Geen fotobeschrijving beschikbaar.

Dit is ons nieuw hondje Kira, een kruising van een waterhond en een Podenko. Ze is sinds 7 februari 2024 bij ons en druk bezig ons hart te veroveren. Het is een lief, aanhankelijk hondje, dat zich op een week snel aan ons heeft aangepast. Ze is heel vinnig en nieuwsgierig, een heel ander hondje dan Noleke.

This is our new dog Kira, a cross between a water dog and a Podenko. She has been with us since February 7, 2024 and is busy winning our hearts. She is a sweet, affectionate dog who quickly adapted to us within a week. She is very quick and curious, a very different dog than Noleke.

Carl Sagan Space GIF by Feliks Tomasz Konczakowski

X Files Ufo GIF by SeeRoswell.com

1990: Petit-Rechain, Belgium triangle UFO photograph - Think AboutIts

Ufo Pentagon GIF

ufo abduction GIF by Ski Mask The Slump God

Flying Sci-Fi GIF by Feliks Tomasz Konczakowski

Season 3 Ufo GIF by Paramount+

DEAR VISITOR,


MY BLOG EXISTS NEARLY 13 YEARS AND 4 MONTH.

ON /30/09/2024 MORE THAN 2.230.520

VISITORS FROM 135 DIFFERENT NATIONS ALREADY FOUND THEIR WAY TO MY BLOG.

THAT IS AN AVERAGE OF 400 GUESTS PER DAY.

THANK YOU FOR VISITING  MY BLOG AND HOPE YOU ENJOY EACH TIME.


Goodbye
PETER2011

De bronafbeelding bekijken

De bronafbeelding bekijken

Beste bezoeker, bedankt voor uw bezoek.

Dear visitor, thank you for your visit.

Cher visiteur, je vous remercie de votre visite.

Liebe Besucher, vielen Dank für Ihren Besuch.

Estimado visitante, gracias por su visita.

Gentile visitatore, grazie per la vostra visita.

Inhoud blog
  • Inside America’s UFO Cults: A Look at Manipulation and Misinformation in the UFO Counterculture
  • “We Do Have Some Very Anomalous Objects,” New Director of Pentagon’s UAP Investigations Tells Lawmakers
  • UFO whistleblowers tell Congress 'we are not alone in the cosmos'
  • Starship’s Booster (and Donald Trump) Make a Splash With Sixth Flight Test
  • What a Misplaced Meteorite Told Us About Mars
  • EXCLUSIVE - NASA claims it has FINALLY debunked one of the most famous UFO videos that was captured by Navy fighter jets off the coast of Florida - but not all scientists are convinced
  • Pentagon cracks case of famous UFO captured by Navy jet over the Atlantic
  • Planetary Scientists Create Geological Map of Moon’s Oriental Basin
  • Mystery in Arkansas: Alien Lights, Bigfoot, and Underground Bases Revealed!
  • Alien Visitation Beliefs Are “Spiraling Out of Control,” Becoming a Societal Problem, Warns Prominent Philosopher
  • Ret. NASA Astronaut Claimed To Have Seen Snake-Shaped UFOs During Two Missions In Space
  • Listen to the 'scariest sound in the world': Ancient Aztec Death Whistle that sounds like the 'scream of 1,000 corpses' STILL terrifies people to this day, study reveals
  • Mysterious object that appears in religious art that show Jesus really was magic
  • Earliest 'Jesus is God' inscription found in Israel deemed 'greatest discovery since the Dead Sea Scrolls'
  • Pilots capture 'multiple UFOs' dancing around their Boeing passenger jet flying over Egypt
  • Unexplained Mysteries: Ancient Alien Theories Debunked or Proven?
  • U.S. Experts Testify Before Congress on Secret UFO Programs
  • The Nephilim and the Flood
  • A sample of the Moon’s far side retrieved by Chang’e-6 contains 2.83-billion-year-old basalt
  • Earth’s second moon confirmed : Scientists discover new natural satellite orbiting our planet
    Categorieën
  • ALIEN LIFE, UFO- CRASHES, ABDUCTIONS, MEN IN BLACK, ed ( FR. , NL; E ) (3319)
  • André's Hoekje (ENG) (744)
  • André's Snelkoppelingen (ENG) (383)
  • ARCHEOLOGIE ( E, Nl, Fr ) (1763)
  • ARTICLES of MUFON ( ENG) (447)
  • Artikels (NL.) (149)
  • ASTRONOMIE / RUIMTEVAART (12245)
  • Before it's news (ENG.) (5697)
  • Belgisch UFO-meldpunt / Frederick Delaere ( NL) (11)
  • Diversen (Eng, NL en Fr) (4205)
  • FILER FILES - overzicht met foto's met dank aan Georges Filer en WWW.nationalUFOCenter.com (ENG) (925)
  • Frederick's NEWS ITEMS (ENG en NL) (112)
  • HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL) (1679)
  • INGRID's WEETJES (NL) (5)
  • Kathleen Marden 's News about Abductions... ( ENG) (33)
  • LATEST ( UFO ) VIDEO NEWS ( ENG) (10489)
  • Michel GRANGER - a French researcher ( Fr) (19)
  • MYSTERIES ( Fr, Nl, E) (2021)
  • MYSTERIES , Complot Theories, ed ( EN, FR, NL ) (388)
  • Myths, legends, unknown cultures and civilizations (6)
  • National UFO Center {NUFOC} (109)
  • News from the FRIENDS of facebook ( ENG ) (6049)
  • NIEUWS VAN JAN ( NL) (42)
  • Nieuws van Paul ( NL) (17)
  • NineForNews. nl ( new ipv NIBURU.nl) (NL) (3712)
  • Oliver's WebLog ( ENG en NL) (118)
  • Paul SCHROEDER ( ENG) (98)
  • Reseau Francophone MUFON / EUROPE ( FR) (86)
  • références - MAGONIE (Fr) (486)
  • Ruins, strange artifacts on other planets, moons, ed ( Fr, EN, NL ) (578)
  • SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL ) (725)
  • UFO DIGEST / a Weekly Newsletter - thanks that I may publish this on my blog (ENG) (125)
  • UFOs , UAPs , USOS (3049)
  • Vincent'snieuws ( ENG en NL) (5)
  • Who is Stanton FRIEDMAN - follow his news (ENG) (16)
  • WHO IS WHO? ( ENG en NL) (5)
  • Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     

    The purpose of  this blog is the creation of an open, international, independent and  free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category.
    Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
     

    Archief per maand
  • 11-2024
  • 10-2024
  • 09-2024
  • 08-2024
  • 07-2024
  • 06-2024
  • 05-2024
  • 04-2024
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 08-2023
  • 07-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 08-2021
  • 07-2021
  • 06-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
    Rondvraag / Poll
    Bestaan UFO's echt? Are UFOs real?Les OVNIS existent-ils vraiement?
    Ja / Yes / Oui
    Nee / NO / Non
    Bekijk resultaat

    Rondvraag / Poll
    Denk Jij dat UFO's buitenaards zijn? Do You think that UFOs are extraterrestrial? Les OVNIS sont- ils ET?
    ja / Yes / Oui
    Nee / NO / NON
    Bekijk resultaat

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Blog als favoriet !
    FORUM

    Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum

    Zoeken in blog

    Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.

    In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!

    In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.

    BEDANKT!!!

    Een interessant adres?
    UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
    UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld
    In België had je vooral BUFON of het Belgisch UFO-Netwerk, dat zich met UFO's bezighoudt. BEZOEK DUS ZEKER VOOR ALLE OBJECTIEVE INFORMATIE , enkel nog beschikbaar via Facebook en deze blog. Verder heb je ook het Belgisch-Ufo-meldpunt en Caelestia, die prachtig, doch ZEER kritisch werk leveren, ja soms zelfs héél sceptisch... Voor Nederland kan je de mooie site www.ufowijzer.nl bezoeken van Paul Harmans. Een mooie site met veel informatie en artikels. MUFON of het Mutual UFO Network Inc is een Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in alle USA-staten en diverse landen. MUFON's mission is the analytical and scientific investigation of the UFO- Phenomenon for the benefit of humanity... Je kan ook hun site bekijken onder www.mufon.com. Ze geven een maandelijks tijdschrift uit, namelijk The MUFON UFO-Journal. Since 02/01/2020 is Pieter ex-president (=voorzitter) of BUFON, but also ex-National Director MUFON / Flanders and the Netherlands. We work together with the French MUFON Reseau MUFON/EUROP. ER IS EEN NIEUWE GROEPERING DIE ZICH BUFON NOEMT, MAAR DIE HEBBEN NIETS MET ONZE GROEP TE MAKEN. DEZE COLLEGA'S GEBRUIKEN DE NAAM BUFON VOOR HUN SITE... Ik wens hen veel succes met de verdere uitbouw van hun groep. Zij kunnen de naam BUFON wel geregistreerd hebben, maar het rijke verleden van BUFON kunnen ze niet wegnemen...
    05-05-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vera Rubin’s Primary Mirror Gets its First Reflective Coating
    A drone's view of the Rubin Observatory under construction in 2023. The 8.4-meter is getting closer to completion and first light in 2025. The primary/tertiary mirror has its first reflective coating.
    Image Credit: Rubin Observatory/NSF/AURA/A. Pizarro D

    Vera Rubin’s Primary Mirror Gets its First Reflective Coating

    First light for the Vera Rubin Observatory (VRO) is quickly approaching and the telescope is reaching milestone after milestone. A few weeks ago, the observatory announced that its digital camera, the largest one ever made, is complete.

    Now the observatory has announced that its unique primary/tertiary mirror has its first reflective coating.

    The Rubin’s massive digital camera has an important job and garners a lot of attention. But it’s powerless without the telescope’s innovative primary/tertiary mirror. Primary mirrors are always the most critical and time-consuming part of modern observatories. The VRO’s primary/tertiary mirror took seven years to make.

    The mirror is called a primary/tertiary mirror because it comprises two optical surfaces with different curvatures. The primary mirror is 8.4 meters, while the tertiary mirror is 5 meters in diameter. The pair of surfaces are combined into one large structure. The unique design reduces the telescope’s engineering complexity without reducing its impressive light-gathering capability. It can be rotated quickly and also settles quickly.

    The VRO's unique primary/tertiary mirror is two mirrors in one. It's mounted on lightweight honeycomb material for strength. Image Credit: VRO
    The VRO’s unique primary/tertiary mirror is two mirrors in one. It’s mounted on lightweight honeycomb material for strength.
    Image Credit: VRO

    The outer surface forms the primary mirror. It captures light from space first, then that light reflects upwards to the 3.4-meter secondary mirror. After that, it’s reflected back down to the inner 5.0-meter surface that forms the tertiary mirror. Then, the light is sent to the camera.

    The primary mirror’s size is critical because it determines how much light the telescope can collect. More light means astronomers can study very faint or distant objects. The VRO’s design allows the camera to capture a large area of sky the size of 7 full moons across in a single image.

    via GIPHY

    Only meticulous engineering and construction can build a telescope like this. One of the stages is putting the reflective and protective coatings on the mirrors. The VRO announced that the primary/tertiary mirror has its first coating.

    This was a very well-conducted project from every angle, thanks to a combination of careful planning and the technical skills of our excellent team.

    Tomislav Vucina, Senior Coating Engineer, VRO

    The VRO has a special onsite coating chamber built just for this purpose. It’s a 128-ton chamber on the observatory’s maintenance floor. It uses a process called magnetron sputtering to apply coatings. The chamber will be reused during the telescope’s lifetime whenever the mirror needs re-coating.

    The chamber can apply coatings of different reflective materials alone or in combinations. It took a lot of work to determine the perfect coating for reflectivity and durability. Researchers tested different coatings on a steel stand-in mirror.

    The first layer was an adhesive layer of nickel-chromium. Next came an incredibly thin layer of silver weighing only 64 grams spread over the 8.4-meter mirror. On top of that, another nickel-chromium adhesive layer, then a protective layer of silicon nitride to shield the reflective layer.

    The person in charge of these precision coatings is Tomislav Vucina, the Senior Coating Engineer. Vucina describes the coatings as a balancing act. “This outer layer needs to be thick enough that it’s not worn off by cleaning,” said Vucina, “but not so thick that it absorbs too many photons and prevents the mirror from meeting Rubin’s scientific requirements.”

    This image shows the Rubin Observatory's 8.4-meter combined primary/tertiary mirror after being coated with protected silver in April 2024. The reflective coating was applied using the observatory's onsite coating chamber, which will also be used to re-coat the mirror as necessary during Rubin's 10-year Legacy Survey of Space and Time. Image Credit: RubinObs/NOIRLab/NSF/AURA
    This image shows the Rubin Observatory’s 8.4-meter combined primary/tertiary mirror after being coated with protected silver in April 2024. The reflective coating was applied using the observatory’s onsite coating chamber, which will also be used to re-coat the mirror as necessary during Rubin’s 10-year Legacy Survey of Space and Time.
    Image Credit: RubinObs/NOIRLab/NSF/AURA

    Until these coatings were applied, the glass was just glass. Highly specialized glass, but glass nonetheless. Now that the glass has received its reflective silver coating, it’s truly a mirror.

