aantal stappen: 1.332.840 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 106
aantal fietstochten: 26
Zoeken in blog
28-01-2024
De morgenstond heeft goud in de mond.
Amaai zeg, het is al lang geleden dat ik op zo korte tijd, zo dikwijls "goedemorgen" heb moeten zeggen. Ik kwam deze voormiddag in het bos heel wat wandelaars tegen van de Sparrentrippers, een wandeling uitgezet met pijltjes. Veel heb ik deze morgen niet moeten nadenken over hetgeen ik vandaag wilde doen, 'n boswandeling maken.
En ik moet zeggen, het is 'n aangename wandeling geworden, ondanks die vrieskoude van deze ochtend. Ik was al om 8u17 op pad om via de Roelerdreef het bos in te trekken. Aan die weide zag je nog goed dat het gevroren had deze nacht. Aan de boomstronk ging het rechtdoor naar de grote weg Lanaken - Zutendaal.
Aan de overkant passeerde ik eerst het rusthuis en dan het ziekenhuis. En dan begon het, het ene groepje na het andere passeerde mij, al dan niet met hond, al dan niet met wandelstokken, maar allemaal goed gekleed voor 'n stevige wandeling. We dienden wel met zijn allen onder die omgevallen boom te stappen. Toch effe uitkijken! En dan die laaghangende zon, het leverde wel enkele mooie foto's op.
Via de Sprokkelstraat en de Blindevijversweg, was het tijd om terug te keren. Onderweg nog 'n mooie reclame gezien voor 'n hoeveslager en de vlag van carnaval, ... die hangt sinds gisteren bij ons voor het raam.
En deze namiddag, .... misschien de plaatselijke horeca wat steunen met ons beidjes ....?
Van dat misschien - mogelijk - enz. van gisteren, ik hoopte 'n fietstocht te maken, kwam bijna niks in huis. Ik was vergeten dat onze dakwerker vermoedelijk vandaag zou komen opduiken, hij doet die job enkel op zaterdag. Maar om zeker te zijn had ik hem vanmorgen gecontacteerd. Effe erna kreeg ik 'n bericht binnen dat het hem spijt dat de gemaakte afspraak niet kon doorgaan. Hij was bezig met 'n groot project en had derhalve geen tijd meer voor ons. Hij raadde ons aan 'n andere dakwerker te contacteren. Daar zit je dan met - mogelijk - 'n werkje van niks. Maar voor mij is het te hoog op het dak om mij eraan te wagen. Volgende week gaan we ons beraden over het probleem. Ik kon dus wel gaan fietsen, dat was het enige positieve aan mijn verhaal.
Voor dag en dauw was ik deze morgen eerst om brood geweest. De bouwvakkers tegenover onze woning waren toen ook al op post. Maar nu mijn fietstocht.
Het was er eentje waarbij improvisatie troef was. Enerzijds stelde ik in Maastricht vast dat ik mijn drinkbus vergeten was en anderzijds ben ik even van mijn voorziene route afgesukkeld. Ik vertrok via de Bemelerberg, 'n goede waardemeter van mijn fysieke krachten. En zoals gewoonlijk, lukte dat perfect. Vervolgens kwam ik in het gehucht Wolfshuis, horende bij Eijsden-Margraten. Daar zag ik dat het winkeltje van de Tienhovenmolen open was. Mogelijk hadden zij wat drank voor onderweg. De molen stamt uit 1855 en is volledig opgetrokken uit mergel. Deze beltmolen is nog maalvaardig en op zaterdag is dat winkeltje open. Ik heb meegenomen wat voorradig was.
Daarna ging het richting Valkenburg. Ik heb er geen foto's gemaakt, te veel blijven stilstaan doet geen goed aan die oude knoken. Natuurlijk moet ik toch af en toe eens stoppen om wat mondvoorraad binnen te spelen, en waar kun je dat beter doen dan bij mooie vergezichten. In die omgeving ben ik even van mijn route afgedwaald. Maar de dorpjes Klimmen, Hulsberg, Beek en Elsloo ken ik, ik heb dus gewoon de openbare wegwijzers gevolgd en vanzelf terug op het fietsroutenetwerk geraakt.
