The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
16-05-2017
Ga mee op een reis door de toekomst: zo zullen aarde en mensheid de komende miljard jaar evolueren - HLN.be
Ga mee op een reis door de toekomst: zo zullen aarde en mensheid de komende miljard jaar evolueren - HLN.be
VIDEOHoe zien de wereld en de mensheid er over één miljard jaar uit? Het YouTubekanaal 'RealLifeLore' (RLL) wil een antwoord vinden op die vraag en probeert een realistische toekomstvoorspelling te doen. En wat leert ons dat? Er komt een tijd aan waar vmeer zal zijn. En talen zoals we ze nu kennen, zullen niet meer bestaan. Ga mee op een reian rassen geen sprake s door de toekomst.
Over 10.000 jaar voorspelt RLL een nieuwe milleniumbug, met computers die problemen hebben met de overgang naar een jaartal met vijf cijfers. Daarnaast zal de mensheid zo genetisch gemixt zijn, dat we geen specifieke rassen meer zullen kennen, zo voorspelt de video. Over 20.000 jaar zijn de talen die we nu kennen zo sterk geëvolueerd, dat er nog slechts één procent van de huidige woorden overblijft. De huidige talen worden dus volledig onherkenbaar.
Wat het effect van de opwarming van de aarde ook wordt, over 50.000 jaar zou er een nieuwe ijstijd komen, volgens de makers van het filmpje. Ook verdwijnen heel wat meren in Canada, net als de bekende Niagara Falls. Bovendien zullen we elk jaar een schrikkelseconde bij onze jaartelling moeten toevoegen. Over 100.000 jaarzal het sterrenstelsel er volledig anders uitzien dan vandaag. En zal de mensheid van planeet Mars een bewoonbare planeet hebben gemaakt.
Over 500.000 jaar is het erg waarschijnlijk dat de aarde geraakt is door een asteroïde van een kilometer diameter, tenzij de mensheid de impact van de asteroïde kan stoppen. Daar tegenover staat dat de meteorietkrater in het Amerikaanse Arizona over 950.000 jaar volledig geërodeerd en verdwenen is. En wie dacht dat we met vulkaan Eyjafjallajokull al wat gezien hadden, wacht beter nog een miljoen jaar. Want tegen die tijd is de kans groot dat de aarde een supervulkaanuitbarsting heeft ervaren, met een uitstoot van 3.200 kubieke meter assen (lees verder onder de afbeelding).
Over twee miljoen jaarzal de bekende Grand Canyon tot een grote, weidse vallei geërodeerd zijn. Nog tegen dan zal de mensheid verschillende planeten gekoloniseerd hebben. Op die verschillende planeten zullen zich nieuwe mensachtige soorten ontwikkelen, die zich hebben aangepast aan de omstandigheden op die planeten.
Op onze aarde zal over zo'n 10 miljoen jaar een deel van het continent Afrika loskomen van de rest van het continent. Nog even later, over 50 miljoen jaar, zal de rest van Afrika opgeschoven zijn en de Middellandse Zee volledig overbrugd hebben. De botsing tussen Afrika en het Euro-Aziatische continent zal een nieuwe bergketen doen ontstaan, met mogelijk hogere bergen dan de Mount Everest (lees verder onder de afbeelding).
Hawaï zal over 80 miljoen jaar volledig onder water verdwenen zijn, voorspellen de makers van het filmpje nog. En over 100 miljoen jaar zal de aarde vermoedelijk geraakt zijn door een asteroïde zo groot als die verantwoordelijk was voor de uitroeiing van de dinosaurussen (lees verder onder de afbeelding).
Over 250 miljoen jaar zullen alle continenten op aarde opnieuw tegen elkaar aan liggen en één supercontinent vormen, zoals Pangea. Over 500 tot 600 miljoen jaarzal de aarde bedreigd worden door een uitbarsting van Gamma-stralen die de ozonlaag sterk zullen beschadigen, een grote bedreiging voor het leven op aarde. Nog verder in de toekomst, over zo'n 800 miljoen jaar, zal fotosynthese niet langer mogelijk zijn op aarde door het gebrek aan CO² (lees verder onder de afbeelding).
Over één miljard jaar tenslotte zal de temperatuur op aarde zo fel zijn toegenomen tot een constante van zo'n 47 graden Celsius, waarna de oceanen op aarde langzaamaan zullen verdampen en leven helemaal onmogelijk wordt. Alleen in de buurt van de polen zal nog water te vinden zijn. Dat worden dan ook de twee laatste plaatsen met leven op aarde, zo eindigt de voorspelling.
De Britse fysicus Stephen Hawking en 32 collega's-wetenschappers verwerpen in een kritische brief de zogenoemde 'Big Bounce'-theorie voor het ontstaan van het heelal. Die theorie stelt dat de Big Bang eigenlijk een doorstart was van een vorig, ingestort heelal
De theorie weerlegt de oerknal niet, maar stelt dat er meerdere opeenvolgende oerknallen zijn geweest. Als gevolg van de zwaartekracht trekt het heelal telkens samen tot een dichte, hete toestand, die gezien wordt als de oerknal, waarna het weer uitdijt. Wetenschappers spreken dan van een pulserend heelal.
In een studie in Scientific American beschreven drie wetenschappers deze alternatieve theorie over het ontstaan van het heelal in detail. De nieuwste metingen en theoretische problemen doen immers twijfels rijzen over de lang voor waarheid aangenomen inflatietheorie, stelden ze, en de 'Big Bounce' is een logischere verklaring voor het ontstaan van het universum.
