aantal stappen: 1.203.573 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 103
aantal fietstochten: 60
Zoeken in blog
09-02-2025
Pietersheim
Vóór ik begin aan mijn dagelijks verslag, wil ik toch nog even terugkomen op mijn fietstocht van gisteren. Ik had het erover dat ik elf keer van mijn fiets ben moeten stappen wegens hindernissen. In carnavalsmiddens hebben ze daar hartelijk mee gelachen en mij fijntjes te kennen gegeven dat het zo moest zijn. Jullie moeten weten dat het getal "11" heilig is in het carnavalgebeuren, denk maar aan de Raad van Elf, activiteiten beginnen steeds bvb. om 20u11, jubileums worden gevierd na 11 - 22 - 33 - enz. jaar. Daarnaast was er gisteren nog 'n speciaal cijfer, 666, het getal van de Duivel. Ik ga altijd na 'n stevige fietstocht op de weegschaal staan en deze keer was mijn gewicht, 66,6 kg. bloot aan de haak.
Maar dit allemaal terzijde, ik wilde vandaag na het ontbijt toch even de wandelschoenen aantrekken. Het was nog maar pas 8u10 toen ik vertrok en mijn eerste foto's zijn derhalve niet om over naar huis te schrijven, maar "so what". Paarden heb ik meestal altijd voor de lens, ook deze keer. En dan kwam Pietersheim in 't zicht. Met wat foto's van de burchtruïne trok ik verder doorheen het bos om te eindigen in de kinderboerderij.
Ik had nog wat tijd en goesting, daarom ben ik nog even de blauwe route ingestapt, de route die ons naar de Heidemolen brengt.
Met deze schrijfsels zit de voormiddag er weer bijna op. Dadelijk gaan we nog eens de benen elders onder tafel steken, dat mag nog weleens.
Zoals ik in mijn titel schrijf, waren er vandaag vervelende hindernissen onderweg, dadelijk meer hierover. Mijn bedoeling was om vandaag te gaan fietsen, mijn route lag al klaar, het was alleen nog wachten op goed weer. En daar schortte het schoentje, de buienradar (KMI) gaf omstreeks 11u30 - 12u00 regen. Het zou toch weer niet waar zijn .... ?? Voor alle zekerheid ben ik maar direct naar de bakker gewandeld om brood en pistolets te kopen. Terug thuis even gesakkerd en het was precies of ze het ergens hierboven gehoord hadden, ineens kwam de zon erdoor. En die regen, .... de wolken waren van de radar verdwenen.
Ik kon mij na de broodmaaltijd dus klaar maken. Mijn fiets was al proper, ik kon dus direct vertrekken naar mijn bestemming, Heppeneert aan de Maas. Langs het kanaal reed ik in volle zon, best aangenaam. Van al die kapellen die ik vandaag zag, heb ik er die van Mazenhoven uitgekozen om er 'n foto van te maken. Deze werd gebouwd in 1894 en is gewijd aan O.L.Vrouw van Overwinning.
En toen begon het, hindernissen onderweg. Telkens ging het over 'n breedte van ocharme 1 meter waarbij het beton werd verwijderd om de put naderhand opnieuw te vullen. Zo ben ik "elf" keer van de fiets gemoeten. Het verwonderde mij achteraf dat ik toch nog 'n gemiddelde snelheid van méér dan 22 km/uur gehaald heb.
Langs de Maas zijn er vele mooie plekjes die 'n foto waard zijn, maar vandaag wilde ik niet de toerist uithangen maar mij bezighouden waarvoor ik vertrokken was, ... fietsen. In Heppeneert aan de Sint-Gertrudiskerk ben ik even gestopt om 'n banaan te eten. Energie binnenspelen blijft belangrijk.
Eens Heppeneert voorbij, fietste ik linksaf naar het kolenspoor tussen Maaseik en As. Het is 'n zegen voor de fietsers dat dit oude spoor 'n fietssnelweg geworden is. Vandaag was ik op het meetpunt, fietser nr. 154. Je komt er ook onder de Ecovallei Vossenberg, op 4/6/2022 oa. ingehuldigd door minister Zuhal Demir. Wat je ook moet doen op dat kolenspoor, zeker niet van de weg afgeraken, je zou zomaar 'n frisse duik maken in 'n grote plas water.
In As nam ik het besluit om daar niet te stoppen voor 'n pauze, maar gewoon verder te fietsen richting Maasmechelen en "fietsen door de heide". Via Zutendaal en Eigenbilzen, fietste ik tenslotte naar Gellik, hopende dat ik daar wel 'n pauze kon nemen, en dat lukte. Voor 'n goed begrip, éérst de koffie en dan de Duvel.
Om mijn fietstocht rond te maken heb ik uiteindelijk nog 'n lus gemaakt doorheen Kompveld, Veldwezelt, effe de grens met Nederland over en via Smeermaas terug naar huis. Bijna 80 km. op de teller, ik ben best tevreden. Regelmatig de zon gezien, niet te veel wind en de temperatuur viel mee. En die laatste foto, ... de voorstelling van onze carnavalskrant verleden jaar met op de foto, links onze burgemeester Marino Keulen, minister Zuhal Demir en prins Wouter I.
