Het weer.

Helder of licht bewolkt.

Vandaag werd het wisselend bewolkt met hier en daar enkele buitjes. Op vele plaatsen bleef het gewoon droog. In de loop van de namiddag nam de bewolking toe vanaf het westen.

De maxima lagen tussen 17 graden op de Ardense hoogten en 21 of 22 graden in Laag- en Midden-België.

De wind waaide matig uit zuidwest.

Actueel.

KLIMAAT

Vierde warmste zomer!

De Belgische zomer van 2025 is de vierde warmste sinds het begin van de metingen in 1833. Vooral de vele uren zonneschijn was kenmerkend. We kregen immers honderd uur meer zon dan gemiddeld. De zon scheen bovendien fel. Sinds 1991 werd er in Ukkel geen hogere zonnestraling gemeten.

Verder hebben we ook een aantal heel droge maanden achter de rug. Dit is grote tegenstelling met vorig jaar. De zomer van 2024 was immers nat. Die afwisselende extremen komen steeds vaker voor. Dit door de klimaatverandering.

Samengevat was deze zomer gemiddeld warmer en droger dan normaal, maar absolute records werden niet gebroken. Het is dus gewoon een prima zomer geweest.

Terug in de tijd: maandag 30 augustus 2010.

18km500 gelopen (30 rondjes Finse piste). Chrono 1:35:00. Gestart om 19 uur. Temperatuur 17°. Redelijk wat wind. Fris dus voor de tijd van het jaar. Gelukkig bleef het droog. Maar het kan natuurlijk niet blijven regenen. Augustus zal waarschijnlijk wel goed zijn voor enkele regenrecords. Ik meen mij te herinneren dat sommigen in juli een bijna eindeloos droge periode voorspelden. Zo zie je maar.

Dus eindelijk nog eens een deftige run kunnen doen. Het begin ging moeizaam omdat ik de onnatuurlijke bewegingen van gisteren nog voelde. Na enkele kilometers begon het beter te draaien en naar het einde toe ging het zelfs goed. Maar het loslopen primeerde vandaag. Terug eventjes buiten zijn.

De run vandaag.

Wedstrijd: acrho –  zaterdag 30 augustus 2025 – L’hérinnoise – Hérinnes - 11km300 – ongeveer 415 deelnemers.

-   Het dorp.

Hérinnes is een dorp in de Belgische provincie Henegouwen, en een deelgemeente van de Waalse gemeente Pecq.

Bezienswaardigheden:

-de Sint-Aldegondakerk (Église Sainte-Aldegonde) is gewijd aan de heilige Aldegonda van Maubeuge; het is een neoromaans bakstenen kerkgebouw van 1865

-op de gemeentelijke begraafplaats bevinden zich twee perken met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog; deze graven staan bij de Commonwealth War Graves Commission geregistreerd onder Herinnes Communal Cemetery

-het Château d'En Haut dat is opgericht in 1798 en na 1866 uitgebreid en verbouwd werd.

-   Vooraf.

Het werd een extreem moeilijke week. Nog eens een begrafenis gehad in de familie. Dat was alweer al een tijdje geleden. Gelukkig maar. Zo ’n begrafenis zorgt altijd wel voor het nodige gedoe. Zelfs als de overledene al een tijdje de pensioenleeftijd had bereikt. Maar naarmate je zelf ouder wordt verschuif je de leeftijd van ‘oud zijn’ wel een beetje. En eigenlijk doe ik dat steeds meer. Nu vind ik zelfs 75 niet echt heel oud meer. Vroeger was dat wel even anders.

Maar je stelt toch weerom vast: niet iedereen bereikt de leeftijd van 100 jaar. Bij deze een welgemeende proficiat bij deze die dat wel doen of toch stilaan kunnen beginnen uitkijken naar dat respectabel getal.

Als dat dan nog in goede gezondheid kan is dat nog een extra surplus. Dat was Hilde dit jaar niet gegund. Een hersentumor maakte enkele maanden geleden een einde aan het mooie leven. En nu dus aan het leven ‘tout court’. Hersentumoren zijn vaak faliekant. Dat was enkele tientallen jaren reeds zo. Mijn moeder zaliger is er aan overleden. En dat is nu nog niet anders. Helaas!

Maar goed: dit alles om maar te zeggen dat ik deze run opdraag aan Hilda Buyst. Een ‘hommage-run’ zeg maar!

-   De opwarming.

Een paar kilometer ingelopen. Vrij rustig. Maar wel op een heuvelachtig parcours. Mijn opwarmingskilometer was de laatste kilometer van de wedstrijd.

