aantal stappen: 1.332.840 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 106
aantal fietstochten: 26
Zoeken in blog
16-07-2023
Mooie boswandeling.
Nu zijn ze me ook aan 't werk in de Molenstraat. Natuurlijk, in 2024, gemeenteraadsverkiezingen (lees: de meerderheid wil dat de bevolking zich bij het stemmen nog de recente werken herinnert én ... de centen van de huidige legislatuur moeten opgebruikt zijn). Maar 'n opgebroken straat of niet, ik kon er langs.
Vandaag wilde ik nog eens het bos in. Dat deed ik via de Asbeekweg om vervolgens 'n stukje langs de bosrand te wandelen. Even verder, de rode route genomen, ondermeer langs de beek en enkele smalle paden. Aan die liggende boomstam, rechts af richting Domein Zangersheide. Het was vandaag opmerkelijk druk in 't bos, mountainbikers, joggers, veel wandelaars, paardrijders en zelfs 'n groepje Duitstalige dames, met stevige schoenen aan en 'n volle rugzak.
Aan de Neerharenweg, de straat overgestoken en nog eens 'n foto gemaakt van die ketel. Of hij ooit gebruikt is ....? En op dat punt, het thuisfront 'n berichtje gestuurd dat ik pas om 12u15 de benen onder tafel kon steken ipv. 12u00. Zo had ik nog wat tijd om doorheen Pietersheimbos en de burchtruïne te stappen.
Terugkeren deed ik via de Merodelaan en het Uilenspiegelpark. Normaal zijn die banken altijd bezet met jeugd die mekaar daar komen opzoeken. En die schaapjes, die hebben volop te eten. Dat deed ik enkele minuten later ook.
Ik had het kunnen weten deze voormiddag, werken in de voortuin, vóór onze woning (onkruid verwijderen in de kiezel aan de straatkant), dat doe je niet ongestraft op 'n zaterdagvoormiddag. En inderdaad, ik heb minstens dubbel zo lang moeten werken dan anders omwille van het feit dat ik op regelmatige basis van mijn werk gehouden werd door voorbijgangers. Eerst was er een mijner collega's wandelaarster die 'n klapke kwam doen, dan 'n hele babbel met mijn nieuwe buurman, vervolgens 'n goede vriend die het een en ander te vertellen had en ten slotte mijn ex-buurvrouw die kwam kijken hoe de werken vorderen bij haar neef, mijn nieuwe buurman. Maar goed het werk heb ik uiteindelijk gedaan gekregen, maar meer dan dat zat er wel niet meer in.
Er moest nog gewandeld worden, en dat was iets voor ná het middagmaal. Ik heb het mij vandaag niet moeilijk gemaakt, naar de brug van Briegden om daar beneden het jaagpad te kiezen naar de brug van Veldwezelt. De brug over en terug via de weg boven op de helling.
Mijn foto's nam ik oa. in het Uilenspiegelpark, de schaapjes kort bij ons huis, de brug in Briegden met 'n donkere wolk die onderweg voor 'n flinke bui zorgde, de schaapjes op de helling langs het kanaal en dezelfde schaapjes, gefotografeerd aan de overkant van het kanaal. Ik nam voor mijn terugkeer gewoon de weg boven ipv. het jaagpad. Zo zag ik dat er flink gegraven werd om leem te ontginnen, grondstof voor de baksteenfabriek wat verderop.
En zoals gezegd in mijn titel, het begon met veel wind, 'n flinke bui en uiteindelijk toch de zon. Genoeg warmte dus op het einde om nog even neer te strijken op 'n fijn terras aan het Cultuurcafé. Nog ene fijne zondag morgen.
Als je wat ouder wordt, dan is het kwestie om in beweging te blijven. Dat is hetgeen ik deze voormiddag gedaan heb, 'n mooie fietstocht maken. De bedoeling was om via Riemst en Bilzen, door te fietsen naar Genk om dan langs Maasmechelen weer te keren. Het parcours is onderweg even iets anders geworden. Seffens meer hierover.
