aantal stappen: 1.768.120 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 143
aantal fietstochten: 42
Zoeken in blog
27-08-2023
Rust langs het kanaal.
Vanmorgen was deze jongen al vroeg wakker, iets na zessen. Blijven liggen was geen optie, de linkerkant van het bed was nog in diepe rust en dat wilde ik zo houden. Dus maar opgestaan en op blogbezoek gegaan. Het is altijd plezant te zien wat jullie allemaal creëren, mooie werkjes, cartoons, jullie gedachten neergeschreven, enz. En terwijl ik daarmee bezig was, was het fel aan 't regenen. Wat 'n zomer ... ?
Maar tegen 9u45 was het toch tijd om even de benen uit te slaan. Niks spectaculairs, gewoon naar de Sportoase, verder door naar het jaagpad langs het kanaal en via het Kerkplein terug naar huis. Foto's maakte ik op weg naar, en iets verder dan de Sportoase, de vele velden in onze gemeente. En op de Kounterstraat hing 'n geurtje, goed kijken naar de foto en diep ademhalen ..... Ruik je het? Nog enkele foto's van de ijzeren brug en de brug in Briegden en de vele containers in het gelid aan de school. Zou het iets te maken hebben met het optreden deze avond van de KetnetBand en The Dinky Toys op het Kerkplein?
Dit was mijn verslag van vandaag. Gezien ik echter in 'n lyrische stemming ben, wilde ik dit gedicht van Toon Hermans absoluut nog toevoegen. Ik heb altijd veel respect gehad voor Toon.
Mijn wandeling van vandaag had maar één doel, bij mijn eigen fietsenmaker eens gaan kijken of daar 'n bus kettingontvetter te koop is. Hiervoor diende ik naar Veldwezelt te wandelen, iets verder dus dan die andere fietsenzaak in Smeermaas.
Eerst even standby thuis gebleven tot mijn halve trouwboek terug was van inkopen doen, 'n tasje koffie en ik kon op pad. Via de Sportoase, de brug over in Briegden en op weg naar Veldwezelt. Maar toegekomen bij mijn fietshersteller, was het resultaat weer negatief. Niks in voorraad en "het zal nog wel eens binnenkomen". Hij had wel 'n goeie tip. Hij maakt in zijn eigen zaak, de fietskettingen proper met wasbenzine.
Ok, dan maar terug naar huis, deze keer via de holle weg, 'n stukje zeker te bewaren natuur. Op die holle weg komen enkele andere paden uit, allemaal met 'n eigen naam. Vervolgens onder de tunnel door aan de Stationsstraat om in het winkelcentrum toch nog eens binnen te springen in een der winkels die vooral aan stockverkoop doen, mogelijk hebben ze mijn product ook in het assortiment. Helaas, ze hebben veel, maar niet het gezochte.
Thuis hebben we wel nog 'n restje wasbenzine, het proberen waard dus. Nu weet ik dat ik gevraagde product elders kan bestellen en thuis laten leveren, het jammere is dat je telkens voor 'n bepaald bedrag moet kopen om de verzendingskosten te vermijden. Misschien volgende week er toch eens achter aangaan, per fiets dan wel.
Wat was me dat allemaal deze voormiddag en middag, 'n ware zondvloed boven onze regio. En niet alleen véél water, ook heel wat gedonder. Gelukkig zegt het spreekwoord: "na regen komt zonneschijn".
En ja hoor, er was zonneschijn en véél zuurstof in de lucht. Prima dus om 'n wandeling te maken. Eerst langs de Waterstraat waar die spiegel uitnodigde tot 'n foto,'n stevige plas water 'n beetje verder en het kasteel in de verte. En met al dat water, staan de bloemen er mooi bij. De reuzenzwammen zie je nu overal, ... hoe zeg je dat ....? Ze schieten als paddenstoelen uit de grond ... ! Via de brug over het kanaal, naar de Industrieweg. Ook daar wordt onze aandacht gevestigd op de boerenstiel. Als ze bij ons zo verder gaan, dan is er binnen enkele jaren geen sprake meer van de vele kleinere boerenbedrijven. Ook langs die straat kon je zien dat er enorm veel regen gevallen is, een weide vol met water.