De bekendste aanhanger van die laatste theorie, die stelt dat het heelal uit het niets ontstond en zich na de oerknal in een fractie van een seconde heeft opgeblazen, is Stephen Hawking. Samen met 32 collega's verzet hij zich in een brief tegen het idee van de 'Big Bounce'.
"Elke test doorstaan"
"Door te beweren dat de inflationaire kosmologie buiten de wetenschappelijke methode ligt, wijzen Anna Ijjas, Paul J. Steinhardt en Abraham Loeb het onderzoek van niet alleen alle auteurs van deze brief af, maar ook van een belangrijk contingent van de wetenschappelijke gemeenschap", zo schrijven Hawking en collega's aan Scientific American.
"Bovendien, zoals het werk van verscheidene grote, internationale samenwerkingen duidelijk gemaakt heeft, is de inflatie testbaar. Ze is onderworpen aan een aanzienlijk aantal tests en heeft tot nu toe elke test doorstaan", klinkt het nog.
Ijjas, Steinhardt en Loeb reageren teleurgesteld op de brief. "We geloven sterk in de kracht van respectvolle meningsverschillen in een gezonde wetenschappelijke gemeenschap. We verwerpen de suggestie dat we, door te wijzen op problemen, het werk verwerpen van al diegenen die de inflatietheorie hebben ontwikkeld en gezorgd hebben voor precieze metingen van het heelal."
30 seconden: dat is wat het lot van de dinosaurussen 65 miljoenen jaar geleden wel eens bezegeld zou kunnen hebben. Een team van Amerikaanse en Engelse wetenschappers heeft berekend dat als de meteoriet - die toen een einde maakte aan drie kwart van het leven op aarde - seconden vroeger of later was ingeslagen, de wereld er nu wel eens heel anders had kunnen uitzien. Vermoedelijk zonder ons.
Het was zowat de grootste verdwijntruc uit de geschiedenis van onze planeet. Wetenschappers van de University of Texas en Imperial College Londen vroegen zich af hoe een meteoriet - die in vergelijking met de aarde niet eens zo groot was - toch zo een gigantische impact kon hebben. In verhouding was het alsof een korrel zand tegen een bowlingbal was gevlogen.
"De meteoriet raakte de aarde gewoon op een heel ongelukkige plaats", aldus geofysicaprofessor Sean Gullick van de University of Texas in Austin. "Ze verpulverde een dikke rotslaag vol zwavel, waardoor die verdampte in de atmosfeer en het licht van de zon tegenhield. Daardoor werd de aarde in een globale winter gedompeld. Exit de dinosauriërs. Na 150 miljoen jaar heerschappij."
Oceaan Maar was de meteoriet 30 seconden vroeger of later ingeslagen, zou hij wel eens veel minder schade berokkend kunnen hebben. En zouden de dinosaurussen nog kunnen hebben geleefd. Het ruimtepuin zou dan in de oceaan terechtgekomen zijn, wat een veel kleinere impact gehad zou hebben.
De wetenschappers boorden voor hun onderzoek ongeveer anderhalve kilometer diep in de bodem op de plek waar de meteoriet insloeg, vlakbij het Mexicaanse schiereiland Yucatan: de Chicxulubkrater in de Golf van Mexico. En ze vonden voor de allereerste keer bewijs voor de these. "Volgens de stalen moet er meer dan 100 miljard ton zwavel in de atmosfeer terecht zijn gekomen, plus het roet van de branden die uitbraken", aldus professor Joanna Morgan van het Imperial College Londen. "Dat was genoeg om de planeet een decennium lang af te koelen en bijna al het bestaande leven uit te roeien. Maar het bood ook kansen aan nieuwe soorten. Zoals wij."
De wetenschappers konden ook bepalen dat de meteoriet 15 kilometer breed moet zijn geweest en onze aarde geraakt moet hebben met 65.000 kilometer per uur. Ze kwamen ook tot nieuwe inzichten in hoe dergelijke inslagen mee de toekomst van planeten bepaalt en condities kunnen creëren voor het ontstaan van nieuw leven. Het gaf ook een nieuwe kijk op hoe het oppervlak van een planeet zich bijna als vloeistof gedraagt als een meteoriet inslaat, terwijl tot nu toe eerder gedacht werd dat inslagen de oppervlakte vervormen, doordat de bodem rond de krater wegsmelt.
De resultaten van het onderzoek zijn te zien in de nieuwe documentaire 'The Day the Dinosaurs Died', die morgenavond, 15 mei te zien is op BBC2 om 22 uur.
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA verschuift de eerste test met de nieuwe ruimtecapsule van november 2018 naar ten vroegste 2019. De Orion moet op een dag mensen naar en van Mars vervoeren.
De eerste onbemande test loopt vertraging op nadat het Witte Huis een haalbaarheidsstudie naar de kosten, veiligheid en technische vereisten heeft gevraagd. Ook de tweede test, EM-2, die ten vroegste in augustus 2021 is gepland, heeft wellicht vertraging. Dan zal de capsule voor het eerst astronauten vervoeren.
Het Amerikaanse ruimtevaartbureau werkt momenteel ook aan het Space Launch System (SLS), dat de Orion naar de Maan en Mars moet slingeren. Het wordt de krachtigste draagraket ooit.
Het Europese ruimtevaartbureau ESA heeft de dienstmodule voor de Orion ontwikkeld. De Orion en het SLS zijn het antwoord op het op stal zetten van de spaceshuttles eerder dit decennium, in de nasleep van het dodelijke ongeluk met het ruimteveer Columbia op 1 februari 2003.
