The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
18-04-2019
Egypte onthult 3.500 jaar oud graf in Luxor - HLN.be
Egypte onthult 3.500 jaar oud graf in Luxor - HLN.be
REUTERSEgyptische functionarissen onthulden onder meer een mummie die in Luxor werd ontdekt.
WETENSCHAP Archeologen hebben een 3.500 jaar oud graf blootgelegd en een mummie in een ongeopende kist die van minstens 1.069 voor Christus dateert, op twee sites in de stad Luxor in het zuiden van Egypte. Dit heeft een functionaris voor oudheden vandaag gemeld.
“Het graf van de achttiende dynastie heeft een grote binnenplaats, de grootste die tot dusver in een begraafplaats op deze site werd gevonden”, zei Mostafa Waziri, secretaris-generaal van de Hoge Raad van Oudheden, op een ceremonie op de archeologische site Draa Abul Naga. De necropolis Draa Abul Naga, op de westoever van de Nijl, is bekend om zijn tempels en begraafplaatsen van edellieden uit de oudheid.
De ploeg van Egyptische archeologen die in augustus 2018 in dit gebied begon te werken, vond ook honderden Oesjabti-beelden, beeldjes die gewoonlijk in grote hoeveelheden in graven worden gevonden.
REUTERSDe beeldjes die door de archeologen werden opgegraven.
Functionarissen onthulden voorts een mummie die elders in Luxor ontdekt werd. De mummie, die in drie ongeopende en in elkaar passende kisten lag, dateert van de Ramessidentijd (1292-1069 voor Christus), die de achttiende en twintigste dynastie omvat.
De onthullingsplechtigheid, op de werelderfgoeddag van Unesco, werd bijgewoond door premier Moustafa Madbouly en minister van Oudheden Khaled al-Anani. Egypte maakte de voorbije maanden een reeks ontdekkingen bekend in de hoop het slabakkende toerisme te doen opleven.
NASAHet ISS, de voeten van Scott Kelly en een uitzicht over de Bahama's.
WETENSCHAPScott Kelly - de astronaut die een jaar in het Internationaal Ruimtestation (ISS) doorbracht om te kijken wat zo’n lang verblijf met het menselijk lichaam doet – leefde zichzelf creatief uit in de ruimte. Met zijn Nikon D4 maakte hij adembenemende foto’s waarvan NASA er nu enkele deelt.
In maart 2015 werd Scott Kelly richting het ISS gestuurd. Daar zou hij een jaar verblijven. De astronaut werd uitgekozen voor de missie omdat hij een eeneiige tweelingbroer heeft. Eenmaal Scott terugkeerde naar de aarde konden wetenschappers uittesten wat voor een invloed de lange ruimtemissie op zijn lijf had. Die invloed bleek overigens behoorlijk groot te zijn: Scott had oogproblemen, geheugenverlies en zijn DNA was niet meer identiek aan dat van zijn broer.
Voordat hij terugkeerde naar de aarde maakte Scott 5.440 toertjes rondom de aarde. Hij zag de zon 10.944 keer opkomen en ondergaan, en hij deelde maar liefst 713 foto’s op Instagram. NASA bundelt er nu een paar, en in het boek van Scott Kelly ‘Infinite Wonder’ worden alle foto’s getoond.
Een ding is alvast duidelijk: de aarde is prachtig (vanuit de ruimte). Zo maakte Scott Kelly een impressionante foto van de kleurrijke Franse kustlijn.
NASADe Franse kustlijn
Ook de Bahama’s lijken te mooi om waar te zijn. “Zo’n verfrissend zicht”, schreef Scott bij de #Bahamas op Instagram.
Ook de foto’s die hij maakte nadat de zon onderging op aarde, zijn net schilderijtjes. New York pik je er meteen uit door de talrijke lichtstraten. Op Twitter deelde Scott trouwens ook een gelijkaardige foto van New York, maar dan eentje waar de zon schijnt. Terwijl de oranje gloed ’s nachts overheerst, ziet de Amerikaanse stad er overdag vooral blauw uit vanuit de ruimte. 7
NASANew York City
Good morning, #NewYorkCity! It’s a great day to be on Earth and in one of my favorite places on the planet! Who’s with me,
WETENSCHAP Stonehenge – het megalithische bouwwerk in het Verenigd Koninkrijk – is een raadselachtig monument waarvan nog vele mysteries opgelost moeten worden. Nieuw onderzoek licht alweer een tipje van de sluier en omschrijft waar de bouwers van Stonehenge precies vandaan kwamen.
Opgepast, want er volgt meteen al een spoiler: de krachtpatsers waren niet afkomstig van het Verenigd Koninkrijk. Uit DNA-onderzoek blijkt dat de voorouders helemaal van Anatolië, het huidige Turkije, kwamen. Ze bereikten het Verenigd Koninkrijk omstreeks 4.000 voor Christus.
Zo’n 900 jaar later (3.100 voor Christus) begonnen hun nakomelingen aan het indrukwekkende bouwwerk. Weet wel dat het Stonehenge-complex in verschillende fases gebouwd werd. In totaal zou men er zo’n 3.000 jaar aan werken. Omstreeks 2.500 voor Christus begonnen ze met de eerste blauwe hardstenen te sleuren waardoor het monument stilaan de vorm begon aan te nemen die we nu kennen.
Voordat de voorouders van de bouwers het Verenigd Koninkrijk bereikten, legden ze een hele weg af. Ze reisden voornamelijk langs de kustlijn van de Middellandse zee en passeerden daarbij landen zoals Griekenland, Spanje en Portugal. Uiteindelijk bereikten ze enkele honderden jaren later het noorden van Groot-Brittannië.
Onderweg deelden de Anatolische volkeren hun kennis. Die kennis was tweeledig: ze deden aan landbouw terwijl er in de meeste Midden-Europese landen nog jager-verzamelaars woonden. Bovendien keken de andere volkeren toe hoe de krachtpatsers stenen monumenten – beter bekend als megalieten – bouwden.
De twee groepen, jager-verzamelaars en boeren, leefden gescheiden van elkaar. De eerste groep had een donkere huid en blauwe ogen, terwijl de tweede groep bleker was, zwarte haren had en donkere ogen. Na een tijdje maakten de primitievere volkeren plaats voor de landbouwers, landbouwers die graag indrukwekkende monumenten bouwden.
Nieuwe cultuur
Rond 2.400 voor Christus maakten de Anatolische volkeren alweer plaats voor nieuwkomers. De klokbekercultuur zou de plaatselijke bevolking volledig gaan vervangen. Zij herstructureerden de blauwe stenen, iets minder nauwkeurig dan de vroegere boeren deden. Omdat de stenen minder grondig in de grond verankerd werden, zouden sommige exemplaren doorheen te tijd beginnen te hellen.
AFPDe pas ontdekte graftombe van de vroegere Egyptische edelman Khuwy.