Mijn route vertrok vanuit Gellik richting Hees, voortdurend doorheen de velden. Een eerste foto van een der oude woningen in Hees. Het is 'n deelgemeente van Bilzen, maar de verst verwijderde van Bilzen-centrum. Hees is 'n slapende gemeente, je hoort er nauwelijks iets over vertellen. Het volgende dorp is Lafelt, 'n deelgemeente van Riemst. Daar kwam ik langs het Iers Kruis. Het is 'n gedenksteen, gemaakt in 1964, en herinnert aan de Slag bij Lafelt in 1747. Een bataljon Ieren vocht er samen met het Franse leger tegen de Oostenrijkers voor het bezit van Maastricht. Er zouden op die plaats 5.000 soldaten gesneuveld zijn.
En ergens in die velden rond Riemst, heb ik 'n bordje naar rechts niet gezien. Ik ben dus gewoon rechtdoor gefietst, de Slingerberg in Kanne naar beneden. Ook geen slechte route uiteraard, maar het was even improviseren. Ik heb mijn weg vervolgd naar rechts, langs 'n klein riviertje, richting Eben Emael. Aan het fort, eens wat korterbij gegaan om 'n duidelijke foto te nemen van de ingang en die tank. Mijn weg doorheen dat stukje Wallonië verdergezet via de Saint-Pierre, 'n klim van 1,2 km. met 'n max. stijging van +/- 7%. Goed te doen dus, zelfs met mijn stadsfiets zoals vandaag. Aan de voet van de helling aan de andere kant, kun je fijn wandelen.
Via de Maas, nadien de brug overgestoken naar Moelingen, 'n stukje Belgisch Limburg geprankt tussen Ned. Limburg en Wallonië. Daarna links af naar Eijsden om vervolgens rechts af te slaan naar Gronsveld. Onderweg enkele mooie vergezichten. Om de binnenstad van Maastricht te mijden, onder de stad doorgereden tot aan de Noorderbrug.
Terugkeren via Smeermaas, Hochter Bampd en Rekem. Aan de Maas in Smeermaas heb ik meerdere foto's gemaakt, de ene al mooier dan de andere, maar op mijn blog kan ik slechts 18 afbeeldingen per verslag kwijt, ik heb mij dus vandaag moeten beperken. Een laatste lus nog doorheen Pietersheim en de hondenuitloopweide (laatste foto) om precies op tijd (12u40) thuis aan te komen voor het warme middagmaal. We hadden het uur zo afgesproken om deze namiddag geen kooktoestanden te hebben tijdens de rit van de Ronde van Frankrijk.
Oef, ik kan weer bloggen én mijn foto's plaatsen. Blijkbaar was er 'n probleem met de server. Om jullie toch te laten genieten van mijn foto's van gisteren, heb ik de dag van gisteren, eerst verwijderd en opnieuw ingevoerd, foto's inbegrepen. Nu was er geen enkel probleem meer. Jullie kunnen dit verslag lezen en bekijken ónder het verslag van vandaag. Dus even naar beneden scrollen.
En wat vandaag betreft, ik was er al vroeg bij om te vertrekken. Ik wilde nog eens doorheen het bos stappen. Hiervoor wandelde ik via de Epesiastraat naar de Roelerweg, naast de school in Sparrendal. En daar, bergop naar de Bessemerberg. Aan de boomstronk, rechtdoor naar de grote weg Lanaken - Zutendaal. Om mijn wandelschoenen niet al te vuil te maken, heb ik mij beperkt tot de grote boswegen. Aan het ziekenhuis, links terug het bos in.
En dan, vooral aan die kant van de Bessemerberg, viel het mij direct op dat er veel kleine takken op de paden lagen, takken, bladeren en dood hout. En hoe meer ik richting Pietersheim stapte, hoe groter de averij werd. Op het laatst zag ik grote afgescheurde takken die nog nauwelijks verbonden waren met de boom, gevaarlijk dus voor de wandelaars en mountainbikers. Er moet dus 'n stevige wind doorheen dit gebied getrokken zijn.
