The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
20-01-2019
Morgenochtend kleurt maan felrood: bloedmaan, supermaan én totale maansverduistering - HLN.be
Morgenochtend kleurt maan felrood: bloedmaan, supermaan én totale maansverduistering - HLN.be
NASAEen bloedmaan.
WETENSCHAP Vergeet het niet morgen! Want na meer dan twee jaar wachten is er maandagochtend niet alleen een indrukwekkende en totale maansverduistering te zien, maar ook een bloedmaan én supermaan. Bij een maansverduistering staan de zon, de aarde en de maan op een lijn waardoor de aarde haar schaduw over de maan werpt en die rood kleurt.
Een groot deel van de Europeanen, Amerikanen en Afrikanen kunnen morgenochtend genieten van een totale maansverduistering. Ook in België zal de volledige maansverduistering zichtbaar zijn. Al moet je er wel vroeg voor opstaan en de weersomstandigheden moeten het toelaten.
Om 3.36 uur raakt de maan de bijschaduw van de aarde waardoor er al sprake is van een gedeeltelijke eclips. Een uurtje later schuift de maan verder in de kernschaduw van de aarde waardoor de maan stilaan roder kleurt.
Oproep: staat u in het holst van de nacht op om foto’s te maken? Stuur ons uw beelden
Om 6.12 uur naar boven kijken, zal wellicht het mooiste resultaat opleveren. Dan kan de volledig verduisterde maan verschillende tinten rood vertonen, afhankelijk van de samenstelling van de atmosfeer. Het zonlicht dat op dat moment door de atmosfeer van de aarde doordringt, kleurt immers rood.
De totale eclipsfase eindigt om 6.43 uur, en om 8.48 uur is de maansverduistering volledig voorbij. De maan zal dan net zijn ondergegaan. Wie deze maansverduistering mist, moet trouwens wachten tot 16 mei 2022. Dan vindt er nogmaals een eclips plaats omstreeks 5.50 uur.
Totale maansverduistering en supermaan
Er kan slechts sprake zijn van een volledige maansverduistering als er ook een volle maan is. Daarbij moet de kernschaduwkegel van de aarde de maan volledig bedekken. Overal ter wereld waar de maan op dat moment zichtbaar is, is er een totale eclips te zien. Omdat de maan morgen tamelijk dicht bij de aarde staat, is er trouwens ook sprake van een zogenaamde supermaan.
In de volksmond wordt zo’n totale eclips ook wel eens bloedmaan genoemd, omdat de maan dan eventjes rood kan kleuren. Afhankelijk van de samenstelling van de atmosfeer kan de kleur variëren van roestrood tot zeer helderrood. Hoe roder de maan kleurt, hoe meer stof er in de lucht hangt.
Jennifer KhordiAfhankelijk van de samenstelling van de atmosfeer kan de maan roestrood, helderrood of zelfs oranje kleuren (zoals hierboven in New York).
Waarnemen
Je mag gewoon met het blote oog naar die (helder)rode maan kijken. In tegenstelling tot de zonsverduistering is het veilig om zonder gespecialiseerde apparatuur naar de hemel te kijken. Het is vooral belangrijk dat je jezelf op een tamelijk donkere plaats bevindt: hoe donkerder, hoe indrukwekkender het resultaat. Een verrekijker kan ook altijd van pas komen.
AFPEen man fietst langs de Large Hadron Collider, voorlopig nog de grootste deeltjesversneller ter wereld.
WETENSCHAPIn het Zwitserse Genève bevindt zich nu al de grootste deeltjesversneller ter wereld, maar de natuurkundigen van het Europees Centrum voor Deeltjesonderzoek (CERN) hebben een nog veel groter project in petto. Ze willen een ‘Future Circular Collidor’ (FCC) bouwen, die vier keer groter is dan de de huidige LHC-cyclotron en 24 miljard euro zou kosten. Dat blijkt uit een conceptstudie.
De nieuwe deeltjesversneller zou bestaan uit een 100 kilometer lange tunnel, die deels onder het meer van Genève loopt. De huidige tunnel is 27 kilometer lang. De nieuwe onderzoekscapaciteit zou tegen ten laatste 2040 operationeel moeten zijn.
In een deeltjesversneller worden geladen deeltjes waaruit een atoom bestaat gigantisch versneld – zelfs tot de snelheid van het licht – om fundamenteel onderzoek te doen naar bijvoorbeeld het ontstaan van het heelal. Het CERN heeft momenteel de grootste deeltjesversneller ter wereld, maar andere landen zoals Japan en China hebben eigen bouwplannen.
In het FCC-project, dat in verschillende fases zou worden opgebouwd, zou tot tien keer meer energie kunnen worden geproduceerd dan vandaag, waardoor bijvoorbeeld de omstandigheden van vlak na de oerknal kunnen worden gesimuleerd en mogelijk nieuwe materie kan worden ontdekt.
Een internationaal panel moet wel nog het licht op groen zetten voor de bouw van de Future Circular Collidor.
apEen deel van de Hadron Collider in de tunnel van het CERN. Het CERN heeft momenteel de grootste deeltjesversneller ter wereld, maar andere landen zoals Japan en China hebben eigen bouwplannen.
EPAEen foto van het ontkiemde zaadje op de maan, dat eerder deze week werd vrijgegeven door het Chinese onderzoeksteam.
WETENSCHAPHet katoenzaadje dat in een laboratorium op de maan was ontkiemd, heeft een hevige temperatuurdaling niet overleefd. Volgens de Britse krant The Guardian deed een temperatuur van 170 graden onder nul het plantje, dat aan boord van een Chinese ruimtesonde ontkiemde, de das om.
Het plantje kwam tot leven in een luchtdichte cilinder met dank aan zonlicht op het maanoppervlak. Wetenschappers omschreven de groei van het zaadje als een mijlpaal.
