De volgende single uit 1969 die ik kocht was een schijfje van Babylan: 'Into The Promised Land' / 'Nobody's Fault But Mine'.
Ik kocht het plaatje twee jaar later tijdens de uitverkoop van een platenwinkel voor een habbekrats.
Speurwerk achteraf leverde enkel de informatie af dat het duo (man/vrouw) afkomstig was uit Londen. De zangeres zou Carol Grimes zijn. Ze maakte ook deel uit van Delivery (Canterbury-scene). Dave Quincy en Lewis Rich zouden ook deel uitgemaakt hebben van de groep maar één van de twee stond dan niet op het hoesje! Het duo zou dan een groep blijken te zijn.
En de single was helemaal niet slecht maar nooit gehoord op de radio en nadien ook nergens meer gezien!
En toen leverden de Fab Four in 1969 een single af met een dubbele a-kant. Een Amerikaanse organist die bevriend was met het viertal sinds Hamburg mocht zelfs mee op het vinylschijfje en het hoesje prijken!
The Beatles With Billy Preston: 'Get Back' / 'Don't Let Me Down'. Alhoewel er op het hoesje 'Let Me Down' staat!
Ik woonde tijdens de maand juli 1969 in bij een Engels gezin en toen stond deze single nog genoteerd in de Britse Top-30 net als de opvolger 'The Ballad Of John & Yoko'. De geruchten als zou er een nakende split op komst zijn waren toen niet van de lucht!
Twee jaar later zouden Chantal en ik ontdekken dat wij allebei zielsveel van de b-kant hielden!
Wie er tijdens mijn verblijf in Londen ook in de Britse hitlijsten stonden waren Serge Gainsbourg & Jane Birkin met 'Je T'Aime… Moi Non Plus', een sensuele schijf die uit de ether verbannen was door de BBC vanwege veel te expliciet gekreun. In de plaats daarvan kregen de luisteraars een flauw afkooksel van de Britse studiogroep Sounds Nice te horen met de instrumentale cover van 'Je t'aime' hertaald als 'Love At First Sight'.
Heerlijke periode want op 5 juli 1969 woonde ik het Hyde Park Festival mee met The Rolling Stones en tal van andere artiesten. Ik zag de maanlanding live op televisie (zo omstreeks middernacht) en 's anderendaags kwam het Engels echtpaar waarbij ik inwoonde mij gelukwensen want mijn landgenoot Eddy Merckx had zijn allereerste Ronde van Frankrijk gewonnen, dertig jaar na Sylvère Maes!
Op de b-kant van 'Je t'aime... moi non plus' stond Jane Birkin alleen met het heel hoog gezongen 'Jane B.', gebaseerd op een compositie van Frédéric Chopin.
Ik plaats deze b-kant niet zomaar bij de opmerkingen van de a-kant omdat ik deze kant vaker opzet.
Jane Mallory Birkin was voorheen getrouwd met John Barry (bekend componist van soundtracks) en na de scheiding vestigde ze zich in Frankrijk waar ze Gainsbourg ontmoette die ook aan het bekomen was van zijn pijnlijke scheiding met Brigitte Bardot.
Serge en Jane zouden een van de bekendste koppels worden uit die periode net als John en Yoko trouwens.
De volgende song uit 1968 staat op een 45-toerenplaatje van Shorty Long met op de a-kant een cover van die geweldige compositie van Pigmeat Markham.
Eerlijkheidshalve moet ik erbij voegen dat het niet de originele single is maar wel een heruitgave met een andere b-kant dan oorspronkelijk. Dat is een song uit 1966 met die typische Motown-sound.
'Here Comes The Judge' / 'Function At The Junction' neemt een bijzondere plaats in, in mijn snelgroeiende collectie.
De single 'Abergavenny' / 'Alice In Blue' van Marty Wilde (de vader van Kim, Ricky, Roxanne, en Marty Wilde Jr.) is het tweede schijfje uit 1968 voor vandaag.
Marty Wilde is 86 jaar ondertussen en heeft in zijn jonge jaren blijkbaar niet stilgezeten.
Ik herinner mij nog altijd zijn deelname aan de Knokke-Cup met die heerlijke meezinger en meestamper 'Abergavenny'.
Na jaren vruchteloos gezocht te hebben kon ik de originele vinylsingle (geen heruitgave!) enkele weken geleden eindelijk op de kop tikken in Leuven!
Hieronder zijn beide kanten te beluisteren!
Norbert Blancke is een Belgisch artiest die al jàren meegaat en heel bekend is onder zijn schuilnamen Burt Blanca of Winky Hawks.
In 1968 sprong de Brusselaar op de trein van de rock-'n-roll-revival met 'Rock 'n Roll Is Good For The Soul'. Op de b-kant van mijn single staat 'I'm Almost Done' terwijl op de oorspronkelijke single 'Miss Molly' staat. Vandaar mijn vermoeden dat mijn exemplaar een heruitgave is.
Mijn b-kant heb ik niet teruggevonden op YouTube.
Met de laatste single voor vandaag zijn we terechtgekomen in het jaar 1969, mijn favoriet muzikaal jaar na 1967 en 1968.
Shahnour Varenagh Aznavurjian werd in Parijs geboren en was van Armeense afkomst. Onder het pseudoniem Charles Aznavour veroverde hij de hele wereld want hij zong maar liefst in 9 talen. Hij was tevens acteur!
Zijn platenfirma Barclay speelde het slim want zij bracht twee singles van de artiest opnieuw uit en plakten die op de a- en b-kant van het schijfje 'Désormais' / 'Quand et puis pourquoi'. Het is dan ook geen origineel plaatje maar een heruitgave.
Cliff Nobles was in 1968 een nobele onbekende voor mij tot hij met de b-kant van onderstaande single dagelijks te horen was op Radio Veronica in het programma Veronica's Drive-In Show. Latere persingen van de single zouden trouwens van die instrumentale b-kant de a-kant maken!
'Love Is All Right' van Cliff Nobles is de gezongen versie van 'The Horse' en op de flipzijde staan Cliff Nobles & Co met 'The Horse (Instrumental)'.
Rechts kun je genieten van de volledige instrumentale versie!
Deze Amerikaanse groep begon als The Union Gap. De frontzanger stak er met kop en schouders bovenuit zodat de band herdoopt werd tot The Union Gap featuring Gary Puckett om niet lang daarna definitief te worden herdoopt als Gary Puckett & The Union Gap.
In 1968 werd hun single 'Young Girl' / 'Woman, Woman' uitgebracht en beide zijden werden toen meermaals op de radiozenders uitgezonden.
Charles Stepney was een ervaren jazzpianist en vibrafonist, bekend van zijn werk voor het Chesslabel in de 1960s, die zich zou opmerken tot tekstschrijver, arrangeur, en producer. In de psychedelische periode wist hij een haast onbekende blanke rockgroep genaamd The Proper Strangers aan te vullen met de stemmen van zwarte stemmen Sidney Barnes en Minnie Riperton. Met deze laatste had Stepney al gewerkt op haar solosingle 'Lonely Girl' onder de naam Andrea Davis. En The Rotary Connection was geboren.
Ik zag het plaatje 'Soul Man' / 'Like A Rolling Stone' uit 1968 enkele jaren later liggen in een Brussels warenhuis tijdens de koopjesperiode en dacht meteen "met zulke componisten kan dit geen slechte koop zijn". De single kostte zowat 20 BEF.
Kant A: David Porter en Isaac Hayes / Kant B: Bob Dylan.
Het was bij een eerste beluistering toch wel even wennen want dit zijn psychedelische versies van overbekende nummers.
Minnie Riperton zou ik pas leren kennen in 1975 dankzij haar fenomenale hit 'Lovin' You'. Ze had een bijzonder stembereik van vijf octaven, dat haar onder andere in staat stelde vogels en muziekinstrumenten te imiteren.