Archeologen hebben bij opgravingen in de regio Saqqara ten zuiden van Caïro het graf blootgelegd van een ambtenaar uit de vijfde dynastie, die ongeveer 4.300 jaar geleden over Egypte regeerde. De tombe is versierd met kleurrijke reliëfs en goed bewaard gebleven inscripties.
Het graf is van een hoge functionaris genaamd Khuwy, van wie wordt aangenomen dat hij een edelman was tijdens de vijfde dynastie. “Het L-vormige graf begint met een kleine gang die naar beneden leidt naar een kamer en van daaruit naar een grotere kamer met geschilderde reliëfs die de grafeigenaar voorstellen”, zegt Mohamed Megahed, hoofd van het opgravingsteam.
Het team archeologen heeft in de omgeving van Saqqara verschillende graven opgegraven die gerelateerd zijn aan de vijfde dynastie. Eind vorig jaar werd nog een graf ontdekt van een koninklijke priester, die diende onder farao Neferirkare.
AFP
Journalisten filmen de pas ontdekte graftombe van de vroegere Egyptische edelman Khuwy.
AFP
Een detail.
AFP
Een detail.
EPA
De muurschilderingen in het graf van Kuwhy in Saqqara leggen mogelijk geheimen bloot over de status van klasse van de edelmannen waartoe Kuwhy behoorde.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
14-04-2019
Honderden meldingen van vuurbal boven Vlaanderen - HLN.be
Honderden meldingen van vuurbal boven Vlaanderen - HLN.be
KOEN MOREAU
ThinkstockIllustratiebeeld.
WICHELEN Wie gisterenavond rond 23.15 uur naar het noordoosten keek, kon een extreem heldere vallende ster zien. Een in de atmosfeer opbrandende meteoriet zorgde enkele seconden voor een opvallend heldere vuurbal.
Het verschijnsel werd honderden keren waargenomen en dat blijkt ook uit de talrijke meldingen uit binnen- en buitenland op de website van de Vereniging voor Sterrenkunde afkomstig uit België, Duitsland, Frankijk en Nederland.
Weerman Frank Deboosere maakte op Twitter eveneens melding van het fenomeen en amateurweerman Yves Crombeen uit Serskamp beschreef het fenomeen op de pagina van Weerstation Wichelen. “Zelf zag ik het fenomeen als een witte streep, maar vreemd genoeg kunnen verschillende waarnemers andere kleuren zien”, aldus de man.
Dat verklaart waarom nogal wat mensen het over een groen of blauwachtig licht hebben. “Heel af ten toe kan het gebeuren dat tijdens zo een val een knal gehoord wordt.”
Vrijdagavond 12 april 2019 om 23u14 was ik bij toeval getuige van een vuurbol boven Wichelen. Heeft er dit nog iemand gezien? Meer uitleg op www.weerstationwichelen.be
Photo: Melinda Sue GordonHugo Weaving (links) als Agent Smith. Hij moet ervoor zorgen dat mensen niet uit de Matrix kunnen ontsnappen.
Technologische vooruitgang
Rizwan Virk onderzocht de hypothese voor zijn boek The Simulation Hypothesis. Een van de redenen waarom de theorie de laatste jaren zo aan populariteit wint, is de enorme technologische vooruitgang op vlak van computerspelletjes, zegt Virk. “In de jaren ’80 en ’90 waren computers niet krachtig genoeg om een wereld zoals World of Warcraft of Fortnite te renderen.”
Het is waarschijnlijker dat je een gesimuleerd wezen bent, omdat er veel meer gesimuleerde wezens dan biologische wezens bestaan.
Rizwan Virk, MIT
Daarnaast wijst Virk, zelf een ontwikkelaar van videospelletjes, op het statistische argument waarmee Oxford-professor Nick Bostrom al in 2003 op de proppen kwam. Hij vertrok van de veronderstelling dat een samenleving op een bepaald moment erg realistische “vooroudersimulaties” begint te creëren. Aangezien elke server miljoenen of triljoenen gesimuleerde wezens bevat, zal het aantal gesimuleerde wezens daarom veel groter zijn dan het aantal biologische wezens.
“Als slechts één samenleving ooit met dergelijke simulaties begint, dan is het waarschijnlijker dat je een gesimuleerd wezen bent, omdat er veel meer gesimuleerde wezens dan biologische wezens bestaan”, aldus Virk, die schat dat onze samenleving zelf over uiterlijk een honderdtal jaren met dergelijke simulaties zal aanvangen.
Ik denk dat het waarschijnlijker is dat we in een simulatie leven, dan niet.
Rizwan Virk, MIT
Rizwan wijst op grote vraagstukken uit de fysica die op dit ogenblik beter verklaard kunnen worden door de simulatiehypothese dan door de ‘aardse’ hypotheses die momenteel voorhanden zijn. “Als de wereld niet echt fysiek is, maar gebaseerd is op informatie, dan zou ik zeggen dat het een eenvoudigere verklaring kan zijn dat we leven in een simulatie die gebaseerd is op computerwetenschap en informatie”, stelt hij.
Voorspellingen
Waarom zou iemand al die energie stoppen in het creëren van een gesimuleerde samenleving, kan je je afvragen. “Het is best mogelijk dat wie onze simulatie creëert, wil te weten komen hoe het met een beschaving, die zelf keuzes kan maken, zal aflopen. Zouden we onszelf vernietigen? Zouden we kernwapens creëren? Zouden we onze eigen simulatie creëren?”, licht Virk toe.
Photo: Jasin BolandCarrie-Anne Moss als Trinity (links). Zij is Neo’s “love interest” in de trilogie.
“Ik denk niet noodzakelijk dat we in een simulatie leven die slechts één doel heeft, zoals kijken hoe we de klimaatverandering kunnen aanpakken. In de plaats daarvan, net zoals in een videospel met meerdere spelers, heeft elk personage zijn persoonlijke doelstellingen en de keuzevrijheid om te beslissen wat er gaat gebeuren.” Op die manier is ieder personage een experiment op zichzelf, stelt hij.
Na zijn onderzoek is Virk geneigd om zich bij de stelling van Elon Musk aan te sluiten. Hij schat de kans dat we in een simulatie leven tussen de 50 en de 100 procent. “Ik denk dat het waarschijnlijker is dat we in een simulatie leven, dan niet.”
RVWie meer wil weten over de simulatietheorie, kan daarvoor terecht in het boek van Rizwan Virk.
APHet formaat van de gevonden tanden wijst erop dat de Homo luzonensis klein van stuk was.
WETENSCHAPFossiele botten en tanden hebben wetenschappers op het Filipijnse eiland Luzon op het spoor van een nieuwe mensensoort gezet. De resten van de niet eerder ontdekte ‘achterneef’ van de moderne mens zijn naar schatting 50.000 jaar oud. Antropologen hebben de soort Homo luzonensis genoemd, verwijzend naar de plek van de vondst. De ontdekking verschijnt vandaag in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.
