aantal stappen: 1.332.840 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 106
aantal fietstochten: 27
Zoeken in blog
23-07-2023
Zondag - rustdag.
Het gebeurt niet dikwijls maar vandaag wordt het 'n rustdag. Vanmorgen was ik al nat geworden tijdens mijn korte fietstocht heen en terug naar de bibliotheek en ook de rest van de dag blijft het 'n guur weertje.
Geen erg, we plannen toch in de loop van deze namiddag 'n bezoekje aan de plaatselijke horeca, al moet dat eventueel met de paraplu in de hand. Even de deur uit.
En voor de rest, op de pc kijken wat er zoal in de wereld gebeurt, 'n nieuwe fietstocht voorbereiden en straks vermoedelijk naar de laatste rit in de Tour de France kijken.
Enkele weken terug werd ik op facebook door 'n paar vrienden opmerkzaam gemaakt dat er vanaf de Bremstraat, 'n wandelpad is richting de Pannestraat. Het zou 'n openbare weg zijn, maar door de bewoners van het laatste huis aan de kant van de Bremstraat, afgesloten met 'n poortje. En dat wilde ik vandaag toch eens van nabij gaan bekijken.
Maar eerst werd er vanmorgen en deze middag gewerkt in de tuin. Het is "alle hens aan dek" om de boel in toom te houden. Intussen staan de zonnebloemen en de courgetteplanten er goed bij. Die laatsten zelfs té goed. We hebben vijf planten staan en het is precies of we aan 't kweken zijn voor de ganse familie. Gelukkig kun je er meer mee doen dan alleen maar soep maken.
Maar nu mijn wandeling. Ik trok het bos in via de Sprokkelstraat om dan aan de bordjes het mountainbikeparcours rechtdoor te nemen ipv. het wandelpad naar links. Het is 'n glooiend pad waar ik toch als sportieveling, absoluut geen behoefte voel om daar met 'n mountainbike te fietsen. Te gevaarlijk voor mij: steile hellingen en diepe afdalingen. Zelfs te voet is het niet vanzelfsprekend dat je er heelhuids doorheen komt met al die losliggende keien. Het is 'n fietspad voor de durvers.
Aan de andere kant van de grote weg naar Zutendaal, zag ik enkele paarden in 'n weide. Eentje was nieuwsgierig en benieuwd of de foto geslaagd was, ... of wilde ze eens gestreeld worden ... hetgeen ik dan ook gedaan heb.
En dan die poort rechts op het einde van de Bremstraat (zie blauwe cirkel op het kaartje), die ging zonder moeite open. Maar veel wandelpad zag ik niet, wel 'n houten brug die leidde naar 'n boomhut. Bij nader inzien had ik voorbij die brug rechtdoor moeten stappen naar het volgend poortje. Maar de boel lag daar zo onderkomen bij dat in feite alle lust verdween om er te wandelen. Met opzet zo gedaan door die bewoners daar ...? Nu goed, achter het tweede poortje, waar ik met wat moeite toch geraakt was, bleek het wandelpad wel in orde en breed genoeg om tot de Pannestraat te wandelen. Ik zal het maar eens aanklagen dat de doorgang in het begin belemmerd is. Helemaal op ' t einde aan de Pannestraat, 'n jeugdkamp.
Gelet op het aantal kilometers die ik vandaag gewandeld heb, vond ik, bijna thuis zijnde, dat 'n beloning in de vorm van 'n tweetal bolletjes ijs, wel verdiend was. Mijn laatste foto: de schaapjes weer in 'n andere weide.
Tot voor enkele jaren fietste ik in 'n fijn groepje, maar van dat groepje schiet vandaag niks meer over. Maurice heeft het fietsen definitief vaarwel gezegd, Eric fietst nog, zij het op 'n bescheiden niveau, Peter heeft zijn fiets dit jaar nauwelijks bekeken, Michel fietst wel nog maar meestal met zijn echtgenote, en mijn maat Hubert is zich precies de vraag aan 't stellen: "wat wil ik nog en wat kan ik nog". Ik heb zo 'n vermoeden dat hij tijdens ons fietsverlof, zijn lat wat te hoog gelegd heeft. Nu, geen probleem, ik doe gewoon verder op mijn niveau. Uiteraard hoef ik niks meer te bewijzen, enkel nog te genieten. En rij ik slechts 19,5 km/uur, het zij zo. Vandaag was dat iets meer dan 21 km/uur.