In 1968 had je de "tweestrijd" tussen Tom Jones en Engelbert Humperdinck maar er was ook één andere kaper op de kust: John Rowles uit het verre Nieuw-Zeeland. Hij nam een geweldige Engelstalige versie op van 'Je n'aurai pas le temps' van Michel Fugain: 'If I Only Had Time' en die scoorde toen geweldig goed.
Eerlijkheidshalve moet ik erbij voegen dat ik niet de oorspronkelijke single uit 1968 heb kunnen kopen maar wel een heruitgave uit 1973 met op de b-kant 'Honey' gecomponeerd door Bobby Russell, een wereldhit van Bobby Goldsboro. 'Honey' met slechts één N natuurlijk!
'World Of Love' / 'Love-itis' van de Canadese soul-, bluesrock-, en rhythm & bluesgroep Mandala Soul Crusade (soms gewoon Mandala genoemd) was een van de allereerste singles die ik ooit kocht. Het plaatje werd uitgebracht in 1968 en ik kon het drie jaar later redden uit de platenbak van een winkel tijdens een koopjesperiode. Voor de spreekwoordelijke appel en een ei mocht ik het mee naar huis nemen. Beide kanten vind ik zeer de moeite waard!
Jaren later vernam ik tijdens een of andere muziekquiz dat 'Love-itis' oorspronkelijk van Harvey Scales & The 7 Sounds is!
In het jaar 1968 vond je allerhande muzikale stijlen terug in de hitlijsten gaande van popmuziek, rock-'n-roll, soul, funk, rhythm & blues, chanson, beginnende hardrock, tot zelfs filmmuziek.
Zo scoorde een orkestleider een onwaarschijnlijke nummer één zowel in de Verenigde Staten als in het Verenigd Koninkrijk!
De single werd uitgebracht door Hugo Montenegro, His Orchestra And Chorus met zijn versie van 'The Good, The Bad And The Ugly' / 'March With Hope' gecomponeerd door Ennio Morricone!
En dan te bedenken dat de film oorspronkelijk werd uitgebracht in 1966. West-Europa volgde pas enkele jaren later. De term "spaghettiwestern" werd veelvuldig in de mond genomen.
Tuit de lippen en fluit lustig mee op onderstaande tonen!
Na 'Delilah' was er nog een single van Tom Jones uit 1968 in mijn collectie beland, namelijk 'A Minute Of Your Time' / 'Looking Out My Window'.
Niet meteen zijn grootste hit maar wel fijn om op te slowen. Voor de jongsten onder ons: een slow dansen was toen heel fijn om op enkele minuten tijd kennis te maken met een meisje. Dansend op één tegel, de zogenaamde "do the einstein"!
De b-kant is wat meer uptempo.
De volgende single uit 1968 die in mijn verzameling steekt werd in verschillende talen uitgebracht:
'Once Upon A Time In The West' ('C'Era Una Volta Il West') / 'The Man With The Harmonica' ('L'Uomo Dell 'Armonica') of 'Il Était Une Fois Dans L'Ouest' (met de zangstem van Edda) / 'L'homme À L'harmonica' (met Franco De Gemini op mondharmonica).
Het was een single van de grootmeester in de filmmuziek zelf: Ennio Morricone!
De filmmuziek was zodanig populair dat de elpee van Morricone jàrenlang de bestverkochte plaat was in heel wat landen. De spaghettiwestern werd in Italië uitgebracht op 21 december 1968, in sommige landen pas in 1969 en heel populair vanaf de jaren zeventig, toen ik de prent eindelijk kon zien in de bioscoop.
Een hevig kippenvelmoment, zowel bij kant A als bij kant B (zeer aangrijpend)!
Bill Haley And His Comets (soms ook aangeduid als Bill Haley & The Comets) was een Amerikaanse rock-'n-rollband die actief was van 1952 tot 1981.
In 1954 scoorde de groep met '(We're Gonna) Rock Around The Clock' voor het eerst. Het zou niet de laatste keer geweest zijn.
In 1968 was er een heuse rock-'n-rollrevival en de single werd toen opnieuw uitgebracht, met het nodige succes. En nogmaals een hit in 1973/1974 dankzij de film 'American Graffiti'!
'Rock Around The Clock' / 'See You Later, Alligator', een heruitgave uit 1968, kwam dan ook heel snel terecht in mijn verzameling 45-toerenplaatjes.
Johnny Hallyday bracht in 1968 een EP uit met vier liedjes: 'L'histoire de Bonnie And Clyde' ('The Ballad Of Bonnie And Clyde'/'Le Mauvais Rêve'/'Mal' ('Hush')/'Hit-parade'.
Ook deze EP kwam bij mij terecht via een muzikale erfenis. Ik kies er vandaag twee nummers uit, zoals gewoonlijk covers van bekende Angelsaksische hits: 'L'histoire de Bonnie And Clyde' (origineel van Georgie Fame) en 'Mal' (origineel van Joe South).
De volgende single uit 1968 komt uit de soundtrack (B.O.F. = Bande originale du Film) van 'Les jeunes loups', een film die ik nooit gezien heb.
A-kant: Tuesday Jackson met 'I'll Never Leave You' en op de B-kant: The T And B met 'This World'.
Groot was mijn verbazing toen ik vernam -niet lang nadat ik het lied toen op de RTBf-radio had gehoord- dat zowel Tuesday Jackson als The T And B pseudoniemen waren van Nicole Croisille, een Franse zangeres en actrice die in 1975 nogmaals met een heerlijke single in mijn verzameling zou terechtkomen!
Beide kanten staan hieronder broederlijk naast mekaar, en het moet gezegd worden: ze zong vlekkeloos in het Engels, zonder Frans accent!
De jaren 1967 en 1968 waren boerenjaren voor de Welshe zanger Tom Jones. Met de single 'Delilah' / 'Smile' scoorde hij heel hoog.
Leuk wistjedatje: de eerste opname van 'Delilah' dateert uit 1967 want P.J. Proby nam het toen op, alhoewel hij het liedje haatte. Hij verhinderde zelfs dat het werd uitgebracht. Na het succes van Tom Jones verontschuldigde hij zich bij de componisten Les Reed/Barry Mason en nu prijkt zijn versie zelfs op 'The Best Of P.J. Proby - The EMI Years'.
'Delilah' klinkt als een mini opera en de b-kant zet ik ook regelmatig op!
Beide kanten van de single zijn hieronder te beluisteren!
De Amerikaanse blues/rock- boogieband Canned Heat werd opgericht december 1965 in Los Angeles. En enkele jaren later had de groep al twee wereldhits te pakken: 'On The Road Again' en 'Going Up The Country'. Die laatste song kreeg nog meer aandacht na hun optreden op Woodstock 1969.
'On The Road Again' / 'Going Up The Country' staan op mijn single broederlijk naast elkaar zodat mijn schijfje naar alle waarschijnlijkheid een heruitgave uit 1970 is. Maar beide songs komen wel degelijk uit 1968.
En, oh ja, "canned heat" (letterlijk "ingeblikte hitte") komt van het drinken van verdunde Sterno door alcoholici, eigenlijk een alcoholproduct in blik gebruikt voor verwarming.
Op de tonen van 'On The Road Again' zette ik ook mijn eerste danspasjes!
'Seasons In The Sun' ('Le Moribond') / 'Louise' is mijn volgende single uit 1968. The Fortunes coverden op een geweldige manier de indringende compositie van Jacques Brel, veel beter volgens mij dan de versie van Terry Jacks uit 1974.
De Nederlandstalige versie van Will Ferdy ('De Stervende' of 'Vaarwel Emiel') is eveneens geweldig.
