aantal stappen: 398.027 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 32
aantal fietstochten: 5
Zoeken in blog
08-02-2025
Vervelende hindernissen onderweg.
Zoals ik in mijn titel schrijf, waren er vandaag vervelende hindernissen onderweg, dadelijk meer hierover. Mijn bedoeling was om vandaag te gaan fietsen, mijn route lag al klaar, het was alleen nog wachten op goed weer. En daar schortte het schoentje, de buienradar (KMI) gaf omstreeks 11u30 - 12u00 regen. Het zou toch weer niet waar zijn .... ?? Voor alle zekerheid ben ik maar direct naar de bakker gewandeld om brood en pistolets te kopen. Terug thuis even gesakkerd en het was precies of ze het ergens hierboven gehoord hadden, ineens kwam de zon erdoor. En die regen, .... de wolken waren van de radar verdwenen.
Ik kon mij na de broodmaaltijd dus klaar maken. Mijn fiets was al proper, ik kon dus direct vertrekken naar mijn bestemming, Heppeneert aan de Maas. Langs het kanaal reed ik in volle zon, best aangenaam. Van al die kapellen die ik vandaag zag, heb ik er die van Mazenhoven uitgekozen om er 'n foto van te maken. Deze werd gebouwd in 1894 en is gewijd aan O.L.Vrouw van Overwinning.
En toen begon het, hindernissen onderweg. Telkens ging het over 'n breedte van ocharme 1 meter waarbij het beton werd verwijderd om de put naderhand opnieuw te vullen. Zo ben ik "elf" keer van de fiets gemoeten. Het verwonderde mij achteraf dat ik toch nog 'n gemiddelde snelheid van méér dan 22 km/uur gehaald heb.
Langs de Maas zijn er vele mooie plekjes die 'n foto waard zijn, maar vandaag wilde ik niet de toerist uithangen maar mij bezighouden waarvoor ik vertrokken was, ... fietsen. In Heppeneert aan de Sint-Gertrudiskerk ben ik even gestopt om 'n banaan te eten. Energie binnenspelen blijft belangrijk.
Eens Heppeneert voorbij, fietste ik linksaf naar het kolenspoor tussen Maaseik en As. Het is 'n zegen voor de fietsers dat dit oude spoor 'n fietssnelweg geworden is. Vandaag was ik op het meetpunt, fietser nr. 154. Je komt er ook onder de Ecovallei Vossenberg, op 4/6/2022 oa. ingehuldigd door minister Zuhal Demir. Wat je ook moet doen op dat kolenspoor, zeker niet van de weg afgeraken, je zou zomaar 'n frisse duik maken in 'n grote plas water.
In As nam ik het besluit om daar niet te stoppen voor 'n pauze, maar gewoon verder te fietsen richting Maasmechelen en "fietsen door de heide". Via Zutendaal en Eigenbilzen, fietste ik tenslotte naar Gellik, hopende dat ik daar wel 'n pauze kon nemen, en dat lukte. Voor 'n goed begrip, éérst de koffie en dan de Duvel.
Om mijn fietstocht rond te maken heb ik uiteindelijk nog 'n lus gemaakt doorheen Kompveld, Veldwezelt, effe de grens met Nederland over en via Smeermaas terug naar huis. Bijna 80 km. op de teller, ik ben best tevreden. Regelmatig de zon gezien, niet te veel wind en de temperatuur viel mee. En die laatste foto, ... de voorstelling van onze carnavalskrant verleden jaar met op de foto, links onze burgemeester Marino Keulen, minister Zuhal Demir en prins Wouter I.
Vandaag moesten we het doen met 'n schrale wind. Nee, die vroege lente laat nog even op zich wachten. Vanmorgen heb ik mijn fiets gereinigd en het was koud aan de handen. Dat heb je als je natuurlijk spons en water gebruikt om het grootste vuil eraf te krijgen. Maar hij is weer in orde voor 'n volgende fietstocht, mogelijk morgen als de wind geen roet in het eten gooit.
Deze namiddag heb ik mijn hoge wandelschoenen aangetrokken, het bos in. Ik vertrok via Sparrendal omhoog naar de Bessemerberg. Bovenaan ging ik naar links. De bedoeling was om het fietspad Zutendaal - Gellik voor 'n groot deel te gaan volgen. Juist vóór het einde van dat pad, ben ik nog even rechtsop gegaan om uit te komen op de Houterstraat.
