Ik nader stilaan het einde van mijn verhaal uit de Westhoek. Nu presenteer ik jullie mijn verslag van de 3de dag van de 4-daagse v/d IJzer. Deze keer was "the place to be": Poperinge. De bedoeling was oorspronkelijk dat we vanuit Diksmuide per fiets naar Poperinge wilden gaan, 'n goei 34 km. Maar door die problemen met mijn fiest kon die gedachte niet doorgaan. We zijn dus met de auto tot ginder gereden. Maar als je bedenkt dat er duizenden wandelaars diezelfde vertrekplaats hadden - en er ook met de auto naar toe reden - dan besef je direct dat 'n parkeerplaats niet in het centrum te vinden is. We hebben dus eerst 'n stukje moeten wandelen. 

Maar ter plekke op de Grote Markt aan de eeuwenoude Sint-Bertinuskerk, konden we opnieuw onze bidons laten vullen en 'n banaan meegrijpen. In tegenstelling tot de dag ervoor - toen werden we vanuit de finishplek per bus teruggebracht naar de startplaats Diksmuide - dienden wij eerst in 'n legerbus te stappen die ons naar het werkelijke vertrek zou voeren. Sorry voor mijn eerste foto's, ze zijn wat overbelicht. Ik wilde ze jullie echter niet onthouden. 

Tijdens onze wandeling kwamen wij langs de Paters van Westvleteren. En nee, wij zijn niet gestopt om er ene lekkere trappist te gaan drinken. In het verleden is ons toenmalig fietsgroepje er wel gestopt - twee jaar geleden met Hubert trouwens ook nog - maar nu was het gewoon verder wandelen met water en 'n droge koek.  Onderweg zagen wij een van de vele grootouders met hun kleinkind (eren). Deze jongen had zijn knuffel mee boven op zijn rugzak. En allemaal hadden ze veel "goesting" om te wandelen, ik heb geen enkel kind weten tegenpruttelen en vragen: "is het nog ver". Een pluim voor onze jeugd. 

Wat verderop de straat stonden figuranten de klederdracht van WO I te tonen en ze gingen gewillig op de foto. Verder kan ik het niet dikwijls genoeg herhalen, de Westhoek is één mooie streek, vergezichten, ongerepte natuur en vele kleine dorpjes. Het is 'n voorrecht om er te kunnen toeven. 

Eenmaal terug in Poperingen was onze eerste bekommernis 'n nieuw fietszadel te kopen. De winkel De Cyclist sloot om 12u00 de deuren voor de middagpauze. We waren nog net op tijd binnen. Daarna hadden we in Poperingen nog 'n afspraak met 'n bekende dorpsgenote. Jenny heeft lang in Lanaken gewoond maar woont nu al veel langer in Poperinge. Wij waren bij haar genodigd op de koffie. Zo hebben wij het aangename gekoppeld aan vriendenbezoekjes. 

In Diksmuide was het dan bekijken of het ging lukken met dat fietszadel. Later meer hierover. 

24-08-2025, 20:18 geschreven door eddy meuris

Wie onze fietstocht van woensdag 20/8/2025 wenst te lezen, ik heb het verslag hierover net gepost. Gewoon effe naar beneden scrollen en jullie zijn weer helemaal mee. 

Uiteraard dienden we ook nog te eten. Na de douche en het omkleden trokken wij gewoon te voet naar het centrum van Diksmuide. Daar zagen we nog net het einde van 'n vlaggenparade van Vaderlandslievende verenigingen en oudstrijders. 

We kozen opnieuw voor het restaurant op de Grote Markt waar we ook op dinsdagavond onze buikjes gevuld hadden. Maar na die doortocht van duizenden wandelaars die in Diksmuide vertrokken en er ook toekwamen, was de gehele voorraad aan voedsel al verorberd door ter plaatse etende wandelaars. Noodgedwongen zijn we dan elders ons geluk gaan zoeken, en dat lukte aan de overkant van de markt. 

