will see the lander use a robotic arm to deploy various instruments on the surface. InSight is the first probe ever to use a robotic arm on another planet to deploy its own instruments. Two cameras on board the lander will help pick where to place these instruments on the ground and to take images of InSight’s surroundings.
It is also the first probe to venture deep into the surface of Mars. The Heat Flow and Physical Properties Package (HP3), developed by the German Aerospace Centre (DLR), will use a hammer to place sensors up to 5 meters (16 feet) underground.
We think Mars once had vast amounts of water on its surface, before the loss of its magnetic field and the majority of its atmosphere saw this water evaporate. By measuring the temperature underground, and studying the planet’s wobble, scientists hope to work out if its core is still active and what it is made of, perhaps telling us more about the mysterious loss of its magnetic field.
The location of InSight on Mars.
NASA/JPL-Caltech
During the course of the mission, InSight is expected to brave some pretty testing conditions, with temperatures of between -20 and -100°C (-4 and -148°F). It is currently winter at its landing site, with the probe touching down in mid-afternoon Mars local time.
The mission also carried with it two miniature spacecraft, called MarCo-A and B. Flying alongside InSight, these two CubeSats – the first ever sent to deep space – provided the lander with another way to stay in contact with Earth as it made its way to the surface. The orbiting Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) and Mars Odyssey spacecraft also relayed messages back home.
The successful landing of InSight brings the total number of successful Mars landings up to eight. There are now two operational machines on Mars – InSight and the Curiosity rover – with NASA’s Opportunity rover still out of action following a recent dust storm.
As for InSight, an exciting future of scientific study on Mars awaits. And if the mission is successful, it may tell us more about the interior of Mars than ever before.
Scientists Have Spotted A “Lost Continent” Using Satellites
Scientists Have Spotted A “Lost Continent” Using Satellites
Lurking deep beneath the ice sheets of Antarctica, scientists have detected the remnants of long-lost continents. Nope, it’s not quite Atlantis, but the discovery is shedding some much need light on the mysterious history of Antarctica.
Researchers discovered the ancient continents using gravity-mapping satellite data (the same way we map the seafloor) and bucket loads of seismological information, which picked up on a patchwork of ancient key geological features on the Earth’s lithosphere, the tough outer shell of the planet that consists of the crust and upper mantle.
“These gravity images are revolutionizing our ability to study the least understood continent on Earth, Antarctica,” co-author Fausto Ferraccioli, science leader of geology and geophysics at the British Antarctic Survey, said in a statement.
Much of the data came from the European Space Agency’s Gravity field and Ocean Circulation Explorer (GOCE) satellite that cruised the planet between 2009 and 2013 on a mission to measure the pull of Earth’s gravity field in unprecedented detail. Five years ago, GOCE made an uncontrolled reentry to Earth’s atmosphere before disintegrating near the Falkland Islands in the South Atlantic Ocean. Fortunately, all of its precious data had made it safely back home before then.
Writing in the journal Scientific Reports, the team explain how they used GOCE data about how rapidly the acceleration of gravity changes, known as localized gravity gradients, as well as information about the differences in horizontal and vertical components of the gravity field. Together with seismological data of the planet, they were able to build up three-dimensional images of Earth’s plate tectonics, even in hard to reach areas buried beneath kilometers of ice, like Antarctica.
“In East Antarctica, we see an exciting mosaic of geological features that reveal fundamental similarities and differences between the crust beneath Antarctica and other continents it was joined to until 160 million years ago,” noted Ferraccioli.
GOCE map of Antarctica on bedrock topography.
Kiel University/BAS
It also revealed how West Antarctica has a notably thinner crust and lithosphere compared to East Antarctica, made up of mountainous folded plate crumples (known as orogen) and ancient stable rocky zones of the Earth’s crust (called cratons). This is perhaps unsurprisingly similar to the features of the region’s past neighbors, India and Australia. The cratons are also particularly interesting as they make up the oldest cores of Earth’s lithosphere, therefore they can be studied to unearth insights into the Earth’s early history.
“It also provides context of how continents were possibly connected in the past before they drifted apart owing to plate motion,” ESA’s GOCE mission scientist Roger Haagmans added.