VIDEODe Franse astronaut Thomas Pesquet verblijft momenteel voor zes maanden in het ISS-ruimtestation in opdracht van het European Space Agency ESA. Op Twitter deelde hij vandaag een filmpje waarin het onweer te zien is dat Europa donderdag teisterde.
"Nachtvlucht over Europa met onweders in de verte. Merk op hoe de atmosfeer verandert van groen naar oranje," schreef Pesquet bij het filmpje, waarin te zien is hoe tientallen bliksemschichten de hemel oplichten.
Pesquet voert momenteel met enkele collega's wetenschappelijke experimenten uit in het ISS en houdt zich in zijn vrije tijd bezig met fotografie. Hij is een fervent twitteraar en houdt zijn volgers voortdurend op de hoogte van wat hij in het ruimtestation ziet en beleeft.
Het is niet de eerste keer dat Pesquet indrukwekkende beelden vanuit de ruimte deelt. Zo maakte hij eerder deze week nog een adembenemende foto van het poollicht en deelde hij onlangs ook een foto waarop te zien is dat België 's nachts meer verlicht wordt dan eender welk ander Europees land.
Een experimenteel Amerikaans ruimtetoestel is vandaag na bijna twee jaar geland in Florida. De onbemande Boeing X-37B bracht ruim 700 dagen door in een baan om de aarde, waar het een geheime missie uitvoerde.
Het toestel, dat oogt als een kleine versie van een spaceshuttle, landde bij het Kennedy Space Center.
De ongeveer 9 meter lange X-37B bracht niet eerder zoveel tijd door in de ruimte. De langste van drie eerdere missies met zo'n onbemande mini-shuttle duurde 22 maanden.
Het ruimtetoestel van de luchtmacht is met raadsels omgeven. Zo is onduidelijk wat voor prijskaartje aan de X-37B hangt. De luchtmacht stelde zondag in een e-mail dat de toestellen onder meer kunnen worden gebruikt om ruimtevaarttechnologie te testen.
De Verenigde Staten beschikken over twee van de onbemande toestellen, die zijn ondergebracht in hangars die ooit werden gebruikt voor spaceshuttles. De luchtmacht is van plan later dit jaar weer een X-37B de ruimte in te sturen.
Een planetair stelsel rond de ster Epsilon Eridani, op nauwelijks 10,5 lichtjaar van ons, vertoont gelijkenissen met ons zonnestelsel. Dat heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA kunnen constateren op basis van waarnemingen met de SOFIA-telescoop aan boord van een vliegtuig.
Van de ster was al bekend dat er een (gasvormige) planeet rondcirkelt met ongeveer dezelfde massa als onze Jupiter. De planeet ligt ook op dezelfde afstand van die ster als onze reuzenplaneet ten opzichte van de zon.
De Epsilon Eridani heeft een "puinschijf" van materiaal dat overgebleven is van onderlinge botsingen van kleinere hemellichamen. Ons eigen zonnestelsel kent ook twee dergelijke puingordels: de planetoïdengordel binnen de baan van Jupiter en de Kuipergordel buiten de baan van Neptunus.
Uit de SOFIA-metingen blijkt dat de puinschijf van Epsilon Eridani ook uit twee delen bestaat: één binnen de baan van de Jupiterachtige planeet en één erbuiten. In het gat tussen beide zouden zich dan planeten kunnen bevinden.
Eerder deze week had het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA laten weten dat de ruimte tussen de ringen van Saturnus en de planeet verrassend leeg is, nu is dat ook met geluid gestaafd. Die leegheid is vastgesteld door de Amerikaanse sonde Cassini.
De NASA pakte vandaag uit met twee audiofragmenten. Het eerste dateert van 18 december 2016 toen Cassini zijn 253 baantjes rondom de planeet maakte. Wat men hoort, is te omschrijven als een symfonie van een knetterend kampvuur en een zwaar beschadigde vinylplaat.
Op de video hieronder zijn de audiofragmenten van 18 december 2016 te horen:
Groot is het contrast met een audiofragment van 26 april jongstleden, toen de sonde een eerste duik in de ruimte tussen de ringen en Saturnus maakte. Er is enkel een aanhoudende ruis te horen zoals wanneer het beeld op televisie uitvalt. Het zwelt soms wat aan, er is een zeldzaam piepje en er zijn wat Morse-signaalachtige geluidjes te horen.
Op de video hieronder zijn de audiofragmenten van 26 april 2017 te horen:
De ruimte tussen de planeet Saturnus en zijn kenmerkende ringen lijkt "relatief stof-vrij" te zijn, zo heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA gisteren meegedeeld.
De verbazende vondst gaat terug op data die de Amerikaanse Saturnusverkenner Cassini heeft vergaard. Die maakte vorige week de eerste "duik" ooit tussen de planeet en de ringen. Volgens projectmanager Earl Maze is het gebied blijkbaar "de grote leegte".
Dat kan goed nieuws zijn voor de Cassini. Want de onbemande sonde kan dan bij enkele van de 21 volgende duiken zijn schotelvormige antenne gebruiken als schild tegen stofdeeltjes.
De Cassini is in 1997 samen met de Europese sonde Huygens gelanceerd. De aankomst bij Saturnus was in 2004, de Huygens is succesvol geland op de Saturnusmaan Titan, de grootste maan van ons zonnestelsel. De Cassini zal zich in september te pletter gooien op Saturnus.