Via de kerk van Genhout, fietste ik verder door naar Catsop, 'n gehucht horende bij de gemeente Stein. Je zou daar recht dat kapelletje kunnen binnenfietsen. Het dateert van 1848. Ik moest daar rechts aanhouden om langs en over het Julianakanaal te fietsen, terug richting België, naar de gemeente Kotem.
De terugweg was simpel, van Kotem naar Uikhoven, Rekem, Neerharen om vervolgens via de sluis van Lanaken het centrum te bereiken. En omdat deze jongen toch dorst had gekregen, kon mijn favoriete drankje er best nog bij. Daarna 'n warm bad en 'n stevig avondmaal.
Welkom, welkom zou ik zeggen op mijn fiets- en wandelblog. Dagelijk hou ik 'n dagboek bij van al mijn fietstochten in beide Limburgse provincies, zowel de Belgische als de Nederlandse. Ook van mijn wandelingen maak ik 'n verslag. Meestal zijn dat wandelingen in mijn gemeente Lanaken, maar ik durf ook al eens elders te vertrekken. Uiteraard komen daar ook wat foto's bij. En heb ik daarbuiten nog de een of andere anekdote te vertellen, dan lezen jullie dat tussen mijn schrijfsels. Nogmaals, welkom!
Niks te sporten deze voormiddag, buien en gemiezer, verre van plezant dus. Desalniettemin ben ik toch de straat op geweest, zij het per fiets. Ik diende 'n boodschap te doen en ook mijn gelezen boeken dienden teruggebracht te worden naar de bib. Uiteraard nam ik er ook 'n vijftal mee naar huis, oa. enkelen van Donna Leon.
Na het middagmaal kwam dan eindelijk de zon piepen en kon ik besluiten wat ik vandaag op het menu wilde zetten. In feite was de keuze gemakkelijk, vanmorgen kreeg ik per post mijn nieuwe MoBIB-kaart om te reizen met De Lijn. De nieuwe kaart kost mij 5,00 euro en is geldig tot 2029. Mijn jaarabonnement kost mij 56,00 euro en ik kan reizen met alle bussen en trams van De Lijn, in héél Vlaanderen dus, de trams aan de kust inbegrepen.
Tja, die kaart diende geactiveerd te worden en dat heb ik dan maar gedaan door de bus naar Zutendaal te nemen. Aan de kerk vertrok daar mijn wandeling. Ik had zo ongeveer de route in mijn hoofd - ik wilde ook nog naar Gellik gaan - daardoor hield ik gewoon de grote weg aan tot in het gehucht Besmer. Daar ging ik rechtsaf om het fietspad naar Gellik te nemen. Het is 'n vrij lang stuk, maar op enkele paarden na, zag ik slechts één fietser mij passeren, verder geen mens gezien.
In Gellik was het de bedoeling om 'n koffiepauze te nemen in De Hoeve, gelegen kort aan de nieuwe kiosk. Normaal diende de zaak geopend te zijn, maar om de een of andere duistere reden, was de boel potdicht. Geen koffie dus en dat stuk taart dat ik wilde eten, dat kon ik ook op mijn buik schrijven. Anderzijds scoor ik wel weer goei punten als het gaat om mijn cholesterol.
En dat de zon scheen, dat zie je aan mijn laatste foto die ik nam in de Kewithdreef, op weg naar huis. En morgen, ... mogelijk - misschien - wie weet .... ga ik fietsen. Het zal wel fris zijn maar de zon zou schijnen, niet te veel wind en mijn rug is aan de beterhand. Afwachten dus.
En op het einde van de rode wandeling begon het te miezeren.
Vandaag heb ik mijn wandeling kort bij huis gehouden. Ik wilde nog eens het bos ingaan. De goesting was er om 'n flinke wandeling te maken. En om mijn weg niet volledig te moeten zoeken, koos ik de rode wandeling achter de kinderboerderij.
Langs de beek stapte ik het bos binnen. Aan de houten wegwijzer - de premiumroute - ging ik dus rechts af, de rode pijlen volgend. Ik heb vandaag nauwelijks mensen gezien onderweg, één mountainbiker, één jogger en 'n wandelaar met hond, dat was het. Op sommige plaatsen was het fel drassig, op andere plaatsen dan weer kurkdroog. Hoe ook, het is kwestie van op de paden te blijven, ga in deze tijd van het jaar nooit zomaar kleine paadjes in, je zou wel eens flink in het water terecht kunnen komen.
