aantal stappen: 1.883.627 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 161
aantal fietstochten: 99
Zoeken in blog
03-08-2025
Fruit gaan kopen.
Bomma en bompa gaan seffens ene platte rust houden. Nadat ons jong geweld weer thuis 'n passage gemaakt heeft, zijn we daar weer aan toe. Maar in de voormiddag ben ik toch eerst gaan wandelen. Gisterenavond had ik de stille wenk gekregen om nog eens aardbeien te gaan kopen. Wel, het bleef niet bij de aardbeien, ik heb ook 'n bakje donkerrode kersen meegenomen.
Ik vertrok via de Kewithdreef waar altijd wat paarden te spotten zijn. Daarna wandelde ik rechts de Kerkstraat in. Ook hier hangt er nog 'n authentiek straatbordje. De kerk zelf was niet toegankelijk, maar ik kon toch enkele foto's nemen. Ze werd gebouwd tussen 1913 - 1915 (in volle oorlogstijd dus). Er staat nog 'n preekstoel van 1682. Op dat punt heb je 'n zicht op de Dorpsstraat en de Wijerdijk.
Om dat fruit te kunnen kopen, moest ik eerst via de brug, het Albertkanaal over. Daarna was het links het Louis Paul Boonpad in en vervolgens rechts, de Beekveldweg. Er staan drie automaten en eentje was gevuld met kersen, daar moest ik toch ook 'n bakje van meenemen. Ze zagen me er lekker uit.
Terugkeren deed ik via de Kiezelweg en de Sportoase. En nu, .... idd. ... lekker lui zijn en seffens 'n vier-uurtje, "handmake" door de chefkok.
Onze Arne was weer 'n nachtje komen logeren. Om 6u45 dook hij bij ons in bed en om 7u15 zaten we aan het ontbijt. En dan moet je dat joch bezig houden. Vandaag had ik het idee hem eens mee te nemen naar Pietersheim, hij was nog nooit binnen in de burchruïne geweest. Het idee dat er vroeger ridders rondgedwaald hebben, dat stond hem wel aan.
Zo gezegd, zo gedaan. De rugzak had ik meegenomen met daarin enkele regenjasjes, wat drinken en wat koekjes. En dan wilde het weer toch effe tegenstribbelen, we hebben eerst de bui moeten laten overwaaien. Gelukkig konden we even later op pad. Ik liet hem onderweg de plek zien waar ik geboren ben en de woonplaats van mijn zus.
Eenmaal in Pietersheim zagen we dat de Ibizamarkt er weer was neergestreken. Misschien door het vroege uur konden we er ongestoord binnenwandelen. Maar groot was echter de ontgoocheling toen de hoofdingang van de burchtruïne gesloten was. Gelukkig voor Arne was er 'n groot sprinkkasteel met hindernissen waar hij zich kon uitleven.
Om het domein te verlaten koos ik het voetpad via de achterkant van de ruïne. Gelukkig dat ik die weg nam, op verschillende plekken waren er bordjes opgehangen met verwijzing naar het Waterkasteel. De achteringang was wel open en daar hebben we van geprofiteerd. We hebben zowat alle plekjes bezocht die het bezoeken waard zijn.
Uiteindelijk zijn we verder gewandeld naar de speeltuin waar hij ook even kon ravotten. We kozen als terugweg de Henri Dunantstraat. Op goed 1 km. van thuis begon het flink te regenen. Gelukkig hadden we de regenjasjes bij en zijn we nog redelijk goed thuis aangekomen. Maar met 7,2 km. op de teller, was onze Arne toch volledig uitgeteld. Tijdens het middagmaal was er geen enkele fut meer te bespeuren. Zijn ouders zullen deze namiddag 'n heel braaf kind hebben. Tot de volgende keer Arne.
De straat was vanmorgen nog goed nat, blijkbaar had het deze nacht goed geregend. Maar noch mijn bedgenote noch ikzelf, zijn er wakker van geworden. Een gerust geweten .....???? Ha, ha, ha. Hoe ook, ik zag het dan toch niet zitten om te gaan fietsen. Met 'n natte kont rondrijden is ook niet alles. En dat fietsen kon enkel in de voormiddag en tijdens de middaguren, straks komt de kleinzoon logeren en dat gaat altijd gepaard met enkele voorbereidingen.