Maar goed, het was mij vooral te doen om de ochtendrust in het bos en dat lukte zeer zeker. Na de wandeling, hebben mijn echtgenote en ikzelf nog eens de bus genomen naar Maastricht om er in een van de restaurantjes op het Vrijthof, lekker te gaan eten.
En die laatste foto ...? Mijn pa, postbode toen hij kwam te overlijden in 1959. Op de achtergrond mijn grootmoeder, overleden in 1981. Facebook herinnerde mij aan deze foto die ik meerdere jaren terug geplaatst had.
Dag allemaal, blijkbaar is het probleem met de foto's opgelost. Er was iets mis met de server. Gelukkig is het nu in orde. Ik heb de dag van gisteren dan maar verwijderd en heb mijn verslag plus foto's opnieuwd ingevoerd. En kijk, ... alles terug normaal. Lees gewoon verder wat ik gisteren schreef.
Het was deze voormiddag 'n stuk minder warm dan de voorbije dagen, gelukkig maar. Ik trok deze keer naar de Neerharenweg om aan Domein Zangersheide, rechts af te slaan, het bos van Pietersheim in. Wandelen door de mooiste dreef van het bos, is altijd fijn. Ik wilde mijn wandeling niet te lang maken en dan was de kortste weg, doorheen de burchtruïne. Nu ben ik al dikwijls binnen de muren van de ruïne geweest, en toch was het al 'n hele tijd geleden dat ik nog eens in de kelder van de kapel was geweest. De deur stond open, 'n buitenkansje dus. Zo zie je maar, er is steeds iets te ontdekken.
Terugkeren deed ik via de uitgang naar de Waterstraat met de bloemenzee vóór het kasteel, op de achtergrond. En dat doorsteekje, ... die maken het gemakkelijk om de kortste weg te kiezen. Maar vóór ik naar huis ging, nog even bij mijn maat binnengesprongen om te kijken hoe het met hem ging. Hij heeft weinig gefietst de laatste weken, te warm voor hem.
Of je nu thuis blijft of onderweg bent, het was en het bleef warm. Ook nu nog terwijl ik dit verslag aan 't maken ben.
Maar van thuis blijven met goed weer, daar wordt 'n mens zenuwachtig van, dus toch maar "de hort op". Vanmorgen eerst wat boodschappen gedaan om dan na het middagmaal de bus naar Maastricht te nemen. Ik bleef zitten tot aan het spoorwegstation om dan wat te flaneren door de straten van Wijck, 'n stadsdeel van Maastricht. In dit deel van de stad vind je weinig dagjestoeristen ondanks dat er enkele goede restaurantjes zijn en mooie winkels. Je ziet er ook het Mariamonument met onderaan vier heilige bisschoppen van Maastricht. Het monument dateert van 1952. En dan de Maas over via de voetgangersbrug. Je ziet rechts de Sint-Servaasbrug eens liggen vanop 'n hoogte.
Aan de overkant kom je voorbij het Pesthuys, met jaartal 1775. Het rare is dat het gebouw nooit als pesthuis gefungeerd heeft, wel de barakken er omheen. Iets verderop ligt de O.L.Vrouwekerk op het gelijknamige plein. Ik ben er al enkele keren binnen geweest en toch trekt die kerk mij altijd aan. En vandaag heb ik in de kerk iets moeten doen wat ik in feite nog nooit gedaan heb, namelijk mijn zaklamp aanzetten op mijn gsm. Door het contrast van fel zonlicht en 'n donkere kerk, zag ik op 'n bepaald geen steek meer. Ik had mijn drinkbus op de grond gezet om 'n foto te maken, maar zonder mijn zaklamp had ik mijn bus niet meer teruggevonden, zo donker was het.