Het zaadje volgde als primeur op een andere historische eerste keer: begin december landde een Chinese sonde op de achterkant van de maan. China doet met behulp van sonde Chang’e 4 onderzoek naar het maanoppervlak. In de cilinder zitten naast het katoenzaadje ook aardappelzaad, gist, en fruitvliegeitjes. Het onderzoeksteam had gehoopt op een mini-ecosysteem.
Volgens professor Xie Gengxin, de Chinese leider van het experiment, had zijn team verwacht dat het zaadje het niet zou overleven. Het is nu nacht op de maan en dat de temperaturen dan sterk dalen, is bekend. Nacht op de maan duurt ongeveer twee weken. Tijdens die periode neemt Chang’e 4 even pauze.
APWetenschappers denken nu te weten waarom de beelden op het Paaseiland geplaatst werden.
WETENSCHAPDe geheimzinnige beelden op het Paaseiland behoren tot de beroemdste sculpturen ter wereld. De beeldhouwwerken uit vulkanisch gesteente maken van het eiland in de Stille Oceaan een van de meest mysterieuze plekken op aarde. Wetenschappers denken nu te weten waarom de beelden op bepaalde plaatsen zoals kustgebieden werden gezet.
Paaseiland ligt bijna 3.700 kilometer ten westen van Chili en meer dan 2.000 kilometer van het meest nabij gelegen bewoonde land, en is daarmee een van de meest afgelegen eilanden ter wereld. Bijna duizend metershoge moai-beelden werden er tussen de 12de en 15de eeuw door de Rapa Nui gebouwd en herinneren aan de bloeiende civilisatie. Op het hoogtepunt van de moai-beschaving woonden er tien- tot twaalfduizend mensen.
Maar het doel van de beelden en bijhorende ceremoniële platforms, ook wel ahu genoemd, bleven grote raadsels voor wetenschappers. Ook vroegen onderzoekers zich af hoe de inwoners op zo’n afgelegen eiland overleefden met schaarse middelen. Zo was het een raadsel waar de inwoners, de Rapa Nui, hun drinkwater haalden. Voor die twee mysteries lijken wetenschappers nu een verklaring te hebben.
Volgens een nieuwe studie die gepubliceerd werd in het wetenschappelijk tijdschrift Plos One, werden de monolieten geplaatst om de weg naar drinkbaar water in de buurt van kustgebieden aan te wijzen.
Brak water
Een team wetenschappers onderzocht de locaties van 93 ahu’s en koppelde die aan drie factoren die de onderlinge strijd tussen nederzettingen bepaalden: landbouw, visgronden en de aanwezigheid van zoetwater. Men kwam tot de vaststelling dat de ahu’s overeen kwamen met locaties waar water naar beneden sijpelde en vervolgens de oceaan bereikte, meer bepaald plaatsen waar poreuze rotsen de oceaan ontmoeten.
Bij laagtij ontstond er vervolgens een zoetwaterstroom in de zee. Het zilte water zou drinkbaar geweest zijn en werd opgevangen door de Rapa Nui. Onderzoek van historische bronnen van Europese toonde immers aan dat de bevolking “grotendeels afhankelijk was van brak water en vrij veel uit de Stille Oceaan dronk”. De beelden zijn dus gepositioneerd op plekken waar zoet water te vinden is.
“Geen rituele plaatsen”
“Wat belangrijk is, is dat het onderzoek laat zien dat de locaties van de beelden geen rituele plaatsen zijn, maar geïntegreerd in het leven van de gemeenschappen”, aldus Carl Lipo, professor antropologie aan de universiteit van Binghamton.
“Op plaatsen waar enorme hoeveelheden zoet water te vinden was, zien we gigantische beelden”, zei Lipo ook nog. Daarmee willen de auteurs van het onderzoek ook suggereren ook dat de grootte van de moai-beelden en ahu de hoeveelheid en de kwaliteit van het water op de locatie aangeven.
RVChinese onderzoekers maakten unieke 360 graden beelden van het maanoppervlak openbaar.
WETENSCHAP & PLANEET Chinese onderzoekers hebben de allereerste beelden van de achterkant van de maan gelost. Het zijn 360° beelden, die tonen hoe de oppervlakte eruitziet. De omgeving kenmerkt zich door talrijke kraters van uiteenlopende grootte. Een grote uitdaging voor het plannen van de route die robotjeep Yutu-2 moet volgen.
Begin dit jaar landde er voor het eerst in de geschiedenis een onbemande Chinese ruimtesonde op “the dark side of the moon”, meer dan vijftig jaar na de eerste maanlanding.
Chang’e 4 landde op 3 januari in een gigantische inslagkrater aan de zuidpool, met als gevolg een historische landing en een grote technologische doorbraak. Minuten na de landing stuurde de sonde de eerste beelden naar de aarde. Die revolutionaire beelden tonen voor het eerst de structuur van de achterkant van het maanoppervlak.
Chinese experten bestempelden de missie vooraf als zeer veeleisend. De grote moeilijkheid was onder meer de communicatie met de aarde, omdat vanop de achterkant van de maan geen rechtstreekse radioverbinding mogelijk is.
Daarom brachten de Chinezen al in mei de transmissiesatelliet Queqiao (‘Eksterbrug’) in stelling, om signalen uit de radioschaduw door te kunnen sturen. De 360° beelden werden teruggestuurd via dezelfde satelliet, die opereerde op ongeveer 455.000 kilometer van de aarde, waar het zowel de aarde als de verste kant van de maan kan zien.