New Horizons nadert zijn tweede doelwit: Ultima Thule
New Horizons nadert zijn tweede doelwit: Ultima Thule
George Beekman
Komende Nieuwjaarsdag, als het vuurwerk op aarde is uitgedoofd, snelt bijna 7 miljard kilometer verderop een ruimtesonde langs de ijswereld Ultima Thule.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen in het onlangs geheel vernieuwde blad ZENIT, waarin je elke maand alles kunt lezen over sterrenkunde, weerkunde en ruimteonderzoek.
Ultima Thule is een ijswereld voorbij de baan van Neptunus. En op 1 januari vliegt New Horizons er op een afstand van slechts 3500 kilometer langs. De sonde heeft er maar liefst dertien jaar over gedaan om deze verre ijswereld te bereiken. Dat is relatief kort, maar dat komt doordat deze NASA-sonde tijdens zijn lancering, op 19 januari 2006, een snelheid van ruim 16 kilometer per seconde kreeg. Hij was op dat moment zelfs de snelste ruimtesonde die ooit vanaf de aarde was gelanceerd. Zijn snelheid werd als gevolg van een passage langs Jupiter in februari 2007 nog wat verder opgevoerd en uiteindelijk zal deze sonde – evenals eerder de Pioneer 10 en 11 en Voyager 1 en 2 – het zonnestelsel verlaten.
Computerbeeld van de NASA-sonde New Horizons. Hij vloog in juli 2015 langs Pluto en koerst nu op zijn tweede doelwit af.
Afbeelding: NASA, JHU / APL.
Pluto Op 14 juli 2015 scheerde New Horizons met een snelheid van bijna 14 kilometer per seconde op een afstand van 12.500 kilometer langs het oppervlak van Pluto, het grootste lid van de grote schare van ijswerelden voorbij de baan van Neptunus, de zogeheten Kuipergordel. De dag erna begon de sonde zijn waarnemingen naar de aarde te zenden. De analyse van de opnamen en metingen gaat intussen nog steeds door.
Een goede gezondheid Al in 2003 werd er op aangedrongen om deze allereerste ruimtesonde naar de Kuipergordel niet alleen langs Pluto te sturen, maar ook langs één of meer andere ijswerelden. Dat zou ook een beter inzicht in de diversiteit van deze werelden kunnen geven. Maar het was niet eenvoudig om een volgend doelwit te vinden. De sonde functioneerde na de Pluto-passage weliswaar nog steeds uitstekend en produceerde nog voldoende elektriciteit, maar had nog maar 33 kilo stuwstof – hydrazine – voor koerscorrecties aan boord. Dit betekende dat het volgende doelwit zich binnen een kegel met een tophoek van kleiner dan één graad zou moeten bevinden. In 2011, dus ver voor de Pluto-passage, waren astronomen al begonnen met het zoeken naar geschikte kandidaten. De Hubble Space Telescope vond in de zomer van 2014 drie potentiële doelen en een jaar later viel de uiteindelijke keuze op 2014 MU69. Afgelopen maart maakte NASA bekend dat deze verre ijswereld voorlopig de bijnaam Ultima Thule heeft gekregen, naar ‘een verre plaats voorbij de grenzen van de bekende wereld’. Een officiële naam wordt toegekend als er, na de passage van New Horizons, meer over deze verre wereld bekend is geworden.
Deze opnamen van de ijswereld 2014 MU69 werden op 24 juni 2014 gemaakt met de Hubble Space Telescope. De groene cirkeltjes geven de positie met tussenpozen van telkens tien minuten.
Afbeelding: NASA / ESA, SwRI, JHU / APL.
