Het moet je maar overkomen, dat je grootvader Lieven Colardyn heette. Dat deze man, een architect, in het interbellum een excentrieke kubistische villa ontwierp, een der stoutmoedigste bouwkundige kunstenaarsidealen in België.

Het moet je maar overkomen, dat je grootvader stierf enkele maanden vóór je geboorte.
 

Het moet je maar overkomen, dat je zussen voor je vijftigste verjaardag in datzelfde huis in Tiegem een feestje organiseerden, waarbij je schliderijen en beeldhouwwerken zouden worden tentoongesteld naast kunstwerken van je grootvader. Dat je daar gedichten zou voordragen en je oudste zus de gedichten van Lieven Colardyn…

Het moet je maar overkomen, dat het op die bewuste dag, 13 oktober 2013, pijpenstelen regende. Dat het stormde. Bomen en struiken zwiepten gevaarljk van links naar rechts, bladeren en takken zwabberden door de lucht, de tuin van Villa Zonnekracht* was gevaarlijk gebied...

*

Toch reisde ik stoutmoedig naar Tiegem, want het hele verhaal rond de familie van kunstenaar Hans Claus intrigeerde me en de affiche op de uitnodiging (ontworpen door Ilse Kerkove) prikkelde mijn verbeelding...

De Tiegemberg in Tiegem, waar Villa Zonnekracht werd gebouwd, is bijna de Vlaamse Ardennen, op de grens tussen Oost- en Westvlaanderen. ik slaagde erin door het grote raam toch een foto van de tuin te nemen, met een doorkijkje: een glooiende heuvel, een stormhemel die geen spatje zon toeliet, de einders mistig. Toch een mooi fotooke, vind ik.



Dit is de vreemd kubistische (?) ingangsdeur van de villa. Deze foto leende ik van de nieuwssite van Anzegem.* 



Alsook deze foto. Villa Zonnekracht is nu een permanent museum, waar schilderijen en beeldhouwwerken van Lieven Colardyn worden tentoongesteld. Eigenlijk had ik graag een foto van de villa zelf gepu, maar de enige foto die ik heb gevonden op internet is beschermd.

Een eigen foto. Beelden van Hans Claus vormden een mini-zuilengang aan het begin.

Soms was het moeilijk het onderscheid te malen tussen de kunstwerken van Hans en de kunstwerken van Lieven. Maar dit is duidelijk geen schilderij van Hans. Oeps! koestert deze mooie dame met het lange haar daadwerkelijk een doodskop?

In een apart zaaltje hingen 'politieke kunstwerken', waaronder een dubbelportret van Osama Bin Laden. Mooie baard!

Aan de muur een monumentaal wandtapijt waarop een massa donker gekleurde mensen in de rij staan, hoogstwaarschijnlijk bij een voedselbedeling. Opeengepakt als sardienen in een blikje. Een aanklacht.

Detail.

Hans Claus heeft 4 zussen. Hij is de jongste (niet van de zussen, wel van het gezin). Deze leuke zus (in zwart en rood) zong een liedje van George Brassens, Elle est à toi cette chanson...

En deze dame droeg krachtig gedichten voor van haar grootvader Lieven Colardyn.
Ik was helemaal weg van haar cognackleurige ribfluwelen pantalon!

Het koor met de mooie naam Acantus fleurde het (natte) gezelschap op met een keur aan Vlaamse, Italiaanse en Engelse liedjes. De jongeman in het midden en de jongedame aan de piano zongen samen If I needed you, een track uit de film The broken circle breakdown. Zo mooi, ik kreeg er zowaar kippenvel van.

Lieven Colardyn maakte dit beeld en droeg het op aan Vlaanderen, dat in zijn tijd nog worstelde met zijn 'profilering'. Een mooie vrouw als symbool voor Vlaanderen... Tof! Ineens moest ik denken aan het schilderij De Vrijheid leidt het volk (La Liberté guidant le peuple) van de  Franse schilder Eugène Delacroix, waarbij ook een naakte dame symbool staat voor heropstanding. Maar de Française is wel wat dynamischer....

Nog een prachtig beeld en een mooie foto, al zeg ik het zelf. Dit lijkt me dan weer Egyptisch, zo mysterieus en statig. Alhoewel Egyptische beelden in de verte staren en niet naar de hemel.

Dit is Hans Claus, de feesteling. Hans publiceerde reeds 7 dichtbundels.
Het supersterkgedicht Wolf hieronder komt uit de bundel Overwicht, opgedragen aan zijn moeder.


Wolf

Op het einde lacht een wolf je toe.
En heel het bos krijgt rillingen
omwille van het sprookje dat verstilt.

Dat het van harige monsters zou afhangen
dat de wereld moegedraaid een laatste wending neemt,
zo van ik om jou en jij om mij, wie had dat gedacht?

Och, het draait op het einde hoe dan ook om een vruchteloze
poging lief te hebben, grootmoeder zijn voor een gulzig beest
dat loert naar alles wat in ons aan liefs beweegt, het is een beeld

goed aan mij besteed. Met klasse,
in een laatste blijk van eerbied voor het leven
lach ik, wolf geworden grootmoeder zijnde, de jager in the face


Tegelijk wil ik hier ook vermelden dat Hans zich engageert voor het lot van de gevangenen. Hij is directeur van de gevangenis van Oudenaarde en wil het gevangeniswezen hervormen naar Scandinaafs model. Bewonderenswaardig!

*

Een vriendelijke meneer gaf ons achteraf een lift naar Oudenaarde. Hij bleek een operazanger te zijn. Hij vertelde ons over een operazanger die oefende in kopstand: kwestie van zijn hele lichaam te betrekken in de muziek!

Leuk verhaal.

Nog een kiekje van het prachtige Gothische stadhuis....

En met deze foto wil ik dit bericht afsluiten. In Oudenaarde helpen ze de mensen zo een gasboete te ontwijken...


* Deze villa, Tiegemberg 56,  werd ontworpen in enge samenspraak tussen bouwheer Lieven Colardyn (1894-1962) maar ook beeldhouwer en kunstschilder én de jonge architect Lucien De Munnynck. De werken duurden, in twee bouwfases, toch vijf jaar. In de villa, die nu onbewoond is, zijn veel beeldhouwwerken en schilderijen tentoongesteld van Colardyn. Een enig museum !

* http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLPCO_20120916_001

17-10-2013 om 13:27 geschreven door Ward Mertens