En gezien ik in de buurt was, heb ik geprofiteerd om nog eens het recreatiepark De Krieckaert binnen te wandelen. Taverne De Krieckaert was ook open, 'n tasje koffie zou wel smaken. In het park hebben ze op diverse plaatsen figuurtjes neergezet, uit hout geknutseld.
Terugkeren deed ik via de Kerkstraat, de Kewithdreef en de Kounterstraat. Daar staan enkele bomen die zo te zien veel hinder hebben gehad van felle winden. En aan de Sportoase was er bij wijze van spreken, geen kat te zien. Uiteraard, de kinderen zaten nog op school, maar ook tijdens mijn wandeling heb ik nauwelijks iemand gezien, zelfs geen enkele wielertoerist. Die felle wind heeft toch velen afgeschrikt.
Tja, en morgen, hopelijk kan ik fietsen. Het zal dan naar Heppeneert gaan. En wat die laatste foto betreft, jullie denken er maar het fijne van. Maar ik moet die venten niet, zeker niet hun absurde voorstel.
Vandaag stond weer in het teken van 'n uurtje lesgeven in 'n klas van het 4de leerjaar in het lager onderwijs. Samen met vriend en collega-redactielid Jef, dienden wij om 13u00 aanwezig te zijn in de klas van juf Caro in het Linc Parc, de vroegere Alicebourgschool.
Gemakshalve heb ik vandaag mijn wandeling van deze morgen naar de bakker, betrokken bij mijn Stravagegevens. Ik wilde na dat les geven, thuis gewoon effe tijd maken voor mezelf in afwachting tot de begroeting bij de begrafenisondernemer van mijn overleden overbuurvrouw. Tijd en goesting om nog extra aan sport te doen, was er vandaag niet meer.
Dat les geven ging prima, Jef en ikzelf hebben mekaar goed afgewisseld, de een vulde de ander goed aan. De klas was iets rumoeriger als gisteren, maar als ervaringsdeskundigen hadden wij daar geen probleem mee.
We maakten de kinderen oa. het verschil duidelijk tussen 'n gewone krant (bvb. Het Belang van Limburg) en onze Bèssemgezèt, we vertelden over carnaval en het ontstaan ervan en wij hadden het ook over het plaatselijke dialect. Opvallend vandaag was dat er meer kinderen dan gisteren, het dialect nog spraken en verstonden.
Voila, met de laatste foto's van de kinderen en hun juf, is onze krant zo goed als klaar. Ik heb alles digitaal doorgestuurd naar onze lay-outer die vandaag nog de beste foto's eruit kiest en morgen gaat de krant naar de drukker. Op 21 februari wordt ze officieel voorgesteld op het gemeentehuis op 'n wervelende avond met uitreiking van diverse prijzen, 'n buuttereedner of tonprater (maar dan zonder ton) die de plaatselijke politiek op de korrel neemt en met de burgemeester van Maastricht als eregast. Die avond worden wij dan als redaktieleden in de bloemen gezet.
Vanmorgen was ik al vroeg uit de veren, ik diende zoals gisteren al verteld, les te gaan geven in 'n klas van het 4de studiejaar. Mijn vriend en mede-redactielid Jean-Pierre en ikzelf waren tijdig (8u30) aan de school. We werden al direct verwelkomd door Meester Arden waarna we naar 'n klas werden gebracht waar alles al klaar stond voor onze powerpointpresentatie. Even later kwamen de kinderen binnen en konden wij beginnen. Om het kort te houden, de kinderen waren allemaal aandachtig en geïnteresseerd en ze hebben goed meegewerkt. Hierbij enkele pagina's van onze presentatie. Morgen moet ik dit nog eens overdoen, 'n andere klas en nu met vriend en collega Jef.
Mijn sportieve prestaties van vandaag stonden al op papier, 'n fietstocht naar Heppeneert tegen Maaseik. Maar, ... het weer liet zich niet van zijn beste kant zien, grijs, vochtig, natte wegen en onaangenaam. Het werd dus 'n wandeling, deze keer via Veldwezelt naar Maastricht.
Ik vertrok via de Industrieweg waar nieuwe bedrijven hun locatie gaan vinden. Daarna kwam ik voorbij aan 'n banner met info over de Neanderthalersite. Wat verderop, juist over de grens, doen die zwaarden in die steen ons herinneren aan Hertog Alva, de generaal en landvoogd van de Nederlanden in de 16de eeuw.
