o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
05-02-2012
adele
het is maar pas volgende week valentijn, toch vond ik vanmorgen in mijn mailbox deze prachtige song van adele, en met deze wil ik niemand, en zeker niet mijn lezers, deze mooie song + songtekst onthouden...
woeps! de lieve dame die naast me zit in de yogales verwent me de laatste tijd niet alleen met steviachocolaatjes en een namiddagje keuvelen in mozart's café in de basiliekstraat in halle, maar ook met superleuke verhalen over haar familie.
en waarempel, er kwam ook een dichteresje tevoorschijn!
sidonie germaine thienpont (roepnaam germaine), geboren op 23/12/1905 te galmaarden en gestorven op 20/08/2005 te sint - pieters - woluwe (op enkele maanden van haar 100ste verjaardag).
een honderdjarige dichteres!* op de foto ziet u haar (links) met haar zus maria (zij waren beiden onderwijzeres) en op de tweede foto ziet u de dames nog eens, maar nu in gezinsformatie.
deze foto's zijn super, want tijdsdocumenten. let u maar op de klederdracht, de houding, de uitdrukking op het gelaat.
germaine ziet er streng uit, maar zij schreef de lieflijkste poëzie...
natuurlijk is germaine ondertussen compleet vergeten (bijvoorbeeld niet opgenomen in de auteurslijst van dbnl), maar ik wil hier even benadrukken dat er altijd dichters zjin geweest en vooral dichteressen die in het geheim de mooiste poëzie schreven en die natuurlijk nooit de literaire encyclopedieën hebben gehaald.
HAAR NAAM
Haar naam uit zijden draad geweven prijkt op elk blad in kleuren rein; zij heeft hem minzaam neergeschreven waar honing vloeit en lekkere wijn;
Waar bloesems lichte kleedjes dragen en balsem aan hun lippen kleeft; waar bijen drinken zonder vragen zolang een blomme voorraad heeft.
De lieve lente houdt van pralen, haar blos is jonge levenskracht, haar taal zijn boeken vol verhalen, al weelde als ze op ons lacht.
Het paradijs is aan 't genieten van wat z'in stilte heeft volbracht; zij blijft met goedheid overgieten en houdt de toekomst in haar macht.
* bij mijn weten gaf germaine thienpont twee dichtbundels uit:
TUSSEN BOT EN VLECHT (47 gedichten) PARELS UIT DE NATUUR (30 gedichten)
het zijn niet-gedateerde uitgaven, zelfgemaakte boekjes met behulp van stencilmachine en fotocopieerapparaat, wellicht nog op een ouderwetse typmachine getypt.
. germaine voegde er wel een inhoudsopgave aan toe.
winter. zelfs op de wasdraad prijkt een laagje sneeuw.
er
sterven buiten mensen van de vrieskou. wij, de gelukzaligen, zitten in
een luxepositie: onze kleum verdwijnt bij de warmte van ons kolen- en
houtkacheltje. een aberratie in deze moderne tiid, maar wat voor een!
de
centrale verwarming kan dicht, heel de benedenverdieping is zalig warm,
een warmte die naar boven stiigt en ook de slaapkamers warmhoudt.
alleen in de badkamer blijft het bibberen - ondanks de centrale...
in polen stierf een paar dagen geleden dichteres-nobelprijswinnares wislawa szymborska, in nederland stierf doeschka meijsing.
ik wil hieronder om te beginnen een gedicht van elk van deze dames publiceren, om ze te eren en te koesteren. Voorbeeld
Een stormwind
heeft vannacht alle bladeren van de boom gerukt
behalve een enkel blaadje,
achtergelaten,
om solo te wapperen aan een naakte tak.
Met dit voorbeeld
demonstreert het Geweld,
dat het, jawel
soms van een geintje houdt.
Vertaling: Karol Lesman
Daarachter
De diepte ja,
die kennen we.
Die is vaak nogal hartgrondig.
Maar de geur van violieren.
De deur naar de andere
kamer.