Terugkeren wilde ik via de tunnel aan de fietsbrug, maar er was geen doorkomen aan, de hele tunnel stond nog vol met water. En natte schoenen waren uiteraard aan mij niet besteed. Nog effe geprobeerd om aan de lichten over te steken, maar uiteindelijk niet gedaan, toch maar gekozen voor 'n veilige manier. En die veilige manier was de volgende tunnel aan de Stationsstraat. Gezien de weg daaronder wat afloopt, was er geen water blijven staan. En uiteraard staat de beek ook weer vol, wat dacht je.
Soms heb je zo van die dagen dat - om het met 'n spreekwoord te zeggen - de klad er 'n beetje inzit. Niet dat ik niets gedaan heb of mijn namiddag in ledigheid zal doorbrengen, nee, het loopt zoals het loopt.
Vanmorgen te voet naar de bakker geweest om vervolgens thuis enkele noodzakelijke dingen online te bestellen. Een afspraak met de dokter gemaakt, ook al eens nodig, en nadien bij mijn bank mij gaan vergewissen of ik in mijn financiele toestand 'n kleine verandering kon aanbrengen. Tenslotte naar de winkel geweest waar mij beloofd werd dat gisteren woensdag, 'n nieuwe lading fiets- en kettingontvetter zou toegekomen zijn. Maar helaas, nul op het rekest. Daar zien ze mij niet meer terug voor dergelijke aankopen. En na de middag nog wat bezig geweest in de tuin. Er dienden wat uitgebloeide planten en struiken verwijderd te worden en op de composthoop gesmeten. Ik was nog maar net bezig, toen het begon te regenen. Nu heb ik van wat regen geen schrik, dat werkje diende te gebeuren en alzo geschiedde.
Maar nu ik naar de buienradar kijk, zitten we opgescheept met 'n nieuwe regenzone die minstens tot 18u00 zal duren. Ik heb er de stekker dan maar uitgetrokken en jullie voorzien van wat oude postkaarten van de gemeente Zonhoven. Waarom Zonhoven ...? Enerzijds kom ik er regelmatig per fiets, het is niet te ver van thuis en anderzijds woont een van mijn blogvrienden in die gemeente. Ik hoop dat hij er plezier aan beleeft, uiteraard jullie ook.
En voor de rest, toch even bekomen van mijn twee fietstochten deze week, 'n dagje rust kan zeker geen kwaad.
Mijn tweede fietstocht op drie dagen, wederom met bijna 110 km. op de teller, en nu ik dit aan 't schrijven ben, voel ik dat mijn pijp zo goed als leeg is. Maar geen gezeur, ik heb het mijzelf gezocht. Dus geen excuses.
De bedoeling was om nog eens naar Herk-de-Stad te fietsen, dat was weer effe geleden. Mijn plan lag klaar vanmorgen, het weer was prima en ik had er zin in. Ik vertrok richting Zutendaal alwaar ik vooral door de bossen fietste. Zo kwam ik nog eens door de Mandelseweg, 'n straat waar ik dit jaar alle verschillende keren doorheen gewandeld ben. En dan de brug over richting Munsterbilzen. In een van die kleine straatjes aan de andere kant van het kanaal, hebben de bewoners blijkbaar zelf 'n actie op touw gezet. Gaat het hier vooral om sluipverkeer van auto's, of ... rijden de wielertoeristen té snel door hun straat? Wie zal het zeggen.
