Nu ik dit begin te schrijven, hoor ik reeds van overal muziek rondwaaien, de voorbereiding van de Bèssemstoet is dus volop bezig. Een straat verder worden trouwens de carnavalswagens opgesteld. De stoet vertrekt om 14u11, eerst de publiciteitskaravaan en dan de eigenlijke optocht met pronkwagens. Dochter en kleinzoon waren in de voormiddag nog even thuis en ze zijn met spoed vertrokken om toch nog thuis te geraken. Vele straten worden nu afgezet zodat je er niet meer in of uit geraakt.
Zelf wilde ik deze ochtend nog 'n wandeling maken. Ik heb mij toch goed warm mogen kleden, het had gevroren deze nacht. Met de opkomende zon heb ik weer wat kunnen spelen met het maken van foto's. Met ene simpele gsm is het altijd hopen dat die goed gelukt zijn, zeker als je tégen de zon in, je foto's wenst te maken.
Ik vertrok via het centrum, met de kerk op de achtergrond. Dan doorheen de Broekstraat en de Merodelaan om uiteindelijk toe te komen in Pietersheim. Daar had ik nog ene lange babbel met vriendin Regina. Dat heb je als je mekaar fysiek al 'n tijdje niet meer gezien hebt. Uiteraard krijg ik nooit genoeg van het decor, ik zou ze eens bij mekaar moeten leggen, mijn foto's van de burchtruïne en het kasteel.
Er was vanmorgen al redelijk wat volk te vinden in Pietersheim, allemaal met hond aan de leiband. Zoals steeds ben ik dus 'n buitenbeentje.
Terugkeren deed ik via de kinderboerderij. Gezien ik bij de bakker mijn bestelling diende af te halen, heb ik om er te geraken, nog 'n ommetje gemaakt via de Asbeekweg en de priesterwijk, gelegen in de Sint-Servaaswijk. Elke straat daar is genoemd naar een of andere geestelijke. En 'n foto maken van 'n mooie boom, dat is toch wel een van de dingen die ik graag doe.
Zo mensen, zij die carnaval vieren, geniet er van, anderen kijken misschien naar de koers op tv.
Het heeft niet mogen zijn, mijn beoogde fietstocht naar Thorn. Toen ik vanmorgen de gordijnen opentrok, zag ik dat er 'n mistlaag boven Lanaken hing. Het was daarenboven koud en de zon gaf niet thuis. Dat zijn geen goede ingrediënten voor 'n lange fietstocht (+/- 100 km). Maar uitstel is geen afstel, daar komen nog kansen. Niet volgende week, toch zeker niet de eerstvolgende dagen. Ik loop dan het risico ergens in 'n carnavalsstoet terecht te komen, het Maasland is nu eenmaal verzot op carnaval. En bij zo 'n lange rit moet ik ook rekening houden met enkele horecazaken om de inwendige mens te versterken. Allemaal zaken waar je moet aan denken. Nee, ik wacht gewoon af tot carnaval voorbij is.
In de voormiddag heb ik dan maar wat in de tuin gewerkt, verschillende kruiwagens zwarte aarde verplaatst en toch al wat struiken gesnoeid (de rode kornoelje of Cornus Sanguinea).
Na de middag zag ik het toch zitten om met de stadsfiets er op uit te trekken, weliswaar goed warm ingeduffeld en niet al te ver. Ik fietste eerst doorheen Gellik, dan Eigenbilzen om dan naar Zutendaal te rijden. Aan de pastorij, ging het rechtsaf naar het centrum om vervolgens wat nrs. van de fietsroute te volgen. Zo kwam ik toe in Genk, het recreatiegebied Kattevenne. Ik zag daar dat raar bouwsel staan en was nieuwsgierig. Het is bedoeld als 'n raket want eenmaal binnen, dien je op 'n knop te drukken en dan is het precies of je de ruimte ingestuurd wordt met aanwijzigingen vanaf de lanceringsbasis. Indrukwekkend. Het moet zijn dat ik een der eersten ben die er zijn opwachting maakte, gelet op het artikel dat ik vond op internet.
Via dat vergezicht in As, fietste ik naar de Salamander en de Mechelse heide in Mechelen a/d Maas. Ik wilde terugkeren via de Maas, daartoe moest ik eerst doorheen het cenrum van Mechelen a/d Maas. Hun gemeentehuis oogt als een der mooisten van de streek.
Eenmaal aan de Maas ben je zo in Kotem. Maar wat was me dat daar allemaal, van over de Maas waaide 'n hels lawaai over, duidelijk carnaval in Elsloo. Ook in Kotem heb je nog de restanten van "den doodendraad" uit WO I.