Rod McKuen vertaalde de Franse tekst in het Engels.
'Après Tout' / 'Deborah' is een van de eerste singles van Claude François op zijn gloednieuw platenlabel 'Disques Flèche'.
Het plaatje werd uitgebracht in 1968 en zelfs op EP met twee andere liedjes.
Minder bekend voor mij want ik kreeg het plaatje dan ook via een muzikale erfenis.
De laatste vinylsingle op 45 toeren is een eigenaardige. The Giant Jellybean Copout kwam ook terecht in mijn verzameling via diezelfde muzikale erfenis.
'Awake In A Dream' / 'Look At The Girls' werd uitgebracht in 1968.
Op het internet worden beide songs hier en daar vergeleken met de sound van The Beach Boys, net als 'My World Fell Down' van Sagittarius trouwens!
Over de band met de rare naam is weinig terug te vinden op het internet, vooral nu de site van Discogs enkele minuten geleden gecrasht is!
De Amerikaanse groep John Fred & His Playboy Band (soms ook John Fred & His Playboys) bracht in 1967 een single uit die nog tot in het voorjaar van 1968 een grote hit zou worden. Het was een "eerbetoon" (of was het een pastiche) een The Beatles die in de zomer 'Lucy In The Sky With Diamonds' op de elpee 'Sgt. Pepper' hadden uitgebracht.
De Amerikaanse bubblegumartiesten -die al sinds 1956 actief waren- brachten 'Judy In Disguise (With Glasses)' uit, met veel gekreun in de achtergrond.
En in onderstaande videoclip is goed te zien dat John Fred ooit nog een professionele basketter was geweest.
En daarmee zijn we in het magisch muzikaal jaar 1968 beland.
Heel wat serieuzer ging het er aan toe bij The Band (voorheen nog The Hawks) maar nu achtergrondband van Bob Dylan. Solo bracht de groep het emotionele 'I Shall Be Released' en op de flipzijde 'The Weight' uit. In sommige landen werden a- en b-kant omgewisseld.
Op de single staat zelfs het woord "The Band" niet maar wel Jaime Robbie Robertson, Rick Danko, Richard Manuel, Garth Hudson, en Levon Helm als uitvoerders!
'I Shall Be Released' werd natuurlijk door Bob Dylan geschreven. 'The Weight' is van de hand van Robbie Robertson. Beide songs werden opgenomen in 'Big Pink', het huis waar ook de 'Basement Tapes' plaatsvonden. De LP 'Music from Big Pink' van The Band is een mooie weergave van die historische gebeurtenis.
In het voorjaar van 1968 zetten The Beatles iedereen alweer op het verkeerde been want na de elpees 'Sgt. Pepper' en 'Magical Mystery Tour', waarin ze op de psychedelische tour gingen, bracht het viertal een single uit waarop vooral de a-kant een knipoog was naar Fats Domino, de vroege rock-'n-'roll zeg maar. Als wederdienst nam The Fat Man zijn eigen coverversie van 'Lady Madonna' op!
'Lady Madonna' / 'The Inner Light' is die geweldige single uit 1968. De b-kant is een compositie van George Harrison die toen in zijn Indiase fase zat! Nu zou men daar het etiket "wereldmuziek" op plakken.
Beide kanten worden hieronder na elkaar afgespeeld!
Eric Burdon & The Animals zijn hier gisteren al gepasseerd. In 1968 bracht de band een protestlied uit tegen de oorlog in Vietnam of was het tegen WO II: 'Sky Pilot'. Het nummer was zo lang dat het in twee stukken werd geknipt voor sommige singles (Part 1 & 2). Op de single zijn zelfs neerstortende vliegtuigen en bommen te horen alsook andere oorlogsgeluiden, inclusief doedelzakken.
Eric Burdon was niet aan zijn proefstuk toe qua protest tegen een oorlog want in 1965 hadden The Animals (de originele) al de song 'We've Gotta Get Out Of This Place' uitgebracht, een hit bij de Amerikaanse soldaten in Vietnam!
Op mijn exemplaar wordt de song 'Sky Pilot' gekoppeld aan een cover van 'Ring Of Fire', een compositie van June Carter en Merle Kilgore, een hit in 1963 voor Johnny Cash! Hieronder is de elpeeversie te horen.
Het volgende vinylplaatje op 45 toeren uit 1967 dat in mijn verzameling belandde was een Franse single van ene Robert Bairray: 'Bacchus' / 'Sylvie'. Het muziekgenre van de a-kant is jerk, zeer populair indertijd bij onze zuiderburen. De b-kant is dan weer een slow in de traditie van de meeste Franse zangers.
Over de zanger is heel weinig geweten, zelfs Discogs beschikt niet over details. Ook het wereldwijde web niet.
Van Frankrijk naar Italië is maar een kleine stap.
De Italiaanse zanger Al Bano zong in 1967 nog zonder zijn geliefde Romina Power.
Zijn succes uit die tijd was de single 'Nel Sole' / 'Pensieri "P" 33' die vier jaar later -toen ik mijn vakantie aan het Gardameer doorbracht- nog altijd vaak gedraaid werd in ons hotel.
Mirco Kogoj was een Belgische zanger van Joegoslavische komaf. Hij zong onder het pseudoniem Robert Cogoi en vertegenwoordigde België op het Eurovisiesongfestival van 1964 met 'Près de ma rivière'.
Hoe een dubbeltje rollen kan: 'The Great El Tigre' is een liedje van Cy Coben dat de Amerikaanse zanger Stu Phillips uitbracht in 1966. Voor Will Tura werd het in 1967 een groot succes als 'El Bandido' met een Nederlandse tekst van Nelly Byl en Van Aleda.
Voor Wallonië en Frankrijk (misschien ook Franstalig Canada) werden de twee titels behouden: 'El Bandido' ('The Great El Tigre') met op de flipzijde 'Monica'.
Robert Cogoi zat ook bij de platenmaatschappij Jean Kluger nv.
De groep Eric Burdon & The Animals werd in 1966 opgericht na het uiteenvallen van The Animals. Een tijdje ging de band door het leven als Eric Burdon & The New Animals.
Er heerst veel verwarring bij platenmaatschappijen of bij de muziekpers vooral als het op foto's of platenhoezen aankomt en beide groepen worden vaak door elkaar gehaspeld.
De bandleden waren Andy Summers, Barry Jenkins, Danny McCulloch, Eric Burdon, George Bruno Money, John Weider, en Victor Briggs.
In 1967 werd iedereen aangespoord om naar San Francisco te trekken in het kielzog van de hippies en voor Eric Burdon was dat niet anders.
'San Franciscan Nights' / 'Good Times' is een knappe single die vaak ten huize Colemans wordt gedraaid, zowel de a- als de b-kant!
En beide kanten worden hieronder netjes achter elkaar afgespeeld!
De Noord-Ierse zanger Van Morrison verliet in 1966 zijn band Them. De Amerikaanse producer van Them, Bert Berns, ziet dan mogelijkheden voor een solocarrière en contracteerde hem voor zijn platenlabel Bang.
Van The Man scoorde in 1967 een wereldhit met 'Brown Eyed Girl'. Die song prijkt niet in mijn singlecollectie want later zou ik die talloze malen op diverse verzamelalbums tegenkomen.
Minstens even leuk vind ik zijn single uit 1967: 'Chick-A-Boom' / 'Ro Ro Rosey'. Met een lichte voorkeur voor de b-kant!
Heel verwarrend was het feit dat de single 'Gloria' van Them toen opnieuw in de hitlijsten terechtkwam want dat schijfje dateert al uit 1964!
'My World Fell Down' / 'Libra' was een single uit 1967 van Sagittarius, een Amerikaanse studiogroep die bestond uit platenproducers Curt Boettcher en Gary Usher samen met een hele resem aan studiomuzikanten onder wie Glen Campbell.
