aantal stappen: 1.332.840 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 106
aantal fietstochten: 27
Zoeken in blog
19-11-2023
Langs de Maas.
Er bestaan aangenamere wandelingen dan die van vandaag, seffens meer hierover.
Na die overvloedige regen van gisteren, stond ik deze morgen al vroeg te popelen om mijn wandelschoenen te kunnen aantrekken. Zoals gebruikelijk zaten wij weer vroeg aan ons uitgebreid ontbijt en daardoor kwam het dat ik al om 8u08 de deur uitging om 'n kijkje te gaan nemen aan de Maas. Ik wilde wel eens weten hoe hoog de Maas vandaag stond. Te zien op de website, is het waakpeil nog lang niet bereikt.
Ik vertrok doorheen het park en langs de plaats waar de Langkeukelbeek ondergronds gaat. Via de Jan Rosierlaan en de Nijverheidslaan, ben je dan al direct in Smeermaas. Ook hier zie je de uiterlijke tekenen van het katholieke geloof veelvuldig in het landschap. Mogelijk is Limburg nog de meest gelovige provincie van België.
Een paar honderden meters verder ben je dan aan de Maas. Als je de rivier nu ziet en je vergelijkt met zijn debiet in de zomermaanden, dan heeft de Maas iets majestueus. Je ziet direct dat het 'n regenrivier is die de nabij gelegen kanalen (Zuid-Willemsvaart en Albertkanaal) voorziet van water. En als je dan weet dat in het Antwerpse, het drinkwater gehaald wordt uit het Albertkanaal, dat weet je hoe belangrijk de Maas in feite is.
En dat de Maas hoog staat, dat zie je aan het eilandje. Als het met zijn voeten onder water staat, dan staat het water relatief hoog. Maar zoals gezegd, het alarmpijl is nog lang niet bereikt. Op het einde van het fietspad, ging ik links-links om daar terug te keren naast de Zuid-Willemsvaart. Je vraagt je waarschijnlijk af, waarom 'n kanaal vlak langs de Maas? Dat komt omdat de Maas voor schepen onbevaarbaar is. Het is 'n regenrivier maar in de zomer kun je er op sommige plaatsen te voet over. Ik maakte ook 'n foto van het kerkhof. De overledenen hebben steeds zicht op het water. Wat verder zie je de oude douanekantoren. Afbreken of niet? Het gemeentebestuur raakt er niet uit.
Via de kerk van Smeermaas ging ik terug huiswaarts. Maar, ... en dan komt het onaangename, kort aan het cultuurcafé zag ik iemand op de grond liggen, kermend van de pijn. Zijn hond stond langs hem. Ik sprak hem aan, maar hij bleef met zijn aangezicht op de grond liggen en het duurde effe eer ik zag wie het was. Was me dat toevallig ook nog 'n vriend. Na veel vijven en zessen, kon hij recht komen en ik zag dat hij bloed had aan zijn handen en neus. Een dokter wilde hij niet en ik heb hem ondersteund tot aan zijn huis, ondertussen zijn hond aan de leiband houdende. Eenmaal bij hem thuis binnen, klaagde hij over hoofdpijn maar 'n dokter wilde hij niet. Te langen leste ben ik naar huis gegaan en heb een van zijn familieleden gebeld die 'n kijkje ging nemen. Het was effe schrikken. Ben benieuwd wat de gevolgen zijn voor mijn vriend.
Bij het ter perse gaan, zo noemen ze dat bij de geschreven pers, werd mij gemeld dat ze mijn vriend naar de spoedafdeling van het ziekenhuis gebracht hebben voor 'n grondig onderzoek.
Dag vriendinnen en vrienden, soms laat het weer je in de steek. Het regent momenteel en het zou verder de hele dag blijven regenen. Plezant is dat niet, maar helaas, het is niet anders en ik zal er maar het beste van maken. Vanmorgen tijdens 'n droog moment, toch in de rapte naar de bakker geweest, 'n wandeling van juist geen 2 km. Ik ben dan toch al even buiten geweest.
Maar ik vrees de rest van de dag thuis te moeten blijven. Nu, geen erg, 'n dagje rust zal zeker niet slecht zijn en ik heb trouwens nog werk te doen voor onze carnavalskrant. Een goed boek ligt ook altijd klaar en, ..... plezant is het ook altijd om nog eens in de oude postkaarten te duiken. Vandaag wil ik jullie Oostende voorstellen, niet de tijd van nu, maar de tijd van toen. Er bestaan zovele postkaarten van deze kuststad, ik heb mij dus ferm moeten beperken. Ik hoop dat jullie het 'n mooie reeks vinden want ik weet zeker dat jullie ooit Oostende al eens bezocht hebben of er nu zelfs wonen.