Daar maakten wij nog kennis met 'n dienster, afkomstig uit Wallonië, die ons te woord stond in bijna vlekkeloos Nederlands. Alleen aan het accent hoorden wij dat ze Franstalig was. Dag 3 zit erop. De volgende wandeling vertrekt in Poperinge. 

24-08-2025, 19:12 geschreven door eddy meuris

Vrienden, ik hoop dat jullie mijn sportieve week in de Westhoek nog altijd kunnen volgen. Dag 1, in en rond Diksmuide, kunnen jullie lezen door gewoon terug te scrollen. Daarna heb ik systematisch verder verteld over de wandelingen en fietstochten die Hubert en ikzelf maakten. 

Maar ik ben nu aanbeland op woensdagmiddag, 20/8/2025. Ná de tweede wandeling tijdens de 4-daagse v/d IJzer, hadden wij ons klaar gemaakt voor 'n nieuwe fietstocht. Deze tocht stond in het teken van bezoekjes aan allerlei begraafplaatsen van soldaten die sneuvelden tijdens WO I. Wij kwamen ondermeer voorbij in Langemark-Poelkapelle waar 44.000 Duitse soldaten begraven liggen. Het is dan ook de grootste begraafplaats van Duitse soldaten in ons land. Ook in Vladslo liggen er 25.644 Duitse soldaten. Daar staat ook dat beroemde beeld van Käthe Kollwitz. In Zonnebeke worden de graven van 12.000 geallieerden onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Tyne Cot Cemetery is de grootste Britse begraafplaats op het Europese vasteland. 

Tijdens de rit hebben we nog vele andere fraaie dingen gezien, oa. de Vredesmolen in Houthulst. Van boven op de molen had je mooie vergezichten. De molen is van 1879 en speelde in WO I 'n rol als uitkijkpost. Bijzonder was ook het binnenrijden van Madonna.  Ik kende Madonna wel als zangeres maar niet het dorpje. Het is 'n gehucht van Langemark-Poelkapelle en heeft +/- 1.000 inwoners.

Ook het vertellen waard, dat is wat info bij foto 1. Hubert stond klaar om 'n kasseistrook aan te vatten. Hij is daar 'n kei in. Maar ondergetekende schuwt kasseien gelijk de pest, zeker met mijn koersfiets. Om geen fietsschade op te lopen en ook om niet te vallen, ben ik wandelend aan die strook begonnen. Wat bleek achteraf, die strook was 2,5 km. lang en die heb ik dus al wandelend afgelegd. Hubert die doorgereden was, heeft dus lang op mij moeten wachten. 

De rit zou om en bij de 83 km. bedragen en na die stevige wandeling van in de voormiddag, keken we beiden uit naar 'n heerlijke douche en 'n lekker avondmaal. Maar 'n ontspannen einde van de rit werd ons ontnomen. Op 'n bepaald moment hoorde ik 'n krak ergens aan mijn fiets. Wat bleek, een der steunijzers onder mijn zadel was doormidden gebroken. Het was daarna 'n huzarenstukje om toch nog al fietsend, de eindbestemming te kunnen bereiken. De laatste 10 kms. heb ik dus schots en scheef op mijn fiets gezeten, hopende dat ook de andere kant niet zou breken. Dat had mogelijk desastreuze gevolgen kunnen hebben. Maar goed, ik ben er geraakt en dat was de bedoeling. 

Door die panne met mijn fiets moesten wij de plannen voor de volgende dag - al fietsend naar Poperinge en daar dag 3 v/d 4-daagse wandelen - helemaal omgooien. Maar dat is weer 'n volgend verhaal. 