De wetenschappers denken dat de nieuw ontdekte mens gemiddeld 1,20 meter groot was en dat het een van de eerste menselijke soorten is die rechtop heeft gelopen. Onderzoekers uit Frankrijk, de Filipijnen en Australië vonden de resten, die bijdragen aan een groeiend besef dat de menselijke evolutie niet zo rechtlijnig verliep als werd aangenomen, in de Callao-grot op het eiland. In 2007 werd op hetzelfde eiland een bot van 67.000 jaar oud ontdekt, vermoedelijk van dezelfde soort.
De gangbare gedachte was dat de mens uit één soort is voortgekomen, maar deze vondst lijkt nieuw bewijs voor het tegendeel te leveren, menen de onderzoekers. Ook vragen ze zich af hoe luzonensis op het eiland terecht is gekomen en wie de voorouders van deze mensensoort waren. “Het doet je beseffen dat, hoewel Homo sapiens het nu enige overlevende lid van onze tak van de evolutionaire boom is, we het grootste gedeelte van ons bestaan gezelschap hebben gehad”, zegt Matthew Tocheri. (Lees verder onder de foto)
AFPDe nieuwe soort zou op Luzon hebben gewoond, toen onze soort zich vanuit Afrika over de rest van de wereld verspreidde.
‘Veel interessanter’
De antropoloog van de Lakehead universiteit uit het Canadese Thunder Bay zegt dat de ontdekking het begrip over de menselijke evolutie in Azië er ook veel “rommeliger en ingewikkelder” op maakt. En “veel interessanter”, voegt hij eraan toe. De nieuwe mensensoort zou namelijk op het eiland hebben gewoond toen onze soort zich, zo’n 60.000 jaar geleden, vanuit Afrika over de rest van de wereld verspreidde. Niets wijst erop dat Homo luzonensis ooit een andere soort is tegengekomen.
Luzonensis zou in Azië hebben vertoefd ten tijde van de Neanderthalers, hun Siberische tijdgenoten de Denisovamens en de op het Indonesische eiland Flores levende Floresmens, ook wel “hobbits” genoemd. De grootte en vorm van de gevonden tanden wijken echter af van wat bekend is uit de Homo-familie. Het kleine gebit suggereert dat de soort klein van lijf en leden was, zegt Florent Detroit, een van de betrokken wetenschappers en werkzaam voor het natuurhistorisch museum in Parijs.
AFPAntropologen hebben de soort Homo luzonensis genoemd, verwijzend naar de plek van de vondst: het eiland Luzon.
‘Rook van groter vuur’
Luzonensis gebruikte stenen werktuigen, blijkt ook uit de vondsten. Er zijn overblijfselen van afgeslachte neushoorns gevonden, die dateren van 700.000 jaar terug. Mogelijk bestond de soort toen al, of gaat het om een voorouder ervan. De wetenschapper is niet zeker, maar speculeert dat luzonensis mogelijk afstamt van Homo erectus, een eerder menselijk familielid, en op een of andere manier de zee naar Luzon is overgestoken. Homo sapiens bereikte de Filipijnen pas duizenden jaren na de oorsprong van de botten, weet Detroit.
Van Homo erectus wordt algemeen aangenomen dat het de eerste mensachtige was die zich uitbreidde buiten Afrika. De soort speelt een belangrijke rol in wat we weten over de evolutie buiten het continent. Hoewel het aannemelijk is dat luzonensis afstamt van erectus zou het, volgens Detroit, ook kunnen dat een niet bekende soort vanuit Afrika naar Europa en Azië is getrokken en de voorvader van de eilandbewoners is. De ontdekking op Luzon zou wel eens “de rook van een veel groter vuur” kunnen zijn, betoogt hij.
AFP
Luzonensis gebruikte stenen werktuigen en maakte jacht op neushoorns, zo blijkt uit vondsten.
AP
In de Callao-grot werden eerder al overblijfselen van een onbekende mensensoort gevonden.
FacebookHet moment waarop Katie Bouman de foto van het zwart gat voor het eerst ziet.
WETENSCHAPAmper 29 jaar oud en haar naam staat al onder een van de meest legendarisch foto’s ooit gemaakt: de eerste foto van een zwart gat. Meer zelfs, zonder Katie Bouman, een computerwetenschapper aan het Instituut voor Technologie in de Amerikaanse staat Massachusetts (MIT), had het beeld wellicht niet bestaan.
Eerst dit: gisteren werd voor het eerst een foto van een zwart gat aan de wereld getoond. Dat is bijzonder omdat een zwart gat – of een gebied in de astronomische ruimte waar de zwaartekracht zo sterk is dat niets eruit ontsnapt, zelfs geen licht – vrij abstract is. En hoe maak je in godsnaam een foto van iets dat geen licht uitzendt of terugkaatst?
Algoritme Met acht telescopen verspreid over vier continenten, luidde het antwoord. Én het algoritme dat Bouman drie jaar geleden ontwikkelde, dat ook. Nadat de acht telescopen op exact hetzelfde moment, op exact dezelfde manier beelden maakten van hetzelfde zwart gat in het sterrenstelsel M87, zette het algoritme van Bouman de gegevens om in de historische foto.
De ruwe data die verzameld werd door de telescopen, vulde honderden harde schijven. Pas nadat het algoritme van Bouman daarop werd losgelaten, transformeerde die data tot de foto die (bijna) de hele wereld heeft gezien. Daarover vertelde de computerwetenschapper trouwens al twee jaar geleden tijdens een zogenaamde TED talk waar inspirerende lezingen gegeven worden. Bouman was slechts een doctoraatsstudente, maar vertelde vol passie hoe haar algoritme een foto van een zwart gat zou maken.
Historische vergelijking
Niet veel later dan de feitelijke foto van het zwart gat, ging de naam van Katie Bouman ook viraal. Ze werd door MIT al vergeleken met Margaret Hamilton, eveneens een informaticus aan MIT. Hamilton ontwikkelde de navigatiesoftware aan boord van de maanlander van het Apollo-project in 1961.
MIT CSAIL✔@MIT_CSAIL
Left: MIT computer scientist Katie Bouman w/stacks of hard drives of black hole image data.
Right: MIT computer scientist Margaret Hamilton w/the code she wrote that helped put a man on the moon.
Bouman zelf blijft bescheiden. “Het kwam door met veel verschillende mensen met verschillende achtergronden samen te werken”, zegt ze tegen het Amerikaanse CNN. “Niemand van ons had het alleen kunnen doen.” Ze benadrukt dat de rest van haar team ook niet vergeten mag worden. Tenslotte werkten maar liefst 200 wetenschappers aan de allereerste foto van het zwart gat van M87.
