Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
15-02-2006
Valentijnsnamen
...Een bloemlezing. De cupido's rond Valentijnsdag zijn hun pijl en boog aan het opkuizen. Op veel plaatsen waar hij langs kwam is het ondertussen al weer dikke ambras en vliegen de teljoren en borden rijzepap door de keuken. Tijd om even te grasduinen in de namen die mensen elkaar geven als ze gepakt zijn door een vlaag van verliefdheid. Zou U zo genoemd willen worden in nuchtere toestand? De ondergetekenden wel; zij schreven het zo in de gazet: Van: "je hondi", "je Poppytoes", "je prut", "je mokkamuisje", "van jouw slijmbal", "je beffertje", "hemelse bosbes", "uw snuitenbolke", "uw dotje", "bijtkusjes", "je courgetje", "uw snol", "de Pony van Zandvliet", "je koekie en broekie", "je patatje", "je onvoorstelbare", "je Vadderke", "jouw tepeltje", "van uw varkentje uit Schoten", "van stamperke", "Habibi Bin Laden", "uw tjoeske", "Jean-Pierre den Dekker", "je bloempot", "je zageventje", "jouw liefdesgrotje",".nemoomtje"..
....Jaloers? hoeftniet hoor, zeg maar gewoon "lieve Rekel".
Tot wat liefde leiden kan... Een bloemlezing van wat volwassen mensen elkaar aandoen naar aanleiding van Valentijn. Een mens graag zien, dat zeggen, dat laten voelen ....tot daar aan toe. Gelukkig dat het bestaat. Maar het in de gazet laten zetten en 's anderendaags voor schuppenzot gezet worden door heel de familie... Ge moet zwaar verliefd zijn. Gelukkig zijn de meesten onder schuilnaam en wordt men hoogstens belachelijk gemaakt in eigen familiekring. Leest U even mee: - "een dikke bees aan mijn liefste puthond" van je zoeteke. - "een dikke valentijnknuffel voor toeteke van tijgje....Zug" xxx - "dikke kussen voor een hardwerkende superpony". - "schatteke, als jij zorgt voor de sterilisatie, ben ik een volledig weekend je sexslaafje." van Nollie. - "Blacky loves Fishy" je honneponneke. - "liefste kwabernoot, knappe vent, I love you". - "mijn honinggatteke, jij verdient het geluk van de wereld" je courgetje. - "jensje pensje appelflap, een zalige valentijn kakkertje !! Ik zie je graag" je patatje....
....Vluchtelingen : gaan lopen voor de lol !!!. Hebt u zich al eens afgevraagd wat het is te leven met schrik? met angst om wat er boven uw hoofd hangt?, angst om uzelf en om uw kleinkindjes. Schrik voor bedreigingen en dreigementen. Hebt u zich al eens ingebeeld dat u in het holst van de nacht afscheid moet nemen van uw vrouw en twee slapende bengels van acht en zes jaar. Dat u, met alleen een paar turnsloefen aan uw voeten en een pull-over vol gaten, twee uren verder in een wachtende camion wordt geduwd met bestemming onbekend. Beeldt u eens in dat u na twee dagen ergens moet uitstappen en te voet, door de modder en de bijtende kou, een onbekende grens moet oversteken; in het geniep. Beeldt u eens in dat u na weken zwerven van grenspost naar grenspost op een vieze vrijdagmorgen in Brussel aankomt en te samen met nog drie à vierhonderd anderen moet smeken om gehoord te worden. Beeldt u eens in dat u in een asielcentrum terechtkomt. In een kamer van drie bij vier met daarop vier bedden en 4 stoelen. Beeldt u eens in dat ge daar probeert te slapen tussen een rus, een tsjetsjeen of een Afghaan die ge van haar noch pluim kent, dat de pakistaan boven jou ligt te snurken en te kreunen als een peloton huzaren, dat in de kamer naast de jouwe al dagenlang twee kleine peuters liggen te krijsen, dat ge de godganse dag de stank van zweetvoeten en andere lijfgeuren moet tolereren, dat ge niks anders dan vreemde talen hoort, dat ge met gene moyen iets te weten komt van uw achtergebleven familie, dat ge iedere dag dingen moet eten die u al na twee dagen de strot uitkwamen....Volgt U nog.... Beeldt U dat alles eens in als ge 's avonds zalig onder Uw dekentje op je tweezitsbankje zit, gezellig met een portootje, een bakje borrelnootjes en sakkerend dat er nikske op teevee is... Weet ge...Een mens gaat niet vluchten voor zijn plezier!!!
