Ik moet het toegeven, ik zit nu met 'n half slapende kop dit verslag te maken. Het warme middagmaal was zéér lekker en voeg daar dan nog 'n paar glazen wijn aan toe, dan weet je het wel. Ook waren we - zoals elke dag eigenlijk - al vroeg uit de veren om vervolgens te gaan winkelen. Er dienden weer grotere hoeveelheden meegenomen te worden. Ik was dus nodig om alles thuis te krijgen. Om 9u00 waren we al terug van het shoppen. Na de koffie ben ik dan gaan wandelen.
Het is altijd overleggen met mezelf waarheen 'n wandeling mij kan brengen. Vandaag koos ik voor de route langs het kanaal. Ik vertrok via het Uilenstraatje om vervolgens aan de voormalige Sappi het jaagpad te kiezen. En op zondag krioelt het van fietsers, bijna alle wielertoeristen waren zo te zien op pad. Ik probeer toch op zulke dagen uit dat gefriemel weg te blijven als fietser.
Ik kijk liever naar de beestjes langs het kanaal. Dit exemplaar liet het zich allemaal welbevallen, geen spoortje onrust te bemerken. Eens ik toekwam in Tournebride was de stap naar Pietersheim rap gezet. Met het kasteel op de achtergrond wandelde ik naar de grote dreef. Daar zag ik in de verte 'n jong hertje. Je ziet die beestjes nauwelijks overdag, toch zeker niet in de dreef waar altijd wandelaars voorbijkomen.
Via de gracht en de ezeltjes in de Kinderboerderij, verliet ik Pietersheim om naar huis terug te keren. Seffens gaat het met de benen omhoog en vallen de ogen dicht, het zij zo. Straks wel nog naar de koers kijken. Benieuwd of Tim Merlier de rit kan winnen.
Groeve 't Rooth in Bemelen was vandaag mijn doel. Deze beklimming loopt parallel met de Bemelerberg, maar is veel steiler. Waar de Bemelerberg verschillende bochten heeft en 1 km. lang is, gaat de Groeve recht omhoog en is 830 meter lang. Dus hoe korter, hoe steiler. Het was al effe geleden dat ik daar nog eens omhoog fietste.
Daarna kwam ik in Valkenburg voor mijn tweede helling van de dag, de Cauberg. Maar vóór ik aan de helling wilde beginnen, zag ik dat bord staan. Dat triggerde mij tot het nemen van 'n foto. De mensen op het terras vroegen mij, breed glimlachend, welke mijn keuze was. "Omhoog, verstand op nul en mijn blik op oneindig", heb ik hen verteld. In werkelijkheid, mijn blik gericht op mijn voorwiel en gewoon duwen.
Na de Cauberg volgt traditioneel de Geulhemmerberg. Maar eer je die kan beklimmen, moet je eerst de Brakkeberg naar beneden fietsen. En die passage begin ik meer en meer als gevaarlijk te beschouwen. Het is er recht naar beneden aan 'n hoge snelheid. Uiteraard stort ik mij niet als 'n kamikaze naar beneden, maar hou ik mijn handen aan de remmen om bij iedere bocht af te remmen. Het is deze bergaf die mij zoveel nieuwe remblokjes doet plaatsen. Volgende keer rij ik daar omhoog.
In Berg en Terblijt, na de Geulhemmerberg, maakte ik 'n foto van 'n oude woning. Daarna ging het rechtsaf naar Meerssen en de Waterval omhoog, de vierde helling van de dag en een mijner favorieten. Via Genhout kwam ik al rap in Elsloo. Daar moet je altijd rekening houden met verschillende straten met kinderkopjes en kasseien. Niet mijn favoriete ondergrond, maar je moet er langs. Die mooie oude huisjes maken natuurlijk veel goed.