WETENSCHAPIsraël wil als vierde land ooit voet op de maan zetten. De eerste poging om verkenner ‘Beresheet’ op het oppervlak van de maan te laten landen, is echter mislukt. De 585 kilo wegende sonde moet naar verwachting een Israëlische vlag op de maan plaatsen en het magnetische veld onderzoeken. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu kwam vanavond in het vluchtleidingscentrum aangekomen om de historische maanlanding op de voet te volgen.
Als het lukt om de sonde op de maan te zetten, is Israël het vierde land dat op de maan weet te landen, na de Sovjet-Unie (1959), de Verenigde Staten (1964) en China (2013). Europa heeft één satelliet in een baan rond de maan gebracht. Die sloeg na bijna drie jaar - volgens plan - te pletter. Maar Europa heeft nog geen sondes op de maan laten landen.
Beresheet is Hebreeuws voor ‘genesis’ of ‘in den beginne’. De sonde is ongeveer zo groot als een wasmachine en weegt 585 kilo. De sonde moest vandaag om 21.25 uur Belgische tijd neerstrijken in de Mare Serinitatis, een uitgestrekte lavavlakte aan “onze” kant van de Maan. Het ruimtevaartuig heeft een tijdcapsule mee, met onder andere de Israëlische vlag en het volkslied, de Thora en het verhaal van een overlever van de holocaust. De maansonde is ontwikkeld door de Israëlische ruimtevaartorganisatie SpaceIL. Het team van SpaceIL zorgt regelmatig voor een update via Twitter. Ook de landing zenden ze live uit.
De landing zelf is de belangrijkste doelstelling van de Beresheet, al voert de onbemande verkenner ook een instrument mee om het magnetisch veld te meten en een Amerikaans experiment om lasers voor ruimtenavigatie te gebruiken. Na enkele dagen op het oppervlak van de Maan zal de sonde de geest geven.
AFPAls het goed is zet deze verkenner vandaag ‘voet‘ op de maan
Israel To The Moon@TeamSpaceIL
For anyone that is still unsure about when the Moon landing process takes place in their country, this site shows at what time it will happen in most of the world's major cities and capitals.
Het totale prijsplaatje van de sonde bedroeg zo’n 84 miljoen euro. En de totale kosten van de expeditie bedragen een slordige honderd miljoen euro. Dat alles werd vooral betaald door de miljardair Morris Kahn (goed voor 27 miljoen dollar) en het bedrijfsleven. Een van de ingenieurs van SpaceIL, Eran Shmidt, stelt dat de belangrijkste missie van de maanlander is om “Israëlische kinderen enthousiast te maken voor de wetenschap”.
Ondanks het grote bedrag zal het toch de goedkoopste maanlanding ooit worden. Ter vergelijking: de kosten van het bemande Apollo-project, waarmee de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA in 1968 als eerste een maanlanding met mensen realiseerde, liep op tot meer dan 22 miljard euro. Gecorrigeerd voor inflatie zou dat vandaag 105 miljard euro zijn. Het grootste verschil is het gewicht. Voor het Apollo-project werd een maanlander van 5.560 kilogram de ruimte in geslingerd.
AFP
SpaceX
De lancering van de verkenner eind februari vond plaats vanaf de bekende lanceerbasis Cape Canaveral in de Verenigde Staten. De Beresheet werd vervoerd in een raket van SpaceX, het ruimtevaartbedrijf van zakenman Elon Musk.
AFPEen Falcon 9 raket tijdens de lancering vanaf Cape Canaveral. Aan boord is de Israelische maanlander.
WETENSCHAP & PLANEETVoor de Turkse kust hebben duikers een scheepswrak teruggevonden dat 3.600 jaar oud zou zijn. Het schip, dat veertien meter lang is, ligt vol met schelpen en planten. Archeologen spreken van een grote doorbraak.
Het schip zou in 1600 voor Christus onderweg geweest zijn naar het Griekse eiland Kreta, maar gezonken zijn in een storm. Het werd teruggevonden door een gespecialiseerd onderzoeksteam van de Universiteit van Antalya, in het zuiden van Turkije.
WETENSCHAPEen hoogdag voor de astronomie: voor het eerst stelden sterrenkundigen een foto van een zwart gat voor. Het resultaat is een foto van een zwart gat dat drie miljoen keer zo groot is als onze aarde, bijna zo groot is als ons volledige zonnestelsel, en 6,5 miljard keer zo zwaar is als de zon. “De zwaargewicht kampioen van alle zwarte gaten in het heelal.” De primeur is weggelegd voor de astronomen van de Event Horizon Telescope (EHT), een internationale samenwerking. “We hebben hetgeen gezien waarvan we dachten dat het onmogelijk was om te zien”, aldus de directeur van EHT.
Voor de eerste keer zijn astronomen erin geslaagd om een foto van een zwart gat te maken. Bijzonder, want tot zover had men geen enkel idee hoe zoiets er in werkelijkheid uitziet. Een zwart gat – of een gebied in de astronomische ruimte waar de zwaartekracht zo sterk is dat niets eruit ontsnapt, zelfs geen licht - is vrij abstract. Onderzoekers staarden zich een halve eeuw blind op het fotograferen van een superzwaar zwart gat.
Nu dat eindelijk lukte, werd het resultaat wereldwijd met veel trots voorgesteld tijdens zes simultaan georganiseerde persconferenties. De ontdekking zou vergelijkbaar zijn met de maanlanding, en voortaan zal men spreken van “de tijd voor de foto en de tijd na de foto”.
Op de foto is een lege ruimte te zien waarrond een heldere ring - bestaande uit fotonen die door de sterke zwaartekracht in een baan rondom het gat gedwongen worden - brandt. In het midden is er een donkere vlek. Dat is de schaduw van de waarnemingshorizon. Daarin verdwijnt het licht. Eigenlijk is het zwart gat dus niet te zien op de foto, maar wel de schaduw daarrond waar al het licht in verdwijnt.
Oorspronkelijk zouden er twee foto’s getoond worden. Eentje van Sagittarius A, dat zich in het midden van de Melkweg bevindt. En eentje van een nog groter zwart gat in het midden van Messier 87 (M87), een elliptisch sterrenstelsel in het sterrenbeeld Maagd. De astronomen toonden enkel de foto van Messier 87, met de belofte dat de foto van het zwart gat van ons sterrenstelsel nog zal volgen.
Een foto van het zwart gat maken, komt neer op het fotograferen van een mosterdzaadje in Washington DC vanuit Brussel.
