Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
03-06-2009
verkiezingen
verkiezingen...
Een vriend van mij heeft zich bezig gehouden met een studie van de plaatselijke verkiezingsborden... Het eerste wat hem opviel was dat de geportretteerde kandidaten totaal geen problemen hebben met hunne kop op een affiche: een handdoek er over had in veel gevallen tot betere resultaten geleid.
Zoals het een democratie past heeft elke partij evenveel plaats op een Arendonks verkiezingsbordje. Sommige partijen maken er gebruik van, anderen - waarschijnlijk bij gebrek aan centen - dan weer niet. Schrokkoppen maken dan gretig gebruik van de niet-beplakte delen.
"Het Bertje" hierboven is daarvan een voorbeeld: hopeloos alleen in een onbenoemd vakje, ver weg van zijn nieuw vriendjes en broederlijk geplakt naast andere feestneuzen. "Het Bertje" is pas twee maanden lid van zijn zoveelste partij en de bazin van dat clubke begint nu ook al te snotteren in den Antwerpse dierentuin.
Aan de andere kant van het bord hangt Margriet te hangen; dicht aangeschurkt tegen de partij van haar vriend de Jean Marie. Margriet snapt het ook al jaren niet meer. Godgans alleen op haar stukske plaat, geen enkele blauwe in haar buurt. Wie wel in haar buurt hangt zijn de troepen van Jean Marie en van de Flip. Alle lege plekjes op hun blokske volgeplakt met keiharde slogans. Wat opvalt is dat zij alles overplakken wat er onder hunne papborstel komt: de voorkant van de borden, de achterkanten, de voorbehouden plaatsen voor linkse Jef uit Mol (cap). De strijders voor orde, netheid, en tucht klodderen maar aan.
...en dan is er nog de Ward. Volgens zijn eigen plakaten is de Ward er ene met Kennes van zaken. Aan de manier waarop zijn borden en affiches scheef en schots in de grachten waaien durft mijne vriend zich ernstig afvragen of de Ward Kennes nu wel echt de Kennes heeft die Ward orakelt.
... En Arendonk zou Arendonk niet zijn: de laatste week is er alsnog een nieuw éénmanspartijke opgedoken. Het heeft nummerke 30 als lijstnummer gekregen. De partijnaam is "Lange" en hij heeft het voor den "os". Zijn fotooke als plechtig communicantje kom je tegen op elke electriekpaal en op elke eikenboom. ......................
Welke Arendonkse politicus wil jij in het Vlaams parlement? Dit is het voorlopig resultaat (86 stemmekes) van een fictieve stemming in een lokaal gazet.
- Silvy Van Beers (VB)
40,70%
- Nest Buijs (CD&V)
16,28%
- Wim Hendrickx (SP.A)
13,95%
- Kristof Hendrickx (A+)
13,95%
- An Hermans (NVA)
12,79%
- Karin Sneyers (Open VLD)
2,33%
40,70 procent... Er zitten dan toch nog onnozelaars in Arendonk !!!
In afwachting van de verkiezingsborden hieronder een Arendonks gedichtje....
Arendonk beschikt over een uniek dialect. Een van de grote bezielers en promotors van ons dialect was E.H. Remi Lens. Enkele jaren geleden zijn zijn gedichtjes en vertelselkes in "echt Arendonks dialect" op CD gezet. Hieronder een pareltje.
(zet uw boxen open, klik hieronder op luister hier om te beluisteren, en klik daarna rechts boven het horizontaal streepje aan voor de tekst.)) enkele seconden geduld.....
Mijn muisje , zei de muis, Ik moet nog over en weer van huis. En gij blijft binnen ! Hoort ge dat ? En 't muisje zei: Ja ja.
En voor dat g' iemand binnenlaat, kijk eerst eens door dit sleutelgat. Ik heb dat al eens voorgedaan : Heilà, wie is er aan ?
En ziet ge door dit sleutelgat, is 't boerke Gijs zijn rosse kat. 't Is van goed op te passen dan, als die canaille(gemeen vrouwpersoon) aan u kan. Ik druk het op uw hert. in één, twee, drie zijt ge opgefret. Slokop, verstaat ge dat ? En 't muisje zei: Ha! ha!
Nu krijgt ge nog een toetje van ullie muizemoetje. en nog een zwaardje spek, tenè (hier zie,pak aan)! En 't muize zei: dà dà!. (daag) Toen keek ze nog eens om :Ik ben aanstonds weerom . Ze hadden de kat door 't veld zien lopen met een kater, katjes kopen. Kom maar binnen, niet verzinnen !, op de zolder van de Gijs, muize muize muizespijs! Zullen we hem te nacht eens hebben hij daar met zijn kat en klemmen, op de kosten van die vrek met zijn meel en met zijn spek ? Hij kan niet lijden dat ik bijt. Hij zal hij freten wat ik schijt . En maar knabbelen, doemeneren, ritereren, een gestommel en een gebom, tomme -romme -dom. En in meelzak, en in bloembak, keutels daar en keutels hier keutels van plezier. Als de kat maar uit den huis is, dan is 't feest bij al wat muis is ! En terwijl dat dat muisje te wachten zat, hoorde het kloppen, "'kot in de nacht, keek eens door dat sleutelgat maar 't was donker, zag geen kat. Wie is daar ? en zeg het gauw. 't Hoorde niets als ... miauw. Poert, zei 't muiskens, poert en foert. Blijft maar buiten. Ik moet sluiten ! Ze miauwde nog eens wederom. -Neen ", zei 't muisje, 'k mag niet van ons moem . Trok dan door dat sleutelkotje gauw venijnig nog een snuitje. Kort na datum hoorde het weerom op dat deurke van bom bom. Wie is er aan ! Hier wordt niet opengedaan! Woef en waf! Kom dan maar af. 't Is de hond. 't Is gemeend. Binnen!, zei het muizekind . Maar ne klauw! Het was de kat die nog vol koleire zat, die het muisje kraakte en krookte en het zo naar binnen s1okte, huid en haar en darmen. Dat muiske toch, ocharme. Doe dan al uw deur op slot, wijd van huis, och heer och got. Dat is 't vertelsel van de kat; ge hebt ze toch niet onderschat. Binnen , zegt ze, kunt ge altijd ; als ge maar tweeta1ig zijt!