Ik volgde vandaag gewoon het fietsroutenetwerk (11-3-1) waarbij ik oa. langs de Sint-Lambertuskerk kwam. Die kerk is nog vrij recent, gebouwd tussen 1913 en 1916, maar omwille van verzakkingen in de ondergrond niet meer in gebruik als kerk maar privé opgekocht.
Voor het eerst ben ik eens het Waldeckpark ingestapt, het park waar je oa. dat kanon nog ziet staan en overblijfselen van oude versterkte gebouwen. Het is hier dat musketier D'Artagnon in 1673 sneuvelde. Bijna in het centrum kwam ik weer eens voorbij aan die muurschildering die verwijst naar de mensenrechten.
Mijn pauze nam ik in de Bisschopsmolen, 'n koffie en 'n punt vlaai. De laatste foto maakte in in het toeristisch bureau op de Kleine Staat.
Dadelijk hebben wij onze verbetervergadering van onze carnavalskrant. Morgen dienen er nog enkel foto's toegevoegd te worden van het klasje waar ik naar toe moet en dan kan de krant naar de drukker. Het is 'n oplage van 12.000 stuks, te verspreiden over Groot-Lanaken.
Soms ligt goed en slecht nieuws niet ver uit mekaar. Vanmorgen kreeg ik eerst te horen dat onze overbuurvrouw overleden is in de leeftijd van 89 jaar om effe later dan goed nieuws te vernemen van één mijner vrienden. Hij is al 'n tijd - medisch gezien - op 'n slechte weide, maar nu liet hij ons verstaan dat zijn behandeling aanslaat en hij terug op de goede weg is. Ik ben blij voor hem.
Deze ochtend was het nog grijs in Lanaken maar gaandeweg de dag kwam de zon erdoor. Ik wilde vandaag nog eens op 'n deel van de rode route wandelen. Ik vertrok hiervoor doorheen de Blindevijversweg. Daar staat ook een der mooiere bomen van de streek. Vervolgens ging het linksop, de Sprokkelstraat in om helemaal op het einde van die straat, het bos in te stappen. Met gewoon rechtdoor te gaan, kwam ik vanzelf op de rode route. Regelmatig was het klimmen en dalen, getuige die 77 hoogtemeters. Op enkele wandelaars na en 'n verdwaalde mountainbiker, was ik helemaal alleen op deze route. Het is dan ook niet evident voor velen om nu dit parcours te volgen, zoals gezegd 'n glooiend parcours en vele drassige stroken. Verschillende waterplassen waren zelfs nog bevroren.
Maar goed, ik heb het mij alleszins niet beklaagd, de zon scheen, zuurstof in de lucht en niks om mij zorgen over te maken. Morgen voormiddag moet ik iets speciaals gaan doen, les geven in 'n klas van het lager onderwijs (4de studiejaar). De les gaat over carnaval, ons carnavalskrantje "de Bèssemgezèt" en over het Lanaker dialect. Ik geef die les samen met 'n collega-redactielid. Ook donderdag in de namiddag is er 'n klas aan de beurt. De bedoeling is om de kinderen gedurende max. 1 uur bezig te houden, foto's nemen inbegrepen. Die foto's komen dan met goedkeuring van de school, in onze carnavalskrant.
De dag stond vandaag in het teken van de kleinzoon. Zijn juffrouw was met haar collega's naar 'n pedagogische studiedag en de mama en papa waren werken.
Vanmorgen hebben wij hem geklopt in 't wakker worden, de bomma en de bompa hebben dus 'n goede nachtrust gehad.
Zijn geliefkoosde activiteit is tegenwoordig schaken, één maal per week gedurende 'n uurtje, krijgen ze onderricht op school van een der leerkrachten. En nu wil hij natuurlijk zijn kennis uitproberen tegen de bompa. Met wat aanwijzigingen links en rechts, heeft hij mij tweemaal schaakmat gezet. Hij fier als 'n gieter natuurlijk.
In de namiddag trokken we met ons twee naar het skatepark aan de Sportoase. Het was prachtig weer en hij heeft er zich kunnen uitleven. Vlak in de buurt was 'n omheind voetbalveldje en 'n papa en zijn zoontje waren er aan het voetballen. Met mijn goedkeuring is hij gaan vragen of hij mee mocht doen, en natuurlijk, dat mocht. Naderhand klaagde hij 'n beetje over pijnlijke beenspieren, hij was er te heftig ingevlogen. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat dit het lot is van elke sportman in het begin van 'n training.