Een dubbele ijswereld? Ultima Thule draait in 296 jaar op een gemiddelde afstand van 44 astronomische eenheden (6,6 miljard kilometer) rond de zon. Pluto doet dat in 248 jaar op een gemiddelde afstand van 39 AE. Maar terwijl de afstand tot de zon bij Pluto maar liefst 10 AE varieert, doet hij dat bij 2014 MU69 slechts 2 AE en ligt een deel van de baan van deze verre ijswereld nog binnen de baan van zijn veel grotere broer. Ook de hoek die het baanvlak van 2014 MU69 met de ecliptica maakt (2,5 graad) is veel kleiner dan die van Pluto (17 graden). Dit wijst er volgens astronomen op dat de baan van deze verre ijswereld sinds het ontstaan van het zonnestelsel niet veel is veranderd. Na de ontdekking van 2014 MU69 in juni 2014 door de Hubble Space Telescope, werd zijn diameter op grond van de helderheid en het mogelijke albedo (reflecterend vermogen) geschat op 30 tot 45 kilometer. Op 17 juli 2017 werd door vijf mobiele telescopen in Argentinië een sterbedekking door 2014 MU69 waargenomen. Die bracht aan het licht dat 2014 MU69 een heel onregelmatige vorm heeft. Hij is extreem afgeplat, of bestaat uit twee lobben van respectievelijk 20 en 18 kilometer groot. Het zou zelfs om twee losse delen kunnen gaan die tegen elkaar aan schurken of om elkaar heen draaien. New Horizons zal straks uitsluitsel geven.
Onduidelijk is nog hoe Ultima Thule er precies uitziet.
Afbeelding: NASA / JHUAPL / SwRI / Steve Gribben.
Ultima Thule in het vizier Om zijn doel te kunnen bereiken werd de koers van New Horizons in oktober en november 2015 vier maal een klein beetje gewijzigd. Daarna heeft de sonde tussen de bedrijven door tweemaal een winterslaap gehouden. Sinds afgelopen juni wordt New Horizons door de vluchtleiders op de komende ontmoeting voorbereid. Op 16 augustus maakte de sonde vanaf een afstand van 170 miljoen kilometer – iets meer dan de afstand van de aarde tot de zon – de eerste opname van 2014 MU69. Die vertoonde zich toen nog slechts als een heel zwak lichtpuntje.
New Horizons kreeg Ultima Thule voor het eerst op 16 augustus 2018 in beeld. Links een onbewerkte opname van het sterrenrijke gebied. Rechts een vergroting van een deel van dit gebied nadat alle sterren er zo goed mogelijk uit zijn ‘verwijderd’. Ultima Thule bevond zich precies op de voorspelde plaats.
Afbeelding: NASA / Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory / Southwest Research Institute.
Hoe nu verder? Een week voor de ontmoeting, op een afstand van 8 miljoen kilometer, begint de periode van de wetenschappelijke waarnemingen, die tot twee dagen na de passage zal duren. Tijdens het moment van dichtste nadering, op 1 januari 2019, scheert New Horizons met een snelheid van 13 kilometer per seconde op een afstand van slechts 3500 kilometer langs zijn doelwit, drie maal zo dichtbij als tijdens de scheervlucht langs Pluto. 2014 MU69 staat dan op een afstand van 43,4 astronomische eenheden van de zon, dus nog een flink eind binnen het verste punt (49 AE) van de baan van Pluto. De meeste waarnemingen worden verricht binnen de periode van een dag vóór het moment van dichtste nadering tot een dag erna. Net zoals tijdens de passage van Pluto worden de belangrijkste waarnemingen direct hierna naar de aarde gezonden en volgt de rest in de vele maanden erna. De kostbare radiosignalen hebben er dan zes uur en langer voor nodig om de schotelantennes van NASA’s Deep Space Network te bereiken.
De Kuiper Belt Extended Mission duurt in eerste instantie tot 2022. Tijdens deze KEM vliegt New Horizons niet alleen langs 2014 MU69, maar neemt hij ook vanaf grote afstand zo’n twee dozijn andere ijswerelden waar. Daarna gaat de reis met onverminderde snelheid door in de richting van het sterrenbeeld Sagittarius (Steenbok). Op een dag horen we nog wel of er ook een ster is waar de sonde in een heel verre toekomst op een relatief korte afstand langs zal komen.