Een vriend van mij is een toer aan het maken rond de Arendonkse verkiezingsborden.... Als hij er geen indigestie aan overhoudt volgt vanavond zijn verslag...
De Plechtige Communie... een hoogdag voor outlet en casuals.
In Arendonk volgen de hoogdagen zich op: "Zingt en swingt" van de chiro, " de bloemenhulde voor dode carabiniers" van het 11-novembercomité, "met uwe velo naar den bakker" van den Unizo en afgelopen zaterdag het heilig Vormsel, in de volksmond de Plechtige Communie.
In tegenstelling tot een gewone zondagse mis werden de vier ingangen van de kerk royaal anderhalf uur voor aankomst van de bisschop van Postel bezet en gebarricadeerd door ongeduldig wringende ouders, grootouders en nieuwsgierige geburen. De vormelingen zelf stonden erbij en keken ernaar. Om half twee gingen de kerkdeuren open en werd er geduwd alsof iedereen op de laatste reddingssloep van de Titanic moest. Er werd zelfs - weliswaar ingehouden - gevloekt en onkerkelijke scheldwoorden uitgewisseld. Toen de 100 communicantjes op hun plaats zaten was het tijd om op de bisschop van Postel te wachten en rond te kijken....
Het was duidelijk: Voor velen onder het verzameld kerkvolk was het zichtbaar de eerste keer, de derde keer of meer dan dertien jaar geleden (trouwfeest, doopfeest) dat ze Gods tempel nog aan de binnenkant hadden gezien: Onwennig, ongegeneerd, gegeneerd, nerveus rondkijkend, speurend en zoekend naar hun ex-vent met zijn nieuw vlam, naar hun ex-madam met hare nieuwe vrijer. Naar het debardeurke naast haar en marcelleke voor haar. Voor velen onder het verzameld volk was het waarschijnlijk ook de laatste keer dat ze tempel des heren betraden. Of het zou verticaal met de voeten vooruit moeten zijn als hun kinderen-erfgenamen zouden besluiten dat een begrafenis met drie heren een acceptabele kostenpost op de erfenis mocht zijn.
In afwachting van de komst van de bisschop van Postel begon de modeshow. Mama's in tekort afgeknipte rokjes, push-up-behaakes in alle maten, paarsgeverfde haren en teennagels, de papa's, sommigen met een bel in oor en ook in onderlip met Bikkembergs op de rug, een enkeling een Lonsdale zonder bijbedoeling, uitgelopen strepen "bruinen zonder zon" op armen en benen, hoge hakken om in Friesland mee te fierljeppen, een Lacoste-hempie open tot het vierde knoopsgat het borsthaar kreunend onder de gel, witte leggings, een strakke strik op een strakke kont.... Spullen uit Maasmechelen Village, demodés van Van Nooten, Versacé, Vankets en andere Van Beirendonken. Casuals en Outlet: sjik maar niet duur. En maar kijken en maar gluren.
Toen kwam de bisschop. De bisschop van Postel is eigenlijk geen bisschop. Hij is gewoon afkomstig van ergens tegen Brussel, is abt en prelaat tegelijkertijd in de abdij van Postel en bij feestelijke gebeurtenissen draagt hij een speciale hoed en heeft hij een stok met een krul eraan. In vakjargon een mijter en staf. Vandaar dat één van de aanwezige kleuters krijsend in oma's rokken dook, in paniek omdat hij Sinterklaas rond deze tijd van het jaar niet verwachtte. En dan nog wel een klaas zonder baard.!!
Het werd een prachtig vormselfeest: pater-pastoor glunderde en keek tevreden om zich heen, opa's glimden, oma's pinkten een traantje en bij "de Vrede van de Here" werden zelfs minzaam handjes geschud zij het onder voorbehoud. En daarna was het feest. Met z'n allen aan de champitter, de cava, en de Blonde Leffe. Het werden leuke feestjes en toen - laat op de avond - de chocolattemousse stond te verpieteren was het plechtig communicantje van s'morgens voor de eerste keer een dronken tiener. ...Zatte nonkel was ook content.!!!
't Is tegenwoordig mode om te spreken over verzuurde mensen, pessimisten, een samenleving die naar de verdommenis gaat, individualisme, gasten die elkaar straal voorbijlopen en negeren....
Het voorbije weekend was er midden in Arendonk een grandioos volksfeest. Kenners en andere fantasten spreken van een rockfestival, de duizenden die er vrijdag en zaterdag rondliepen hebben het eerder over een regelrecht volksfeest. Het was voor de achtste keer "Arendonk zingt en swingt". De zondagse ballast van de andere jaren was over boord gegooid en het feest groeide dit jaar uit tot een festijn van zangkoren -volwassenen, kleine en grote jeugd - aangevuld met een luid meezingende massa van sympathisanten en Franske Bauers in opleiding.
Een vriend van mij - een fervente chirosupporter - had een all-in badge ( front- en backstage) versierd, een professionele camera geleend bij zijn schoonzoon en in het zog van de organisatie twee dagen lang het lief en leed van een grandioos spektakel op een digitaal kaartje vastgelegd.
Overal lachende gezichten, vriendelijke mensen, behulpzame wc-dames, rood kruis, wijkagenten, eet- en drankverkopers... Er waren zelfs twee hoogwaardige heren schepenen die op aarde nederdaalden en de fotograaf van dienst vriendelijk toelachten.... (zjust is zjust en fair is fair: zij waren er tenminste.)
Hieronder volgt een kleine montage van sfeerbeelden. Geinteresseerde lezers die (gratis) de volledige reeks van 200 foto's op CD willen hebben moeten eventjes contact met den Brabbes opnemen. Ge bent welkom via email of via een reactie hieronder.