24-08-2025, 18:51 geschreven door eddy meuris

We zijn al weer toegekomen op woensdag 20/8/2025 in mijn verslagen. We verblijven nog steeds bij Monica in haar B&B en we hebben het daar naar wens. Het ontbijt is royaal (brood - beleg - fruit - enz.)   en Monica zelf zorgt als 'n moederkloek voor haar gasten. Naast Hubert en mezelf, waren er nog twee dames te gast, eentje van 69 jaar en eentje van 72 jaar. Zij deden elke dag de 32 km. van de 4-daagse v/d IJzer. Recent hadden zij de Dodentocht (100 km.) in Bornem nog tot 'n goed einde gebracht. Petje af voor die dames. 

Omdat we deze keer 'n thuiswedstrijd speelden - het vertrek van de 4-daagse was in Diksmuide zelf - vertrokken wij te voet tot ginder. Dat is 'n afstand van +/- 1,6 km. Eenmaal wij onze startkaart hadden gekregen en onze bidons waren gevuld met vers water, konden wij vertrekken. 

Eerst wandelden wij langsheen de Ijzertoren. We hadden het geluk dat enkele wandelaars, gekleed in soldatenuniformen van WO I, juist opgesteld stonden voor de Ijzertoren. Daar profiteerden wij natuurlijk van om enkele foto's te nemen. Minpuntje was dat de verschillende afstanden geleid werden langs 'n smal pad, en dat gedurende toch wel 'n goede 5 km. Je moet je dat eens voorstellen, duizenden en duizenden wandelaars die over dezelfde wegen trokken, de een op zijn trage manier, de ander met 'n stevig tempo en nog anderen al joggend. Het verkeer stropte al eens op.  Maar zoals nogal gezegd, voor de rest, niks dan goeds voor de organisatie.

De finish lag 'n heel eind buiten Diksmuide zodat wij met 'n autobus van het leger teruggebracht werden naar ons vertrekpunt op de Grote Markt in Diksmuide. Ik heb misschien wat minder foto's gemaakt, maar daartegenover wel optimaal genoten van de mooie natuur.Tot slot nog wat info over enkele kerken. De Sint-Niklaaskerk is gebouwd tussen 1923 en 1925 na de verwoesting van WO I en ook tijdens WO II was er veel schade. Het duurde tot begin de jaren '50 eer alles hersteld was. De Paterskerk daarentegen is nu 'n bibliotheek, 'n echt pareltje. Het is mooi te zien hoe oude kerken 'n nieuwe volwaardige invulling krijgen. 

Eenmaal terug in Diksmuide wandelden wij terug naar onze B&B om ons klaar te maken voor 'n fietstocht doorheen de streek. Maar dat lezen jullie in mijn volgend verslag. 

24-08-2025, 13:49 geschreven door eddy meuris

Zo vrienden, zoals jullie in mijn vorig verslag konden lezen, zat de eerste etappe van de 4-daagse er net op. En gezien Hubert en ikzelf per fiets waren gekomen, dienden wij uiteraard ook terug te fietsen van Oostduinkerke naar Diksmuide, onze verblijfplaats. 

We vertrokken via de gekende "de Hoge Blekker" en de Doornpanne. Wat verderop zagen wij 'n ganse sliert wandelaars voorbijkomen, de deelnemers aan de langere afstanden. Onze rit zou niet zoveel kms. hebben gezien we bij aankomst in Diksmuide, nog 'n bezoek wilden brengen aan André Gysel. André heeft samen met Hubert 'n boek geschreven over de grootvader van Hubert. Roger Lambrechts (de grootvader dus) was tijdens de oorlogen arts aan het front en werd tijdens WO II vermoord door de Duitsers. Hubert ontdekte bij toeval zijn dagboek en dat was de uitvalsbasis voor hun boek. 

Het was 'n mooie dag met warm weer, veel natuur en schitterende vergezichten. En die vergezichten zagen we vooral vanop de kerktoren van Lampernisse. Om boven te geraken moet je 126 trappen overbruggen.  De kerk zelf was 'n eeuwenoud gebouw, maar door de verschrikkingen van WO I is de kerk totaal verwoest geraakt. Deze werd terug heropgebouwd tussen 1921 en 1923. Nadien konden we daar ook nog genieten van 'n tentoonstelling over het leven in het gewone dorpscafé, geïllustreerd met vele foto's. Zelf genoten wij van 'n pauze in dat dorp.  Op de terugweg zagen wij in de verte, de Ijzertoren staan in al zijn glorie. 