Ik heb dus gefietst en mijn rit is zonder problemen verlopen. Ook dat nieuwe zadel heeft voor geen pijnlijk achterwerk gezorgd. Er zit trouwens 'n soort gel in het zadel en gecombineerd met 'n goede koersbroek, zat dat toch comfortabel.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen om in Beverst 'n eerste keer door 'n fietsstraat te peddelen. Dat is altijd plezant omdat de auto's achter je moeten blijven. Aan de Tuibrug in Godsheide, ging ik rechtsaf naar Bokrijk. Daar nog ene keer "door het water" gefietst. Het was nog vroeg in de voormiddag, daarom was het er nog vrij rustig.
En dan naar Zonhoven. Aan 'n brug in die gemeente, toch even halt gehouden om enkele foto's te maken. Enkele jaren terug heb ik dat ook al eens gedaan. Vandaag viel het mij op dat die kunstwerken er nog altijd even mooi en fris uitzien. Van Zonhoven naar Houthalen-Helchteren om vervolgens rechts af te slaan naar Meeuwen-Gruitrode. Daar in Meeuwen wilde ik mijn pauze nemen, maar de Bullenschool was dicht. Geen vlaai dus. Even verderop wel even gestopt aan dat natuurgebied met prachtige vijver. Zoals altijd heb ik mijn boterhammen bij en die smaakten evenzeer.
Van Meeuwen naar Opglabbeek en verder door naar As. Aan de brug naast het oude spoorwegstation, zag ik dat ik vandaag fietser nr. 509 was. Het weer was tot dusver goed en het was 'n feestdag vandaag. Velen hebben dus geprofiteerd om 'n uitstapje te maken. Normaal had ik in Maasmechelen aan de Salamander rechts af moeten slaan, maar er zat nog genoeg jus in de benen voor 'n extra lus. Vandaar dus die 111 km. In Lanaken 'n goei tas koffie gedronken en 'n lekker biertje en terug thuis zijnde, begon het 2 minuten later stevig te regenen. Oef, juist op tijd terug dus, 'n mens mag al eens "chance" hebben.
En dat fietszadel, ... goedgekeurd! Dinsdagavond online besteld, donderdagvoormiddag geleverd door de Post.
De boog moet niet alle dagen gespannen staan, vandaag 'n halve rustdag genomen. Nu ja, rusten is niet helemaal het juiste woord, ik bedoel eerder dat ik gewoon als hobby, geen extra sportieve inspanningen gedaan heb. Ik ben deze morgen wel naar de dokter geweest (maandelijks bloedonderzoek) en vervolgens naar de bakker. Tussendoor, terwijl mijn echtgenote winkelen was, stand-by thuis gebleven om 'n pakje van de postbode in ontvangst te nemen. Ik had 'n nieuw koersfietszadel nodig en enkele frisse bidons.
Maar stilzitten, dat zit er ook deze namiddag niet in. Het gras moet weer gemaaid worden en verschillende perken hebben 'n opfrissing nodig (lees: onkruid wieden).
Zo kwam het dat ik vandaag niet veel foto's heb. De eerste maakte ik in onze straat waar jaarlijks Chirokampen doorgaan. Slapen doen ze blijkbaar pal aan de straatkant. Nu, bij ons is het geen drukke straat, dus dat slapen zal wel meevallen. Verder enkele foto's in het Uilenstraatje waar de blauwe regen begint te bloeien. De laatste foto maakte ik op de Stationsstraat. Een rustplaats voor vele senioren.
Hebben jullie dat soms ook, al je energie bijeen moeten krasselen om toch te kunnen doen wat je zou willen doen ...? Dat had ik vandaag dus ook. In de voormiddag had ik mijn bezigheden, oa. naar de kapper geweest, in de namiddag waren dochter en kleinzoon op bezoek. Maar eens zij vertrokken waren had ik de keuze, ofwel naar het einde van de koers kijken of toch gaan wandelen. Dat eerste leek mij uitermate aantrekkelijk, het gevaar was echter dat ik niet meer uit de zetel zou geraken. Dan toch maar die wandelschoenen aangetrokken. Wat uiteraard ook speelde, sinds die fabuleuze overwinning van Jonas Vingegaard gisteren, is de spanning in de Ronde wat weggeëbd. Ik zal het ritverslag straks wel bekijken bij Vive le Velo.
Op pad dus, het bos in via de Maastrichterweg en camping San Lanaco. Het was er goed wandelen, nergens drassige plaatsen of modderstroken, maar desondanks stond er nog heel wat water in de beken. En zoals ik in mijn titel schreef, geen mens te bespeuren in 't bos. Zat dan iedereen naar de koers te kijken of waren ze allemaal met vakantie ...? Wie zal het zeggen. Maar genoten van de stilte heb ik uiteraard. Ook die paar mooie dreven nodigen uit om er telkens opnieuw langs te wandelen. Banken zag ik ook genoeg, alleen, ... er was niemand om er op plaats te nemen.