Ruim 300 miljoen jaar geleden zag de aarde er helemaal anders uit dan nu. Terwijl de continenten nu van elkaar zijn weggedreven, waren die in het Paleozoïcum nog samengeklit in één megacontinent, Pangea genaamd. Van de Atlantische Oceaan was bijvoorbeeld nog geen sprake. Een artiest ontwierp een kaart die weergeeft hoe de landsgrenzen er toen zouden hebben uitgezien. Vroeger hadden we een buurland meer en was Amerika helemaal zo ver niet.
175 miljoen jaar geleden begon het megacontinent te breken in verschillende kleinere continenten, het Eurazië, Noord- en Zuid-Amerika, Afrika, India, Antarctica en Australië van nu. Geleidelijk aan dreven de continenten steeds verder van elkaar weg tot waar ze nu liggen.
Artiest Massimo Pietrobon wou wel eens weten hoe de politieke grenzen er in dat grote continent zouden hebben uitgezien. Zijn kaart geeft alle landsgrenzen mooi weer.
België had vroeger met het Verenigd Koninkrijk een buurland extra, want Het Kanaal had zich nog niet gevormd. En een trip naar Amerika was helemaal zover niet zonder de Atlantische Oceaan, even ver als een reis naar pakweg Italië.
Andere vreemde buurlanden in het Paleozoïcum waren de VS en Marokko, Canada en Portugal en Italië en Tunesië.
NASA Na een eerste spectaculair duikmanoeuvre door de ringen rond Saturnus heeft de ruimtesonde Cassini opnieuw signalen naar de aarde gestuurd. "We hebben het gedaan! ", twitterde het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA vandaag. "Cassini staat weer in contact met de aarde en stuurt data terug na een succesvolle duik door het gat tussen Saturnus en diens ringen."
De ruimtesonde zal nog 21 keer door het nog niet onderzochte gebied vliegen. Bij de start van het manoeuvre gisteren was het contact met de aarde zoals verwacht verbroken. Volgens de NASA heeft de sonde het bovenste wolkendek van Saturnus op 3.000 kilometer genaderd. De afstand tot de binnenste ring bedroeg 300 km.
NASA noemde de missie de "grote finale". Cassini is in 1997 gelanceerd. De sonde kwam in 2004 in een baan om de planeet. Uiteindelijk zal de sonde gecontroleerd neerstorten op 17 september.
De NASA-missie van ruimtesonde Cassini, die al zo'n 13 jaar om de planeet Saturnus cirkelt, staat vandaag voor een spannende laatste opdracht. Na een missie van bijna 20 jaar duikt de sonde vandaag in het smalle gat tussen de ringen van Saturnus, waar nog nooit eerder in de geschiedenis een ruimtevaartuig zich heeft begeven. Het belooft niet alleen de laatste, maar ook de spannendste episode in de ruimtemisse van Cassini te worden.
De ruimtesonde Cassini-Huygens werd op 15 oktober 1997 gelanceerd in het kader van de Cassini-Hygens-missie, om Saturnus en zijn manen te bestuderen. Nu, bijna 20 jaar later, is de brandstof van de sonde bijna op. Het is daarom dat de NASA, die de sonde samen met ESA en ASI lanceerde, beslist heeft om het toestel in september te vernietigen, door het de opdracht te geven zich in atmosfeer van Saturnus te storten. Cassini wordt vernietigd om te voorkomen dat de sonde neerstort op een van de mogelijk leefbare manen van Saturnus en daar aardse microben die nog op het toestel aanwezig kunnen zijn, achterlaat.
Voor zijn laatste missie duikt Cassini vandaag in de ruimte tussen planeet Saturnus zelf en de ringen die rond de planeet cirkelen. In totaal zal de ruimtesonde deze actie liefst 22 keer herhalen, om zoveel mogelijk informatie te verzamelen over onder meer de zwaartekracht en de magnetische velden rond de planeet. In het beste geval kan ook de exacte rotatiesnelheid van Saturnus bepaald worden, waarna wetenschappers eindelijk kunnen bepalen hoe lang een Saturnusdag exact duurt. Ook worden spectaculaire beelden verwacht van het gebied waar nooit eerder een ruimtetuig geweest is.
De missie is niet geheel zonder risico, het is namelijk niet helemaal duidelijk wat er in het gebied speelt. Het is ook daarom dat ruimtevaartorganisatie NASA deze missie pas aan het eind van de levenscyclus van Cassini laat doorgaan. Bovendien is er tijdens deze opdracht geen contact tussen de aarde en de ruimtesonde mogelijk. Verwacht wordt dat de radiostilte 24 uur zal duren. Pas daarna weten we of de laatste missie van Cassini geslaagd is (lees verder onder de video).
Google eert Cassini
Om Cassini te eren is de zogenaamde Doodle van Google - het logo van Google op de homepage van de zoekrobot - vandaag aan de ruimtesonde gewijd. Hieronder zie je de leuke GIF:
Kleurt een stukje van de Rode Planeet in 2036 blauw? Als het van een groepje wetenschappers afhangt wel. Met een asteroïde hopen ze een krater te slaan in het oppervlak van de planeet, die op zijn beurt moet vollopen met gesmolten ijswater.
Het plan klinkt behoorlijk surrealistisch en zou zo in een sciencefictionfilm passen. Met een ruimtemissie willen ze een klein stukje Mars transformeren en bewoonbaar maken voor mensen. "Die terraformatie wordt afgerond in 2036, en opent de deur voor de eerste nederzetting en commerciële exploitatie van Mars", klinkt het op de website van de organisatie.
Met een satelliet, uitgerust met een laser, willen de wetenschappers een kleine asteroïde op Mars laten inslaan. De krater, die de naam Omaha zou krijgen, zou een diameter hebben van zo'n 9 kilometer. Die moet dan op zijn beurt vollopen met ijswater, dat door de hitte van de inslag gesmolten is.