Astronomen van Event Horizon Telescope (EHT)
Gebrek aan licht
Aangezien een zwart gat geen licht uitzendt of terugkaatst, was het een heuse uitdaging om er een kiekje van te maken. Geen enkele telescoop is geavanceerd genoeg om een foto te maken. Daarom werd het internationale Event Horizon Telescope opgezet. Dat is een netwerk van acht radiotelescopen op vier continenten en meer dan tweehonderd mensen afkomstig uit minstens achttien landen. Het netwerk van telescopen maakte op exact hetzelfde moment foto’s. Via atoomklokken waren de telescopen op elkaar afgestemd zodat het hele proces synchroon verliep. Uiteindelijk werden de verschillende beelden verzameld en laag per laag samengevoegd.
Het zwart gat is zo’n 50 tot 55 miljoen lichtjaar van ons verwijderd. Daar een foto van nemen komt neer op het fotograferen van een mosterdzaadje in Washington DC vanuit Brussel, zo zeiden de sterrenkundigen op de persconferentie in Brussel. Een tweede vergelijking die tot de verbeelding spreekt: vanuit een café in Parijs een krant in New York lezen.
EPAHet team van de Event Horizon Telescope (EHT) tijdens de persconferentie in Brussel. In totaal werden er zes persconferenties wereldwijd én simultaan georganiseerd.
Zwart gat, wat is dat?
In 1964 bedacht John Wheeler de term ‘zwart gat’. Maar het zou nog tot 1984 duren voordat het bestaan ervan niet langer in twijfel werd getrokken. Geen wonder, want je kan ze niet zien omdat ze geen licht uitstralen. In een vroeger leven straalde zo’n zwart gat overigens wél licht uit. Een zwart gat is eigenlijk wat overblijft na de explosie van een ster, een ster die veel zwaarder was dan de zon. Tijdens zo’n explosie produceert de ster eventjes zoveel licht als het hele sterrenstelsel waartoe het behoort. Om daarna voor eeuwig zwart te worden. Daarom werden zwarte gaten voor 1964 ‘bevroren sterren’ genoemd. Verder nog wordt de kern van de explosie zo compact dat een zwart gat ontstaat. Omdat er niets aan de zwarte gaten kan ontsnappen - er kan alleen maar wat invallen – groeien ze doorheen de tijd in massa.
Het waarnemen van zwarte gaten gebeurt indirect, door het gedrag van nabijgelegen sterren of gas te bestuderen. Opnieuw is het gebrek aan licht daar een oorzaak van. De zoektocht naar een goede manier om het bestaan van zwarte gaten aan te tonen, nam dan ook een tijdje in beslag. John Tonry, een sterrenkundige aan het California Institute of Technology, bracht het eerste zwarte gat – op overtuigende wijze - in 1984 in kaart door stersnelheden te meten. Daaruit bleek dat er in de kern van een sterrenstelsel sterren honderd miljoen keer dichter op elkaar gepakt zitten: maak kennis met het zwart gat.
WETENSCHAPVast, vloeibaar of gasvormig: dat zijn de vormen waaronder materie doorgaans voorkomt. Maar wetenschappers hebben ontdekt dat er onder extreme druk en temperaturen ook andere vormen kunnen ontstaan en de recentste is een toestand die tegelijk vast en vloeibaar is.
“Het zou zijn alsof je een spons vol water vasthoudt, die langzaam begint uit te lopen”, aldus fysicus Andreas Hermann van de universiteit van Edinburgh, die meewerkte aan het onderzoek. “Met dien verstande dat de spons ook van water zou zijn.”
Het team gebruikte een vorm van artificiële intelligentie om de ontdekking te doen: een toestel dat voorspellingen kan doen op basis van eerdere waarnemingen.
Het kwam te weten dat de atomen van het element kalium vast en vloeibaar tegelijk kunnen zijn onder een druk van 20.000 tot 40.000 keer de atmosferische druk en een temperatuur tussen 127 en 527 graden Celsius. De atoomketens waaruit kalium bestaat worden dan vloeibaar, terwijl de rest van de kaliumkristallen in een vaste staat blijven. Die omstandigheden komen op aarde voor in de aardmantel, vlak onder de aardkorst.
Het is de allereerste keer dat wetenschappers erin slagen om te bewijzen dat een dergelijke staat thermodynamisch stabiel is voor om het even welk element. Het onderzoek werd gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Science.
Supervloeistoffen
De nieuwe vorm van materie wordt toegevoegd aan een opmerkelijk lijstje van ongewone vormen van materie. Daarin vind je ook plasma (een extreem hete vorm van gas waarin de kernen van de atomen gescheiden worden van de elektronen, zodat ze beïnvloed kunnen worden door elektrische en magnetische velden), superconductoren (metalen die afgekoeld worden tot erg lage temperaturen zodat elektriciteit erdoor kan vloeien zonder weerstand) en supervloeistoffen (een vloeistof die wordt afgekoeld tot het absolute nulpunt zodat ze kan stromen zonder weerstand en zelfs langs de wand van een recipiënt omhoog kan klimmen en langs de buitenkant omlaag kan druppelen) terug.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Wat weet u nog over het zwarte gat? 5 vragen over het fenomeen beantwoord - HLN.be
Wat weet u nog over het zwarte gat? 5 vragen over het fenomeen beantwoord - HLN.be
NASA / Dana Berry / SkyWorks Digital.
WETENSCHAPEen primeur voor de sterrenkunde: vandaag werd de eerste foto ooit van een zwart gat in het heelal getoond, met dank aan astronomen van het Event Horizon Telescope project. Voor wie zelf met een zwart gat zit ten tijde van die les aardrijkskunde: dr. Alex Lobel (Belgische Sterrenwacht) legt uit wat het precies is en wat deze sterrenkundige primeur betekent voor de wetenschap.
1. Wat is een zwart gat ?
Een zwart gat is een gebied in het heelal met zo’n grote zwaartekracht waardoor niets er kan aan ontsnappen. Alles wat dicht bij een zwart gat in de buurt komt, verdwijnt in dat gat en komt er niet meer uit. Ook licht kan niet aan zo’n gat ontsnappen, waardoor de gaten niet zichtbaar zijn. “Het is een zeer grote massa die samengedrukt is,” verduidelijkt Dr. Alex Lobel van de Koninklijke Belgische Sterrenwacht. “Je hebt ze in enorme variaties qua grootte. Het zwarte gat uit ons Melkwegstelsel dat voor dit EHT-project in beeld werd gebracht, is een enorm, massief gat. Zo’n gat kan tot 4,1 miljoen keer de massa van de zon beslaan. Maar je hebt er ook meerdere kleintjes in elk sterrenstelsel.”
Lobel: “Een zwart gat kan ontstaan wanneer een zware ster zijn levenseinde nadert en verzwakt. Een ster die zwaarder is dan de zon, komt aan zijn einde door een krachtige ‘supernova-explosie’. Daarbij produceert ze een korte tijd heel veel licht, waarbij de kern van de ster kan imploderen en heel compact wordt. Zo blijft een lege ruimte achter, het “zwarte gat”. De term werd eind jaren ’60 bedacht door de Amerikaanse fysicus John Wheeler. Het eerste zwarte gat werd door de Amerikaanse sterrenkundige John Tonry in 1984 in kaart gebracht, door stersnelheden te meten.