Het genre muziek werd geklasseerd onder Pop Rock, Psychedelic Rock, en Baroque Pop.
Ik hou enorm van deze eclectische single, niet in het minst omdat Sagittarius (Boogschutter) ook mijn sterrenbeeld is.
De componisten zijn John Carter en Geoff Stephens en de originele opname komt van de Engelse closeharmonygroep The Ivy League. The Buffoons, een Nederlandse popgroep nam ook een cover op van het nummer.
De b-kant 'Libra' (Weegschaal) is een psychedelische compositie van Gary Usher, de producer van o.m. The Byrds, The Beach Boys en Dick Dale.
Het volgende plaatje in mijn verzameling vinyl op 45 toeren is een EP (Extended Play) met maar liefst vier liedjes: 'Mais Quand Le Matin' - 'Hip Hip Hip Hurrah' - 'Dans Une Larme' - 'Il Faut Être Deux' ('It Takes Two').
Het was ongeveer die periode dat Claude François Clo-Clo werd genoemd. En het zou niet lang meer duren of hij stichtte zijn eigen platenfirma 'Disques Flèche'. Hij ontfermde zich ook over Liliane Keuninckx en gaf haar de achternaam Saint-Pierre.
Eric Charden componeerde 'Mais Quand Le Matin', voorlopig nog op Philips, en het trompetje lijkt verdacht veel op dat van 'Penny Lane'!
Het vierde liedje is een cover van een Motown-hit van Marvin Gaye en Kim Weston uit december 1966.
De laatste single voor vandaag is die van The Equals – 'Hold Me Closer' / 'Baby, Come Back' uit 1967. In sommige landen werden de a- en de b-kant omgewisseld. In het Verenigd Koninkrijk zou de single heruitgebracht worden in 1968 met een andere b-kant: 'I Get So Excited' of 'Giddy-Up-A Ding Dong'.
Met 'Baby, Come Back' scoorden The Equals eerst op het vasteland (Benelux en West-Duitsland) en dan pas in Engeland!
De band werd in 1965 opgericht in Londen door de uit Guyana afkomstige Eddy Grant en de uit Jamaica afkomstige tweelingbroers Derv en Lincoln Gordon. De andere bandleden waren Pat Lloyd en John Hall. De bandnaam verwijst naar de gelijkheid binnen de groep van blanke en zwarte bandleden.
Het is op deze tonen dat ik mijn eerste danspassen zette als 16-jarige!
1 november: • In de regio rond Utrecht wordt de bacterie enterokokken in het leidingwater aangetroffen. Huishoudens krijgen een kookadvies. • Plechtige opening van het Groot Egyptisch Museum in Gizeh nabij Caïro, Egypte, in aanwezigheid van talrijke staats- en regeringsleiders uit de hele wereld. België wordt vertegenwoordigd door premier De Wever.
1-2 november: Drones gespot boven Kleine-Brogel, Leopoldsburg en de Luchthaven van Deurne.
3 november: In Rome stort de Torre dei Contini in, een middeleeuwse toren Eén arbeider komt om het leven.
4 november: • Ex-minister Didier Reynders wordt officieel in verdenking gesteld voor witwaspraktijken.
• Opnieuw drones opgemerkt boven de Luchthaven van Zaventem en in Oud-Heverlee.
5 november: • De democraat Zohran Mamdani wordt gekozen als jongste burgemeester ooit van New York. Dik tegen de zin van Trump!
• Alweer drones gespot boven België. Ze verdwijnen meestal noordwaarts richting Nederland. Boven Schaffen, Diest worden er opgemerkt. De Duitsers helpen ons in het bestrijden van die raadselachtige “vliegtuigen” die blijkbaar komen spioneren. De Russen ontkennen elke betrokkenheid in alle toonaarden. Zouden het dan toch de Marsmannetjes zijn?
6 november:: • Premier De Wever vindt geen akkoord over 10 miljard en trekt naar de Koning. Die geeft hem nog 50 dagen respijt, tot Kerstmis.
• De tyfoon Kalmaegi houdt lelijk huis in de Filipijnen. Met enorm veel doden, gewonden en vermisten tot gevolg!
19 november: Stefanie Sander, een thuisverpleegkundige fraudeert voor miljoenen euro’s door te hoge facturen door te rekenen aan het RIZIV. Haar dure levensstijl was te zien in de sociale media: luxe auto’s (die in beslag worden genomen) en een appartement in Dubai. Ze vliegt meteen de gevangenis in! Heel het land is in rep en roer over deze wanpraktijken!
21 november: • Er circuleert een vredesplan met 28 punten van Trump en Poetin zonder medewerking van Europa en Oekraïne! Zelensky krijgt slechts enkele dagen tijd om het goed te keuren!
• Acteur Matthias Schoenaerts wordt betrapt op rijden zonder geldig rijbewijs, net als in 2021 èn 2024. Bovendien weigert hij een alcoholcontrole en verzet hij zich hevig tegen de politieagenten. Hij brengt de nacht door in de politiecel en zal het verdict van de politierechter vernemen op 1 december.
22 november: België wint dankzij Armand Marchant een zilveren medaille in de Wereldbeker Slalom. Een unicum in die sporttak.
23 november: Het 28 stappenplan blijkt een wenslijst te zijn van Poetin, zoals iedereen gedacht had.
24-25-26 november: Drie dagen lang algemene staking privé èn overheidsinstellingen tegen de besparingsplannen van de regering De Wever. Resultaat: geen enkel want er werd 9,2 miljard gevonden (besparingen, belastingen en minder uitgaven°. Iedereen zal een inspanning moeten leveren. Alleen jammer dat aardgas zal opslaan want dat wordt meer gestookt in Vlaanderen terwijl men in Wallonië nog met hout stookt of met stookolie. Ook niet zo goed voor het milieu!
26 november: 7 woontorens branden af in Hongkong met veel doden en gewonden tot gevolg. De stellingen in bamboe zouden de boosdoeners zijn geweest!
28 november: Na een marathonzitting wordt een akkoord bereikt in het parlement over de begroting. Er wordt 9,2 miljard gevonden i.p.v. de beoogde 10 miljard.
29 november: • Oekraïne keldert twee schepen van de Russische schaduwvloot in de Zwarte Zee die onder Gambiaanse vlag varen om de boycot van de Europese Unie te omzeilen. • Een 22-jarige Belgische militair in Litouwen overlijdt aan verwondingen die hij opliep tijdens een oefening met mortieren in het kader van een NAVO-overeenkomst om de oostgrens te bewaken. • Trump roet op tot sluiting van het luchtruim boven Venezuela. Toch houdt de Venezolaanse luchtmacht een spectaculaire militaire parade. Gevechtsvliegtuigen, helikopters en parachutisten waren in volle glorie te zien!
30 november: Kernreactor Doel 2 wordt na 50 jaar dienst definitief van het net afgekoppeld. Enkel Doel 4 en Tihange 3 blijven nog dienst doen.
Nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van november 2025
Op 1 november kwamen Suzan & Freek nieuw binnen op nummer 18 met hun single 'Niemand'. Suzan & Freek is een Nederlands zangduo uit de Achterhoek, bestaande uit Suzan Stortelder en Freek Rikkerink. Eind mei kregen ze te horen dat bij Freek uitgezaaide longkanker is geconstateerd en dat genezing niet meer mogelijk is. Tegelijkertijd meldden ze toen dat Suzan zwanger is van hun eerste kind.
"Nee, niemand, Nee helemaal niemand Weet waar we nu heen moeten maar, schat het komt goed" ...