China noemt zijn missie naar de achterzijde van de Maan een “compleet succes”, zo heeft het staatspersbureau Xinhua vandaag gemeld. De maanmissie moet bewijzen dat China’s ambitieuze ruimtevaartprogramma grote vooruitgang boekt. Een nieuw ruimtestation is een andere belangrijke pijler van dat programma. Onderzoekers gaan alvast nu met de beelden aan de slag om het grondoppervlak grondig te kunnen analyseren en meer achtergrondinformatie te vergaren om zo’n station te kunnen bouwen.
WETENSCHAP & PLANEETEr is iets aan de hand met het magnetisch veld van onze planeet. Onderzoekers hebben ontdekt dat de magnetische noordpool steeds sneller opschuift naar het oosten. Zó snel dat er een dringende correctie nodig is om onze navigatieapparatuur op aarde nog correct te laten werken. Meer nog, sommige wetenschappers zien er zelfs een voorbode in van een ingrijpend verschijnsel.
De magnetische noordpool schuift al langer op van Canada richting Siberië en vorig jaar is hij de datumgrens overgestoken naar de oostelijke hemisfeer. De precieze beweging is niet voorspelbaar en fascineert wetenschappers al sinds de pool voor het eerst gelokaliseerd werd onder Canada, in 1831. In het midden van de jaren 90 van vorige eeuw begon hij opeens sneller te gaan en ging hij van 15 kilometer per jaar naar 55. Tegen 2001 zat hij al daardoor al onder de Noordelijke IJszee.
Normaal gezien zou het ‘World Magnetic Model’ – dat een beschrijving geeft van het magnetisch veld van de aarde en waarop alle moderne navigatietoestellen gebaseerd zijn – in 2020 een update krijgen, vijf jaar na de vorige. Maar het magnetisch veld verandert zó snel dat er een tussentijdse update moet worden gemaakt. Die stond oorspronkelijk gepland voor 15 januari, maar werd door de shutdown in de Verenigde Staten intussen uitgesteld naar 30 januari.
De vorige update in 2015 was onder een slecht gesternte begonnen. Want een jaar later vond een geomagnetische schok plaats diep onder Zuid-Amerika, waardoor het magnetisch veld al meteen aanzienlijk verschoof. Dat werd nog versterkt door de steeds snellere verschuiving van de magnetische noordpool. Begin vorig jaar kwam het ‘World Magnetic Model’ daardoor in de problemen. Het was zo onnauwkeurig geworden dat er een dringende update nodig was. (lees hieronder verder)
Getty Images/iStockphoto
Intussen proberen wetenschappers te achterhalen waarom het magnetisch veld zo drastisch verandert en er zijn verscheidene mogelijke verklaringen. Geomagnetische schokken zoals in 2016 kunnen bijvoorbeeld het gevolg zijn van hydromagnetische golven vanuit het binnenste van onze aarde. En het snel verschuiven van de magnetische noordpool kan gelinkt worden aan een snelle uitbarsting van vloeibaar metaal onder Canada. Die uitbarsting loopt uit en verzwakt het magnetische veld onder Canada, waardoor de pool opschuift naar Siberië.
Voorbode
Sommige wetenschappers zien er echter een voorbode in van het omkeren van de magnetische polen van de aarde. Daardoor zou de magnetische noordpool de magnetische zuidpool worden en omgekeerd. Dat kan verregaande gevolgen hebben, onder meer voor het stroomnet en voor onze communicatiesystemen. Het zou ook het leven aan de aardoppervlakte blootstellen aan hogere dosissen straling van de zon en de ruimte doordat ons magnetisch veld erdoor verzwakt.
Dat omkeren is iets dat normaal gezien om de 200.000 tot 300.000 jaar gebeurt. De recentste ommekeer dateert echter al van 780.000 jaar geleden, waardoor sommige wetenschappers denken dat het niet lang meer zal duren eer er een nieuwe aankomt.
Hoe snel de ommekeer exact gaat? De wetenschap krijgt het voorlopig niet preciezer dan “in een paar duizend jaar”, maar de gevolgen zijn wel de hele tijd te voelen. “Er wordt algemeen aanvaard dat tijdens de ommekeer het magnetische veld verzwakt tot 10 procent van zijn volledige potentieel”, aldus Brad Clement van de Florida International University. “Als het verzwakt is, draaien de polen ongeveer 180 graden, waarna het magnetische veld weer sterker wordt in de omgekeerde richting. En dat kan dus duizenden jaren duren.”
WETENSCHAP & PLANEETWetenschappers hebben een herhaald radiosignaal opgevangen van diep in de ruimte. Het zou afkomstig zijn van een sterrenstelsel 1,5 miljard lichtjaar van ons vandaan, zo staat te lezen in het wetenschappelijk tijdschrift Nature. Het is nog maar de tweede keer dat iets dergelijks wordt waargenomen en onderzoekers hebben geen idee waar het signaal vandaan komt. Ze hopen dat de nieuwe waarneming kan helpen om het mysterie te doorgronden.
Er is al veel gespeculeerd over de uitstoot van radiosignalen in de ruimte. Ze zouden kunnen voortkomen uit een heel gamma aan bronnen, van exploderende sterren tot – jawel – ruimtewezens, maar de ware toedracht is nog altijd niet bekend. Opmerkelijk: ze duren maar een milliseconde, maar ze bevatten evenveel energie als wat de zon uitstoot in 12 maanden tijd.
Het opwindende aan de nieuwe waarneming is dat het om een herhááld radiosignaal gaat. Het kwam zes keer en leek van dezelfde plaats afkomstig. Bij de meer dan 60 snelle uitstoten van radiosignalen die al werden waargenomen, was er nog maar één van dat type.