Foto's werden nog gemaakt achter het college en op het traject van de Finse piste, 'n loopparcours. Thuis aan tafel met 'n lekker vieruurtje, was alle spierpijn ineens verleden tijd. Hij heeft zich geamuseerd en bomma en bompa genoten weer van zijn aanwezigheid.
Nog nagenietend van mijn mooie fietstocht van gisteren, was ik deze morgen al vroeg op pad. Ik diende mijn bestelling bij de bakker te gaan afhalen. En gezien het toch al klaar lag, kon er wel 'n korte wandeling aan vooraf gaan.
Ik vertrok door het Uilenstraatje waar je goed kon zien dat het deze nacht en ochtend goed gevroren had. Het was op dat moment nog steeds -3° koud. Op de Stationsstraat aan het college fascineert mij die mooie boom altijd. Vervolgens ging ik naar de Sportoase met 'n zicht op de speeltuigen voor de jeugd en de bewoning in de achtergrond.
En die poes, ... die wilde mij volgen op mijn wandeling. De speling van de zon met het bevroren landschap, zorgden voor nog enkele foto's op het fietspad richting Gellik. In Gellik ben ik uiteindelijk niet geraakt, ik wilde niet te ver gaan vandaag en mijn doel was natuurlijk de bakker.
Dat was het voor vandaag, niet zo uitgebreid als gisteren, maar meer viel er ook niet te vertellen. Straks naar de koers kijken en deze avond hebben wij 'n logé, de kleinzoon blijft slapen.
Het heeft deze middag wat voeten in de aarde gehad eer ik kon vertrekken. Dat heb je als Lanaken vanmorgen nog stevig in de vrieskou vertoefde. Om dan te kunnen fietsen, dien je meerdere laagjes kledij over mekaar aan te trekken. Bovenaan waren dat er vijf, inclusief 'n borstlap en onderaan rond de poep, drie broeken (korte koersbroek - thermische onderbroek - joggingbroek). Aangevuld met 'n warme muts onder de helm en warme handschoenen, kon niets de pret nog bederven.
Het zou vandaag zonnig worden en de wind gaf niet thuis, ideaal dus om te fietsen. Gisterenavond had ik mijn route al voorbereid, doorheen Valkenburg en Geleen om in Berg a/d Maas, de Maas over te steken richting Meeswijk. Het zou mijn eerste tocht van 't jaar worden op mijn koersfiets. Die heb ik vanmorgen uiteraard eerst nog eens nagezien, de banden opgepompt en de ketting gesmeerd.
Mijn rit vertrok via Smeermaas naar Maastricht, daar de Noorderbrug over om in Bemelen de eerste van vier hellingen aan te doen. Na de Bemelerberg volgde nog de Stoepert, de Vink en de Nelisweg. Boven op de Bemelerberg ben ik even afgestapt om 'n reep achter de kiezen te steken. Stopte daar toch 'n jonge kerel met zijn auto en vroeg of ik soms stukken aan mijn fiets had (omdat ik twee meter voor de top was afgestapt!). Ik heb hem bedankt voor zijn goede burgerzin.
En dan heb je Valkenburg met zijn Grendelpoort. Die dateert van omstreeks 1335 en is sinds 1967 'n Rijksmonument. Het volgende monument was het kasteel van Wijnandsrade met delen gebouwd in de 16de eeuw. Wijnandsrade is 'n dorp behorende tot de gemeente Beekdaelen.
Vervolgens kwam ik doorheen Geleen met zijn Sint-Janskluis, gebouwd in 1699. Een opmerkelijk bouwsel zijn die twee stenen pilaren die toegang geven tot de markt. Verder ben ik altijd blij om Geleen achter mij te kunnen laten. Het is er altijd druk, je moet zo opletten op je nummerbordjes, het verkeer, fietsers en wandelaars enz.
En dan ging het richting de Maas. In Berg a/d Maas nam ik in de rapte nog 'n foto van het Julianakanaal dat deels opnieuw wordt gerenoveerd. Ik ging daar de Maas over naar Meeswijk. Terugkeren was via gekende wegen. Eerst kwam ik nog doorheen Vucht waar in 1940 'n Duits vliegtuig diende te landen waardoor Hitler, WO II pas enkele maanden later kon starten.