Vandaag moesten we het doen met 'n schrale wind. Nee, die vroege lente laat nog even op zich wachten. Vanmorgen heb ik mijn fiets gereinigd en het was koud aan de handen. Dat heb je als je natuurlijk spons en water gebruikt om het grootste vuil eraf te krijgen. Maar hij is weer in orde voor 'n volgende fietstocht, mogelijk morgen als de wind geen roet in het eten gooit.
Deze namiddag heb ik mijn hoge wandelschoenen aangetrokken, het bos in. Ik vertrok via Sparrendal omhoog naar de Bessemerberg. Bovenaan ging ik naar links. De bedoeling was om het fietspad Zutendaal - Gellik voor 'n groot deel te gaan volgen. Juist vóór het einde van dat pad, ben ik nog even rechtsop gegaan om uit te komen op de Houterstraat.
En gezien ik in de buurt was, heb ik geprofiteerd om nog eens het recreatiepark De Krieckaert binnen te wandelen. Taverne De Krieckaert was ook open, 'n tasje koffie zou wel smaken. In het park hebben ze op diverse plaatsen figuurtjes neergezet, uit hout geknutseld.
Terugkeren deed ik via de Kerkstraat, de Kewithdreef en de Kounterstraat. Daar staan enkele bomen die zo te zien veel hinder hebben gehad van felle winden. En aan de Sportoase was er bij wijze van spreken, geen kat te zien. Uiteraard, de kinderen zaten nog op school, maar ook tijdens mijn wandeling heb ik nauwelijks iemand gezien, zelfs geen enkele wielertoerist. Die felle wind heeft toch velen afgeschrikt.
Tja, en morgen, hopelijk kan ik fietsen. Het zal dan naar Heppeneert gaan. En wat die laatste foto betreft, jullie denken er maar het fijne van. Maar ik moet die venten niet, zeker niet hun absurde voorstel.
Vandaag stond weer in het teken van 'n uurtje lesgeven in 'n klas van het 4de leerjaar in het lager onderwijs. Samen met vriend en collega-redactielid Jef, dienden wij om 13u00 aanwezig te zijn in de klas van juf Caro in het Linc Parc, de vroegere Alicebourgschool.
Gemakshalve heb ik vandaag mijn wandeling van deze morgen naar de bakker, betrokken bij mijn Stravagegevens. Ik wilde na dat les geven, thuis gewoon effe tijd maken voor mezelf in afwachting tot de begroeting bij de begrafenisondernemer van mijn overleden overbuurvrouw. Tijd en goesting om nog extra aan sport te doen, was er vandaag niet meer.
Dat les geven ging prima, Jef en ikzelf hebben mekaar goed afgewisseld, de een vulde de ander goed aan. De klas was iets rumoeriger als gisteren, maar als ervaringsdeskundigen hadden wij daar geen probleem mee.
We maakten de kinderen oa. het verschil duidelijk tussen 'n gewone krant (bvb. Het Belang van Limburg) en onze Bèssemgezèt, we vertelden over carnaval en het ontstaan ervan en wij hadden het ook over het plaatselijke dialect. Opvallend vandaag was dat er meer kinderen dan gisteren, het dialect nog spraken en verstonden.
Voila, met de laatste foto's van de kinderen en hun juf, is onze krant zo goed als klaar. Ik heb alles digitaal doorgestuurd naar onze lay-outer die vandaag nog de beste foto's eruit kiest en morgen gaat de krant naar de drukker. Op 21 februari wordt ze officieel voorgesteld op het gemeentehuis op 'n wervelende avond met uitreiking van diverse prijzen, 'n buuttereedner of tonprater (maar dan zonder ton) die de plaatselijke politiek op de korrel neemt en met de burgemeester van Maastricht als eregast. Die avond worden wij dan als redaktieleden in de bloemen gezet.
Vanmorgen was ik al vroeg uit de veren, ik diende zoals gisteren al verteld, les te gaan geven in 'n klas van het 4de studiejaar. Mijn vriend en mede-redactielid Jean-Pierre en ikzelf waren tijdig (8u30) aan de school. We werden al direct verwelkomd door Meester Arden waarna we naar 'n klas werden gebracht waar alles al klaar stond voor onze powerpointpresentatie. Even later kwamen de kinderen binnen en konden wij beginnen. Om het kort te houden, de kinderen waren allemaal aandachtig en geïnteresseerd en ze hebben goed meegewerkt. Hierbij enkele pagina's van onze presentatie. Morgen moet ik dit nog eens overdoen, 'n andere klas en nu met vriend en collega Jef.
Mijn sportieve prestaties van vandaag stonden al op papier, 'n fietstocht naar Heppeneert tegen Maaseik. Maar, ... het weer liet zich niet van zijn beste kant zien, grijs, vochtig, natte wegen en onaangenaam. Het werd dus 'n wandeling, deze keer via Veldwezelt naar Maastricht.