“Dat er nu een tweede waarneming is, doet vermoeden dat er nóg meer kunnen zijn”, aldus Ingrid Stairs van het Canadian Hydrogen Intensity Mapping Experiment (CHIME) in British Colombia, dat de ontdekking deed. “En hoe meer gegevens we hebben, hoe groter de kans dat we deze kosmische puzzel op een dag kunnen oplossen: waar komen ze vandaan en waardoor worden ze veroorzaakt?” (lees hieronder verder)
CHIMECHIME bevindt zich in Okanagan Valley en bestaat uit vier semi-cilindrische antennes. Die scannen elke dag de volledige noordelijk hemel.
In totaal namen de wetenschappers 13 uitbarstingen waar in een periode van 3 weken tijd. Opvallend is dat de bron een heel breed gamma aan frequenties uitstootte. Zo werden er zeker 7 opgenomen op 400 MHz, de laagste frequentie waarop de signalen ooit werden waargenomen. Het houdt ook in dat er misschien nog meer kunnen zijn op nóg een lagere frequentie. Een frequentie die zo laag is dat de CHIME ze niet eens kan oppikken.
Bronnen
“We weten nu dat de bronnen radiosignalen kunnen produceren op een lage frequentie en dat die golven aan hun omgeving kunnen ontsnappen en niet te veel uiteenvallen voor ze de aarde bereiken en waargenomen kunnen worden. Dat zegt ons iets over de omgeving waar ze vandaan komen en de bron. Het geeft ons meer stukjes om de puzzel op te lossen”, aldus Tom Landecker van CHIME.
opmerkingen peter2011
The CHIME telescope in British Columbia will search our universe for phenomena such as fast radio bursts, pulsars and more.
(CHIME, Andre Renard, Dunlap Institute for Astronomy & Astrophysics, University of Toronto)
This visible-light image shows the host galaxy of the fast radio burst FRB 121102.
WETENSCHAPOok in 2019 gaat de mensheid weer duchtig op zoek naar buitenaards leven. Ook buiten ons eigen zonnestelsel kan dat theoretisch voorkomen op exoplaneten in de “bewoonbare zone” aka “Goudlokjegebied”. Amateurastronomen hebben er nu zo eentje ontdekt. Het gaat om een tot nu toe gemiste en erg zeldzame superaarde, gespot in de waarnemingsgegevens van de intussen niet meer operationele Kepler-satelliet van NASA.
Sinds de jaren negentig zijn er al zo’n 4.000 exoplaneten ontdekt. Dat zijn planeten die niet, zoals de aarde, rond de zon draaien maar rond andere sterren. Slechts enkelen bevinden zich in het leefbare ‘Goudlokjegebied’ van hun ster, dat de juiste afstand van de planeet aanduidt ten opzichte van de ster aanduidt om de aanwezigheid van vloeibaar water mogelijk te maken. Het is een zone waar het niet te warm en niet te koud is voor eventueel leven. In ons zonnestelsel valt naast de Aarde alleen Mars binnen die bewoonbare zone.
Maar er zijn nog miljarden andere sterren dan de zon, waarrond eveneens miljarden exoplaneten cirkelen. Op een deel daarvan zou er dus theoretisch leven mogelijk zijn. De Kepler-satelliet is ontworpen om exoplaneten op te sporen en de telescoop is daarin succesvol.
In 2005 werden ook de eerste superaardes ontdekt, rotsachtige planeten met een massa groter dan die van de Aarde maar kleiner dan die van Uranus of Neptunus. Superaardes komen in ons zonnestelsel niet voor, wél daarbuiten. De eerste die ontdekt werd, was Gliese 876 d, die rond de rode dwerg Gliese 581 tolt. In 2007 kwam dan de eerste superaarde in de bewoonbare zone in het vizier: Gliese 581 d. Sinds 2013 zijn er nog vijf nieuwe superaardes ontdekt die eventueel leefbaar zijn.
Ron Miller/NASAblueshiftEen artistieke impressie van superaarde 55 Cancri e.
En nu dus opnieuw. De exoplaneet kreeg de naam K2-288Bb mee, ligt op 226 lichtjaren van de Aarde en is ongeveer twee keer zo groot als onze planeet. Een exoplaneet van deze omvang is uitzonderlijk. Ze bevindt zich in het dubbelstersysteem K2-288 in het sterrenbeeld Stier. Die twee sterren liggen op 8,2 miljard kilometer van elkaar, ongeveer zes keer de afstand tussen Saturnus en de zon. De meest heldere ster van de twee is ongeveer de helft in grootte en massa van onze zon, de andere is ongeveer een derde van de omvang en massa van de zon. K2-288Bb draait rond de kleinere, minder heldere ster in 31,3 dagen. Daarom staan de twee sterren mogelijk leven op de planeet niet in de weg, stelt een paper van onder anderen Abraham Loeb van de Harvard-universiteit. De superaarde kan volgens NASA een rotsachtige of een gasrijke planeet zoals Neptunus zijn en is half zo groot als deze laatste.
“Een erg opwindende vondst”, beweert Adina Feinstein, studente aan de University of Chicago en hoofdauteur van de paper hierover die in The Astronomical Journal zal verschijnen.
NASA-GSFCEen illustratie van de Transiting Exoplanet Survey Telescope (TESS).
WETENSCHAP NASA-telescoop Tess heeft een derde kleine planeet buiten ons zonnestelsel ontdekt. Dat werd deze week bekendgemaakt tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
De nieuwe planeet, die voorlopig de weinig tot de verbeelding sprekende naam HD 21749b kreeg, cirkelt rond een heldere dwergster die zo’n 53 lichtjaren van haar verwijderd is in het sterrenstelsel Reticulum.
HD 21749b heeft ongeveer 36 dagen nodig om rond de ster te draaien. De oppervlaktetemperatuur van de planeet bedraagt naar schatting ongeveer 149 graden Celsius. Dat is vrij koel, gezien de nabijheid van haar ster die bijna even helder is als de zon. De exoplaneet is ongeveer drie keer groter dan de aarde en valt daarom in de categorie van een ‘sub-Neptunus’.