In een volgende stap wil het team een gebouw rond en over de waterplas bouwen. "Waar eerdere ontwerpen van Mars-woningen steeds beperkt waren tot enkele duizenden kubieke meters, zou onze constructie miljoenen kubieke meters kunnen bedragen", klinkt het in een persbericht.
Het onderzoeksteam wil dat het gebouw uiteindelijk de thuis wordt van zo'n duizend kolonisten. "In die constructie kunnen dan al snel nederzettingen ontstaan, die zelfvoorzienend zijn en zelfs expedities kunnen uitvoeren op Mars. Hierdoor hoeft er vanuit de aarde minder vracht worden aangevoerd."
Overtollig zuurstof kunnen ze boven de krater pompen, zodat er een soort ozonlaag ontstaat. Uiteindelijk zouden er dan zelfs planten kunnen groeien rond het meer, menen de wetenschappers.
Tweede krater
Bij succes willen de wetenschappers in 2061 een tweede, grotere krater in de planeet slaan. Maar zal het zo'n vaart lopen? Dat valt moeilijk te zeggen. Het team heeft in de Verenigde Staten een patent genomen op het project, maar van concrete financiering lijkt er momenteel nog geen sprake.
Onderzoekers van de universiteit van Edinburgh zeggen dat ze mysterieuze inscripties ontcijferd hebben op een stenen pilaar in het oudste tempelcomplex ter wereld. Ze slaagden erin om de symbolen - die 11.500 jaar oud zijn - te matchen met de stand van de sterren en ontdekten dat er toen iets gebeurde wat de loop van de geschiedenis helemaal veranderde.
De wetenschappers publiceerden hun ontdekking in het wetenschappelijke tijdschrift Mediterranean Archaeology and Archaeometry. Ze trokken ervoor naar het oude bergheiligdom Göbekli Tepe in het zuiden van Turkije. Toen ze de inscripties van enkele dieren op een pilaar - de 'Vulture Stone' - van dichterbij bekeken, leidden ze af dat die wel eens de inslag van een komeet zou kunnen afbeelden. De dieren wezen daarbij op astronomische symbolen. En die bleken een bepaalde constellatie aan te duiden.
Met een computerprogramma slaagden ze erin om het moment te bepalen dat die precieze constellatie boven Turkije te zien was al die jaren geleden en dat bleek in 10.950 voor Christus te zijn. Het exacte moment dat de temperatuur op aarde omlaag ging tijdens een kleine ijstijd: het 'Jonge Dryas', in de Engelse wetenschappelijke literatuur ook wel de 'Big Freeze' genoemd.
Mammoet De komeet zou dan onder meer verantwoordelijk geweest zijn voor het uitsterven van de mammoet en het ontstaan van de eerste menselijke beschavingen. Dat is een theorie die eerder al werd geponeerd en weer ontkracht nadat een aantal meteoorkraters werden gedateerd in Amerika, waar wetenschappers van denken dat de meteoren daar zijn neergekomen.
Voor de inslag hadden de nomadische jagers in het Midden-Oosten gewoon enkele basiskampen in de grote gebieden vol wilde tarwe en gerst. Maar toen het klimaat veranderde, verdwenen die en moesten ze meer gaan samenwerken en nieuwe manieren zoeken om hun oogst te vrijwaren, onder meer door irrigatie en selectieve kweekprogramma's. En op die manier ontstonden de landbouw en de eerste permanente nederzettingen.
Impact Volgens de onderzoekers uit Edinburgh lijken de inscripties duizenden jaren belangrijk gebleven te zijn voor de mensen van Göbekli Tepe, wat kan wijzen op de enorme impact die de inslag had. "Deze studie samen met de recente ontdekking van een platina anomalie in de bodem in heel Noord-Amerika kunnen maar op één ding wijzen: de inslag van een meteoor", aldus coauteur Martin Sweatman.
Observatorium "Volgens ons was Göbekli Tepe onder meer een observatorium van waaruit de nachtelijke hemel in de gaten werd gehouden", gaat hij verder. "En de pilaar was een gedenkteken voor de vreselijke gebeurtenis. De afbeelding van een man zonder hoofd iets verderop wijst dan weer op de impact van de ramp en het verlies van vele levens."
China heeft vandaag voor het eerst een ruimtecargo gelanceerd. Het land komt zo een stap dichter bij een eigen volwaardig ruimtestation.
De Tianzhou-1 ('Hemels Schip') vertrok volgens het staatstelevisiestation CGTN om 13.41 uur Belgische tijd van op de basis Wenchang op het zuidelijke eiland Hainan, bovenop een Lange Mars-7 Y2 draagraket. Het ruimteschip is succesvol in een baan rondom de Aarde gekomen.
De onbemande cargo moet zich binnen twee dagen vastklinken aan het in september gelanceerde lab Tiangong-2. Dit prototype van ruimtestation wordt dan bijgetankt en krijgt materiaal aangeleverd.
De cargo zal ook wetenschappelijke experimenten uitvoeren alvorens bij het eind van zijn missie van drie maanden weer op Aarde terug te vallen.
Het meer dan tien meter lange vrachtruimteschip kan meer dan zes ton lading en satellieten vervoeren. Het eerste exemplaar geldt als essentieel voor het uitbaten van een ruimtestation dat het Aziatische land tegen 2020 wil bouwen en dat twee jaar later af moet zijn.
Wanneer in 2024 de uitbating stopt van het Internationaal Ruimtestation, waarin Peking niet deelneemt, zal China dan het enige land zijn met een ruimtestation.