Aan de organisatie, het vast werkcomité en al de vijfhonderd vrijwillige helpers, een dikke proficiat. 't Was twee dagen groot feest in Arendonk. Dat chirovolk kan watte hé. !!!
Verslag van 1 mei: Feesten langs de beesten af.....
Vrienden van mij -volgelingen in de leer van Marx en Louis Major - zijn al twee dagen aan het feesten. Terwijl in Holland koningin Beatrix en haar gevolg hun oranje hoedje wisselden voor een zwart exemplaar met voile, begonnen in Arendonk en omstreken de voorbereidingen op de jaarlijkse hoogmis van het socialisme.
Arendonk is al van oudsher -sommigen zeggen nog voor "Das Kapital" zijn tweede druk beleefde - een socialistisch bolwerk. Terwijl de omliggende gemeentes nog overspoeld werden door hondenkarren en kromgelopen boeren hadden wij al onze industrie: sigarenfabrieken, den dynamiet, het zakkenkot, en vakbonden.... Waar de Arendonkse sportliefhebbers stoefen met Rik van Steenbergen vertellen mijn rode kameraden-dorpsgenoten met trots dat hun grootvaders al in 1900 rondliepen met rooi zakdoeken rond hunne nek. Ik gun ze met plezier hun jaarlijks opkomend orgasme.
Het feest begon al op donderdagavond met een groots opgezette walking-afterdinner-party in het achterafzaaltje van het Arendonks volkshuis. Aan de gevel, vlak onder het standbeeld van Louis Major, hing een rooi vlag en daaronder trof ik een vriendin van mij die een sigaretje kwam smoren. Ze was ingehuurd om lege glazen te spoelen en de rode rozeblaadjes van het podium te vegen na het speechen door Kathleen Deckx. Vroeger...in onverdachte dagen zat het zaaltje afgeladen vol en waren er vendelzwaaiers, keurturners, harmonies en toespraken van Willy Claes, Steef Stevaert en zelfs Freddy Willockx. Vanaf toen begon het verkeerd te lopen: de aanwezigen pakten zo'n schrik van de Freddy dat ze massaal wegbleven. Het effect van een rosse kater op een nest grijze muizen. Volgens mijn smorende vriendin waren ze dit jaar nog met enkele handjesvolle kameraden. Allemaal waren ze daar voor Kathleentje, volgens Google Wikipedia een veelbelovend jong meiske van tweeënveertig.... Google vermeldde niet in wat ze veelbelovend zou gaan worden.
Noch steeds volgens mijn smorende vriendin werd het uitbundig feest afgesloten met in de ene hand een verschaald glas Jupiler, de andere hand gebald voorwaarts in een hoek van 45 graden. De Internationale werd uitzinnig meegezongen; het lijflied van het Jean Wijnen Combo -Arendonk gaai zé gaai vur maai...- iets minder.
's Anderendaags 1 mei, mocht de partij uitslapen. De kameraden uit Retie zouden de vrienden uit Arendonk wakker toeteren en een ontbijt op bed serveren. Persoonlijk ken ik plezanter manieren om wakker gemaakt te worden dan door de retiese socialisten maar da's persoonlijk... Drie pistoleekes, een kroissantje, een erg crisisgebonden potteke goei boter en een schel hesp zat er in het overlevingspakket. Voor een kom zwarte koffie moesten de geburen zorgen; een geval van heirkracht: de thermoskan - uitgeleend door de Retiese middenstand - was onderweg beginnen lekken.
....Voor mijn rooi vriendjes uit onze dorpkes is het pintenpakken voorbij, maar niet getreurd. Volgende week wordt er aan al dat feestgewoel een vervolg gebreid: dan komt de kattelieke bond uit spleten en spelonken, dan is 't Rerum Novarum en wordt de processietoer bevolkt met nostalgieken van kardinaal Cardijn en pastoorken Daens. Dan wordt den biljaar in de Koeistraat opzijgeschoven, 't plafond van ons eigen huis gestut en weg en weer gekust onder fanfaregetoeter, dan worden de demoties uitbundig gevierd.
....In een onbewaakt moment gaat de modale burger zich afvragen waarom de varkensgriep onze dorpkes zonder bloedvergieten links (en ook rechts) heeft laten liggen. Een beetje Influenza Mexicana had ook hier wonderen kunnen verrichten. Ik geloof niet meer in "de straffende hand" van de Here Gods. Hij heeft kompassie gekregen met zijn schepsels...... groot en klein, rood en oranje.!!!
De kogel is eindelijk door de kerk, de bal is in het holleke geslagen.... In een van de residentiele wijken ten noordoosten van Arendonk, vlak in natuurgebied met uitgebreide landerijen, zijn de eerste werkzaamheden gestart voor een heus golfcourt met openluchtzwembad. De nieuwsgierigen onder U zullen zelf op onderzoek uitmoeten of wachten tot woensdag voor verdere info.
Ik ga eerst een week velorijden met mijne maat en jenever drinken in het maasland. ----------------------------- "......In het RUP is voor het gehele golfterrein van 67 ha de bestemming gebied voor golfterrein aangeduid, met een voorziening voor bebouwing en infrastructuur in relatie tot het golfterrein."
bovenstaande gegevens uit een Persmededeling van de Viceminister-president van de Vlaamse Regering Vlaams minister van Financiën en Begroting en Ruimtelijke Ordening.
Na veel sneeuw, dichtgevroren vijvers en meer regen dan een doorsnee caféganger in héél zijn leven aan Blonde Leffes kan opdrinken is ook in Arendonk de lente en het goei weer weer wakker geworden. We laten windmolens, nieuw gemeentesecretarissen, uit de hand gelopen belastingen en opvallend gepiercete navelbuiken voor wat ze zijn en flaneren eventjes losjes door Arendonk...
Een impressie.
...Schoon volk in, op en aan "de Mèt".
een proper opgekuisd voortuintje. Eentje die liever de ruskes uittrekt dan ............
...jonge merels, wachtend op maaikes en pieren.