Geen rotsachtige bodem
Verrassend genoeg is ze 23 keer zwaarder dan de aarde. De kans is echter klein dat er sprake is van een rotsachtige bodem. “We denken dat deze planeet niet zo gasachtig is als Neptunus of Uranus, die voornamelijk uit waterstof bestaan en winderig zijn” zegt Diana Dragomir, postdoctoraal onderzoeker bij MIT die het onderzoek leidde.
Lichtdipjes
Sinds de lancering in april 2018 speurt TESS het heelal af op zoek naar dipjes in het licht van ongeveer 200.000 nabijgelegen sterren. Dergelijke dipjes wijzen meestal op een planeet die voor een ster passeert.
Daarnaast hebben de onderzoekers ook mogelijk bewijs gevonden voor een andere planeet. Indien dat bevestigd wordt, zou het de eerste planeet zijn die Tess ontdekt met dezelfde omvang als de Aarde.
MILIEUWist je dat het dieper gelegen deel van de Stille Oceaan enkele eeuwen achterloopt? Dat betekent dat dat gedeelte van de oceaan nog niets ondervindt van de klimaatopwarming. Meer zelfs: het diepste deel koelt nog steeds af. Een recente studie gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschriftScience legt uit hoe dat precies komt.
Enkel het diepste gedeelte van de Stille Oceaan loopt enkele eeuwen achter. Datzelfde diepe gedeelte is eigenlijk nog bezig met het verwerken van de Kleine IJstijd: die duurde van de vijftiende tot en met de negentiende eeuw en het was tot wel twee graden kouder dan de gemiddelde temperatuur van vandaag. Al lijkt twee graden niet veel, in werkelijkheid is dat een behoorlijk groot verschil. Zeker wat klimaatverschijnselen betreft. De bovenste laag van de oceaan stijgt overigens wel gewoon in temperatuur. Sinds 1971 is de oceaantemperatuur om de tien jaar 0,1 graden Celsius warmer geworden. Die stijging in temperatuur zou gelden voor het water tot op een diepte van minstens 3.000 meter.
Maar hoe kan het dan dat een deel van de oceaan zich nog steeds in de Kleine IJstijd waant? Krachtige zeestromen zorgen dat het water in de oceaan circuleert. Die ondoordringbare zeestroom zorgt ervoor dat de onderste laag tot zelfs duizenden jaren lang niet in contact komt met ook maar een streepje zonlicht. Bijgevolg is er geen sprake van een temperatuurstijging.
Veranderingen in het klimaat “Ons doel was om een model te ontwikkelen dat laat zien hoe de diepere oceaan reageert op veranderingen in het klimaat”, aldus Peter Huybers, een van de onderzoekers. Het resultaat is een model dat suggereert dat de dieper gelegen delen van de oceaan nog bezig zijn met afkoelen.
Klimaatopwarming
De oceaan speelt een belangrijke rol bij de klimaatopwarming. Doordat er zulke grote verschillen blijken te zijn tussen de bovenste en onderste laag van de oceaan stellen de onderzoekers zich nu de vraag hoeveel warmte de oceaan in werkelijkheid absorbeerde. Die vraag dient beantwoord te worden door bijkomend onderzoek.
De bewoners van de Nieuw-Zeelandse kuststad Tauranga keken gisterenavond vol bewondering naar de lucht. Een vuurbal kleurde daar even de lucht. Ravi Jagtiani, die zichzelf een “vuurbal-jager” noemt, zegt dat het wel eens een verouderde Russische satelliet zou kunnen zijn. “Ik denk dat het gaat om de satelliet Kosmos 2430”, zegt hij. Rekening houdend met de timing van de veroudering en het pad van de satelliet waren volgens de man voorspellingen gedaan dat Kosmos 2430 dit weekend terug door de atmoseer van de Aarde zou razen. Bill Thomas van de Auckland Astronomical Society zegt dat het een satelliet kan zijn, maar gaat toch eerder uit van een meteoriet.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
05-01-2019
Tempel Mexicaanse vruchtbaarheidsgod blootgelegd waar gruwelijke rituelen plaatsvonden: hogepriesters vilden menselijke offers en trokken hun huid aan - HLN.be
Tempel Mexicaanse vruchtbaarheidsgod blootgelegd waar gruwelijke rituelen plaatsvonden: hogepriesters vilden menselijke offers en trokken hun huid aan - HLN.be
REUTERSEen van de twee stenen hoofden die werd ontdekt.
WETENSCHAPIn Mexico hebben archeologen voor het eerst een duizend jaar oude tempel en offerplaats gewijd aan de vruchtbaarheidsgod Xipe Totec ontdekt. Om hun “Gevilde Heer” te eren, offerden de inheemse volkeren een keer per jaar menselijke offers die voor de tempel gevild werden, waarna hogepriesters zich in de huid van de slachtoffers kleedden.
Tijdens het jaarlijkse ‘feest’ Tlacaxipehualiztli, letterlijk vertaald ‘de huid van de gevilden dragen’, offerden de inheemse inwoners gevangenen om zo in de gunst van Xipe Totec te komen, zo noteerden de Spaanse overheersers die honderden jaren geleden op de Azteekse stammen stootten bij hun verkenning van het Mexicaanse binnenland. De gevangenen werden gedood in een soort gladiatorengevecht of met pijlen doorboord. Daarna werden ze gevild en hogepriesters trokken hun huid aan als symbool van wedergeboorte. Het hart werd uit het lichaam gesneden en eveneens geofferd.