Ik zou zeggen, hou jullie bezig, en voor de onfortuinlijken die te kampen hebben met wateroverlast, ik leef met jullie mee. Veel sterkte en moed.
Er zat vandaag absoluut geen fietsmoment in. De hele voormiddag is het niet droog gebleven, regen en buien, met als gevolg, veel te natte wegen. Ik had wel goesting, maar 'n nat achterwerk, dat zag ik toch niet zitten. Dan maar 'n fikse wandeling maken, eentje met wat extra energie. Ik wandelde aan 'n tempo van iets meer dan 6 km/uur.
Ik vertrok via de velden achter de sportoase. Vervolgens via de Kounterstraat en de Boonakkerstraat, richting Gellik. Aan de brug in Gellik, ging ik linksaf om nog eens doorheen Kompveld te stappen. Uiteraard heb je dan links in de verte de oude spoorwegbrug. En dat het goed geregend heeft, dat zie je aan dat wegje links, richting de aardbeienkwekerij.
Eens terug op de grote weg Veldwezelt - Lanaken, draaide ik terug linksaf om via de brug van Briegden, nog 'n ommetje langs het kanaal te maken. Onderweg zag ik vele "tranende franjehoedjes", ze zijn eetbaar maar je blijft er toch best om twee redenen vanaf: enerzijds komen er meerdere dieren langs, dus proper zijn die paddestoelen niet en anderzijds zouden ze 'n nogal muffe nasmaak hebben.
Om te eindigen, in de rapte 'n goei tas koffie gaan drinken in 'n nogal kleurrijke horecazaak.
Ik had het mij gelukkig goed gepland, fietsen in de voormiddag en in de namiddag mijn blogje bijwerken en hier en daar 'n bezoekje brengen aan collega-bloggers. Het bleef dus droog tussen 9u00 en 12u00, terwijl het nu lichtjes aan 't miezeren is.
Maar vandaag had ik dus goesting om te fietsen, het was mij al wat te lang geleden. Niet de koersfiets, maar de gewone stadsfiets. Ik wilde niet wéér plat rijden met mijn dunne bandjes op de koersfiets. Vele wegen zijn vuil en met die afgevallen bladeren zie je niet altijd waar je overheen rijdt.
Ik vertrok richting Herbricht. Aan de brug zag ik dat ze volop aan 't werk zijn aan dat witte huis op de achtergrond. Na zovele jaren te zijn verwaarloosd, zou er mogelijk toch schot in de zaak zitten om die woning om te vormen tot 'n horecazaak, iets wat toch de bedoeling zou zijn. Wat verderop zie je dat aan de Nederlandse kant van de Maas goed werk is geleverd, zoniet zou het water véél hoger staan.
In Kotem wilde ik de autostradebrug over fietsen aan de gewone rechterkant. Maar dikke pech, het fietspad was door werken afgezet tem. 17/11, morgen dus. Ik heb dus effe moeten rondrijden om aan de linkerkant wel de brug over te kunnen. Eens in Nederland, de andere kant dus, word je wel geconfronteerd met de Scharberg, 'n klein steil ding van ocharme 200 meter, maar wel steil. Op het profielkaartje zeggen ze max. 9% over de eerste 50 meter. Maar dat is 'n gemiddelde, ik vermoed dat het steilste stuk boven de 10% was, ... en dat met mijn stadsfiets ...! Opmerkelijk is dat het Julianakanaal 'n stuk hoger ligt dan het Maasbekken. Je fietst er soms op wegen en dan zie je ineens links boven je, 'n schip voorbij varen. Je kunt er ook fijn wandelen.
Mijn rit ging verder langsheen het kasteel van Geulle a/d Maas en 'n kapel in Brommelen, gebouwd door haar inwoners in 1959. Toen ik er binnenging, was er juist 'n oude man aan 't bidden. Hij heeft er ook 'n kaarsje aangestoken. Het was zelfs warm in de kapel. Vervolgens fietste ik verder tussen Itteren en Borgharen. Rechts heb je 'n prachtige natuurstrook. Achteraan, de Maas en helemaal aan de einder, België.
Zoals meestal keerde ik terug via de Noorderbrug in Maastricht en dat mooie oude huis kort bij de grens. Mijn laatste foto maakte ik aan de oude spoorbrug, juist vóór de grens. Op dat punt zag ik dat de 40 km. reeds bereikt waren, maar dat het ook tijd was om mij naar huis te spoeden. De chef-kok zou "not amused" zijn zou ik te laat zijn zonder te verwittigen.
Voila, dat zit er weer op. De rest van de week geeft niet veel fietsweer.