Zenit Kom nog meer te weten over Kuipergordelobjecten, maar ook over sterren, planeten en andere hemellichamen met ZENIT. In het magazine ZENIT lees je elke maand het laatste nieuws over sterrenkunde, ruimteonderzoek, weer en klimaat. Nieuwsgierig geworden? Kijk op de website voor meer informatie of sluit hier direct een abonnement af! Daarnaast is op de ZENIT-site ook weer de Sterrengids voor 2019 verkrijgbaar. In de sterrengids vind je een uitgebreid overzicht van alle hemelverschijnselen die in 2019 worden verwacht, zoals de posities van zon, maan, planeten, planetoïden, kometen en meteoren. Lees over de maansverduistering op 21 januari, de Mercurius-overgang in november en over een spectaculaire nieuwkomer onder de kometen. De Sterrengids is tevens een handboek voor zowel beginnende als gevorderde amateurastronomen die sterrenkundige waarnemingen willen verrichten met het blote oog, verrekijker, telescoop en/of camera. De gids is rijk geïllustreerd met sterrenkaarten, foto’s en tekeningen. Je kunt de Sterrengids hier voor slechts 24,95 euro bestellen.
Bronmateriaal:
Afbeelding bovenaan dit artikel: NASA / JHUAPL / SwRI / Steve Gribben
In the newly releasedDecember edition of the MUFON Journal, the first detailed analysis of a leaked 47 page Defense Intelligence Agency (DIA) document is published, offering the startling conclusion that it is authentic.The DIA documentprovides a broad overview of the official history of extraterrestrial contact with Earth, and credits the beginning of the modern UFO era with the Colorado Springs radio transmissions of Nikola Tesla, which led to extraterrestrials sending interstellar craft to investigate. This culminated in flying saucer crash incidents such as Roswell (1947) and Aztec (1948), and the establishment of formal diplomatic relations with a human looking group of extraterrestrials during the Eisenhower administration.
The MUFON Journal article’s author, Dr. Robert Wood, is the world’s foremost authenticator when it comes to the controversial Majestic Documents. These are leaked documents concerning the activities of Operation Majestic 12, which was formally set up in September 1947 to manage the UFO/extraterrestrial issue. A former aerospace engineer with McDonnell Douglas whose career spanned 43 years, Dr. Wood began his investigation and authentication of the Majestic Documents in 1995 with his son, Ryan.
In his article, which is titled “Forty-Seven Pages From the DIA: Why Should We Care?”, Dr. Wood gives a succinct overview of the 47 pages of the leaked DIA document:
Basically, there are five parts of intellectual content: (1) objective, history and organization of MJ-12; (2) details of the 1947 Roswell crash recovery; (3) details of the 1948 Aztec crash recovery; (4) condensed conversations with the Aztec EBE; and (5) issue of the national security or the risk of cultural upheaval, together with diplomatic and cultural exchanges during the 70s and 80s visiting some of EBE’s worlds.
For a more detailed breakdown of the document’s contents, see my previous articles analyzing these (here and here).
In the leaked 1989 DIA document, Dr. Wood finds a number of reasons that point to its authenticity and why it is an error to simply dismiss it as many UFO researchers have done to date. His detailed analysis of the typing, spelling mistakes, signatures, patents referenced, individuals mentioned, etc., in the document lead to his conclusion that it was a briefing dictated by a member of the Majestic 12 group to two typists. They typed up the 47 pages, a copy of which was preserved on microfilm by the DIA as Dr. Wood explained:
If one contemplates why there were so many errors made in a document officially recorded on a microfilm, and you pronounce the word or phrase on the left and look at the correct one on the right, usually they sound essentially the same. This would be consistent with the document having been created as a result of taking dictation and having two different typists implement the words on paper…
This would be consistent with MJ-12 (stated in this case to be individual MJ-1) having dictated a one-time entry-level summary for the new person, since one apparently was not available from prior written records at the time of the alleged briefing.
The DIA document’s cover page refers to itself as a “preliminary briefing” created by the Defense Intelligence Agency’s Office of Counter Intelligence, on January 8, 1989. The full title of the briefing package is “Assessment of the Situation/Statement of Position on Unidentified Flying Objects”, and it is addressed to the Office of the President.
The natural assumption to make is that the briefing was intended for President Elect George Bush, the Vice President at the time and winner of the 1988 Presidential election. However, by analyzing the only signature appearing on the DIA document, Dr. Wood concludes the briefing was actually intended for a distinguished astrophysicist at MIT, Dr. Philip Morrison:
This is the only signature on the document, and the first question might be whether it was the entry level person being briefed or the briefer. It seems much more reasonable that it was the person being briefed
Dr. Morrison began his career as a nuclear physicist who worked on the Manhattan Project and then moved his area of expertise to astrophysics to express his disapproval of the nuclear arms race. He became famous for popular books and documentaries dealing with astrophysics, and continued to be a Professor at MIT. In 1987, Dr. Morrison was the host of a six-part miniseries for PBS called “The Ring of Truth” which examined a number of astrophysics topics.
