UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN

Has the Earth undergone periods of violent change throughout its long history? If so, what had been the result of these changes and, of equal significance, what instigated them in the first place?

Many ancient texts appear to describe great cataclysms that have affected our planet in various ways, although debate remains as to whether all of them describe real phenomena or are in some cases just myths and allegories conjured from the minds of ancient commentators.

Arguably, the most famous of all these is Plato’s account of the destruction of the fabled Atlantis. While modern scholars generally accept that Plato’s dialogues recounting tales of Atlantis had been aimed at having an instructive purpose, even some of Plato’s early followers were said to have considered the story to have historical roots. Chief among these had been Crantor, a Greek philosopher of the Old Academy and one of the earliest scholars to write commentaries on Plato’s works.

Raphael’s depiction of Plato, seen holding a copy of his “Timeaus,” which describes part of the Atlantis legend

(Public Domain).

Modern science holds a different view on the matter, however. To date, there has been little evidence come to light that supports the existence of a literal island continent that sank into the Atlantic some 9000 years or so before Plato’s time. However, this is not to say that there weren’t incredible changes that the Earth underwent during this period which, although they may be coincidental, certainly have caused some academics to wonder about narratives like the ones Plato offered.

Around 12,700 years ago, as Earth was transitioning from the last major ice age into the modern era (or Holocene) several changes were underway, for which there is an abundance of modern geological evidence. As the glacial formations around the polar regions began to melt and the ice sheets that extended over parts of North America and Eurasia began to slowly thaw, meltwater runoff gradually flowed into the Atlantic Ocean, disrupting the circulation of ocean currents and causing temperature changes lasting for hundreds of years.

Some modern evidence—primarily in the form of concentrations of rare-earth elements in geological strata coinciding with this period—points to even more potentially catastrophic phenomena that might have occurred, having possibly instigated some of the other changes Earth underwent around this time. One emergent theory that had once been ridiculed, but in recent years had increasingly gained support among scientists involves a possible impact event that occurred as Earth exited the Pleistocene, which triggered a period of cold reversal known as the Younger Dryas.

Many modern catastrophists point to this not only as possible evidence of a cataclysmic period in the late Pleistocene but also note the similarity in its timing and the period during which Plato said Atlantis sank beneath Atlantic waters. If nothing else, it might be possible that legends that range from Atlantis to the idea of a “great flood” prevalent in mythologies from all over the world could have been born from what were once actual memories of such events in Earth’s past.

Map depicting the location of Atlantis, as depicted in Ignatius Donnelly’s “Atlantis: The Antediluvian World”

(Public Domain).

Over time, catastrophism has seen sympathy from a range of scholars. These include the Harvard-trained professor and one-time member of the Office of Strategic Services Charles Hapgood, who went on to become a proponent of rapid pole shifts, as well as a champion of the idea that the famous Piri Reis map detailed not merely the coastline of the Americas, but perhaps Antarctica too. Most of Hapgood’s theories, while entertaining (and perhaps not all of them entirely without merit) have nonetheless failed to withstand scientific scrutiny over the ensuing decades.

Nonetheless, others have appeared to champion the catastrophist cause. A 1978 paper by P. Warlow titled “Geomagnetic Reversals?” in the Journal of Physics A: Mathematical and General, Volume 11, Number 10, revealed a comparatively fresh take on the matter (at least when compared with earlier theories proposed by the likes of Hapgood).

“The enigma of geomagnetic reversals and their apparent link with other phenomena,” Warlow wrote, “such as faunal extinctions, is shown to be explicable by treating these reversals as a relative rather than an absolute effect.” Rather than to suppose that mere magnetic reversals occur, Warlow posited the idea that an actual shift of the Earth’s rotation might periodically take place. Such an idea, he believed, “is sufficient to account for the behaviour of the field in detail during a reversal, and for explaining the links with the various other phenomena.”

Warlow cited information “not only from modern geological and related investigations, but also from astronomy and from ancient sources.” Among the sources he examined had been peculiar accounts from ancient Egypt that appear to describe the sun rising in the West, rather than in the East, a mystery which has been revisited more recently by author Scott Creighton in books like The Great Pyramid Void Enigma.

Of course, geomagnetic reversals certainly have occurred in the past and are widely recognized phenomena, although ideas about the range of effects they may cause remain varied. Geologists have long understood that changes in Earth’s magnetic field resulting in the reversal of the positions of magnetic north and south occur periodically throughout time, leading to alternating periods (known as chrons) where these polarity reversals occur.

As far as what leads to these changes, there are no definite patterns. While geomagnetic reversals appear to occur randomly, a total of 183 have occurred within the last 83 million years, meaning that on average such reversals occur once every 450,000 years or so. Some geomagnetic shifts appear to be far less widespread, which geologists call excursions. One interpretation is that these excursions could be the result of incomplete or failed geomagnetic shifts. Another possibility is that these shifts are instigated by cataclysmic events, and at least some data appears to correlate geomagnetic phenomena with periods like the Younger Dryas.