Amai, na die zondvloed van gisteren, was het vandaag 'n verademing om nog eens 'n normale wandeling te hebben gemaakt. Ik was er weer aan toe. Hiervoor nam ik nog eens de bus, de 20b (tot voor kort de 20a). Ik stapte af aan de Zangerheistraat.
Via de Hoefaertweg ging ik tot aan de brug om daar rechts af te slaan zodat ik het Albertkanaal aan de rechterkant kon volgen. Op 'n bepaald moment kom je dan onder de brug van Gellik en de oude spoorwegbrug door. Iets verderop zag ik heel wat nevelzwammen. In Briegden was het effe bergop richting de brug en die mooie elektriciteitskastjes. Om niet al direct huiswaarts te keren, maakte ik nog 'n lus langsheen Sappi en de sluis van Lanaken.
De laatste kilometers gingen via de school op de Jan Rosierlaan en het Kerkplein waar al naarstig begonnen is met het aankleden van het gehele centrum met Kerstversiering. Zo vroeg al ??? Tja, die firma kan natuurlijk niet overal tegelijk aanwezig zijn.
En wat morgen brengt, hopelijk 'n droge dag. Ik wil misschien nog eens gaan fietsen. En ja, wat dat "Eigebilze - Laoneke" betreft (dialect voor beide gemeenten), ik ben momenteel "in the mood", het maken van onze carnavalskrant, volledig in het Lanaker dialect.
Het is er gisteren toch van gekomen, ik ben naar onze schaakclub gegaan. Het was droog toen ik vertrok maar gaandeweg begon het toch te miezeren. Maar gewapend met 'n stevige paraplu, ben ik desalniettemin met droge kledij achter het schaakbord geraakt. Éen maal verloren, de tweede partij, pad of gelijk spel en de drie volgende partijen gewonnen. Een succes dus. En de opkomst was ook 'n succes, vijf borden voor elf spelers.
Vandaag hebben we nauwlettend de buienradar in 't oog gehouden, mijn vrouw ging inkopen doen, ikzelf naar de bakker. De afstand tot onze bakker is +/- 900 meter, ik heb dus nadien nog 'n klein ommetje gemaakt. Via de Pannestraat, het park in met zijn aloude bomen om vervolgens via het Uilenstraatje richting de markt te wandelen. Daar kwam ik 'n oude bekende tegen, .... mijn eigen vrouw.
Op het oorlogsmonument naast de kerk, zie je nog dat Lanaken in vroegere tijden geschreven werd als Lanaeken (met ae achteraan). En op het Hubert Vranckenplein spotte ik weer 'n carnavalswagen. Ik denk dat de carnavallisten zitten te popelen om in diverse stoeten op te trekken. En nu, met naar de buienradar te kijken, prijs ik mij gelukkig om warm en droog binnen te zitten. Ver heb ik vandaag niet gewandeld, maar ben toch effe buiten geweest.
Het blijft hallucinant, automobilisten die gsm-en terwijl ze aan het rijden zijn. Hebben dan alle campagnes op radio en tv geen effect? Zijn de boetes dan nog te laag? Moeten ze eerst betrokken geraken in 'n ongeval? Het was weer van dat deze voormiddag, ik kan mij daar aan ergeren.
Maar goed, laat ik mijn dag niet verpesten door het onverantwoord rijgedrag van mijn medeburgers. Ik ben, ondanks buien en regen, toch even de straat opgeraakt en ik kreeg er direct 'n opdracht bij: "ga je dan ook even bij de slager binnen". Geen probleem, ik vertrok langs het voormalige park van het college aan de sportoase. Vervolgens langs Sappi waar verleden week 'n protestactie werd gehouden naar aanleiding van de nakende sluiting van de fabriek. Zo 'n 500 arbeiders met familie, maakten er hun opwachting bij de aankomst van de CEO-Europa.
Wat verderop aan het kanaal, waren ze juist 'n groot schip leeg aan 't maken. De haven daar fungeert als opslagplaats van zand. Via de sluis, terug naar het centrum om daar uiteraard mijn aankopen te doen bij onze slager. Er wordt nog heel veel zelf bereid, en dat proef je. Onderweg ook al de eerste carnavalsvlag aan 'n gevel gespot.
En nu, ... het is aan het regenen. Normaal gezien hoor ik omstreeks 13u15 te vertrekken naar de schaakclub. Ik ga mij alleszins niet laten nat maken, het moet dan maar zonder mij. Ik heb nog effe tijd om te beslissen. Tot morgen.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Wat verderop zie je dat aan de Nederlandse kant van de Maas goed werk is geleverd, zoniet zou het water véél hoger staan. 
Ik ben Eddy Meuris