|
De voetbal tussen ajax en psv in 't staminé.
Een vriend van mij heeft kennis aan een fotograaf. Op uitnodiging van deze laatste mocht die vriend van mij vorige zondag mee naar Eindhoven. Voor een van zijn klanten zou de fotograaf de aan- en afrijdende limousines, sportcars en andere deftige voituren van de VIP's en ander chique volk portretteren. Die gasten waren allemaal uitgenodigd op de voetbaltopper tussen PSV en Ajax.
Royaal op tijd, zo'n twee uren voor de match, waren de fotograaf en mijne vriend op post voor de hoofdingang van het Philips-stadion.
Hun auto hadden ze, na een tijdje rondrijden geparkeerd gekregen op een braakliggende hondenwei op zo'n kwartierke van 't stadion. Netjes op een rij naast de andere wagens en tussen de hondenstronten in.
Om half drie, toen de match ging beginnen, was het chique volk in hun limousines gefotografeerd en zat de werktijd erop.
"...Naar ons moeder", zei mijne vriend, verlekkerd als hij was op een Blonde Leffe in zijn stamkroeg. Toen zij terug aan de parking-annex poepweide aankwamen wachtte hen het drama: hun zo mooi geparkeerde voiture was volledig en langs alle kanten ingesloten door schots en scheef geplaatste auto's voorzien van alle mogelijke ajax-attributen. Hun autooke stond compleet tussen de vijand.
Daar stonden zij: het stadion konden ze niet meer in, de politie had haar handen vol aan ronddolende voetbalhooligans en alle kroegen in een straal van 2 kilometer rond het stadion hadden preventief al hun ramen en deuren gebarricadeerd.
Een ongeluk komt nooit alleen: tot groot jolijt van alle meegereisde Ajaxsupporters won hun ploeg met 5 - 1 van PSV. Reden genoeg voor de Ajaxfans om niet direkt naar huis te rijden maar om uitgebreid te vieren en pinten te pakken in de 24 cafés in het hol van de leeuw zelf. Rond half zes - ruim een uur na de match - verschenen de eerste foutparkeerders op de wei. Toen zij de belgische nummerplaat zagen begonnen ze te zingen van "den Anderlecht is een janettenploeg en wat zijn die belzen stil....". Dat alles en de gemiste "blonde Leffes" maakte hun droefenis alleen maar erger.
Vier uur later dan voorzien was mijn vriend met zijne fotograaf terug thuis; 't is maar de vraag of hun overuren ooit zullen uitbetaald worden.
|