Mijn laatste kms. fietste ik doorheen Hochter Bampd en Smeermaas. Vandaag ben ik uitzonderlijk nergens gestopt voor 'n versnapering of drankje, het was te fris om eerst de warmte op te zoeken om nadien terug de kou in te moeten. Nee, gewoon tot thuis en daar 'n warme kop koffie met cake, pas gebakken door mijn eega.
Morgen gaat de stoet uit in Lanaken, vele straten zullen weer afgesloten zijn en nadien mag de kuisploeg weer veel achtergebleven snoep opruimen.
En zoals ik in mijn titel scheef, mijn laatste fietstocht als 70-jarige. Maandag staat er 'n eentje achter.
Ze zeggen weleens dat sommige vrouwen zich meermaals durven om te kleden per dag, ik kon er vandaag ook iets van. Eerst mijn gewone wandelkledij aan vanmorgen om naar de bakker te gaan en aansluitend om te wandelen doorheen het bos, daarna deed ik mijn werkkledij aan om in de tuin te werken om uiteindelijk na 'n frisse douche, mijn dagelijkse nettere kledij aan te trekken.
Ik ben dus al goed bezig geweest, tussendoor ook nog eens naar de glascontainer geweest. In de tuin zijn mijn composthopen nu helemaal verplaatst en is er weer plaats om eentje te vullen met allerlei tuinafval.
Vandaag wilde ik het bos intrekken. Op de Blindevijversweg zag ik 'n huis dat wel héél véél carnavalsvlaggen had uithangen. In het bos zelf was het vooral uitkijken waar ik mijn voeten kon zetten, het was er goed drassig. Het was deze keer op intuïtie afgaan om mijn route te bepalen. Dat is het plezante eraan, je streek kennen en kunnen inschatten hoe ver je kunt gaan. Aan de Neerharenweg stak ik de grens naar Pietersheim over. Dat is de plek bij uitstek om vele wandelaars te zien.
De toegang tot de burchtruïne is meestal open en daar heb ik weer van geprofiteerd om er enkele foto's te maken, de resten van wat ooit kelders waren van de burcht en 'n trotse gans boven op de omwalling.
En dat het dit weekend carnaval is, bewijzen de vele posters die overal ophangen aan het raam. Die poster, gemaakt door een der kinderen van 'n plaatselijke school, werd bekroond door 'n onafhankelijke jury. Deze werd toegevoegd aan onze Bèssemgezèt en de Lanakenaren werd gevraagd deze voor het raam te hangen.
Straks is er de aanstelling van Prins-Carnaval, morgen het Prinsenbal en zondag de stoet. Deze namiddag was er al 'n kinderoptocht. Nu moeten jullie niet denken dat ik daar overal aanwezig ben, integendeel, deze oude mens kan nog wel fietsen en wandelen, maar in de drank vliegen en uren blijven rechtstaan, dat is aan mij niet meer besteed. Toen ik jong was heb ik mijn deel al meer dan voldoende gehad.
Voor zij die carnaval vieren, veel plezier. En of ik morgen ga fietsen, dat zal ik jullie dan weten te vertellen. Veel hangt af van de wind en of er wat zon te zien valt, toch zeker nodig voor 'n langere rit.
Het was weer even geleden, maar ik heb er weer eentje afgemaakt, 'n puzzel van 1.000 stuks. Je zou zeggen, maar 1.000 stuks, het blijft voor mij toch altijd moeilijk om dergelijke puzzels te maken. Als kind werd mij al verteld dat ik problemen had bij het onderscheiden van de bijkleuren. Telkens ik bij 'n medisch onderzoek deze gekleurde bollen te zien kreeg, en ik moest ontdekken welk cijfer er in het midden stond, moest ik dikwijls het antwoord schuldig blijven. Ik ben niet kleurenblind, maar gooi alle kleuren op 'n hoop, dan heb ik het moeilijk. Om te puzzelen moet ik dus veel passen of kijken naar de vorm.
Verder heb ik mij weer wat bezig gehouden in mijn tuin. Het was vandaag veelal zwarte aarde overbrengen naar perselen met struiken en bomen, dienende als opvulgrond. Daarna was het wachten tot die fikse bui van deze middag overgewaaid was. Het was bijwijlen of de hemelsluizen wagenwijd werden opengezet. Daarna kon ik beginnen aan mijn wandeling.