Beste Brabbes, nu moet ge eens goed naar me luisteren: ik ga me verontschuldigen; ik ja.!.. Op het blog van een vriendje van mij (den douwen) kwam ik vorige week een foto tegen die ik kende. Eentje van het concentratiekamp van Westerbork in Nederland. Het was een foto van het nationaal monument voor 109 .000 Joden die vandaar uit gedeporteerd werden naar Auschwitz. Een monument voor een gebeurtenis waar elk normaal denkend mens rillingen van krijgt. Die foto was door Mij met MIJN camera genomen en door MIJ op MIJN blog gezet, dat weet ge nog wel hé Brabbes, ge waart er zelf bij. Mijn vriend den douwen, dus - heeft deze foto overgenomen en op zijn blog geplaatst. Ik was extreem vereerd. Maar ik ben fout: mijn vriendje heeft de foto niet bij mij gejat, hij is hem gaan weghalen bij een andere blogger van seniorennet namelijk www.zone-antwerpen.be/arendonk die hem wel bij mij was komen halen. De mooiste foto uit mijn collectie twee keer gepikt. Weinige kunstenaars kunnen dat zeggen .ikke wel. Dus met andere woorden, heertje, ik verontschuldig mij ten aanzien van heel het seniorennet, van heel Arendonk en van heel Vlaanderen; jij hebt de foto van Westerbork NIET van mijn blog komen halen, dat hebben anderen gedaan en gij op Uw beurt hebt hem bij die anderen (weliswaar ongevraagd) scheef geslagen. maar pinanti is pinanti, hij is en blijft gepikt. Op zich maakt me dat alles natuurlijk geen fluit uit, iedereen gaat wel eens buurten bij een ander voor een afbeelding, maar om een foto van "het Nederlandse Nationaal monument voor gedeporteerden" klakkeloos over te nemen en te plaatsen op blogs die uitsluitend fotos publiceren van Arendonk moet ge ofwel lui zijn ofwel niks kennen van de plaatselijke, in dit geval Arendonkse, monumenten en wereldwonderen.
nawoord:de bewuste foto (zie hierboven) is ondertussen van de beide blogs verwijderd; een teken dat de makers hebben ingezien dat ze fout zaten. Het siert hen.Maar ik had beloofd om mijn excuses te maken en dat is met deze gebeurd....en nu ga ik op bedevaart naar Postel.Daarover later meer.
De gloriedag van Jean Marie. Vandaag beleefde Jean Marie De Decker zijn moment de gloire. Omringd door een koppel hollanders -spindoktors zeggen ze daartegen, eigenlijk zijn het ordinaire poenpakkers - presenteerde hij zijn nieuwste boekwerk: "Rechts voor de raap". In aanwezigheid van een hoop gasten die hem waarschijnlijk nog schatplichtig zijn, drie vlaamschen die het belang verdedigen, een paar serveuses voor het ronddelen van de drank en een horde journalisten. Die waren gekomen om de Jean Marie te horen afgeven op zijne maat uit Oostende, over nog een bus of drie socialisten en over de onzin van het cordon sanitaire. Wat er in dat boek staat is eigenlijk op dit ogenblik niet belangrijk. Wel belangrijk is dat alle liberalen, van licht-blauw tot diep-blauw zwegen als een gesloten en met hengsels verzegelde doodskist. De judoboer heeft het gepresteerd om een hele partij voor schuppenzot te zetten en het zwijgen op te leggen, de partij van het vrije woord moet zwijgen als een graf. Bartje Somers, Kareltje De Gucht, zelfs Herman De Croo zijn de gijzelaars van iemand die ze zelf als een paard van Troie hun stal hebben binnengehaald. Als de liberalen aan De Decker de sanctie willen opleggen die ze voorzien hebben voor diegenen die hun mond durven opendoen is De Decker binnen drie weken lid van de vlaamschen die voor het belang uitkomen en dat met alle catastrofale gevolgen vandien. Eens kijken wie er het eerste barst !!!
