aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
08-06-2022
Beestjes kijken
Ja, in het begin van mijn wandeling was het idd. "beestjes kijken". Vooral in de Asbeekweg staan er veel paarden. Ik kom er graag, 'n rustig straatje met weinig andere passanten.
Aan de kinderboerderij zijn de beestjes ook 'n uithangbord voor de vele dieren die er door de kinderen (en ook door de grote mensen) kunnen bewonderd worden.
Wat verderop, enkele paarden van Domein Zangersheide.
Via de Goudkust en de prins Xavierdreef, gewandeld naar Tournebride. Benieuwd wanneer het nieuwe fietspad klaar is.
Het jaagpad langs het kanaal verlaten langs het bospadje, omhoog naar de fiets- en wandelbrug. Het pad wordt vooral gebruikt door de schoolgaande jeugd.
En bijna thuis in het Uilenspiegelpark, 'n zee van witte bloemen. Prachtig.
Ondanks het gemiezer, toch even 'n korte wandeling gemaakt. Niet ver uit de buurt geweest, maar binnen loopafstand om rap terug thuis te zijn.
En als de kerk dan eens zijn deuren geopend heeft, dan wil ik daar wel nog eens 'n kijkje gaan nemen. Niet dat ik 'n pilaarbijter ben, verre van, maar de architectuur en het binnenzicht, interesseren mij wel. Ook elders ga ik al eens 'n kerk binnen, maar dan ook als toerist.
De Sint-Ursulakerk werd gewijd op 21/10/1864. Hierna 'n oude postkaart van de kerk, begin de jaren 1900 en eentje van nu. De eerste foto's zijn van de zijkapel.
In Pietersheim spotte ik nog 'n zwavelzwam en de toegangspilaren tot het domein.
...... Alleen jammer dat ik altijd 'n eind moet stappen om op die paden en wegeltjes te geraken.
Maar niet zeuren, vandaag via de Postweg en de Epesiastraat gewandeld om vervolgens eerst de Bessemerstraat en nadien de Maastrichterweg over te steken.
Aan camping San Lanaco, rechts het veldwegje genomen om even verder, op het traject te zitten van de blauwe- en rode wandeling. Op de stenen moet je gaan staan om geen natte schoenen te krijgen. En die houten vlonders, altijd 'n foto waard.
Eens het bos uit, kwam ik aan de kinderboerderij met zijn geitjes. Het was er druk vandaag. Mooi weer en gisteren, 'n zondvloed ...
Deze keer naar Pietersheim gewandeld lang atletiekclub Atla. En in de burchtruïne, enkele foto's gemaakt vanaf 'n hoger punt. Ook daar, heel wat wandelaars en toeristen.
Bijna thuis zijnde, 'n laatste foto van 'n weide vol bloemen. Je wordt er spontaan goedgezind van.
Als je 's morgens vroeg gaat wandelen, en zeker op 'n zondag, dan zijn er niks dan voordelen. Weinig wind, gelukkig ook nog droog, geen enkele groep wielertoeristen, 'n sporadische vroege wandelaar en héél veel vogelgezang en rust. Zaaaaalig!
Tja, meestal zijn we al voor 7u30 uit de veren, zeker in de lente en de zomer. En bij het bekijken van de buienradar leek het me passend om mijn wandeling al direct (om 8u00) te maken.
Niet dat ik ver geweest ben, gewoon langs de sportoase en door de tunnel. Wat die aanduiding "Maastricht" daar te doen staat, wie weet ...? Als het is om de kortste fietsweg naar Maastricht te duiden, dan gaat die redenering enkel op in het weekend want op weekdagen kun je niet aan de haven van Sappi voorbij en moet je omrijden.
En wat verderop heb ik getracht de opkomende zon te vangen.
Wandelen langs het kanaal in alle vroegte, .... ik kan het alleen aanbevelen.
Woorden schieten mij vandaag te kort om het verhaal van mijn fietstocht te vertellen. Maar laat ik eerst met het begin starten.
