MALDEGEM - 4e KERMISLOOP - WEDSTRIJD 162 - 18 SEPTEMBER 2021

Een rustige week vooraf

Inderdaad. Niet te veel hooi op de vork genomen. Niet te veel gelopen. Het zal ongeveer een veertigtal kilometer geweest zijn. Van maandag tot vrijdag. Dat moest volstaan om uitgerust aan de start te komen en een goede wedstrijd te lopen. In Maldegem.

Maldegem

Een gemeente die nog net in de provincie Oost-Vlaanderen is gelegen. Maar ver is het niet of je zit in de kustprovincie West-Vlaanderen. Het is een vrij grote gemeente. Het heeft in ieder geval een gans ander karakter dan Bentille en Overslag bijvoorbeeld. De plaatsen waar we enige tijd geleden nog vertoefden.

Accommodatie

Schitterend. Het mag gezegd worden. Parkingplaatsen in overvloed. In de omgeving van de sporthal is er een voetbalstadion, de locatie van de plaatselijke voetbalclub. Wat een luxe voor een provinciale club om over zoiets te kunnen beschikken. De club heeft dan ook een lang verleden in de nationale reeksen. Maar of dat nog terugkomt is nog maar de vraag. En er is ook een atletiekpiste. In de cafetaria, daar konden we ons inschrijven.

Die inschrijving verliep zonder problemen. Zes euro neergelegd en startnummer 303 gekregen. Met dat nummer zouden we het moeten doen.

De kleedkamers waren ook prima in orde. Niet al te groot maar zeker voldoende voor deze run. Er waren ook perfecte douches aanwezig.

Parcours

Zoals steeds bij wedstrijden die georganiseerd werden door de Krekenlopers in het kader van het regelmatigheidscriterium, waren er drie afstanden mogelijk, met name vijf, tien of vijftien kilometer. Het was reeds mijn zesde wedstrijd van dat criterium  (er waren er reeds acht georganiseerd maar aan de eerste twee heb ik niet deelgenomen) en het was de eerste keer dat een ronde ook effectief vijf kilometer was. Het was zeker niet minder nu, eerder zelfs iets meer. Maar dat zal dan wel een peulenschil geweest zijn.

Het werd dus een vrij lange wedstrijd. Onder het uur eindigen was vrijwel onmogelijk voor mij.

Hoe zag een ronde er uit? Je had eerst de atletiekpiste, dan liep je even de weg op, om dan in een park te belanden. Eens je uit het park was kon je terugkeren via enkele goedlopende, rustige wegen.

Het probleem! Het Sint-Annapark. Ieder jaar in februari is er een veldrit. En het is allicht ook een mooi park om eens in te wandelen. Of het ook aangewezen is om er doorheen te lopen, en zeker in omstandigheden zoals die door de joggingclub  geregeld  werden, is een andere zaak. Om een lang verhaal kort te maken. Als je in de tweede en derde ronde het juiste traject kon blijven volgen, had je heel veel geluk gehad!

Er waren geen seingevers in het park. Enkel wat linten, hier en daar was er wat verf te bespeuren, kortom een zoektocht van jewelste. Dat dit uiteindelijk voor problemen zorgde na afloop van de wedstrijd hoeft geen betoog. Iemand kwam mij gewoon zeggen dat hij een eind achter mij liep en opeens voor mij was aangekomen. Hij had blijkbaar een kortere route genomen. Niet met opzet uiteraard. Hij was immers zelfs zinnens om zich uit de uitslag te laten schrappen.

Jammer dat men iets op deze wijze organiseert. Voor zo'n grote club met zoveel ervaring. Pijnlijk!

De wedstrijd

Ik liep in ieder geval toch de juiste route. Na de eerste ronde had ik iets meer dan vijf kilometer op de teller staan (vijf kilometer en 20 meter) en ook de volgende ronden was dat het geval. Waar is de tijd dat je zonder GPS liep en je dus eigenlijk van niks wist. Behalve dan datgene wat uiteindelijk door de organisatie werd medegedeeld.

De eerste kilometer ben ik vrij goed gestart. 3.55 min/km is zeker niet super snel maar toch ook geen slakkengang. Een degelijk begin dus.

De tweede kilometer is minder. Maar dan zaten we al in het park. Nu viel het eigenlijk nog mee. Er waren nog heel veel lopers . We moesten dus enkel volgen. Er waren wel veel oneffenheden en dat was toch wel gevaarlijk lopen. Het was opletten geblazen. Dus gezien de omstandigheden was 4.09 min/km nog goed.

De derde kilometer ging het terug al vlotter. Zoals het hoort eigenlijk in 3.56 min/km.

De vierde en vijfde kilometer ging het dan terug richting aankomst langs goed beloopbare wegen. Mijn tempo bleef goed en schommelde rond de 4.00 min/km. Kilometer vier in 4.00 en kilometer vijf in 4.01. Perfecte eerste ronde en perfecte eerste vijf kilometer in 0:20:01.

Kilometer zes begint met een rondje op de atletiekpiste. Leuk. Daar hou ik wel van. Helemaal geen problemen hier. Er waren wel al minder lopers natuurlijk. Maar ik loop vooralsnog niet alleen. Chrono 4.03 min/km. Nu eventjes op adem komen dacht ik. Dat was de bedoeling maar lukte niet.

Kilometer zeven kwam er aan en we kwamen terug in het park. Geen aanduidingen. De juiste weg vinden was moeilijk. Eventjes tempo inhouden om niet verloren te lopen. Deze kilometer in 4.17. Al vrij abnormaal traag eigenlijk. Maar het ergste moest nog komen!

In kilometer acht, negen en tien zijn de problemen terug opgelost. Opnieuw goede kilometertijden namelijk 4.02, 4.00 en 4.04. Tweede ronde in 0:20:26. De tien eerste kilometers afgelegd in 0:40:27.

De laatste ronde. Het begin gaat nog goed. Het rondje atletiekpiste. Kilometer elf in 4.08.

Maar kilometer twaalf is een ramp. Zonder meer. Fysieke inzinking? In geen geval. Maar het was nu nog meer zoeken en opletten dat je op de looproute bleef. Ongelooflijk! Kilometer twaalf in 4.37. Dit zegt genoeg!

De laatste drie kilometers waren een echte verademing. Terug gewoon kunnen lopen. En terug tijden van 4.04, 4.00 en 4.05 voor respectievelijk kilometer dertien, veertien en vijftien. Op het eind heb ik zelfs rustig uitgelopen. Vandaar die vijf seconden extra denk ik.

De derde ronde in 0:20:54. Minder goed dan de vorige maar wel heel tevreden dat dit niets met conditie te maken had. Anders zaten we toch met een probleempje.

Na de wedstrijd

Natuurlijk nog wat over dat fameuze uitgestippelde parcours gekeuveld. Ik wou er echter niet te veel woorden meer aan verspillen. Het was een tegenvaller dat wel. Zonder meer. En er was vooral ontgoocheling omdat de organisatie hier volledig alle schuld in had.

Wel kregen we nog een flesje shampoo mee. Altijd leuk, altijd praktisch. Daar doen we het voor. Als dat geen amateurisme is weet ik het ook niet meer. En nee, geen ALPECIN SHAMPOO. Gewoon FA. Ook al goed zeker!

En a propos! Alpecin fenix is de sponsor van een professionele wielerploeg. Onder meer Jasper Philipsen, Tim Merlier, Gianni Vermeersch en Mathieu van der Poel komen er voor uit.  Maar kan iemand mij zeggen of je ook als kaalhoofdige bij dit team  een contract kan versieren?