Met de ontdekking van de tempel is er nu ook voor het eerst tastbaar bewijs van dat gruwelijke verhaal. De tempel werd blootgelegd op de site Ndachjian-Tehuacán in de centrale deelstaat Puebla. Ze bestaat uit twee offeraltaren en drie sculpturen: twee 70 centimeter grote en 200 kilogram zware stenen hoofden en een 80 centimeter grote torso. Ze moeten het huidloze lichaam van Xipe Totec voorstellen. De torso heeft bijvoorbeeld twee handen aan de linkerarm: een van de god zelf en een van de gevilde slachtoffers. In de buik zit een gat waar waarschijnlijk een groene steen zat.
De tempel werd waarschijnlijk gebruikt tussen het jaar 1000 en 1250 door de Popoloca-stam. Die groep werd later door de Azteken overwonnen, die hun rijk over Mexico uitbreidden tot de Spanjaarden arriveerden. Ook de Azteken bleven Xipe Totec aanbidden.
REUTERS
REUTERS
De ontdekte sculptuur van de torso is ongeveer 80 centimeter groot, heeft twee handen aan zijn linkerarm ene en gat in zijn buik.
REUTERS
REUTERS
De archeologische site van Ndachjian-Tehuacan in Puebla.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
04-01-2019
Robot start eerste verkenning op achterzijde maan - HLN.be
Robot start eerste verkenning op achterzijde maan - HLN.be
Bron: Belga
EPAHet robotvoertuig 'Jade Rabbit 2' heeft de Chinese ruimtesonde Chang'e verlaten.
WETENSCHAPHet robotvoertuig ‘Jade Rabbit 2’ heeft de Chinese ruimtesonde Chang’e verlaten en de eerste sporen op de achterkant van de Maan achtergelaten. De rover verliet het ruimtetuig gisteravond laat, zo maakte het Chinese ruimtevaartburaeu (CNSA) vandaag bekend.
De sporen in de “losse maanondergrond” zijn op beelden vastgelegd, die via de satelliet Queqiao naar Aarde zijn doorgestuurd.
Chang’e 4 landde gisteren op de achterkant van de Maan, in het Zuidpool-Aitken-bekken, een gigantische inslagkrater aan de zuidpool. China is zo het eerste land dat een object neerzette op de achterzijde van onze natuurlijke satelliet.
BELGA/AFPDe Large Magellanic Cloud (LMC) is een dwergsterrenstelsel dat zich zo'n 163.000 lichtjaren van ons Melkwegstelsel bevindt.
WETENSCHAPVerwoest de klimaatverandering onze aarde niet dan wel een kosmische ontploffing van ons sterrenstelsel. Astrofysici berekenden immers dat dwergsterrenstelsel LMC op rampkoers ligt met ons Melkwegstelsel. Het resultaat zou spectaculair vuurwerk opleveren, al zou je het niet kunnen navertellen.
Een crash tussen het dwergsterrenstelsel LMC en ons Melkwegstelsel zou de aarde alsook een deel van ons sterrenstelsel opblazen. Dat blijkt uit een computersimulatie van astronomen aan de Durham University in het Verenigd Koninkrijk.
Eerder al deelden astronomen een soortgelijk bericht. Volgens dat bericht zou het Andromedastelsel onze aarde uiteindelijk verwoesten. Nu blijkt echter dat een kleiner dwergsterrenstelsel met de naam Grote Magelhaense Wolk of Large Magellanic Cloud (LMC) onze kant op gaat en de aarde kan verwoesten over zo’n 2,5 miljard jaar. De kosmische aanvaring met het Andromedastelsel werd pas over acht miljard jaar voorspeld.
Momenteel is het dwergsterrenstelsel zo’n 163.000 lichtjaren van ons Melkwegstelsel verwijderd. Het beweegt zich voort met een snelheid van 250 kilometer per seconde, weg van ons sterrenstelsel. Maar volgens de computersimulaties zal het sterrenstelsel op een zeker moment vertragen en rechtsomkeer maken, richting het Melkwegstelsel. “Als dat gebeurt, zullen onze afstammelingen niet in staat zijn om zich te weren”, aldus Carlos Frenk, kosmoloog aan de Durham University.
Armageddon
Om te besluiten met een positieve noot: “LMC is groot maar het dwergsterrenstelsel zal ons sterrenstelsel niet volledig verwoesten. Dat zou het Andromedastelsel wel verwezenlijken. Een botsing met dat sterrenstelsel zou een armageddon betekenen”.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
03-01-2019
Iedereen wil weer naar de maan: Chinees experiment met planten en rupsen zou eerste stap naar bemand maanstation kunnen zijn
Iedereen wil weer naar de maan: Chinees experiment met planten en rupsen zou eerste stap naar bemand maanstation kunnen zijn -HLN.be
AP
WETENSCHAPChina is er als eerste ooit in geslaagd om een ruimtetuig neer te zetten op de achterkant van de maan. Dat gaat onder meer proberen om daar leven te laten gedijen, zodat een langdurig menselijk verblijf er mogelijk wordt. Een ambitie die het deelt met alle andere ruimtevaartnaties — want de maan is plots weer populair.
De Chinese ruimtesonde Chang’e 4 die landde in een krater op de zuidpool van de maan, heeft een soort van serre aan boord. Het gaat om een hermetisch afgesloten vat uit aluminium dat een voedingsbodem, water, plantenzaden en poppen van zijderupsen bevat. Bedoeling is dat de zaden ontkiemen en zuurstof verspreiden, waarna de rupsen kunnen ontpoppen, koolstofdioxide voortbrengen en zorgen voor bemesting van de plantengroei. Dat beperkte ecosysteem zou een eerste stap moeten zijn in het creëren van levensomstandigheden die een langdurig menselijk verblijf op de maan mogelijk maken.