Onderweg, ergens in Duitsland, kwam bij mij de gedachte op wat er allemaal nodig is om dergelijke fietstocht tot 'n goed einde te brengen. Ik fietste 118,72 km. en overwon 858 hoogtemeters. En ja, als ik daar goed over nadenk, dan komt daar veel bij kijken. Hier 'n kleine opsomming in willekeurige volgorde.
Een goede fiets waarop je kunt betrouwen, wat avontuurlijk aangelegd zijn en 'n beetje durf hebben, beschikken over 'n goede conditie, niet bang zijn om de juiste weg te vragen als je bent misgereden (hetgeen mij vandaag enkele keren overkomen is), voldoende eten en drinken mee hebben, uwe aardrijkskunde 'n beetje kennen, je lichaam goed kennen, graag uren achtereen op de fiets zitten, veel goesting hebben om te fietsen en last but not least, 'n echtgenote hebben die je steunt in je fietsactiviteiten. Ik ben er nog heel wat vergeten, maar dit heb je zeker allemaal nodig om dergelijk avontuur in je eentje aan te gaan.
En de fietstocht zelf. Vertrokken via Meerssen en Houthem (met zijn Belg. rijwielhuis). In Nuth heb je de prachtige woning "Huis Nierhoven". Ook het omliggende is mooi. En zoals op veel plaatsen, straatwerken zie je overal.
In Schinveld liet ik mij verleiden tot 'n terrasje in Brasserie Scoop. Maar goed ook, als je bekijkt dat ik op de hele rit 2.043 kcal verbruikt heb. Verder heb je in Nederland, prachtige fietspaden.
In Duitsland met 'n bang hartje mijn weg gezocht. De bordjes zijn er maar klein en je hebt er rap een gemist. Daarbij reed ik dan ook nog eens over mij totaal onbekend gebied.
In Brunssum, kwam ik zowaar midden in de golfterreinen terecht van de Brunssummerheide Golfclub. Prachtig allemaal, goed onderhouden, maar je moet wel slalommen tussen de golfkarretjes.
Onderweg naar Gulpen, nog 'n prachtige foto gemaakt van het dal.
En terug in Lanaken, was 'n oldtimertreffen in volle bedrijvigheid. Met veel geluk vond ik nog 'n tafeltje. En dat Duveltje, die had niet de tijd om "vol" op de foto te geraken, deze jongen had grote dorst.
Deze voormiddag, nog eens wat snoeiwerk afgewerkt en na het middageten, enkele huishoudelijke taken gedaan.
Maar na de drie-uur-koffie, kriebelde het toch om 'n stevige wandeling te maken, en dat is het ook geworden. Met 90 hoogtemeters over bijna 12 km. wandelen, was het 'n tocht voor toch wat geoefende wandelaars. Veel bergop en bergaf dus, voor het grootste deel in het begin wan de wandeling. Ik volgde voornamelijk het mountainbike parcours, beginnende langs het Domein Zangerheide. Zelf wil ik mij toch niet wagen aan mountainbiken, zeker niet op het gewandelde parcours van vandaag. De afdalingen zijn mij te gevaarlijk: steil naar beneden, veel dikke stenen, putten in het pad en heel wat boomwortels. Te voet had ik al moeite om niet weg te glibberen bij het dalen.
Eens de grote weg Lanaken - Zutendaal over, heb ik wat alternatieve wegen gezocht, gewoon op goed geluk, wel steeds de juiste richting voor ogen blijven houden. En dan kom je al eens door paden die nog juist niet zijn dichtgegroeid.
En die laatste foto, even op het bankje gaan zitten en genieten van de rust en de stilte.
Vandaag was mijn opdracht simpel, met de fiets naar Bilzen, meer bepaald naar het cultuur- en sportcentrum De Kimpel. Om wat te doen, ... hoor ik jullie zeggen. Ik zou er na 2 jaar, opnieuw enkele vrienden - ex-collega's - ontmoeten om samen bij 'n etentje, wat bij te babbelen. Meestal hebben wij dergelijke ontmoetingen, 2 à 3 keer per jaar. Nu is dat al enkele jaren geleden dankzij dat geniepig virusje.