...pas geboren, wringen om opgedroogd te geraken en dan klaar voor de grote stap voorwaarts.
...en met de mama een stapke in de wereld zetten. Zoeken waar de papa eigenlijk zit.!!!!
Geduldig op de kant van de Wamp zitten broeden en wachten op de joengskes. Als 't een beetje lukt heeft ze er meer dan een modaal zigeunerhuishouden.
De rest van de familie is al opgefreten door de ratten...
2de paasdag: paaseikes rapen met de kindjes uit de buurt en het klein volk uit het asielcentrum.
Als we in holland niet mogen velorijden dan komen we gewoon naar Arendonk.... En we bezetten alle opritten en gazons. Lege drinkbussen kunnen die Belzen ook gebruiken, dus flikkeren we ze toch gewoon tussen de paasbloemekes.
Lente... tijd om de beerkarren buiten te rijden. Hollandse zeik over Gods en vooral Vlaamse akkers.
...Binnenkort komen de klokken van Rome, tenminste als den opa den hof heeft opgekuist.
Dezer dagen loopt de schepene van openbare werken van onze plattelandsgemeente - overigens een zeer aimable man - er met een gelukzalige glimlach bij. Bij goed weer en met de opgaande zon in de juiste stand zien vroege cafégangers van op de Arendonkse terrassen zelfs een oplichtende stralenkrans rond zijn zilvergrijze edoch kalende schedel. Sint Christoffel zonder wandelstok en schelp zeg maar...
De reden waarom onze heer schepene met een zwierige gank over het Arendonks marktplein flaneert zijn de kasseien op de "Huiskens". De Huiskens zijn samen met de Berendonkse hoeve een middeleeuwse site aan de zuidelijke rand van Arendonk. Tussen een tiental huizen slingert zich al sinds mensenheugnis een 750 meter lange kasseiweg. Volgens de overlevering moeten hier zo'n tweeduizend jaar geleden Romeinse cohorten doorgetrokken zijn achtervolgt door Asterix en zijn Galliërs, everzwijnen achter zich aansjouwend.
Door de veelvoudige passages van hondenkarren, melkkoeien en verloren gereden wielertoeristen raakten de kasseien door de jaren heen schots en scheef gezakt met putten en bulten erin en erop.
Onze schepene van openbare werken - als een kloek wakend over het heil en geluk van haar kuikentjes - wilde de kasseiweg restaureren en terug berijdbaar maken door er een laag asfalt over te smeren. De vox populi van terplaatse met hun mechelse schepers opteerden voor een fatsoenering van de aanwezige kasseien bang als ze waren voor de verloedering van hun bobbelweggeske tot een race-circuit. Omdat "onze gekozen leiders", één en al oor zijn voor de verzuchtingen en wensen van hun kiespubliek, werd het asfalt terug in zakken geschept en de kasseien opgeblonken en teruggelegd.
De democratie en de wensen van de kloek met haar kuikentjes werd gerespecteerd. Vandaar alle lof en hoerageroep voor onze schepene van openbare werken. Hij is, naast een meer dan aimable man, ook iemand die uitblinkt in twee zaken: a) hij staat als ware democraat open voor de wensen van "zijn" mensen en b) hij is een mens die nostalgie en aandacht voor historie, cultuur en natuur hoog in zijn vaandel draagt. Dat siert een mens, ....of niet?
Nu is't te hopen dat deze twee menselijke deugden die mee de stralenkroon rond de schepeneschedel helpen oplichten ook blijven doorstralen bij zijn volgende beslissingen. Zeg nu zelf: wat is er nostalgischer en historischer dan een mooi wipbruggeske over ons eigenste kanaal. Kan men meer respect opbrengen voor de stem en de wensen van "uw eigenste volk" dan uw mening te herzien in verband met datzelfde bruggeske ?.
Door te luisteren naar de liefhebbers van kasseien heeft onze aimable schepene van openbare werken zich een plaats verworven in de lokale geschiedenisboekskes naast Caesar, Asterix en de gallische horden . Naast deze eeuwige roem kan hij nu ook respect van 't Volk verdienen door vanaf nu te ijveren voor het behoud van het wipbruggeske over onze vaart (*).
.....Misschien kan een volksraadpleging soelaas brengen. Als de uitnodigingen tenminste op tijd op hun plaats geraken. --------------- (*) zie de vorige afleveringen over het wel of niet plaatsen van een nieuwe brug over het kanaal Dessel-Schoten.
...Van koeien, verzekeringen en salonproletariërs.
Een kennis van mij - in de betere parochiale middens waarin hij met enig zelfgenoegen rondflaneert, laat hij zich Honoré noemen - heeft zijn huisadres in een voornamelijk door koeien en varkens bewoond agrarisch gebied. Hij heeft zijn eigendom verworven door zich decenialang geleden te verloven met een jongedame uit de boerenstand die hem naast een pront uiterlijk ook een aanzienlijke bruidschat in de vorm van weilanden en landerijen cadeau deed. Zijn afkomst is te situeren in een buurgemeente van Arendonk. Van zodra borgbrieven en andere preuven van solvabiliteit - erfenissen uit de Middeleeuwen om armoeizaaiers buiten de dorpsgrenzen te houden - werden afgeschaft meldde hij zich in staminee "De Wildeman" om daar een pronte boerendochter op te vrijen.
Samen met de goed uitziende landbouwersdochter erfde Honoré enkele aren vers geploegde akkergrond. Daarop bouwde hij eigenhandig een villa die met hulp van één aan de juiste partij gekoppelde polletieker in de loop der jaren werd geregulariseerd en van bouwovertredingen werd gezuiverd. Honoré kreeg zelfs zicht op kabeltelevisie en Algerijns gas. Faecaliën en ander restafval moesten via een trekgracht afgevoerd worden naar de Wamp en vandaar via allerlei Netes naar de Schelde.
