aantal stappen: 1.332.840 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 106
aantal fietstochten: 27
Zoeken in blog
20-08-2023
Het bos in.
De wandelschoenen van gisteren dienden ofwel gekuisd of nog eens gebruikt te worden. En gezien ik nog eens het bos wilde intrekken, heb ik ze maar gewoon terug aangedaan en ben vertrokken.
Deze keer via het verlengde van de Asbeekweg. Even de rode route gevolgd om nadien voorbij camping San Lanaco, rechtdoor te stappen, richting het moeilijke mountainbike pad dat leidt naar de Bessemerberg. Ik heb dus vele mountainbikers gezien, maar ook verschillende ruiters en gewone wandelaars, al dan niet met hond.
Boven aan het rusthuis, had ik 'n ontmoeting met mijn voormalige buurvrouw. Ze is bijna honderd jaar en zat in 'n rolstoel. Ze werd voortgeduwd door haar schoondochter. Deze vertelde mij dat de bomma gevallen was, even gepakt door 'n stevige wind en hierdoor haar heup gebroken. Ze herkende mij niet direct, meer eens ze mijn stem gehoord had, wist ze het weer. Vertellen deed ze nog honderduit. Tot voor enkele jaren terug, hielp ze nog in het huishouden waar ze woonde met haar dochter, allebei weduwe. Altijd plezant om 'n bekend iemand tegen te komen.
Aan de andere kant van de Bessemerberg, kwam mij 'n mountainbiker tegemoet op 'n pad dat absoluut niet geschikt is voor hen. Als wandelaar moest ik eerst zelf onder 'n boomstam kruipen om iets verder over 'n omgevallen boom te moeten stappen. Een gewoon mountainbikepad is zeker niet meer uitdagend genoeg ...?
Wat verder, enkele mooie paarden en tot slot, nog eens doorheen die buurtweg gewandeld. Je moet dan wel twee keer door dergelijk poortje.
Wat deze namiddag brengt, ... mogelijk toch even naar de kermis in de hoop 'n paar vrije stoelen op 'n terrasje te vinden. Morgen ga ik fietsen. Stukje Wallonië en terug via Ned. Limburg.
Met 'n omweg doorheen de velden van Oud-Caberg naar de bakker.
Voor ene keer begin ik eens niet met mijn wandel- of fietskaartje, maar met 'n foto van onze kleinzoon. Ze zijn namelijk 'n aantal dagen met verlof aan de kust geweest. En op een van die dagen wilde Arne, onze kleinzoon, pizza. Maar spijtig genoeg hadden ze geen pizza's op kindermaat, er werd dus geopteerd voor 'n volwassen versie. Maar als je het gezicht van Arne ziet, dan verdenk ik zijn papa - onze schoonzoon - ervan dat hij lachwekkend tegen hem gezegd heeft: "alles opeten hoor"! Uiteindelijk heeft hij toch de helft opgekregen en de rest is in de buik van mama en papa terecht gekomen.
Mijn wandeling begon vandaag al vroeg, rond 8u30. Ik wilde nog eens naar Smeermaas wandelen en terugkomen via de Industrieweg. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn 1ste foto met zijn mooie zitringen, maakte ik aan de school achter de kerk. En dan in Smeermaas, de grens over. Wat verderop, 'n foto van de siertuin van een der woningen juist achter de grens. Die woningen vormen zowat 'n eilandje aan de grens tussen de velden. Vervolgens het veld in, oa. langs de kapel en het ijzeren kruis met op de achtergrond, 'n flinke mist.
Eens terug op de Industrieweg in Lanaken, voor het eerst eens die trappen afgedaald. Ik kom er zo dikwijls voorbij, dus vandaag was het zover. Onder de brug door aan de sluis, om tenslotte aan dat verbindingspadje, naar de bakker te wandelen. Zo, 9,7 km. wandelen om 'n brood en wat pistolets te gaan halen, dat kan al tellen.
En het fijnste moest nog komen, iets na het middaguur zijn we met 'n bevriend koppel ergens lekker gaan eten, het is te zeggen, vooral gaan bijpraten. We moesten ons wel per fiets verplaatsen naar 'n naburig dorp, maar het weer was goed en de afstand niet te ver. Het was voor het eerst dat we in dat restaurant kwamen, maar het is absoluut voor herhaling vatbaar.
Veel viel er vandaag niet te fotograferen. Dat krijg je als je gewoon wandelt langs grote wegen. Er is weinig spectaculairs te zien. Mijn wandeling was in feite bedoeld om in 'n fietsenzaak, 'n bus ontvetter te gaan kopen voor mijn fiets en vooral voor de ketting. Nu zou je denken dat dergelijke winkels zo 'n product altijd op voorraad hebben, niet dus, dat wordt teruggaan volgende week. Het wordt besteld.
