Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
03-06-2009
verkiezingen
verkiezingen...
Een vriend van mij heeft zich bezig gehouden met een studie van de plaatselijke verkiezingsborden... Het eerste wat hem opviel was dat de geportretteerde kandidaten totaal geen problemen hebben met hunne kop op een affiche: een handdoek er over had in veel gevallen tot betere resultaten geleid.
Zoals het een democratie past heeft elke partij evenveel plaats op een Arendonks verkiezingsbordje. Sommige partijen maken er gebruik van, anderen - waarschijnlijk bij gebrek aan centen - dan weer niet. Schrokkoppen maken dan gretig gebruik van de niet-beplakte delen.
"Het Bertje" hierboven is daarvan een voorbeeld: hopeloos alleen in een onbenoemd vakje, ver weg van zijn nieuw vriendjes en broederlijk geplakt naast andere feestneuzen. "Het Bertje" is pas twee maanden lid van zijn zoveelste partij en de bazin van dat clubke begint nu ook al te snotteren in den Antwerpse dierentuin.
Aan de andere kant van het bord hangt Margriet te hangen; dicht aangeschurkt tegen de partij van haar vriend de Jean Marie. Margriet snapt het ook al jaren niet meer. Godgans alleen op haar stukske plaat, geen enkele blauwe in haar buurt. Wie wel in haar buurt hangt zijn de troepen van Jean Marie en van de Flip. Alle lege plekjes op hun blokske volgeplakt met keiharde slogans. Wat opvalt is dat zij alles overplakken wat er onder hunne papborstel komt: de voorkant van de borden, de achterkanten, de voorbehouden plaatsen voor linkse Jef uit Mol (cap). De strijders voor orde, netheid, en tucht klodderen maar aan.
...en dan is er nog de Ward. Volgens zijn eigen plakaten is de Ward er ene met Kennes van zaken. Aan de manier waarop zijn borden en affiches scheef en schots in de grachten waaien durft mijne vriend zich ernstig afvragen of de Ward Kennes nu wel echt de Kennes heeft die Ward orakelt.
... En Arendonk zou Arendonk niet zijn: de laatste week is er alsnog een nieuw éénmanspartijke opgedoken. Het heeft nummerke 30 als lijstnummer gekregen. De partijnaam is "Lange" en hij heeft het voor den "os". Zijn fotooke als plechtig communicantje kom je tegen op elke electriekpaal en op elke eikenboom. ......................
Welke Arendonkse politicus wil jij in het Vlaams parlement? Dit is het voorlopig resultaat (86 stemmekes) van een fictieve stemming in een lokaal gazet.
- Silvy Van Beers (VB)
40,70%
- Nest Buijs (CD&V)
16,28%
- Wim Hendrickx (SP.A)
13,95%
- Kristof Hendrickx (A+)
13,95%
- An Hermans (NVA)
12,79%
- Karin Sneyers (Open VLD)
2,33%
40,70 procent... Er zitten dan toch nog onnozelaars in Arendonk !!!
In afwachting van de verkiezingsborden hieronder een Arendonks gedichtje....
Arendonk beschikt over een uniek dialect. Een van de grote bezielers en promotors van ons dialect was E.H. Remi Lens. Enkele jaren geleden zijn zijn gedichtjes en vertelselkes in "echt Arendonks dialect" op CD gezet. Hieronder een pareltje.
(zet uw boxen open, klik hieronder op luister hier om te beluisteren, en klik daarna rechts boven het horizontaal streepje aan voor de tekst.)) enkele seconden geduld.....
Mijn muisje , zei de muis, Ik moet nog over en weer van huis. En gij blijft binnen ! Hoort ge dat ? En 't muisje zei: Ja ja.
En voor dat g' iemand binnenlaat, kijk eerst eens door dit sleutelgat. Ik heb dat al eens voorgedaan : Heilà, wie is er aan ?
En ziet ge door dit sleutelgat, is 't boerke Gijs zijn rosse kat. 't Is van goed op te passen dan, als die canaille(gemeen vrouwpersoon) aan u kan. Ik druk het op uw hert. in één, twee, drie zijt ge opgefret. Slokop, verstaat ge dat ? En 't muisje zei: Ha! ha!