-   De wedstrijd.

Vooraf had ik gezien dat die wedstrijd ooit eerder op het jaar werd gelopen. Maar vorig jaar niet, toen was het ook in augustus. Maar wat wel terugkwam: niet zo heel veel deelnemers de voorbije jaren. Niet veel meer dan 300. Maar dat was nu  anders. Meer dan 400 atleten begonnen aan de wedstrijd.

De trage start van Wodecq (zie 16/8) was mij eigenlijk een beetje tegengevallen. Het ging me echt iets te traag. Het leek teveel als met de handrem op lopen. En dat is echt ook niet gemakkelijk. Ik moest een oplossing zoeken.

Die vond ik, eerder toevallig toen ik hem bij de start plots opmerkte, bij Jean-Marie Vandenheede van Grijsloke. Hij zou mijn running-mate worden. Toch zeker in het begin, in de eerste kilometers.

Maar het ging snel in die beginfase. We moesten ook over een redelijk slechte weg. Gelukkig was die een paar meter breed zodat uitwijken naar links of rechts mogelijk was. Maar die eerste kilometer liep ik, grotendeels in het zog van Jean-Marie, in 4.15. Ik weet het, sommigen merken dan wel op dat dit helemaal niet zo snel is, dat zij het sneller doen, maar voor mij is dat dus een heel goed tempo geworden.

Waar hadden we nog moeite mee in de eerste helft van de wedstrijd? Van de wind. Die stond serieus in het nadeel. Gelukkig liepen we die eerste kilometers over vrij vlakke wegen. Dat was dan weer een meevaller.

Er had zich ondertussen ook een groepje gevormd. Eens je daar kan in plaats nemen zit je goed. Je moet natuurlijk wel kunnen volgen. Dat probeerde ik. Zo goed en zo kwaad als het kon. En dit vooral omdat ik daar, gezien de wind, veel baat bij had. Wie ik ondertussen wel was kwijtgespeeld was Jean-Marie. Toch een verrassing! Na die eerste kilometer bleven de tijden vrij goed met 4.27 4.26 4.23 4.29 en 4.34.

Inderdaad 4.34. De eerste dertiger. En we waren reeds in kilometer 6. Dat was dus een veeg teken dat het parcours stilaan aan het veranderen was. En dat kwam volledig tot uiting in de zevende kilometer toen mijn tempo zakte naar 4.50. Nog steeds onder de 5.00 en daar vooral was ik gelukkig mee.

Iets meer bergaf in kilometer acht en dus ook een wat beter tempo opnieuw (4.39). En de volgende ging zelfs heel goed want ik klokte terug af in 4.27. Dus terug onder de 4.30 en dit dicht bij het einde van de race!

Nog iets meer dan twee kilometer. Een lastig einde. Kilometer 10 ging nog enigszins met 4.39 maar dan kwam de slotbeklimming er aan en begon ik echt te vrezen dat ik boven de 5.00 zou uitkomen. Ik werd wel wat moe en het was een stevige kuitenbijter. Maar mijn kilometertijd viel opnieuw nog vrij goed mee met 4.49. Dus niet eens mijn traagste kilometer.

De laatste honderden meters waren genieten. We liepen naar de eindmeet en het was vlak. Ook van de wind hadden we hier geen last. Dus kon ik vrij vlot eindigen.

Mijn eindchrono lag iets boven de 51 minuten. Daar was ik enorm tevreden mee. Ik merkte dat ik alle spanningen, stress, zenuwachtigheid, slapeloosheid, pijn en verdriet er quasi volledig uitgelopen had. Het bewijs dat lopen toch heilzaam is. Voor geest en lichaam. Maar dat wisten we eigenlijk al! Dus Hildeke, het gaat je goed, hierboven of waar je ook moge zijn.

-   Enkele details.

TR257 – wedstrijd – afstand 11km300 – chrono 0:51:07 – km-tijd 4.32 - calorieën 693 – temperatuur 22,2° - gewicht 60,7 kg – hartslag 130-133 – pasfrequentie 177 – weersomstandigheden: niet over te klagen; in de open vlakte rond Hérinnes stond er wel wat wind; dit bleek een extra obstakel, naast de hoogtemeters

-   Situatieschets criterium.

Drieëntwintigste wedstrijd van het jaar. De tweeëntwintigste die meetelt voor het criterium. Mijn twintigste van dat criterium. Mijn negentiende wedstrijd die uiteindelijk mee in rekening gehouden wordt voor het eindklassement (de eerste wedstrijd die de organisatoren van het acrho-criterium georganiseerd hebben in Amougies valt daarbuiten).