Ik wilde nog eens de brug van Veldwezelt oversteken. En gezien mijn vrouw ging winkelen, te voet, ben ik 'n eind met haar opgetrokken. Eerst kwam ik in de Comm. Giddelostraat waar al 'n praalwagen voor de carnavalsstoet staat te wachten. Daarna ging ik in Briegden de brug over om vervolgens links naar het jaagpad te gaan. Eens de brug in Veldwezelt over, ging ik aan de grens naar links, het fietspad op. Je flirt daar voortdurend met de grens, ofwel ben je in Nederland, en iets verder terug in België. En dat de zon scheen, dat zie je aan een mijner foto's. Aan de Ambachtsweg en in het verlengde daarvan, het Europark, ligt de Windturbineweg. Ik ben daar al dikwijls voorbijgewandeld en mij telkens afgevraagd waar die weg zou eindigen. De avonturier in mij zei dat het te proberen was, maar achteraf beschouwd had ik toch maar eerst op de kaart gekeken en opgemerkt dat die straat dood liep, zelfs geen veldwegje te zien. Zie mijn kaartje - gele cirkel. Ik ben dus moeten terugkeren op mijn stappen. Ik zag wel dat er op die straat 'n firma stalen buizen verkoopt, dit in alle maten.
Wat verderop zijn de werken in volle bedrijvigheid. Ik zag dat er 'n buis in de grond geheid werd, 'n casing noemen ze dat. Een holle stalen buis die in de grond geheid wordt. Op hetzelfde terrein liggen nog van die buizen. Daar komt dat lawaai vermoedelijk vandaan dat ons vanaf 7u00 wakker schud.
Het fietsen zal deze week vermoedelijk op zaterdag gebeuren. Morgen is er nog kans op buien en zoals het vandaag geregend heeft, vele straten zullen nog nat zijn. Zaterdag is de beste kans.
De zon lachte daarstraks naar mij, en wat moet je dan, op je fiets kruipen natuurlijk. Als het ook maar enigzins doenbaar is, wil ik gaan fietsen. Maar er moet ook gewerkt worden in de tuin, en dat deed ik dan deze voormiddag. Opgelet, het is nog met de handrem op, rug-sparend noemen ze dat. Er te stevig invliegen zou nefast zijn voor mijn rug, kalm aan beginnen dus.
Maar deze namiddag had ik er zin in, 'n fietstocht met de stadsfiets naar het kasteel van Schoonbeek. En dat er toch méér wind was dan voorzien, dat nam ik er maar bij, de zon scheen en dat was al voldoende.
Mijn tocht ging via de brug van Eigenbilzen naar Munsterbilzen, daarna doorheen Bilzen om vervolgens naar Beverst te fietsen. Daar zag ik de O.L.Vrouw-van-Banneuxkapel, gebouwd in 1948. Eens het centrum van Beverst door, kwam ik op 'n onverharde veldweg richting Schoonbeek. En onverhard wilde vandaag zeggen: "opgesmukt met grote plassen water". Maar iets verderop heb je dan het kasteel, het blijft 'n prachtig gebouw omgeven met 'n mooie waterpartij. Het was niet te verwonderen dat ik er niet alleen was.
Terugkeren deed ik door wederom naar Munsterbilzen te fietsen, maar daarna naar Zutendaal. Dat bord had ik eigenlijk moeten scannen (qr-code) maar deze mens had er vandaag geen goesting voor. Volgende keer misschien. In Zutendaal-centrum overwoog ik om nog even te pauzeren, maar het beoogde café was gesloten. Dat biertje heb ik dan maar thuis gedronken.
Zo, 'n mooi kort ritje van 42 km. ik heb mijn dag weer goed omgekregen. Seffens samen op de bank naar Jeroen Meus kijken en daarna naar Ben Crabbé met blokken.
Deze voormiddag stond in het teken van de Blauw Sjuut. Het is 'n vereniging uit Heerlen die op meerdere plaatsen in Belgisch- en Nederlands Limburg, het begin van carnaval komt verkondigen. Zij doen dat sinds 1949 en dit jaar is het hun 73ste keer dat ze er opuittrekken. Onze gemeente Lanaken was vandaag voor de 11de opeenvolgende keer aan de beurt. Traditioneel worden er geschenken en decoraties uitgedeeld, zowel voor de Nederlanders als voor onze eigen Raad van Elf. Sinds enkele jaren zijn er ook enkele klassen uitgenodigd op het gemeentehuis. Zij hebben de genodigden verwent met 'n eigengemaakt liedje.