Stallingen voor kiekens, "halal"-schapen, ezels en met schrikkeldraad omringde perzikkenbomen gingen deel uitmaken van zijn onroerende goederen. Vanuit zijn tweezitscanapé overzag Honoré, met een opengeslagen Balzac op zijn schoot, licht euforisch zijn gekregen eigendom, kirde en moest stiekem en met een monkellach denken aan Kop van den Eynde, Freddy Willockx, Marx, Engels, de gouverneur van Limburg en het idee dat hij al jarenlang meeploegde aan de verspreiding van het socialisme vanuit zijn tweezitscanapé. ...Bij elke gedachte aan de "Internationale" zakte mijn kennis dieper en dieper weg in zijn tweezitscanapé, tesamen met zijn door de jaren heen opgebouwde Fortis en KBC-aandelen.
... Plots liepen er twee voldrachtige koeien door zijne gazon en langs zijn voordeur. De koeienpoten zakten tot voorbij hun eelt in de drassige en door mos overwoekerde grassprieten aan zijn voordeur en herschiepen het grasveld tot een middelmatig uitziend voetbalveld derde provinciale.
Niettegenstaande voldrachtige koeien eigen zijn aan landbouwgebieden vergat Honoré zijn agrarische principes, vergat Kop en de limburgse gouverneur, zocht zich een schade-expert en diende bij de eigenaar-koeienboer een schadeclaim in van meer dan een ton: 1.000 euro's voor de lokale bevolking onder ons. Honoré stemde in - het weze onder protest - met een schadevergoeding van zevenhonderd euro. 700 euro voor twee maal vier koeienpoten op zijn bemoste en totaal vergane gazon - de passerende mollen trekken al jaren met een grote boog rond zijn eigendommen - en begon eigenhandig en prijsbewust aan de renovatie van zijn grasveld.
In den Aldi kocht mijn kennis vier dozen paardenmest en bij den Aveve één vierkante meter voorgegroeide gazon. Met het restant aan boerenkennis uit zijn jeugdjaren, een riek en een kruiwagen zwarte grond uit een akker van de koeienboer repareerde hij zijn hele gazon voor vierentwintig euro en zestig cent. In de rapte uitgerekend 675 euro winst voor verse prico's en boerenleenbankobligaties.
Vandaag heeft Honoré van zijn verzekeraar een brief gekregen om zijn jaarlijkse brand en familiale verzekering te betalen: 5 procent meer dan vorig jaar. Met Balzac op zijn schoot zit Honoré nu boos door zijn raam te kijken naar zijn gerestaureerde gazon: boos omdat de verzekeringspremies weeral omhoog zijn gegaan, boos omdat alles maar duurder wordt, boos omdat mensen ander mensen kloten, boos op alles wat naar kapitaal en boeren ruikt....
Honoré is zelfs boos op Kop van den Eynde en de goeverneur van Limburg. Honoré is boos op alles en iedereen. Waarom heeft in "Stalins naam" Marx en Engels toegelaten dat er rond zijn eigendommen koeien loslopen.... En waarom heeft die kapitalistische verzekeringsmaatschappij hem maar zevenhonderd euro betaald in plaats van duizend....
.....Altijd miserie en rotzooi met die kapitalisten.
Een tijd geleden, de aandelen van Lehmann Brothers, Kauphting, Maggie Mae en Fortis waren al aan hun reuzeslalom richting bodemkoers bezig, vond een plaatselijke speler op de Arendonkse financiële markt het nodig en zinvol om een receptie te houden. De aanstelling van een verse ceo, de vervanging van het volledige vasttapijt en nieuwe bloempotten op de bureaus waren een geschikte gelegenheid om de fine fleur van het Arendonks kapitaal uit te nodigen.
't Is te zeggen, de fine fleur op het niveau van gepensioneerde agrariërs die hun melkquotum met enig succes hadden verkocht, toebaksblaaikesverkopers, tearoomuitbaters en beenhouwers met een zwart spaarpotje en gepensioneerde kaderleden van aan de christelijke middenstandsbond gerelateerde kruideniersbedrijven maakten hun opwachting. Het echte kapitaal was uitgenodigd om te feesten als de gewone fine fleur van het volk al sliep. Ver weg van het gedreun en gedrammes van al die proletariërs met hun simpel spaarboekskes.
Als plaatsvervangend schatbewaarder van een lokaal voetbalploegske met een slapend kapitaal van honderd vierenzeventig euro vijfendertig cent was een vriend van mij ook uitgenodigd. Zijn echtgenote mocht ook participeren aan de receptie; zij klasseerde per slot van rekening het enigste bankafschrift op het jaareinde en schreef het negatief saldo van het slapend kapitaal - intresten minus alle kosten en postzegels - in een atomaschrift met lijntjes.
De voorstelling van de nieuwe ceo en het gerenoveerde vasttapijt was gekoppeld aan een heuse wedstrijd. Aan de ingang van de banktempel hadden ijverige bedienden een extra grote weckbokaal geplaatst en die tot de rand gevuld met geldstukken van een en twee euro. Na felicitaties aan de nieuwe directeur werd men verzocht om het aantal muntstukken in de bokaal te raden. De uitleg en de goede raad die men kreeg van een daarvoor aangeduide chinese vrijwilliger deed mijn vriend en diens vrouw besluiten om ieder vijfmaal hun kans te wagen met dit nieuwe kansspel. De kans op succes leek hun groter dan een waardestijging van hun pricos. Zij werden daarin gevolgd door het gros van de binnenkomende invités. Aan de juiste uitslag waren, dixit de opgevorderde vrijwilliger, prachtige prijzen verbonden.
Vele weken later - hun weinige pricos hadden een historisch dieptepunt bereikt- kreeg mijn vriend vanwege de nieuwe bank-ceo de prettige mededeling dat zijn echtgenote-medekassierster één van de gelukkige winnaars was van de weckbokalenwedstrijd. Zij had op een haar na het juiste aantal munten geraden en was tussen de prijzen beland. ...En of zij zich één der dagen kon aanmelden om haar hoofdprijs op te halen.