Het was de tweede lancering van dit type van Lange Mars-7. De maidenmissie vond in juni 2006 plaats.
NASA-astronaut Gordon Cooper heeft 40 jaar lang een geheim bewaard dat hij ontdekte tijdens een solovlucht rond de aarde in de jaren 60. Toen hij naar buiten keek, merkte hij een eigenaardigheid op in het Caraïbische gebied en die heeft nu een ware schattenjacht op gang gebracht.
Het was in mei 1963 dat Cooper op missie vertrok. Het zou de laatste keer zijn dat een Amerikaanse astronaut helemaal alleen in een baan rond de aarde werd gebracht. Cooper moest tijdens zijn vlucht elf wetenschappelijke experimenten uitvoeren. En het was tijdens zijn 22 omwentelingen aan boord van de Mercury-Atlas 9 dat hij een vreemde ontdekking deed. (lees hieronder verder)
Het was de periode van de Cubaanse raketcrisis en het land had de wereld enkele maanden ervoor op de rand gebracht van een nucleaire oorlog. Cooper had daarom speciaal materiaal aan boord waarmee hij vanop grote hoogte clandestiene nucleaire installaties kon detecteren over de hele wereld.
Donkere vlekken Toen hij inzoomde op het zuiden van het Caraïbische gebied, zag hij plots donkere vlekken in het ondiepe water. Het konden geen nucleaire silo's zijn, daarvoor hadden ze niet de juiste vorm. Toen hij ze beter bestudeerde, begon hij te vermoeden dat het scheepswrakken waren. In totaal detecteerde hij er zo'n honderd. Hij fotografeerde ze en noteerde de coördinaten. En hij dacht dat de verloren vloot van Christopher Columbus er wel eens bij zou kunnen zijn. (lees hieronder verder)
Terug op aarde ging hij de coördinaten vergelijken met eerder gedane research en werkte hij in het geheim aan een kaart waarvan hij geloofde dat ze de weg leidde naar miljarden euro's aan onderwaterschatten. Daar was hij decennialang mee bezig.
Dood En het is die kaart die nu een ware schattenjacht op gang heeft gebracht in het Caraïbische gebied, zo blijkt uit een nieuwe documentaire die vanaf deze week wordt uitgezonden op Discovery Channel in de Verenigde Staten. Cooper liet de kaart na zijn dood in 2004 achter aan zijn kameraad Darrell Miklos. "Ik denk dat hij wist dat zijn einde naderde", vertelt die. "Hij gaf me alle informatie die hij al had verzameld en liet me beloven dat ik zijn onderzoek zou afwerken als hij er niet meer was."
Miklos nam dat ter harte om zijn vriend en mentor te eren. En om de verloren gegane schatten op de bodem van de zee te vinden. Hij stelde een team van archeologen en onderzoekers samen en ging op jacht. En daarbij wilde hij de dikke vissen als eerste boven halen.
Waarde "Gordon duidde plaatsen aan die speciale aandacht verdienden omdat hij vermoedde dat er schepen waren vergaan met een erg grote lading aan boord", gaat Miklos verder. "Daar focussen we dan ook als eerste op. Want als we die vinden, zullen we meteen ieders aandacht hebben. We vermoeden ook dat we dingen zullen vinden die een grote historische waarde hebben."
Miklos weet waar hij mee bezig is. Hij komt uit een familie van schattenzoekers, die al talloze missies tot een succesvol einde bracht in de jaren zestig en zeventig. Het was via zijn vader dat hij Cooper leerde kennen. De man ging onder meer op zoek naar gebruikte lanceerraketten van het Apollo Programma van de NASA en hij nam zijn zoon in 1978 mee naar een tv-show waar de astronaut ook te gast was. Cooper en Miklos ontmoetten elkaar achter de schermen en dat was het begin van een lange en diepe vriendschap.
Schatten "Van het midden van de jaren negentig tot zijn dood praatten we regelmatig over schatten, maar het was pas in 2002 dat hij me over zijn geheime onderzoek vertelde", aldus Miklos. "Ik ben de enige die de documenten gekregen heeft. In 2014 heb ik Gemini Marine Exploration opgericht, met als doel het lokaliseren en ophalen van artefacten uit gezonken schepen. En momenteel zijn we bezig met enkele veelbelovende projecten in de Caraïben."
'Cooper's Treasure' wordt eerst uitgezonden op Discovery Channel in de Verenigde Staten, maar zal daarna ook op andere plaatsen ter wereld te zien zijn.
Wetenschappers hebben een nieuwe planeet ontdekt waarop buitenaards leven mogelijk zou kunnen zijn. Op amper 39 lichtjaren van onze planeet cirkelt de planeet LHS 1140b rond haar ster, een rode dwerg in het sterrenstelsel Cetus. De exoplaneet bevindt zich in de 'bewoonbare zone': op een afstand van de ster waar vloeibaar water leven mogelijk zou kunnen maken. De studie werd gepubliceerd in het vakblad Nature.
LHS 1140b is naar schatting minstens vijf miljard jaar oud, net iets ouder dan de aarde en 1,4 keer groter.
Planeet LHS 1140b is een exoplaneet (een planeet die draait rond een ster) en werd ontdekt met een telescoop van het MEarth-South-observatorium in de Chileense woestijn.
Volgens de onderzoekers gaat het om een superaarde op amper 39 lichtjaren van onze planeet. LHS 1140b is naar schatting minstens vijf miljard jaar oud, net iets ouder dan de aarde en 1,4 keer groter.