Op Allerheiligen kregen de luisteraars van de Radio 2 Top 30 een nieuwe nummer één te horen. De Top-3 zag er toen zo uit:
1. Pommelien Thijs steeg na 4 weken van 2 naar 1 met 'Ik moet gaan'. 2. Olivia Dean klom na 7 weken op van 5 naar 2 met 'Man I Need'. 3. Taylor Swift zakte van 1 naar 3 met 'The Fate Of Ophelia' en daarmee stond ze ook al 4 weken genoteerd.
Volgende artiesten kwamen samen om een cover in te zingen van 'Alle Kleuren' van de originele K3: K3 (huidig trio), Bart Peeters, Billie Leyers, Chibi Ichigo, Daan, De Twins, Francisco, Gustaph, Helmut Lotti, Isabelle A, Jente Pironet, Johannes Genard, Judith, Kaat Van Stralen, Kris & Koen Wauters, Laura Tesoro, Metejoor, Miss Angel, Natalia, Ronny Mosuse, Salahdine Ibnou Kacemi, Sam Bettens, Sietse Willems, Simon Michelena, Thibault Christiaensen, Tourist LeMC, Willy Sommers, Yasmine, Yung Mavu.
En dat onder instrumentale begeleiding van Billie Leyers (piano & backing), Isolde Lasoen (drums & percussie), Trui Amerlinck (bas, cello & backing), Johannes Genard (gitaar & backing) en Tom Lodewijckx (gitaar). De productie van het nummer lag in handen van muzikant en producer Jeroen Swinnen.
Het motto van de campagne is: "Mensenrechtenschendingen. Conflicten die miljoenen mensenlevens overhoophalen. De samenleving die verhardt, polariseert en waarin macht en geld het halen van empathie. Opkomen voor menselijkheid is meer dan ooit nodig. Voor iedereen, waar ook ter wereld."
De single kwam op 8 november 2025 als enige nieuwkomer terecht in de Radio 2 Top 30: op nummer 29.
Beste Zangers, voorheen getiteld De beste zangers van Nederland, is een Nederlands televisieprogramma dat wordt uitgezonden door de AVROTROS op NPO 1. Het format van Beste Zangers is in verscheidene landen te zien en daar onder meer bekend als "Liefde voor muziek" (België). In de eerste aflevering verraste Bente Fokkens iedereen met haar versie van 'Believe' van Cher dat zij hertaalde als 'Kan je me zien'. Haar cover kwam op 15 november 2025 binnen op nummer 21 in de Radio 2 Top 30.
Myles Smith is een Britse singer-songwriter. Hij is vooral bekend van zijn single 'Stargazing', waarmee hij doorbrak. Zijn stijl is een combinatie van folk, Americana en pop.
Op zaterdag 15 november 2025 was hij de tweede en meteen hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 met 'Stay (If You Wanna Dance)'. Hij kwam meteen terecht op nummer 18.
Op zaterdag 15 november 2025 hadden de luisteraars alweer recht op een nieuwe nummer één in de Radio 2 Top 30. Dit was de vernieuwde Top-3:
1. Olivia Dean steeg van 3 naar 1 met 'Man I Need' waarmee ze al 9 weken in onze hitparade verbleef. 2. Bazart steeg met 'Begin opnieuw' van 6 naar 2 en die single stond ook al 9 weken in de Top 30. 3. Taylor Swift zakte na 6 weken één plaats met 'The Fate Of Ophelia'.
Maksim Stojanac heeft als artiestennaam gekozen voor MAKSIM. Zijn nieuwste single 'Gister' kwam op zaterdag 22 november 2025 als enige nieuwkomer binnen in de Radio 2 Top 30. Hij nestelde zich meteen op nummer 16.
Hij stond ook nog eens genoteerd op 21 samen met Niels Destadsbader en het nieuwe thema uit 'Thuis': 'Bij jou voel ik me thuis'. Die single stond toen al 12 weken genoteerd.
Op zaterdag 22 november 2025 was er opnieuw een andere nummer één, geen nieuwe! Kijk maar naar de volledige Top-3:
1. Pommelien Thijs steeg na 7 weken opnieuw met 'Ik moet gaan' naar het hoogste schavotje. Ze kwam van 5. 2. Taylor Swift volgde haar op de voet met 'The Fate Of Ophelia'. Ze steeg van 3 naar 2 en verbleef ook al 7 weken in onze hitlijsten. 3. Metejoor steeg na 10 weken met 'Nachtregen' van 4 naar 3.
Benson Boone is een Amerikaanse zanger en liedjesschrijver met een "pornosnor" die de laatste tijd meer en meer zijn blote bast laat zien. Met 'Mr. Electric Blue' kwam hij op nummer 29 terecht in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 29 november 2025.
Maar de hoogste notering in de Radio 2 Top 30 van 29 november 2025 was weggelegd voor Sienna Spiro. Deze Engelse pop-jazz singer-songwriter en kleding ontwerper van 20 jaar oud werd bekend na het delen van diverse virale muziekvideo's op TikTok. Vanaf 2024 begon ze singles uit te brengen, waaronder het nummer 'Maybe'. Haar nieuwste single 'Die On This Hill' kwam meteen binnen op nummer 23.
En alsof dat nog niet genoeg was kregen we op 29 november 2025 opnieuw een gewijzigde Top-3 in de Radio 2 Top 30 voorgeschoteld.
1. Olivia Dean steeg na 11 weken van 4 naar 1 met 'Man I Need'. Ze had al eens op één gestaan! 2. Pommelien Thijs zakte na een verblijf van 8 weken opnieuw van 1 naar 2 met 'Ik moet gaan'. 3. Taylor Swift volgde Pommelien en zakte ook één plaats met 'The Fate Of Ophelia', na exact 8 weken genoteerd te zijn.
Taylor Swift valt uit de boot want ik kan geen 19de foto toevoegen!
Dit waren de 7 nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van de maand november 2025. In die herfstmaand was er viermaal een andere nummer één te bespeuren!
Bedankt voor jullie reacties en morgen komt het nieuws uit dezelfde maand aan bod!
1967 was een bijzonder jaar: prachtige muziek, zowel pop, rock, soul, psychedelica als ballades. Het kon allemaal, tevens het jaar waarin ik 16 zou worden en eindelijk mocht uitgaan.
Roland W., echte naam Roland Wächtler, werd geboren in Stuttgart. In dat jaar scoorde de Duitser een monsterhit in de Benelux, zijn thuisland en in Oostenrijk. Zijn plaatje werd op elke fuif, T-Dansant of bal gedraaid. De single stak ook in elke jukebox en er werd lustig op geslowd. En liefst van al gedurende 3 minuten op slechts één tegel.
Van de single 'Monja' / 'Cindy Jane' heb ik zowel het origineel uit 1967 als de heruitgave uit 1972, want toen verscheen het liedje opnieuw in onze hitlijsten!
Het jaar 1967 was ook het jaar van de doorbraak van Philip Wallach Blondheim, een Amerikaanse zanger/gitarist, beter bekend als Scott McKenzie.
Zijn single 'Like An Old Time Movie' / 'What's The Difference - Chapter II' brak toen niet veel potten in onze contreien. Het plaatje was trouwens al in 1966 uitgebracht in de Verenigde Staten.
De opvolger die even later aan bod komt zou een wereldsucces worden met behulp van John Phillips van The Mamas & The Papas. Maar daarover straks meer.
"Allons enfants de la patrie ...", zo begon de nieuwste single van The Beatles uit 1967 want ik herkende meteen de Marseillaise, het Franse volkslied, bij de intro.
Ter gelegenheid van de rechtstreekse uitzending van het programma 'Our World' in Mondovisie werd de single officieel voorgesteld aan de hele wereld. En ik maakte het allemaal live mee vanuit mijn zetel! Enkel jammer dat er toen nog geen kleurentelevisie was.