3. Waarom konden we het nog nooit op foto vastleggen?
Zwarte gaten zijn - no shit, Sherlock - zwart. Ze zenden zelf geen licht uit en kaatsen het ook niet terug, waardoor je ze niet kan zien. “Wel kan je zwarte gaten indirect waarnemen, door de gedragingen van hemellichamen of gassen in de nabije omgeving van het gat te observeren,” legt Lobel uit. “Zo wordt het gas van een ster in de buurt naar het zwarte gat toe gezogen en zal ze een baan er omheen gaan beschrijven.” Zo’n beweging is bijvoorbeeld zichtbaar door de röntgenstraling die het veroorzaakt en kan je observeren met een röntgentelescoop.
4. Hoe kunnen wetenschappers een zwart gat nu toch vastleggen op foto?
Lobel: “Om dit te kunnen doen, heb je in principe een telescoop nodig die even groot is als de Aarde. Maar dat is niet haalbaar. In plaats daarvan zette Het Event Horizon Telescope project een netwerk van 8 telescopen wereldwijd uit van 14 verschillende wetenschappelijke instellingen. Via atoomklokken zijn de telescopen op elkaar afgestemd om het hele proces synchroon te laten verlopen. Zo kan je haarscherpe beelden krijgen binnen het millimetergebied van zo’n zwart gat.” Een technisch ingewikkeld en uniek project, benadrukt Lobel. “Het is heel bijzonder dat dit nu gebeurt, maar daarom ook arbeidsintensief en prijzig. Het is niet onlogisch dat het zo lang geduurd heeft voor het geprobeerd werd.”
5. Wat betekent deze sterrenkundige primeur voor de wetenschap?
Zwarte gaten vormen al langer de geheimzinnige exotische vrucht van de wetenschap. Ze nu ook in beeld kunnen brengen, kan nuttig zijn om de relativiteitstheorie van Einstein verder te testen. Lobel: “Zwarte gaten zijn omgevingen met de meest extreme zwaartekrachtomstandigheden van het universum. Daarom zijn ze erg dankbaar om theorieën over die kracht te testen. Zo voorspelt Einsteins relativiteitstheorie dat op de rand van het zwarte gat de tijd daar stil staat. Maar de theorie is 100 jaar oud. Klopt ze nog, of zijn er aanpassingen nodig? Dat we de zwarte gaten nu ook van dichtbij kunnen bekijken, is een heel dankbare stap om dat verder te bestuderen.”
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Wetenschappers ontdekken onbekend 430 miljoen jaar oud zeewezen - HLN.be
Wetenschappers ontdekken onbekend 430 miljoen jaar oud zeewezen - HLN.be
Getty Images/iStockphoto/Elissa Martin, Yale Peabody Museum of Natural HistoryDe nieuwe diersoort Sollasina cthulhu (rechts). Links een afbeelding van Cthulhu zoals we het wezen kennen uit de verhalen van H.P. Lovecraft.
WETENSCHAPBritse en Amerikaanse onderzoekers hebben een nieuwe diersoort ontdekt in een fossiel van 430 miljoen jaar oud. De soort zou verwant zijn aan de zeekomkommer die we vandaag nog kennen en werd Sollasina cthulhu gedoopt, naar het monster uit de verhalen van H.P. Lovecraft.
De uiterlijke gelijkenis is er dan ook wel. H.P. Lovecraft omschreef Cthulhu als een (fictieve) kolossale monsterlijke godheid met tentakels, die miljoenen jaren geleden op aarde terechtkwam. De pas ontdekte diersoort heeft dan wel maar de grootte van een stevige spin, ze heeft ook tentakelachtige uitsteeksels, waarmee ze zich over de bodem van de oceaan bewoog en voedsel ving.
De ontdekking werd gedaan door wetenschappers van de universiteiten van Yale, Oxford en Leicester, het Imperial College London en University College London. Ze publiceerden er een paper over die vandaag verscheen in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the Royal Society B.
Het fossiel werd gevonden in het Engelse Herefordshire, aan de grens met Wales. Daar komt Lagerstätte voor, een gesteente dat bijzonder goed bewaarde fossielen bevat en in het verleden al een schatkamer bleek te zijn van gefossiliseerde oude zeewezens. (lees hieronder verder)
Elissa Martin, Yale Peabody Museum of Natural History
“In onze paper hebben we het over een nieuw soort van stekelhuidigen, waartoe ook de huidige zee-egels, zeekomkommers en zeesterren behoren”, aldus paleontoloog Derek Briggs van de universiteit van Yale. “Ook de weke delen van het dier zijn bewaard gebleven. De nieuwe soort behoort tot een grotere groep die intussen uitgestorven is, de Ophiocistioidea.”
3D-simulatie
De wetenschappers slaagden erin om een 3D-simulatie te maken van de nieuwe diersoort, door honderden dwarsdoorsneden te maken van het fossiel – zonder het te beschadigen – en het op die manier laagje per laagje te ontleden. Zo werden interne structuren blootgelegd van het watervatensysteem die voorheen nog onbekend waren. En ontdekten de wetenschappers dat de soort nauwer verwant is met de zeekomkommer dan met de zee-egel.
“Met het watervatensysteem bewogen ze de tentakelachtige uitsteeksels die ze gebruikten om zich voort te bewegen en voedsel te vangen”, aldus nog Briggs. “In tegenstelling tot bij de huidige stekelhuidigen waren de uiteinden van de tentakels bij de Ophiocistioidea bedekt met plaatjes. Daaruit maken we op dat het om een compleet andere soort ging dan de huidige zeekomkommers.”
The University of Texas at Austin Jackson School of Geosciences/John Maisano
WETENSCHAP 10 miljoen jaar. Dat is de minimale tijd die onze Aarde nodig heeft om te herstellen van een massale uitroeiing van plant en dier. Bekendste voorbeeld is het uitsterven van de dinosauriërs 66 miljoen jaar geleden. En het lijkt erop dat we met de klimaatopwarming dezelfde weg op gaan.
Dat staat te lezen in een onderzoek van de Universiteit van Texas, dat gisteren gepubliceerd werd in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Ecology & Evolution.
De theorie dat er een snelheidslimiet staat op het herstel van de diversiteit van het leven op Aarde an sich is niet nieuw. Als oorzaak worden omgevingsfactoren aangewezen en sinds enkele jaren ook de evolutie: de tijd die overlevende soorten nodig hebben om eigenschappen te ontwikkelen waardoor ze vrijgekomen plaatsen in het ecologisch systeem kunnen opvullen en er nieuwe soorten ontstaan. Voor dat laatste zouden de onderzoekers nu bewijs gevonden hebben in fossielen.
