Lungo Gieter; een origineel design van Davy Grosemans voor Xala

gedicht geschreven in de galerie de oude post
tentoonstelling for 4

dit is mijn rotlot

vijf fiere gieters bewaken in de galerie de oude post
zij hebben de vorm van een koffiepot
de koffiepot van mijn bobonne
het zijn lichtgewichten

gisteren had ik een geheim contact
met de heilige theresia van ávila
oorspronkelijke naam: teresa sánchez de cepeda yahumada
zij was een specialiste in levitaties hallucinaties exaltaties
zij mag van geluk spreken dat ik met haar contact heb
want normaal spreek ik niet met onbekenden

normaal hou ik meer van half heiligen als françois de pâris
hij was diaken van de parochie saint-médard
in 1735 slaagde hij erin juffrouw coirins tepel
opnieuw te laten aangroeien nadat hij was afgevallen

fraai en ingenieus vond ik dat

maar ik zit gehurkt en de chauffages zingen
ik draag dit lied op aan mijn vriend de jonge schoorsteenveger
ook aan de oude paardenhoefsmid
die altijd de nagels van mijn tenen knipt

uit verveling eet ik een lolly uit de fuchsia roze bonbonnière
van rafaël charles

(verwantschap met mystieke ervaringen à la teresa)

er staat geschreven
dat iedereen als woorden zal veranderen

zo vreemd en verwonderlijk,
het gevoel dat me onlangs bij het zappen
overviel. per toeval kwam ik terecht bij een natuur-
programma van de bbc, pal op het scherm verscheen
het engelse platteland, met op de voorgrond
een weelderige boom, de kleur groen alomtegenwoordig,
van jadegroen tot gifgroen. de rust die me toen overviel,
het gevoel van oneindige liefde, van volmaaktheid ook.

(het laatste wat ik zou verwachten, want
tegenwoordig loop ik nogal te koop met tekortkomingen,
zo van: wij zijn maar mensen, we zijn niet volmaakt.
de laatste jaren bijvoorbeeld voel ik me overrompeld
door een gevoel van allesoverheersende verontwaardiging.)

het was perfect, zo organisch, net alsof ik zelf een boom werd,
net alsof ik opgenomen werd in een groen schuimend wolkenveld,
in pistachekleurige mistbanken, in een frisgroene
lentekleurige motregen, de hemel

(in deze tekst voel ik me verbonden met de natuur, gelukzaligheid)

BERICHTEN

1.

het zerpe geluid
van splinterend ijs
het breken van glas
woorden, herinnering
verzen van glanzend metaal
onbetamelijk aanmatigend
klinkt mijn zachte gemurmel
mijn schreeuw in het woud

2.

niks teveel meer zeggen, niks te weinig
alleen woorden die hoogstnodig zijn
korte hortende zinnen
dit is niet de taal die ik wil
dit is de taal die wil

IJLTE, HERINNERING

ik droomde een maanlandschap
kraters, koele aarde. ruigheid

langs blauwgerande ravijnen liep ik
koortsig van verlangen, mijn lichaam

zinderend in melkwitte stromen
mijn hersenen in knoop

mij hart te pletter

BEET

je moet nu heel stil zijn

behoedzaam, venijnig als een slang
beweeg niet, wees onbevreesd

zij zijn noch de schetterende stemmen
noch de loerende angst. werp nu

je schitterende donkere blikken zijwaarts
meet nauwkeurig de afstand

nu heb je beet

(de onuitspreekbaarheid van heftige emoties)