Waar ieder
voorwerp specifiek de geliefde
spiegelt.
vanochtend was ik al om
vier uur beneden. was vroeg gaan slapen, begon te dommelen naast het
kacheltje, midsummer murders kon mij niet langer boeien. wou gedichten
lezen van johanna kruit, maar viel terstond in slaap. daarom kipwakker,
zo vroeg. het verbaast mij niet dat ik een paar jaar geleden een gedicht schreef over de winterkou in februari, intocht der orchideeën...
de sfeer is helemaal terug. wat een beetje sneeuw en temperaturen tot - 15 graden al niet vermogen!
tot slot dus deze flimpjes bij dit gedicht. de opnamen behoren tot een nieuw genre, object art, in het nederlands dingdingart. u zult zien, beste lezer, dat wij de objecten uit mijn gedicht een speciaal plaatsje geven in onze cast.
wijzelf hebben de opdracht er zo gloomy mogelijk uit te zien. ik zeg mijn tekst met een eresaluut aan julien schoenaerts, vader van mathias, en probeer de woorden te proeven zoals hij dat deed....
intocht der orchideeën
eind februari, nog woelt winterkou door mijn gebeente, ijsrif, bevroren skelet. vrouw van aardalkali ben ik, met heupen als kurkentrekkers, knobbelvoeten, eelt. nog dreigt sneeuw, maagdelijke snertsneeuw, merde. bij het haardvuur rommel ik stiekem met de telramen: zij zijn met honderden, de orchideeën. wereldvreemd, als van papier, parmantig op hun stengel. zij staren mij aan, ietwat verwilderd, gracieus, in bochten gewrongen, met open mond en nog opener exotische kont. ach, mijn lachende afghaanse kruidenier, mijn vreselijk bruine buurman, vraagt 15 euro voor een orchidee. daarbij krijg ik nog een toefje kersttomaatjes cadeau. waw! glimlachend glijd ik in de afgrond, mijzelf bevrijdend van referenties of onterechte angst. kocht ik tekens van leven? met nog 2 potjes kersenjam erbij, de meest exquise toevoeging.
gisteren op de valreep de tentoonstelling wunderkammer, hedendaags curiositeitenkabinet gezien in de botanique, de kruidtuin in het centrum van brussel*. het was een hele kronkelweg tussen winterslapende planten, struiken en bomen, maar na wat gepuzzel beklommen we toch de trappen van de met een groene koepel bedekte rotonde. de ingang was echter helemaal aan de zijkant, recht tegenover de schaarbeekse poort.
'De Wunderkammern of
curiositeitenkabinetten die tijdens de Renaissance in Europa zijn
opgedoken, liggen aan de grondslag van de musea voor kunst- en
natuurgeschiedenis. Het waren echte verzamelaarskamers, en men
vond er allerhande curiositeiten, met een uitgesproken voorkeur voor het
vreemde en het ongeziene. Er werden meer bepaald kunstwerken,
antieke of symbolische voorwerpen voorgesteld, maar ook voorwerpen uit
de natuurgeschiedenis zoals opgezette dieren, zeldzame insecten of geraamtes.
Ze gingen hand in hand met de grote universele classificeringsprojecten
waar de humanisten uit die periode zo dol op waren. Vaak werden
geïllustreerde catalogi uitgegeven met een inventaris van deze op zijn
zachtst gezegd gevarieerde collecties. Daardoor kon de inhoud ervan
verspreid worden bij geleerden in heel Europa.
Deze curiositeitenkabinetten waren dan
wel doordrongen van volkslegendes en bijgeloof men vond er immers maar
al te vaak sporen van mythische dieren zoals drakenbloed of hoorns van
de eenhoorn , maar ze speelden wel een fundamentele rol in de
ontwikkeling van de moderne wetenschap. In de loop van de 19deeeuw raakten ze in onbruik en moesten ze plaats ruimen voor de officiële instellingen.'
(Perstekst)
hehe, deze tentoonstelling was helemaal mijn ding! ik maakte fotootjes en ben echt van plan mij verder te documenteren omtrent de wonderlijke objecten, tekeningen, foto's en schilderijen die ik heb gezien. ik kwam o.a. onder de indruk van de vederlichte gracieuze vrouwenfiguren die versmolten met libellen van de duitse kunstenares ulrike bolenz, de vreemde mutanten van de italiaan roberto kusterle en het doodshoofd dat een vogel bijt van jan fabre.
deze fillesbellules zijn mooi als in een droom
het haar van deze mutant, half zebra (?), half mens is zo waarachtg afgebeeld dat ik er aan wou voelen...
deze dame heeft geen haar, maar er groeien aalbessen uit haar hoofdje
er bestaan vele mythische waterwezens*, maar deze halfmens, half vispersoon is hallucinant
een doodshoofd bijt in een papegaai
* De Kruidtuin (Frans: Botanique) is een park in de Belgische hoofdstad Brussel dat werd aangelegd in 1826 als botanische tuin. Het is gelegen aan de rand van het Brusselse centrum in de gemeente Sint-Joost-ten-Node, niet ver van het station Brussel-Noord. De Kruidtuin huisvest ook een cultureel centrum van de Franse Gemeenschap van België. De "Botanique" is uitgegroeid tot een van de bekendste concertzalen in België.
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