Er was niet bepaald afgesproken waar dat etentje zou plaatsvinden, maar in het Kimpelkaffee dat in het gebouw gelegen is, waren alle troeven aanwezig om niet verder op zoek te gaan.
En dat we mekaar veel te vertellen hadden, dat stond buiten kijf. Zoals altijd start het gesprek met 'n medische halfuurtje. We worden er niet jonger op (twee van 71 jaar, een van 67 jaar en ondergetekende van 68 jaar), dus de kwaaltjes her en der, worden talrijker.
Het eten was lekker en de gesprekken aangenaam.
En de fietstocht heen en terug, vrij eenvoudig, langs Strodorp in Veldwezelt naar Mopertingen en bergaf naar Bilzen. Terug langs het mooie fietspad richting Munsterbilzen en de brug in Eigenbilzen.
En ja, die zusters in Munsterbilzen, die zijn er toegekomen op 16/9/1895 met als doel: lager onderwijs voor meisjes en psychiatrische zorg voor geesteszieke vrouwen.
Zelden zul je betere service en waar voor je geld krijgen, dan in de Bullenschool te Meeuwen. Het is 'n gekende stopplaats voor fietsers in het voormalige schooltje met 'n groot terras op de vroegere speelplaats. Koffie en taart kun je bekomen in de oude refter van de school. Een dikke aanrader voor elkeen die in de buurt komt.
Peter en ikzelf hadden het plan opgevat om tegen de windrichting in, te vertrekken, naar het westen dus. Zo kwamen wij door Zutendaal, Winterslag, Houthalen en Helchteren. In Helchteren heb je brouwerij De Dool, gehuisvest in de boerderij van het voormalige kasteel (daterend van de 16de eeuw, de laatste bewoner verbleef er tot 1977). Je vindt er oa. het abdijbier Ter Dolen.
Wat verder stopten wij dan in Meeuwen aan de genoemde locatie, Aen de Bullenschool. Voor 4,50 euro heb je 'n tas koffie en 'n enorme punt vlaai.
De terugweg met wind in de rug ging over Opglabbeek, As en Maasmechelen. In Kotem aan de Maas, staat er weer 'n Maasbar, 'n stopplaats voor - andere - dorstige fietsers. En even verder, 'n lust voor het oog, 'n zee van klaprozen. Mooi om te zien.
En Peter, die fietste iets meer dan 100 km. Lang geleden dat hij nog zo veel kilometers in de benen had. Goed gedaan. En ikzelf, ik rondde de kaap van 3.000 km.
Het was vandaag 'n dag in twee delen, 'n wandeling en werken in de tuin. Gisteren lag de volgorde nog niet vast, maar door de regen van deze nacht, de tuin toch maar voorbehouden voor de namiddag.
De te volgen weg van mijn wandeling, lag rap vast, door Pietersheim, dan Hocht en terug via Smeermaas.
Om naar Pietersheim te gaan, nam ik ondermeer het smal pad naar de Maastrichterweg. Via het kasteel dan naar de brug van Tournebride waar ik 'n speciaal iets op foto heb vastgelegd. Waar die openingen moeten voor dienen, ... ? Joost mag het weten, misschien nog herinneringen aan de wereldoorlogen? Wat verder zijn de eigenaars van plezierboten de laatste hand aan het leggen aan het onderhoud van hun boot. Binnenkort worden ze weer allemaal te water gelaten.
Achter de sluis van Neerharen, links afgedraaid richting Hocht met zijn fruitbomen. Dan de weg tussen de bomen genomen, naar de Keukelbeekstraat.
Via de Maaseikersteenweg naar Smeermaas gewandeld en via de voetbalpleinen van Fortuna Smeermaas (pas gepromoveerd naar 3de prov.) terug naar huis.