    The application process took only 4.5 hours, nothing compared to the 7 years required to build the primary/tertiary mirror. Vucina and his team subjected the mirror to a battery of tests: reflectivity, adhesion, pinhole, and cosmetic. According to Vucina, the application process was successful.

    “This was a very well-conducted project from every angle,” said Vucina, “thanks to a combination of careful planning and the technical skills of our excellent team.”

    It’s been a long road to completion for the VRO. But after a long wait, first light is rapidly approaching. Excitement and anticipation for the observatory’s unique and powerful scientific contribution is growing. Its main output is the decade-long Legacy Survey of Space and Time.

    “We’re extremely excited that both mirrors are now coated and will be installed on the telescope very soon,” said Sandrine Thomas, Deputy Director for Rubin Construction. “The combined reflectivity of these mirrors will enable Rubin to detect very faint and far-away objects, leading to great science!”

    https://www.universetoday.com/ }

    05-05-2024 om 18:29 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ASTRONOMIE / RUIMTEVAART
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Did You Hear Webb Found Life on an Exoplanet? Not so Fast…
    Artist rendering of the view on a Hycean world. The recent detection of a biosignature on the Hycean world K2-18b attracted a lot of attention.
    Image Credit: Shang-Min Tsai/UCR

    Did You Hear Webb Found Life on an Exoplanet? Not so Fast…

    The JWST is astronomers’ best tool for probing exoplanet atmospheres. Its capable instruments can dissect the light passing through a distant world’s atmosphere and determine its chemical components. Scientists are interested in everything the JWST finds, but when it finds something indicating the possibility of life it seizes everyone’s attention.

    That’s what happened in September 2023, when the JWST found dimethyl sulphide (DMS) in the atmosphere of the exoplanet K2-18b.

    K2-18b orbits a red dwarf star about 124 light-years away. It’s a sub-Neptune with about 2.5 times Earth’s radius and 8.6 Earth masses. The exoplanet may be a Hycean world, a temperate ocean-covered world with a large hydrogen atmosphere.

    In October 2023, researchers announced the tentative detection of dimethyl sulphide in K2-18b’s atmosphere. They found it in JWST observations of the planet’s atmospheric spectrum. “The spectrum also suggests potential signs of dimethyl sulphide (DMS), which has been predicted to be an observable biomarker in Hycean worlds, motivating considerations of possible biological activity on the planet,” the researchers wrote.

    The DMS caught people’s attention because it’s produced by living organisms here on Earth, mostly by marine microbes. So, finding it on an ocean world is cause for a deeper look. A team of researchers from the USA, Germany, and the UK examined the detection to see how it fits with atmospheric models.

    The best biosignatures on an exoplanet may differ significantly from those we find most abundant on Earth today.”

    Eddie Schwieterman, astrobiologist, University of California, Riverside

    They published their results in a paper in the Astrophysical Journal Letters. It’s titled “Biogenic Sulfur Gases as Biosignatures on Temperate Sub-Neptune Waterworlds.” The lead author is Shang-Min Tsai, a University of California Riverside project scientist.

    Most of the thousands of exoplanets we’ve discovered are nothing like Earth. Habitability is impossible according to every known metric. But some are more intriguing. Some, like K2-18b, are more difficult to understand regarding habitability.

    There’s some disagreement over what type of planet K2-18b is. It was the first exoplanet scientists ever detected water vapour on. It may be the first example of a Hycean world if they exist.

    Artist depiction of the mini-Neptune K2-18 b. Credit: NASA, CSA, ESA, J. Olmstead (STScI), N. Madhusudhan
    (Cambridge University)

    There are some clear differences between K2-18b and Earth. Our atmosphere is dominated by nitrogen, which makes up about 78%. K2-18b’s atmosphere is dominated by hydrogen. But it’s enough like Earth in some ways that scientists are keen to understand it better.

    “This planet gets almost the same amount of solar radiation as Earth. And if atmosphere is removed as a factor, K2-18b has a temperature close to Earth’s, which is also an ideal situation in which to find life,” said lead author Shang-Min Tsai.

    The researchers who found DMS in K2-18b’s atmosphere also found carbon dioxide and methane. Finding CO2 and CH4 is noteworthy, but finding DMS with them is even more intriguing.

    “What was icing on the cake, in terms of the search for life, is that last year these researchers reported a tentative detection of dimethyl sulfide, or DMS, in the atmosphere of that planet, which is produced by ocean phytoplankton on Earth,” Tsai said. DMS is oxidized in Earth’s oceans and is the planet’s main source of atmospheric sulphur.

    K2-18b's atmospheric composition as measured by the JWST's near-infrared instruments. The detection of Dimethyl Sulphide is not holding up under increased scrutiny. Image Credit: NASA/CSA/ESA/STScI
    K2-18b’s atmospheric composition as measured by the JWST’s near-infrared instruments. The detection of Dimethyl Sulphide is not holding up under increased scrutiny.
    Image Credit: NASA/CSA/ESA/STScI

    However, the 2023 findings were not conclusive. There were hints of DMS but nothing strong enough to convince scientists and overcome their professional skepticism. “The potential inference of DMS is of high importance, as it is known to be a robust biomarker on Earth and has been extensively advocated to be a promising biomarker for exoplanets,” the authors of the 2023 paper explained.

    “The DMS signal from the Webb telescope was not very strong and only showed up in certain ways when analyzing the data,” Tsai said. “We wanted to know if we could be sure of what seemed like a hint about DMS.”

    The JWST has no alarm bell and flashing indicator that lights up and says, ‘Biomarker Detected!’ It produces data that must be processed to tease out its secrets. Scientists also rely on battle-tested climate and atmospheric chemistry models to understand what the JWST sees.

    “In this study, we explore biogenic sulphur across a wide range of biological fluxes and stellar UV environments,” the researchers write. They performed experiments with a 2D photochemical model and a 3D general circulation model (GCM.) According to Tsai and his co-researchers, the data is unlikely to show the presence of DMS in K2-18b’s atmosphere.

    “The signal strongly overlaps with methane, and we think that picking out DMS from methane is beyond this instrument’s capability,” Tsai said.

    That doesn’t mean that DMS is ruled out. It’s possible that the chemical could build up to detectable levels if plankton or some other life form were producing it. But, they’d have to produce about 20 times more DMS than there is on Earth.

    Professor Madhusudhan from Cambridge University is the lead author of the 2023 paper on K2-18b’s atmosphere. He’s being touted in the media as the man who discovered alien life on another planet. He’s clearly uncomfortable with some of the hyperbole, but the message is becoming bigger than the messenger.

    This study will probably put a damper on the media’s enthusiasm. But for people who follow science, this is just another instance of science correcting itself.

    The fact is, we’re only groping our way toward understanding exoplanet atmospheres. Scientists have a powerful tool in the JWST, but it has limitations. It measures light in extreme detail and leaves the rest up to us. “We find that it is challenging to identify DMS at 3.4 ?m where it strongly overlaps with CH4,” the authors explain. But, they continue, “it is more plausible to detect DMS … in the mid-infrared between 9 and 13 ?m,” the authors explain.

    This figure from the research compares how detectable DMS is in NIR (left) vs MIR (right.) We're mostly interested in the 20xSorg (20 x organic sulphur.) Its presence at that concentration is muddy in NIR but stands out more clearly in simulated MIR data. Image Credit: Left: Madhusudhan et al. 2023. Right: Batalha et al. 2017.
    This figure from the research compares how detectable DMS is in NIR (left) vs MIR (right.) We’re mostly interested in the 20xSorg (20 x organic sulphur.) Its presence at that concentration is muddy in NIR but stands out more clearly in simulated MIR data.
    Image Credit: Left: Madhusudhan et al. 2023. Right: Batalha et al. 2017.

    That means there’s hope for K2-18b. These observations were taken with the JWST’s near-infrared instruments, the NIRISS and the NIRSpec. Sometime next year, the JWST will examine the exoplanet’s atmosphere again, this time with its mid-infrared instrument MIRI. This instrument should tell us definitively whether DMS is present.

    This figure shows the wavelength ranges of its instruments and the modes available to them. Image Credit: NASA/STScI
    This figure shows the wavelength ranges of its instruments and the modes available to them.
    Image Credit: NASA/STScI

    Scientists’ understanding of biosignatures has grown more detailed. Instead of searching for biosignatures like the ones on Earth, scientists are taking a larger, more holistic view of biosignatures and the nature of the atmospheres they might be present in.

    “The best biosignatures on an exoplanet may differ significantly from those we find most abundant on Earth today. On a planet with a hydrogen-rich atmosphere, we may be more likely to find DMS made by life instead of oxygen made by plants and bacteria as on Earth,” said UCR astrobiologist Eddie Schwieterman, a senior author of the study.

    The team’s work does show that sulphur could be a detectable biomarker for Hycean worlds. “The moderate threshold for biological production suggests that the search for biogenic sulphur gases as one class of potential biosignature is plausible for Hycean worlds,” they conclude.

    https://www.universetoday.com/ }

    05-05-2024 om 18:16 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ASTRONOMIE / RUIMTEVAART
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.What Can AI Learn About the Universe?
    Will AI become indispensable in an age of "big data" astronomy?
    Credit: DALL-E

    What Can AI Learn About the Universe?

    Artificial intelligence and machine learning have become ubiquitous, with applications ranging from data analysis, cybersecurity, pharmaceutical development, music composition, and artistic renderings. In recent years, large language models (LLMs) have also emerged, adding human interaction and writing to the long list of applications. This includes ChatGPT, an LLM that has had a profound impact since it was introduced less than two years ago. This application has sparked considerable debate (and controversy) about AI’s potential uses and implications.

    Astronomy has also benefitted immensely, where machine learning is used to sort through massive volumes of data to look for signs of planetary transits, correct for atmospheric interference, and find patterns in the noise. According to an international team of astrophysicists, this may just be the beginning of what AI could do for astronomy. In a recent study, the team fine-tuned a Generative Pre-trained Transformer (GPT) model using observations of astronomical objects. In the process, they successfully demonstrated that GPT models can effectively assist with scientific research.

    The study was conducted by the International Center for Relativistic Astrophysics Network (ICRANet), an international consortium made up of researchers from the International Center for Relativistic Astrophysics (ICRA), the National Institute for Astrophysics (INAF), the University of Science and Technology of China, the Chinese Academy of Sciences Institute of High Energy Physics (CAS-IHEP), the University of Padova, the Isfahan University of Technology, and the University of Ferrera. The preprint of their paper, “Test of Fine-Tuning GPT by Astrophysical Data,” recently appeared online.

    Illustration of an active quasar. New research shows AI can identify and classify them.
    Credit: ESO/M. Kornmesser

    As mentioned, astronomers rely extensively on machine learning algorithms to sort through the volumes of data obtained by modern telescopes and instruments. This practice began about a decade ago and has since grown by leaps and bounds to the point where AI has been integrated into the entire research process. As ICRA President and the study’s lead author Yu Wang told Universe Today via email:

    Astronomy has always been driven by data and astronomers are some of the first scientists to adopt and employ machine learning. Now, machine learning has been integrated into the entire astronomical research process, from the manufacturing and control of ground-based and space-based telescopes (e.g., optimizing the performance of adaptive optics systems, improving the initiation of specific actions (triggers) of satellites under certain conditions, etc.), to data analysis (e.g., noise reduction, data imputation, classification, simulation, etc.), and the establishment and validation of theoretical models (e.g., testing modified gravity, constraining the equation of state of neutron stars, etc.).

    Data analysis remains the most common among these applications since it is the easiest area where machine learning can be integrated. Traditionally, dozens of researchers and hundreds of citizen scientists would analyze the volumes of data produced by an observation campaign. However, this is not practical in an age where modern telescopes are collecting terabytes of data daily. This includes all-sky surveys like the Very Large Array Sky Survey (VLASS) and the many phases conducted by the Sloan Digital Sky Survey (SDSS).

    To date, LLMs have only been applied sporadically to astronomical research, given that they are a relatively recent creation. But according to proponents like Wang, it has had a tremendous societal impact and has a lower-limit potential equivalent to an “Industrial Revolution.” As for the upper limit, Wang predicts that that could range considerably and could perhaps result in humanity’s “enlightenment or destruction.” However, unlike the Industrial Revolution, the pace of change and integration is far more rapid for AI, raising questions about how far its adoption will go.

    The Sloan Digital Sky Survey telescope stands out against the breaktaking backdrop of the Sacramento Mountains. 234 stars out of the Sloan's catalogue of over 2.5 million stars are producing an unexplained pulsed signal. Image: SDSS, Fermilab Visual Media Services
    The Sloan Digital Sky Survey telescope stands out against the breathtaking backdrop of the Sacramento Mountains.
    Credit: SDSS/Fermilab Visual Media Services

    To determine its potential for the field of astronomy, said Wang, he and his colleagues adopted a pre-trained GPT model and fine-tuned it to identify astronomical phenomena:

    “OpenAI provides pre-trained models, and what we did is fine-tuning, which involves altering some parameters based on the original model, allowing it to recognize astronomical data and calculate results from this data. This is somewhat like OpenAI providing us with an undergraduate student, whom we then trained to become a graduate student in astronomy. 