De tagvraagjes!!! Ik ben nu voldoende ingelicht om vol enthousiasme de 9 mij gestelde tagvraagjes naar eer en geweten in te vullen. Sommigen onder U, mijn vrienden de kruideniers op kop, zullen versteld staan over de openheid waarmee ik dit alles eruit tag. Hier gaan we. (Ik voel me nu al belachelijk.)
1.Welke 4 jobs hebt U in uw leven gehad? Ritueel schapen- en geitenslachter, omroeper in een circustent, koppelbaas, machinist op een kolentram. 2.Welke 4 films kun je niet genoeg gaan zien? De eerste vier van Dennis Back Magic. 3.Op welke 4 plaatsen hebt U gewoond? de verbeteringsschool, Leuven Centraal (alleen in voorarrest), 9 maanden bij mijn moeder, en sinds 2 jaar in het "Rust- en verzorgingshuis De Palmboom" in Borgloon. 4.Welke 4 televisieprogramma's zie je nog steeds graag? Baloe de bruine beer, Tik Tak, Pak de Poenshow, Sex in the city. 5.Op welke 6 plaatsen ging je op vacantie? Postel, Tongerloo, Westmalle, Westvleteren, Chimay en Grimbergen. 6.Welke 4 websites bezoek je dagelijks? die van "de paus in Rome", die van "Jeff Hoeyberghs",die van de "Happy Hooker" en die van "mijn eigen zelf". 7.Welke 4 dingen eet je graag? gestoofde cervela, russische zoetzure borsjt, gebakken hond en boterhammen met rauw eieren. 8.Op welke 4 plaatsen ben je graag? Staminee bij "Jeanne trul", bij de gazettenboer, ...daar waar mijn "Stella" staat, bij mijn eigenste vrouw, en op schoot bij den douwen. 9.Welke 4 blogs ga je nu taggen? Delphine Boël, Rik Daems, Margriet Hermans en Joske Harris zaliger.
Ik hoop hiermede u naar behoren te hebben getagged.
Het mausoleum van Halicarnassus. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We beginnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!! Vandaag zijn we aan nummerke 4.
1. de pyramides van Cheops.(20/01) 2. de Kolossos van Rhodos.(25/01) 3. de hangende tuinen van Babylon.(03/02) 4. het mausoleum van Halicarnassus.(08/02) 5. de Pharos van Alexandrië. 6. het Zeusbeeld op Olympia. 7. de tempel van Artemis in Ephese
Het Mausoleum van Halicarnassus was de graftombe van koning Mausolus, een Perzische stadsvorst van Halicarnassus (heet nu Bodrum in Turkije) uit de 4e eeuw voor Christus. Het werd na zijn dood in 353 voor Christus. gebouwd in opdracht van zijn weduwe, koningin Artemisa. Het had een rechthoekige vorm en bovenop het bouwsel stond een strijdwagen, getrokken door paarden die leken op te stijgen. In de wagen waren de koning en zijn echtgenote afgebeeld. Bekend is dat ten tijde van Columbus' ontdekking van Amerika het monument nog bestond. Niet veel later dan de 15e eeuw werd het bouwwerk door een aardbeving verwoest.
De fundamenten zijn nog te zien in de badplaats Bodrum (provincieMuğla) in Zuidwest-Turkije. Mijn toekomstige weduwe zoekt ook al een tijdje naar een lapke grond voor mijn mausoleumke.
Ik ben getagged... Ik voel me hulpeloos. Dat is me niet meer overkomen sinds onze trouwdag toen ik vaststelde dat de trouwring voor mijn lief twee maten te klein was. Daar stond ik...hulpeloos en wat voelde ik me dwaas. Dat gevoel overkomt me nu weer: Ik ben getagged: Ik heb een serie van negen vraagjes gekregen waarop ik telkens vier antwoorden moet geven. Mijn eerste reactie was: Zijn onze wakkere seniorenbloggers ten prooi gevallen aan een collectieve aanval van zinsverbijstering? Heeft de dolle koeienziekte alsnog toegeslagen? Zijn mijn vrienden ouderlingen onderhevig aan dementie en terugggekeerd naar hun kinderjaren? Mijn kleindochters hebben namelijk elke week een soort poezieboek bij, een tagboek zeg maar, van vriendinnetjes waarin allerlei vraagjes staan: Wie is je lievelingszanger: K3, Welke sport doe je graag? Kickboxen....enz. Zo'n soort boekjes met zo'n vragen. Onschuldig natuurlijk, maar moet opa en oma nu ook zonodig gaan antwoorden op vragen waar zelfs de staatsveiligheid geen bal aan heeft. Tot nader order ben ik ook niet geinteresseerd wat mijne vriend, de Rikkie of die andere, den douwen, het liefst eten of welke jobs zij hebben gehad. Voor al die jobs is zelfs het geheugen van deze computer te klein. Ik wil echter niet uitgemaakt worden voor spelbederver en daarom ga ik deze week nog mijn taglijstjes vrijgeven. Ge zult versteld staan van de ontboezemingen....Rik Daems en zijn waalse mie zullen er klein bier bij zijn.