Na het bezoek aan André, zijn we 's avonds nog per auto afgezakt naar het centrum van Diksmuide voor ons warme avondmaal. Het was weer 'n schitterende dag. Mijn volgend verslag zal gaan over dag 2 van de 4-daagse v/d IJzer, nu met vertrek in Diksmuide zelf. 

24-08-2025, 08:49 geschreven door eddy meuris

Eindelijk, we konden er aan beginnen, wandelen tijdens de 4-daagse van de Ijzer. Maar voor ik verder ga, eerst 'n beetje duiding over de 4-daagse zelf. Het wordt georganiseerd door defensie en staat open voor militairen en burgers, zowel voor Belgen als buitenlanders. Je kunt kiezen tussen de volgende afstanden: 8 km. - 16 km. - 24 km. - 32 km. De route over de 32 km. is voor ons wat hoog gegrepen, zeker als je dat vier dagen moet doen. Zonder training lukt dat niet. Zelfs de 24 km. zou moeilijk zijn. Daarentegen was de 16 km. zeker haalbaar, ook de volgende dagen. Maar gezien wij in de namiddag wilden gaan fietsen, kozen wij voor de 8 km. 

Het vertrek was aan de Sint-Niklaaskerk. Deze kerk is tijdens WO II in 1940 volledig afgebrand door bombardementen waarna ze opnieuw werd heropgebouwd. De ons op voorhand overgemaakte qr-code dienden wij te laten scannen, bewijs van inschrijving en betaling (28,00 euro p/p). Daarna kregen wij nog 'n wandelkaart van het traject en 'n drinkbus. We konden van start gaan. 

Veelal werd er gewandeld doorheen de duinen waarbij we heel even 'n glimp zagen van de zee. Het was wel bijwijlen in 'n file wandelen, zeker toen we later op de dag hoorden dat er 11.000 wandelaars op pad waren. Deze route was de mooiste van de vier die wij deden. Het viel ons ook op dat er veel kinderen mee opstapten, zelfs kinderen onder de tien jaar. Het gros van de deelnemers waren uiteraard senioren.  Het symbool van Oostduinkerke is de "paardenvisser". Van heinde en verre komen de toeristen dit schouwspel bewonderen. Gedurende de wandeling stond het leger ons op verschillende plekken op te wachten om ons te bevoorraden, zij het met 'n banaan, peperkoek, koekjes en water. De organisatie was in één woord: "af".

Zo 'n eerste finish, dat wil je natuurlijk vereeuwigen. Maar als je daarmee begint, dan zijn er nog anderen die jou als 'n ideale fotograaf zien. De persoon die onze foto maakte, dienden wij uiteraard ook van dienst te zijn.  Oostduinkerke is ons goed bevallen, temeer omdat ik de plaats zeer goed ken. In het verleden is ons gezin er dikwijls met vakantie geweest en we kenden er natuurlijk iedere steen. 

Na deze wandeling volgde dan 'n nieuwe fietstocht doorheen de streek. Dat kunnen jullie lezen in mijn volgend verslag. 

23-08-2025, 19:39 geschreven door eddy meuris

Dinsdag 19/8, de dag dat de 4-daagse v/d IJzer echt kon beginnen. In mijn vorig verslag berichtte ik nog over onze eerste fietstocht in Diksmuide die ons ondermeer in Noord-Frankrijk bracht. Nu stond er 'n fietstocht op het programma die ons naar Oostduinkerke moest brengen. 