Via Beverst en Diepenbeek ben je dan rap in Hasselt, oa. langs cinema Kinepolis. En het moet gezegd, in Hasselt hebben ze 'n dikke pluim verdiend. De fietsers worden er op 'n veilige en makkelijke manier doorheen de stad geleid via het fietsroutenetwerk. De stad heeft er echt werk van gemaakt. Aan de overkant van het spoorwegstation zie je het nieuwe gerechtshof staan. Het werd opgeleverd in 2012 en staat er nu te pronken in al zijn vuil. Toen de bouw ervan gegund werd aan de architect, had blijkbaar niemand er rekening mee gehouden dat al die ramen ook regelmatig dienen gekuist te worden.
Mijn route verder gezet langs talloze boomgaarden, oa. langs die appelen op weg naar Stevoort. Echt in het centrum van Herk-de-Stad ben ik niet geraakt, wel doorheen enkele deelgemeenten zoals Berbroek. Op dat punt begon mijn terugrit. Zo passeerde ik oa. Wijer, Nieuwerkerken, Alken, Wellen en Kortessem. Onderweg zie je mooie dorpszichten, verschillende privé landerijen met kasteel, een aantal kasseiwegen met gelukkig voor ons fietsers, 'n goed bereidbare zijstrook.
Na 71 km. vond ik het tijd voor 'n pauze. Alken lag op mijn weg en daar is meestal wel altijd 'n horecazaak open. Maar, ... spijtig genoeg was enkel café Sportwereld open, en waarom spijtig ...? Geen taart, zelfs geen bol ijs, kortom, niks te eten. Ze hebben er blijkbaar geen probleem mee dat je in de buurt bij 'n bakker taart koopt en het op hun terras binnenspeelt. Daar had ik natuurlijk geen zin in. Het bleef dus bij 'n koffie en 'n flesje cola. Uit compassie misschien, hadden ze me wel twee koekjes bij mijn koffie gegeven.
Mooie gebouwen zie je bij de vleet. Zo bvb. het kasteel Printhagen in Kortessem, in 1986 beschermd als monument. Ook het vakwerkhuisje aan de overkant van de straat is sinds 2008 beschermd. Via Beverst en Hoeselt ging het naar Bilzen waar ik bij het verlaten van de stad, mijn laatste droge voeding heb opgegeten. Via Eigenbilzen en Gellik bereikte ik moe maar voldaan onze gemeente. Eerst nog 'n natje voor de inwendige mens en thuis 'n natje voor de uitwendige mens, 'n stevige douche.
Dat krijg je als je gaat fietsen, gisteren dus en ook morgen. En gezien ik het de laatste tijd altijd nodig vind om de kaap van 100 km. te overschrijden, diende er vandaag stevig gewerkt te worden in de tuin. Eerst de straatkant onderhouden, nadien de moestuin. Toch 'n goei vier uur er mee bezig geweest. Ik voel het in mijn rug.
Maar 'n dag niet gesport, is 'n dag niet geleefd. Nu, sporten kon ik vandaag mijn wandeling niet noemen, eerder traag voortbewegen. Ik heb er mijn tijd voor genomen.
Ik vertrok via de Wijngaardstraat naar het domein Pietersheim. Aan die kleurenplaatjes, kun je naar de gracht rond de burchruïne wandelen. Die toestelletjes die jullie op de foto zien, daar kunnen kinderen mee spelen en er geluid uithalen. Via de ruïne en het kasteel - nee, ik deed mij niet voor als kasteelheer - langs enkele holle bomen. Je kunt er zo doorheen kijken. Maar zolang er 'n sapstroom naar boven is, blijven die bomen in leven met veel blad in de kruin.
Die foto met de mooie paarden, maakte ik bij het verlaten van het domein aan de Koning Albertlaan. Via de Putstraat met zijn geklasseerde woning - vermoedelijk de oudste woning van Lanaken - ging het richting het centrum om na 'n boodschap terug huiswaarts te keren.
En zoals gezegd, morgen fiets ik richting Herk-de-Stad.