Ik vertrok via de Industrieweg waar nieuwe bedrijven hun locatie gaan vinden. Daarna kwam ik voorbij aan 'n banner met info over de Neanderthalersite. Wat verderop, juist over de grens, doen die zwaarden in die steen ons herinneren aan Hertog Alva, de generaal en landvoogd van de Nederlanden in de 16de eeuw.
Ik volgde vandaag gewoon het fietsroutenetwerk (11-3-1) waarbij ik oa. langs de Sint-Lambertuskerk kwam. Die kerk is nog vrij recent, gebouwd tussen 1913 en 1916, maar omwille van verzakkingen in de ondergrond niet meer in gebruik als kerk maar privé opgekocht.
Voor het eerst ben ik eens het Waldeckpark ingestapt, het park waar je oa. dat kanon nog ziet staan en overblijfselen van oude versterkte gebouwen. Het is hier dat musketier D'Artagnon in 1673 sneuvelde. Bijna in het centrum kwam ik weer eens voorbij aan die muurschildering die verwijst naar de mensenrechten.
Mijn pauze nam ik in de Bisschopsmolen, 'n koffie en 'n punt vlaai. De laatste foto maakte in in het toeristisch bureau op de Kleine Staat.
Dadelijk hebben wij onze verbetervergadering van onze carnavalskrant. Morgen dienen er nog enkel foto's toegevoegd te worden van het klasje waar ik naar toe moet en dan kan de krant naar de drukker. Het is 'n oplage van 12.000 stuks, te verspreiden over Groot-Lanaken.
Soms ligt goed en slecht nieuws niet ver uit mekaar. Vanmorgen kreeg ik eerst te horen dat onze overbuurvrouw overleden is in de leeftijd van 89 jaar om effe later dan goed nieuws te vernemen van één mijner vrienden. Hij is al 'n tijd - medisch gezien - op 'n slechte weide, maar nu liet hij ons verstaan dat zijn behandeling aanslaat en hij terug op de goede weg is. Ik ben blij voor hem.
Deze ochtend was het nog grijs in Lanaken maar gaandeweg de dag kwam de zon erdoor. Ik wilde vandaag nog eens op 'n deel van de rode route wandelen. Ik vertrok hiervoor doorheen de Blindevijversweg. Daar staat ook een der mooiere bomen van de streek. Vervolgens ging het linksop, de Sprokkelstraat in om helemaal op het einde van die straat, het bos in te stappen. Met gewoon rechtdoor te gaan, kwam ik vanzelf op de rode route. Regelmatig was het klimmen en dalen, getuige die 77 hoogtemeters. Op enkele wandelaars na en 'n verdwaalde mountainbiker, was ik helemaal alleen op deze route. Het is dan ook niet evident voor velen om nu dit parcours te volgen, zoals gezegd 'n glooiend parcours en vele drassige stroken. Verschillende waterplassen waren zelfs nog bevroren.
Maar goed, ik heb het mij alleszins niet beklaagd, de zon scheen, zuurstof in de lucht en niks om mij zorgen over te maken. Morgen voormiddag moet ik iets speciaals gaan doen, les geven in 'n klas van het lager onderwijs (4de studiejaar). De les gaat over carnaval, ons carnavalskrantje "de Bèssemgezèt" en over het Lanaker dialect. Ik geef die les samen met 'n collega-redactielid. Ook donderdag in de namiddag is er 'n klas aan de beurt. De bedoeling is om de kinderen gedurende max. 1 uur bezig te houden, foto's nemen inbegrepen. Die foto's komen dan met goedkeuring van de school, in onze carnavalskrant.
De dag stond vandaag in het teken van de kleinzoon. Zijn juffrouw was met haar collega's naar 'n pedagogische studiedag en de mama en papa waren werken.
Vanmorgen hebben wij hem geklopt in 't wakker worden, de bomma en de bompa hebben dus 'n goede nachtrust gehad.
Zijn geliefkoosde activiteit is tegenwoordig schaken, één maal per week gedurende 'n uurtje, krijgen ze onderricht op school van een der leerkrachten. En nu wil hij natuurlijk zijn kennis uitproberen tegen de bompa. Met wat aanwijzigingen links en rechts, heeft hij mij tweemaal schaakmat gezet. Hij fier als 'n gieter natuurlijk.
In de namiddag trokken we met ons twee naar het skatepark aan de Sportoase. Het was prachtig weer en hij heeft er zich kunnen uitleven. Vlak in de buurt was 'n omheind voetbalveldje en 'n papa en zijn zoontje waren er aan het voetballen. Met mijn goedkeuring is hij gaan vragen of hij mee mocht doen, en natuurlijk, dat mocht. Naderhand klaagde hij 'n beetje over pijnlijke beenspieren, hij was er te heftig ingevlogen. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat dit het lot is van elke sportman in het begin van 'n training.
Foto's werden nog gemaakt achter het college en op het traject van de Finse piste, 'n loopparcours. Thuis aan tafel met 'n lekker vieruurtje, was alle spierpijn ineens verleden tijd. Hij heeft zich geamuseerd en bomma en bompa genoten weer van zijn aanwezigheid.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.