    “We provided limited data with modest resolution and trained the GPT fewer times compared to normal models. Nevertheless, the outcomes are impressive, achieving an accuracy of about 90%. This high level of accuracy is attributable to the robust foundation of the GPT, which already understands data processing and possesses logical inference capabilities, as well as communication skills.”

    To fine-tune their model, the team introduced observations of various astronomical phenomena derived from various catalogs. This included 2000 samples of quasars, galaxies, stars, and broad absorption line (BAL) quasars from the SDSS (500 each). They also integrated observations of short and long gamma-ray bursts (GRBs), galaxies, stars, and black hole simulations. When tested, their model successfully classified different phenomena, distinguished between types of quasars, inferred their distance based on redshift, and measured the spin and inclination of black holes.

    “This work at least demonstrates that LLMs are capable of processing astronomical data,” said Wang. “Moreover, the ability of a model to handle various types of astronomical data is a capability not possessed by other specialized models. We hope that LLMs can integrate various kinds of data and then identify common underlying principles to help us understand the world. Of course, this is a challenging task and not one that astronomers can accomplish alone.”

    The Vera Rubin Observatory at twilight on April 2021. It’s been a long wait, but the observatory should see first light later this year.
    Credit: Rubin Obs/NSF/AURA

    Of course, the team acknowledges that the dataset they experimented with was very small compared to the data output of modern observatories. This is particularly true of next-generation facilities like the Vera C. Rubin Observatory, which recently received its LSST camera, the largest digital camera in the world! Once Rubin is operational, it will conduct the ten-year Legacy Survey of Space and Time (LSST), which is expected to yield 15 terabytes of data per night! Satisfying the demands of future campaigns, says Wang, will require improvements and collaboration between observatories and professional AI companies.

    Nevertheless, it’s a foregone conclusion that there will be more LLM applications for astronomy in the near future. Not only is this a likely development, but a necessary one considering the sheer volumes of data astronomical studies are generating today. And since this is likely to increase exponentially in the near future, AI will likely become indispensable to the field of study.

    Further Reading: 

    https://www.universetoday.com/ }

    05-05-2024 om 17:59 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ASTRONOMIE / RUIMTEVAART
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Solar Orbiter Takes a Mind-Boggling Video of the Sun
    The 'fuzzy' Sun.
    Credit: ESA & NASA/Solar Orbiter/EUI Team

    Solar Orbiter Takes a Mind-Boggling Video of the Sun

    You’ve seen the Sun, but you’ve never seen the Sun like this. This single frame from a video captured by ESA’s Solar Orbiter mission shows the Sun looking very …. fluffy!  You can see feathery, hair-like structures made of plasma following magnetic field lines in the Sun’s lower atmosphere as it transitions into the much hotter outer corona. The video was taken from about a third of the distance between the Earth and the Sun.

    See the full video below, which shows unusual features on the Sun, including coronal moss, spicules, and coronal rain.  

    Solar Orbiter recorded this video on September 27, 2023 using its Extreme Ultraviolet Imager (EUI) instrument.

    ESA said the brightest regions are around one million degrees Celsius, while cooler material looks darker, as it absorbs radiation.

    So, just what is coronal moss? It’s what gives the Sun its fluffy appearance here. These peculiar structures on the Sun resemble the moss we find on Earth, in that it appears like fine, lacy features. But on the Sun, they usually can be found around the center of sunspot groups, where magnetic conditions are strong and large coronal loops are forming. The moss is so hot, most instruments can’t detect them. The moss spans two atmospheric layers, the chromosphere and corona.

    Features on the Sun’s surface, as seen by Solar Orbiter.
    Credit: ESA & NASA/Solar Orbiter/EUI Team

    Spicules, as their name implies, are tall spires of gas seen on the solar horizon that reach up from the Sun’s chromosphere. These can reach up to a height of 10,000 km (6,000 miles).

    At about 0:30 in the video, you’ll see coronal rain. This material is cooler than the rest of the solar surface (probably less than 10,000 °C) versus the one million degrees C of the coronal loops. The rain is made of higher-density clumps of plasma that fall back towards the Sun under the influence of gravity.

    Did you see the small eruption in the center of the field of view at about 0:20 seconds in the video? , with cooler material being lifted upwards before mostly falling back down. It’s not small at all — this eruption is bigger than Earth!

    Missions like Solar Orbiter, the Parker Solar Probe and the Solar Dynamics Observatory are giving us unprecedented views of the Sun, helping astronomers to learn more about the dynamic ball of gas that powers our entire Solar System.

    Further reading: 

    https://www.universetoday.com/ }

    05-05-2024 om 17:45 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ASTRONOMIE / RUIMTEVAART
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maar liefst een derde van veelvoorkomende planeten in ons Melkwegstelsel zit mogelijk in bewoonbare zone

    Maar liefst een derde van veelvoorkomende planeten in ons Melkwegstelsel zit mogelijk in bewoonbare zone

    Hoe is het weer? Dat is niet alleen een belangrijke vraag in de vakantie, het is ook een van de eerste dingen die astronomen zich afvragen als ze op een nieuwe planeet stuiten. Of een planeet zich in de zogenoemde leefbare zone bevindt, is namelijk cruciaal voor de mogelijke aanwezigheid van water en dus leven. Nu blijkt dat meer planeten dan gedacht voldoen aan die voorwaarde.

    Onze grote hete zon is een relatieve zeldzaamheid in de Melkweg. Verreweg de meeste sterren zijn kleiner en kouder, met een massa van hooguit de helft van de zon. Miljarden planeten draaien rond deze dwergsterren. Maar willen ze leefbaar zijn dan moeten ze erg dicht rond hun kleine sterren draaien, omdat het anders te koud is. Dat maakt ze echter weer erg vatbaar voor extreme getijdenkrachten.

    Bewoonbare zone
    De bewoonbare of leefbare zone is het gebied dat zich op een dusdanige afstand bevindt van een ster dat er eventueel leven mogelijk is. Belangrijkste voorwaarde daarbij is de temperatuur. Het moet er niet te warm of te koud zijn, zodat water niet bevriest of verdampt, maar vloeibaar blijft. Leuk weetje: dit gebied wordt ook wel de Goldilocks-zone genoemd, naar het sprookje van Goudlokje en de drie beren. Volgens het verhaal moet een meisje van drie borden pap proeven, waarbij het eerste te warm is, het tweede te koud en het derde precies goed.

    Volgende fase onderzoek 
    Volgens een nieuwe analyse van telescoopdata bevindt twee derde van de planeten zich te dicht bij hun ster om bestand te zijn tegen deze extreme getijdenkrachten waardoor ze te veel worden opgewarmd. Maar dat betekent dus dat een derde van de planeten – nog altijd honderden miljoenen exemplaren, alleen al in ons sterrenstelsel – zich op de juiste afstand van zijn ster bevindt om vloeibaar water te kunnen herbergen en daarmee mogelijk leven.

    Onderzoeker van de University of Florida Sarah Ballard reageert: “Ik denk dat dit resultaat erg belangrijk is voor het volgende decennium aan exoplaneetonderzoek, omdat onze ogen nu meer gericht zijn op deze groep sterren. Deze sterren zijn perfect om op zoek te gaan naar kleine planeten in een baan die vloeibaar water mogelijk maakt, waardoor er leven kan zijn”, aldus de onderzoeker die al heel lang exoplaneten bestudeert.

    Geen perfecte cirkel
    Samen met onderzoeker Sheila Sagear keek ze naar de excentriciteit van meer dan 150 planeten rond rode dwergsterren (M-sterren), die ongeveer zo groot zijn als Jupiter. Hoe ovaler of elliptischer een baan – dus hoe meer hij afwijkt van een perfecte cirkel – hoe excentrischer hij is. Als een planeet erg dicht bij zijn ster staat, ongeveer zo ver als Mercurius van de zon, dan kan een excentrische baan ervoor zorgen dat de planeet te maken krijgt met zogenoemde getijdenopwarming. Onder invloed van de steeds veranderende zwaartekracht tijdens zijn onregelmatige baan wordt de planeet uitgerekt en vervormd. In het extreemste geval wordt de planeet veel te heet, waardoor al het eventueel vloeibare water verdampt. “Alleen voor deze kleine sterren geldt dat de leefbare zone zo dichtbij is dat deze getijdenkrachten relevant worden”, verklaart Ballard.

    Kepler en Gaia
    De data zijn afkomstig van de Kepler-telescoop van NASA die informatie opvangt van exoplaneten als ze voor hun gastster langs bewegen. Om de banen van de planeten te meten, focusten de onderzoekers vooral op hoe lang het duurde voor een planeet voor een ster langs was getrokken. Daarbij gebruikten ze ook nieuwe data van de Gaia-telescoop, die de afstand meet tot miljarden sterren in ons sterrenstelsel. “De afstand was echt het stukje informatie dat we tot nu toe misten en waardoor we nu wel een goede analyse konden doen”, reageert Sagear.

    Meerdere planeten rond één ster
    De twee onderzoekers ontdekten dat sterren met meerdere planeten de grootste kans hadden op de soort cirkelvormige baan die nodig is om vloeibaar water vast te houden. Sterren met slechts één planeet hadden het vaakst getijdenextremen waardoor het oppervlak onleefbaar werd.

    Een derde van de planeten in deze kleine steekproef had een dusdanig ‘vriendelijke’ baan rond een ster dat vloeibaar water tot de mogelijkheden behoort. Dat betekent dat de Melkweg waarschijnlijk honderden miljoenen planeten herbergt buiten ons zonnestelsel waar astronomen kunnen zoeken naar tekenen van leven.

    Bronmateriaal

    https://scientias.nl/ }

    05-05-2024 om 00:21 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ASTRONOMIE / RUIMTEVAART
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maar liefst een derde van veelvoorkomende planeten in ons Melkwegstelsel zit mogelijk in bewoonbare zone

    Maar liefst een derde van veelvoorkomende planeten in ons Melkwegstelsel zit mogelijk in bewoonbare zone

    Hoe is het weer? Dat is niet alleen een belangrijke vraag in de vakantie, het is ook een van de eerste dingen die astronomen zich afvragen als ze op een nieuwe planeet stuiten. Of een planeet zich in de zogenoemde leefbare zone bevindt, is namelijk cruciaal voor de mogelijke aanwezigheid van water en dus leven. Nu blijkt dat meer planeten dan gedacht voldoen aan die voorwaarde.

    Onze grote hete zon is een relatieve zeldzaamheid in de Melkweg. Verreweg de meeste sterren zijn kleiner en kouder, met een massa van hooguit de helft van de zon. Miljarden planeten draaien rond deze dwergsterren. Maar willen ze leefbaar zijn dan moeten ze erg dicht rond hun kleine sterren draaien, omdat het anders te koud is. Dat maakt ze echter weer erg vatbaar voor extreme getijdenkrachten.

    Bewoonbare zone
    De bewoonbare of leefbare zone is het gebied dat zich op een dusdanige afstand bevindt van een ster dat er eventueel leven mogelijk is. Belangrijkste voorwaarde daarbij is de temperatuur. Het moet er niet te warm of te koud zijn, zodat water niet bevriest of verdampt, maar vloeibaar blijft. Leuk weetje: dit gebied wordt ook wel de Goldilocks-zone genoemd, naar het sprookje van Goudlokje en de drie beren. Volgens het verhaal moet een meisje van drie borden pap proeven, waarbij het eerste te warm is, het tweede te koud en het derde precies goed.

    Volgende fase onderzoek 
    Volgens een nieuwe analyse van telescoopdata bevindt twee derde van de planeten zich te dicht bij hun ster om bestand te zijn tegen deze extreme getijdenkrachten waardoor ze te veel worden opgewarmd. Maar dat betekent dus dat een derde van de planeten – nog altijd honderden miljoenen exemplaren, alleen al in ons sterrenstelsel – zich op de juiste afstand van zijn ster bevindt om vloeibaar water te kunnen herbergen en daarmee mogelijk leven.

    Onderzoeker van de University of Florida Sarah Ballard reageert: “Ik denk dat dit resultaat erg belangrijk is voor het volgende decennium aan exoplaneetonderzoek, omdat onze ogen nu meer gericht zijn op deze groep sterren. Deze sterren zijn perfect om op zoek te gaan naar kleine planeten in een baan die vloeibaar water mogelijk maakt, waardoor er leven kan zijn”, aldus de onderzoeker die al heel lang exoplaneten bestudeert.

    Geen perfecte cirkel
    Samen met onderzoeker Sheila Sagear keek ze naar de excentriciteit van meer dan 150 planeten rond rode dwergsterren (M-sterren), die ongeveer zo groot zijn als Jupiter. Hoe ovaler of elliptischer een baan – dus hoe meer hij afwijkt van een perfecte cirkel – hoe excentrischer hij is. Als een planeet erg dicht bij zijn ster staat, ongeveer zo ver als Mercurius van de zon, dan kan een excentrische baan ervoor zorgen dat de planeet te maken krijgt met zogenoemde getijdenopwarming. Onder invloed van de steeds veranderende zwaartekracht tijdens zijn onregelmatige baan wordt de planeet uitgerekt en vervormd. In het extreemste geval wordt de planeet veel te heet, waardoor al het eventueel vloeibare water verdampt. “Alleen voor deze kleine sterren geldt dat de leefbare zone zo dichtbij is dat deze getijdenkrachten relevant worden”, verklaart Ballard.