En in de namiddag, na méér dan 'n maand, mijn gras afgereden en 'n boompje gesnoeid. Op de foto ziet dat 'n klein ding uit, maar in werkelijkheid heb ik er 'n stevige ladder moeten tegen zetten om aan de kruin te kunnen.
Waw, niet te geloven, mijn blog viert zijn eerste verjaardag. Nooit gedacht dat ik het zo lang zou volhouden. Véél dank voor die verjaardag ben ik verschuldigd aan enkele overburen die mij in het begin gesteund hebben met allerlei tips en raadgevingen. Bedankt jullie beiden.
Verder is de goesting om vol te houden, ook het resultaat van de vele bezoekjes die gebracht zijn aan mijn blog, enerzijds om mijn schrijfsels te lezen en anderzijds om mijn foto's te bekijken. Ook aan jullie allemaal, héél veel dank.
Het is weer maandag, schaaknamiddag dus. Deze voormiddag wel eerst naar de mondhygiëniste geweest - tanden laten proper maken - maar die wandeling heb ik niet geregistreerd.
En dan het schaken, vanaf 13u30 telkens in het Dienstencentrum "Aan de Statie". Sinks kort ben ik er aanspreekpunt van de club en in die hoedanigheid, 'n tekstje "Start to Chess" doorgestuurd naar de verantwoordelijke van het Dienstencentrum. We willen namelijk zelf vanaf september lessen schaak geven aan actieve senioren, met de bedoeling dat ze lid worden van de club. Alles uiteraard gratis.
De wandeling bracht mij eerst langs de robuuste buitendeur van het atelier van kunstenaar Mathy Engelen en daarna zie je 'n kunstwerk van Rotary Club Lanaken - Maasland. Vervolgens langs de lokalen van het cultuurcentrum om in De Merodelaan, even 'n foto te nemen van Residentie Petersheim. Voorheen stond op die locatie de villa en brouwerij van burgemeester de Caritat.
Op de terugweg had ik weer 'n twinkeling in de ogen bij het zien van 'n goed onderhouden tuintje.
En die laatste foto, .... tja, enkel buurtbewoners hebben (voorlopig) voorkomen dat die Nightshop zou openen. Vooral parkeer- en geluidsoverlast, zou het gevolg zijn in die woonbuurt bij 'n eventuele opening van de Shop.
Het is en het blijft vandaag 'n twijfelgeval, gaan wandelen of toch maar niet.
Vanmorgen ben ik al nat geworden met naar de bakker te gaan en geregeld zie ik op de buienradar nog regendruppels boven onze kontreien langskomen. En gezien ik sinds gisteren aan 'n nieuwe puzzel van 3.000 stuks begonnen ben, zal het vandaag 'n rustdag worden. Mogelijk zit er wel nog 'n verplaatsing in naar het centrum van onze gemeente voor 'n klein hapje en/of drankje. We zien wel.
Niet getreurd, deze keer wat oude postkaartjes bij mekaar gezocht van het kasteel van Neercanne, ook wel eens het kasteel Agimont genoemd of kasteel Poswick (zo genoemd naar de laatste bewoners: nu is het 'n befaamd restaurant, Chateau Neercanne genoemd). O ja, ook nog 'n anekdote, in 1717 kocht de Russische Tsaar Peter de Grote, het kasteel.
Neercanne is in feite 'n gehucht van de gemeente Kanne en werd in 1839 gevoegd bij Oud-Vroenhoven en in 1920 geannexeerd door Maastricht.
Als we tot ginder fietsen, hebben we hoop en al iets meer dan 10 kilometer afgelegd. We komen er dus geregeld voorbij.
En voor de wandelaars, je kunt er mooi wandelen. De auto kun je kwijt in Kanne, op loopafstand van het kasteel, net over de grens.
Wat gisteren 2de keuze was, heb ik vandaag toch bewandeld, naar Smeermaas / Oud-Caberg, zij het in tegenwijzerzin. Dus eerst naar het dorp Oud-Caberg (dat tot 1839 behoorde tot Lanaken maar in dat jaar definitief opging in de Nederlandse gemeente Oud-Vroenhoven om tenslotte in 1920 geannexeerd te worden door Maastricht) en dan naar Smeermaas.