Bewoonbare zone
De afstand tussen LHS 1140b en haar ster is tien keer kleiner dan die tussen de aarde en de zon, maar omdat een rode dwerg veel koeler is dan onze eigen gele dwerg, bevindt de planeet zich nog steeds in de bewoonbare zone.
"De huidige condities van de rode dwerg zijn erg gunstig. LHS 1140b draait trager en stuurt minder hoogenergetische straling uit dan andere sterren met een gelijkaardige massa," zegt onderzoeksmedewerker Nicola Astudillo-Defru van het observatorium van Genève.
Om leefbaar te zijn, moet een planeet vloeibaar oppervlaktewater hebben en over een atmosfeer beschikken. Uit de eerste aanwijzingen blijkt dat LHS 1140b effectief een eigen atmosfeer heeft. De omvang van LHS 1140b in combinatie met haar nabijheid tot haar ster betekent dat er mogelijk miljoenen jaren lang een magmaoceaan op de planeet bestond, die stoom afgaf aan de atmosfeer. Die stoom viel vervolgens als neerslag weer neer en voorzag de planeet van water.
"We zouden met moeite een betere plek kunnen vinden om een van de belangrijkste wetenschappelijke expedities uit de voeren: die naar het bewijs van buitenaards leven."
Jason Dittmann, Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics
Signaal sturen
Aangezien de planeet zich op amper 39 lichtjaren van de aarde bevindt, zou het zelfs mogelijk zijn om er een signaal naartoe te sturen. "Dit is de meest interessante exoplaneet die ik de voorbije tien jaar heb gezien," zegt hoofdauteur Jason Dittmann van Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. "We zouden met moeite een betere plek kunnen vinden om een van de belangrijkste wetenschappelijke expedities uit de voeren: die naar het bewijs van buitenaards leven."
Baanbrekend
Volgens experts kan deze ontdekking wel eens dé doorbraak zijn waar we op zitten te wachten.
Wetenschappers hebben de laatste maanden verschillende baanbrekende ontdekkingen gedaan van planeten waar buitenaards leven wel eens zou kunnen bestaan. In februari werd nog een zonnestelsel hadden ontdekt dat sterke gelijkenissen met het onze vertoont, genaamd Trappist-1. Daar zouden zich minstens zeven planeten bevinden die te vergelijken zijn met de aarde. Vorig jaar opperden sterrenkundigen nog dat er misschien leven mogelijk zou kunnen zijn op Proxima b, een planeet die cirkelt rond onze meest nabije ster op amper vier lichtjaren van ons verwijderd.
Maar volgens experts kan deze ontdekking wel eens dé doorbraak zijn waar we op zitten te wachten. Xavier delfosse van het Franse Nationale Instituut voor Wetenschappelijk Onderzoek die betrokken was bij het onderzoek, is alvast laaiend enthousiast. "Het LHS 1140-sterrenstelsel kan mogelijk nog een belangrijker doelwit zijn dan Proxima b of Trappist-1 voor de toekomstige herkenning van planeten in de leefbare zone. Dit was een uitzonderlijk jaar voor de ontdekking van exoplaneten."
De lancering van zogenaamde 'megaconstellaties' van duizenden communicatiesatellieten kan leiden tot een toename van botsingen en de opstapeling van ruimteafval in de dampkring. Daarvoor waarschuwen wetenschappers.
De lagere kostprijs zal vanaf volgend jaar leiden tot een enorme toename van het aantal satellieten in de ruimte. Momenteel zijn er 1.300 in gebruik, verwacht wordt dat er honderden of zelfs duizenden bijkomen.
Professor ruimtebouwkunde Hugh Lewis van de universiteit van het Engelse Southampton waarschuwt dat een computersimulatie voor de komende 200 jaar het ontstaan van een megaconstellatie toont die zal leiden tot 50 procent meer "catastrofale botsingen" tussen satellieten. Dat zal op zijn beurt leiden tot een toename van de hoeveelheid ruimteafval, wat het risico op botsingen nog doet toenemen en impact zal hebben op de diensten die de satellieten bieden.
Massaproductie "Dat is het model van de productie van satellieten: de kost van één enkele communicatiesatelliet loopt in de honderden miljoenen euro's, maar de massaproductie zal die satellieten veel goedkoper maken. De constellaties die vanaf volgend jaar zullen ontwikkeld worden, bevatten een ongezien aantal satellieten. Wanneer zo'n constellatie onbedachtzaam wordt gelanceerd, zal dat wegens het groeiende aantal botsingen een grote impact hebben op de ruimte", aldus Lewis.
Richtlijnen Lewis, wiens studie werd gefinancierd door het Europese ruimteagentschap ESA, stelt een reeks richtlijnen voor om botsingen te verhinderen. Eén daarvan is de tijd beperken dat de satellieten in de lagere dampkring cirkelen aan het eind van hun missie. Daarnaast wil hij ook dat satellieten kleiner en lichter worden, dat ze uitgerust worden met propulsiesystemen en dat er missies komen om defecte satellieten uit de ruimte te halen.
Volgende week zal asteroïde 2014-J025 op een afstand van 1,8 miljoen kilometer langs onze planeet scheren en dat is wel heel dichtbij. De ruimterots zal de aarde niet raken maar toch spreken sterrenkundigen van NASA van een 'near-Earth asteroid', astronomisch gezien bijna in onze achtertuin.
De asteroïde werd drie jaar geleden voor het eerst waargenomen. Op 19 april zal de grote rotsblok, met een doorsnee van 650 meter, op ongeveer 4,6 keer de afstand tussen de aarde en de maan voorbij vliegen.