    Kepler en Gaia
    De data zijn afkomstig van de Kepler-telescoop van NASA die informatie opvangt van exoplaneten als ze voor hun gastster langs bewegen. Om de banen van de planeten te meten, focusten de onderzoekers vooral op hoe lang het duurde voor een planeet voor een ster langs was getrokken. Daarbij gebruikten ze ook nieuwe data van de Gaia-telescoop, die de afstand meet tot miljarden sterren in ons sterrenstelsel. “De afstand was echt het stukje informatie dat we tot nu toe misten en waardoor we nu wel een goede analyse konden doen”, reageert Sagear.

    Meerdere planeten rond één ster
    De twee onderzoekers ontdekten dat sterren met meerdere planeten de grootste kans hadden op de soort cirkelvormige baan die nodig is om vloeibaar water vast te houden. Sterren met slechts één planeet hadden het vaakst getijdenextremen waardoor het oppervlak onleefbaar werd.

    Een derde van de planeten in deze kleine steekproef had een dusdanig ‘vriendelijke’ baan rond een ster dat vloeibaar water tot de mogelijkheden behoort. Dat betekent dat de Melkweg waarschijnlijk honderden miljoenen planeten herbergt buiten ons zonnestelsel waar astronomen kunnen zoeken naar tekenen van leven.

    Bronmateriaal

    https://scientias.nl/ }

    05-05-2024 om 00:21 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ASTRONOMIE / RUIMTEVAART
    04-05-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wanneer vindt de volgende massa-extinctie plaats? De wetenschap weet het

    Wanneer vindt de volgende massa-extinctie plaats? De wetenschap weet het

    Slechts een klein deel van de aarde zal bewoonbaar blijven tijdens wat volgens wetenschappers de grootste massa-extinctie sinds de ondergang van de dinosauriërs kan worden.

    DOOR 

    Extreme temperaturen, intense straling en een totale instorting van de voedselvoorziening.

    Dat klinkt niet bijster aantrekkelijk, maar het kan de harde werkelijkheid worden wanneer in de verre toekomst de landmassa’s van de aarde fuseren om het volgende supercontinent te vormen.

    Dit is een deel van de conclusie van een onderzoek van de Universiteit van Bristol, waarin wetenschappers computersimulaties maakten van de invloed van het samenkomen van de landmassa’s op landzoogdieren.

    En volgens hun resultaten ziet het er op zijn zachtst gezegd niet best uit.

    Het toekomstige supercontinent zal naar verwachting over 250 miljoen jaar rond de evenaar ontstaan en wordt Pangea Ultima genoemd: een verwijzing naar het supercontinent Pangea, dat bestond in het tijdperk van de dinosauriërs.

    De afgelopen 2 miljard jaar zijn de continenten verschillende keren verenigd, met zo’n 600 miljoen jaar ertussen. Geologen spreken van de supercontinentcyclus.

    Supercomputer voorspelt de toekomst

    De oorzaak van de herschikking van het landoppervlak is te vinden in het middelste deel van de aardmantel, waar een hete oceaan van magma de buitenste, vaste platen tegen elkaar duwt.

    De onderzoekers gebruikten supercomputers en geavanceerde klimaatmodellen om te simuleren wat de geologische herschikking betekent voor temperaturen, windomstandigheden, regenval en vochtigheid op het nieuwe supercontinent.

    En we kunnen verklappen dat het nogal warm wordt voor alle levende wezens die er op dat moment rondlopen.

    Enorme botsing creëerde Pangea

    Door botsingen tussen de continentale platen waarop de landmassa’s van de aarde rusten, ontstond zo’n 325 miljoen jaar geleden het supercontinent Pangea.

    Pangea continentale platen botsen
    © Claus Lunau

    325 miljoen jaar geleden: Continenten botsen

    Bijna al het land op aarde is gegroepeerd in twee continenten, Euramerika en Gondwana. De continentale platen waarop de twee landmassa’s rusten, botsen op elkaar, waardoor de Paleo-Tethysoceaan zich sluit.

    Pangea een groot continent
    © Claus Lunau

    235 miljoen jaar geleden: Al het land komt samen in Pangea

    Alle landmassa’s zijn nu verzameld in Pangea – naar de twee Griekse woorden voor alles (pan) en land/aarde (gaia), terwijl de rest van de aarde wordt bedekt door de oceaan Panthalassa. Thalassa betekent zee.

    Pangea de werelddelen ontstaan
    © Claus Lunau

    140 miljoen jaar geleden: Werelddelen ontstaan

    De continentale platen bewegen uit elkaar, en Pangea verbrokkelt. De Noord-Atlantische Oceaan is een smalle zeestraat, terwijl Afrika en Zuid-Amerika zich nog aan elkaar vastklampen.

    Het extreem grote landoppervlak zal het verkoelende effect van de omringende oceanen ontberen. Daarnaast verwachten de onderzoekers dat de zon, die dan de jongste niet meer is, zo’n 2,5 procent meer straling zal uitzenden dan nu.

    En alsof dat nog niet genoeg is, wordt de planeet ook nog eens getroffen door veel meer vulkaanuitbarstingen, waardoor grote hoeveelheden kooldioxide in de atmosfeer terechtkomen. Dit warmt onze planeet verder op en leidt tot een vijandig milieu zonder drinkwater en voedsel.

    Pangea Ultima

    Op de illustratie zijn de huidige landmassa’s afgebeeld en de verwachte situatie over 250 miljoen jaar, als alle continenten samen het supercontinent Pangea Ultima vormen.

    © University of Bristol

    De wetenschappers verwachten dat slechts tussen de 8 en 16 procent van het land bewoonbaar zal blijven voor zoogdieren en dat een groot deel van de planeet te maken kan krijgen met constante temperaturen tussen de 40 en 70 °C.

    Volgens de onderzoekers kan dit de doodsteek betekenen voor de overgrote meerderheid van de zoogdieren, die zich tot nu toe hebben aangepast aan hitte met bijvoorbeeld zweetklieren.

    Het vermogen om overtollige warmte kwijt te raken kan echter zijn grenzen bereiken als de temperatuur gedurende langere tijd boven de 40 °C blijft bij een lage luchtvochtigheid, of 35 °C bij een hoge luchtvochtigheid, leggen de onderzoekers uit.

    ‘Mensen zullen – net als vele andere diersoorten – omkomen doordat ze niet genoeg hitte kunnen afgeven door middel van zweten en hun lichaam onvoldoende kunnen koelen,’ zegt hoofdauteur Alexander Farnsworth in een persbericht.

    ‘Terwijl we een onbewoonbare planeet voorspellen over 250 miljoen jaar, hebben we nu al te maken met extreme hitte, die de gezondheid schaadt. Daarom is het cruciaal om zo snel mogelijk de uitstoot tot netto nul terug te brengen,’ zegt Eunice Lo, coauteur van het onderzoek, dat is gepubliceerd in het gerenommeerde wetenschappelijke tijdschrift Nature Geoscience.

    https://wibnet.nl/heelal }

    04-05-2024 om 23:57 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ASTRONOMIE / RUIMTEVAART
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MYSTERIOUS ROMAN DODECAHEDRONS HAVE BAFFLED RESEARCHERS FOR CENTURIES. THESE THEORIES COULD HELP SOLVE THE MYSTERY.

    MYSTERIOUS ROMAN DODECAHEDRONS HAVE BAFFLED RESEARCHERS FOR CENTURIES. THESE THEORIES COULD HELP SOLVE THE MYSTERY.

    They represent an archaeological curiosity that has baffled experts since their first discovery in the 18th century, and with no historical accounts or imagery that offer clues about their use, archaeologists remain unclear about what their purpose might have been.

    Known as Roman dodecahedrons, these baffling objects are on average about the diameter of a soda can, although their sizes vary. Each of the hollow objects, made mostly from bronze, but occasionally also stone, possesses twelve flat pentagonal faces with a single hole of varying size in their center, and small knobs at each corner of the junctions of the faces. Currently, around 116 of the objects are known to exist, 

    No lettering or numbers appear on any of the Roman dodecahedrons that have currently been discovered, although similar objects that include 20-sided icosahedrons of comparable design have also been found. Like many curiosities of the ancient past, their distinctive appearance is strongly suggestive that they were created as devices designed with a specific purpose. Why else would one go to all the trouble of crafting them otherwise?

    Roman dodecahedrons
    A pair of Roman dodecahedrons (left and center) alongside an icosahedron dated to the 3rd century AD, as seen at the Rheinisches Landesmuseum in Bonn, Germany (CC 4.0).

    Although there is still no explanation that researchers agree on in terms of what the objects may have been intended for, several theories have propelled the debate now for decades, and archaeologists may be closing in on discoveries that could provide much-needed context for answering the remaining questions about these ancient Gallo-Roman curiosities.

    HISTORY

    The earliest known discovery of a Roman dodecahedron is believed to have occurred in 1739 near Aston, Hertfordshire, England. According to an 1849 catalog entry in the miscellaneous collections of the Society of Antiquaries of London, a bronze Roman dodecahedron “found with copper coins at Aston, in Hertfordshire, in a field called Hagdale, was exhibited to the Society by Mr. North [on] June 28, 1739.”

    The 1849 entry also discusses the discovery of a similar dodecahedral object nearly three decades later, unearthed from a depth of close to 8 feet on the grounds of St. Peter’s Church at Carmarthen that occurred in May 1768. Described as a “singular object of bronze, in form of a hollow dodecahedron,” the artifact featured “a ball attached to each angle” and a circular opening on “each of its pentagonal sides … the diameters of these perforations increasing gradually from six-tenths to about 1 ½ inch. Each side measures, in diameter, 2 1/5 inches.”

    Roman dodecahedrons
    Detailed view of a bronze Roman dodecahedron. Note that at least four of the knobs that mark the areas where the corners of the pentagonal faces meet are missing
    (Public Domain).

    “Several pieces of copper, curiously laid in flag-bricks, were found at the same time, but they crumbled to dust,” the entry states, although it is unclear whether these bricks had any specific relationship to the dodecahedron. Finally, the 1849 catalog entry mentions the discovery of a third dodecahedron “but of smaller size and without balls at the angles, found near Fishguard,” which was delivered to the Society of Antiquaries by the Rev. Edward Harries of Llandysilio, Pembrokeshire, on March 12, 1846.

    Over the ensuing centuries, dozens more of the objects have been found in England, France, Germany, Belgium, Austria, the Netherlands, and surrounding countries. Curiously, the objects have remained absent amidst archaeological discoveries made in Italy, where one might otherwise presume a concentration of objects of Roman provenance would be located, further adding to the mystery of their purpose.

    THEORIES

    Given that there is virtually nothing to provide historical context for what these objects may have been designed and used for, a range of theories have emerged over the years that could offer potential solutions to the mystery of the dodecahedrons.

    One of the earliest proposed theories among scholars in the 19th century had been that the objects may have been implements of warfare, perhaps serving as a mace head, a component of a net or bolas-type throwing weapon, or even a projectile. However, the hollow design of the dodecahedrons would seem to impose obvious limitations on their effectiveness if used for such purposes.

    More recent theories about the Roman dodecahedra involve their possible use as measurement gauges or as a surveying instrument, while other theories hold that they may have had an artistic or decorative purpose. Other theories put forward over the decades have argued that the dodecahedrons may have served as everything from candlestick holders to gaming implements, devices used for determining sowing dates, calibration tools for water pipes, or possibly army standard bases used by Roman soldiers.

    According to Amelia Carolina Sparavigna, a researcher with the Department of Applied Science and Technology at the Polytechnic University of Turin, Italy, one novel possibility is that the Roman dodecahedrons served as dioptrons (i.e., rangefinders). ​Drawing from sources based entirely online, Sparavigna concluded in a 2o12 paper that features common among all the known Roman dodecahedrons point to their use as optical instruments for the measurement of angles and estimating distances.

    Roman dodecahedrons

    Above: Diagram conveying conical area of view that can be used for measurements, which Sparavigna points to as evidence the Roman dodecahedron was used as a coincidence rangefinder
    (Credit: Amelia Carolina Sparavigna).

    Another novel theory involves the use of Roman dodecahedrons as astronomical devices. Experiments conducted by researcher G.M.C. Wagemans led him to posit that the devices could be used to measure the angle of sunlight, which may have been used by ancient farmers to determine specific dates that coincided with ideal sowing dates for certain annual crops.

    “The sowing date of winter grain is important for the achievement of optimal produce,” Wagemans writes in an article outlining the hypothesis at his website. “Therefore I anticipate that the dodecahedron would only be used in autumn time.”

    Several years ago, another novel theory was put forward by Martin Hallett on his YouTube channel, where he demonstrated how a scale replica of a Roman dodecahedron created with a 3D printer could be used as a knitting device to aid in making gloves.

    “People must have been using them for something useful for there to have been so many made,” Hallet wrote. “I wanted to see what they might have been used for so I got one made with a 3D printer and, well watch to see what they can do.” You can see the potential use for the objects that Hallet discovered in the video below:

    However, not everyone is convinced that the objects were designed to be used as tools for measurement or other technical purposes.

    “They are not of a standard size, so will not be measuring devices,” wrote members of the Norton Disney History and Archaeology Group on their website last December, following the discovery of one of the dodecahedrons during excavations in June 2023.