There is important circumstantial evidence that the DIA document was a briefing dictated by the head of Majestic-12 to Dr. Morrison. In his MUFON article, Dr. Wood mentions that Dr. Morrison was on friendly terms with Carl Sagan, who some believe replaced Dr. Robert Menzel as a member of the Majestic-12 Committee upon the latter’s retirement and/or death in December 1976:
Philip Morrison was a very distinguished professor, who was a protégé of Oppenheimer and very likely was “in the know” on security issues, although I have no evidence of this. There is evidence, however, that he was very collegial with Carl Sagan during his career, helping to arrange a [UFO] symposium at the conclusion of the Colorado study in Boston.
Menzel had been named as MJ-10 on the Eisenhower Briefing document. In his book, Top Secret/MAJIC, veteran UFO researcher Stanton Friedman provided detailed evidence that Dr. Menzel was indeed a member of the Majestic 12 Committee, even though he wrote several books debunking the UFO phenomenon.
He is best known for his popular astronomy books such as Field Guide to the Stars and Planets(1964). Either prior to or shortly after Menzel’s death, the Majestic 12 Committee was looking for an astronomer/astrophysicist that could replace him. The replacement would have to have a firm scientific grounding in astronomy/astrophysics, broad public outreach, and have received Menzel’s recommendation prior to his death.
Dr. Sagan fit the bill with his scientific pedigree while a Fellow at Berkeley University when his work on NASA missions to Venus and Mars received widespread scientific recognition. Most importantly, his scientific work came to the attention of Dr. Menzel, who arranged for Sagan to be given an Assistant Professor position at Harvard University (1963-1968). Sagan moved to Cornell University, after he was denied tenure at Harvard, ironically due to the growing popularity of his generalist approach to science. Nevertheless, Menzel remained a firm supporter of Sagan.
Sagan achieved celebrity status through his popular books and documentaries, including his award winning Cosmos which aired on PBS in 1980 and was seen by 500 million people across 60 countries. If a position was reserved on the Majestic 12 Committee for a leading astronomer/astrophysicist with outreach to a global audience through popular books and television documentaries, and the approval of the previous position holder, then Sagan was the natural replacement for Menzel.
Similarly, by January 1989, when the Majestic 12 Group was looking for a replacement or an alternate to Dr. Sagan, due to impending retirement (he had likely been in the position since at least 1976) or some other reason (Sagan died on December 20, 1996), Dr. Morrison was a solid choice given his scientific pedigree, broad public outreach, and prior friendly relationship with Sagan. This is important circumstantial evidence in support of the authenticity of the DIA briefing document.
Also, the fact that the 1989 document was merely a briefing dictated by the head of the Majestic 12 Group for a new member taking up Dr. Sagan’s position, meant that not that much in the way of resources would have gone into preparing the briefing document.
The ad hoc nature in which the document was assembled, helps explain the notable security marking inconsistencies, spelling errors, cut and pasting of different documents together, etc., as many critics have pointed out.
In his MUFON article, Dr. Wood concludes in favor for the authenticity of the leaked 1989 DIA document with a number of compelling reasons despite its multiple errors. By identifying Dr. Morrison as the recipient of the briefing, rather than Vice President (President-Elect) Bush, Dr. Wood has provided the means of corroborating the document’s authenticity. Was Dr. Morrison being briefed as Dr. Sagan’s replacement on the MJ-12 Committee due to the latter’s retirement as a result of coming up to some kind of term limit due to his 13 years or more service as MJ-10?
As I mentioned in previous articles supporting the authenticity of the DIA document, its contents contain a wealth of information on topics such as the 1948 Aztec UFO crash; diplomatic relations between the Eisenhower administration and alien life; the role of Nikola Tesla in starting the modern UFO era; and the fact that human looking extraterrestrial are friendly and have been secretly living among humanity for decades.
