Als intro even deze vraag op de site van Poezie-Centraal en het antwoord van Johanna M. Pas:

P-C: Heeft de Corona-crisis jou al geïnspireerd tot een gedicht of denk je dat dat in de toekomst nog het geval zal zijn?

JP: Nee, dus. Meer tijd om te schrijven is er niet. En als die tijd er wel zou zijn, weet ik niet of ik er nu over zou kunnen schrijven. Crisissen zoals deze - net zoals kanker hebben drie jaar geleden.- hebben op mijn schrijven een verlammend effect. Zeker op mijn poëzie. Mijn pen lijkt dan te klein om de grootsheid van wat me overkomt te vatten. Ik heb dan meer behoefte aan een hamer en een aambeeld, iets om heel hard op te slaan. Pas als er tijd overheen is gegaan en alles bezonken en verteerd is - en als humus op de bodem van mijn voeten ligt - slaag ik erin erover te schrijven. Ik voel een grote bewondering (en jaloezie) voor schrijvers die op het moment zelf hun pen als wapen tegen de werkelijkheid kunnen gebruiken.

Poëzie schrijven lukt mij pas als in mijn hoofd een stilte valt.

Voel me idem dito! Dankje, Johanna!

Alhoewel ik niet verlang naar een hamer en een aambeeld, maar naar een wolk waarin ik mij kan verbergen. Of ik wil de schaduw van een dennentak bestuderen in het maanlicht. Of ik wil uit wanhoop een douche nemen in een ijskoude rivier. Of ik schrijf een gedicht.

1. Woman watching the shadow of a pine branch cast by the moon
This picture illustrates a verse by the celebrated haiku master Takarai Kikaku (1661-1707): "Bright moon - across the tatami mats shadows of pine branches" (printed October 1885). Stevenson* points out that, based on the hairstyle, the round uchiwa fan, and several other style elements, this design probably is a homage to Utamaro (1754-1806)

2. Moon of pure snow at Asano River (Asanogawa seisetsu no tsuki)
The girl plunging into the icy Asano River with her hands clasped in prayer is Chikako. She hopes that her suicide will persuade government officials to release her father, Zeniya Gohei (1773-1855), from prison. However, her sacrifice fails to impress the authorities, and her father eventually dies in prison. Two startled cranes, often seen as a symbol of justice and longevity, are fleeing from the scene. Together with the reeds they form an essential part of the beautiful triangular design.

3. Michizane composes a poem by moonlight
Sugawara no Michizane (845-903 AD) was a courtier who was posthumously deified as Tenjin, the god of music, literature, and calligraphy. At age eleven, he composed the following poem in classical Chinese form: “The moon glimmers like bright snow, and plum blossoms appear like reflected stars - Ah! The golden mirror of the moon passes overhead as fragrance from the jade chamber fills the garden.” (printed January 1886)

19-04-2020 om 00:00 geschreven door nicole2  

Authentiek ontbijt - registratie van een chat
Nu maar pas wakker.
Onthutst keek zij naar de broodkruimels onder tafel, zij zag het witte walmen boven de Pure Mist verstuiver, rook de pittige citrusgeur, hoorde de klokken luiden voor de zoveelste Covid19 dode.

Zij dacht aan verdriet, wou er eigenlijk niet aan denken, sloot haar kanalen, nipte van haar koffietje, een mix uit Guatemala, Colombia en Kenia, met liefde bereid door zorgzame handen in de nacht. Droefheid, sprak zij, wat is droefheid? Treurnis, hartzeer, melancholia, saudade, suerte? Wij zijn te verdrietig om nog droef te kunnen zijn. En als we echt door en door treurig zijn, als we echt lijden, kunnen we het niet zeggen (soms).
Al die dode oudjes in de verpleeghuizen...