Het is geen toeval dat die eerste stap door de Chinezen wordt gezet, want dat land was vijf jaar geleden al de eerste in bijna vier decennia tijd om te landen op de maan. Terwijl die satelliet van onze aarde in de jaren zestig nog het voorwerp van een heuse wedloop was — waarbij de Russen er als eerste landden en de Amerikanen er de eerste mens voet lieten zetten — wou er sinds de jaren tachtig niemand nog naartoe. Alsof we er alles wel hadden gezien. Het was vooral de opkomst van de nieuwe ruimtevaartnaties — behalve China ook Europa, India en Japan — die voor een nieuwe belangstelling zorgde. Dat had deels te maken met hun mindere ervaring: terwijl de Amerikanen al droomden van Mars, keken de nieuwkomers uit naar een haalbaarder doel.
Op de maan valt nog altijd veel te ontdekken, want tot gisteren had de mensheid daar dus letterlijk nog maar één kant van gezien. En de vrij recente bevindingen dat er bergtoppen zijn waarop de zon altijd schijnt (waardoor het energieprobleem van een langdurig maanverblijf met zonnepanelen verholpen kan worden) en dalen met enorme voorraden ijs (dat niet alleen gebruikt kan worden om te drinken, maar ook om waterstofmotoren aan te drijven) brachten een heuse kolonisering van het hemellichaam stukken dichterbij. Plannen om binnen dit en tien jaar weer mensen naar de maan te sturen en daar ergens in de jaren dertig een heus maanstation te bouwen, bekoren nu weer iedereen.
Zo’n maanstation zou dienstig kunnen zijn om er grondstoffen te winnen — een mogelijkheid die heel nadrukkelijk onderzocht zal worden wanneer Russen en Europeanen in 2023 het Chinese voorbeeld volgen met een landing op de achterkant van de maan. De Amerikanen hopen in datzelfde jaar voor het eerst in een halve eeuw tijd weer een bemande vlucht rondom de maan te maken. Al die ijver zou laten vermoeden dat er een nieuwe wedloop ontstaat, maar specialisten denken eerder dat er nog verdergaande samenwerking noodzakelijk zal zijn. Als voorbeeld kan het ISS dienen, het ruimtestation waarin Amerikanen, Russen, Europeanen en Japanners mekaar letterlijk vonden.
Met China samenwerken ligt nog moeilijk voor de Amerikanen, omdat zij een wet hebben die dat verbiedt, maar landen zoals Duitsland, Nederland en Zweden hebben nu al apparatuur aan boord van de Chinese sonde Chang’e 4. In de VS zal het sowieso vooral een politieke vraag zijn hoever de maanexploratie kan gaan. Daar krijgt de NASA dezer dagen nog maar een schijntje van het budget waarover het in zijn glorietijd in de jaren zestig beschikte. Toen liep dat op tot meer dan 4 procent van de totale overheidsuitgaven, terwijl dat de voorbije jaren nog hooguit een halve procent bedroeg. Maar waar president Obama de ambitie van zijn voorganger Bush om terug mensen naar de maan te brengen teruggeschroefd heeft, lijkt Trump daar wel weer veel voor te voelen.
NASA/JHUAPL/SwRI; sketch courtesy of James Tuttle KeaneLinks de eerste foto van Ultima Thule, rechts een artistieke impressie ervan.
WETENSCHAPDe gisteren door de Amerikaanse sonde New Horizons voorbijgescheerde ijsdwerg Ultima Thule lijkt op een bowlingkegel, zo heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA meegedeeld. Ultima Thule bevindt zich op zowat 6,4 miljard kilometer van ons, de sonde New Horizons is met de passage op 3.500 kilometer afstand het verst verwijderde door mensenhanden gebouwd explorerend ruimtetuig. Dat heeft de scheervlucht overleefd.
Uit beelden blijkt het object in de Kuipergordel te lijken op een bowlingkegel van 32 op 16 kilometer, aldus NASA. Anderen zien in de vorm een pindanootje of een halter.
Mogelijk gaat het om twee objecten die rond elkaar wentelen. Een al ontrafeld mysterie is dat Ultima Thule ronddraait als een propeller met zijn rotatie-as grosso modo naar New Horizons gericht. Dat verklaart waarom in vroegere foto’s de helderheid niet bleek te variëren met de rotatie. Hoe lang die duurt is nog niet uitgemaakt.
New Horizons is gisteren voorbij een asteroïde gevlogen, zoals de bedoeling was. Dat gebeurde op 6,6 miljard kilometer afstand van de aarde. Nog nooit is een object zo ver weg van dichtbij bestudeerd. De sonde heeft de rots Ultima Thule van dichtbij op allerlei manieren opgemeten. Daarna stuurde hij een levensteken naar de aarde. De harde schijf zit vol gegevens, die in de komende jaren beetje bij beetje worden verstuurd, aldus de missieleiding.
De sonde blijft in de komende dagen en maanden data en foto’s naar de Aarde sturen. Binnen de twintig maanden moeten alle wetenschappelijke data binnen zijn over het object dat meer kan leren over het ontstaan van ons zonnestelsel. Vandaag worden overigens nog meer beelden verwacht.
First image of #UltimaThule! At left is a composite of two images taken by @NASANewHorizons, which provides the best indication of Ultima Thule's size and shape so far (artist’s impression on right). More photos to come on Jan 2nd! http://bit.ly/flyby-photo
De eigenlijke missie van New Horizons was de eerste gedetailleerde verkenning van de dwergplaneet Pluto en haar manen. Dat gebeurde in 2015, negen jaar na de lancering in 2006. Volgens de NASA blijft de sonde de ijzige Kuipergordel exploreren tot minstens 2021. Als de sonde blijft werken, wil de vluchtleiding over een paar jaar weer langs een ruimterots scheren, nog verder weg. Die bestemming is nog niet geselecteerd. Rond 2047 bereikt de New Horizons de rand van ons zonnestelsel, maar dan werkt hij waarschijnlijk niet meer. Aan boord van de sonde is ook de as van de man die in 1930 Pluto heeft ontdekt, sterrenkundige Clyde Tombaugh (1906-1997).