Iets verderop ligt dan de brug, terug naar België, meer bepaald naar Kotem. Daar nam ik mijn enige pauze van de dag. Gezien ik daar nog maar goed 50 km. op de teller had, besloot ik om nog 'n lus in eigen streek te fietsen. Eerst doorheen Boorsem en Uikhoven om vervolgens in Rekem de Molenberg omhoog te fietsen. Ze zeggen wel eens "Red Bull geeft je vleugels", maar die Duvel deed bij mij hetzelfde, ik vloog bijna de Molenberg omhoog. Terugkeren deed ik via de Besmer en Gellik.
Een mooie rit, vijf hellingen en veel amusement, meer moet dat niet zijn.
Je zou denken, de tuin kan er weer effe tegen, maar niets is minder waar, het werk blijft komen. Zo ben ik in de voormiddag toch weer enkele uurtjes bezig geweest met noeste arbeid. De namiddag was dan voor de ontspanning, 'n wandeling heen en terug naar Maastricht.
Ik vertrok weer aan de Maasdijk naar het Smokkelpad. Vandaag kwam mij er ene mountainbiker tegemoet gefietst. Het was ofwel ik aan de kant of hij. Ik heb de fietser uiteraard voorrang verleend op dat smalle pad. Je wandelt eigenlijk steeds langs de Zuid-Willemsvaart. En de Noorderbrug heeft nog steeds niet al zijn geheimen prijs gegeven, ik ontdek nog altijd mooie muurschilderigen.
Mijn pauze had ik voorzien aan het Bassin bij Cinema Lumière. Zij hebben 'n rijke geschiedenis en de locatie is zeker 'n bezoekje waard, temeer omdat je er ook kunt eten en drinken. Ik wilde achter Lumière doorwandelen om vervolgens wat verderop aan de trappen, terug aan de Bosscherweg uit te komen. Maar ik had pech, aan dat brugje waren links nadarhekkens gezet met verboden toegang. Ik ben dus op mijn stappen moeten terugkeren en profiteerde er dan maar van om wat foto's binnen in het gebouw van Lumière te maken.
De terugweg verliep dus via de Bosscherweg. Op 'n bepaald moment reed er wagen langs mij met enkele vrienden, Jean-Marie en Jean-Pierre. Ik heb al wandelend ene flinke babbel met hen kunnen maken, zo traag schoot het verkeer op. Dat had natuurlijk allemaal te maken met de afgesloten Brusselseweg richting Maastricht. Alle verkeer moest dus via de Bosscherweg. Ik was dus bij wijze van spreken bijna even rap terug in Smeermaas, ik te voet, zij met de wagen.
Morgen is het weer 'n fietsdag, maar pas vanaf de namiddag, dus minder ver als gisteren. Normaal gezien ga ik weer enkele heuveltjes in en rond Valkenburg beklimmen. Voor de rest, iedereen 'n goed weekend.
Kon het nog méér cryptisch omschreven worden, vraag ik mij nu af, "terug naar school"? Deze titel had ik dus vandaag in gedachten om mijn fietstocht te omschrijven. Gezien ik al deze voormiddag kon vertrekken, had ik als doel gekozen, de Bullenschool in Meeuwen-Oudsbergen. Vandaar dus die link met 'n school.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen naar Wiemesmeer voor 'n eerste stop aan de Lourdesgrot. Ik heb het even opgezocht, die grot is dit jaar jarig, ze bestaat sinds 1925. Wat verderop in Kattevenne ben ik even blijven stilsstaan bij 'n recent opgericht herdenkingspunt (in 2024 daar geplaatst). Je ziet het tegenwoordig meer en meer, herinneringen aan gebeurtenissen in WO II. Als je kijkt naar die mannen hun leeftijd en ook naar de herkomst van de piloot, Nieuw-Zeeland, dan denk je aan de absurditeit van oorlogen.
In Genk zag ik verder 'n mooie nieuwe muurschildering. En dan kwam ik in Kelchterhoef, grondgebied van Houthalen. De Abdijhoeve is weer in volle bedrijvigheid. Een tijd terug was deze horecazaak even dicht. Zelf ben ik er niet gestopt, nog te weinig kms. op de teller. Die banken daar, deden mij denken aan Egyptische kunst, ware het niet dat ze toen de auto nog niet kenden (om die auto te zien, moet je de foto vergroten).
