Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
15-07-2008
De paters van Postel.
Le nouveau prelaat est arrivé...
De sie-ie-joo van Postel, een wel erg close vriend van mij is teruggetreden. Gedurende twaalf jaar was pater Marcellus o.praem de prelaat van de Postelse Norbertijnerabdij. In de loop van dit jaar wordt hij zeventig en er liggen nogal wat ongelezen boeken op hem te wachten.
Zijn pontificaat (zo noemen ze de ambtsperiode bij gekruiste hoogwaardigheidsbekleders ) werd gekenmerkt door miserie met volgelingen van de "groene gedachte" (zijn weilanden met bijhorende koeien kwamen in het gedrang), miserie met een weerspannige rug en bovenal miserie met de uitwassen op de ruimbemeten parkings van de Postelse abdij. Die werd in de loop der voorbije jaren ingepalmd door wild neergeplante frietkoters, hotdogkramen en crême-glasboeren. Kortom een verzameling van losgebroken middenstanders. Die werd dan weer op haar beurt uitbundig bezocht door hollandse dagjestoeristen in bermuda's en schreeuwlelijke topjes. ...De invasie van de Hunnen maar dan op z'n hollands.!!! "Nou lekker zeg, met vettige mayovingers zo'n lekkere zak belze petat leegsteken en dat onder een kloostertoren uit 1140 anno domini" vertelde Kees dan 's anderendaags geestdriftig aan zijn collegae in 't schoeftkot van de Philips Gloeilampen nv.
Dat de gemeente Mol -voogd van de Postelse abdij- iedere maandagmorgen de vuilkar met 5 supplementaire straatvegers terplaatse moet sturen om de platgetreden tipbuiltjes, kwakken mayonaise en ander achtergelaten viezigheid van Kees, Koos, Toos en Miep op te ruimen zal hen worst wezen.
Al dat rumoer en lawaai en bijhorende stank was een steek erbij in de al zo kwaaie rug van de regerende prelaat. Hij baalde van die "wereldlijke" streken. Heer prelaat had ook zijn aangename momenten: als 's avonds de poorten dichtgingen, de koeien slapen waren, de bollen kaas te rijpen lagen en de medebroeders aan het brevieren sloegen, dan had hij rust en kon hij zich verdiepen in datgene waarvoor de Here hem had geroepen: bidden voor ander mensen, onkruid wieden, gansen voederen en in stilte bezig zijn met de medemens: ver weg van alle lawaai en drukte.
In de plaats van mijn wel erg close vriend is er een nieuwe prelaat gekozen: de Zeer eerwaarde Heer Fréderic Testaert O'Praem, geboren in Ukkel, opgegroeid in Linkebeek in de buurt van Brussel-Halle-Vilvoorde en momenteel pastoor van de parochie van Mol-Postel. Hij wordt nu de chef van Postel en haar inboedel: nog zo'n 37 paters en broeders, een kaasmakerij, een kruidentuin, een kolonie vleermuizen en natuurlijk de aanpalende frietkoters.
De teruggetreden prelaat Z.E. Heer Marcellus O'praem kan nu de club van "prelaten op rust" vervoegen: Ze zijn al met z'n drieën: pater prelaat Waterschoot, pater prelaat Broeckx en pater prelaat Lasters... Na de Vespers , het Angelus en het avondeten en nadat de nieuwe pater prelaat Testaert zijn medebroeders een avondkruisje heeft gegeven kunnen ze nu een potje gaan kleurenwiezen of rummicuppen.
Even dacht ik aan een spelleke sexpoker als afsluiter van hun kaartavondje maar ik heb die even zondige als verdorven gedachte snel opzij gezet... Foei Brabbes...