'All You Need Is Love' / 'Baby, You're A Rich Man' wordt hieronder gelukkig na elkaar afgespeeld dankzij YouTube. Op de b-kant introduceert John Lennon het geluid van de clavioline, een voorloper van de synthesizer die de klank nabootst van een Indisch instrument!
De zogenaamde "beautiful people" zijn natuurlijk de hippies. George Harrison speelde het lied tijdens zijn bezoek aan San Francisco in de wijk Haight-Ashbury in augustus 1967, op het hoogtepunt van "the Summer of Love".
The Beatles zongen al over de hippies, de Bee Gees trokken in 1967 naar Massachusetts maar Scott McKenzie ging naar San Francisco en hij nodigde daarbij iedereen uit.
De single 'San Francisco (Be Sure To Wear Flowers In Your Hair)' / 'What's The Difference' werd een van de meest verkochte singles in die lange, hete zomer van 1967.
McKenzie zong "be sure to wear SOME flowers in your hair" en dat werd dan op sommige latere uitgaven ook zo op het hoesje gedrukt. John Phillips van The Mamas & The Papas componeerde het nummer.
Een zogenaamd novelty plaatje dat het in 1966 heel goed deed was de single van The Peels: 'Juanita Banana' / 'Fun'. De muzikanten waren een studiogroep opgericht door producer Tash Howard die bestond uit Gail Allan, Bill Spilka, Harvey Davis, en Harold Swart.
De single werd een cultplaatje dat jaar en werd talloze malen gecoverd, in onze contreien door Henri Salvador.
The Peels konden hun succes niet meer evenaren zodat 'Juanita Banana' ook nog eens een eendagsvlieg zou blijven. Het "opera"-achtig refrein is gebaseerd op 'Rigoletto' van Verdi.
"Gaan met die banaan!" 😜🤣😛
De b-kant is grotendeels een instrumentaal nummer. Af en toe wordt er "everybody have fun" gezongen. De muziek lijkt ietwat op het thema uit de tv-reeks Batman en werd dan ook gebruikt als sample door Dickie Goodman in de aflevering "Batman & his grandmother".
Jimmy Roselli, echte naam Michael John Roselli, was een Italiaans-Amerikaans popzanger en niet als Frank Sinatra geboren in Hoboken, New Jersey.
In 1966 had zijn single 'I'm Gonna Change Everything' / 'I'll Never Let You Cry' redelijk veel succes in de VS en Canada. Minder in onze contreien, het plaatje kwam dan ook terecht in mijn verzameling via een erfenis van uitgeweken Belgen naar Noord-Amerika.
Dean Martin nam ook een versie op van dit nummer.
The Second City Sound was een beatgroep uit Birmingham, Engeland die bestond uit de elektronische pionier Ken Freeman op keyboards. Overige leden waren Bill Gilbert (basgitaar, vocals), Alan Nicklin (gitaar, vocals), Jenny Phillips (vocals), Dave Walsh (drums, vocals).
Zij putten uit bekende klassieke nummers van Tchaikovsky en Grieg en brachten een moderne versie daarvan uit op twee singles, maar in België werden beide songs op één single geperst: 'Tchaikovsky One' / 'Grieg One'.
Deze instrumentale liedjes waren in 1966 heel vaak te horen in de lokale bioscoop Select in Watermaal, tijdens de pauze.
Jerry Vale, geboren als Gennaro Louis Vitaliano, een Amerikaanse zanger van Italiaanse afkomst en geboren in The Bronx, New York, bracht in 1966 de single 'Dommage, Dommage' ('Too Bad, Too Bad') / 'Promises' uit.
De b-kant is een compositie van Burt Bacharach/Hal David.
Engelbert Humperdinck bracht datzelfde jaar zijn versie uit van 'Dommage, Dommage'.
Dit was de laatste single uit 1966 die in mijn collectie prijkt. Morgen ga ik verder met het magisch en muzikaal jaar 1967!
Vic Dana, de Amerikaanse zanger en danser die werd geboren als Samuel Mendola, had in 1965 naast zijn wereldhit 'Red Roses For A Blue Lady' nog een andere single, nl. 'Crystal Chandelier'.
Het lied klinkt mij minder bekend in de oren dan zijn grootste succes. Het plaatje kwam dan ook terecht in mijn verzameling dankzij een erfenis.
En hiermee zijn we terechtgekomen in het jaar 1966 want de single werd in de winter van 1965/1966 uitgebracht.
Jerry Jaye (geboren als Gerald J. Hatley) is een Amerikaanse country/rockabillyzanger uit Manila, Arkansas. Samen met zijn groep The Jaywalkers bracht hij in 1966 de single 'My Girl Josephine' / 'Five Miles From Home' uit. De a-kant is natuurlijk een cover van 'Hello Josephine' van Fats Domino & Dave Bartholomew. Sommige latere persingen vermelden 'Hello Josephine' zoals Fats Domino het oorspronkelijk zingt. Jerry Jaye zingt ook nergens 'My Girl Josephine' trouwens.
De b-kant is een compositie van Mickey Newbury, vooral bekend van 'Just Dropped In (to see what condition my condition was in)'.
Dankzij YouTube zijn beide kanten van de single hieronder netjes na elkaar te horen!
Paul Jones, geboren als Paul Adrian Pond, is een Brits zanger en mondharmonicaspeler die in 1966 de groep Manfred Mann verliet voor een solocarrière. De eerste single was 'High Time' die haast ongemerkt voorbijging op het continent. De opvolger daarentegen, 'I've Been A Bad, Bad Boy' uit 1967 deed het aanzienlijk beter in onze contreien.
Leuke anekdote: Als "P.P. Pond" speelde hij duetten met 'Elmo Lewis' alias Brian Jones (later medeoprichter van de Rolling Stones) in de 'Ealing Club', thuisbasis van Alexis Korner's Blues Incorporated, die zangers in dienst had zoals Long John Baldry en Mick Jagger. Hij werd door Keith Richards en Brian Jones gevraagd om leadzanger te worden van een door hen op te richten popband maar wees het aanbod af; vervolgens vroegen ze Mick Jagger of hij wellicht wel interesse had voor het baantje. Zo was Jones dus bijna leadzanger van de latere Rolling Stones geworden!
De laatste single voor vandaag die in 1966 werd uitgebracht is een historische. Het is moeilijk te geloven maar oorspronkelijk brachten The Moody Blues 'This Is My House' / 'Boulevard De La Madeleine' in die volgorde uit. De toenmalige diskjockeys en waarschijnlijk ook de luisteraars van de piratenzenders beslisten er anders over.
Bij latere persingen werden a- en b-kant omgewisseld. Denny Laine en Mike Pinder schreven beide liedjes. Denny Laine zou de groep in 1966 verlaten. Zijn solocarrière raakte maar niet van de grond.
Daarna speelde Laine met Trevor Burton van The Move in The Electric String Band die, min of meer als voorbeeld diende voor Electric Light Orchestra. Deze samenwerking kreeg een vervolg in Balls en Ginger Baker's Airforce. In 1971 richtte hij samen met Paul en Linda McCartney de groep Wings op en bleef hij tien jaar lang lid van de groep.
Wie over The Beatles spreekt denkt meteen aan The Rolling Stones want in 1965 moest je duidelijk een kant kiezen. Ik heb dit altijd geweigerd want ik hou van de muziek van beide groepen. Maar ik ben wel een onvoorwaardelijke fan van de Fab Four.
De single '(I Can't Get No) Satisfaction' / 'The Under Assistant West Coast Promotion Man' sloeg meteen in als een bom.
De b-kant werd ten huize Colemans even vaak gedraaid als de fantastische a-kant, met die geweldige riff van Keith Richards!
Samuel Mendola, een Amerikaanse danser en zanger, bracht in 1965 -onder de artiestennaam Vic Dana- het romantisch lied 'Red Roses For A Blue Lady' uit.