Via Peer bereikte ik uiteindelijk de Bullenschool in Meeuwen-Oudsbergen. Ik had op dat moment al 55 km. gefietst en die pauze kwam gelegen. De kersenvlaai heb ik rap moeten opeten, de wespen kwamen mij gezelschap houden. Na de pauze begon in feite de terugkeer. Vandaag kwam ik langs 'n kapel in Opglabbeek waar ik - zo denk ik toch - nog geen foto van gemaakt heb. Het is de St. Brigittakapel, gebouwd einde de 19de eeuw.
Het volgende dorp op mijn route was As. Die Nieuwe Molen staat er al sinds 1717. Ik ben er nog niet uit hoe die molen dan aan zijn naam komt: "de Nieuwe Molen". Ik vervolgde mijn route via het station van As, de Salamander in Mechelen a/d Maas en Kotem. Mijn biertje wilde ik gaan drinken in Neerharen, dus niet in Kotem. Daar loop je het gevaar weer 'n stuk vlaai - gratis deze keer - voorgeschoteld te krijgen, en dat is van het goede wat teveel.
Uiteindelijk fietste ik langs de Maas in Herbricht, over 'n klein stukje Maastricht om tenslotte rond 15u15 thuis aan te komen. Met 104 km. en 'n gemiddelde snelheid van 21,1 km/uur, mag 'n mens tevreden zijn. Zoals steeds heb ik mij geamuseerd. Tot morgen.
Gezien ik morgen 'n langere fietstocht ga maken, was het vandaag effe met mezelf in overleg gaan wat te doen, wandelen of 'n korte fietstocht. Het is het laatste geworden en voor mijn doen, is het ook 'n korte tocht geweest. Eerst heb ik in de voormiddag weer enkele uurtjes opgeofferd aan mijn tuin. Ik ben weer eens zo goed als rond en de eerstvolgende dagen kan ik mij bezig houden met andere dingen, te beginnen met mijn fietstocht deze namiddag naar Maastricht.
Ik vertrok in Briegden langs het Albertkanaal om in Kanne fietser nr. 166 te zijn vandaag. Eens de brug over, ging ik linksaf met het Château Neercanne in de verte. In Maastricht kom je als je nr. 12 volgt op het fietsroutenetwerk, voorbij het Aldenhofpark. Het is een der mooiste plekken van de stad. Je ziet daar de oude stadswallen en 'n beer op 'n bankje. Het is er ook 'n paradijs voor wandelaars.
Het Vrijthof is weer ingenomen door André Rieu. Je houdt het niet voor mogelijk, maar telkens hij optreedt met zijn orkest, zit het Vrijthof afgeladen vol.
Terugkeren deed ik via de Bosscherweg. Juist voor de grens met Smeermaas, fietste ik nog even 'n smal wegje in langs de Zuid-Willemsvaart. Op het einde van dat wegje zie je aan de overkant het voormalige tolhuis liggen.
Zo, meer was het niet vandaag, dadelijk mijn route voor morgen gaan bepalen.
Het lijkt mij precies of ik vandaag meer foto's heb gemaakt dan ik in feite te vertellen heb. Tja, wat valt er altijd te vertellen ... Dat ik inmiddels mijn startticket ontvangen heb van de 4-daagse v/d Ijzer. Hubert en ikzelf kunnen er gaan wandelen. Er zijn vier startplaatsen voorzien, dinsdag: Oostduinkerke - woensdag: Diksmuide - donderdag: Poperinge - vrijdag: Ieper. In de namiddag gaan we in de buurt fietsen. De routes worden voorbereid.
Vervolgens is het vermelden waard dat ik deze voormiddag met mijn bek open heb moeten liggen. Mijn mondhygiëniste heeft weer haar werk gehad. Daarna was de tijd te kort om nog te sporten, dat gebeurde dan na het middagmaal.