Er speelden zich heuglijke en hartontroerende taferelen af ten huize van mijn vriend. Plannen werden gemaakt voor een vacantie op de Dominicaanse, de nieuwe decapotable van Renault leek hun wel wat, een tuinfeest met tombola en kaarslicht voor gans de familie, hun aanverwanten en diens families... Ook de hollandse geburen zouden mogen komen.
Het werd één grote desillusie voor mijn vriend. In plaats van met een open dak door Arendonk te rijden, in plaats van het tuinfeest of de tegenwaarde van een bruinverbrande torso op de Dominicaanse kwam mijn vriend over het nieuwe vasttapijt naar buiten met een eetbon ter waarde van 25 euro ...en met de felicitaties van de nieuwe ceo, de juffrouw aan het loket en een hoop folders voor alweer nieuwe pricos.
In de vroegste herinneringen van mijn vriend had hij wel eens prijs gehad met een tombola van de plaatselijke parochiefeesten. Een klot sunlightzeep was toen zijn deel. Hij herinnerde zich ook de loterijen van de missienaaikringen, enveloppentrekken aan cafétogen, éénentwintig krabben tijdens obscure teerfeestjes. Iedereen had toen altijd prijs: een washandje, een gescheurd stripboekske van Jommeke, een over zijn houdbaarheidsdatum zijnde bokaal blauwe pruimengelei, of gewoon een klot sunlightzeep die de organisator van het evenement tussen de prijzen had gestoken. Ne mens kocht toen een lotje, won een pak eigenbakwafels en de kous was af.
Daar zit de vrouw van mijne vriend nu met een waardebon van 25 euro. Uitgereikt en weggegeven in een zwier van hiphiphoera door dé bancaire instelling van Arendonk boenk op de Mét. "Say thanks to the Lord...." De eetplaats waar die 25 euro ingeruild dient te worden "voor eten" staat onder dankzegging aan naam en toenaam van het etablissement vermeld op de bon. Andere keuzemogelijkheden zijn er niet. En in tegenstelling tot de gedroomde renault met open dak op de Dominicaanse heeft mijne vriend nu een dik probleem. Gaan dineren, al is het maar voor 25 euro, doe je doorgaans met z'n tweetjes zeker als je na al die lange jaren nog straalverliefd bent op je vrouw. Maar mijn vriend lust de huissoep van het uitgekozen eetlokaal - heldere bouillonsoep met vlokken - niet. Bij gebrek aan alternatieve brasserieen moet mijn vriend noodgedwongen thuisblijven en is zijn vrouw verplicht om een andere disgenoot uit te zoeken. Maar zeg nu zelf: je kunt iemand anders dan je echtgenoot een avondje "van vlees en bloed-kijken" op de teevee niet ontzeggen in ruil voor een uitgebreid etentje met een tegenwaarde van 12,50 euro per persoon. Dus moet er geld bij, eigen geld... ge kunt uw invité toch niet vragen om zijn eigen tournedos te betalen.!
Mijn vriend overweegt -in samenspraak met zijn vrouw, 't is per slot van rekening haar eetbon - om de gewonnen "bijna-hoofdprijs van de financiële instelling" samen met hun waardeloos geworden pricos bij het oud papier te deponeren en achter te laten op de papiercontainer van de pastoor van de Vraai. Wie weet vindt iemand ze..... iemand die wel van dooi mussen houdt.
....Na de vaststelling nu de kneuterigheid: Het mag dan nog crisis, kommer, kwel en miserie regenen, zelfs een bankinstelling (zeker eentje met een nieuwe ceo) moest wijs genoeg zijn om geen beknibbelde persoonsgebonden eetbons weg te geven. Als ge iets weggeeft doe het dan met stijl: zorgt er voor dat tenminste de winnaar meer kan opsouperen dan een boulet met frut en mayonaise. Gunt hem nog een cognacske. En tot slot vraagt mijne vriend of hij zijne eetcheque niet kan inruilen voor centen: dan kan hij in alle nog bestaande staminees van Arendonk een Blonde Leffe gaan drinken. Met 25 euro geraakt hij al een eindje, kan hij zelf kiezen waar hij zijn gewonnen centen laat, en dan moet de ene middenstander niet jaloers zijn op den andere zelfstandige...
Dan is 't een kwestie van vraag en aanbod en ...sympathie natuurlijk.
Ge weet nog wel: in 2012 bestaat het lieflijk dorp dat Arendonk heet, 800 jaar. Een heleboel gasten die zich vooral erg belangrijk voelen willen hiervan profiteren om dikwijls in de gazetten en op teevee-Kempen te komen.
Om alles in goei banen te leiden en te beletten dat iedereen, iedereen vliegen zou gaan afvangen werd er op het niveau van een doordeweekse gemeenteraad beslist om een feestcomité op te richten. Dat comité zou dan alle activiteiten en werkgroepen coördineren:
Ondertussen zijn er al werkgroepen opgericht: eentje die het standbeeld van Rik van Steenbergen een koerstrui gaat aantrekken, een ander -onder commando van een geleerde professor - die gaat speuren waar Jan van Eyck zijn eerste pisbroeken heeft volgeschilderd en nog een groepje dat het gewone volk gaat leren hoe ge teljoren moet uitlikken.
Het wordt dus een marathon van drie lange jaren behalve wat het nieuw Arendonks vlaggeske betreft. Dat vlaggeske is er al. "En petit comité" heeft men een drapauke uitgekozen. : gewikt, gewogen, niet naar ieders zin, een beetje flets, kort door de bocht, goedkoop,.... Met andere woorden goed om met jaarmarkt pinten op te zetten en soep op te smossen. .... Waar zat de schepene van KKKKKultuur eigenlijk toen dit heuglijk familiefotoke werd getrokken? ...Werkte ie d'r aan en zou ie ons op de hoogte houden?
Frans, joenge ge mut me nie geloven maar ze schieten onder uw duiven. En spoei d'oew mer, 't is maandag jaarmét; zorgt mér dat die stamminee op 't Begijnhof open is. Ge wit wel: bij den Ali, den "hellabassi".