Neen wij protesteren niet.... Tot spijt van wie het benijdt, ....wij protesteren niet. Toen eind november 2005 bekend geraakte dat het Arendonkse asielcentrum zou uitbreiden van 175 naar 300 bedden hingen de mannekes en vrouwkes van de pers aan de voordeuren en aan de telefoon. Op zoek naar sensatie, naar zwarte vlaggen en betogingen. Ze vonden niks van dat alles. De mensen in de buurt van het asielcentrum wisten al langer van deze geplande uitbreiding. Zij waren er zelf bij tijdens de vergaderingen en konden zelfs akkoord gaan. Dat dus, vonden de muskieten van de pers maar niks; ze hadden gehoopt op protest, blokkades en massabetogingen. Wat voor lolligs en sensationeel is er nu aan een "buurt" die akkoord gaat met een uitbreiding van een asielcentrum. Daar kan een fatsoenlijk journalist toch geen schokkend artikeltje over schrijven...
Tot spijt van wie het benijdt....onze buurt is akkoord gegaan met de uitbreiding van het asielcentrum. De plaatselijke kruideniers, Olga's en andere vlaamse volksdansers zullen hun gif dus nog eventjes tussen hun kiezen moeten houden. Tot in oktober bijvoorbeeld dan kunnen ze in het geniep op de verkeerde partij stemmen. ....Als protest tegen zo'n fatsoenlijke buurt.
..De plaatsvervanger. Zomaar willekeurig van het internet geplukt....Mijne vriend, de mohammed wou niet op de foto, onzen duitser wel......Moeten we nu boos worden en ook alles wat we tegenkomen in de fik steken?
Neen...We moeten niets in de fik steken; zulke cartoons of fotos van mohammetje of van Benedictusgetuigen vanslechte smaak, maar dat wil niet zeggen dat ge den boel af moet breken. Tolerantie en verdraagzaamheid moet van twee kanten komen en niet als het U uitkomt of toevallig in uw kraam past..
Het betere werk!!! Twee vrienden van mij, bedaarde kerels die van een staatsuitkering genieten - al of niet terecht eventjes buiten beschouwing gelaten -maken zich ook verdienstelijk in de wereld van het vrijwilligerswerk. Sedert een andere vriend, eentje van de jongere soort, volgens eigen zeggen op vrijwillige basis, half Vlaanderen veilig heeft leren vrijen zijn zij ook in gang geschoten. Omdat er in de sector van "de liefde" niemand meer op hun daden zit te wachten hebben zij hun diensten op de rest van de gemeenschap losgelaten. Met het risico op onvolledigheid geven we hieronder een opsomming van hun vrijwillige activiteiten: - gaan garconnen bij de Oxfam-kerstmarkt. - openhouden van de schietkraam bij de parochiefeesten. - bij de inkom gaan zitten op de motorcross. - boekskes ronddragen van de wereldwinkel - briefkes ronddragen van overleden gepensioneerden - opzij gaan zitten als moeder de vrouw aan 't schuren is. - gaan velorijden met asielzoekers en met een pint trakteren. - op regelmatige basis bij weduwevrouwkes gaan buurten. - de tenten gaan afbreken na een chirokamp - de plaatselijke kruideniers een beetje op de zenuwen werken - lector en acoliet spelen in de vroegmis. - chauffeur spelen voor de pupillekes van de basket. - etc...enz...u.s.w... Voorwaar een aanwinst voor de maatschappij. Dankzij een lieve mie van de SPa mogen zij binnenkort hun onkosten in rekening brengen. Met z'n tweëen overwegen ze nu om een kantoortje in te richten en werkvolk aan te nemen...op vrijwillige basis wel te verstaan.