De wetenschappers focusten op de inslag van de asteroïde die een einde maakte aan de heerschappij van de dinosaurussen, de recentste massale uitroeiing in de geschiedenis van onze Aarde. Het is de enige gebeurtenis in de geschiedenis van onze planeet die een snellere verandering veroorzaakte dan de klimaatverandering die we vandaag de dag kennen.
Om het herstel van het leven na de inslag van de asteroïde in kaart te brengen, bestudeerden de wetenschappers fossielen van foraminiferen, een soort plankton dat veel voorkomt in sediment van oceanen over de hele wereld. Ze vergeleken de diversiteit ervan met hun fysieke complexiteit.
Nieuwe soorten
En wat bleek? Dat de complexiteit van de organismen zich veel sneller herstelde dan het aantal soorten. Wat suggereerde dat er een zekere ecologische complexiteit nodig is voor er nieuwe soorten konden ontstaan. De massale uitroeiing liet met andere woorden een gigantische hoeveelheid evolutionaire kenmerken verdwijnen. En het duurde miljoenen jaren eer er nieuwe sets van eigenschappen ontstonden, waardoor er nieuwe soorten konden ontstaan met hetzelfde tempo als vóór de massale extinctie.
Anders gezegd: hoewel het aantal soorten foraminiferen gedecimeerd werd door de inslag van de asteroïde, kwamen de overlevende soorten er snel weer bovenop en vulden ze gaten in het ecologisch systeem. Maar na dat eerste herstel duurde het tot de evolutie nieuwe eigenschappen ontwikkelde, voor er ook nieuwe soorten foraminiferen ontstonden. Pas na 10 miljoen jaar bleek er weer een diversiteit te zijn die te vergelijken was met die van voor de inslag.
Klimaatopwarming
Volgens de wetenschappers zou de ontdekking ook een licht werpen op wat er ons te wachten staat na de massale verdwijning van plant- en diersoorten die momenteel aan de gang is. Die wordt aangedreven door de klimaatopwarming, het verlies van habitat en andere factoren.
AFPDe Indiase onderscheppingsraket die werd gelanceerd om een satelliet te vernietigen.
WETENSCHAP & PLANEETIndia heeft vandaag benadrukt dat de brokstukken die resteerden na een succesvolle test met een anti-satellietraket geen gevaar vormen voor het internationaal ruimtestation (ISS). De autoriteiten wuifden daarmee de kritiek van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA weg. Deze noemde de vernietiging van een oude ruimtesonde op 27 maart een “verschrikkelijke zaak”, die het risico voor de astronauten in het ISS vergroot.
“De missie was zo opgezet dat de overblijfselen snel hoogte zouden verliezen en dat slechts een minimaal deel verder de ruimte in zou vliegen. Er was een risico gedurende tien dagen en die periode zijn we nu voorbij”, zei de Indiase projectleider. “Onze simulaties wezen uit dat onderdelen van de satelliet onmogelijk het ISS konden raken”.
NASA-chef Jim Bridenstine veroordeelde vorige week het kapot schieten van de sonde, die veel dichter bij de aarde stond dan het ISS. Het heeft volgens hem geresulteerd in vierhonderd nieuwe stukjes ruimtepuin. Als die terugvallen in de dampkring verbranden ze snel, maar als dat niet gebeurt bestaat het risico dat ze in botsing komen met satellieten die een baan om de aarde beschrijven.
AFPEen opname uit maart laat zien hoe gruis opspat van Ryugu, nadat Hayabusa2 er kogeltjes op afvuurde.
WETENSCHAP & PLANEETDe Japanse ruimtesonde Hayabusa2 heeft met succes een ‘bom’ op asteroïde Ryugu gegooid. Na het afwerpen van de zogenaamde ‘impactor’, een twee kilogram wegend projectiel van koper dat een krater in het oppervlak van de ruimterots moest blazen, maakte het ruimtevaartuig zich snel uit de voeten. Dit om opspattende scherven te ontwijken. Met succes.
Het doel van Hayabusa is het achterhalen van de samenstelling van Ryugu en daarmee aanwijzingen over het ontstaan van ons zonnestelsel. Het afwerpen van het projectiel was de meest risicovolle opdracht voor de sonde tot nu toe. Het koperen explosief ter grootte van een basketbal boorde zich met een vaart van twee kilometer per seconde in de asteroïde. Uit data van de sonde kon worden afgeleid dat Hayabusa zich in veiligheid had kunnen brengen. Alles doet het nog.
Na lancering van het projectiel vloog Hayabusa snel naar de andere kant van Ryugu. Terwijl de sonde de benen nam, liet hij een camera achter om opnamen van de inslag te maken. De eerste foto’s lieten zien hoe de ‘bom’ zich succesvol richting de asteroïde begeeft. “Tot nu toe heeft Hayabusa2 alles volgens plan gedaan”, zegt missieleider Makoto Yoshikawa. “We zijn in de zevende hemel, maar het is nog te vroeg voor een feestje.”
APNa de lancering liet een camera zien hoe de impactor koers zetten naar Ryugu.
Monsters
Ruimtevaartorganisatie JAXA stuurt de ruimteverkenner later, als het opgeworpen stof en puin is neergedaald, terug naar de plek van de inslag. Hayabusa zal dan monsters nemen van het bij de inslag vrijgekomen materiaal, dat gedurende miljarden jaren onder de grond nooit is blootgesteld aan de zon of ruimtestraling. De wetenschappers hopen dat het ruimtepuin iets kan vertellen over het ontstaan van Ryugu én onze planeet.
In februari zette Hayabusa2 met succes voet aan de grond op Ryugu, dat zich in een baan tussen die van de Aarde en Mars bevindt. Op een vlak stukje van de ruimterots, die is vernoemd naar een onderwaterpaleis uit een Japanse legende, nam de verkenner al wat stofmonsters. Als alles verder volgens plan verloopt, verlaat het apparaat Ryugu tegen het einde van dit jaar. Met zijn voor de wetenschap kostbare lading zien de Japanners hem terug op aarde in het najaar van 2020.
Als het vervolg van de operatie net zo goed verloopt als vandaag is het de eerste keer dat een ruimtesonde gruis van een asteroïde meeneemt. NASA voerde in januari 2005 de missie ‘Deep Impact’ uit. Na een reis van zes maanden kwam de Amerikaanse sonde op 3 juli aan bij de komeet Tempel 1. Ook die blies een hap uit het ruimteobject, maar zag geen kans materiaal te verzamelen.
AP
Vreugde bij de missieleiders van JAXA na de geslaagde inslag op de asteroïde.
AP
Vandaag liet Hayabusa2 een projectiel los op het oppervlak van asteroïde Ryugu.
EPA
Het plan is dat Hayabusa2 later nogmaals afdaalt op Ryugu en monsters neemt.
APDe schaduw van Hayabusa2 op het oppervlak van Ryugu.