Will there be another geomagnetic reversal any time soon? Since the last one occurred around 780,000 years ago, some have noted that we appear to be overdue for the next one, which could occur at almost any time given our limited understanding of the mechanisms that might facilitate such changes. However, one thing that remains clear is that they do occur… and gaining a more complete understanding of why and how could be beneficial both in terms of understanding past changes our planet has undergone, as well as those which may await us in the future.

RELATED VIDEOS, selected and posted by peter2011

De meeste onderzoekers zijn ervan overtuigd dat er buitenaards leven is. Maar ja.. hoe vind je dat? We zetten negen methoden op een rij.

Zijn we alleen? Het is een vraag die de mensheid al heel lang bezighoudt. En hoe meer onderzoek we binnen en buiten ons zonnestelsel doen, hoe aannemelijker het bestaan van buitenaards leven lijkt te worden. Zo blijken bouwstenen voor leven veelvuldig in het universum voor te komen. Net als aardachtige planeten. En zelfs in ons eigen zonnestelsel zijn dankzij recente studies wel wat kandidaten voor buitenaards leven aan te wijzen. Zo lijken de omstandigheden onder de dikke ijskappen van Jupiters maan Europa bijvoorbeeld niet ongeschikt voor het ontstaan en instandhouden van primitieve levensvormen.

Al met al voldoende reden dus om – hetzij binnen of buiten ons zonnestelsel – actief te gaan zoeken naar aliens. maar ja..hoe doe je dat? We hebben negen methodes voor je op een rijtje gezet!

1. Jagen op radiosignalen…

Misschien wel de bekendste zoekmethode is die van het SETI-project, waarbij met radiotelescopen gezocht wordt naar radiosignalen, verzonden door intelligente aliens. Deze Search for Extraterrestrial Intelligence is al decennialang bezig. Vooralsnog zonder resultaat.

Wow!
De zoektocht naar radiosignalen kent één toch wel opvallend resultaat en dat is het in de jaren zeventig waargenomen ‘wow-signaal’. Een sterk, smalbandig signaal dat onderzoekers nog altijd niet goed kunnen verklaren. De meeste wetenschappers zijn het er echter wel over eens dat het signaal waarschijnlijk niet afkomstig is van aliens.

2. …of laserpulsen

Naast radiosignalen kun je ook zoeken naar andere signalen die door intelligente aliens – bewust of onbewust – de ruimte in worden geslingerd. Zo wordt er binnen het Breakthrough Listen-project bijvoorbeeld gezocht naar laserpulsen. Ook die zoektocht heeft tot op heden niets opgeleverd.

3. Ga ter plaatse

De dichtstbijzijnde exoplaneet is Proxima b. De planeet bevindt zich op zo’n 4,2 lichtjaar afstand, wat betekent dat licht al meer dan vier jaar nodig heeft om van de aarde naar Proxima b te reizen. Even op en neer vliegen om te kijken of er leven is, zit er dan ook niet in. Maar in ons eigen zonnestelsel kunnen we wel ter plaatse naar aliens zoeken. Bijvoorbeeld op Mars. Daar rijden nu al een Chinese en Amerikaanse rover rond die actief zoeken naar sporen van (vergaan) leven.

4. Zoek naar biosignaturen

De atmosfeer van de aarde is relatief zuurstofrijk. Maar dat is niet altijd zo geweest. Miljarden jaren geleden herbergde de aardatmosfeer nauwelijks zuurstof. Daar kwam verandering in toen micro-organismen de fotosynthese onder de knie kregen en zuurstof gingen produceren. De zuurstofconcentratie in de atmosfeer steeg gestaag en daarmee werd ook het ontstaan van complexere levensvormen mogelijk. De hoge zuurstofniveaus in onze atmosfeer getuigen dus van de aanwezigheid van leven. Op een vergelijkbare wijze kan ook de atmosfeer van een andere planeet verraden of deze leven herbergt of niet. Het enige wat we moeten doen, is de atmosfeer van zo’n planeet uitpluizen én helder krijgen welke elementen of combinatie van elementen goede indicatoren van leven (oftewel: biosignaturen) zijn. Naar dat laatste wordt volop onderzoek gedaan. En aan een telescoop krachtig genoeg om de atmosfeer van exoplaneten uit te pluizen, wordt as we speak de laatste hand gelegd; de James Webb Space Telescope moet nog dit jaar gelanceerd worden.