't Enigste dat we nog mankeren in de blogs van het seniorennet is een fatsoenlijke kwis. Liefst met veel prentjes en plaatjes. En fatsoenlijke prijzen.
Jef Koffie's trots bijt vanavond de spits af met een multiculturele vraag.
Wie mankeert er in onderstaand rijtje van wereldpolitici?
Foto 1: onzen Alain, foto even wazig als zijne kop.
foto 2: onzen Michel, eminent waals politicus.
foto 3: onzen Boris, russische liefhebber van vodka en secretaressenkonten.
foto 4: onzen Shoichi, japans minister van financiën.
foto5: onze Pieter, oppergeneraal van 't bels leger en promotor van het belgisch bier in vreemde steden.
foto 6: ????? Wie vervolledigt het rijtje?
Voor de winnaar (m/v) een blonde leffe in het prettig gezelschap van "onze man (of vrouw) in de doos. Rept U naar onze balie met uw juist antwoord.
Een vriend van mij is rij-instructeur. Tesamen met een gelijkgestemde ziel leert hij potentiële rijwielbezitters velorijden. Hij doet dat vrijwillig, met inzet van lijf en leden en in de stille hoop op een medaille in de lokale leopoldsorde van Kazakstan of een éénmalig schouderklopje van de Dalai Lama. Met andere woorden: hij leert asielzoekers de fijne knepen van het fietsen.
Op regelmatige tijdstippen krijgt mijn vriend schimpige opmerkingen onder zijn sjokkedijzen dat hij die ongeschoren en naar kamelenhaar riekende Afghanen en ander ongewassen tuig beter moet opleren. Bjennie Bakkeljiet bijvoorbeeld vindt dat ze als een bende ongeregeld over het marktplein zwalken, zondagse kerkgangers ergeren zich aan het feit dat Mohamedje en Fatimaake aan de verkeerde kant van de velopad rijden en als Fientje van onzen Bert s'avonds met hare vrijer gepasseerd worden door velos zonder licht dan belt vader Bert in gramschap naar minister Turtelboom voor een directe repatriering naar Bhoetan of Mongolië voor die ondeugden op hunne velo. En zonder handen rijden mag ook al niet.
"...Die bosnegers en aanverwante debielen moeten zich maar houden aan onze wetten en regels" zegt het proper gewassen volk van Arendonk. Ik geef Bjennie Bakkeljiet, die misgangers en ons Bertje groot gelijk: als ge velo wilt rijden moet ge het maar fatsoenlijk doen.
In plaats van naar de elfurenmis te gaan heeft mijne vriend -tegen de zure oosterwind in - een proefondervindelijke fietstocht gemaakt door onze autochtone wijken, langs scholen, over markpleinen, door de heufkens, langs jeugdlokalen. Het werd een boeiende ervaring: Jef, Julia, Mieke en Andréke die zonder handen en met zijn vieren naast elkaar langs het standbeeld crosten. Tientallen anderen in hun zog. De Arendonkse velopaden worden meer in averechtse richting gereden dan goed is voor de macadam, licht op mijne velo? nooit van gehoord mijnheer... Gehelmde schoolmeesters, bekwaamd in het vak van turnen, sport en spel die dwars tegen alle verkeer in rijden, wielertoeristen in kladden van 30, 40 man in 't midden van de rijbaan.
't Is maar om te zeggen dat mijne vriend met nog meer ijver, trouwbewuster en ambitieuser zijn best gaat doen om die geimmigreerde bruin en gele bende de elementaire regels van het fietsen bij te brengen.
Hij hoopt daarbij op twee dingen. Dat "zijn eigen volk" ook een beetje moeite wil doen om het goei voorbeeld te geven en ten tweede dat ook hem ooit een medaille in de leopoldsorde ten deel zal vallen, al was het maar voor moed en zelfopoffering. Met een Blonde Leffe zou hij ook al content zijn. Hij beloofd daarbij om nuchter en van de negerinnekes te blijven.
What shall we do with the drunken mayor eurlaai in the morning.... (vrij naar een lieke van de Ferre.)
Een schokkend verhaaltje met figuurtjes weggepukt uit een echte wereld vol met gekke mensjes en meisjes op een planeet vol met sex, drugs en alcohol. De matroeska's in Arendonk...
Sinds enkele dagen is mijne vriend eindelijk geinstalleerd. Bananendozen vol heeft hij versleept, hakkers, schuppen, heggescharen en gritsels van de hand gedaan, weggegeven of aan een argeloze hollander voor een zacht prijzeke verkocht.
Spiksplinternieuw zit hij nu - samen met zijn eega - te wonen in een appartement met uitzicht. De verf was nog niet droog, de gordijnen nog niet opgehangen toen de eerste bezoekers zich aandienden. "Het woord van Jehova" in de gedaante van een moeder met haar tienjarige dochter belden aan en presenteerden mijn vriend een plaatske tussen 4.000 andere uitverkorenen in Gods paradijs. Hij zat verdorie pas in zijn eigenste "nieuw" paradijs toen ze hem al een ander aanboden. Den Brabbes is er niet op in gegaan. Au contrairie: Een tienjarig kind, ook al is het uitverkozen door de heer Jehova zelf moet op een woensdagmiddag met vriendinnekes en met de poppemiekes spelen. Het geeft geen pas om zo'n jongske met in de ene hand"de wachttoren" en in de andere een notitieboekske het woord Gods te laten verkondigen. Ne mens zou er atheist door worden. Jahweh moest zo'n moeders verdoemen al was 't maar in de naam en met hulp van Belzebub. Tegen een lijnbus lopen zou al genoeg zijn..... Vroeger mocht ge die mensen nog natgieten.!