RVDe lander is ontwikkeld door de non-profitorganisatie SpaceIL en Israel Aerospace Industries (IAI) en draagt de naam Beresheet. Het is een toepasselijke naam. Beresheet is namelijk niet alleen de allereerste Israëlische maanlander, maar ook nog eens de eerste private maanlander die - als alles goed gaat - daadwerkelijk voet op de maan gaat zetten.
WETENSCHAP De Israëlische maanlander ‘Beresheet’ – vrij vertaald naar ‘Genesis’ – die de nacht van 21 op 22 februari gelanceerd werd, zweeft eindelijk in een baan rond de maan. Dat is een belangrijke stap in zijn missie, eentje waarop de maanlander zich al enkele weken op voorbereidde. Nu rest er nog maar één doel: landen op de maan.
Nadat de maanlander in februari door SpaceX gelanceerd werd, moest die heel wat snelheid zien te verkrijgen. Daarom draaide Beresheet eerst enkele rondjes rondom de aarde. Vandaag was het dan eindelijk zover en zou de robot een manoeuvre uitvoeren waarmee het aan de zwaartekracht van de aarde zou ontsnappen.
Dat manoeuvre werd met succes uitgevoerd. Maar goed ook, anders zou het toestel ergens in het zonnestelsel beland zijn.
Primeurs
Dat betekent overigens ook dat Israël zichzelf het zevende land ter wereld mag noemen dat erin slaagde om een ruimtetoestel in een baan rond de maan te lanceren. Als alles verloopt zoals gepland, zal de Israëlische robot volgende week, op 11 april, ook voet zetten op de maan. Daarmee zal Beresheet het allereerste privé-gefinancierde ruimtetuig zijn dat op de maan landt.
Zulke primeurs moeten vastgelegd worden, zo dacht ook de maanlander. Die vereeuwigde zijn ruimtemissie met een selfie waarop hijzelf, de Israëlische vlag en – hoe kan het anders – de maan staan. Op de achtergrond van de selfie pronkt overigens ook onze aarde.
AFPBeresheet, de Israëlische vlag, de maan en de aarde.
University of WarwickZo zou de planetoïde die om de witte dwergster cirkelt en een spoor van gas achterlaat eruit zien.
WETENSCHAP In de ‘puinschijf’ rond een witte dwergster is een klein object ontdekt dat mogelijk het overblijfsel is van een planeet. Het object ter grootte van een planetoïde draait op een afstand van slechts 500.000 kilometer om de compacte ster en heeft een omlooptijd van iets meer dan twee uur. Dit heeft astronomie.nl vandaag op gezag van het wetenschappelijke vakblad Science gemeld.
Witte dwergen zijn de compacte restanten - in feite de ingestorte kernen - van zon-achtige sterren die hun nucleaire brandstofvoorraad hebben verbruikt. Tegen het einde van hun bestaan zwellen zulke sterren op en blazen ze hun buitenste lagen uiteindelijk de ruimte in. Tijdens dat proces kunnen planeten die zich te dicht in de buurt van hun ster bevinden sneuvelen. Zo ontstaat een schijf van fijn en grof puin rond de voormalige ster, die dan niet veel groter meer is dan de Aarde.
Een internationaal team van astronomen bekeek het spectrum van de 410 lichtjaar verre witte dwerg - SDSS J1228+1040 - in het voorjaar van 2017 en 2018 met de Gran Telescopio Canarias op het Canarische eiland La Palma.
In dat spectrum vonden de wetenschappers kleine, regelmatige fluctuaties, veroorzaakt in het spectrum van de dode ster. Het ging daarbij niet om een dopplereffect, veroorzaakt door een schommelbeweging van de ster, maar om een periodiek optredende variatie in de intensiteit van een specifieke spectraallijn.
Spoor van gas
Een analyse laat zien dat deze fluctuaties waarschijnlijk te wijten zijn aan een klein hemellichaam - een “exoplantetoïde” - dat een lang spoor van gas achterlaat. Dat gas kan afkomstig zijn van het object zelf, maar ook van verdampend stof dat vrijkomt bij botsingen met kleiner puin.
De nu ontdekte planetoïde zou binnen die schijf om de witte dwerg draaien. Gezien de geringe afstand tot de ster moet hij een behoorlijk hoge dichtheid hebben, omdat hij anders allang aan de sterke getijdenkrachten ter plaatse zou zijn bezweken. Vermoedelijk bestaat het planeetje grotendeels uit ijzer en nikkel. Het object zou minstens vier en hooguit zeshonderd kilometer groot zijn.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
04-04-2019
NASA wil over 14 jaar voet op Mars zetten (en gaat over 5 jaar al terug naar de maan) - HLN.be
NASA wil over 14 jaar voet op Mars zetten (en gaat over 5 jaar al terug naar de maan) - HLN.be
Bron: NDTV
Photo NewsZo zouden de gebouwen op Mars eruit kunnen zien.
WETENSCHAP & PLANEETRuimtevaartorganisatie NASA hoopt tegen 2033 astronauten naar Mars te sturen. Om dat te verwezenlijken moeten andere zaken in het ruimteprogramma, zoals een nieuwe maanlanding in 2024, sneller vooruitgang boeken. Dat zei Jim Bridenstine, de hoogste bestuurder van de NASA gisteren.
De Amerikaanse vicepresident Mike Pence had NASA eerder al de opdracht gegeven om in 2024 een bemande missie naar de maan te sturen. Dat is vier jaar eerder dan oorspronkelijk door NASA was meegedeeld. Pence wil de missie vervroegen omdat het oorspronkelijke streven “niet goed genoeg is”.
De nieuwe datum is politiek gezien belangrijk omdat het mogelijk het laatste jaar van president Trumps tweede termijn zou kunnen zijn.
Veel experten vrezen echter dat NASA de deadline voor de nieuwe maanmissie niet zal halen omdat de bouw van de SLS (Space Launch System)-raket vertraging oploopt. Boeing, die instaat voor het bouwen van deze draagraket, slaagt er maar niet in om op schema te blijven.
Het is niet alleen de bedoeling om mensen op Mars te laten landen. We willen ook aantonen dat we op een andere planeet kunnen wonen
Bridenstine
Mars
Een missie naar Mars zou ruim twee jaar duren. Om op de rode planeet te komen, ben je zes maanden onderweg. Naar de maan reizen duurt ‘slechts’ drie dagen. En men kan niet zomaar vertrekken: de astronauten kunnen enkel naar Mars reizen als de planeet aan de dezelfde kant van de zon is gepositioneerd als de aarde. Dit komt slecht om de 26 maanden voor: dus in 2031, 2033, enzovoort.
“Het is niet alleen de bedoeling om mensen op Mars te laten landen”, zegt Bridenstine. “We willen ook aantonen dat we op een andere planeet kunnen wonen.”
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