Dr. Wood has performed a very valuable public service in authenticating the 1989 DIA document, opening the door to further close study of its rich contents and significant exopolitical implications.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:ALIEN LIFE, UFO- CRASHES, ABDUCTIONS, MEN IN BLACK, ed ( FR. , NL; E )
Who Really Built the Pyramids of Giza? Thoth’s Enigmatic Emerald Tablets May Provide the Answer
Who Really Built the Pyramids of Giza? Thoth’s Enigmatic Emerald Tablets May Provide the Answer
The Emerald Tablets are one of the greatest enigmas of archaeology. They can be considered an obscure side of Egyptian mythology, characterized by events where myth seems to meet history.
Scholars consider the Emerald Tablets a legend concerning the gods of Ancient Egypt, revealing mysteries involving the ancient societies that survived the Great Flood. The tablets are known as a cryptic Hermetic inscription said to contain the secrets of alchemy and the foundation of the Hermetic tradition.
An imaginative 17th century depiction of the Emerald Tablet from the work of Heinrich Khunrath, 1606.
According to the myth, Thoth - the Gods' scribe - compiled the tablets. He divided his knowledge into 42 plates of emerald, codifying the great scientific principles ruling the Universe. The legend tells that after the gods’ fall, the Hermetic tablets were cleverly hidden so that no human being might find them. Only Thoth, on his return to that dimension, was able to recover the mysterious book.
A figure of Thoth carved on the back of the throne of the seated statue of Rameses II.
According to other interpretations, the tablets were kept in the so-called Hall of Records and then later hidden within the Library of Alexandria until they were lost forever, after the terrible fire which destroyed the ancient building and its legendary books.
A 17th-century edition of the Emerald Tablets, as created in legend by ‘Hermes Trismegistus’—a combination of the Greek god Hermes and the Egyptian god Thoth.
A very interesting legend told by Jewish mystics connects Thoth’s Tablets to Abraham’s wife, Sarah. According to the myth, she found the Egyptian God’s tomb and his precious manuscripts during their escape into Egypt, fleeing a starvation afflicting Canaan.
In that case, if the narrative is historically accurate, we can assume that the Emerald Tablets’ origins may refer to an ancient time, substantially before the Bible’s Great Flood. Therefore, the origins of the Egyptian gods and the Zep Tepi (a Golden Era or time where gods ruled in Ancient Egypt) may have an intriguing connection, confirmed by other civilizations’ legends.
It was only during the Middle Ages that the Hermetic documents were translated into Latin from Arabic, while the first European printed version was published in Nuremberg, in early 1541. The title was “De Alchimia” written by alchemist Johannes Baptista Montanus Veronensis Patricius. Thanks to his work, the ancient documents have survived until now.
Fact or Fiction?
Analyzing the legendary texts, questions surface: can we assume that the Hermetic document is a real historical fact and not a myth? What should we make of the contents and scientific codes inscribed into the tablets? Is there a possible connection between the god Thoth and the Pyramids Civilization?
According to the mysterious document, can we state that Thoth was the builder of Giza?
In my two decades of experience, I learned to trust in objective facts, as a result of a precise model of investigation. Starting from a study of the myths, I aim to propose a new point of view concerning the possibility that the myth of Thoth is a true story.
“Built I the Great Pyramid, patterned after the pyramid of earth force, burning eternally so that it, too, might remain through the ages. In it, my knowledge of ‘Magic-Science' so that it might be here when again I return from Amenti. Aye, while I sleep in the Halls of Amenti, my soul roaming free will incarnate, dwell among men in this form or another.” – Emerald Tablet 1
Emerald Tablet I – The History of Thoth
If the Emerald Tablets are reliable, what might the relationship between Thoth and the Great Pyramid look like?
Djehuty (Thoth) in the Luxor Temple by night.
(CC BY-NC 2.0)
The first line, “ Built I the Great Pyramid ”, is a clear expression concerning an unambiguous assignment of the project ownership. Have findings confirmed this possibility, least of all for the Great Pyramid, within which no inscription referring to the builders was ever found?
