|
Jos De Decker uit Elingen heeft een voorliefde voor de mooie kerkjes van het Pajottenland. Hij vindt zo'n kerkje ideaal als decor voor kleinschalige poëzie-events. Gisteren was het weer zover: om zijn zomerproject 'Er is licht- HET SPROOKJE MENS' af te sluiten had hij enige dichters uitgenodigd om in het Sint-Amandskerkje in Elingen uit eigen werk voor te lezen.
Het typische interieur wachtte ons op: beetje mysterieus, beetje kitscherig, altijd sacraal...
Jos De Decker leidde de voordracht in. Hij las een gedicht voor van Rabindranath Tagore, over het licht. Daarna een gedicht dat hij had geschreven voor Hubert van Herreweghen. Jammer, de foto die N. maakte was mislukt!
Daarna was ik aan de beurt. Ik las een gedicht over een sinaasappel, een kiwi en een peer plus mijn 'cultgedichten' (weerberichten en de dichter), dan kwam Herman Leenders, vrije stadsdichter van Brugge, en tenslotte Veine Peeters, die grappige poëtische verhalen voordroeg... plus een gedicht over een mandarijntje, haha!
Hierboven een fotooke van Herman Leenders.
Dit is Veine. Af en toe zette hij zijn gestrekt handje aan zijn mond, alsof hij ons een roddel wou influisteren... cute!
Ik publiceer hier zijn gedicht mandarijntje, heel leuk:
mandarijntje
ik pel een mandarijntje
mijn duim dringt tussen
vaste pel - opperhuid
met poriën - en vruchtvlies
o zo zacht. De nagelriem
krijgt zowaar vlug weggelikt
een voorproefdrupje sap
binnen mooi gedeeld
in partjes - halve maantjes
beentjes voorzichtig open
gelegd met beide handen
de haartjes verwijderd
en dan een na een de partjes
gesmaakt met getuite lippen
lichte druk van de tong en lik
daar komt het sap
ik pel een mandarijntje
en denk aan Clementine
Veine Peeters
Veine merkte doodleuk op dat zijn gedicht aansloot bij mijn sinaasappelgedicht:
ORANJE
de zachtste winter ooit
melkbeige licht zoent het nepschuim
in dit land, afwisselend roze, afwisselend azuur.
soms valt regen bij sluiers. stromen vocht lijmen
roodomrande ogen dicht. wanhopig klapwieken
ijle gordijnen van nooit helderder water.
toch heerst hier de paarse geur
van hyacinten, de suikerkleur van fruit.
doordringend oranje vult me, als een kussen.
ik ben een sinaasappel, een vrucht
met een bloedsomloop, barstensvol vezels
sap. nauwelijks berijmd schetter ik oranje,
een barenswee in hoogwinter. mijn lijf
deel ik in partjes, vrolijk schommel ik,
een wankel, veelkleurig schip.
zuiderse bitterzoetheid doet
amberkleurig sap sijpelen, het dringt
doorheen dromen van sneeuw, dringt
diep in de harten van ijs. onsneeuw,
wolken weliswaar, winter.
de zachtste winter ooit.
Ach, de micro bedekt mijn neus. Links van me een Madonna met kind. Zij dragen opzichtige zilveren kroontjes. Beetje komiek...
Tja, eigenlijk stond ik een beetje ongemakkelijk. Of moest de micro beetje lager? Of hoger? Mijn teksten lagen op tafel en ik had de indruk dat ik moest 'doorzakken' !
Een prachtfoto van Jos en zijn vriend Jan Vanhaelen uit Dilbeek
Groepsfoto met dichters...
Na de lezing werden wij getrakteerd op oeroude biersoorten uit de streek: geuze of kriek of faro...
En ik kreeg deze geschenkbox mee naar huis...
|
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
