aantal stappen: 1.768.120 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 143
aantal fietstochten: 42
Zoeken in blog
22-05-2022
Naar Voeren
Vanmorgen stond onze kleinzoon om precies 5u18 aan ons bed, fris - klaarwakker en klaar om er stevig tegenaan te gaan. En wij, .... kreun, kreun. Gevolg: om 5u30 uit bed en om 6u00 aan het ontbijt. En om 7u00 was onze jonge man (4 jaar en 'n half) al buiten aan het spelen in de zandbak. Bomma en bompa zijn dat absoluut niet meer gewoon.
Hoe ook, ik kreeg permissie om in de namiddag 'n fietstocht te maken. Mijn maat gecontacteerd en die had ook tijd en goesting. Het was aan hem voor de keuze van het parcours. Het werd De Plank in de Voer.
We vertrokken via het Albertkanaal richting Vroenhoven en Visé om in Moelingen de bocht te maken naar Warsage, 'n deelgemeente van Dalhem. In die gemeente de 10 kilometer lange weg genomen naar Aubel met onderweg de klim van 4,4 km. lengte met de naam La Heydt (max. stijging over 100 meter: 10,9%).
En telkens bovenop zo'n helling, word je steeds beloond met prachtige vergezichten. In Brasserie Het Rode Bos te Teuven, kregen we beiden 'n aanval van goesting voor 'n hapje en 'n natje. Het was nodig met dat warme weer.
De terugweg ging over vertrouwde wegen en goed verzorgde fietspaden, oa. door Gronsveld.
Het was 'n mooie rit, niet gemaakt met de knooppunten van het fietsroutenetwerk, maar gewoon via gps.
Oef, dat was me mijn dagje wel. Vanmorgen hadden mijn vrouw en ikzelf de boodschappen verdeeld, ik naar de bakker en de slager, zij de rest. Nadien volgden nog enkele diverse huishoudelijke taken, ook weer netjes verdeeld. Na het middageten, mijn voorziene wandeling gemaakt om daarna thuis, nog juist 'n lekker tasje koffie te kunnen nuttigen in afwachting van de komst van onze kleinzoon. Hij blijft vannacht logeren en steekt nu op dit eigenlijkste moment in bed. Maar bompa heeft wel nog eerst moeten voetballen, tennissen en met de autootjes spelen. "Bompa, niet klagen" zeg ik dan altijd tegen mezelf, "hij is tenslotte je oogappel".
Maar, ... er werd dus ook gewandeld, iets meer dan 10 kilometer. De vertrekrichting wist ik: naar Smeermaas en daar het pad - voor de brug - langs de Zuid-Willemsvaart. Maar gaandeweg langs die mooie huisjes op de Kanaaldijk, dacht ik er aan om dat pad niet tot het eind te nemen, maar halverwege aan dat bankje, links het veldwegje te nemen richting de voormalige Abdij van Hocht.
Onder de brug van Tournebride doorwandelend, ben je direct in het Domein Pietersheim. En oh, verrassing, er was juist 'n bus toeristen neergestreken aan de burchtruïne, vermoedelijk Duitsers, de gids sprak alleszins Duits en de bus kwam uit Würselen, de streek juist boven Aken. Zo zie je maar, Lanaken speelt toch zijn troeven uit op toeristisch vlak.
Geen wandeling of fietstocht vandaag, "de fut is eruit".
Voormiddag en tijdens de middaguren, weer aan burenhulp gedaan door met zwaar beladen kruiwagens te zeulen. En dan kwam er die enorme plensbui over ons heen. De riolering kreeg het met moeite geslikt, getuige hiervan de geur die hing in ons toilet.
En als ik de buienradar mag geloven, zou er nog wat gedruppel op ons af komen. Voldoende redenen om eens 'n keer geen wandeling te maken.
Maar, ... ik had wel het idee om jullie te vermaken met wat oude postkaartjes, deze keer over hotel Beau Séjour te Lanklaar. Dit hotel werd gebruikt voor de gelijknamige serie die begin 2017 liep op Eén met Lynn Van Royen als Kato Hoeven in de hoofdrol. Het hotel met zijn 20 kamers, werd gebouwd in 1906 en is het oudste toeristenhotel van Limburg.
Ik had niet gedacht vandaag nog aan wandelen toe te komen. Weliswaar ben ik vanmorgen brood gaan halen bij de bakker en heb in de voormiddag boodschappen gedaan in de Oxfam Wereldwinkel, maar deze zijn niet geregistreerd.
Anderzijds zag ik de vader van mijn buurman aan het werk, en ik zag direct dat hij hulp nodig had bij de zware arbeid die hij aan het verrichten was. Mijn werkkledij aangeschoten en 'n handje geholpen. Hij was er blij mee.
En toen, .... toen brak de hemel open, 'n flinke plensbui gekoppeld aan 'n fiks onweer. Je zou voor minder binnen blijven.
En toch, even later scheen de zon weer en heb dan toch 'n korte wandeling gemaakt. Overal zag je nog de sporen van de bui en de hevige windstoten. Ook de schoolkinderen die vandaag hun scholenveldloop hielden, zijn moeten schuilen in het gebouw van sportoase. Er is niks gebeurd en niemand is nat geworden.