Een heel ander geluid dan dat van The Beatles of The Rolling Stones maar hier hou ik ook van.
De Amerikaanse meidengroep The Supremes, die oorspronkelijk The Primettes heetten, hadden enkele singles in 1965 die hoog in de hitlijsten terechtkwamen. Een minder bekende uit dat jaar is 'A Breathtaking Guy'/'Run, Run, Run'.
De a-kant werd geproduceerd en geschreven door niemand minder dan William "Smokey" Robinson terwijl de ommekant van het beroemde Motowntrio Brian Holland - Lamont Dozier - Eddie Holland is.
'Ramona' is een heel oud lied uit 1928 geschreven door L. Wolfe Gilbert en Mabel Wayne. Het is de titelsong van de gelijknamige stomme film uit 1928. Het was toen de derde verfilming van de avonturenroman Ramona uit 1884 van Helen Hunt Jackson. Het lied bereikte in Amerika de status van evergreen. Er waren geen dialogen van de acteurs maar er was een muziekband met geluidseffecten, en daarop stond het lied 'Ramona', gezongen door de Mexicaanse hoofdrolspeelster Dolores del Río. Paul Whiteman en zijn orkest hadden het ook al vastgelegd. Nog in hetzelfde jaar 1928 werd het op grammofoonplaat gezet door de eerste crooners: Gene Austin en "Whispering" Jack Smith.
De bekendste versie komt uit 1960 van The Blue Diamonds.
Gene Austin bracht zijn versie verscheidene malen uit en het is een heruitgave uit 1965 die in mijn verzameling prijkt.
De laatste single uit 1964 die in mijn verzameling steekt is iets speciaals van ene Mary Isabel Catherine Bernadette O'Brien uit Hampstead, Londen, beter gekend als Dusty Springfield.
'Stay Awhile' / 'Something Special' kun je bezwaarlijk een grote hitsingle noemen en toch prijkt hij tussen al mijn andere vinylplaatjes op 45 toeren.
Ivor Raymonde en Mike Hawker schreven de a-kant en de flipzijde componeerde Dusty zelf. Het orkest van Ivor Raymonde zorgde voor het knappe arrangement op beide kanten.
En toen veranderde mijn leven compleet door de muziek van vier jongens uit Liverpool die eerst via Hamburg, Duitsland en daarna via Engeland en Zweden, en tenslotte de Verenigde Staten de hele wereld veroverden.
Het moet in het voorjaar van 1965 geweest zijn dat mijn zus en ik voor het eerst Beatlemania aan den lijve ondervonden in de Nieuwstraat in Brussel toen wij daar de première van de film 'Help!' zagen, in een bioscoop rechtover het warenhuis Innovation. Een hele meute gillende meisjes stond in ellenlange files aan de ingang te roepen en te krijsen dat het niet meer mooi was. En dat hield niet op tijdens de voorstelling van de film zodat de bewaking meermaals moest ingrijpen! Sinds 1963 volgde ik The Beatles aan de hand van hun singles en elpees die ik pas veel later zou kunnen kopen want thuis hadden wij geen platenspeler.
The Beatles – 'Help!' / 'I’m Down' is de single die heel veel later in mijn collectie terechtkwam dankzij een erfenis. Op de a-kant levert John Lennon een straffe zangprestatie en op de b-kant zingt Paul McCartney zich de longen uit het lijf!
Nog altijd een kippenvelmoment bij het beluisteren van beide kanten en dat is hieronder dankzij YouTube mogelijk!
De volgende single uit 1965 is ook van The Beatles: 'Dizzy Miss Lizzy' / 'Yesterday'.
Op de a-kant is het John Lennon die de longen uit zijn lijf zingt en op de b-kant staan niet The Beatles maar enkel Paul McCartney met een strijkkwartet.
Larry Williams componeerde 'Dizzy Miss Lizzy' in 1958 en John Lennon zou het lied in 1969 nogmaals zingen in Toronto, Canada samen met zijn Plastic Ono Band.
Paul McCartney heeft lange tijd gedacht dat zijn compositie 'Yesterday' plagiaat was. Wereldwijd zijn er zestig jaar later meer dan 2.200 coverversies van en gelukkig heeft hij de originele titel "Scrambled Eggs" niet behouden.
In sommige landen werden a- en b-kant omgewisseld.
Rechts plaats ik een liveversie uit 1965, opgenomen in New York City met een intro van George Harrison en Beatlemania in de zaal!
De laatste voor vandaag is 'Eight Days A Week' gekoppeld aan 'No Reply' en dat is zeldzaam want in de meeste landen werd 'I Don't Want To Spoil The Party' de b-kant!
Het moet rond deze periode geweest zijn dat ik dromend voor het uitstalraam van de lokale platenboer alle singles en elpees van The Beatles noteerde in een notitieboekje voor het geval ik die heerlijke muziek later zou kunnen aankopen.
Lulu And The Luvers (soms ook Lulu And The Luvvers) zijn ook aanwezig in mijn singlecollectie. De originele samenstelling van haar band was Alex Bell (vocals), Ross Neilson (leadgitaar), James Dewar (ritmegitaar), Tommy Tierney (bas), David Mullin (drums) en Jimmy Smith (saxofoon).
Op het DECCA label verscheen in 1964 de single 'Shout' / 'Forget Me Baby'. 'Shout' werd natuurlijk gecomponeerd door O'Kelley Isley, Ronald Isley, en Rudolph Isley, m.a.w. The Isley Brothers.
Telkens wij op een zondagmorgen naar de bioscoop gingen zagen mijn zus en ik tijdens de pauze een filmpje van de Schotse zangeres Lulu en haar band en op de tonen van 'Shout' dansten fluffige boa's in allerhande kleuren. Zangeres en muzikanten kwamen niet voor in het filmpje.
Het jeugdige publiek ging helemaal uit z'n dak! ♫♫♫ Well, alright! ♫♫♫ ...
Dankzij YouTube zijn kant a en kant b netjes achter elkaar te horen!
Elvis Presley met 'Kiss Me Quick' / 'Suspicion' is de volgende single uit 1964. In sommige landen werden beide kanten omgewisseld want ene Terry Stafford had ook een hit met zijn versie van 'Suspicion'.
Elvis krijgt op beide kanten ondersteuning van The Jordanaires.
Beide liedjes zijn composities van Doc Pomus en Mort Shuman.
Sam The Sham & The Pharaohs brachten in 1964 de single 'Wooly Bully' / 'Ain't Gonna Move' uit. Het zou toch nog enkele maanden duren eer deze novelty song een hit in onze contreien zou worden. Ondertussen schreven we al 1965.
Het waren geen Arabieren maar muzikanten uit een Amerikaanse Rhythm & Blues groep uit Dallas, Texas en dat is goed te horen op de b-kant.
Hier en daar werd 'Wooly Bully' geboycot op de Amerikaanse zenders omdat ze aan iets anders dachten dan aan een "wollig stiertje".
Hier en daar werd lacherig gedaan over de Italiaanse zanger en acteur Bobby Solo want in de meeste Belgische huishoudens werd in 1964 margarine van het merk Solo gebruikt.
Toch had onze zuiderbuur een geweldige hit met zijn single 'Una Lacrima Sul Viso' / 'Non Ne Posso Più'. En het kon dan ook niet uitblijven of dat plaatje kwam terecht in mijn immer groeiende verzameling 45 toeren op vinyl!
En ook hier is het fijn dat beide kanten van de single achter elkaar te beluisteren zijn!
Na zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival met 'Elle était si jolie' in 1963 scoorde Alain Barrière een grote Europese hit in 1964 met 'Ma vie'.