Tot slot kwam ik in Kotem waar ik mijn enige stop nam in fietscafé de Ponderosa. Een koffie plus grote suikerwafel kreeg ik voor 2,50 euro. Uit eerlijke schaamte dronk ik er ook nog 'n Duvel. Nee, ik doe dus niet mee aan Tournée Minérale. Mijn laatste foto's nam ik aan de Sint-Antonius-van-Paduakapel in Kotem. Deze is van 1959 en uit dankbaarheid voor 'n genezing gebouwd door enkele lokale inwoners.
Sorry mensen, het is ene hele boterham om te lezen, het was het vertellen waard.
Stiekem had ik het nog gehoopt, de 250 km. halen deze maand, wandelen bedoel ik dus. Niet dat ik mij vandaag in verschillende bochten gewrongen heb of met opzet nog wat extra kms. heb gemaakt, nee, ... het liep zoals het liep. Ik wilde deze keer vanuit Boorsem vertrekken.
Ik nam derhalve de bus tot aan de Steenweg, vlak bij de windmolen van Boorsem. Deze molen - de Stormvogel - werd gebouwd nadat de oude molen in 1858 geheel afbrandde. Aan de brug kon ik kiezen, ofwel rechts langs het kanaal terugkeren via Oud-Rekem of toch de brug oversteken en terugkeren via Uikhoven. De eerste optie had ik al verschillende keren genomen, het werd dus via Uikhoven.
Mijn tocht ging aldus verder langs de Maas. Je hebt daar een der mooiere oude huizen die de tand des tijds goed heeft doorstaan. Het werd gebouwd in de periode 1840 en diende eerst als veerhuis, later werd het de burgemeesterswoning en nu is het 'n vakantiehuis. Wat verderop vind je het beeld van de grindwolfspin. Wat tegenwoordig ook opvalt zijn die groen blijvende maretakken, meer dan vroeger.
Terugkeren deed ik via die hertjes in Rekem, 'n tas koffie en 'n stuk puddingvlaai bij Mesjeu in Neerharen en die oude villa iets verderop. En zoals gezegd, ik heb het er niet speciaal voor gedaan, maar het kwam nu juist zo uit, 250 wandelkilometers deze maand. Fijn weekend iedereen.
Het heeft geduurd tot na het avondeten eer het begon op te drogen in Lanaken. De hele dag heeft het geregend, plezant is dat natuurlijk niet. Gelukkig kon ik deze ochtend wel nog in droge omstandigheden naar de dokter voor mijn maandelijkse controle, de bakker en de bibliotheek. Daarna is die regenzone over onze gemeente getrokken en is het, zoals gezegd, tot omstreeks 17u45 nat gebleven.
Maar 'n dag niet gewandeld, is 'n dag niet geleefd. Natuurlijk wilde ik het niet te ver maken, mijn verslag wilde ik tot elke prijs, vandaag nog op mijn blog zetten. En dadelijk is er op de VRT het programma "de rugzak" dat ik absoluut wil bekijken.
Ik vertrok gewoon via het Uilenstraatje, daarna onder de tunnel door om vervolgens naar het kanaal te wandelen. Aan de sluis ben ik toch maar terug naar de bewoonde wereld gestapt. Enerzijds was het toch maar donker, je weet nooit wie er zich allemaal ophoudt, en anderzijds zie je ook niks liggen op de straat, en dan denk ik vooral aan honden ....
Nee, ik ben gewoon tot aan de kerk gestapt, daarna heb ik de Heuvelstraat en de Wijngaardstraat genomen om aan de Sint Apolloniakapel op de Bessemerstraat terug naar huis te keren. Bijna thuis kwam ik vriend Jo nog tegen die aan 't joggen was. Effe ene babbel moet dan kunnen.
Voila, in 'n notendop mijn dagelijks verslag. Hopende op 'n betere dag morgen, nog ene fijne avond iedereen.
Veel betekende het nog niet, maar ik heb vandaag toch al eens mijn kruiwagen van stal gehaald. Er dienden weer afgevallen bladeren bij mekaar geharkt te worden. Wij hebben 'n Moeraseik staan en die lost zijn bladeren niet direct als alle andere bomen in hun nakie staan. Nu nog hangen er veel bladeren in de boom. Het is pas als de bloei stilaan in 't zicht komt, dat hij al zijn resterende bladeren verliest. Maar goed, ik heb toch vijf kruiwagens kunnen vullen. Een werkje van 'n dik half uur.
