Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
02-12-2006
Ikke, Alexander en de rest........ ...de sociaal hoogstaande. Een vriend van mij die ik "very close" mag noemen is een zeer sociaal bewogen iemand. Hij draagt de liefde voor de evenmens hoog in het vaandel. Hij is als het ware een van de steunpilaren van onze plaatselijke leefgemeenschap. Daarnaast is mijn "very close" vriend ook een zeer praktisch iemand: eentje die het "nuttige met het aangename" weet te combineren. Zo komt het dat hij - in een niet al te ver verleden - een op de dool zijnde illegale zigeunerfamilie een onderdak bezorgde in één van zijn leegstaande koten. Familie is eigenlijk niet het juiste woord: het was meer een half Romadorp dat hij te slapen legde. Zo sneedt het mes aan twee kanten: Hij verdiende "Eer en eeuwige Roem" bij de rest van zijn vrienden en te gelijkertijd lostte hij voor zichzelf een praktisch probleem op: de krotbelasting op zijn leegstaand etablissement werd op die manier vermeden.
Deel II. De potten en de pannen.
Zoals het bij een dolende en illegale zigeurnerfamilie past hadden zij hun potten en pannen in Kosovo thuisgelaten. Het was dan ook verdomd lastig om in hun nieuw onderdak de soep en de goelash klaar te maken. Ook daar had mijn vriend een oplossing voor. Met zachte aandrang verzocht hij zijn echtgenote om hun eigenste huwelijksservies dat gedeeltelijk in de glazen wandkast en gedeeltelijk in de afwasbak stond, voor enige tijd uit te lenen. De echtgenote voldeed met enige tegenzin aan 's mans verzoek en alleen nadat hij beloofd had om het na veertien dagen terug op te halen. De drie uit de kluiten gewassen zoons van de Roma-familie zouden ondertussen door middel van het versjachelen van oud ijzer zelf voor meubilair en keukengerief zorgen....De veertien dagen werden drie weken, toen een maand en van de beloofde teruggave kwam niets in huis. De vrouw des huizes serveerde haar huisgenoten al die tijd gekookte eitjes en wit brood wegens het ontbreken van haar kastrols en pannen.
Ten einde raad en nadat eindeloos gezeur over de teruggave van hun jarenlang met zorg gekoesterd servies niet had geholpen besloot de vrouw van mijn vriend om op een zondagmorgen naar de wekelijkse rommelmarkt van Turnhout te trekken en daar op zoek te gaan naar wat tweedehandsgerief voor haar eigen huishouden. ....En wat vond zij tot haar eigenste verbazing ?: Onder een plataan aan de slotgracht van het Turnhouse kasteel lag haar huwelijksservies te blinken in twee chiquita bananendozen.En bovenop de dozen lag in de beide landstalen - het vlaams en het Kosovaars - te lezen: "Servies als nieuw, статус на покраината :15 euro,". De echtgenote van mijn vriend kon het niet over haar hart krijgen en na enig afbieden - tot 10 euro -heeft ze haar eigenste tassen en ondertassen weer mee naar huis genomen.
Zeg nu zelf: heb ik geen"fijne" vriend ???
Reacties op bericht (2)
05-12-2006
Villa
Is dat de villa van uwe goeie vriend Brabbes? Amaai, ferm kasteel zeg...
Bloggroet van PEDRO
05-12-2006, 23:52 geschreven door Pedro
02-12-2006
ikke?
Kan het zijn dat ge het over mij hebt? Of anders over een andere kleine zelfstandige.
