Wandelen in het bos is altijd 'n beetje 'n avontuur, je weet waar je aan begint maar zelden waar je gaat eindigen. Nu eindigen, .... meestal weet ik dat wel, maar het zijn vooral de paden er tussenin die al eens kunnen wijzigen. En met wijzigen bedoel ik dat je meestal je neus achterna loopt en bij elke splitsing van wegen, je kunt beslissen welke richting je gaat aanhouden.

Vandaag was het dus 'n boswandeling. Vrees om 'n tak op mijn hoofd te krijgen, dat had ik niet, ondanks de nochtans felle wind. Ik vertrok langs dat smalle pad langs de Maastrichterweg het bos in om vervolgens langs camping San Lanaco te passeren. Op dat punt begon mijn boswandeling pas echt. Op verschillende plekken zie je 'n beek stromen, en eenmaal op het pad naar de Bessemerberg toe, was het klimmen en dalen. Dat pad is in feite 'n mountainbikeroute, ik heb er toch 'n vijftal gezien vandaag. Het zijn allemaal robuuste fietsen die ze er voor gebruiken, dat is ook wel nodig, de hellingen zijn hoog - de dalen diep - en er liggen veel losse stenen. Daarom noemde ik deze boswandeling eentje van het pittige type, zelfs te voet vraagt het 'n inspanning.

Eens boven op de Bessemerberg, is het even de grote baan volgen om vervolgens rechts af te slaan. Dat pad is aangegeven met 'n wandelembleem. Eens op het einde van dat pad, is het gewoon linksaf en gewoon blijven volgen. Bijna op het einde, juist vóór Sparrendal, ben ik rechtsaf gegaan. Onderweg had ik gemerkt dat ik waarschijnlijk niet tijdig ging thuis zijn voor het middagmaal en ik had daarom 20 minuten respijt gevraagd. Op dat laatste punt dus, zag ik dat er nog wat tijd was om terug te keren via de Kewithstraat en Hoeve Kiewit. Waar ik in het bos altijd herinneringen aan blijf houden, dat is die plek waar ik als jongeling mijn eed heb afgelegd bij jeugdvereniging KSA. Wie de KSA niet kent, deze jeugdvereniging hield zowat het midden tussen Chiro en Scouts.

Op het einde van mijn wandeling kwam ik nog vriend en leeftijdsgenoot Guido tegen. Uiteraard worden er dan wat weetjes uitgewisseld. Zo kwam het dat ik mij via de Sportoase toch nog effe diende te haasten. En dat zwart fietsje, ... hoe meer ik rondkijk, hoe meer ik ze zie staan of rijden. 

28-04-2024, 14:49 geschreven door eddy meuris

Na wat huiselijke taken kon ik deze namiddag beslissen wat te doen om me weer van mijn sportieve kant te tonen. In 'n wandeltocht had ik eigenlijk geen zin, in 'n fietstocht des te meer. Nu had ik al 'n mooie route klaar liggen voor mijn koersfiets, maar enerzijds was de regen eens te meer spelbreker en anderzijds was die route toch wat lang om daar pas in de namiddag mee te starten. Het werd dus 'n alternatieve route met de stadsfiets.

Een klimmetje stond wel op mijn menu, de Molenberg tussen Rekem en Zutendaal. En nee, gespaard van wat gemiezer bleef ik niet, zij het dat het slechts minimaal was, te weinig om nat te worden. Ik vertrok langs de Ziepbeek in Rekem om dan die klim te maken. Geen moeilijke helling, alleen op het einde is het effe doorduwen. In Zutendaal ging het dan rechtsaf naar de brug van "fietsen door de Heide". Je kunt er ver kijken. Aan de grote weg As - Mechelen a/d Maas, ging ik opnieuw rechtsaf tot aan de Salamander. Daar koos ik het pad doorheen het bos naar Eisden. Aan het station van Eisden ben ik gestopt voor 'n koffie, de vergeetachtige "ik" had namelijk zijn drinkbus thuis vergeten. Kan gebeuren ...

Van het station fietste ik naar Eisden-Tuinwijk, naar de St. Barbarakerk. Deze werd gebouwd tussen 1934 en 1936, de toren is 53 meter hoog. Iets verder aan het voetbalstadion van Patro Eisden, heb ik even voet aan de grond gezet om wat van de natuur te genieten. Terugkeren deed ik oa. via de Maas in Kotem en langs het overzetbootje in Uikhoven. Dat bootje, ze noemen dat 'n veer, vaart in april uit in het weekend, vanaf mei tem. september elke dag. Het is gratis en maakt de verbinding met Geulle in Nederland.