Wandelingen hoeven niet moeilijk te zijn, je hebt 'n plan en je voert dat uit. Zo ook vandaag, eerst langs "Bloemen De Ridder", dan langs Lanakerveld, de klaprozen iets verder en dan door Oud-Caberg met zijn oude boerderijen en huisjes.
Op de terugweg richting Smeermaas, passeer je het ronde punt, plaats waar menige fietstocht start (bergaf) of de laatste helling bij terugkeer. Juist voor de grens heb je eerst de tunnel en de oude spoorwegbrug en Bloemen Leliveld, 'n goed verkopende zaak.
En de slag aan het Lanakerveld, dit leert je de geschiedschrijving:
De Slag op het Lanakerveld is een nooit gevoerde veldslag tussen de legers van Willem van Oranje en die van de Hertog van Alva op 9 oktober 1568 op het Lanakerveld bij Maastricht. De slag maakte deel uit van Oranjes eerste invasie tijdens de Tachtigjarige Oorlog.
Het was vandaag kiezen tussen 'n wandeling naar Smeermaas en Oud-Caberg of Briegden en Veldwezelt. Het is het laatste geworden, enerzijds omdat ik hoopte er nog goed langs te kunnen (het pad kan al eens dichtgroeien) en anderzijds, het was al 'n tijd geleden dat ik het pad van het begin tot het eind gevolgd heb.
Maar voor ik aan wandelen toekwam, had normaal gezien eerst 'n dakwerker zijn opwachting moeten maken. We waren al vroeg uit de veren, wachtende op zijn komst, maar we hadden ook al snel in de mot dat werken op 'n dak, er niet zou inzetten met die regen van deze morgen. En inderdaad, even later 'n berichtje: de werken zijn opgeschoven naar morgen.
Wandelen dus. Over de brug in Briegden, links af en ipv. naar beneden, rechts naar boven, het Belvédèrepad. Het gras stond nog niet te hoog, het was er dus nog goed wandelen. Links zie je goed de windmolens en rechts de kerk van Veldwezelt.
Op het eind van het pad, links de brug van Veldwezelt oversteken en langs de steenfabriek Wienerberger en busbedrijf Heidebloem, terug huiswaarts.
Op het eind nog door de tunnel en langs het bordje van onze gemeente, en de stenen duifjes.
En thuis, na het namiddagdessert, nog even de tuin ingetrokken voor wat opfrissingswerken.
Gisterenavond gezien dat mijn fietsmaten, toch de voorziene route gefietst hebben, en dat aan 'n redelijk tempo met heel wat afgelegde kilometers. Goed gedaan mannen.
Vandaag heb ik voor 'n groot deel dezelfde route genomen, zij het in het begin wat meer landinwaarts gereden met enkele hellingen als surplus, 'n lus via Aldeneik en tenslotte 'n lus via Kattevennen en Gellik.
Zoals gisteren al aangegeven, koos ik er voor om te vertrekken met wind in de rug. Dat ging via de Noorderbrug in Maastricht richting Meerssen. En daar in Meerssen, .... stond deze jongen te voet. Ik diende te laveren tussen 'n pak volk, allemaal op zoek naar de juiste inkopen op 'n grote markt.
Maar dat slaat mij uiteraard niet uit mijn lood, integendeel, in Stein kon ik enerzijds genieten van mooie huisjes en kon ik anderzijds enkele niet mis te verstane woorden gebruiken voor die ergelijke kinderkopjes. En mooie zichten onderweg, dan stop je toch even voor 'n mooie foto. In Obbicht ben ik maar niet in een van die stoelen gekropen om er mijn boterhammen op te eten.
De route liep verder via Berg aan/de Maas, Roosteren, Maaseik, Aldeneik en Wurfeld om vanaf daar, het oude kolenspoor te gebruiken om richting As te fietsen. Ik wist dat je daar goed beschut bent tegen die strakke tegenwind. En o ja, vandaag was ik passant nr. 290.
