Vrienden, ik hoop dat jullie mijn sportieve week in de Westhoek nog altijd kunnen volgen. Dag 1, in en rond Diksmuide, kunnen jullie lezen door gewoon terug te scrollen. Daarna heb ik systematisch verder verteld over de wandelingen en fietstochten die Hubert en ikzelf maakten. 

Maar ik ben nu aanbeland op woensdagmiddag, 20/8/2025. Ná de tweede wandeling tijdens de 4-daagse v/d IJzer, hadden wij ons klaar gemaakt voor 'n nieuwe fietstocht. Deze tocht stond in het teken van bezoekjes aan allerlei begraafplaatsen van soldaten die sneuvelden tijdens WO I. Wij kwamen ondermeer voorbij in Langemark-Poelkapelle waar 44.000 Duitse soldaten begraven liggen. Het is dan ook de grootste begraafplaats van Duitse soldaten in ons land. Ook in Vladslo liggen er 25.644 Duitse soldaten. Daar staat ook dat beroemde beeld van Käthe Kollwitz. In Zonnebeke worden de graven van 12.000 geallieerden onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Tyne Cot Cemetery is de grootste Britse begraafplaats op het Europese vasteland. 

Tijdens de rit hebben we nog vele andere fraaie dingen gezien, oa. de Vredesmolen in Houthulst. Van boven op de molen had je mooie vergezichten. De molen is van 1879 en speelde in WO I 'n rol als uitkijkpost. Bijzonder was ook het binnenrijden van Madonna.  Ik kende Madonna wel als zangeres maar niet het dorpje. Het is 'n gehucht van Langemark-Poelkapelle en heeft +/- 1.000 inwoners.

Ook het vertellen waard, dat is wat info bij foto 1. Hubert stond klaar om 'n kasseistrook aan te vatten. Hij is daar 'n kei in. Maar ondergetekende schuwt kasseien gelijk de pest, zeker met mijn koersfiets. Om geen fietsschade op te lopen en ook om niet te vallen, ben ik wandelend aan die strook begonnen. Wat bleek achteraf, die strook was 2,5 km. lang en die heb ik dus al wandelend afgelegd. Hubert die doorgereden was, heeft dus lang op mij moeten wachten. 

De rit zou om en bij de 83 km. bedragen en na die stevige wandeling van in de voormiddag, keken we beiden uit naar 'n heerlijke douche en 'n lekker avondmaal. Maar 'n ontspannen einde van de rit werd ons ontnomen. Op 'n bepaald moment hoorde ik 'n krak ergens aan mijn fiets. Wat bleek, een der steunijzers onder mijn zadel was doormidden gebroken. Het was daarna 'n huzarenstukje om toch nog al fietsend, de eindbestemming te kunnen bereiken. De laatste 10 kms. heb ik dus schots en scheef op mijn fiets gezeten, hopende dat ook de andere kant niet zou breken. Dat had mogelijk desastreuze gevolgen kunnen hebben. Maar goed, ik ben er geraakt en dat was de bedoeling. 

Door die panne met mijn fiets moesten wij de plannen voor de volgende dag - al fietsend naar Poperinge en daar dag 3 v/d 4-daagse wandelen - helemaal omgooien. Maar dat is weer 'n volgend verhaal.