Tot slot kwam ik ook nog voorbij die kapel in Herbricht (gewijd aan de Heilig-Hartverering) en die speciale spreuk tegenover de kapel. Ook in Herbricht zag ik opnieuw de wilde Konikspaarden, nu langs de Maas zelf. In Smeermaas liggen de kajakken al klaar om de Maas af te varen. Het zomerseizoen kan beginnen.

Zo, ik heb weeral mijn best gedaan, al zeg ik het zelf. Iets meer dan 50 km. op mijn stadsfiets, 'n goed bestede namiddag. En om helemaal te eindigen, nog 'n opmerking over dit soort zwarte fietsjes. Ze zijn elektrisch en het is precies of de voltallige jeugd er eentje gekocht heeft. Is dat om er bij te horen, of is het cool om op zo 'n fiets te rijden ....? Kwestie is dat je er tegenwoordig niet meer langs kunt kijken. Goed weekend iedereen.

26-04-2024, 18:27 geschreven door eddy meuris

Zo, de wasmachine is gevuld, mijn fietskledij kan gewassen worden. En het was 'n ganse hoop, de temperatuur van deze ochtend deed mij toch besluiten goed warm gekleed te vertrekken. Mijn doel was om vandaag wat bergjes te gaan beklimmen.

Ik vertrok richting Maastricht om vervolgens in Bemelen, mijn eerste bergje over te fietsen, de Bemelerberg. Nadien was de Cauberg in Valkenburg aan de beurt. En om het drie-luik compleet te maken, was het mijn bedoeling om ook de Geulhemmerberg over te fietsen. Helaas geraakte ik niet aan de voet van die helling door wegeniswerken. Het zal dus voor 'n volgende keer zijn. Ik vervolgde mijn weg richting Meerssen waar dat prieeltje altijd mooi staat te pronken.

Eens Meerssen buiten, kwam helling nr. 3 eraan, de Biesenberg. Boven op de top ben je in Beek, kort bij de luchthaven. Die is gelegen rechts naast de snelweg. En dan was het zaak terug België binnen te fietsen. Mijn teller gaf al 40 km. aan, stilaan tijd dus voor 'n pauze. Ik had de keuze, ofwel in Kotem, juist achter de brug, of Preuverie Auwt Gäöl in Geulle, juist vóór de brug. Dat laatste zag er mij zo gezellig uit, 'n mooi terras in het zonnetje. En de vlaai was lekker.

In Elsloo moest ik even het Julianakanaal oversteken om vervolgens die lange brug over te fietsen naar Kotem, België dus. Vanaf daar heb ik gefietst met de "natte vinger" zoals ze dat zeggen, op het gevoel dus. Gezien ik 'n bergje gemist had door werken, stond het idee me wel aan om vandaag de Duivelsberg in Opgrimbie op te rijden. Die heeft op het einde 'n hellingsgraad van iets meer dan 10%.

Na die "duivel" ging het richting Zutendaal, de kerk voorbij om vervolgens via Munsterbilzen, naar Bilzen te fietsen. Je hebt daar 'n mooi stadhuis. Het wordt niet meer gebruikt voor gemeentelijke diensten, maar het heeft wel 'n ceremoniële functie, er wordt nog getrouwd. Bilzen rijd je buiten via het drie-luik: Brugstraat - weg naar Waltwilder - Waltwilder buiten, drie korte hellingen.

Terugkeren deed ik via Hoelbeek, ik kwam er ondermeer aan het schooltje van mijn kleinzoon voorbij. Juist achter de oude spoorbrug, was het 'n allerlaatste keer effe omhoog om dan in Eigenbilzen de weg naar Gellik in te slaan. Met nog 'n lus doorheen Veldwezelt, raakte ik vandaag toch weer aan 100 km.

Ik ben weeral tevreden over mijn rit, wat bergjes bedwongen, relatief goed weer en belangrijk .... mens en fiets zijn er weer zonder kleerscheuren doorheen gekomen.

Thuis heb ik mij nog wat met de kleinzoon bezig gehouden, kijken of zijn huiswerk goed gemaakt is en geluisterd naar zijn leeslessen.

23-04-2024, 19:47 geschreven door eddy meuris