    “They don’t show signs of wear, so they are not a tool. Nor are they devices for knitting,” the group’s members wrote, adding that “A huge amount of time, energy and skill was taken to create our dodecahedron, so it was not used for mundane purposes, especially when alternative materials are available that would achieve the same purpose.”

    So if not an ancient tool for measurement, astronomy, or knitting, what do archaeologists and other experts like those with the Norton Disney History and Archaeology Group think these enigmatic little objects might have been used for?

    CLUES IN CONTEXT: UNRAVELING THE MYSTERY OF THE ROMAN DODECAHEDRONS

    While there are no historical records or artistic depictions that offer an indisputable solution to the Roman dodecahedron mystery, some clues do arise from the location and conditions in which the artifacts have been unearthed during archaeological excavations.

    One possibility—a theory that is well-worn in archaeological circles when it involves items of unknown purpose or function—holds that the dodecahedrons may have had religious significance or were perhaps even occult implements used for fortunetelling. One clue that could indeed point to their association with religious beliefs of the period involves the prevalence of the objects at sites associated with the Gallo-Roman Empire, where a synthesis of Roman and Hellenistic religions was in practice that incorporated the traditional religion of the Gauls, which featured influences derived from Eastern mystery religious cults.

    “Roman society was full of superstition, something experienced on a daily basis. A potential link with local religious practice is our current working theory,” the Norton Disney History and Archaeology Group wrote last year on its website, although noting that additional investigation will be required to confirm the idea.

    Returning to utilitarian purposes, some point to the cost of bronze between the 2nd and 4th century AD, as well as the proficiency that would have been required to cast objects as intricate as the Roman dodecahedrons, as possible clues indicating they were related in some way to the metalsmithing trade.

    Additionally, some have proposed that the dodecahedrons–whatever purpose they might have otherwise held–could also have been seen as items of value; a theory that is potentially still in line with ideas involving their religious use and costs associated with their creation. A prime indicator of their potential value is their prevalence among cashes of coins, as observed by researcher Bernhard A. Greiner in his 1996 paper, “Roman dodecahedrons: studies of typology, manufacture, distribution, and function.” While this may be suggestive of value associated with the Roman dodecahedrons, an alternative that some researchers have argued is that this could simply mean the objects were related to coins in some other way that remains undetermined, and were not viewed as valuables themselves.

    In the absence of any definitive answers, archaeologists like those with the Norton Disney History and Archaeology Group say they plan to resume excavations later this year, with hopes of finding additional clues that may help to shed light on the curious Roman dodecahedrons like the one they unearthed last June.

    So where does all of this leave us regarding the mystery of the Roman dodecahedrons?

    Simply put, none of the existing theories or contextual clues researchers have put forward can conclusively solve the mystery, and therefore much work remains to be done before a final resolution can be agreed on. However, the ongoing fascination these objects continue to generate, paired with the natural human drive to seek answers about our past, could indeed mean that a resolution to this longstanding mystery–one now several centuries in the making–could finally be on the horizon.

    https://thedebrief.org/category/science/ }

    04-05-2024 om 22:34 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ARCHEOLOGIE ( E, Nl, Fr )
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.SCIENTISTS KEEP FINDING GIANT SINKHOLES IN CHINA THAT HIDE ANCIENT FORESTS, UNKNOWN WILDLIFE, AND LONG LOST DNA

    Imageng W: Soen/Xinhua

    SCIENTISTS KEEP FINDING GIANT SINKHOLES IN CHINA THAT HIDE ANCIENT FORESTS, UNKNOWN WILDLIFE, AND LONG LOST DNA

    The recently discovered sinkhole in Guangxi Zhuang autonomous region contains a pristine forest.

    Photo: CGTN

    Karst tiankengs are colossal sinkholes formed by the dissolution of soluble rocks such as limestone, which is prevalent in regions like Guangxi, China. These geological formations are not just spectacular natural wonders; they are also ecological hotspots. 

    Peering down into these giant holes in the Earth, one is greeted not with a desolate rocky cave, but a hidden lush green forest.

    “The scene down there was stunning: an underground pristine forest with no trace of human activities, with 40 meter-high ancient trees and a group of endangered wild plants from the times of dinosaurs,” explained Tang Jianmin, an associate Researcher at Guangxi Institute of Botany, in an article.

    The process begins when water acidified by carbon dioxide seeps into the soil, slowly dissolving the underlying limestone. Over time, this leads to the creation of underground voids that eventually collapse, forming tiankengs, which is Mandarin for “heavenly pits.”

    With 300 known tiankengs in the world, 200 of which are in China, scientists have been studying the various plants and animals that reside there. 

    underground forest
    Sinkholes in the Guangxi Region.
    (Image: Shi Xiaojie/Wiebo)

    This most recent study conducted by a team of researchers, including Tang Jianmin, from the Guangxi Institute of Botany, utilized advanced Hyper-seq gene sequencing technology to analyze the genetic diversity of Manglietia aromatica, a rare tree species. Sheltered for milenia, this tree thrives in these deep sinkholes, and has avoided the near extinct fate of its surface living brethren. 

    According to the study, the genetic diversity within the tiankeng populations of Manglietia aromatica is significantly higher than those found outside these sinkholes. Specifically, the genetic diversity index (π) was 0.2044 for populations within the tiankengs, compared to 0.1671 for those outside. The Chinese scientists suggest that tiankengs may act as natural conservatories, preserving a rich genetic pool that enhances species resilience and adaptability.

    This image shows a typical karst sinkhole called a tiankeng in Chongqing, China.

    This image shows a typical karst sinkhole called a tiankeng in Chongqing, China. 
    (Image credit: Eastimages/Getty Images)

    Moreover, the study revealed moderate genetic differentiation between populations inside and outside the tiankengs. This moderate differentiation underscores the partial genetic isolation provided by tiankengs, which likely contributes to the unique genetic traits observed within these populations. In really simple terms, life inside these underground forests evolved differently, and if this is the case for Maglietia aromatica, what does this say for all the other species of plants and animals that live there?

    The tree-covered sinkhole in Leye County, Guangxi

    Cave explorers came across the sinkhole in Leye County. It is 306 metres in length, 150 metres wide and 192 metres deep. 

    Photograph: Courtesy of Guangxi speleology research team 702

    An aerial photo shows a different karst sinkhole in Leye County in 2020

    An aerial photo shows a different karst sinkhole in Leye County in 2020.
    Photograph: Xinhua/Alamy

    An aerial photo taken in April 2020 shows the scenery of a giant karst sinkhole in China's Guangxi Zhuang Autonomous Region. A similar sinkhole was found earlier this month with an ancient forest at the bottom with trees towering over 100 feet tall.

    Xinhua News Agency/Getty Images

    “By revealing the plant’s mating system patterns and spatial variation rules, its evolutionary history and the changes in its geographical distribution in response to climate and geological environment changes, our study provides a scientific basis for effective protection,” Jianmin stated.

    The unique microclimates and isolated environments within tiankengs foster the development of diverse ecosystems relatively untouched by human activity. The forests within tiankengs are more than just collections of trees; they are dynamic environments that support complex food webs and ecological interactions. The genetic diversity found in these forests contributes to the overall health and stability of the ecosystem, enabling plants and animals to adapt to changes and resist diseases. Furthermore, these forests play a crucial role in carbon sequestration, helping to mitigate climate change by absorbing carbon dioxide from the atmosphere.

    • kitchen sponge

    However, the exclusivity of this habitat makes them particularly susceptible to extinction, with several species already listed as endangered or vulnerable.

    The discovery and subsequent studies of China’s karst tiankengs have opened a new chapter in our understanding of conservation biology and the importance of natural refuges in preserving genetic diversity. This most recent study proves that these giant underground forests not only house some of the last remaining members of certain plant and animal species but also genetic variations that have ceased to exist on the surface. 

    “You don’t know what you’re going to find in each corner, and sometimes we are surprised and occasionally something breaks through our own expectations,” Veni stated back in 2022. “It’s interesting that we’ve gone from living in caves to now studying and exploring them.”

    • MJ Banias covers space, security, and technology with The Debrief. You can email him at mj@thedebrief.org or follow him on Twitter @mjbanias.

    {  https://thedebrief.org/category/science/ }

    04-05-2024 om 21:25 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Diversen (Eng, NL en Fr)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ex-CIA Pilot Said US Buried Huge UFO That Was Too Big To Move, Corroborating Coulthart Claim

    Image

    Ex-CIA Pilot Said US Buried Huge UFO That Was Too Big To Move, Corroborating Coulthart Claim

    On July 8, 2023, one of the greatest UFO stories was told by Ross Coulthart to Project Unity host Jay Anderson. The investigative journalist claimed that there is a huge UFO in the possession of the United States that could not be moved, and he knows the location of the craft. Coulthart clarified that the immovable craft is not in the US.

    In the interview, Coulthart discussed the potential implications of the new US Senate intelligence bill. He referenced Douglas Dean Johnson’s writings about the bill, which purportedly mandate holders of non-earth origin or exotic UAP (Unidentified Aerial Phenomena) material to make it accessible to the All Domain Anomaly Resolution Office (AARO) within six months.

    Anderson raised concerns that this six-month window might offer enough time for those holding such materials to hide or conceal them. Coulthart acknowledged the possibility but suggested that certain UAP materials could be so large that relocating them is not feasible. He mentioned the existence of a building constructed over such a massive object in a foreign country, which might sound implausible to some.

    This revelation left the UFO community curious about the place where the craft might be situated. Interestingly, the late former CIA pilot John Lear previously mentioned the existence of buried crafts too massive to move. In 2018, Lear posted on Facebook, recounting the enigmatic tale of a massive buried UFO near Garrison, Utah. This peculiar incident became a topic of discussion at a UFO conference in Las Vegas, piquing Lear’s curiosity.

    The incident dates back to 1953 when a large UFO, measuring between 150 to 200 feet in diameter, crashed near Garrison, Utah. Lear explained that the UFO was so large that even the United States Air Force Security Forces’ “Blue Berets” could not relocate it. Consequently, a decision was made to bury the UFO on the spot. Lear wrote that a team of hundreds of soldiers dug the ground and managed to bury the craft 50 feet below ground level. (Earthfile source)

    “While all of the digging to bury the saucer was going on, they also dug a tunnel from the saucer several hundred feet to the south, where they built 2 or 3 houses. The houses were constructed to appear about 75 years old, using old, weathered wood, nails, window frames, and roofing. The only hint that these houses might not be so old were the brand-new padlocks on the doors.

    I don’t recall the exact description of the interior, except for a door leading to a stairwell that connected to the tunnel leading to the craft. Everything I’m telling you is from my recollection of the report, likely written by the person who accessed the buildings. My memory isn’t perfect. One of the houses contained a logbook in which visitors from various organizations like Air Force, Navy, Army, and others would inscribe their names.”

    Lear and his associates intended to visit Garrison to witness this buried craft. They planned to use a helicopter, a fuel truck, and specialized equipment to explore underground. However, the trip never materialized for reasons unknown. Lear maintained his belief that the craft remains in place. He even shared Google Earth images indicating the potential location. He marked the houses on the images, but they no longer appear on Google Earth.

    Read also:

    “About 300 yards east from this claim, there was an alleged Spanish treasure location. This treasure spot had been discovered by an individual from the Phoenix area with access to Spanish treasure maps, and this location was marked on one of the maps.

    In a pile of rocks, there was a precisely square cutout approximately 10 inches wide and 16 inches deep. The bottom seemed like concrete. I had the underground radar team scan the area and found only a few potential returns. The area is now in an ACEC (Area of Critical Environmental Concern). Nevertheless, we were all set to convene for the Garrison expedition in 2 weeks, but somehow it never took off.”

    Lear even provided the coordinates of the location: Latitude 38 degrees 37 minutes 40 seconds North, Longitude 113 degrees 40 minutes 40 seconds West. This further deepens the mystery, leaving people intrigued about the truth surrounding the buried UFO near Garrison, Utah.

    Moreover, there is alleged John Lear’s statement on the alien presence, posted to Paranet on December 29, 1987. Here are the paragraphs published by UFOmind.com discussing the buried craft: [this page was first archived on January 31, 1997]

    Moore is also in possession of more Aquarius documents a few pages of which leaked out several years ago and detailed the supersecret NSA project which had been denied by them until just recently. In a letter to Senator John Glenn NSA’s Director of Policy Julia B. Wetzel wrote, “Apparently there is or was an Air Force project by that name Aquarius) which dealt with UFO’s. Coincidentally, there is also an NSA project by that name.

    NSA’s project Aquarius deals specifically with the ‘communications with aliens’ (the EBE’s). Within the Aquarius program was project ‘Snowbird’ a project to test fly A recovered alien aircraft at Groom Lake, Nevada. This project continues today at that location. In the words of an individual who works at Groom Lake ‘our people are much better at taking things apart than they are at putting them back together’. Another saw a saucer being trucked into the Nevada Test Site in March of 1988. Still another informant witnessed a saucer being buried at that location (for God knows whatever reason) during the second week of August 1988.