De volgende bezoeker was de wijkagent: een uitermate aimable exemplaar van het plaatselijk politiekorps en een kwartspie van het vierkoppig wijkagentenkorps. Gasten, het moet gezegd en weer au contrairie met uitspraken van hun politiek opperhoofd, een afdeling waar ge mee van pad kunt en waar ge staat kunt op maken. De uitzonderingen die de regel bevestigen zeg maar. De wijkagent beloofde regelmatig langs te komen want van horen zeggen schijnt de locatie waar mijn vriend, den Brabbes en zijn onroerende goederen zich bevinden niet zonder gevaar te zijn: rondflitsende spitsmuizen en aanverwante tuinkabouters die in ware Miami Vice-stijl verkeerd geparkeerde velos, trottinetten en ander rijdend ongerief en de eigenaars ervan, ambeteren en dreigen met de toorn van Jahweh, in dit geval zijn plaatsvervanger de procureur des konings.
Om een passend slot aan zijn eerste dag in zijn nieuwe straat te breien besloot mijn vriend om nog een bezoek te brengen aan de aldaar gevestigde middenstand. Wie kon hij beter een goeiendag gaan zeggen dan een plaatselijke horecazaak. Hij werd er met de nodige egards ontvangen en er ontspon zich een meer dan aangenaam gesprek tussen den Brabbes en de charmante dame achter het buffet. Gesprek dat een abrupt einde nam toen een ook aanwezige hollander plots interrupteerde met de mededeling dat hij geen eurocentjes genoeg had om de twee bestelde kippenborsten en de bijhorende patat met mayonaise en berenpoot zonder ajuin te betalen..... En of hij kon pinnen??? Alhoewel de horecadame het onstane liquiditeitsprobleem van de hollander op een elegante manier oploste had mijn vriend toch te doen met haar. Hij beloofde om de afgebroken conversatie bij een volgende gelegenheid verder te zetten. Wie weet wordt het nog iets.... --------------------- P.S. Het gerucht dat in Arendonk en nabije negorijen de ronde doet als zou de de lieftallige eega van mijn vriend - in navolging van het bekende gezegde; een nieuw huis, een nieuw kindje - zwanger zijn van een tweeling wenst hij hiermede uitdrukkelijk de kop in te drukken.
geduld. Het bed, de sm-spellekes en den bak "blonde Leffe" staan al op hun plaats. Nog een briefke op de brievenbus, den hond aan een eikenboom vastbinden en achterlaten, bjennie bakkeljiet een goeiendag zeggen en 't is zo ver...
Een vriend van mij, den Brabbes, heeft zich ingeschreven in een project van lokale ontwikkelingshulp. Hij gaat in het centrum van Arendonk wonen om aldaar pater Luc, den burgemeester en de machtigste vent van Arendonk te helpen in hun onbaatzuchtige ijver om het niveau een beetje op te krikken. Ze kunnen zijn hulp hard gebruiken daar op de mert...
't Een en ander brengt een berg rompslomp met zich mee: matrassen overhuizen, de nachtemmer niet vergeten, den elentrik en 't water laten afsluiten, twee kois en veertien goudvisjes van de minivijver afvissen, en zeker niet te vergeten: de computer met alle kabels en aanverwante werktuigen laten doorknippen en opnieuw installeren.
Eens op zijn plaats midden in zijn nieuw missioneringgebied gaat ge hem dagelijks tegenkomen met een gazet onder den arm treeënd over de markt of anders bij leven en welzijn en bij goei weer bij Jeanne Trul of bij de Wannes op 't terras. Ge roept maar ne keer en dan trakteert hij wel.
Als alles geinstalleerd is dan komt ook het blog "Jef Koffie's trots" terug tot leven. Experts en specialisten schatten dat het dan ongeveer eind januari zal zijn.
J. Rekel en zijne maat den Brabbes verwachten jullie dan ook terug. Zij sparen alle weetjes en commentaren op tot dan.
Gisterennamiddag zat mijne vriend met een paar gelijkgestemde zielen in een plaatselijk etablissement onder de kerkentoren. Zij genoten van de geneugtes des levens alsmede van een Blonde Leffe. Achter mijn vrienden zaten een paar bejaarde Besjes aan een porto te lebberen en commentaar te leveren over het weer en de gevolgen ervan.
"'t Is godgeklaagd" zei Bes 1 tegen haar maten, "'t is godgeklaagd hoe die wegen er bij liggen: onbegaanbare voetpaden, opgevroren sneeuwhopen,..." "We kunnen geeneens een gesoldeerde soutien gaan kopen" mekkerde Bes 2 tegen Bes 3 en 4. "En onze Charel kreeg gisteren een heel streep strooizout tegen zijn broek" toeterde Bes 5. "Dat ze toch eens uitkijken die mannen met hunne camion zout" taterde Bes 6. ...en hun jeremiade ging luid klaterend door.
Mijne vriend, die toch gerekend kan worden tot het gematigd deel van deze wereldpopulatie kreeg het op zijn heupen, draaide zich om en wenstte Bes 1 en 2 en 3 en 4 en 5 en 6 een lichtelijke vorm van diarree toe. Als er dezer dagen nu eens niemand uitgekafferd, verweten of iets andersluidend toegewenst kan worden dan zijn het de dames en heren van de Arendonkse technische diensten (en bij uitbreiding die van de andere vlaamse gemeentes). Dag en nacht zijn ze dezer dagen in de weer met alle beschikbare middelen en mogelijkheden om de straten en pleinen sneeuw- en ijsvrij te krijgen. Dat ze dat doen in Siberische omstandigheden verhoogd alleen maar de appreciatie die wij, gewone burgers, zouden moeten hebben voor hun werk.
Het is "bon ton" om vanop een bureaustoeleke, achter een glas witte Martini, of vanuit een verwarmde salon commentaar te leveren op de ontoegankelijkheid van 's heren wegen. Wij met zijn allen zouden met gepaste eerbied en met veel respect ons klak moeten afzetten voor - en zonder uitzondering - het waarkvolk van de gemeente Arendonk.
Bij nader beschouwing had mijne vriend, gisteren in het etablissement onder de kerkentoren, aan de Besjes 1 tot en met 6, in plaats van een lichte diarree, vier dagen zware schijterij moeten toewensen.