Zij vond geen tranen. Wordt dan maar eens 80, lig dan verschrompeld, op je buik nog wel, eenzaam en gerimpeld in je bedje...
Buiten schijnt een harde zon, het licht bezorgt haar kriebels, ze niest en niest, opent zich, danst en danst. De dag begint.
(Yasmin)

Het zijn natuurlijk sowieso droeve tijden, waarin we, en dat is anders niet het geval (bijvoorbeeld met griep) elke dag over het aantal doden wereldwijd geïnformeerd worden. Ook bekendere mensen, uit de showbizz, het openlijke leven, etc. sterven duidelijk zichtbaarder voor het eigen bewustzijn. De laatste zanger/gitarist die vandaag overleed, John Prine, kende ik nauwelijks, toch een paar video's bekeken. Een paar dagen geleden was het ook met Pussy Galore (intussen 94) voorbij, Bondgirl in Goldfinger. Enz.enz. Niet allemaal door Corona. Dan las ik vanmorgen in Vrij Nederland een artikel over de schrijver Frans Kellendonk, al 30 jaar dood, landde daarmee weer op YouTube en kwam ten slotte terecht op een Site van het Letterkundige Museum, waarin iemand in tientallen video's (de meeste bekeken) een witte roos legt op het graf van Nederlandse en Vlaamse schrijvers, van Hadewijch tot Jan Wolkers, zeg maar, Deelder is er nog niet bij. Inhoudelijk zijn die video's niet erg diepgravend, maar het is mooi, nou ja mooi, om te zien waar ze allemaal wel of niet begraven zijn. Dus ook een dag met doden. Daarna nog gedeeltelijk een oud VPRO Programma met Wolkers bekeken...
https://www.youtube.com/user/LetterkundigMuseum2
Dus wel een zweem van droefenis vandaag, ook
(Jott)

Daarom verkies ik de ingesteldheid van de Japanners: zij hebben droefheid ingebed in hun dagelijks leven, in hun levenshouding, in hun basisattitude, die kan worden samengevat in drie woorden:

wabi-sabi (het schoonheidsideaal van eenvoud, terughoudendheid en elegantie), mono no aware (het diep geroerd raken door de schoonheid en de vergankelijkheid van de natuur) en ukiyo-e (de drijvende wereld, ook zeepwereld genoemd, de wereld van het vertier).

Ik plaats bij alle volgende sessies op deze plek prints uit de collectie 'A Hundred Views of the Moon van Yoshitochi Tsukiyoka

1.The Courtesan Takao

Takao is the name used by several celebrated courtesans who lived in Edo in the 1600s and early 1700s. It is not known which Takao is depicted here, but Stevenson* suggests that it may be the 6th Takao, who was also known for her writing talents. Early in the morning her lover has just left the pleasure quarters to return to the city. She hears the lonely call of the cuckoo at dawn, and composes the accompanying verse as she imagines her lover arriving at the boat landing in Komakata: "By now you must be near Komakata - a cuckoo calls." (printed October 1885)

2.Chang'e flees to the moon (Joga hongetsu tsuki)

According to one version of this Chinese legend, the Queen Mother of the West rewarded the husband of Chang'e with the elixir of immortality. She stole and drank it, and fled to heaven where she became the spirit of the moon. (printed October 1885)

3. Rising moon over Mount Nanping (Nanpeizan shogetsu)

This scene from the Chinese novel "The Romance of the Three Kingdoms" shows Cao Cao (150-220 AD), at the time the most powerful ruler in northern China, standing in a small boat, overlooking the Yangtze River. If the crows flying towards the moon bring good news - as they in Asia often do - they are bringing it somewhere else. After several brilliant victories, Cao Cao was defeated in the year 208, in the decisive battle of Chibi (The battle of the Red Cliffs) on the Yangtze. Cao Cao was also an established poet who contributed to reshaping the poetry style of his time. The Red Cliffs reappear in print #81. (October 1885)

17-04-2020 om 00:00 geschreven door nicole2