Ook 'n tip voor al je boswandelingen, als je mos ziet groeien op bomen, dat is altijd de noordzijde. Zo heb je toch 'n herkenningspunt om terug te keren. En dat terugkeren deed ik langs de paarden van Zangersheide. Aan de vlonder met zitbank ging ik rechtdoor naar Pietersheimbos. En tja, op dat punt begon het te miezeren, tijd dus om naar huis te gaan. Onderweg nog even met Etienne meegestapt, 'n goede kennis. En ja, droog heb ik het dus niet gehouden. Maar 'n lekkere tas koffie maakt veel goed.
En om te besluiten, ik heb nog wat te melden ivm. die hacking bij Limburg.net, de maatschappij die bij ons in Limburg instaat voor de afvalverwerking, onze gemeente Lanaken zou niet betrokken zijn bij de diefstal van duizenden gegevens. Toch altijd allert blijven bij het openen van emails.
Deze voormiddag hadden we het druk. Er moest brood op de plank komen, en ook bij de apotheker hadden we weer iets nodig. Ik heb het gevoel dat met het ouder worden, die apotheker meer en meer aan ons verdient. Toevallig waren ze juist doosjes met jodiumtabletten aan 't stockeren. We hebben 'n gratis doosje meegekregen, niet dat het voor ons nog van belang is - onze schildklier is door de jaren al volledig verzadigd - maar bij 'n nucleaire ramp kan wel iedere huisgenoot van minder dan 40 jaar beschermd worden. Je zou maar bij 'n ontploffing van 'n kernreactor, jonge mensen op bezoek hebben. Daarvoor dienen ze dus. Tenslotte hebben we het menu vastgelegd voor binnen 'n aantal weken. Dan is er eentje jarig en dat wordt gevierd.
In de namiddag was het dan tijd om te gaan wandelen. Fietsen doe ik voorlopig nog niet, het waait mij te fel en ook de rug speelt nog op. Te veel druk zetten op de pedalen zal het genezingsproces niet bevorderen. Om te wandelen is er geen probleem.
Ik nam de bus naar Mopertingen-centrum. De bedoeling was om via Eigenbilzen en doorheen de velden, terug te keren. Eerst passeerde ik aan een van de verschillende kapellen op mijn route. Dit is eentje van einde de 19de eeuw. De straat tot aan de kerk van Eigenbilzen, is één historisch gebied. Er staan heel wat beschermde woningen en boerderijen. Je hebt oa. "bij den aae bèrger", 'n woning van 1884, gebouwd door 'n voormalig burgemeester.
Aan de kerk van Eigenbilzen ging het rechtsaf doorheen die straat met kinderkopjes. En eens de laatste woning voorbij, wandel je doorheen de velden tot in Gellik. Daar stak ik de Wijerdijk over en nam het Louis Paul Boonpad tot aan de brug van Briegden. Ik had nog geen goesting om rechtstreeks naar huis te gaan, dus koos ik voor 'n extra lus langsheen het kanaal.
Bijna thuis zijnde had ik wel nog 'n groot oponthoud, 'n vriend en zijn echtgenote waren ook op wandel en 'n lang gesprek hoorde daar natuurlijk bij.
Terwijl ik dit aan het typen ben, verneem ik juist dat dochter - schoonzoon - kleinzoon, alle drie de griep hebben. Daar wegblijven dus. Ook mijn gsm - waarmee het bericht binnenkwam - heb ik 'n eind van mij afgelegd, je weet maar nooit .....
Dag allemaal, vandaag stond er in de voormiddag 'n bezoek aan mijn bank op het programma. Onze bank is namelijk overgenomen door 'n andere en er zijn nu nieuwe wetten en verplichtingen. Ik wilde uiteraard volledig up-to-date zijn en het kantoorhoofd ging mij daarbij helpen. Gelukkig bestaat die dienstverlening nog, 'n persoonlijk contact.
Na het middageten vertrok ik te voet naar Maastricht. Uiteraard ging dat via de brug in Smeermaas en langs de grenspaal aan de Maas. Het kasteel en de kerk op de foto, dat is Borgharen, 'n dorp aan de andere kant van de Maas. Onder de Noorderbrug zag ik eigenlijk voor het eerst die prachtige schilderingen. Er zijn er meer, ik kon niet van alles 'n foto maken.