Het werd een tiental jaren heel stil rond deze Franse zanger in onze contreien tot hij in 1975 samen met Noëlle Cordier nogmaals zou scoren maar dan met het duet 'Tu t'en vas'.
Mijn vier jaar oudere zus was helemaal weg van dit nummer en ik gaf haar geen ongelijk!
Toen ik de Welshe zangeres Shirley Bassey voor het eerst op de radio hoorde in 1964 met het thema uit een James Bondfilm wist ik meteen dat ik die prent moest zien. Het duurde nog enkele jaren eer ik 'Goldfinger' in de bioscoop zag. Ik zou pas dertien worden in dat jaar.
Op de b-kant van haar single staat een Italiaans nummer dat zeer bekend is in de Angelsaksische wereld: 'I (Who Have Nothing)' ('Uno Dei Tanti'). Het lied werd dan ook talloze malen door allerhande artiesten gecoverd.
Het volgende plaatje op 45 toeren is geen chanson, geen pop of rock maar ska, de voorloper van rocksteady en reggae. In 1964 brachten Laura Lee & The Blue Beats een goede cover uit van 'My Boy Lollipop', oorspronkelijk van Millie Small. Onder de schuilnaam Laura Lee bracht de Schotse zangeres Isabella McIntyre deze cover uit. Ze was jarenlang te zien in de Benny Hill- en Des O'Connor-televisieshows en maakte deel uit van de meidengroep The Ladybirds.
En op de b-kant van die single van Laura Lee staat Oscar James & The Blue Beats met 'Louisa'. The Blue Beats was een Jamaicaanse band uit begin jaren zestig. Zij werkten vaak samen met Prince Buster. Over Oscar James is weinig of niets geweten. Ik heb het liedje dan ook niet teruggevonden op het wereldwijde internet.
De laatste single uit 1964 voor vandaag is het plaatje 'Brush Those Tears From Your Eyes' met op de b-kant 'Get T'stepping'.
De eerlijkheid gebiedt mij echter om toe te geven dat mijn exemplaar een heruitgave is uit 1973 want Donna Hightower had sinds 1972 vanuit Spanje veel succes met 'This World Today Is A Mess' en 'If You Hold My Hand'.
Op de heruitgave werden de a- en de b-kant gewoon omgewisseld!
The Trashmen is een Amerikaanse surf- en garagerockband uit Minneapolis, Minnesota. Opgericht in 1962 en opgeheven in 1967; de groep is vooral bekend van hun 1963 hit 'Surfin' Bird', gebaseerd op twee songs van The Rivingtons 'The Bird's the Word' en 'Papa-Oom-Mow-Mow'. De muzikanten zijn nog altijd actief sinds hun reünie in 1982.
De single 'Surfin' Bird' / 'King Of The Surf' steekt tweemaal in mijn verzameling: de originele uit 1963 en de heruitgave uit 1972.
Telkens deze maffe plaat op de radio langskwam ging dit gepaard met rare dansjes en geluiden, tot verbazing van mijn ouders.
De volgende single uit 1963 was er een van Doris Troy: 'Just One Look' / 'Bossa Nova Blues'.
De a-kant zou in 1964 nog bekender worden in onze contreien dankzij de cover van The Hollies.
Doris Troy was in 1968 een van de eerste artiesten op het gloednieuwe platenlabel APPLE van The Beatles!
De bossa nova was in die tijd nog altijd razend populair!
En toen begon de discussie bij ons thuis want telkens 'Sans toi mamie' op de radio werd gedraaid dachten mijn ouders dat dit lied gezongen werd door een meisje. Mijn zus en ik wisten wel beter want Adamo werd toen nog aangesproken als Salvatore Adamo!
'Fais-Toi Croque-Mort' (Twist) / 'Sans Toi Mamie' (Bolero-Rock) staat dus zo geboekstaafd in Discogs.
Leuk detail: 'Sans toi mamie' was oorspronkelijk de b-kant. De luisteraars en de platendraaiers beslisten er anders over.
Daar waar Adamo zijn eigen composities uitbracht maakte Richard Anthony gebruik van bekende en minder bekende Angelsaksische liedjes zoals 'Les garçons pleurent' ('Boy's Cry') / 'Oui, va plus loin' ('Walk On By'), de eerste single uit 1964 in mijn platencollectie.
Hij coverde zelfs 'Ik heb mij dikwijls afgevraagd' van Bobbejaan Schoepen en zo werd 'Je me suis souvent demandé' een grote hit in de Francofone wereld.
'Walk On By' van Burt Bacharach en Hal David (een wereldhit voor Dionne Warwick) is de b-kant en werd vertaald als 'Oui, va plus loin'.
The Beatles waren de wereld aan het veroveren vanaf 1964 maar ze waren vooralsnog niet aanwezig in mijn singlecollectie!
De volgende single uit 1963 was er een van Elvis Presley & The Jordanaires: 'Kiss Me Quick' / 'Night Rider'. Het was de periode waarin mijn zus en ik ons zondagsgeld kregen en wij in de lokale bioscoop naar films gingen kijken zoals o.m. 'It's a Mad Mad Mad Mad World', '55 Days at Peking', 'Cleopatra', 'Jason and the Argonauts', 'The Nutty Professor', 'Pollyanna' en 'Fun in Acapulco'. In deze laatste film zong Elvis onderstaande liedjes niet maar wel in de prent 'Pot Luck', die ik overigens nooit zag.
Op 7 december 1963 waren The Beatles panelleden in het BBC-TV programma Juke Box Jury. Daar moesten ze 'Kiss Me Quick' beoordelen en John Lennon liet zich negatief uit over het lied alhoewel hij dacht dat het toch een hit zou worden omdat Elvis beroemd was.
Lang zou het rijk van Elvis in de muziekwereld niet meer duren want begin 1964 namen de Fab Four de fakkel over en zouden zij de hitlijsten zowat overal ter wereld stormenderwijs innemen!
De tweede single uit 1963 die ik vandaag voorstel is een bijzondere. The Raindrops brachten toen 'The Kind Of Boy You Can't Forget' / 'Even Though You Can't Dance' uit.
Deze Amerikaanse pop- studiogroep uit New York bracht twee elpees en twaalf singles uit in de Brill Building stijl. De groep bestond van 1963 tot 1965 en de leden waren niemand minder dan Ellie Greenwich en Jeff Barry, beiden eveneens heel bekende liedjesschrijvers. Zij huurden Beverly Warren in als derde groepslid.
Het schrijversduo was ook bekend voor o.a. 'Da Doo Ron Ron', 'Then He Kissed Me', 'Be My Baby', 'Hanky Panky', 'Baby I Love You', 'Do-Wah-Diddy', 'Chapel Of Love', 'Maybe I Know', 'Leader Of The Pack', 'River Deep - Mountain High', en 'I Can Hear Music'. Ze schreven die hits als duo of met een andere componist. Niet van de minsten dus!
Robert Louis Ridarelli, alias Bobby Rydell, was sinds 1958 aan zijn muzikale loopbaan begonnen. In 1963 bracht hij de single 'Forget Him' / 'Love, Love Go Away' uit. Hij was een populair tieneridool in de jaren zestig.
Hij had ook succes met o.a. 'Wild One', 'Sway' en zijn versie van 'Volare'.
William Hamlin Spicer bracht onder de naam Billy Storm een EP uit in 1963 met vier liedjes: 'Lover Come Back To Me', 'Lover Come Back To Me (2nd version)', 'Walk On The Wild Side', 'Cee Cee Rider'.
Deze Amerikaanse rhythm & blues- en soulzanger kwam uit Los Angeles, Californië. Hij stond tevens bekend als Billy Fortune, Bill Spicer of Billy Jones.
Ik ga vandaag voor 'Walk On The Wild Side' (geen uitstaans met Lou Reed!) en 'Cee Cee Rider'.
