o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
11-01-2010
josse
1.
ondanks mijn voornemen alleen mijn felle en levendige dromen van de laatste dagen (weken) te noteren*, wil ik in dit bericht eerst mijn indrukken kwijt omtrent de voorstelling 'het kind van de smid' van en door josse de pauw in de kvs verleden zondag.
kon mij absoluut niet voorstellen waarover dit stuk zou gaan, had opzettelijk geen info opgezocht omtrent inhoud en vorm. groot was mijn verbazing op de scène een grote tafel te zien, met daarachter vier acteurs met hun boekskes: frank vercruyssen, willy thomas, josé verheire en josse de pauw zelf. oeps! het zou dus geen echt theaterspel worden met spannende interactie, ingenieuze enscenering en decoreffecten, maar gewoon een lezing! op een groot scherm zagen wij een tekst geprojecteerd in het frans, tegelijk met de krachtige wit-zwart tekeningen van beeldend kunstenaar koenraad tinel.
ach! na amper een paar minuten luisteren werden we ingepakt: het verhaal kende zijn gelijke niet. een schitterend avontuurlijk epos over een ierse migrant, die een paar eeuwen geleden naar amerika trok, met een indiaanse huwde en twee zonen opvoedde. de eerste zoon van de indiaanse vrouw sacajaweja had eigenljk een canadese vader, werd door 'de smid' (want dat was het beroep van de ier) geadopteerd en groeide op samen met zijn halfbroer.
de jongste zoon trekt naar ierland en komt door een samenloop van omstandigheden in een strafkolonie in australië terecht, waar hij een hele tijd noodgedwongen verblijft. hij slaagt er echter in te ontsnappen. terug in amerika zwerft hij van reservaat naar reservaat, op zoek naar zijn ondertussen blind geworden halfbroer.. . via het leven van deze twee personages schetst de auteur (josse de pauw zelf) de geschiedenis van de exploratie van de
noordwestelijke amerikaanse gebieden en het contact met de indiaanse
stammen, de hongersnood in ierland en de (straf)kolonisering van australië.
2.
verhalen... nu, het verhaal zelf van om het even welk theaterstuk, om het even welk gedicht, om het even welke roman of literaire thriller, is altijd het eerste wat wordt verteld en misschien het enige wat bijblijft. alles is verhaal. maar nog intrigerender vind ik bij een voorstelling de connotaties daaromtrent. had josse de pauw de tekst zelf geschreven of niet? blijkbaar wel, hij inspireerde zich op een roman van robert hughes * over de geschiedenis van australie. waar kunnen we die tekst terugvinden? wie waren de acteurs, wie maakte de tekeningen?
en ach, hoe was de sfeer in de zaal, in brussel, die bewuste zondag 10 januari 2010?
daarom schrijf ik dit bericht. ik wil me de sneeuw herinneren, de pittige kou en mijn voorzichtig schuifelen door de lakense straat, de fantastische muziek in café congo, de heerlijke koffie met een jeneverke en de plattekaastaart met speculoos, (te) vlug verorberd bij het wachten vooraf. en dan zag ik, onopvallend bijna, josse de pauw door het café drentelen. ach, hoe gewoon zien acteurs er uit als ze niet spelen of in functie zijn, ik heb zelfs de indruk dat ze dan een grijze muis willen zijn. het publiek de vijand. ook vond ik josse oud.
maar wat een acteur. wat een stem! en hoe prachtig beschrijft hij de natuur, passages die de gruwel even doen vergeten, zodat wij, het publiek, kunnen ademhalen bij een verhaal dat ons ademloos maakt. bravo...
* sinds 1994, schrijf ik, soms sporadisch, op andere momenten heel trouw en systematisch, mijn dromen op...
* HUGHES, ROBERT De fatale kust, Amsterdam, Uitgeverij Balans, 1989