Op het einde kwam ik nog door de toeristische trekpleister Kattevennen om via Zutendaal en Gellik, op het Kerkplein in Lanaken, mijn eerste en enige stopplaats te nemen. Als ik alleen fiets heb ik altijd voldoende eten en drinken bij om onderweg nergens te moeten stoppen.
Vandaag wilde ik met fietsmaten Hubert en Peter, 'n mooie tocht maken. De route was door mij trouwens gemaakt op maat van Peter, niet al te ver - niet te veel hoogtemeters - en de terugrit door het bos met daardoor minder hinder van de wind.
Maar driewerf helaas, gisteren namiddag tijdens mijn wandeling, 'n onverwacht telefoontje gekregen van de firma die wij gecontacteerd hadden voor allerlei werkjes thuis, oa. de vervanging van enkele leidingen in de kelder. Ze konden vandaag die werkjes komen uitvoeren vanaf 7u30.
Tja, als je echtgenote dan met 'n niet te verplaatsen afspraak zit, dan hoor je thuis te blijven, en zo geschiedde. Ben benieuwd of mijn fietsmaten toch de voorziene tocht gemaakt hebben.
Maar eens het werkvolk de deur achter zich had dichtgetrokken en mijn middagmaal was verorberd, was het toch uitkijken naar 'n sportieve activiteit. Het was kiezen tussen ook 'n fietstocht of 'n pittige wandeling. Het is dat laatste geworden, de wind was in kracht toegenomen (4 bfr.) en morgen is er nog 'n dag om te fietsen.
Deze keer nog eens het bos binnengewandeld aan het startpunt van het Nationaal Park. De eerste kilometers gewoon op het gevoel gewandeld en eigenlijk onwetend uitgekomen aan de hondenschool De Meute en restaurant Foresta nabij La Butte aux Bois.
Daar terug het bos in, maar nu de gekleurde bordjes gevolgd tot aan het ziekenhuis en het rusthuis. Onderweg de mooie bloemen in het bos bekeken en iets verder mij de vraag gesteld: "wie het schoentje past, trekke het aan".
De terugweg was 'n simpele afdaling langs de grote weg van de Bessemerberg.
En morgen, ... dan kijk ik uit naar die fietstocht.
Vanmorgen stond onze kleinzoon om precies 5u18 aan ons bed, fris - klaarwakker en klaar om er stevig tegenaan te gaan. En wij, .... kreun, kreun. Gevolg: om 5u30 uit bed en om 6u00 aan het ontbijt. En om 7u00 was onze jonge man (4 jaar en 'n half) al buiten aan het spelen in de zandbak. Bomma en bompa zijn dat absoluut niet meer gewoon.
Hoe ook, ik kreeg permissie om in de namiddag 'n fietstocht te maken. Mijn maat gecontacteerd en die had ook tijd en goesting. Het was aan hem voor de keuze van het parcours. Het werd De Plank in de Voer.
We vertrokken via het Albertkanaal richting Vroenhoven en Visé om in Moelingen de bocht te maken naar Warsage, 'n deelgemeente van Dalhem. In die gemeente de 10 kilometer lange weg genomen naar Aubel met onderweg de klim van 4,4 km. lengte met de naam La Heydt (max. stijging over 100 meter: 10,9%).
En telkens bovenop zo'n helling, word je steeds beloond met prachtige vergezichten. In Brasserie Het Rode Bos te Teuven, kregen we beiden 'n aanval van goesting voor 'n hapje en 'n natje. Het was nodig met dat warme weer.
De terugweg ging over vertrouwde wegen en goed verzorgde fietspaden, oa. door Gronsveld.
Het was 'n mooie rit, niet gemaakt met de knooppunten van het fietsroutenetwerk, maar gewoon via gps.