Ik wandelde op de Asbeekweg, 'n zijpad in. Dat bracht mij via 'n vlonderpad weer in de buurt van de Heidemolen. Nadien heb ik zoveel als mogelijk de rode route gevolgd. Op 'n bepaald moment hoorde ik achter mij Frans spreken, bleken dat die twee amazones te zijn, nog jonge meisjes. Op het parcours heb ik ook verschillende mountainbikers gezien, de een al meer dan de ander gefocust op zijn traject. Aan dat groot houten vlondereiland, stak ik iets verderop de weg over naar Pietersheim. De tennisvelden waren er goed volzet, zo te zien was er een training bezig met allemaal jonge gastjes.
Via de gracht rond de burchtruïne en doorheen de ruïne zelf, wandelde ik terug naar huis. Dat gebeurde via de Broekstraat en het Uilenspiegelpark. Onderweg nam ik maar geen risico om bekende mensen tegen het lijf te lopen, moeder de vrouw ging 'n lekker 4-uurtje klaar maken en daar wilde ik natuurlijk tijdig voor thuis zijn. Ook de finale van de koers wilde ik niet missen. Een mooie winnaar vandaag.
Met verbijstering heb ik vandaag gekeken naar de derde rit in de Tour de France. Ik zat bij wijze van spreken, zelf met dicht geknepen billen te kijken naar het scherm. Het was niet normaal hoeveel er vandaag weer gevallen werd. Ik dank de Heer dat ik meestal alleen fiets of met Hubert, en hierdoor de meeste hindernissen kan ontwijken.
Maar vandaag werd er niet gefietst, het was überhaupt kantje-boordje of er werd helemaal niks gedaan. De regen is natuurlijk goed voor de natuur maar al dat vocht word je op den duur ook moe. Toen ik rond 15u00 vertrok voor 'n wandeling was ik nog even in de waan dat het droog zou blijven, maar geen honderd meter verder begon het alweer te druppelen. Gelukkig is het uiteindelijk toch droog geworden. Ver wilde ik niet gaan, daar zat de koers natuurlijk voor iets tussen, de finale wilde ik toch bekijken.
Ik wandelde gewoon naar Pietersheim om daar wat foto's te nemen van het kasteel en de kastanjedreef. Daarna ging het in Tournebride de tunnel onderdoor om vervolgens via het jaagpad uit te komen aan de sluis in Lanaken. Tenslotte passeerde ik nog het Kerkplein en het Uilenspiegelpark.
Thuis was ik juist te laat om de valpartij van onze Jasper te zien. Maar aan verdere valpartijen, geen gebrek. Onze landgenoten en sprinters Jordi Meeus en Arnaud De Lie en onze hoop op het podium, Remco Evenepoel, hebben ook de grond van kortbij gezien. Positief is dan weer dat de eerste drie ritten gewonnen werden door landgenoten, twee ganse Belgen en één halve.
Morgen is het 'n ander paar mouwen, dan moet ik naar de tandarts voor mijn halfjaarlijkse controle. Tenslotte nog iets moois gezien van Ludie Haenen. Hij is onze tekenaar bij de Béssemgezèt, onze carnavalskrant. Het is 'n zicht op Maastricht, zijn woonplaats.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ook waren we - zoals elke dag eigenlijk - al vroeg uit de veren om vervolgens te gaan winkelen. Er dienden weer grotere hoeveelheden meegenomen te worden. Ik was dus nodig om alles thuis te krijgen. Om 9u00 waren we al terug van het shoppen. Na de koffie ben ik dan gaan wandelen. 
Die mooie oude huisjes maken natuurlijk veel goed. 
Tenslotte nog iets moois gezien van Ludie Haenen. Hij is onze tekenaar bij de Béssemgezèt, onze carnavalskrant. Het is 'n zicht op Maastricht, zijn woonplaats. 
Ik ben Eddy Meuris