Ik heb er dus maar 'n sportieve wandeling van gemaakt, eens goed doorstappen. Uitgerekend bleek dit iets meer dan 6 km/uur te zijn geweest. Ik vertrok via de Broekstraat, de Koning Albertlaan om in Tournebride de brug over te steken. Vandaar ging het naar Smeermaas, oa. langs de school, nu nog in vakantiemodus. Terugkeren deed ik via de fietsbrug om in het centrum de kermis van volgend weekend in aanbouw te zien.
Mijn laatste foto maakte ik aan de werkplaats van wijlen kunstenaar en ambassadeur Mathy Engelen. Tot morgen.
Normaal zal ik niet rap vertrekken voor 'n langere fietstocht als het regent bij de start, vandaag toch 'n uitzondering gemaakt. Mijn vrouw en ikzelf hadden elders nog 'n opdracht en dat moest uiteraard gebeuren. Zij was met de bus gegaan, ik zou met de fiets nakomen. Maar natuurlijk, juist toen ik wilde vertrekken, begon het te regenen, niet zo 'n klein beetje maar 'n hele plas. Daar zat ik met mijn goed gedrag. Mijn vrouw 'n berichtje gestuurd dat ik iets later zou vertrekken. En ja, toen het iets minder fel regende, de regenjas aangetrokken en toch maar vertrokken. Omdat de wegen natuurlijk kletsnat waren, mag mijn fiets wederom 'n goede poetsbeurt krijgen.
Maar eenmaal mijn opdracht volbracht, kon ik aan mijn rit beginnen. Het was inmiddels gestopt met miezeren. Enkel in Munsterbilzen heb ik nog wat druppels gevoeld, maar te weinig om die regenjas weer aan te trekken. In Zutendaal ben ik even gestopt aan dat infobord. En zo te zien, kun je daar fijn pauzeren. En vanaf daar ging het gestaag verder de Kempen in. In Hengelhoef 'n foto gemaakt van dat kasteeltje. Goed 60 jaar geleden ben ik daar eens geweest op het huwelijk van mijn inmiddels overleden oudere nicht. En tijdens mijn beroepsloopbaan ben ik er nadien nog eens geweest om 'n seminarie bij te wonen van mijn vakbond.
Wat verderop in Kelchterhoef, is de natuur prachtig om te wandelen. En aan zij die enkel willen genieten van de zuivere lucht, werd ook gedacht. Via Houthalen-Helchteren, bereikte ik wat later Meeuwen. Ook de zon liet zich op dat punt eindelijk zien. Het is daar "Aen de Bullenschool" dat ik na 60 km. fietsen, mijn pauze kon nemen. Er was redelijk wat volk op het terras.
En dan in Opglabbeek kon ik niet voorbij aan dat bord van restaurant Slagmolen. Met zijn 2 Michelinsterren en 18/20 bij Gault&Millau, hoort dit restaurant bij de betere klasse. Het Becoming Menu heb je bvb. voor 205,00 euro/persoon met 'n wijnarrangement van 105,00 euro. Geef mij toch maar de gewone keuken en 'n wat lager uitvallend onkostenbonnetje. Trouwens, met mijn koerskledij aan, zou ik er nog niet eens binnen mogen.
Terugkeren deed ik via de Salamander in Maasmechelen en de cité van Eisden. In het Casino ben ik in 't verleden dikwijls geweest. Tijdens mijn volleybalcarriere speelden we dikwijls tegen Eisden en bij hun thuiswedstrijden, werden wij er altijd getrakteerd op smakelijke boterhammen. De kerk wordt ook al eens de mijnkathedraal van Eisden genoemd.
Mijn laatste foto maakte ik aan de boorden van de Zuid-Willemsvaart in Rekem, een der mooie gebouwen van het oude stadje. Voila, weer 'n stevig verslag van 'n mooie fietstocht. Hiermee zit ik op drie dagen tijd, al aan 207 km.
Deze morgen wist ik precies waarheen ik wilde wandelen, naar Kompveld (wijk gelegen tussen Briegden - Veldwezelt - Gellik). Het vertrek was dus doorheen het Uilenspiegelpark. Als ik die twee woningen zie met uitgebreide tuin, dan word ik al moe, gewoon door er naar te kijken. Al dat gras afrijden, nee, dat is niet meer aan mij besteed.
En dan de brug over in Briegden om dan even verderop, rechts af te slaan, de Beekveldweg in. Er worden nog altijd vele aardbeien gekweekt en onder die tunnel was het ontzettend warm. De weg loopt verder langsheen dat aardbeienbedrijf om uit te komen op de Kompveldstraat en het gelijknamige vakantieverblijf.