Fietsen is altijd 'n beetje 'n avonturentocht, dat heb ik vandaag nog eens ondervonden. Ik ben verschillende keren verkeerd gereden. Een eerste keer op weg naar Visé, er was gewoonweg geen bordje te bespeuren. En eer je in de velden 'n dwarsweg passeert (met mogelijk weer 'n nummerbordje), ben je al enkele kms. ver. Een tweede keer op weg naar 'n terras. Eerst ergens gestopt, maar de mensen rondom mij, waren ook nog aan 't wachten om te bestellen. Daar had ik geen tijd voor. Een volgend terras bood zich aan in Sint-Geertruid. Maar het bordje van het fietsroutenetwerk hing pal aan dat terras. Ik moest achter het lunchroom, rechtsaf. Maar dat had ik natuurlijk niet gezien. Deze jongen fietste gewoon rechtdoor totdat hij het in de smiezen kreeg dat hij verkeerd zat. Na 50 km. had ik behoefte aan 'n pauze en daar had ik meer oog voor, vandaar mijn fout. Nog eens verkeerd gereden juist voor Valkenburg en in Hulsberg.
Nu moeten jullie weten dat in tegenstelling tot Belg. Limburg, de bordjes in onze naburige Nederl. provincie, maar karig zijn opgehangen. Niet aan elke splitsing van wegen hangen bordjes. In Wallonië is het zelfs nog erger, ofwel zijn sommige bordjes gewoon verdwenen of ze hebben er nooit gehangen.
Maar goed, ik heb mijn fietstocht tot 'n goed einde gebracht. De bedoeling was om nog eens over de Houtain te fietsen (de berg heet in feite Chavée Arecht) en vandaar naar Valkenburg te trekken. Vertrekken deed ik te Briegden, langs het Albertkanaal tot Kanne om daar de taalgrens over te steken naar Eben Emael. Je fiets daar 'n stuk langs de Jeker. Die foto van het bouwwerk te Eben-Ezer wil ik jullie niet onthouden. Het is wel geen eigen foto omdat het bouwwerk nu niet te zien is, maar het ligt er wel. Het werd eigenhandig gebouwd door Robert Garcet tussen 1951 en 1965. De man overleed in 2001. Nu is er 'n museum ondergebracht, musée du Silex.
Eens in Bassenge zie je de omgeving veranderen, wat meer heuvels en hellingen. Via Roclange reed ik dan de Chavée Arecht over, 'n helling van slechts 900 meter lang maar met 'n max. stijging van liefts 15%. In het dorp zie je vermoedelijk het mooiste rond punt van de regio. In Visé was het even boterhammentijd om vervolgens via Eijsden en Sint-Geertruid richting Valkenburg te fietsen. Ik kon ze natuurlijk niet allemaal fotograferen, maar mooie huisjes vind je bij de vleet. Het was er weer over de koppen lopen. Maar dat is meestal zo in Valkenburg. Mijn laatste foto maakte ik van 'n kerkje, juist buiten het centrum.
En op het einde, nee, geen pauze in Lanaken centrum wegens de kermis. Eerst eens gaan kijken aan 't Cultuurcafé, maar dat was dicht. Dan maar naar Gellik en daar 'n biertje gedronken op de goede afloop. Moe maar voldaan, nog even dit verslag afwerken en dan met de benen omhoog. 109 km, het is goed geweest.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
En terwijl ik daarmee bezig was, was het fel aan 't regenen. Wat 'n zomer ... ? 
Nog enkele foto's van de ijzeren brug en de brug in Briegden en de vele containers in het gelid aan de school. Zou het iets te maken hebben met het optreden deze avond van de KetnetBand en The Dinky Toys op het Kerkplein? 
en thuis 'n natje voor de uitwendige mens, 'n stevige douche. 
In het dorp zie je vermoedelijk het mooiste rond punt van de regio. In Visé was het even boterhammentijd om vervolgens via Eijsden en Sint-Geertruid richting Valkenburg te fietsen. Ik kon ze natuurlijk niet allemaal fotograferen, maar mooie huisjes vind je bij de vleet. Het was er weer over de koppen lopen. Maar dat is meestal zo in Valkenburg. 
Ik ben Eddy Meuris