De naam van de asteroïde, Ultima Thule, komt van de oude Grieken en Romeinen. Voor hen was Thule een mythisch eiland in het hoge noorden. Ultima Thule, wat ‘voorbij Thule’ betekent, geeft aan dat de sonde “voorbij de grenzen van de bekende wereld” gaat, aldus de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
WETENSCHAPDe Chinese sonde Chang’e-4 zou donderdag als eerste neerstrijken op de vrij onbekende achterzijde van de Maan, zo citeren berichten op Twitter de Chinese staatstelevisie.
Op 8 december lanceerde een Lange Mars-3B draagraket de Chang’e-4. Op 12 december is de sonde in een baan rondom de Wachter van de Aarde gekomen. Zondag is die gewijzigd in een elliptische baan met een dichtste punt op ongeveer 15 km en een hoogste punt op zowat 100 km hoogte, meldde het officiële persbureau Xinhua.
Die baan moet toelaten om als eerste door mensenhanden gebouwd tuig te landen op de “Dark Side of the Moon”, of de achterzijde van de Maan. Die zien we nooit en is bij wetenschappers ook nog niet zo bekend. De landing zou voor donderdag omstreeks 01.00 uur Belgische tijd gepland zijn.
De Chinese Maanverkenner omvat een lander en een robotjeep.
REUTERSOp 8 december lanceerde een Lange Mars-3B draagraket de Chang'e-4.
Photo NewsIllustratiebeeld: de sonde New Horizons scheert langs het object Ultima Thule. Het is het verste object dat ooit is bestudeerd door de mens.
WETENSCHAPDe sonde New Horizons van het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA heeft vandaag zoals aangekondigd een nieuw record neergezet. De sonde scheerde langs een object met de naam Ultima Thule, en bereikte op dat moment het verste object dat ooit door de mens werd bestudeerd, zo kondigde wetenschappelijk missieleider Alan Stern aan.
De sonde richtte om 06.33 uur Belgische tijd haar camera’s op Ultima Thule. Deze ijzige steenklomp in de Kuipergordel bevindt zich op zowat 6,4 miljard kilometer van ons, 1,6 miljard kilometer verder dan de baan van de dwergplaneet Pluto. “Nooit eerder heeft een ruimtetuig een object bestudeerd dat zo veraf gelegen is”, aldus Stern. Wetenschappers hopen dat de observatie van Ultima Thule meer kennis oplevert over hoe het zonnestelsel is ontstaan.
De Kuipergordel is een omvangrijke regio in ons zonnestelsel dat potentieel miljarden kleine objecten herbergt die afstammen van de vorming van ons planetair stelsel en die de sleutel kunnen zijn om dit proces te begrijpen, zegt de NASA.
AP
Eerste signaal
De sonde vloog op een afstand van ongeveer 3.500 kilometer voorbij het object en schoot normaal gezien in enkele seconden tijd zowat 900 beelden. Een grondstation van de NASA in Madrid heeft ook al een eerste signaal ontvangen van de sonde nadat die langs Ultima Thule was gescheerd. Ingenieurs begonnen daarop de status van de onderscheiden subsystemen van het ruimtetuig na te trekken. Een eerste onderzoek leert dat de subsystemen van de sonde in orde zijn, aldus NASA TV. Dat duidt erop dat de sonde tijdens haar verst verwijderde scheervlucht ook data heeft vergaard.“We hebben een gezond ruimtetuig. We hebben juist de verst verwijderde scheervlucht achter de rug”, zei missie-operatieshoofd Alice Bowman. De scherpste foto’s zouden morgen onze planeet bereiken.
New Horizons is in januari 2006 op Cape Canaveral gelanceerd om in het bijzonder de dwergplaneet Pluto gedetailleerd te verkennen. Dat gebeurde ook in 2015. Het was de Amerikaans-Europese Hubble Ruimtetelescoop die in 2014 Ultima Thule heeft ontdekt.
APDe sonde OSIRIS-REx kwam op 3 december na een reis van meer dan twee jaar en twee miljard kilometer aan bij de asteroïde Bennu.
WETENSCHAPEen sonde van het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA is gisteren in een baan rond een asteroïde gekomen, om er later stalen van naar onze planeet te brengen.
Planetoïde Bennu is het kleinste object in de kosmos waar ooit een door mensenhanden gemaakt tuig rond heeft gedraaid. De sonde OSIRIS-REx kwam op 3 december na een reis van meer dan twee jaar en twee miljard kilometer aan bij Bennu, een object dat aan 100.000 kilometer op meer dan 110 miljoen kilometer van ons rond onze ster wentelt. De verkenner stabiliseerde zich toen op 7 kilometer van de asteroïde.
Nadat de één miljard dollar kostende Osiris-Rex zijn doelwit wekenlang nauwgezet had bestudeerd, kwamen de motoren gisteren om 20.43 uur acht seconden tot ontbranding om perfect in een baan rond de koolstofrijke Bennu te komen, aldus de NASA.
Potentieel gevaar
Dat hemellichaam heeft een diameter van slechts 492 meter. In juli 2020 moet de sonde stalen nemen van de asteroïde. Die landen in een soort container in september 2023 in de Amerikaanse staat Utah. Bennu geldt als een potentieel gevaarlijke asteroïde voor ons. Er is 1 kans op 2.800 dat het ding rond het jaar 2135 met ons in botsing komt.
Wetenschappers hopen dankzij de missie meer te leren over het ontstaan van ons zonnestelsel.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
First image of #UltimaThule! 