Zeker is alvast dat het rotsblok de aarde niet zal raken maar toch is het opmerkelijk dat een asteroïde zo dichtbij komt. Regelmatig vliegen er kleinere stukken voorbij de aarde maar dit formaat is redelijk zeldzaam.
Tot 21 april zou je met een telescoop de 2014-JO15 kunnen zien maar daarna is hij ook weer verdwenen. Verschillende observatoria en sterrenwachten maken zich dan ook klaar om dit fenomeen te kunnen bezichtigen. Er is namelijk nog niet veel geweten over de asteroïde, zelfs de doorsnede is een grove schatting.
De laatste keer dan er een rotsblok nog zo dichtbij kwam, is al van 2004 geleden. De Toutatis vloog toen voorbij op een afstand van vier keer die van de aarde tot de maan. In 2027 wordt een volgende rotsblok zo dichtbij verwacht, de 1999-AN10. Deze zal ongeveer net zo ver als de maan van ons verwijderd zijn.
'Houston, we have a problem'. Heel Amerika gebruikt al decennialang deze quote voor om het even wat er enigszins verkeerd loopt. Ook in onze contreien tiert de iconische uitspraak welig. Maar... er is inderdaad een probleem: ze klopt historisch gezien niet.
Op 13 april 1970 - gisteren 47 jaar geleden - kreeg de Apollo 13 op weg naar de maan af te rekenen met een explosie aan boord. Een ernstig probleem uiteraard voor astronauten Jim Lovell (commandant), Jack Swigert (piloot van de commando-module) en Fred Haise (piloot van de maanlander). Swigert rapporteerde als eerste aan de basis op aarde: "Okay, Houson, we've had a problem here" (Oké, Houston, we hebben hier een probleem gehad). De controlekamer antwoordde: "This is Houston. Say again, please." (Houston hier, herhaal eens alsjeblief). Waarop Lovell in de ruimte overnam en zei: "Uh, Houston, we've had a problem".
Dat is woordelijk het gesprek zoals het toen in werkelijkheid plaatsvond. Niemand zei dus "Houston, we hebben een probleem", maar wél "We hebben een probleem gehad". Een taalkundig nuanceverschil: de astronauten gaven zo aan dat het probleem achter hen lag, wat dan ook weer niet klopte, want de missie moest afgebroken worden.
Volgens de Houston Chronicle is de foutieve quote te wijten aan de film 'Apollo 13' uit 1995 van regisseur Ron Howard. Acteur Tom Hanks spreekt daarin wel degelijk de zin 'Houston, we have a problem' uit, wat cinematografisch veel spannender is omdat het euvel zich - ook taalkundig - op dat moment nog altijd aan het afspelen is. Een van de scenaristen, William Broyles Jr., gaf toe dat hij daarom de historische melding wijzigde.
Taalkundeprofessor Naomi S Baron zegt dat het bovendien logisch is dat in de film het woordje 'okay' werd weggelaten. Dat was wel nuttig voor de controlepost in Houston om hun aandacht te trekken maar niet meteen voor de filmkijker. Baron dacht overigens zelf altijd dat de uitspraak correct geciteerd werd, tot ze deze week door de Washington Post om haar linguïstische interpretatie werd gevraagd.
De film met Tom Hanks is dus de schuldige? Toch niet. In 1983 was 'Houston, we have a problem' de titel van een wekelijkse radio-uitzending van NASA zelf. Maar ook dáár zou niet de oorsprong van de aangepaste quote liggen. De zinsnede gaat nóg verder terug in de tijd. In 1974 al bracht Universal Television een tv-film uit over de missie van de Apollo 13. Aan de Washington Post zei de ontgoochelde astronaut Lovell daarover dat die "fictief" was en "van slechte smaak getuigde". De titel van de tv-film? Die luidde: "Houston, we have a problem".
NOG 5 ANDERE BEROEMDE 'MISQUOTES'
1. 'That's one small step for man, one giant leap for mankind'.
Iconische uitspraak van de eerste man op de maan (missie Apollo 11), Neil Armstrong, in 1969. Maar de astronaut beweerde achteraf zelf iets licht verschillends gezegd te hebben: "That's one small step for a man..." Semantisch belangrijk, want in de meest geciteerde versie zijn 'man' en 'mankind' synoniemen en dus betekenen die woorden eigenlijk niet zo veel.
2. 'Het doel heiligt de middelen':
toegeschreven aan de Italiaanse politicus en filosoof Niccolò Machiavelli. Maar het is nergens terug te vinden in zijn geschriften. Wél iets als: "Je moet het eindresultaat voor ogen houden".
3. 'Beam me up, Scotty'.
Uit Star Trek, maar in de originele reeks is die letterlijke zin nergens te vinden. Komen wél voor: 'Scotty, beam us up, fast', 'Beam us up', 'Beam me up' en 'Scotty, beam me up'.
4. 'Elementary, my dear Watson'.
Sherlock Holmes zegt dit in geen enkel verhaal of roman van Conan Doyle letterlijk zo. P.G. Wodehouse schreef het wel in zijn roman Psmith Journalist uit 1915.
5. 'Je ne suis pas d'accord avec ce que vous dites, mais je me battrai jusqu'à la mort pour que vous ayez le droit de le dire'.
Beroemd citaat van Voltaire, maar de Franse filosoof heeft dat nooit zo geschreven. Vertaling: "Ik ben het niet eens met wat je zegt, maar ik zal het recht om het te zeggen tot de dood toe verdedigen". Het komt uit een boek over Voltaire.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