Vandaag vele groepen wielertoeristen gezien. Ik vraag mij soms af: "zien die mannen wel iets van de omgeving?". Ik kan mij zo voorstellen dat je vanaf de tweede rij, enkel oog hebt voor het achterwiel van je voorganger. Stel dat de eerste in de rij even de benen stil houdt of even moet uitwijken voor 'n obstakel, dan is 'n valpartij niet te vermijden als je als volgende in de rij, aan 't rondkijken bent. Vandaar dat ik eigenlijk graag alleen fiets, ik heb dan alle tijd om veel te zien.
Aan het kanaal, ... ook op 'n feestdag is er vrachtvervoer en vooraan, 'n eenzame visser. Toen ik rechts de Boonakkerstraat insloeg, kwamen mij opmerkelijk véél fietsers tegemoet gereden. Het was pas toen ik enkele grotere groepen voorbij zag komen, dat ik hoorde dat het allemaal Franstaligen waren. Heeft Wallonië Groot-Lanaken ontdekt?
Via de Kounterstraat en die mooie oude woning - vermoedelijk de mooiste van de Kewithstraat en de wijde omgeving - dat ik stilaan terugkeerde naar huis. Nog 'n laatste foto van 'n mooi verzorgd voortuintje. Je ziet het meer en meer dat mensen hun kast van hun woning goed verzorgen maar dat de straatkant er onverzorgd bij ligt. Natuurlijk, ze gaan met twee werken en natuurlijk, ze hebben wat minder tijd. Maar al dat onkruid tussen de straat en het begin van het eigen perseel, nee, dat is hun werk niet. Jammer!!
Af en toe moet je afspraken maken in je gezin, al zijn wij maar met twee meer. De kinderen zijn de deur uit. Zo kwam het dat ik vandaag in de voormiddag thuis bezig was in de tuin om na het middagmaal te gaan fietsen. Het weer was goed, weinig wind en redelijk wat zon. Tijd dus om nog eens 'n ritje te maken langs de boorden van de Maas.
Deze keer vertrokken via Maastricht en de Noorderbrug om wat verderop in Rothem te passeren langs enkele mooie gebouwen. Eerst villa Kruisdonk, gebouwd in 1880 en naderhand langs het landgoed Vaeshertelt gereden. Dit landgoed heeft 'n eeuwenoude geschiedenis. Tussendoor, even moeten wachten tot de trein gepasseerd was.
In Stein, even gestopt aan 'n idyllisch plekje. Verder was het druk op de fietspaden, zeker als je 'n grote groep 15/uur senioren moet voorbijsteken op 'n smal pad. Dan sta je bijna sil, zeker gelet op de tegenliggers. Je kunt zo'n groep niet snel voorbij, je moet aan je eigen veiligheid denken en aan de veiligheid van al die senioren met ver uitstaande spiegels op hun stuur. En dan doorgereden tot in Ohé en Laak. Daar fietste ik langs kasteel het Geudje. Het gebouw is vermoedelijk van 1548, de gevel met jaartal 1651, is waarschijnlijk in dat jaar vernieuwd. In dat dorp moest ik de Maas over naar Ophoven. Het was effe aanschuiven, er kunnen maximaal 12 fietsers gelijk over. Aan de overkant, de Belgische kant, heb je horecazaak de Spaenjerd.
Honger en dorst zijn problemen die opgelost kunnen worden in Heppeneert. De terrassen zaten vol maar binnen was ruim plaats. Hierdoor werd ik ook snel geholpen, 'n goed stuk taart en 'n tas koffie. Mijn weg vervolgde ik langs bekend terrein. In Vucht even gestopt op de plaats waar 'n Duits vliegtuig 'n noodlanding maakte met aan boord, papieren die het begin van WO II aankondigde op 17 januari 1940. Doordat het Belgisch leger die papieren in handen kreeg, werd het begin van de oorlog uitgesteld tot 10 mei 1940. In Kotem, 'n achtergebleven tank van WO II. En in Kotem-dorp, bijna mijn handen spontaan omhoog gestoken. Straks is er 'n wielerwedstrijd voor jongeren U23.
Zo, ik ben tevreden over mijn rit. 22,4 km/uur over 'n aftand van 103 km.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ze herkende mij niet direct, meer eens ze mijn stem gehoord had, wist ze het weer. Vertellen deed ze nog honderduit. Tot voor enkele jaren terug, hielp ze nog in het huishouden waar ze woonde met haar dochter, allebei weduwe. Altijd plezant om 'n bekend iemand tegen te komen. 
Vervolgens het veld in, oa. langs de kapel en het ijzeren kruis met op de achtergrond, 'n flinke mist. 
Ik ben Eddy Meuris