    There is another version of this statement: (Source)

    Germany may have recovered a flying saucer as early as 1939. General James H. Doolittle went to Sweden in 1946 to inspect a flying saucer that had crashed there in Spitzbergen…

    In July of 1952, a panicked government watched helplessly as squadron of “flying saucers” flew over Washington, D.C., and buzzed the White House, the Capitol Building, and the Pentagon. It took all the imagination and intimidation the government could muster to force that incident out of the memory of the public.

    Thousands of sightings occurred during the Korean war and several more saucers were retrieved by the Air Force. Some were stored at Wright-Patterson Air Force Base, some were stored at Air Force bases near the location of the crash sight.

    One saucer was so enormous and the logistic problems in transportation so enormous that it was buried at the crash sight and remains there today. The stories are legendary on transporting crashed saucers over long distances, moving only at night, purchasing complete farms, slashing through forests, blocking major highways, sometimes driving 2 and 3 lo-boys in tandem with an extraterrestrial load a hundred feet in diameter.”

    https://www.howandwhys.com/ }

    04-05-2024 om 20:51 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ALIEN LIFE, UFO- CRASHES, ABDUCTIONS, MEN IN BLACK, ed ( FR. , NL; E )
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aliens 'signed treaty with government' as 'we've each got something the other wants'

    Aliens 'signed treaty with government' as 'we've each got something the other wants'

    EXCLUSIVE: UFO expert Lee boldly claimed the idea of the government and extraterrestrial life working together wasn't the craziest of ideas and went further to admit he thought it was a real possibility

    https://www.dailystar.co.uk }

    04-05-2024 om 20:05 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:MYSTERIES ( Fr, Nl, E)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.China wil de donkere kant van de maan veroveren: de missie vindt dit jaar al plaats

    China wil de donkere kant van de maan veroveren: de missie vindt dit jaar al plaats

    Janine image Door Janine
    China wil de donkere kant van de maan veroveren: de Chang'e 6-missie vindt dit jaar al plaats

    De donkere kant van de maan fascineert de mens al heel lang: we zien immers maar één vlak van onze satelliet. De mens heeft echter al enkele jaren grote vooruitgang geboekt bij het verkennen van de verborgen kant van de maan. In het bijzonder zou de Chinese Chang'e 6-ruimtemissie eindelijk monsters naar de aarde kunnen brengen van de kant die we nooit zien. Zo zullen ze dit gaan doen.

    Wat bevindt zich aan de donkere kant van de maan?

    De verborgen kant van de maan

    NASA

    Ten eerste moet duidelijk worden gemaakt dat het technisch onjuist is om van een donkere kant van de Maan te spreken. Zoals bij alle hemellichamen die rond de zon draaien, zijn er niet per se donkere kanten: we zien de andere kant van onze satelliet gewoon nooit. Daarom is het beter om te spreken van de verborgen kant van de Maan of de verre kant van de Maan. Verborgen en ver van ons op Aarde, uiteraard.

    Al bij de eerste waarnemingen door astronauten in een baan om de Maan was te zien dat dit verborgen gebied heel anders is dan wij kennen. Er zijn minder maanzeeën en meer kraters, wat duidt op een dikkere korst, evenals meer radioactieve elementen zoals thorium. Afgezien van wetenschappelijke analyses kunnen aardsondes de verborgen kant van de maan al tientallen jaren van veraf bekijken, maar dat betekent niet dat ze niet al hebben geprobeerd om er dichtbij te komen.

    Aan de andere kant van de maan landen

    Vertegenwoordiging van de lander van de Chinese Chang'e 6-missie aan de andere kant van de maan

    China News Service/Wikimedia Commons 

    CC BY 3.0 LEGAL CODE / NASA

    Wat betreft het verkennen van de verborgen kant van de Maan heeft China andere ruimtevaartorganisaties ingehaald. In slechts een paar decennia is het Aziatische land een van de belangrijkste landen geworden die proberen op de maan te landen. Met name de twee missies van de Chinese ruimtevaartorganisatie Chang'e 3 en Chang'e 4 waren gericht op de verborgen kant van onze satelliet. De eerste, in 2013, maakte een eerste zachte landing niet ver van het doel. De tweede, gelanceerd in 2018, is in plaats daarvan de sonde die verantwoordelijk is voor de eerste landing op de verre kant van de maan, meer bepaald in de Von Kármán-krater in het Zuidpool-Aitken-bekken.

    Chang'e 4 werd gevolgd door Chang'e 5, gelanceerd in 2020 en werd de eerste ruimtemissie die maanmonsters terug naar de aarde bracht sinds de Luna 24-missie van de Sovjet-Unie. Hoewel Chang'e 5 niet op de verborgen kant van de maan landde, is China van plan om daar terug te keren met de Chang'e 6-missie, die in mei 2024 vertrekt.

    Er wordt begonnen met verkenning van de andere kant van de maan

    De lander van de Chang'e 4-missie, de eerste die op de andere kant van de maan landde

    CSNA/Siyu Zhang/Kevin M. Gill/Wikimedia Commons

    CC BY 2.0 DEED

    Hoewel er al een eerste landing op de verborgen kant van de maan heeft plaatsgevonden, is de Chang'e 6-missie anders. In zekere zin wil deze missie de resultaten van de twee missies die eraan voorafgingen combineren: landen aan de andere kant van onze satelliet en, na het verzamelen van monsters van de maanbodem, deze terugbrengen naar de aarde voor verder onderzoek. De missie bestaat uit een orbiter, een lander, een opstijgmodule en een terugkeermodule: de verkenning zelf zal slechts 53 dagen duren, maar zelfs een paar uur zal gegevens opleveren die nog nooit eerder zijn verzameld.

    Concluderend kunnen we zeggen dat er niet langer een donkere kant van de Maan is: die was er nooit vanuit fysiek oogpunt en zal er ook niet meer zijn vanuit metaforisch oogpunt. Aan de andere kant is de Chinese missie Chang'e 6 slechts de eerste die ons de komende jaren meer over onze satelliet zal leren. Misschien met de bedoeling er ooit te leven, hetzij aan de bekende kant, hetzij aan de andere kant, de verborgen kant.

    https://www.curioctopus.nl/ }

    04-05-2024 om 18:34 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ASTRONOMIE / RUIMTEVAART
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dromen controleren en communiceren met de werkelijkheid terwijl je slaapt: een slaaplaboratorium legt uit hoe het werkt

    Dromen controleren en communiceren met de werkelijkheid terwijl je slaapt: een slaaplaboratorium legt uit hoe het werkt

    Janine image Door Janine

    Zou je graag de controle willen hebben over je dromen en ze willen sturen? In Nederland is er een slaaplaboratorium waar dit mogelijk wordt. Laten we er meer over te weten komen.

    Lucide dromen zijn heel zeldzaam

    Freepik

    In het Sleep and Memory Lab van Martin Dresler aan het Donders Instituut in Nijmegen kun je leren hoe je kunt ervaren wat we “lucide dromen” noemen. Het betekent dat je in feite de regisseur wordt van je eigen droomervaring, je realiseert dat je droomt en de “film” regisseert zoals jij dat wilt. Of je nu wilt vliegen, een andere planeet wilt bezoeken of een persoon wilt ontmoeten, je hoeft het alleen maar te willen en voilà: de droom komt uit, althans in onze geest.

    Met andere woorden, het is een kwestie van je dromen “hacken” door er controle over te nemen. Bewuste dromen zijn geen gewone ervaring: het is niet gemakkelijk om te beseffen dat je droomt en gebeurtenissen te sturen en in feite gebeurt het maar zelden. Er zijn echter bedrijven die juist in dit fenomeen geïnteresseerd zijn en hun inspanningen richten op de ontwikkeling van apparatuur en hulpmiddelen om lucide dromen te vergemakkelijken.

    Lucide dromen, een anomalie van normaal dromen

    Martin Dresler en zijn team richten hun onderzoek naar lucide dromen op het monitoren van hersenactiviteit terwijl ze plaatsvinden. "We vermoeden nu welke hersengebieden erbij betrokken zijn, waaronder de prefrontale cortex, maar we weten nog steeds niet precies welke structuren gestimuleerd moeten worden om lucide dromen op te wekken”, legde hij uit.

    Voor zijn onderzoek induceert Dr. Dresler lucide dromen bij vrijwillige proefpersonen. Door in wakkere toestand hun zintuigen te stimuleren met behulp van lichten, geluiden en trillingen, nodigt hij hen uit om zich te concentreren op deze prikkels en hun gemoedstoestand op dat moment. Vervolgens zendt hij dezelfde signalen uit wanneer de proefpersonen zich in de REM-fase van de slaap bevinden. Op deze manier kunnen de deelnemers de stimuli herkennen terwijl ze dromen en zich realiseren dat ze zich in een droom bevinden.

    Deze techniek is effectief in ongeveer 50 procent van de gevallen, hoewel het droombewustzijn vaak van korte duur is en zelden langer duurt dan 60 seconden.

    Volgens Dresler lijken onze hersenen lucide dromen niet te waarderen, dat “nogal onstabiel is. Het lijkt erop dat de hersenen het niet prettig vinden om in deze staat te zijn. Het keert snel terug naar normaal dromen of wakker zijn. In zekere zin zou lucide dromen gezien kunnen worden als iets dat misgaat tijdens een normale droom."

    Tijdens een lucide droom kun je communiceren

    Tijdens een lucide droom kun je communiceren

    Een afwijking die dus snel hersteld wordt. Lucide dromen zijn echter een belangrijk hulpmiddel om te ontdekken wat er in onze hersenen gebeurt terwijl we slapen en hoe slaap de consolidatie van herinneringen beïnvloedt.

    De vooruitgang van Dresler heeft tot nu toe aangetoond dat het mogelijk is om te communiceren tijdens het lucide dromen: hij vroeg zijn vrijwilligers om ja en nee te antwoorden op bepaalde vragen en om eenvoudige wiskundige bewerkingen op te lossen. Veertig procent van de proefpersonen die de lucide droom beleefden, gaven een correct antwoord met behulp van eerder vastgestelde oogbewegingen.

    "We hebben aangetoond dat communicatie met slapende vrijwilligers mogelijk is in beide richtingen, van de onderzoeker naar de slaper en weer terug."

    “Normale” dromen zijn belangrijk voor het organiseren van informatie en het verwerken van ervaringen, en laten ruimte voor het onbewuste. Deze functie kan ontbreken in lucide dromen, die echter slechts een klein percentage van de REM-fase vertegenwoordigen, mocht deze zich voordoen, en daarom niet schadelijk zijn.

    Tot slot kan het volgens Dresler ook een nuttig hulpmiddel zijn bij nachtmerries: "Met lucide droomtherapie kunnen patiënten zich tijdens een nachtmerrie realiseren dat wat er gebeurt niet echt is en ze kunnen zelfs actieve controle over de droom krijgen, of besluiten om wakker te worden."

    {  https://www.curioctopus.nl/ }

    04-05-2024 om 18:17 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Diversen (Eng, NL en Fr)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mysterious ancient mask found on Mars rock

    Mysterious ancient mask found on Mars rock

    On 2024-04-27 the Chemcam onboard NASA's Mars rover Curiosity captured an intriguing image depicting a mysterious mask adorning a sizable rock on the Martian surface. 

    The mask appears to defy natural origins, bearing the hallmark of artificial craftsmanship and deliberate placement upon the rock. 

    Is the mask part of an ancient statue, or does it stand alone? What significance might its placement hold, could it represent a sacred relic from an ancient civilization that once inhabited the planet or might the mask serve as a homage to an ancient deity? 
    Yet, who created this mask?

    Links: 

    https://ufosightingshotspot.blogspot.com/ }

    04-05-2024 om 18:06 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Ruins, strange artifacts on other planets, moons, ed ( Fr, EN, NL )
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vreemde witte stenen gevonden op Mars: Perseverance heeft er duizenden gevonden

    Vreemde witte stenen gevonden op Mars: Perseverance heeft er duizenden gevonden

    Janine image Door Janine
    Vreemde witte stenen gevonden op Mars: er zijn er duizenden
    Mars is de planeet van het zonnestelsel die we het beste kennen, afgezien van de aarde. De afgelopen jaren is er een continue stroom informatie ontstaan ​​dankzij rovers als Curiosity, de quadcopter Ingenuity en de Perseverance rover. In het bijzonder leverde Perseverance ongelooflijke foto's op van het oppervlak van Mars en van enkele details, zoals stenen die wel erg lichtgekleurd waren. Wat kunnen ze zijn en vooral: zal het ooit mogelijk zijn om ze in het echt te bestuderen?

    Vreemde stenen op het oppervlak van Mars: Perseverance heeft ze geïdentificeerd

    Simulatie van Perseverance in actie op Mars

    NASA/JPL

    We weten allemaal dat Mars de rode planeet is, dankzij de ijzeroxiden die hem zijn karakteristieke kleur geven. Toch bevinden zich op het oppervlak duizenden lichtgekleurde stenen, verspreid over de krater Jezero, het gebied dat door Perseverance is bestudeerd. De kleur neigt bijna naar wit en de stenen lijken bijna op kiezelstenen, willekeurig verspreid over het oppervlak. Maar wat zijn ze precies?

