Vandaag stond 'n fietstocht op het menu. Mijn route lag klaar en mijn echtgenote had ik gebriefd waarheen ik zou gaan. Dat laatste doe ik altijd, kwestie dat ze weet waar ik zo ongeveer ben. Maar de natte wegen van deze ochtend, hebben mijn vertrek toch even uitgesteld tot 'n uur of tien.

En dan op pad. Eerst tot aan de brug van Briegden om mij via het Albertkanaal door Kanne en naar de sluis van Lanaye te brengen. Wat verderop aan de brug naar Moelingen, zag ik 'n hele zwerm ganzen. De weg naar Val Dieu is gekend, doorheen Moelingen, naar Warsage en dan naar Charneux waar de Abdij van Val Dieu ligt. Ik wilde daar pauzeren, maar omwille van werken, ben ik maar doorgereden.

De volgende gemeente waar ik doorheen fietste, was Aubel. En vanaf dat punt kun je op het fietspad "Ravel 38" naar Plombières fietsen. Onderweg prachtige vergezichten maar ook ... 'n vuile fiets. Omdat dit voormalige kolenspoor grotendeels doorheen de bossen loopt, was er bijna geen zon tot op de weg geraakt. Gevolg: vuile wegen.

Mijn halte heb ik genomen in Hombourg. Ik had er zo 'n voorgevoel dat pauzeren in Teuven (bij Moeder de Gans) wel eens voor problemen kon zorgen. Dus in Hombourg gestopt aan 'n voormalig spoorwegstation. De waard - die uitstekend Nederlands sprak - vertelde mij dat de weg naar Teuven nog altijd opgebroken is (sinds vorig jaar al). In mijn beste Frans heb ik met die mens ene fijne babbel gehad, en .... de appeltaart was lekker. En o ja, bekijk het bord eens goed, vooral de vertaling naar het Nederlands ...!

Het vervolg van mijn rit was er dus eentje met de natte vinger. Plantrekken noemen ze dat. Je komt dan af en toe 'n mooi kasteel tegen, kasteel van Beusdael, op de Rue de Beusdael. Een kuitenbijter van 3,4 km. Nog een kuitenbijter, de Piemert met stevige stijgingspercentages. In totaal toch 800 hoogtemeters vandaag, dat kan tellen.

Op weg naar Maastricht, nog even halt gehouden aan de militaire begraafplaats van Amerikaanse soldaten in Margraten. Ik ben niet binnen geweest, daarvoor was er te weinig tijd. En dan uiteindelijk, het mooiste fietspad van Maastricht. Je weet dat je dan bijna thuis bent maar ook dat je op 'n veilige wijze doorheen de stad rijdt.

En mijn laatste foto, uiteraard mijn vuile fiets. Dat wordt poetsen. Wat morgen brengt, ... dat laat ik nog even in het midden, dat lezen jullie achteraf.

09-08-2023, 19:14 geschreven door eddy meuris