De hangende tuinen van Babylon. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We beginnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!! Vandaag zijn we aan nummerke 3.
1. de pyramides van Cheops.(20/01) 2. de Kolossos van Rhodos.(25/01) 3. de hangende tuinen van Babylon.(03/02) 4. het mausoleum van Halicarnassus. 5. de Pharos van Alexandrië. 6. het Zeusbeeld op Olympia. 7. de tempel van Artemis in Ephese
De hangende tuinen van Babylon waren een botanisch en architectonisch kunstwerk die in de 6e eeuw voor Christus gebouwd werden in opdracht van de Babylonische koning Nebukadnezar. De werken duurden van 606 tot 562 voor Christus. De reden voor de aanleg ervan schijnt te zijn geweest dat de kersverse echtgenote van de koning, afkomstig uit bergachtige streken, gewend was veel groen om zich heen te hebben en de koning haar wilde helpen wennen aan het leven in het grote Babylon.
Het bouwsel bestond uit een serie terrassen, omringd door muren met torens. Op die muren waren bomen, struiken en bloemen geplant. De tuinen 'hingen' als het ware boven de oevers van de rivier de Eufraat. Bijzonder was de irrigatiemethode: onderaardse kanalen zorgden voor de aanvoer van water. Gelukkig is mijn vrouw content met een klein hofke.... (Bron: Wikipedia)
het omgeploegde fietspad. De overheid heeft het goed voor met haar burgers. Eén van de dingen die zij goed proberen te doen voor die burgers is het onderhoud van hun wegen en fietspaden. Los door ons geliefd teljorenlekkersdorp lopen twee wegen die onderhouden worden door "het vlaams gewest". Diverse keren per jaar komt dat "vlaams gewest" met grof geweld, voorzien van camions, borstels en ander gesofisticeerd materiaal de strepen wit schilderen, paaltjes afwassen, asfalt bijplakken. Drie weken geleden zijn de zijkanten van de fietspaden vrijgemaakt van russen en ander gewas. Dat deden ze met apparatuur waarop een gemiddelde aannemer alleen maar jaloers kan zijn: ploegen met roterende bladen, veegmachines, hoopkesmakers, en alles automatik. Ze zijn echter grof te werk gegaan. Nu hebben de fietspaden een groef van tien centimeter diep, 10 centimeter breed en aan de andere kant van de groef een ophoping van 20 centimeter. Dat hebben de mannen van de overheid 3 weken geleden klaargemaakt. Iemand die met zijn voorwiel in die groef komt is onherroepelijk verloren. Ondertussen zijn er al een paar schoolkinderen tegen de vlakte gegaan, een drietal asielzoekers op hun bekkie terechtgekomen en heb ik een nederlander in de gracht zien belanden. Het is dus niet altijd kommer en kwel. Met het vriesweer zijn de bulten naast het fietspad alleen maar hoger en harder geworden. Dus een van de dagen staat er weer een Arendonkenaar in de gazetten!!!.
De jubilaris. Een vriend van mij is vandaag gehuldigd. Wegens drieëndertig jaar trouwe aanwezigheid. Het bedrijf waar hij elke dag naartoe fietst - eentje in de papierversmossende nijverheid - hield vandaag haar nieuwjaarsreceptie en de directie die opzag tegen dubbele kosten vierde dus ook de jubilarissen. Het feest vond plaats in de kantine. Iedereen die meer dan vijfentwintig jaren dienst had in het bedrijf werd onder applaus van de werkmakkers naar voren geroepen, kreeg een hand van de ploegbaas en drie zwoele kussen van een ingehuurde directiesecretaresse ad interim. (de jubilaris op weg naar het podium) Niettegenstaande het bedrijf pas haar tweede verjaardag vierde wegens een doorstart na een grandioos faillissement is mijn vriend toch al 33 jaar in dienst. Dat komt door een administratieve vergissing van de dienstdoende curator die bij de afhandeling van het dossier een deel van het personeel mee verkocht aan een nieuwe eigenaar. De nieuwe directie is hoogst tevreden over mijn vriend. Niettegenstaande nog steeds terugkerende momenten van werkloosheid verschijnt hij iedere dag trouw op post.Hij begint zijn dag dan met bezigheden die normaal thuis uitgevoerd dienen te worden: te weten koffie drinken en het toilet bezoeken voor een grote boodschap. Daarna giet hij uitgebreid de sanseverias op de vensterbanken, probeert de stagiaire-telefoniste te versieren, verzorgd de administratie van de judoclub waarvan hij secretaris is en vertast tussendoor een stapel papieren van de ene naar de andere kant van zijn bureau.Dit doet hij dus al drieëndertig jaar.Voor deze tomeloze inzet is hij vandaag gehuldigd door de directie.Na de huldiging is hij met een paar vrienden 't Stad ingetrokken voor een aprês-drink. Het laatst hebben ze mijn vriend gespeurd in café "Amicitia" alwaar hij aan een serveuse zat te prutsen en ..... douwen dat ie deed..