5. Zoek de vervuiling

Wanneer we in de atmosfeer van een exoplaneet een hoge concentratie zuurstof aantreffen, kan dat wijzen op de aanwezigheid van leven. Maar dat hoeft geen intelligent leven te zijn. De zuurstof kan net zo goed geproduceerd worden door eenvoudige micro-organismen. Wie aan de hand van buitenaardse atmosferen specifiek wil zoeken naar complexe levensvormen kan het dan ook beter over een iets andere boeg gooien en zoeken naar technosignaturen. Dit zijn bijproducten van grootschalige industriële processen, zoals bijvoorbeeld stikstofdioxide. Dit komt bijvoorbeeld vrij tijdens het verbranden van fossiele brandstoffen en is dan ook zeer geschikt voor het opsporen van aliens met een voorliefde voor benzineauto’s of andere vervuilende vervoersmiddelen.

6. Ga op jacht naar de schaduw

Het meest voorkomende meercellige organisme op aarde is de boom. Het lijkt niet ondenkbaar dat ook op andere planeten zulke grote meercellige, rechtopstaande levensvormen te vinden zijn. En als dat zo is, kunnen we ze volgens recent onderzoek misschien wel opsporen aan de hand van hun schaduw. Het enige wat we nodig hebben, zijn krachtige telescopen die deze schaduw kunnen spotten.

7. Probeer ze zover te krijgen dat ze ons contacteren

We zoeken dus al decennialang naar aliens, maar zonder resultaat. Voor sommige mensen voldoende reden om de rollen om te draaien en in plaats van naar aliens te zoeken, heel luidruchtig aan alle eventuele aliens te laten weten dat we er zijn. Dat wordt ook wel METI – Messaging Extraterrestrial Intelligence – genoemd. Hierbij wordt een boodschap de ruimte ingestuurd, in de hoop dat aliens die oppikken en naar aanleiding daarvan contact met ons opnemen. Niet iedereen is echter heel enthousiast over die aanpak. Zo vertelde radioastronoom Heino Falcke een aantal jaren geleden aan Scientias.nl er heel weinig heil in te zien. “We weten uit de geschiedenis dat een botsing tussen twee beschavingen altijd uitvalt in het voordeel van de beschaving met grotere resources en betere technologieën. In dit geval zou dat de beschaving zijn die de ander kan bezoeken.” En dus lijkt het erop dat we bij voorbaat al aan het kortste eind trekken. “Waarom zou je willen communiceren met iemand die ons wel kan bezoeken, maar waar wij niet naar toe kunnen?”

8. Houd de moederster in de gaten

Als aliens een beetje ambitieus zijn, veranderen ze niet alleen hun atmosfeer, maar ook de nabije ruimte. Zo kun je je voorstellen dat ze satellieten rond hun planeet plaatsen. Of een hitteschild – om klimaatverandering tegen te gaan. Of ze leggen een megastructuur rond de moederster aan om de energie daarvan op te slokken en naar eigen inzicht te kunnen gebruiken. Het zijn allemaal aanpassingen die we zouden kunnen waarnemen als we langdurig naar de moederster turen. Zowel de hitteschilden als satellieten zouden we wellicht kunnen detecteren als de planeet voor die moederster langs beweegt en – door alle toeters en bellen eromheen – voor een wat vreemde dip in de helderheid van de ster zorgt. En ook de megastructuur rond de moederster zou een detecteerbare impact hebben op de helderheid ervan.

9. Houd ook in het zonnestelsel de ogen open

Als er aliens bestaan en deze net zo nieuwsgierig zijn als wij, kunnen we niet uitsluiten dat ze ons al ontdekt hebben. Zo wees recent onderzoek uit dat aliens in theorie vanaf honderden relatief nabije planeten zouden kunnen vaststellen dat op de aarde leven te vinden is. Als aliens weten dat er leven op aarde is, is het niet ondenkbaar dat ze onbemande sondes naar ons zonnestelsel sturen om onze planeet en omgeving stiekem van ietsje dichterbij te bekijken. Een goede reden om ook in ons zonnestelsel uit te zien naar deze verkennende sondes, zo stelden onderzoekers recent.

Zo zijn er dus behoorlijk wat manieren om aliens te ontdekken. Of we ze binnenkort op één van deze manieren ook daadwerkelijk gaan vinden, blijft afwachten. Maar de meeste onderzoekers zijn optimistisch over onze kansen. Zeker met de komst van de volgende generatie telescopen – zoals de al genoemde James Webb, maar ook de in aanbouw zijnde Extremely Large Telescope – hebben we straks eindelijk instrumenten tot onze beschikking waarmee we gericht naar aliens kunnen gaan zoeken. Het lijkt dan ook niet ondenkbaar dat we ergens in de komende decennia het bewijs vinden waarmee we het vermoeden dat we in dit enorme universum toch niet moederziel alleen zijn, kunnen staven.