Oef, dat was me mijn dagje wel. Vanmorgen hadden mijn vrouw en ikzelf de boodschappen verdeeld, ik naar de bakker en de slager, zij de rest. Nadien volgden nog enkele diverse huishoudelijke taken, ook weer netjes verdeeld. Na het middageten, mijn voorziene wandeling gemaakt om daarna thuis, nog juist 'n lekker tasje koffie te kunnen nuttigen in afwachting van de komst van onze kleinzoon. Hij blijft vannacht logeren en steekt nu op dit eigenlijkste moment in bed. Maar bompa heeft wel nog eerst moeten voetballen, tennissen en met de autootjes spelen. "Bompa, niet klagen" zeg ik dan altijd tegen mezelf, "hij is tenslotte je oogappel".
Maar, ... er werd dus ook gewandeld, iets meer dan 10 kilometer. De vertrekrichting wist ik: naar Smeermaas en daar het pad - voor de brug - langs de Zuid-Willemsvaart. Maar gaandeweg langs die mooie huisjes op de Kanaaldijk, dacht ik er aan om dat pad niet tot het eind te nemen, maar halverwege aan dat bankje, links het veldwegje te nemen richting de voormalige Abdij van Hocht.
Onder de brug van Tournebride doorwandelend, ben je direct in het Domein Pietersheim. En oh, verrassing, er was juist 'n bus toeristen neergestreken aan de burchtruïne, vermoedelijk Duitsers, de gids sprak alleszins Duits en de bus kwam uit Würselen, de streek juist boven Aken. Zo zie je maar, Lanaken speelt toch zijn troeven uit op toeristisch vlak.
Geen wandeling of fietstocht vandaag, "de fut is eruit".
Voormiddag en tijdens de middaguren, weer aan burenhulp gedaan door met zwaar beladen kruiwagens te zeulen. En dan kwam er die enorme plensbui over ons heen. De riolering kreeg het met moeite geslikt, getuige hiervan de geur die hing in ons toilet.
En als ik de buienradar mag geloven, zou er nog wat gedruppel op ons af komen. Voldoende redenen om eens 'n keer geen wandeling te maken.
Maar, ... ik had wel het idee om jullie te vermaken met wat oude postkaartjes, deze keer over hotel Beau Séjour te Lanklaar. Dit hotel werd gebruikt voor de gelijknamige serie die begin 2017 liep op Eén met Lynn Van Royen als Kato Hoeven in de hoofdrol. Het hotel met zijn 20 kamers, werd gebouwd in 1906 en is het oudste toeristenhotel van Limburg.
Ik had niet gedacht vandaag nog aan wandelen toe te komen. Weliswaar ben ik vanmorgen brood gaan halen bij de bakker en heb in de voormiddag boodschappen gedaan in de Oxfam Wereldwinkel, maar deze zijn niet geregistreerd.
Anderzijds zag ik de vader van mijn buurman aan het werk, en ik zag direct dat hij hulp nodig had bij de zware arbeid die hij aan het verrichten was. Mijn werkkledij aangeschoten en 'n handje geholpen. Hij was er blij mee.
En toen, .... toen brak de hemel open, 'n flinke plensbui gekoppeld aan 'n fiks onweer. Je zou voor minder binnen blijven.
En toch, even later scheen de zon weer en heb dan toch 'n korte wandeling gemaakt. Overal zag je nog de sporen van de bui en de hevige windstoten. Ook de schoolkinderen die vandaag hun scholenveldloop hielden, zijn moeten schuilen in het gebouw van sportoase. Er is niks gebeurd en niemand is nat geworden.
Nog even gewandeld achter de begrafenisondernemer door - ze hebben 'n mooie aanplanting gedaan van struiken en planten - om ten slotte 'n laatste foto te maken van de mooie wolkenformaties.
En die eerste foto, dat is het resultaat van mijn deelname aan de actie "Maai Mei Niet". Laat de bloemetjes maar groeien, voor mij minder werk en het ziet er precies wat groener uit dan in andere tuinen.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Verder heb je in Nederland, prachtige fietspaden. 
Ik ben Eddy Meuris