Jullie moeten weten dat de 4-daagse v/d IJzer vier vertrekpunten had, namelijk telkens in 'n andere gemeente: Oostduinkerke, Diksmuide, Poperinge en Ieper. Dinsdag 19/8 was dus Oostduinkerke aan de beurt. Wij hadden twee opties, ofwel daarheen met de auto ofwel per fiets. Wij kozen voor het laatste, per fiets, om dan direct ná de wandeling, de fietstocht verder te zetten. 

En als je in Diksmuide dient te vertrekken en je moet naar Oostduinkerke, dan is de route al snel gemaakt, fietsen over de Frontzate. Dat is 'n oude spoorlijn tussen Diksmuide en Nieuwpoort. In 1974 reed daar de allerlaatste trein. Nu is dat 'n mooi fietspad, zij het onverhard met witte gravel zodat ook wij met onze koersfietsen, er overheen konden rijden. Onderweg kom je aan het oude spoorwegstation in Ramskapelle enkele soldatenbeelden tegen. Zij beelden 'n verbroedering uit die er geweest is op Kerstdag 1914. 

Op 'n goed uur waren we in Oostduinkerke en konden we er onze fiets achterlaten. Maar dat is weer 'n volgend verhaal. 

23-08-2025, 18:41 geschreven door eddy meuris

Vier wandelingen en vier fietstochten stonden op het programma afgelopen week, uiteindelijk is het één fietstocht minder geworden, maar daarover later meer. 

Het hoofddoel van Hubert en mezelf was onze deelname aan de 4-daagse v/d IJzer. De bedoeling was om in de voormiddag te wandelen en in de namiddag te fietsen. We vertrokken maandagmorgen in Lanaken rond 8u00, het is te zeggen, ... dat was toch onze bedoeling. Maar met twee fietsen in de auto en al onze bagage, raakte de achterklep van de auto niet helemaal dicht zodat we toch het een en ander hebben moeten hertasten.  De autorit naar Diksmuide - onze verblijfplaats - verliep relatief vlot, zij het dat we onderweg toch nog af te rekenen kregen met de nodige file's. 

Maar eenmaal ter plekke (B&B Esenkasteelhoeve: we sliepen aan de linkerkant) zijn we direct aan onze eerste fietstocht begonnen. Een der doelen was het Fort des Dunes in Leffrinckkoucke (Noord-Frankrijk). Dit fort is gebruikt op 7 juli als locatie van het tv-programma Vive le Vélo tijdens de recente Ronde van Frankrijk. Spijtig genoeg zagen we alleen de buitenkant wegens sluitingsdag. 

Maar wat zeker ook op het menu stond, dat was het standbeeld van Will Tura in Veurne. Dat standbeeld had er moeten komen in 2020 naar aanleiding van zijn 80ste verjaardag. Door corona is de inhuldiging pas één jaar later geweest. Ook in Veurne bezochten we de markt en het historische stadhuis. 

We zagen die dag zoveel, dat het onmogelijk was om overal 'n foto van te nemen. Uiteraard spreken de foto's die ik nam, voor zich. De foto van die Orthodoxe kerk in Pervijze vraagt toch om iets meer uitleg. Het is 'n kerk naar Russische rite en werd gebouwd in 1988. Verder had ik ook die foto van "De Travert", een oude spoorwegbaan tussen Adinkerke en Duinkerke. Dat fietspad is nog maar recent in gebruik maar was zeer mooi om er over te fietsen.  En in Lampernisse fietsten we langs "In den Paardenhandel", 'n gerestaureerde herberg, nu vakantiehuis.

Uiteindelijk bereikten we onze B&B in Diksmuide terug met goed 93 km. op de teller, niet slecht voor 'n eerste dag. Maar door al die bezoekjes onderweg, het nemen van foto's, en .... we reden uiteraard traag om al dat moois te kunnen bekijken, was het pas 20u00 eer we aan tafel konden. Voor mij misschien wat te laat, maar, ..... we hebben genoten van 'n aangename dag. 

23-08-2025, 06:35 geschreven door eddy meuris