In de namiddag had ik mij voorgenomen om naar Zutendaal te wandelen. Het was niet mijn bedoeling om de kortste weg te nemen, maar de route via de Mandelseweg (lees: door het bos) sprak mij wel aan. Ik vertrok via de Bessemerberg waarbij ik langs de woning van vriend, imker en collega-redactielid van de Bèssemgezèt passeerde. Achiel is trouwens ook conservator van 'n bijenmuseum, behorende bij zijn woning.
Eens de grens met Zutendaal over, ging het dan linksaf, naar de Mandelseweg. Het is 'n deel van het fietsroutenetwerk met enkele bezienswaardigheden zoals dat kruis en de Teerkeskapel, heropgebouwd in 1985 ter vervanging van 'n kapel uit 1898. En zoals het betaamt, in Zutendaal regent het altijd meer dan elders, die gedachte komt toch altijd bij me op. Dat is al zo sinds ik in de jaren '90 van de vorige eeuw daar werkzaam was als kantoorhouder van de Post.
Gezien ik met de bus huiswaarts wilde keren, heb ik vóór het einde van mijn wandeling nog 'n pauze ingelast. Voor het eerst ben ik het fietscafé "de Sjetterèi" binnengestapt. En dat is voor herhaling vatbaar, bekijk dat stuk kersenvlaai maar eens.
Omdat ik toch aan het genieten was van de natuur, heb ik nog 'n ommetje gemaakt langs de velden van de Delstraat en de Daalstraat. Paarden heb je ook in Zutendaal in overvloed en op de Daalstraat vlak bij die hangbrug, komen er al plantjes piepen. Zou de lente toch al in 't zicht zijn?
Natuurlijk kun je niet omheen de pastorij, bij deze van beide kanten bekeken. Morgen wordt het weer 'n mindere dag met regen, maar zaterdag zal het mogelijk 'n fietsdag kunnen worden, niet te veel wind en wat zon. "Fingers crossed".
Net zoals gisteren, waaide het vandaag weer flink. Ik zag dan ook nauwelijks fietsers tijdens mijn wandeling, en zij die dat toch deden, lagen krom gebogen over hun stuur. Ik wilde deze keer nog eens flirten met de grens.
Ik trok gewoon de fiets- en wandelbrug over om vervolgens rechts af te slaan, de Industrieweg in. Ik zag dat er weer 'n groot stuk grond wordt voorbereid voor bebouwing naderhand van industriële gebouwen. Momenteel zijn ze bezig met de nivellering van de aarde. Het is goed voor Lanaken dat er weer extra industrie bijkomt en dus ook arbeidsgelegenheden.
Hierna ging ik links de Van Akenweg in. Deze weg grenst aan Nederland. Wat verderop aan die grote steen, lag het voormalige slagveld "Lanakerveld". Op dat punt ging ik naar links, richting Smeermaas. Rechts zag ik in de verte de veldkapel en wat verderop staat er 'n bord die de wandelaars nog eens aanmaant om er toch zeker eens langs te wandelen. Op die hoek staat er ook 'n oud kruis.
Spijtig dat het laatste stuk van dat fietspad onverhard is. Voor die paar honderden meters zou Maastricht toch effe in de geldbeugel kunnen tasten. Onder de brug zag ik dezelfde plek waar ik gisteren ook al was. Nu ging ik wel niet terug via de Grensstraat maar gewoon via het kruispunt in Smeermaas.
Terugkeren deed ik via de Maastrichterweg, de Broekstraat en de Bessemerstraat. Ik had thuis permissie gekregen om pas om 12u15 stipt aan tafel te zijn, ik heb uiteindelijk nog 'n laatste ommetje gemaakt om mogelijk de tien km. te halen, het is juist niet gelukt. Maar "who cares", "wat maakt het uit" ...
Zon en wind, dat waren de ingrediënten van mijn wandeling van vandaag. Fietsen had ook gekund maar dat gesnotter en toch ook die wind, deden mij afzien van dat plan. De temperatuur zat wel mee, +12°. De grens overgaan, dat was mijn plan.
Ik vertrok via de grote weg naar Smeermaas. Aan de brug ging ik rechtsaf, de Kanaaldijk in oftewel naar het smokkelpad. Ik wandelde tot aan de oude spoorbrug. Meestal ga ik gewoon rechtdoor, nu ging ik onder de brug door om te zien waar ik zou uitkomen .... Opvallend daar waren die muurschilderingen en die oude stenen wal.
