ik hou van psychologie; omdat het zo belangrijk is in het leven; omdat het zo belangrijk is om te oordelen over prestaties; mijn uitdrukking van de voorbije dagen is nu meer dan ooit bevestigd geworden; je kan enkel winnen als je vecht; en eventueel terugvecht; wat een week; alle emoties gebundeld op enkele dagen; en het rare is dat je niet weet of het ene met het andere te maken heeft; wat ik wel weet is dat frustraties omtrent het ene je naar prestaties kan leiden die je echt niet meer voor mogelijk had gehouden

zo'n prestatie kwam er vandaag; als twaalfde eindigen in een run met honderden deelnemers; in een tijd van 47.18; dat had ik vooraf eigenlijk niet voor mogelijk gehouden; natuurlijk was de conditie niet slecht; maar ze had toch een deukje gekregen; een slechte ervaring weet je wel; en dat speelt; je kan het wegmoffelen; of het proberen; maar het is er wel; en natuurlijk was er die heerlijke strijd met jonas; misschien is hij wat ontgoocheld; maar dat hoeft echt niet; hij deed het prima; als je op een jaar tijd om en bij de kilometer per uur sneller loopt; chapeau

zo'n wedstrijd blijft ook een echt persoonlijke test; en daar hou ik van; de cijfers zijn altijd zonneklaar; uitvluchten zoeken kan, maar hoeft niet; soms lukt het, soms niet; dat is leven; en dat is enorm fijn; zelfs als het even tegen zit; en dat heb ik deze week, stel je voor, echt pas goed ontdekt

de wedstrijd van vandaag; hoe verliep die; rustige aanloop vandaag; en daar bedoel ik niet het begin van de race mee; wel het er naar toe leven ervan; eigenlijk ideaal; zoals ik het eigenlijk verlang; ik kom lekker vroeg aan; bekijk het ter plaatse wel even; wacht op jonas; omkleden en dan rustig de startplaats verkennen; gedreven opwarming; neen, die was er niet; vraag me niet waarom; ik vermoed dat ik enig vertrouwen had in de afstand; 12 km is niet min

de start; samen met jonas en zijn vriend LOUIS; zoals steeds, en dat zal nu zeker niet meer veranderen, traag weg; of althans, trager weg dan jonas; ik zag hem direct een kleine 100 m voor me uitlopen na de eerste kilometer; maar die legde ik af in 4.00 minuten; dat stelde mij enigszins gerust; en ik dacht... als hij nog sneller kan, ik niet hoor

stilaan kwam ik in het tempo; en dat was dat begintempo van 4.00; ik kon het aanhouden; een goed teken; geleidelijk kwam ik dichter bij jonas; veel vlugger liep ik dan niet; maar... hij pikte niet aan; het scheelde allicht enkele seconden per kilometer; niet veel, maar voldoende

en wat daarna kwam was een en al gelukzaligheid; een groepje met daarin de eerste vrouw SOFIE DE PILLECYN; toch al wat wedstrijden gelopen maar nog nooit het geluk gehad van daarmee samen te kunnen lopen; een fietser begeleidde haar; ik dacht eerst nog aan een persoonlijke verzorger; maar neen hoor, het was de kop van de wedstrijd bij de dames; ik had het bij momenten moeilijk; maar, gelukkig maar, zij ook

een erg belangrijk moment lag er zowat rond kilometer acht tot tien; een stuk tegenwind; ik volgde haar op een dertigtal meter; niet veel, maar ik  kwam niet dichterbij; gelukkig verloor ik ook niet meer terrein; maar het was afzien

de laatste twee kilometer liep het wat mij betreft terug wat beter; niet meer tegenwind en ik dacht steeds maar aan de kop van de vrouwenwedstrijd en dat ik dit niet mocht lossen; maar natuurlijk is dit gemakkelijker gedacht dan gedaan

de laatste kilometer is altijd speciaal; normaal verlies ik dan altijd nog een paar plaatsen; de eindsprint zit er immers niet meer in; die heb ik niet meer; vandaag had ik echter geluk dat het voor de winnares ook niet echt meer hoefde; haar voorsprong was groot genoeg; en zo kon ik er toch nog een eindsprintje uitpersen die mij naar een onverhoopte einduitslag bracht