Het is daarom 'n wandeling geworden, eentje tussen Zutendaal en Lanaken. Ik vertrok op de Hoogstraat in Zutendaal waarna ik even verder, links afsloeg, de Soldatenweg in. Op voorhand had ik mijn route effe bepaald op de pc. Ik zag dat ik deels de fietsroute kon volgen. Zo gezegd, zo gedaan. Je moet dan wel 'n stuk door het bos en het was daar goed te zien dat de wegen bijlange nog niet droog waren. Ik nam dus de juiste beslissing.
Op het einde van de Pandenstraat, ging ik linksaf, de Sprinkelestraat in. Daarna was het kiezen welke weg ik rechts zou nemen om terug te wandelen naar de grote weg naar Lanaken. Ik koos voor de Halmstraat, 'n straat die ik zelden of nooit neem, ook niet in mijn 7-jarige tijd als postmeester van Zutendaal. Daar staat de Sint-Rochuskapel, de oudste en de grootste kapel van Zutendaal. Ze is gebouwd in 1635 door 'n familie die dat deed als belofte als ze niet getroffen werd door 'n ziekte die toen grote delen van de bevolking decimeerde. In feite ligt ze in het gehucht Gewaai.
Wat verder op de Trichterweg zag ik 'n groot veld met zonnebloemen. In het gehucht Besmer sta ik altijd te kijken naar die majestueuze bomen naast het voormalige "Oud Kantoor". Aan de overkant - grondgebied Lanaken - ligt het voormalige Hotel Cops.
Terugkeren deed ik gewoon via de grote weg. Kort aan de ingang van ziekenhuis St. Barbara, blijf ik altijd even stilstaan bij de gedenksteen van die verongelukte jonge vent. Krijg dat thuis maar eens te horen .... Ik mag er niet aan denken. In Sparrendal hebben ze acht klascontainers neergezet. Het is de bedoeling dat de drie Katholieke scholen van Lanaken worden afgebroken waarna de scholen herrijzen op één nieuwe locatie. Intussen is dit 'n noodoplossing.
Tot slot ben ik benieuwd of de buienradar gelijk krijgt. Hopelijk van niet zodat ik toch nog even naar buiten kan met onze Arne.
Na gedane arbeid is het altijd goed wandelen. De tuin vraagt steeds de nodige aandacht en tijd. Ik was er in de voormiddag toch weer enkele uurtjes mee bezig. Na het middagmaal kon ik dan het gepaste schoeisel aantrekken om op pad te gaan.
Ik vertrok via de fiets- en wandelbrug naar de Industrieweg om vervolgens uit te komen in Smeermaas en de straat Hocht. Daarna wandelde ik naar de sluis in Neerharen en doorheen de Heirbaan. Terugkeren deed ik via de Neerharenweg en Pietersheim. Het was al lang geleden dat ik voorbij die bijenkasten gewandeld ben. Aan bloemen was er geen tekort.
Ik wilde vandaag ook 'n niet-alcoholisch biertje gaan drinken op het terras aan de Kinderboerderij en speeltuin. Het scannen van de QR-code lukte wonderwel en ook het bestellen van hetgeen ik wilde drinken, was geen probleem. Maar deze jongen had geen bankkaart bij nog 'n app op zijn smartphone om te betalen. Zodoende geen biertje en gewoon verder naar huis.
Mijn laatste foto is er weer eentje van héél lang geleden. De mensen van Lanaken zullen de Frater wel herkennen, Frater Vincken. Het was de laatste klas in het lager onderwijs. Bij Frater Vincken (het voorbereidende jaar) kwam je terecht als je in het vijfde lager, tot de beteren van de klas behoorde. De anderen gingen naar het zesde studiejaar. Toen was ik nog ene ijverige leerling, daarna liep het niet meer zo als het moest. Uiteindelijk ben ik toch op mijn pootjes terecht gekomen met 'n uitmuntende ambtenarenjob bij de Belg. Post. Benieuwd wie mij op de foto herkent ...???
Het was vandaag mijn bedoeling om 'n langere fietstocht te maken met de koersfiets. ik had het traject al klaar liggen: Diepenbeek - Hasselt - Winterslag - Maasmechelen. Maar toen ik er aan wilde beginnen, was het aan het miezeren. En dat gedruppel bleef 'n onbekende voor de rest van de namiddag. Ik heb mijn plannen dan maar aangepast, ik heb weliswaar de koersfiets genomen, maar de koerskledij bleef in de kast. Ik ben gewoon mijn neus achterna gereden, niet te ver uit de buurt en heb toch geprobeerd wat kms. te maken. Niet te ver uit de buurt wilde zeggen: bij regen kon ik vrij rap terug naar huis.