In de namiddag ben ik gaan wandelen. Ik wilde wel eens weten waar dat vervelend klopgeluid vandaan komt. Zo omstreeks 7u00 's morgens begin dat irritant geluid tot onze slaapkamer door te dringen. Nu had ik wel 'n vermoeden, de Industrieweg aan de overkant van het kanaal. Daar zijn ze bezig met 'n groot terrein klaar te maken voor bebouwing met industriële loodsen. Toen ik er aankwam was het muisstil, maar ik zag wel enkele machine's opgesteld staan en verschillende werkmensen stonden daar hun job te doen. Vermoedelijk komt dat geluid dus toch van daar.
Omdat ik toch in de buurt was, ben ik via het Lanakerveld, doorgewandeld naar de veldkapel in Oud-Caberg. Terugkeren deed ik door onder de oude spoorbrug te stappen en aan die mooie boom op de Kantoorweg, naar links te gaan, de Grensstraat in.
Mijn laatste foto's maakte ik op het kerkhof. Enkele keren per jaar ga ik eens kijken naar het graf van mijn grootmoeder en moeder en zo zag ik dat het graf van oorlogsburgemeester Edgard de Caritat de Peruzzis helemaal gerestaureerd is. Hij sneuvelde in Hamont in WO I (in 1914) na 'n klopjacht door de Duitsers. Hij was gevlucht uit Lanaken omdat hij bij de inval van de Duitsers in Lanaken, met zijn eenheid fel verzet had geboden. Dat was het weer voor vandaag. Het was best aangenaam buiten, zeker na die rotdag van gisteren. Voor het einde van de week heb ik al 'n fietstocht klaarliggen naar Thorn. Hopelijk geven de weersvoorspellers goed nieuws.
Het was vandaag 'n dag om snel te vergeten, het weer zat absoluut niet mee, grijs en vochtig. Nochtans heb ik deze morgen toch mijn best gedaan om al wat in de tuin te doen, ik heb namelijk een mijner composthopen volledig uitgespreid over enerzijds enkele perselen in mijn moestuin en anderzijds gebruikt als opvulgrond voor andere plekken. De volgende fase is dat ik mijn tweede composthoop verplaats naar de vrijgekomen plek zodat deze weer 'n jaar kan composteren. Toen het begon te miezeren was ik net klaar met opruimen.
In de namiddag heb ik nog 'n poging ondernomen om toch eventjes de straat op te gaan, ik moest nog brood gaan halen - meestal doe ik dat in de voormiddag - en omdat mijn eega mij ook 'n hint meegaf, kwam er naderhand ook nog 'n lekker vieruurtje op tafel. Eens het buikje gevuld ben ik vervolgens nog effe op vriendenbezoek gegaan bij Hubert. Het was weer eventjes geleden en we zijn nu weer bijgepraat. Terugkeren naar huis deed ik nog via 'n klein ommetje. Geen vijf km. vandaag, het is wat het is, de boog kan niet altijd gespannen staan. Morgen ontvangen wij in Lanaken de Blauw Sjuut, als begin van het carnaval in de Euregio. Uiteraard zal ik daar wat foto's van tonen.
Vandaag geen foto's, ik probeer jullie daarom te verblijden met wat oude postkaarten van de gemeente Diepenbeek. Deze gemeente wordt begrensd door Genk, Hasselt en Bilzen (nu Bilzen - Hoeselt). Er wonen ongeveer 20.000 personen en bestaat veelal uit gehuchten en wijken. Jaarlijks fiets ik er toch wel 'n tiental keren doorheen, Diepenbeek ligt dan ook niet zo ver van Lanaken. Deze reeks kaartjes is wederom 'n greep uit 'n groot aanbod, ik heb dus moeten selecteren. Veel plezier ermee.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Dochter en kleinzoon waren in de voormiddag nog even thuis en ze zijn met spoed vertrokken om toch nog thuis te geraken. Vele straten worden nu afgezet zodat je er niet meer in of uit geraakt. 
Maar uitstel is geen afstel, daar komen nog kansen. Niet volgende week, toch zeker niet de eerstvolgende dagen. Ik loop dan het risico ergens in 'n carnavalsstoet terecht te komen, het Maasland is nu eenmaal verzot op carnaval. En bij zo 'n lange rit moet ik ook rekening houden met enkele horecazaken om de inwendige mens te versterken. Allemaal zaken waar je moet aan denken. Nee, ik wacht gewoon af tot carnaval voorbij is. 
Aan de Ambachtsweg en in het verlengde daarvan, het Europark, ligt de Windturbineweg. Ik ben daar al dikwijls voorbijgewandeld en mij telkens afgevraagd waar die weg zou eindigen. De avonturier in mij zei dat het te proberen was, maar achteraf beschouwd had ik toch maar eerst op de kaart gekeken en opgemerkt dat die straat dood liep, zelfs geen veldwegje te zien. 
Ik ben Eddy Meuris