allemaal sexblaaikes !!!! Van langsom meer beginnen meer en meer seniorenblogs op sexblaadjes te gelijken. De Jan, een zekere Ria, de Felix, de Fonne, die gasten van het vuurpeloton, en dan vergeet ik er nog een hoop, beginnen steeds meer en meer gelijkenis te vertonen met Dennis Black Magic en de uitgevers van de Ché en de Playboy. Alles over blote piemels, grote borsten en extravagante sexpartijen.Terwijl alles al meer dan 16 eeuwen geleden beschreven werd in de Kamasutra. U kent dat boek wel: Al dikwijls van gehoord, al dikwijls willen uitlenen, al dikwijls willen vragen als sinterklaascadeau; maar 't is er nooit van gekomen. Een vriend van mij houdt zich al meer dan 35 jaar bezig met het van buiten leren en het in de praktijk brengen van "het ultieme boek over de erotiek en het liefdesspel". In enkele afleveringen wil hij aan de geinteresseerde lezer - U dus, anders was U al gestopt met lezen - vertellen wat het boek te bieden heeft. Vandaag wat algemeenheden. Wat staat er eigenlijk in de Kamasutra? De Kamasutra bestaat uit zeven delen:
1.Inleiding over de liefde in het algemeen, de plaats ervan in het leven, en een indeling in soorten vrouwen. 2.Over de seksuele eenwording met een diepgaande behandeling over diverse seksuele technieken, seksuele standjes en trio's. 3.Over hoe een vrouw te krijgen. 4.Over een echtgenote en hoe ze zich dient te gedragen. 5.Over de vrouwen van anderen en over verleiding. 6.Over courtisanes. 7.Over manieren zichzelf aantrekkelijk te maken voor anderen.
Na de zeven wereldwonderen, nu de kamasutra uitgelegd op dit blog. Ik voel het nu al aan mijn water: Dit wordt een bestseller.
kaarsjes branden. Mijn vriend is opa van vijf kleinkinderen. Zoals dat bij een liefhebbende opa past gaat hij regelmatig met die bende rekels den hort op. Door de achterliggende bossen, over de sportvelden en zo naar het "Kongobos". Dat is een mastenbos waar de jeugd van Arendonk plezier komt maken. Ieder op hun manier en volgens hun ouderdom. De kleinsten op de schommels en de schuif-af, de jongere jeugd op de fito-meter en de iets groteren op en in elkaars schoot. In het naar huis gaan moet opa met zijn volk langs de "Lourdesgrot". Kaarskes voor het Lieve Vrouwke aansteken. Iedere keer vijf stuks. Alle vijf kunnen ze ondertussen harder lopen dan opa die op de terugweg dikwijls nog een klapke moet doen met een collega-gepensioneerde. Als hij dan als laatste bij de grot arriveert branden de vijf kaarskes al. Aan het geldende tarief moet opa daarvoor 5 maal 40 eurocent, is twee euro, in de offerblok deponeren. Dat enkele keren in de week maken een gat in zijn persoonlijk budget. Daarom verlaat hij als laatste de grot, salueert nog een keertje tegen het Lieve Vrouwke, blaast en passant de vijf kaarsjes uit en steekt één euro in de offerblok. Met de geburen heeft hij een akkoord gemaakt dat zij de gebruikte kaarsjes voor de helft van de prijs verder mogen opstoken. Ons Lieve Vrouwke heeft nog niet gereklameerd; dus zij zal ook wel akkoord gaan.