Uiteindelijk bleef het droog en heb ik daardoor toch nog 65 km. gefietst. Ik vertrok via Smeermaas, Hochter Bampd en Herbricht naar Rekem. Daar fietste ik doorheen het oude gedeelte van het voormalige stadje. Vervolgens kwam ik in Opgrimbie waar de boeren 'n markt gaan opzetten. Mijn eerste doel van de dag was de Duivelsberg. Die is iets meer dan 'n km. lang en heeft 'n piek van 10%.
Vervolgens fietste ik doorheen de toeristische trekpleister: "fietsen doorheen de heide". Op de grote weg Mechelen a/d Maas - As, ging ik linksaf om aan de fietsbrug in As, links aan te houden in de richting van Wiemesmeer, deelgemeente van Zutendaal.
Het was eerst mijn bedoeling 'n pauze te nemen in Zutendaal, maar wegens de opbouw van feestelijkheden, ben ik verder moeten fietsen. Wat verderop kwam ik eens te meer langs dat kapelletje op de Daalstraat. Nog nooit was ik er gestopt. Het blijkt 'n bouwwerk uit 1954 te zijn, gewijd aan O.L.Vrouw van Fatima.
Via Munsterbilzen kwam ik toe in Bilzen, eerst de Demer over om vervolgens de Brugstraat op te fietsen. In Mopertingen ging ik linksaf naar Eigenbilzen. Daar op het plaatselijke dorpsplein, ben ik gestopt voor 'n natje en 'n droogje. Vlaai hadden ze niet maar ze boden mij spontaan 'n suikerwafel aan. Via de "Hand van Eigenbilzen" keerde ik terug naar Lanaken. En dat het op het einde vrij zonnig was, kun je zien aan mijn laatste foto.
Al bij al bleek het nog 'n fijne fietstocht te zijn. Het spreekwoord heeft altijd gelijk: "niks moet - alles mag".
Toen ik in de vooravond mijn verslag aan het maken was, gaf ik nog aan dat 'n sportieve activiteit er vandaag niet zou inzitten. Ik had in de voormiddag nog 'n verfklus gedaan en in de namiddag begon het te regenen. Lange tijd zag het er naar uit dat die buien Lanaken bleven teisteren. Geen nood, 'n goed boek is altijd prettig.
Maar eens 'n sportman, altijd 'n sportman. Na het avondeten was er 'n droge periode en deed ik toch liever iets actiefs dan gewoon in de zetel zitten. Ver wilde ik niet gaan, gewoon de benen even uitslaan.
Via het Uilenstraatje en het brugje achter de Sportoase, wandelde ik naar de Kounterstraat. Vervolgens stak ik de weg over naar de Kewithstraat. Dit is een mijner favoriete straatjes, zeker met links het kasteel en daarnaast, Hoeve Kiewit. Paarden lopen er ook altijd, ik blijf meestal even staan om die dieren te bewonderen.
Wat verderop rechts heb je dan dat onverharde pad naar de Bosstraat. Ik wandelde terug naar huis via de Eikelenweg en de Postweg. Op die laatste straat, aan de Sint-Servaaskerk, kondigt 'n bord aan dat morgen woensdag, de Babbelbus er zal staan. Dit is 'n geweldig initiatief van Dienstencentrum Aan de Statie. Het zorgt ervoor dat vele straatgenoten ongedwongen 'n babbel kunnen hebben met mekaar onder het genot van 'n lekkere tas koffie.
Bijna thuis, kleurde de hemel nog "regen-blauw" (of hoe moet je dat zeggen ...???). Gelukkig zegt de buienradar dat het nu toch droog blijft. Tot morgen. En o ja, zij die de postkaartjes van Tessenderlo nog niet gezien hebben van mijn vorige verslag vandaag, doen!!
Het was vanmorgen 'n beslissing "a la minute", de deuren van onze stallen zouden geverfd worden nu het nog droog was. De regen zou komen rond 14u00, en het was dus kwestie om niet teveel tijd te verliezen bij het lezen van de krant. Eerst dienden die deuren en de houten omkadering wat opgeschuurd te worden om ze vervolgens met 'n natte doek te reinigen. Daarna kon ik beginnen. En zo tegen 11u00 zat de klus er op. Toen was het hopen op nog enkele droge uurtjes. Helaas, de buienradar had gelijk met zijn tijdstip, de regen kwam er. Gelukkig kwam die regen niet van het zuiden zodat mijn deuren toch grotendeels gevrijwaard bleven van al die nattigheid. En het moet gezegd, na drie uur waren ze toch al enigzins opgedroogd.