En van de ene kerk naar de andere, dat zijn maar 'n paar stappen. In de boekenkerk, 'n koffie gedronken en 'n stuk bananenbrood gegeten. Onderwijl even de Telegraaf ter hand genomen om het artikel over Mark Rutten te lezen.
Terugkeren deed ik via het wandelpad achter de woonboten door. Het is daar rustig en er zijn veel schaduwrijke plekken, vooral onder de bomen door. Terug in Lanaken, 'n frisse pint gedronken zonder alcohol.
Wat is er momenteel mooier dan het woord "Carpe Diem" oftewel "pluk de dag". Het is toch 'n beetje mijn levenswijze op dit moment. Als je 69 jaar bent, dan is elke nieuwe dag, 'n gewonnen dag die je dan ook best zo goed mogelijk benut. Dat woord kwam ik vandaag opnieuw tegen op een der gevels langsheen mijn fietsroute. Ik dacht in het verleden er al eens 'n foto van genomen te hebben.
Maar zoals gisteren gezegd, vandaag was het 'n fietsdag. Wederom alleen. Mijn maat kan niet zo goed tegen de warmte. En ja, die warmte, om die toch 'n beetje voor te blijven, had ik het vertrekuur toch al vroeg gepland.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen in de richting van Munsterbilzen. Vanaf daar heb je 'n rustig fietspad naar Bilzen. Je fietst ondermeer onder die brug door. In Bilzen even gestopt aan De Kimpel om enkele foto's te nemen. Het is er goed toeven, zowel buiten als binnen. En dan ergens ten velde, "Carpe Diem". Vervolgens kwam ik toe te Diepenbeek waar de wekelijkse markt in volle bedrijvigheid was. Aan het station diende ik onder het spoor door te laveren. Opmerkelijk is dat alle trappen naar beneden afgesloten zijn wegens - blijkbaar - te gevaarlijk.
En dan richting Genk en Zutendaal. In Zutendaal zag ik dat ik nog een zee van tijd had om terug thuis te geraken. Dus ging het daar linksaf naar de Duivelsberg. Maar vóór ik aan het mooiste uitkijkpunt aankwam, even nog wat info over die blauwe circel op mijn kaartje. Daar ligt namelijk het klooster van de Zusters Monialen van Bethlehem. Het klooster werd gebouwd op 'n terrein dat bij testament aan de Zusters geschonken werd door onze toenmalige Koning Boudewijn die in dat gebied 'n buitenverblijf had, Fridhem. Die naam ontleende hij aan 'n villa van een zijner grootouders in Zweden. Geen eigen foto's uiteraard.
En dan boven op de berg, 'n weids uitzicht van de omgeving maar ook 'n kruisje voor Peter. Is hij dáár overleden ...? Terugkeren deed ik via de molen in Boorsem en langs dat bootje op het kanaal tussen Briegden en Neerharen. En mijn laatste foto (die maakte ik ergens in Genk), toont waarom ik toch iets meer dan 200 hoogtemeters maakte, telkens aan 'n brug omhoog, ... en dat waren verschillende bruggen vandaag.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
En op dat punt, het thuisfront 'n berichtje gestuurd dat ik pas om 12u15 de benen onder tafel kon steken ipv. 12u00. Zo had ik nog wat tijd om doorheen Pietersheimbos en de burchtruïne te stappen. 
En inderdaad, ik heb minstens dubbel zo lang moeten werken dan anders omwille van het feit dat ik op regelmatige basis van mijn werk gehouden werd door voorbijgangers. Eerst was er een mijner collega's wandelaarster die 'n klapke kwam doen, dan 'n hele babbel met mijn nieuwe buurman, vervolgens 'n goede vriend die het een en ander te vertellen had en ten slotte mijn ex-buurvrouw die kwam kijken hoe de werken vorderen bij haar neef, mijn nieuwe buurman. 
Facebook herinnerde mij aan deze foto die ik meerdere jaren terug geplaatst had. 
Ik ben Eddy Meuris