Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
15-03-2007
charels.
De beste van de 3 charels.
Iedere parochie heeft zo wel zijn charels. Ge kent ze wel van de uitspraak: "...Gij bent me toch ne charel.!!!" Zelfs in Bagdad hadden ze er ene. Onze "hartelijke volksgemeenschap" telt er zelfs drie. Ene ervan is momenteel op persoonlijke missie naar de zonovergoten stranden van Phuket alwaar hij een keverbakkerij uit de grond probeert te stampen en deze bezigheid koppelt aan de geneugtes die thaise schonen aan vreemde charels aanbieden... Over de tweede wil ik het vandaag niet hebben, wegens te onbelangrijk en te chagrijnig.
De derde charel komt tweemaal per jaar aankloppen op alle voordeuren van ons lieflijk en fijn dorpje. Hij is dan voorzien van twee plastiek zakken en een stukske papier. In de ene zak zitten loterijbriefjes, in de andere zak het wisselgeld en de dagontvangsten en het stukske papier dient om de huisnummers op te schrijven van diegenen die niet thuis zijn of doen alsof ze niet thuis zijn. In het voorjaar leurt de charel met lotjes van "ziekenzorg" en ergens half augustus begint hij zijn toer met biljetjes van de plaatselijke "vlaamse kermis". Op een manier waarop zelfs de meest doorwinterte Jehova-getuige jaloers zou zijn weet Charel door uw voordeur binnen te glippen, een pak lotjes in de aanslag. Hij informeert uitgebreid naar de geestelijke en fysieke toestand van het huishouden, verteld een overjaarse -liefst aangebrande - mop en begint dan vakkundig zijn koopwaar aan te prijzen. Niettegenstaande het een wijdverspreid geheim is dat de prijzenkast van de plaatselijke "vlaamse kermis" op geen enkele manier in verhouding staat tot de kostprijs van de loten lukt het de Charel ieder jaar opnieuw om enkele honderden euro's in de clubkas te krijgen. Huizen waar mevrouw of mijnheer uit werken zijn of achter de gordijnen kruipen worden genoteerd in zijn persoonlijke administratie en worden gegarandeerd een van de volgende dagen terug bezocht, liefst tijdens het avondeten, kwestie van zeker te zijn van enige menselijke activiteit in het geviseerde huis. De heren van de organiserende clubs -bij ons de gasten van de plaatselijke vlaamse kermis - hebben met de Charel zelf het groot lot gewonnen: Lotjes verkopen is het levensdoel geworden van de Charel. Die activiteit gekoppeld aan de oprechte aandacht die hij besteed aan zijn medeburgers maken van hem - zjust is zjust - een chique kerel. Nu ik het zo bedenk: de Charel van de lotjes gaat rapper zijne hemel verdiend hebben dan die twee ander samen: dat zijn pas echte charels maar daarover gaan we het op een andere keer hebben.!!!
Reacties op bericht (1)
15-03-2007
charels
Brabbes, moeten wij die charels kennen? Groetjes van den dip en den douw.