Nu krijgt ge nog een toetje van ullie muizemoetje. en nog een zwaardje spek, tenè (hier zie,pak aan)! En 't muize zei: dà dà!. (daag) Toen keek ze nog eens om :Ik ben aanstonds weerom . Ze hadden de kat door 't veld zien lopen met een kater, katjes kopen. Kom maar binnen, niet verzinnen !, op de zolder van de Gijs, muize muize muizespijs! Zullen we hem te nacht eens hebben hij daar met zijn kat en klemmen, op de kosten van die vrek met zijn meel en met zijn spek ? Hij kan niet lijden dat ik bijt. Hij zal hij freten wat ik schijt . En maar knabbelen, doemeneren, ritereren, een gestommel en een gebom, tomme -romme -dom. En in meelzak, en in bloembak, keutels daar en keutels hier keutels van plezier. Als de kat maar uit den huis is, dan is 't feest bij al wat muis is ! En terwijl dat dat muisje te wachten zat, hoorde het kloppen, "'kot in de nacht, keek eens door dat sleutelgat maar 't was donker, zag geen kat. Wie is daar ? en zeg het gauw. 't Hoorde niets als ... miauw. Poert, zei 't muiskens, poert en foert. Blijft maar buiten. Ik moet sluiten ! Ze miauwde nog eens wederom. -Neen ", zei 't muisje, 'k mag niet van ons moem . Trok dan door dat sleutelkotje gauw venijnig nog een snuitje. Kort na datum hoorde het weerom op dat deurke van bom bom. Wie is er aan ! Hier wordt niet opengedaan! Woef en waf! Kom dan maar af. 't Is de hond. 't Is gemeend. Binnen!, zei het muizekind . Maar ne klauw! Het was de kat die nog vol koleire zat, die het muisje kraakte en krookte en het zo naar binnen s1okte, huid en haar en darmen. Dat muiske toch, ocharme. Doe dan al uw deur op slot, wijd van huis, och heer och got. Dat is 't vertelsel van de kat; ge hebt ze toch niet onderschat. Binnen , zegt ze, kunt ge altijd ; als ge maar tweeta1ig zijt!
Een vriend van mij is een toer aan het maken rond de Arendonkse verkiezingsborden.... Als hij er geen indigestie aan overhoudt volgt vanavond zijn verslag...
De Plechtige Communie... een hoogdag voor outlet en casuals.
In Arendonk volgen de hoogdagen zich op: "Zingt en swingt" van de chiro, " de bloemenhulde voor dode carabiniers" van het 11-novembercomité, "met uwe velo naar den bakker" van den Unizo en afgelopen zaterdag het heilig Vormsel, in de volksmond de Plechtige Communie.
In tegenstelling tot een gewone zondagse mis werden de vier ingangen van de kerk royaal anderhalf uur voor aankomst van de bisschop van Postel bezet en gebarricadeerd door ongeduldig wringende ouders, grootouders en nieuwsgierige geburen. De vormelingen zelf stonden erbij en keken ernaar. Om half twee gingen de kerkdeuren open en werd er geduwd alsof iedereen op de laatste reddingssloep van de Titanic moest. Er werd zelfs - weliswaar ingehouden - gevloekt en onkerkelijke scheldwoorden uitgewisseld. Toen de 100 communicantjes op hun plaats zaten was het tijd om op de bisschop van Postel te wachten en rond te kijken....
Het was duidelijk: Voor velen onder het verzameld kerkvolk was het zichtbaar de eerste keer, de derde keer of meer dan dertien jaar geleden (trouwfeest, doopfeest) dat ze Gods tempel nog aan de binnenkant hadden gezien: Onwennig, ongegeneerd, gegeneerd, nerveus rondkijkend, speurend en zoekend naar hun ex-vent met zijn nieuw vlam, naar hun ex-madam met hare nieuwe vrijer. Naar het debardeurke naast haar en marcelleke voor haar. Voor velen onder het verzameld volk was het waarschijnlijk ook de laatste keer dat ze tempel des heren betraden. Of het zou verticaal met de voeten vooruit moeten zijn als hun kinderen-erfgenamen zouden besluiten dat een begrafenis met drie heren een acceptabele kostenpost op de erfenis mocht zijn.