Terugkeren deed ik via de Belvédèrelaan met een der windmolens van Lanaken op de achtergrond. Ook op die straat zag ik 'n wit schaap met 'n pekzwarte kop. Het is uiterst zeldzaam dat je dit ziet. Aan de Kantoorweg ging ik linksaf met enkele foto's van dezelfde boom en hoeve de Zouw achteraan. Spijtig genoeg heb ik niet kunnen ontdekken wanneer de hoeve gebouwd is.
Aan het Kerkplein in Lanaken nam ik het besluit om thuis mijn koffie te drinken. Desalniettemin heeft het toch nog iets geduurd eer ik echt thuis was, dat heb je natuurlijk als je bekende mensen op straat tegenkomt. Een babbeltje loopt al snel uit .... Nu nog even genieten van muziek van Anoushka Shankar en Patricia Kopatchinskaja.
Ondanks mijn snotneus ben ik vandaag toch gaan wandelen. Dat gesnotter kwam zomaar ineens opzetten, hoe kom je eraan?? Natuurlijk heb ik de voorbije week al eens op de bus gezeten, uiteraard ben ik ook al eens 'n café binnengedoken voor 'n koffie of iets anders, en bij de bakker stond ik meermaals in de rij. En ik vermoed dat 'n 70-jarige méér vatbaar is om zich iets op de hals te halen dan onze jongere medemensen. Wie zal het zeggen, feit is dat de keeltabletten en de zakdoeken niet ver uit de buurt zijn.
Desondanks kon ik het niet laten om te gaan wandelen, buiten zal ik niet méér snotteren dan binnen. Ziek voel ik mj niet, getuige mijn gezonde eetlust. Ik had dan wel tegen mijn vrouw gezegd dat ik het niet te ver zou maken, uiteindelijk is het nog 9,5 km. geworden.
Ik vertrok via de kapel gewijd aan O.L.Vrouw van Lourdes op de Pannestraat, 'n stuk Lanaken dat in vorige eeuwen "Boven-Lanaeken" werd genoemd. Daarna trok ik doorheen het gebied rond de Sportoase om vervolgens de grote weg over te steken, de Montaigneweg in. Daar nam ik 'n foto van het college. Binnen afzienbare tijd zal dit gebouw gesloopt worden omdat de drie grote scholen van Lanaken (college - Technisch instituut Sparrendal - Jan Rosierschool) samengevoegd worden op 'n terrein niet ver van het college. Uiteindelijk wordt het 'n school met méér dan 1.000 kinderen.
Ik wandelde verder richting het kanaal Briegden - Neerharen. Even zag ik één der windmolens bijna aan 't zicht onttrokken door de uitstoot van waterdamp. Aan de sluis stelde ik mij de vraag, terugkeren op dat punt of toch maar verderdoor wandelen richting Tournebride. Ik voelde mij goed en koos voor het laatste. Ik heb nog even opgezocht waar de naam Tournebride nu juist vandaan komt. Het was het eindstation van de paardentram (zie ook afbeelding). Ik maakte daar ook 'n foto van het kasteel vanaf 'n ongebruikelijke plaats.
Terugkeren deed ik via Pietersheim en de Henri Dunantstraat. Dadelijk na het avondeten zet ik mij rustig in de zetel en nadat we straks "de Columbus" bekeken hebben op de VRT, zal het bedtijd zijn. En die laatste afbeelding, sorry vrienden, ik kon het niet laten om ze hierbij te tonen. Er is al genoeg slecht nieuws in de wereld.
Wat 'n opluchting vandaag, ik kon 'n wandeling maken. Een mens wordt er vrolijk van, niet dat ik gisteren chagrijnig door het leven ging met die voortdurende regen, maar naar buiten kunnen is toch plezanter dan binnen op je krent te zitten.
Deze ochtend was het nog even juist plannen om naar de bakker te gaan (lees: tussen de buien door), maar in de namiddag werd het toch droog. Ik wilde de Maas nog eens zien en voorts doorheen Hochter Bampd wandelen. Ik vertrok langs 'n vitrine met versierselen voor Jordy I, de nieuwe prins-carnaval van Lanaken. Hij is lid van cv. de Klungelère en vermoedelijk woont in die blok een der leden van die groep. Natuurlijk worden er nu parodieën gemaakt van de Prins, mogelijk 'n idee voor onze carnavalskrant.