't Zwaar verkeer. (klik op de foto) Op 6 juli 2005 werd een blog van mijn vriend door de klachtencommissie onder leiding van de hoogwaardig heer Rocofort (zaliger) van het net geflikkerd. Dat gebeurde onder zware en herhaalde dwang van een hollandse transportmaatschappij. Wat was er aan de hand?De Arendonkse gemeenteraad had beslist dat doorgaand zwaar transport boven de 7,5 ton niet meer toegelaten was op de Arendonkse gewestwegen. Een verstandige beslissing van de Arendonkse raad vooral met het oog op de veiligheid van onze kinderen en zwakke weggebruikers. Een hollandse camionneur had daarna in een interview verklaard dat hij als gevolg daarvan naar de filistijnen zou gaan. Mijn vriend vond dit bij de haar getrokken en reageerde op zijn blog met de vermelding "geldgewin belangrijker dan veiligheid". En hij had het aan zijn botten. Een dikke streep er door en zijn blog was naar de filistijnen. Na verwijdering van het bewuste artikel mocht hij terug meespelen.
Vandaag , 6 maanden en 21 dagen later, kan mijn vriend met grote vreugde melden dat de bewuste verbodsborden zijn geplaatst en dat het zwaar doorgaand verkeer tot het verleden behoord.
Ik moet nu dringend naar mijn vriend om hem mijn felicitaties over te brengen en een paar "Blonde Leffes" te drinken op de goeie afloop.
Voor de goede orde: de hollandse camionboeren zijn slechte verliezers. Zij hebben klacht ingediend bij de Raad van State.
De brief van nonkel missionaris. In een vorig artikeltje (19/1) schreef ik over de "heiligen" in onze familie. Broeder-missionaris Louis Jan Lasters was er daar eentje van. In 1898 vertrok hij naar de Gilbert-eilanden (nu Kiribati) waar hij in 1919 van uitputting en miserie stierf zonder ooit naar de "heimat" teruggekeerd te zijn. Hieronder een uittreksel uit één van zijn brieven. Schrijven ging niet zo goed, 't was ook maar een broeder, timmeren en metselen zoveel te beter.
Bemind zij overal het H.Hart van Jesus Alemama 12 april 1913 Zeer Eerw heer Pastoor
Ik moet ditmaal beginnen mij te beschuldigen zoo lang gewacht te hebben iet van uit de Gilbertseilanden te hebben latten weten. ik hoop in het vervolg niet meer in deze faut te hervallen. het een en het ander heeft er bij toegedragen mijn schrijven uit te stellen. Onderaandere reden het veraanderen van eiland. zoo als U boven ziet ik woon niet meer te Onotoa maar ben meer naar het noorden opgekomen. Juist op het noorden van den evenaar. dit eiland is eenmaal zoo groot als dat ik kom te verlatten maar heeft niet de helft der bevolking, zoo wat 700 inwoners.er zijn velle heidenen en ook eenige prottestanten en zoo wat 200 kattolieken.....
Tot daar een fragment uit nonkel missionaris zijn schrijvelarijen aan het thuisfront. en in dit geval aan de pastoor van Retie.
...Hij stief zoals hij geleefd en brieven geschreven had: "simpel en eenvoudig." tussen de Kanaken, de "kortoren" van de Stille Oceaan.
andaag beleefde Jean Marie De Decker zijn moment de gloire. Omringd door een koppel hollanders -spindoktors zeggen ze daartegen, eigenlijk zijn het ordinaire poenpakkers - presenteerde hij zijn nieuwste boekwerk: "Rechts voor de raap". In aanwezigheid van een hoop gasten die hem waarschijnlijk nog schatplichtig zijn, drie vlaamschen die het belang verdedigen, een paar serveuses voor het ronddelen van de drank en een horde journalisten. Die waren gekomen om de Jean Marie te horen afgeven op zijne maat uit Oostende, over nog een bus of drie socialisten en over de onzin van het cordon sanitaire. Wat er in dat boek staat is eigenlijk op dit ogenblik niet belangrijk. Wel belangrijk is dat alle liberalen, van licht-blauw tot diep-blauw zwegen als een gesloten en met hengsels verzegelde doodskist. De judoboer heeft het gepresteerd om een hele partij voor schuppenzot te zetten en het zwijgen op te leggen, de partij van het vrije woord moet zwijgen als een graf. Bartje Somers, Kareltje De Gucht, zelfs Herman De Croo zijn de gijzelaars van iemand die ze zelf als een paard van Troie hun stal hebben binnengehaald.