In afwachting van de komst van de bisschop van Postel begon de modeshow. Mama's in tekort afgeknipte rokjes, push-up-behaakes in alle maten, paarsgeverfde haren en teennagels, de papa's, sommigen met een bel in oor en ook in onderlip met Bikkembergs op de rug, een enkeling een Lonsdale zonder bijbedoeling, uitgelopen strepen "bruinen zonder zon" op armen en benen, hoge hakken om in Friesland mee te fierljeppen, een Lacoste-hempie open tot het vierde knoopsgat het borsthaar kreunend onder de gel, witte leggings, een strakke strik op een strakke kont.... Spullen uit Maasmechelen Village, demodés van Van Nooten, Versacé, Vankets en andere Van Beirendonken. Casuals en Outlet: sjik maar niet duur. En maar kijken en maar gluren.
Toen kwam de bisschop. De bisschop van Postel is eigenlijk geen bisschop. Hij is gewoon afkomstig van ergens tegen Brussel, is abt en prelaat tegelijkertijd in de abdij van Postel en bij feestelijke gebeurtenissen draagt hij een speciale hoed en heeft hij een stok met een krul eraan. In vakjargon een mijter en staf. Vandaar dat één van de aanwezige kleuters krijsend in oma's rokken dook, in paniek omdat hij Sinterklaas rond deze tijd van het jaar niet verwachtte. En dan nog wel een klaas zonder baard.!!
Het werd een prachtig vormselfeest: pater-pastoor glunderde en keek tevreden om zich heen, opa's glimden, oma's pinkten een traantje en bij "de Vrede van de Here" werden zelfs minzaam handjes geschud zij het onder voorbehoud. En daarna was het feest. Met z'n allen aan de champitter, de cava, en de Blonde Leffe. Het werden leuke feestjes en toen - laat op de avond - de chocolattemousse stond te verpieteren was het plechtig communicantje van s'morgens voor de eerste keer een dronken tiener. ...Zatte nonkel was ook content.!!!
't Is tegenwoordig mode om te spreken over verzuurde mensen, pessimisten, een samenleving die naar de verdommenis gaat, individualisme, gasten die elkaar straal voorbijlopen en negeren....
Het voorbije weekend was er midden in Arendonk een grandioos volksfeest. Kenners en andere fantasten spreken van een rockfestival, de duizenden die er vrijdag en zaterdag rondliepen hebben het eerder over een regelrecht volksfeest. Het was voor de achtste keer "Arendonk zingt en swingt". De zondagse ballast van de andere jaren was over boord gegooid en het feest groeide dit jaar uit tot een festijn van zangkoren -volwassenen, kleine en grote jeugd - aangevuld met een luid meezingende massa van sympathisanten en Franske Bauers in opleiding.
Een vriend van mij - een fervente chirosupporter - had een all-in badge ( front- en backstage) versierd, een professionele camera geleend bij zijn schoonzoon en in het zog van de organisatie twee dagen lang het lief en leed van een grandioos spektakel op een digitaal kaartje vastgelegd.
Overal lachende gezichten, vriendelijke mensen, behulpzame wc-dames, rood kruis, wijkagenten, eet- en drankverkopers... Er waren zelfs twee hoogwaardige heren schepenen die op aarde nederdaalden en de fotograaf van dienst vriendelijk toelachten.... (zjust is zjust en fair is fair: zij waren er tenminste.)
Hieronder volgt een kleine montage van sfeerbeelden. Geinteresseerde lezers die (gratis) de volledige reeks van 200 foto's op CD willen hebben moeten eventjes contact met den Brabbes opnemen. Ge bent welkom via email of via een reactie hieronder.
Aan de organisatie, het vast werkcomité en al de vijfhonderd vrijwillige helpers, een dikke proficiat. 't Was twee dagen groot feest in Arendonk. Dat chirovolk kan watte hé. !!!
