|
eindelijk was het zover: de damespoëzieavond in het literair cafe den hopsack op donderdag 3 april in de grote pieter potstraat in antwerpen! 9 dames, 9 muzen, 9 dichteressen hadden hun medewerking toegezegd! dagen, neen, weken, neen, maanden bij voorbaat was ik al bezig met de voorbereiding. uitnodigingen sturen, mailen, nog eens mailen, nog eens mailen, een programmaatje samenstellen, in betweenen tussen de vvl, de dames en het management van den hopsack enz... ik was zo geobsedeerd door het woord donderdag, dat ik mij voor 2 theatervoorstellingen in het cc 't vondel hier in mijn stadje van dag vergiste: de voorstellingen gingen door op vrijdag en ik stond daar reeds aan de deur op donderdag! in mijn perceptie moesten alle events op donderdag plaatsvinden!
ik had de dames op het hart gedrukt hun voordracht te beperken tot 5 minuten. 5 minuten! argh! dat leek zo weinig! maar het moest van het management, want negen dichteressen op het podium in anderhalf uur... dat was schuiven en puzzelen en vooraf inoefenen met de klok naast zich. maar tegenwoordig gaat dat zo: theater- en circusacts worden tot op de minuut voorbereid, reporters bij voorbeeld krijgen vijf en een halve minuut spreektijd, niet meer, niet minder... ik vroeg de dames dus een strakke timing aan te houden.. en het lukte! stipt om 22 uur sloten we af! van solidariteit gesproken! ik wil de dames hierbij feliciteren voor hun professionaliteit en hun enthousiaste inzet! bravo en nog eens bravo! hieronder een kleine reportage van dit heuglijk event (foto's zijn van geertje, ik schreef de commentaren). in de bijlage (naar beneden scrollen aub) wil ik een keuze van de voorgedragen gedichten en verhalen opnemen. maar dat komt nog!
oeps! bij aankomst moest ik natuurlijk pronken met mijn mooie rode tas... de dame met het hoedje is renée, de heer met de hoed is tony, voorzitter van de vvl.
in mijn intro verklapte ik waarom op de affiche stond: de tiende muze. ik citeer uit mijn speech: 9 muzen, zegt u? Op de affiche staat nochtans: De Tiende muze? Wie is dan die 10de muze? Grappenmakers zullen beweren dat ik misschien die 10de muze ben. Maar neen, ik zet een stap opzij en verwijs naar de grootste dichteres uit de klassieke oudheid, onze illustere voorgangster, Sappfo van Lesbos (ca. 625-565 v. Chr.), die door de Griekse filosoof Plato in een flitsend epigram geprezen werd als de Tiende Muze. Ik wil hierbij zeker ook vermelden, dat dichteres Renée van Hekken eigenlijk op het idee kwam een vrouwenpoëzieavond in te richten in Den Hopsack. Daarom geef ik haar zo dadelijk als eerste het woord...
jaja, renée had een schitterend idee! hierboven leest ze haar valentina-gedichten. ik kijk bewonderend naar haar mooie hoed!
edith de gilde kwam helemaal uit den haag naar den hopssack. zij begon te schrijven en te publiceren op haar vijftigste. wat een revelatie! haar poëzie is heel verdicht en zij leest haar gedichten zorgvuldig, met intense aandacht. het resultaat was wondermooi!
met opzet heb ik de rode oogjes niet weggewerkt! dit lijkt wel een bijeenkomst van vampiertjes! of waren het vamps? links ziet u ann van dessel, rechts vooraan erika de stercke uit gent. rechts, verborgen in het duister, ziet u melissa leboeuf! en de dame die op de achtergrond elegant applaudisseert is rose.
erika de stercke neemt veelvuldig deel aan slams in nederland en belgië. zij deed ook mee aan poëziefestivals zoals 'Dichters in de Prinsentuin in Groningen' en 'Onbederf’lijk Vers in Nijmegen'! maar vanavond wilde zij niet slammen! jammer! haar gedichten vond ik desondanks superleuk!
'christina guirlande ontroerde met een gedicht over haar moeder die altijd naar zee wilde maar daar nooit aan toe is gekomen....' (dit stukje nam ik over van de blog http://mededelingen.over-blog.com/article-de-tiende-muze-123212823.html. moet u zeker lezen!). christina is een waardige en stijlvolle dichteres, van wie ik een reeks verrukkelijke gedichten over rozen heb gelezen... zie mijn blogbericht van 12/04/2011!
lut natens was voor mij eigenlijk een onbekende! zij las een mooi gedicht voor over haar jonggestorven broer, met zachte stem...
zusterlijk naast elkaar op de bank: patricia de landtsheer, christina guirlande, melissa leboeuf. van patricia en melissa heb ik geen podiumfoto, jammer! maar ik wil hier onmiddellijk aan toevoegen dat ik hun professionele voordracht enorm kon waarderen! wat een prachtige, sterke dames! bravo! links nog eens de doordringende blik van ann en rechts de besnorde bert bevers...
ann van dessel is een fenomeen! haar gedichten zijn heel sterk, tegelijk grappig en tragisch en zij leest ze rechtstaand voor, heel levendig, met de nodige gebaren en een flitsende energie! waw, ann, supertof!
en hier zijn we, de negen (tien) muzen: achteraan van links naar rechts Patricia De Landtsheer, Melissa Leboeuf, Lut Natens, Christina Guirlande, Renée Van Hekken, Nicole Van Overstraeten, Edith de Gilde en Erika De Stercke. Vooraan Ann Van Dessel en Annmarie Sauer. (foto Geertje Hoefnagels)
daar annmarie sauer alleen maar op deze foto voorkomt, publi ik hier tot slot een schitterend engelstalig cherokee-gedicht, dat zij vertaalde voor publiek geheim 7. (zie ook bijlagen)
How Madwomen Survive
I come from a long line of madwomen and of this, I am proud.
Strong women with determined resiliency,
open minds, and hands that knew no idleness.
A great grandmother who became accustomed
to the whiskey-colored breath of strangers
in order that her children be fed.
A grandmother who captured and killed
the white chickens of neighbors
for the same reason.
And a mother who tried and failed
and tried and failed and tried and failed
and tried and failed to understand the reasoning
behind the lies of men who said they were her lovers.
I come from a long line of madwomen and of this, I am proud.
There is a difference in madness and craziness:
Craziness causes one to twirl and twirl until a great breath sucks
her spirit home leaving her mind and body to laugh on their own.
Madness allows the mind and body to function
while the spirit dances to the heartbeat of the stars.
I come from a long line of madwomen and of this, I am proud.
Women who folded their shame
into the gathers of their pride
wrapped them both around their ankles
and continued to dance, letting everyone know
they were not afraid to dance backward if it meant survival.
I come from a long line of madwomen and of this, I am proud.
MariJo Moore
|
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