Nog even gewandeld achter de begrafenisondernemer door - ze hebben 'n mooie aanplanting gedaan van struiken en planten - om ten slotte 'n laatste foto te maken van de mooie wolkenformaties.
En die eerste foto, dat is het resultaat van mijn deelname aan de actie "Maai Mei Niet". Laat de bloemetjes maar groeien, voor mij minder werk en het ziet er precies wat groener uit dan in andere tuinen.
Ik had het kunnen weten, met Peter gaan fietsen, zeker na zijn langdurige inactiviteit, dat gaat wegvergissingen geven, en zo geschiedde.
Niet dat die wegvergissingen met opzet gemaakt werden, maar als je mekaar veel te vertellen hebt, dan mis je al eens 'n bordje. En 'n bordje missen, dat geeft wat zoekwerk naar de juiste richting. Dit resulteerde in wat stevige beklimmingen, iets wat we juist wilden vermijden. Zo was bvb. de Öreberg - met zijn max. stijgingspercentage van 16% - naar Cadier en Keer, toch wat van het goede teveel voor Peter.
Maar eens terug in Meerssen en Bunde, zaten de zware kleppers er op en was het gewoon doorfietsen langs oa. het Julianakanaal. Eens in Elsloo, staken we de autostradebrug over richting Kotem, hopende dat daar het fietscafé open zou zijn. Wat suikers en 'n goei tas koffie, kon er zeker in. Maar driewerf helaas, zoals op vele plaatsen, het was er gesloten.
Dan maar 'n poging gedaan in Uikhoven in café De Rio, en gelukkig, daar was het terras geopend en konden we bijtanken.
Gezien het Peter zijn 1ste rit was na zijn inactiviteit, keerde hij daarna huiswaarts (het vat was helemaal af), terwijl ik nog 'n stevige lus trok door Maasmechelen (langs de Salamander en fietsen door de heide). En uiteindelijk in Eigenbilzen, nodige de kanaalbar mij nog uit voor 'n frisse pint.
Weeral 'n mooie rit, en toch 'n prima prestatie van Peter. Je moet het toch maar doen, zo lang niet meer op de fiets gezeten en al direct 'n stevige rit maken van meer dan 60 kilometer.
Als ik zo jullie reacties lees mbt. mijn verslag van gisteren, dan moet ik toch stellen dat mijn onderneming wel wat gevaarlijker was dan doorgaans van mij verwacht wordt, maar, .... echte risico's heb ik niet genomen. Ik was met ander woorden, toch héél voorzichtig.
Nu moet ik wel zeggen dat het in mijn karakter ligt om af en toe eens buiten de lijntjes te kleuren. Dat moet kunnen, vind ik, het geeft wat extra "pit" aan je leven.
Zo ook vandaag, ik wilde naar Smeermaas wandelen en via het veld van Oud-Caberg terugkeren. In Smeermaas ben ik geraakt en ik ben zelfs de grens overgestoken, maar juist daar loopt het oude spoor en ik kon het niet laten langs dat spoor terug te keren. Even heb ik de treinbiels verlaten om door het Business Park van Lanaken te wandelen, 'n paar wegen waar je anders nooit komt. Aan de sluis, heb ik opnieuw de oude spoorbaan bewandeld om wat verderop, rechts de oude berm te verlaten en links naar de tunnel te stappen. En telkens ik er voorbij kom, stel ik mij altijd de vraag: zijn die appartementen wel goed geïsoleerd tegen al dat lawaai van die voertuigen die daar dagelijks voorbijkomen.
Dat was het voor vandaag, 'n relatief korte wandeling, morgen wordt er weer gefietst.
Waar ik het gisteren tijdens mijn wandeling over opportuniteiten had, kan ik vandaag de woorden "een tikkeltje waaghalzerij" in de mond nemen. Maar hierover, dadelijk meer.
Mijn wandeling begon via de Hoenderbroekstraat richting de Kewithdreef. Op het einde er van, rechts naar de Bergstraat. Juist voor het hoogste punt van die straat, tegenover het voormalige café Het Bergske, het pad omhoog genomen. Als je links gaat en dan rechtdoor, kom je door 'n pleintje met speeltuigen en uiteindelijk bereik je de Sint-Augustinusstraat.
Aan de kerk, daal je dan af richting de Wijerdijk om dan de brug over te steken. Links stap je dan naar het jaagpad beneden en zie je de oude spoorwegbrug voor je liggen.
En daar, ... daar begint 'n beetje mijn waaghalzerij. Ik wilde al langer die brug eens van bovenaf bekijken, maar had er dan ook nog nooit moeite voor gedaan. En vandaag had ik de durf en de goesting om die klim naar boven te maken. Goed dat ik in conditie ben, anders was het misschien niet gelukt. Eerst diende ik wat hoogtemeters te overwinnen op 'n ruw terrein om mij vervolgens héél voorzichtig boven op de brug te wagen. Als je, zoals in mijn geval, 'n oude senior bent, dan zijn dergelijke fratsen misschien 'n beetje lichtzinnig, maar, ... het was 'n berekend risico. Ik heb mijn foto's en ik ben er geweest.
Op de terugweg, 'n nieuw bord met info over de begindagen van WO II aan de brug te Briegden.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben Eddy Meuris