En als je het centrum van Maastricht binnenwandelt, dan zie je die oude huisjes met mooie versieringen (met jaartal) boven de toegangsdeur. In de boekenkerk was het tijd voor 'n stuk bananencake en 'n tas koffie. Gezien het nog vroeg in de namiddag was, maakte ik nog 'n extra lus door de stad. Eerst langs de Bisschopsmolen, zo genoemd omdat in 1099 de Bisschop van Luik de molen in bezit kreeg omdat de eigenaar, Godfried van Bouillon, ongehuwd en kinderloos stierf in Jeruzalem tijdens de Kruistochten. De Bisschop had de molen eerst in pacht.
Daarna ben ik nog even de Maas overgestoken om langs de stadsbrouwerij De Ridder te wandelen. Deze brouwerij dateert van 1857. Het gebouw op de foto werd in de jaren 1929 - 1930 gemaakt. Te voet naar Lanaken wandelen, dat wilde ik niet meer, het was dus tijd om de Wilhelminabrug over te steken en daar de bus te nemen. Mijn laatste foto is trouwens de Sint-Servaasbrug.
Goed dat ik eerst gewandeld heb om vervolgens de bus te nemen, deed ik het andersom, dan had ik vermoedelijk in de regen gezeten.
Soms heeft het sporten niet veel om het lijf, ook vandaag niet. Vanmorgen ben ik naar de bakker geweest in 'n - bijna - sneeuwloos landschap. Enkel waar de sneeuwhopen wat groot waren, zag je nog 'n restantje liggen. Niet te geloven bijna dat ik gisteren nog 'n fikse sneeuwwandeling kon maken.
Ik ben blij dat we van die sneeuw verlost zijn, ook de temperatuur was al 'n stuk knokenvriendelijker. Die koude kruipt toch in je lijf. Bij mijn eerste kilometers heb ik slechts één foto gemaakt, dat oude herenhuis op de Stationsstraat. De woning dateert van 1898.
Na de middag was ik blij dat het effe niet regende, ik kon dus gaan schaken in mijn club. Na verschillende weken inactiviteit, was ik benieuwd of ik het nog kon. En ja, met 3 overwinningen en 2 nederlagen, kon ik best tevreden zijn. Ik heb mij geamuseerd en dat was het voornaamste. En o ja, die oldtimer racewagen, die zag er tiptop in orde uit.
Tegen 16u15 hebben wij - onder zachte dwang van de directeur van het Dienstencentrum - het strijdtoneel verlaten. En gezien het buiten droog was, heb ik in de rapte nog 'n klein ommetje gemaakt. Ik wilde controleren of het graf van mijn moeder en grootmoeder er nog netjes bijlag. Ik zag ook nog het graf van mijn grootoom Jan August Meuris (broer van mijn grootvader) en zijn echtgenote plus hun zoon en zijn echtgenote.
Met een laag hangende zon kwam ik dan thuis omstreeks 16u45, tijd om de zetel in te kruipen met 'n goed boek. Tot morgen.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Veel heb ik deze morgen niet moeten nadenken over hetgeen ik vandaag wilde doen, 'n boswandeling maken. 
We dienden wel met zijn allen onder die omgevallen boom te stappen. Toch effe uitkijken! 
En dan die laaghangende zon, het leverde wel enkele mooie foto's op. 
Ik was vergeten dat onze dakwerker vermoedelijk vandaag zou komen opduiken, hij doet die job enkel op zaterdag. Maar om zeker te zijn had ik hem vanmorgen gecontacteerd. Effe erna kreeg ik 'n bericht binnen dat het hem spijt dat de gemaakte afspraak niet kon doorgaan. Hij was bezig met 'n groot project en had derhalve geen tijd meer voor ons. Hij raadde ons aan 'n andere dakwerker te contacteren. 
Daar zit je dan met - mogelijk - 'n werkje van niks. Maar voor mij is het te hoog op het dak om mij eraan te wagen. Volgende week gaan we ons beraden over het probleem. Ik kon dus wel gaan fietsen, dat was het enige positieve aan mijn verhaal. 
Ik ben Eddy Meuris