Maar dat sporten - wandelen of fietsen - dat heeft er deze namiddag nooit ingezeten. Bleef het effe droog, dan was dat hoop en al voor 'n half uurtje waarna de hemelsluizen zich weer opentrokken. Het is nu bijna 17u00 en nog is het niet gedaan met regenen. Ik denk dat ik vandaag gewoon thuis blijf en mijn boek verder uitlees.
In de plaats serveer ik jullie weer 'n Belg. Limburgse gemeente, Tessenderlo. Niet dat ik er veel kom, het is 'n hele afstand per fiets vanuit Lanaken, maar het is 'n specialleke, gewoon door de ligging er van. Ze noemen het ook wel eens de "neus van Limburg", diep gelegen tussen Antwerpen en Vlaams-Brabant. Het heeft te maken met 'n abdij, las ik in de geschiedenis van de gemeente.
Ook bij Tessenderlo heb ik mij moeten beperken tot het aantal postkaartjes, er zijn er teveel. Geniet ervan. En zou ik te elfder ure toch nog gaan wandelen, dan lezen jullie dat straks wel.
De goesting was er om vandaag verder te doen met de verfwerken, nu onze staldeuren. Maar het onstabiele weer deed mij toch twijfelen, en maar goed ook, omstreeks 11u30 is er 'n fikse bui over Lanaken gevallen. Mijn vrouw en ik hebben ons dan maar bezig gehouden met huiselijke taken.
Na de volgende bui - zo rond 13u00 - besloot ik toch te gaan wandelen. Ik wilde nog eens naar Maastricht gaan. Voor alle zekerheid had ik mijn fietsregenjasje aangedaan, enerzijds voor het geval dat het weer zou gaan druppelen en anderzijds, het gaf wat extra warmte. We zijn dat niet meer gewoon, zo rond de 20°.
Ik vertrok via Smeermaas en zag al direct dat het debiet van de Maas maar vrij laag is. Je zou zomaar kunnen oversteken naar Borgharen. Wat verderop was er juist 'n schip aan het versassen in de Bosscherveldsluis. Die sluis is er sinds 1930. Met 'n ommetje via de Pastoor Moormanstraat en de Améliebrug, wandelde ik onder de Noorderbrug door, richting het centrum van Maastricht.
Vandaag ben ik eens op mijn gemak over het Vrijthof gewandeld. Daar staan verschillende oude gebouwen, oa. het theater aan het Vrijthof. De kant aan het Vrijthof was 'n voormalig hotel uit 1805. Daarachter huist het theater in nieuwbouw. Wat verderop het plein zie je 'n oud gebouw dat vroeger 'n militaire functie had. Het werd gebouwd tussen 1736 en 1738. Op de gevel is de spreuk "je maintiendrai" te lezen, de wapenspreuk van het Huis van Oranje-Nassau.
Opvallend op het Vrijthof waren ook die kleurrijke figuurtjes. Verschillende toeristen waren er foto's aan het maken. Rechts van die figuurjes staat de Basiliek Sint-Servaas. Het zou de 4de kerk zijn op die locatie. De huidige kerk - of beter basiliek - is deels nog van de 10de eeuw. Een paar straatjes verder, laten enkele gevelstenen zien dat Maastricht 'n oude stad is. Je hebt daar 'n huis van 1706 en het huis daarlangs is van 1661.
Maastricht is vooral 'n wirwar van kleine straatjes, 'n zaligheid om daar te wandelen. Maar donkere wolken noopten mij tot de terugtocht, met de bus naar Lanaken. En maar goed ook, halverwege de reis terug, begon het weer goed te regenen. Met wat geluk zou het in Lanaken terug droog zijn, en zo geschiedde.
Met 'n wandeling van iets meer dan 10 km. mag ik weer niet klagen. Ik ben wel benieuwd of ik deze week nog aan fietsen toekom ... En die laatste foto, dat ben ik rechts beneden met mijn ouders. Mijn vader was postbode. De man helemaal links was mijn grootvader, de vader van ons ma. Altijd mooie herinneringen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.