    Op dit moment is er niet veel bekend over de vreemde witte stenen op Mars, en er zijn verschillende wetenschappers die ze graag zouden willen analyseren om te begrijpen waar het om gaat. Vanuit dit oogpunt kan zelfs een beetje informatie helpen enkele geheimen van de rode planeet te onthullen. Op dit moment is uit de eerste analyses van Perseverance gebleken dat de stenen geen water of andere mineralen zoals ijzer, magnesium, calcium en natrium bevatten. Dit is een indicatie die ons al in staat stelt te veronderstellen dat deze stenen werden verwarmd door lavastromen of werden aangetast door de inslag van asteroïden. Maar voor een vollediger antwoord moeten we misschien wachten.

    De missie van Perseverance naar de rode planeet

    NASA/JPL-Caltech

    Zoals we al zeiden, was het mogelijk om veel gegevens te verzamelen, vooral dankzij de inspanningen van de Perseverance rover en de Ingenuity quadcopter. Nu is de missie Ingenuity helaas beëindigd vanwege een probleem met de vleugels van de quadcopter, na meer dan 70 vluchten. Perseverance heeft daarentegen ruim 20 kilometer afgelegd sinds zijn aankomst op Mars en heeft al meer dan de helft van de beschikbare buisjes voltooid om gesteentemonsters van Mars te verzamelen. Bovendien is de rover onlangs begonnen zich te verplaatsen naar de rand van de Jezero-krater, waar hij tot nu toe zijn verkenningen heeft uitgevoerd, waarbij hij daar ook de lichtgekleurde stenen heeft gevonden die van groot belang zijn voor astronomen.

    Eenmaal vrijgegeven zal Perseverance oudere gesteenten kunnen bestuderen dan die aanwezig in de Jezero-krater, die ook biosignaturen kunnen bevatten, oftewel sporen van complexe moleculen of ingrediënten voor leven. Als het echter nodig is om enige tijd te wachten om deze informatie te verkrijgen, zal het onderzoek van de witte stenen op korte termijn niet mogelijk zijn. Alleen op aarde zullen wetenschappers de door Perseverance verzamelde monsters kunnen bestuderen en misschien een antwoord kunnen vinden.

    De toekomst van de verkenning van Mars, beginnend bij de terugkeer naar de aarde

    Landschap van Mars

    NASA/JPL-Caltech/ASU/MSSS

    Bij de terugkeer naar de aarde via het programma Mars Sample Return van NASA, zal Perseverance de verzamelde monsters terug naar onze planeet brengen. Als naar Mars gaan helemaal niet gemakkelijk is, is terugkeren naar de blauwe planeet zelfs nog moeilijker. Tot op heden, en ondanks de begrotingsproblemen waar NASA helaas altijd last van heeft gehad, bevindt de MSR zich nog in de voorbereidingsfase, maar zou binnenkort klaar kunnen zijn.

    Als alles volgens plan verloopt, zal dit niet alleen de eerste “terugreis” zijn van de rode planeet naar de aarde. We zullen voor het eerst in de geschiedenis ook monsters van Mars-gesteente kunnen aanraken. En misschien begrijpen wat die witte stenen zijn, waarom ze op Mars waren en wat ze ons kunnen vertellen over een planeet die veel op de onze lijkt, maar ook heel verschillend.

     { https://www.curioctopus.nl/ }

    04-05-2024 om 00:13 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ASTRONOMIE / RUIMTEVAART
    03-05-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wetenschappers mengen bacteriën met plastic en creëren zo ‘levend plastic’ dat opvallend goede eigenschappen blijkt te hebben

    Wetenschappers mengen bacteriën met plastic en creëren zo ‘levend plastic’ dat opvallend goede eigenschappen blijkt te hebben.

    Evolutie
    Het directe productieproces van het nieuwe materiaal blijkt verrassend simpel te zijn. Zo hebben de wetenschappers gebruik gemaakt van thermoplastic polyurethane (TPU); een zachte plasticsoort die veelvuldig gebruikt wordt voor, onder andere, memory foam. Vervolgens hebben ze gebruik gemaakt van de bacteriesoort Bacillus subtilis, een soort die bekend staat om het vermogen om plastic af te breken. Pokorski voegt toe: “Dit is een inherente eigenschap van deze bacteriën. We kozen uit een aantal bacteriemonsters en onderzochten welke het beste gebruik kon maken van TPU. Naderhand kozen we het exemplaar dat het beste kon groeien.”

    Voor de laatste stap van het productieproces werden de ‘ingrediënten’ opgewarmd tot een temperatuur van 135 graden Celsius, waarna deze werden gemixt in een machine die plastic kan produceren. Er was hierbij echter sprake van een probleem: de bacteriesoort was, van origine, niet ingericht om deze temperatuur ook te overleven. Er was dus meer onderzoek nodig om ervoor te zorgen dat het productieproces goed verliep. Mede-onderzoeker Adam Feist heeft meegewerkt aan het onderzoek. Hij licht toe: “In het lab hebben we continu cellen laten evolueren om de hogere temperaturen aan te kunnen die nodig zijn voor de productie van TPU.” Dit proces bestond hoofdzakelijk uit het – heel praktisch – opwarmen van bacteriën naar steeds hogere temperaturen, om naderhand de overlevende exemplaren verder te kweken en de testen te herhalen. Feist laat weten: “Uiteindelijk kwamen we uit bij een exemplaar dat de intense hitte aankon. Het was opmerkelijk hoe goed dit proces van bacteriële evolutie en selectie uiteindelijk bleek te werken.”

    Verbeteringen
    Het nieuwe materiaal is interessant, omdat het zichzelf voor 90% op kan lossen in slechts vijf maanden tijd. Daarnaast lijken de bacteriën het plastic ook te versterken en te versoepelen. Pokorski vult aan; “Beide eigenschappen werden sterk verbeterd na de komst van de bacteriën. Dit is fantastisch, omdat de toevoeging van de bacteriesoort dus de mechanische eigenschappen van het materiaal ver voorbij de huidige grenzen kon duwen. Eerder bestond er altijd een balans tussen stevigheid en flexibiliteit.”

    De wetenschappers hebben echter nog wel een hoop vervolgonderzoek te doen. Zo is vooralsnog onbekend wat er uiteindelijk overblijft van het plastic – nadat het zichzelf heeft afgebroken. De wetenschappers speculeren dat het restant niet schadelijk zou moeten zijn, omdat B. subtilis doorgaans goed voor de gezondheid is van mensen, dieren en planten. De wetenschappers laten weten dat ze, in de toekomst, het onderzoek willen herhalen met meer soorten plastic. Feist sluit af: “Er bestaan veel verschillende soorten commercieel plastic, TPU is er hier slechts één van. Voor ons vervolgplan willen we meer afbreekbare materialen maken die leunen op deze technologie.”

    Bronmateriaal

    https://scientias.nl/ }

    03-05-2024 om 23:49 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.The Pascagoula Encounter: A Milestone in UFO Sightings History

    The Pascagoula Encounter: A Milestone in UFO Sightings History

    Pascagoula River ufo

    Fifty years ago, the quiet waters of the Pascagoula River in Mississippi became the epicenter of one of the most compelling UFO sightings and alien abduction stories in history. On October 11, 1973, Calvin Parker and Charles Hickson experienced an event so extraordinary, it would etch their names permanently into the annals of UFOlogy. As the 50th anniversary of the Pascagoula UFO mystery approached, new evidence emerged, bringing fresh attention to this landmark case.

    The Encounter

    On an unassuming evening, Parker and Hickson, co-workers and fishermen, were enjoying an after-work fishing trip when their tranquility was shattered by bizarre sounds and flashing blue lights. Initially mistaking the spectacle for police activity, they were astounded as an oval-shaped craft hovered into view. From this craft, they reported, emerged three creatures with robotic slit-mouths who took them aboard for physical examinations.

    Dr. Harder Identifies Three Puncture Marks on Charles Hickson’s Arm Post-Examination

    The Aftermath and Skepticism

    Escaping with their lives and bearing only pinprick injuries, the two men’s story would become a pivotal case in UFO sightings research. Despite their compelling testimony, skepticism abounded, with claims that the entire ordeal was a figment of their imagination. However, the recent public release of photographs showcasing their injuries presents tangible evidence that challenges the skeptics’ dismissal.

    Unprecedented Physical Proof

    The photographs, detailed examination notes, and testimonies compiled by UFO researcher Philip Mantle offer what many consider to be unprecedented evidence of an extraterrestrial encounter. Documented puncture marks on Hickson’s arm and Parker’s foot are highlighted as physical corroborations of their harrowing experience. Dr. James Harder’s analyses further substantiate the physical manifestations of their claims.

    Impact on UFO Research

    The Pascagoula incident stands as a cornerstone of UFO sightings research. It demonstrates a tangible intersection between human experience and the unknown, marking a significant moment in the broader discussion of extraterrestrial phenomena. This case, particularly with its new evidence, reinvigorates the conversation around UFO sightings, encouraging a blend of skepticism and open-minded examination.

    Location of the incident

    As we reflect on the 50th anniversary of the Pascagoula UFO mystery, the newly unveiled evidence offers a compelling argument for the reality of Parker and Hickson’s experience. This incident serves not only as a crucial case study for UFO enthusiasts but also as a reminder of the enduring human fascination with the unknown. The Pascagoula story, enriched by the passage of time and the emergence of new evidence, remains a testament to the complex, often contentious dialogue between belief and skepticism in the realm of UFO sightings.

    unnamed-(1).jpg

    The enduring mystery of the Pascagoula incident, coupled with the recent revelations, underscores the significance of this case in the ongoing exploration of UFO sightings and alien encounters. As we navigate the vast expanse of the unknown, stories like Parker and Hickson’s serve as beacons, guiding the curious and the skeptical alike through the murky waters of mystery and towards the shores of understanding.

    LINK VIDEOS

    https://www.latest-ufo-sightings.net/ }

    03-05-2024 om 20:51 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ALIEN LIFE, UFO- CRASHES, ABDUCTIONS, MEN IN BLACK, ed ( FR. , NL; E )
    02-05-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Scientists solve mystery of Antarctica's giant hole that was twice the size of New Jersey when it appeared in 2016

    Scientists solve mystery of Antarctica's giant hole that was twice the size of New Jersey when it appeared in 2016

    Story by Nikki Main Science Reporter For Dailymail.Com

    Scientists have solved the mystery of how a gaping hole nearly twice the size of New Jersey that formed in Antarctica's sea ice eight years ago.

    The rare opening of ice free water, called a polynya, was first discovered in 1974 and remained for the following two years until the void eventually closed.

    Scientists were again baffled in 2016 and 2017 when the polynya reappeared because of its vast size and distance from the coast - setting them on a hunt to uncover what was forming the hole.

    Researchers at the University of Southampton have found that the cause was actually a combination of the ocean's water currents, wind and increasing levels of salt in the water that melted the sea ice.

    The Maud Rise polynya appeared in the winters of 2016 and 2017 that was nearly twice the size of New Jersey. Pictured: A satellite image of the polynya in 2017
    © Provided by Daily Mail
    Scientists unravel why a giant hole formed in Antarctica's sea ice
    © Provided by Daily Mail
    The polynya was caused by a combination of the ocean's water currents, wind and increasing levels of salt in the water that melted the sea ice.
    © Provided by Daily Mail

    WEDDELL POLYNYA

    The Weddell Polynya was first spotted in satellite observations during the mid-1970s.

    After closing back up, and remaining that way for roughly 40 years, it has re-opened.

    Athe Antarctic Peninsula.

    At its  ‘polynya’ is a large ice-free area that develops in an otherwise frozen sea, and this particular formation is situated in the Weddell Sea, east of peak, the Weddell Polynya measured a staggering 80,000 square kilometers (roughly 31,000 square miles).

    Related video

    Scientists named the opening the Maud Rise polynya in the 1970s after the underwater mountain located beneath it in the Weddell Sea. 

    Polynyas typically occur in sea ice located in the coastal areas of Antarctica every year, but it is unusual for them to form hundreds of miles away in the open ocean where the sea is thousands of feet deep.

    'The Maud Rise polynya was discovered in the 1970s when remote sensing satellites that can see sea ice over the Southern Ocean were first launched,' said Aditya Narayanan, a Postdoctoral Research Fellow at the University of Southampton and the study's lead author. 

    'It persisted through consecutive winters from 1974 to 1976 and oceanographers back then assumed it would be an annual occurrence. But since the 1970s, it has occurred only sporadically and for brief intervals,' Narayanan continued.

    '2017 was the first time that we've had such a large and long-lived polynya in the Weddell Sea since the 1970s.'

    The researchers set out to uncover how the polynya formed so far from the coast using remotely sensed sea ice maps, data from tagged marine animals and a computer-generated model of the ocean.

    Results showed the current moving around the underwater Maud Rise Mountain in the Weddell Sea created turbulent eddies - a reverse current - that moved the salt to the sea's surface.

    The appearance of a polynya hundreds of miles off the coast of Antarctica is an unusual occurrence and researchers found it is caused by a combination of water currents, wind and salt. Pictured: The Maud Rise polynya in 2017 Pictured, sea ice in the water off Cuverville Island in the Antarctic
    © Provided by Daily Mail
    Scientists unravel why a giant hole formed in Antarctica's sea ice
    © Provided by Daily Mail

    READ MORE: 

    Sea ice plays an important role maintaining the Earth's energy balance while helping keep polar regions cool due to its ability to reflect more sunlight back to space. 

