|
Bommel werd Rommel
Vrienden van mij hebben een hond. Eigenlijk hadden zij er twee: een zesjarige Berner Sennen voorzien van een hondenstamboom, weliswaar met grote gaten er in.
Hun tweede hond hadden ze van een collega geadopteerd die te krap behuisd was om beesten te houden: De hond was iets van een onbestemd ras dat volgens de eerste eigenaar een kruising was tussen een Pekingees en een Tibetaanse spanjiel. De vader kon ook een Lhasa Apso geweest zijn of een engelse Cocker Spaniel. Het zag er een schattig hondje uit en het heette Bommel.
Na twee weken had Bommel de stijlen van de voordeur afgeknauwd, was de brandweer moeten komen omdat hij de kat hoog in de notenboom had gejaagd, waren er twee loslopende kiekens de strot overgebeten, had hij zijn collega-hond een stuk uit zijn oor geklauwd en "ejaculeerde" hij tegen elk paaltje dat hij tegenkwam. Dat was Bommel.
Bommel kon niet blijven; het werd rommel. Via een advertentie op Ebay verkaste Rommel op proef naar de andere kant van de provincie. Naar een jonge familie met een boeleke van anderhalf jaar. De jonge familie kon het best vinden met hun nieuwe aanwinst tot zij op een zaterdagnamiddag tot hun verbijstering constateerden dat Rommel op "zijn hondjes" hun kleine spruit van anderhalf aan 't berijden was. Voor de niet-kenners van hondenbeesten: "Bommel probeerde om klein hondjes te maken bij de kleuter".
Twee uur later stond Rommel in een jute zak bij mijn vrienden aan de voordeur. 't Was dat of een schup op zijne kop. Er zat niets anders op dan hem over te leveren aan het dichtst bijzijnde hondenasiel. Daar wacht hem binnen niet al te lange tijd "de dood door het spuitje".
Mochten er onder jullie lezers zijn die zich geroepen voelen om Rommel van de euthanasie te redden die kunnen zich melden.
|