Het bos heb ik verlaten aan de kinderboerderij via die houten vlonder. En de koers ..., die heb ik af en toe toch stiekem bekeken op mijn gsm. Toen ik thuis kwam, zag ik nog juist Tadej Pogacar met grote achterstond de meet overschrijden. En die energie ..., die is weer helemaal terug. Wat 'n goede boswandeling allemaal kan doen.
Je hebt zo van die dagen dat je route - in dit geval, mijn fietsroute - anders loopt dan gepland. De bedoeling was dat ik vandaag doorheen Gulpen zou fietsen om vervolgens die stevige helling - de stad uit - omhoog te peddelen. Maar ergens onderweg heb ik 'n bordje gemist van het fietsroutenetwerk en heb dan maar 'n andere helling beklommen.
Nu, aan hellingen geen gebrek, bekijk maar mijn hoogtemeters, meer dan 600. Het begon al in Meerssen (1ste foto van 'n mooi prieel) waar ik rechtsaf naar boven fietste op de Waterval, richting Genhout. Geen moeilijke klim maar toch 2,1 km. lang. Onderweg ook even gestopt bij die verzamelaar van landbouwwerktuigen. Ook in Schinnen even halt gehouden aan die mooie waterplas. En dan ging het naar Brunssem. Je fietst daar prachtig doorheen de heide. Vandaag ook verschillende kastelen gezien, oa. dat robuuste kasteel in de verte en het mooie slot van Wijnandsrade.
Er ergens in die omgeving 'n verkeerde weg ingeslaan. Dat kan gebeuren. Dus even improviseren en 'n andere route bepalen. Het simpelste was gewoon naar Valkenburg te fietsen. Eens doorheen die mensenmassa geraakt - het was er zéér druk - lag de Cauberg vóór mij te blinken. Ik kijk altijd met bewondering naar de tv als de renners daarover trekken tijdens de Amstel Goldrace. Hun snelheid vergeleken met de mijne. En ja, ook 'n foto gemaakt in Valkenburg van de kasteelruïne boven op de helling.
Uiteindeling en ondanks mijn routeaanpassing, toch nog 89 km. gefietst. In Lanaken met 'n schaakcollega nog 'n fijne babbel gehad onder het genot van 'n lekkere pint.
Het was vandaag kiezen, wandelen in de voormiddag en werken in de tuin in de namiddag, of ... omgekeerd. Het is het eerste geworden, 'n wandeling naar het buitenland.
Nu, buitenland is bij ons weinig zeggend omdat de streek eigenlijk één geheel vormt. Strikt genomen ging ik naar Oud-Caberg, deelgemeente van Maastricht. Dat deed ik via de Grensstraat, deels onverhard tot aan de eerste woningen over de grens. En dan langs de koeien naar de veldkapel. Op dat punt door de holle weg omhoog naar de straat met de toepasselijke naam: "Lanakerweg". Op het einde (of het begin zoals je wenst), 'n infopunt waarop staat dat er in die regio al 7.400 jaar aan landbouw wordt gedaan. Ik neem aan dat archeologen dat goed bestudeerd hebben.
Vervolgens door Oud-Caberg. Er is in feite maar één hoofdstraat met vele oude boerderijen. Helemaal op het einde van de straat, gaat het terug bergaf met de industriezone van Lanaken aan de einder. Bij één van die bedrijven staat die mooie giraf. Via de fiets- en wandelbrug terug naar het centrum om wat bankzaken te doen om vervolgens in de Stationsstraat 'n mooi bloemenperk te zien vóór die bouwput die er al jaren ligt te verkommeren. Ooit stond daar 'n bloeiend café, maar 'n makelaar heeft de boel opgekocht om er 'n nieuw warenhuis te bouwen en tal van appartementen. Maar sinds de makelaar noodgedwongen de boeken moest neerleggen, is er van bouwen - of verder bouwen - geen sprake meer. Alhoewel, .... de geruchtenmolen spreekt over 'n nieuwe bouwheer. Laat het ons hopen want die bouwput ligt er al jaren.
Wat verder in de straat, in het mooie oude gebouw waar vroeger 'n dokter en tandarts praktijk hadden, woont nu 'n jonger gezin met 'n 18-jarige die gevierd wordt. Mijn laatste foto maakte ik in het Uilenstraat, achter de woning van mijn overleden kennis, Mathy Engelen.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben deze morgen wel naar de dokter geweest (maandelijks bloedonderzoek) en vervolgens naar de bakker. Tussendoor, terwijl mijn echtgenote winkelen was, stand-by thuis gebleven om 'n pakje van de postbode in ontvangst te nemen. Ik had 'n nieuw koersfietszadel nodig en enkele frisse bidons. 
En die energie ..., die is weer helemaal terug. Wat 'n goede boswandeling allemaal kan doen. 
Ik ben Eddy Meuris