    Once the salt reached the surface, a process called Ekman transport occurred which moved the water at a 90-degree angle in the direction of the wind, making it easier for the salt to mix with heat at the surface and melt the ice.

    'Ekman transport was the essential missing ingredient that was necessary to increase the balance of salt and sustain the mixing of salt and heat towards the surface water,' said Alberto Naveira Garabato, the study's co-author and professor from the University of Southampton. 

    The researchers speculated that polar cyclones passing through the region could have caused the Ekman transport to be stronger, bringing an excess of salt to the surface, but clarified their research could not verify the theory. 

    Researchers are now warning that the polynyas can have an adverse effect on oceans and contribute to the rising sea levels which rose by .3 inches from 2022 to 2023.

    'The imprint of polyny as can remain in the water for multiple years after they've formed,' said study team member Sarah Gille, the study's co-author and professor at the University of California, San Diego.

    'They can change how water moves around and how currents carry heat towards the continent. The dense waters that form here can spread across the global ocean.'

    {https://www.dailymail.co.uk/ }

    02-05-2024 om 23:08 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:MYSTERIES ( Fr, Nl, E)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.New Starfield Update Will Finally Add These Widely Requested Features

    New Starfield Update Will Finally Add These Widely Requested Features

    Getting lost in Neon will be a thing of the past.

    Bethesda Game Studios

    On the heels of the somewhat contentious release of Fallout 4’s Next-Gen update, Bethesda Game Studios announced that some long-awaited quality-of-life features are finally being added to their space-faring role-playing game.

    Starfield’s fourth major update will add a wave of new features according to a video update from Bethesda, including new planet surface maps that will communicate a more detailed view of explorable celestial bodies like terrain, vegetation, and the locations of man-made structures. The update will improve how players get around the game’s major cities by adding UI markers for shops, fast travel points, and other points of interest.

    Bethesda will also give players more control over how they want to experience Starfield. New difficulty modes and setting sliders will let them adjust everything from combat encounters, how XP is distributed, carrying capacity, and the damage players dole out and receive. More customization options are being added for players who opt into the game’s interesting twist on new game plus, allowing them a chance to roll a character with different traits and new appearance.

    For the sickos who spent hours in New Atlantis’ ship ports getting their rigs just right, the developer is adding not just new ship pieces, but an entirely new element to the creation suite: customizable interiors. They’ll now be able to furnish their ships with chairs, carpets, posters, and visual decor to make space travel a little cozier.

    Lastly, Starfield is getting a handful of presentation and performance options. Console players will now have a 60 frames per second mode for smoother, more responsive action. Conversations with NPCs can now be had without Bethesda’s signature zoom-in thanks to a toggle for the dialogue camera.

    Bethesda also teased what additions are on the game’s event horizon: new quests, and the oft-request land vehicles. The latter in particular is something players have wanted since launch, as the on-foot-only approach to planet exploration slowed a crucial, frequent pillar of the game’s loop to a crawl.

    Bethesda is adding land vehicles to Starfield, which could make late-game planet exploration less of a slog.

    BESTHESDA GAME STUDIOS

    Wednesday’s announcement was a welcome surprise for Starfield players. It was proof that the Maryland-based developer is listening to the community, and is working hard to improve their first original game in more than 30 years.

    But as exciting as these additions are, one can’t help but wonder why the features weren’t added to the game closer to launch. Starfield received a mixed reception when it finally hit digital storefronts last September, and much of that was because of many missing quality-of-life features. The aforementioned absence of land vehicles, clunky UI and inventory system, and a lack of performance options all held back an otherwise wonderfully ambitious role-playing game.

    It goes without saying that a substantial amount of work obviously went into Starfield’s promising new update. But when Bethesda releases a patch for an older game (one that did more harm than good on certain platforms) after promising big changes and fixes every six weeks for their newest one, you can’t help but wonder why Starfield wasn’t more of a priority these last seven months.

    Thankfully players won’t have to wait much longer for these long-overdue additions. Bethesda says Update 4 will drop on May 15. Other features, like the planetary land vehicles, and the game’s first expansion, Shattered Space, are expected later this year.

    https://www.inverse.com/ }

    02-05-2024 om 22:24 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ASTRONOMIE / RUIMTEVAART
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.This New Telescope Could Create the Greatest Space Movie of All Time

    This New Telescope Could Create the Greatest Space Movie of All Time

    The world’s largest digital camera is epic, from its size to its ambitious movie.

    The completed LSST camera.

    Like the family camcorder, the largest digital camera in the world will capture the next 10 years of cosmic life in memorable detail.

    In mid-May, the Legacy Survey of Space and Time (LSST) Digital Camera, now officially called the Vera C. Rubin Observatory, will travel from its current home in California to Cerro Pachón, a mountain in northern Chile.

    The camera, the team behind it purports, will take the greatest movie of all time. Observations will begin around January 2025.

    Trilogy enthusiasts be warned: to watch all the video clips back to back, each packed with a decade’s worth of observations of just one slice of the southern sky, would take a year. That’s without sleeping, too, Rubin Observatory construction director ´eljko Ivezić tells Inverse.

    Aerial view of Vera C. Rubin Observatory located in the Pachon hill, approximately 80 km from the ci...

    Aerial view of Vera C. Rubin Observatory.

    JAVIER TORRES/AFP/GETTY IMAGES

    The camera will record our celestial family. That includes close cousin asteroids, infrequent visitors like comets, the Sun’s community of stars whizzing around the center of the Milky Way and outside the galaxy, to the far reaches of our celestial family tree. Ivezić is optimistic the LSST Camera will discover five million asteroids, and see about 20 billion stars in our galaxy, plus about 20 billion galaxies.

    Imaging the cosmos and how it changes at varying distances will help reveal many dynamics at play. The camera’s work will complement other missions surveying the night sky such as Gaia and Euclid. The science produced can help answer questions about whether or not Albert Einstein had it entirely right with his theory of general relativity, reveal new transient phenomena like supernovas and variable stars, and quintuple the number of known asteroids zipping through the Solar System.

    The idea of a massive digital camera isn’t revolutionary. But the technology is. The University of Arizona produced the camera’s most critical component, the three mirrors, for the low price of $30 million. Ivezić says before modern advancements in manufacturing, the mirrors would have cost hundreds of millions of dollars. The camera’s field of view required computers to be capable of storing 3,200 megapixels and processing them. This wasn’t possible until recently.

    A massive camera lens towers above. Its lens cap is off.

    The LSST Camera, the world's largest digital camera, has its lens cap off in this September 2022 photo. 

    JACQUELINE RAMSEYER ORRELL/SLAC NATIONAL ACCELERATOR LABORATORY

    LSST Camera will hone in on a section of the southern night sky, about 45 times larger than the size of the Full Moon, for 30 seconds. It rapidly repoints to the next 9.6 square degrees slice of space, and repeats. This way, the camera shoots the entire night sky in three nights. To observe the southern sky in its totality in all six color filters of its carousel takes about three weeks. When the round is complete, the camera starts all over again. This will go on and on for ten years.

    The repetition increases the exposure time of each segment. This makes the images more sensitive to dimmer objects. The numerous exposures reveal an average appearance. That’s how the team hopes to discover interlopers, like asteroids and comets.

    Over more repetitions, the subtle motions of stars relative to the Sun will also become apparent. Star motions are much gnarlier than they seem. “Those motions are actually faster than the motion of Earth around the Sun,” Ivezić says. “The relative speed is actually higher between the stars, but when you look at images, it’s much smaller because they are thousands of times farther away.”

    A technician wears a protective, thin fabric outfit. This person's eyes are all that are visible on ...

    LSST Camera Deputy Project Manager Travis Lange (left) and science and engineering associate Mike Silva (right) inspect the L3 lens in preparation of its installation onto the focal plane of the camera.

    JACQUELINE RAMSEYER ORRELL/SLAC NATIONAL ACCELERATOR LABORATORY

    Astronomers will use the LSST Camera to measure galaxy traits. Their colors reveal their distances. Distortion to their shapes would hint at gravitational lensing, as extraordinarily massive structures bend light. Their placements would fine-tune ideas about how galaxies distribute over time. The expansion of the universe may also get less mysterious.

    The SUV-sized camera will soon begin a daunting journey. The Boeing 747 that will fly it across the Americas can land in La Serena, Chile. But it cannot take off from this small airport. So the big plane will have to land farther from the observatory site, in Santiago. A truck carrying the camera will sojourn out of the capital into the Andean highlands. Once it reaches the road that leads up to the 8,900-foot-high summit of Cerro Pachón, it won’t go more than a few miles an hour.

    To say the cargo is precious is putting it mildly. It’s covered by insurance, but the team never wants to have to cash in. “They would get money back, but there is no place to go to buy a new camera,” Ivezić says.

    https://www.inverse.com/ }

    02-05-2024 om 22:14 geschreven door peter  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:ASTRONOMIE / RUIMTEVAART


    Afbeeldingsresultaten voor  welcome to my website tekst

    De bronafbeelding bekijken


    De bronafbeelding bekijken


    MUFON’s New Social Network

    MUFON’s New Social Network


    Mijn favorieten
  • Verhalen TINNY * SF
  • IFO-databank van Belgisch UFO meldpunt
  • Belgisch UFO meldpunt
  • The Black Vault
  • Terry's Theories UFO Sightings. Its a Youtube Channel thats really overlooked, but has a lot of great and recent sightings on it.
  • . UFO Institute: A cool guy who works hard
  • YOUTUBE kanaal van het Belgisch UFO-meldpunt
  • LATEST UFO SIGHTINGS

  • DES LIENS AVEC LE RESEAU FRANCOPHONE DE MUFON ET MUFONEUROP
  • BELGISCH UFO-NETWERK BUFON
  • RFacebook BUFON
  • MUFONFRANCE
  • MUFON RHÔNE-ALPES
  • MUFON MIDI-PYRÉNNÉES
  • MUFON HAUTE-NORMANDIE
  • MUFON MAROC
  • MUFON ALSACE LORRAINE
  • MUFON USA
  • Site du REUB ASBL

    Other links with friends / bloggers # not always UFOs
  • PANGRadio MarcSima
  • Blog 2 Bernward
  • Nederlandse UFO-groep
  • Ufologie Liège
  • NIBURU
  • Disclose TV
  • UFO- Sightings - HOTSPOT
  • Website van BUFON ( Belgisch UFO-Netwerk)
  • The Ciizen Hearing on Disclosure
  • Exopolitics Finland: LINKS

    LINKS OF THE BLOGS OF MY FACEBOOK-FRIENDS
  • ufologie -Guillaume Perrot
  • UFOMOTION
  • CENTRE DE RECHERCHE OVNI PARASPYCHOLOGIE SCIENCE - CROPS -
  • SOCIAL PARANORMAL Magazine
  • TJ Morris ACO Associations, Clubs, Organizations - TJ Morris ACO Social Service Club for...
  • C.E.R.P.I. BELGIQUE
  • Attaqued'un Autre Monde - Christian Macé
  • UFOSPOTTINGNEDERLAND
  • homepage UFOSPOTTINGNEDERLAND
  • PARANORMAL JOURNEY GUIDE

    WELCOME TO THIS BLOG! I HOPE THAT YOU ENJOY THE LECTURE OF ALL ISSUES. If you did see a UFO, you can always mail it to us. Best wishes.

    Beste bezoeker,
    Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere op
     www.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief  maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming!
    DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK.
    BIJ VOORBAAT DANK...


    Laatste commentaren
  • crop cirkels (herman)
        op UFO'S FORM CROP CIRCLE IN LESS THAN 5 SECONDS - SCOTLAND 1996
  • crop cirkels (herman)
        op UFO'S FORM CROP CIRCLE IN LESS THAN 5 SECONDS - SCOTLAND 1996
  • Een zonnige vrijdag middag en avond (Patricia)
        op MUFON UFO Symposium with Greg Meholic: Advanced Propulsion For Interstellar Travel
  • Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...


    Gastenboek
  • Nog een fijne avond
  • Hallo Lieverd
  • kiekeboe
  • Een goeie middag bezoekje
  • Zomaar een blogbezoekje

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!


    Over mijzelf
    Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
    Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
    Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
    Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën... Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
    Zoeken in blog


    LINKS NAAR BEKENDE UFO-VERENIGINGEN - DEEL 1
  • http://www.ufonieuws.nl/
  • http://www.grenswetenschap.nl/
  • http://www.beamsinvestigations.org.uk/
  • http://www.mufon.com/
  • http://www.ufomeldpunt.be/
  • http://www.ufowijzer.nl/
  • http://www.ufoplaza.nl/
  • http://www.ufowereld.nl/
  • http://www.stantonfriedman.com/
  • http://ufo.start.be/

    LINKS NAAR BEKENDE UFO-VERENIGINGEN - DEEL 2
  • www.ufo.be
  • www.caelestia.be
  • ufo.startpagina.nl.
  • www.wszechocean.blogspot.com.
  • AsocCivil Unifa
  • UFO DISCLOSURE PROJECT

  • Startpagina !


    ">


    Een interessant adres?

    Mijn favorieten
  • Verhalen


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!