The only exception are some symbols found on the back of the Gantenbrink’s door—a limestone door with two eroded copper handles found in shafts in the Great Pyramid’s Queen’s Chamber, discovered by German engineer Rudolf Gantenbrink. In my opinion, and by analyzing the signs, I can assume that the marks cannot be assigned to a well-known Ancient Egyptian writing, although Egyptologist Luca Miatello related the obscure handwriting to Hieratic, and its meaning to a sequence of numbers and measurements by which to build the conduits into the Queen’s Chamber. I consider his theory unfounded because of the lack of correlation among clues and hieratic writing. It could be a kind of unknown writing, increasing the mystery on the origins of the Giza Pyramids.
Markings on Gantenbrink’s door.
(via author)
In 2013, I achieved a very interesting result, which might prove a possible relationship between the Hermetic Emerald Tablets and the Giza Plateau. Something happened quite by chance during my archaeological campaign at the Sphinx and its temples.
Map of the Giza Plateau
(via author)
During a moment of peace, in the shadow of the Valley Temple, I observed a Giza map taken from above, thinking that each pyramid looked like a microcosm, as the satellite pyramids, fences, temples and other constructions characterize each one. Considering the pyramids altogether, I perceived an order of factors making them an independent form of architectural expression.
In fact, pyramids, seen from above, look like three very large stylus-wedges embedded in the ground. Their very special shape enlightened me, suggesting an intriguing hypothesis. Just out of curiosity, I traced some guidelines starting from the corners of the major pyramids, toward the center of the monuments, following the satellite pyramids’ orientation. Then I drew the same lines for the satellite pyramids, according to their cardinal direction.
Therefore, I obtained the following image.
Pyramids look like enormous wedges.
(Image via author)
Ancient Scripts Tell a Tale
It is curious to observe how a very easy geometric exercise might instill a deep doubt, challenging the foundation of humankind’s history and the origins of modern societies. In fact, to detect the possible existence of cuneiform writing in the land of hieroglyphics can be considered a crazy idea. As presently known, academic considerations about Sumerian and Egyptian civilizations story are very precise; in fact, they assume that during their time the two cultures had never been in contact.
With this in mind, I should have given up my curiosity; however, I wanted to listen to my own instincts because I found the possible connection between pyramids and cuneiform writing very compelling.
Cuneiform alphabet and their geometric forms, and possible relationship with the Pyramids of Giza.
(Image via author)
A comparison between the pyramids’ geometric forms and cuneiform writing is possible by analyzing the Sumerian alphabet, containing the symbols of each letter.
Sometimes, you begin the game for fun, but during the conduct of the pastime, you feel that something is changing, a realization is coming, and you are enchanted. I felt those same emotions, analyzing results of my ‘game’ that over time revealed themselves.
The possible coincidence slowly became something different, perhaps a detailed concept. Despite the fact that I was confident that scholars’ theories were well anchored, in my core something pushed me to improve a hypothesis never examined before. Observing the following image, it is astonishing to note the unbelievable correlation between some Sumerian letters and the signs I obtained while drawing the lines at the pyramids base.
For example, Mycerinus Pyramid (Pyramid of Menkaure, the smallest of the three main Giza Pyramids and at the bottom of the map) – with a triangle projection towards its satellite pyramids – has a geometrical form very similar to the cuneiform letter for “G”; i.e. a wedge downward. Equally, I can state that Mycerinus’ satellite pyramids look like the cuneiform letter for “L”, having three wedges downward.
The relationship between tridimensional wedges of the pyramids and cuneiform letters from the Sumerian alphabet.
(Image via author)
I followed the same procedure for all pyramids of Giza. Khafre’s Pyramid, for example, (the second-largest of the Ancient Egyptian Pyramids, and in the middle of the map) has a little peculiarity, because of the position of its satellite pyramid, very close to the major monument. It is a very unusual architectural technique, compared to the other pyramidal complexes, showing the precise builders’ will to meld the monuments into having a single and homogeneous design. As result of this, the graphic sign is very similar to the Sumerian letter for “Z”.
Finally, the Great Pyramid (the largest of the plateau and at the top of the map) and its satellites give very exciting symbols, perfectly connected to cuneiform letters, i.e. to the letter “T” as a cuneiform towards the right side, and to the letter “H”, characterized by three cuneiform symbols towards right side.
Therefore, I obtained the following sequence:
GL – Z- TH
Originally, cuneiform writing was inscribed vertically, and in the event of more lines, they were aligned from right to left. It is interesting to note that pyramid position on the Giza Plateau develops in accordance with a vertical orientation – from the highest place, i.e. the Great Pyramid, until the lowest, i.e. the Mycerinus Pyramid – and in different lines. Moreover, as the Sumerian writing was characterized for a lack of vowels, so is for the geometrical symbols obtained by the pyramids.
Letters sequenced from West to East, observing the pyramids from South.
(Map via author)
So far, we have observed some technical characteristics of the Sumerian writing and its homogeneity with symbols coming from graphics processing of the Giza buildings. Now, let us look to the complete sentence, with vowels, searching for a possible meaning of the ancient message:
GaL Zu TeHu
Finding meaning in the message.
(Image via author)
The meaning of the message is: TeHu the Great Wise
It is very clear that the word TeHu refers to a proper noun, very probably to the designer of the Giza Project.
To unveil the name, I studied the Egyptian Book of Dead (as translated by Wallis Bydge and also Boris de Rachewiltz) where the name of TeHu refers to Thoth. In fact, one of the Egyptian words indicating the Ibis is Tekh, which sounds like the name TeHu; that word refers to the Moon as Measurer of the Time, and that is why Egyptians depict Thoth as Ibis.
Thoth is often depicted as an Ibis. Egypt, Late Period, 712-332 B.C.
The analysis is very fascinating, but proposes a series of questions:
1) The message indicates that Thoth was the designer of Giza, as reported in the Emerald Tablets. Does it mean that the Book of Thoth really exists?
2) If the Sumerian correlation with the monuments has a scientific validity, the question is why, in the distant past of Egypt, did the population use the Sumerian writing?
When one studies the origins of cuneiform writing, we find that archaeologists date it to 3500 BC. Nevertheless, it’s very interesting that when the writing appeared it was characterized by an extraordinary complexity, consisting of over a thousand phonetic symbols. Over time, the writing had a rationalization process and it reduced to hundreds of symbols. So, we can suppose that Sumerian writing was born in a very full form, and experienced a process apart from all other writing forms which display real signs of evolution. Only cuneiform is considerably convoluted – or, as archaeologists suggest, “rationalized” – as if it followed its founders’ decline.
Can we argue that the Sumerian was the language used by the ancient Gods? Can we state that Middle Eastern and Egyptian cultures, during the pre-dynastic age, were influenced by an ancient and unknown Civilization?
Sumerian inscription in monumental archaic style, c. 26th century BC
According to historians, due its geography, Egypt was isolated from the outside world until the First Intermediate Period, around 2000 BC—without experiencing any kind of influence from other civilizations. Therefore, the possible ‘corruption’ could have happened a long time before the pre-dynastic age. Furthermore, one of the most interesting pieces of evidence could be the numbers of Egyptians gods that are very similar to the Sumerians ones. Indeed, the story of the Sumerian Gods is very similar to the Egyptian Neteru, and the great part of religious traditions of eastern civilizations.
An unknown civilization seems to have bequeathed symbols we can find everywhere around the planet; for example, the winged sun, or caduceus, even the gods who have different names but similar functions. It is possible that this civilization could have inspired the Sumerian and Egyptian cultures, uncontacted, and likewise shared many symbols and divinities. It is undeniable that the two cultures originated from a “matrix” which lived in the distant past.
If Egyptian and Sumerian civilizations have deep cultural and religious correlations, it may mean they were generated by a lost civilization, maybe the same who built pyramids all around the planet.
The Legendary Emerald Tablets
Lastly, did the Emerald Tablets really exist? Maybe we will never have a confirmation, but it is thrilling to show the relationship between the god Thoth and the Giza Plateau, as the result of an easy geometrical game, which gave an unexpected answer to one of the most fascinating mysteries of the past. It is also interesting to suppose that the Sumerian writing system offered a Hermetic link with the Ancient Egyptians, which was historically never detected, but clear in my proposal.
All these indications can be considered very important clues and may be regarded as the starting point to understanding the scientific meaning of the pyramids and the Knowledge of which they are keeper.
(Top image: The Giza Pyramids - CC BY-NC-SA 2.0, and Egyptian god Thoth – CC0)
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.