In Smeermaas aan het kruis begint de Maasdijk. Het eilandje staat weer onder water, nochtans is de Maas nog lang niet aan zijn alarmpeil (42,40 meter nu tegen 45,62 meter alarmpeil). Er was redelijk wat volk te zien aan de Maas, iedereen profiteert van deze droge namiddag.
In Hochter Bampd zag ik het extra voer liggen voor de dieren. Het was wel effe zoeken om wat paarden te kunnen spotten. Runderen heb ik niet gezien, die zaten vermoedelijk vlak langs de Maas. Wat ik daar wel zag, dat was dat eenzame figuurtje langs de wegkant. Waarom of voor wat?
Op de brug in Neerharen zag ik dat er nog volop gewerkt wordt aan het toekomstige fietscafé. Aan de bunker ging ik linksaf naar café Mesjeu, maar daar kwam ik op de koude koffie, uitzonderlijk sloten zij vandaag hun deur om 14u00. Ik ben dan maar teruggewandeld via het kanaal, de sluis in Lanaken tot aan het cultuurcafé om daar mijn koffie te gaan drinken.
In het Uilenstraatje tenslotte, liepen enkele bekende dorpsgenoten voor mij op. Zo, dat was het weer, dadelijk mij klaar maken voor het avondeten en samen met mijn eega 'n rustige avond doorbrengen.
Het is vandaag geen weer om 'n hond door te jagen, zwijg stil van 'n bijna 71-jarige senior. Ik heb dan wel het etiket op mij plakken dat ik door weer en wind mijn dagelijkse buitenactiviteiten afhandel, maar er zijn zo van die dagen dat ik het toch voor bekeken hou.
Vanmorgen heb ik mijn eega de voorkeur gegeven om naar buiten te gaan (lees: winkelen). Het was op dat moment nog droog en met wat geluk zou ze ook nog droog thuis geraken. Per fiets met winkelwaar door de regen rijden, is niet zo aangenaam. En ze heeft het net gehaald. Intussen had ik het fort bewaakt en mijn dagelijkse sudoku's ingevuld.
Maar eens de klok van tien uur voorbij is het beginnen te regenen en het is niet meer gestopt. Het is nu bijna 15u00 en ze geven voor de rest van de dag nog steeds regen. Zoals vroeger al eens gezegd, met droog weer vertrekken en onderweg nat worden, daar maak ik geen punt van maar, ... met felle regen vertrekken, nee ook ik pas daar voor.
Ik heb mij intussen bezig gehouden met wat oude postkaartjes op te zoeken van Rotem, 'n deelgemeente van Dilsen-Stokkem. Ik passeer daar regelmatig als ik naar Maaseik fiets, hetzij om daar de Maas over te steken, hetzij om bvb. naar Thorn te rijden. Ik heb 'n greep gedaan uit het grote aanbod, hopelijk vinden jullie ze, zoals altijd trouwens, weer mooi om te bekijken. Hopende met jullie op wat zon, toch 'n fijn weekend.
Geen frigotemperaturen meer vandaag, maar de wind maakte het toch onaangenaam en fris. Desondanks ben ik er toch op uitgetrokken voor 'n wandeling. Gellik was mijn doel en de heentocht zou door het bos gaan.
Ik trok het bos in op de hoek van de Pannestraat en de Epesiastraat. En dan was het gewoon rechtdoor tot aan de eerste grote afslag links, de weg naar Gellik. Ik had al rap in de smiezen dat mijn wandeling zeer traag zou verlopen, op vele plaatsen lag er 'n dikke smurie. Ook de verschillende plassen noopten mij tot 'n slalomtocht.
Anders was het gesteld met 'n grote groep wandelaars die ik aantrof op het verharde fietspad tussen Zutendaal en Gellik. Het was de vereniging Neos die haar jaarlijkse nieuwjaarstocht hield met onderweg tijd voor 'n nieuwjaarsdrink. Zij konden genieten van 'n droog wegdek en 'n lekker drankje. Uiteraard ben ik doorgestapt, ik ben geen lid ook al kende ik de meesten onder hen wel.
Aan het klooster zag ik de kinderen huiswaarts keren, einde van de lessen. Het klooster werd trouwens Sint-Augustinusgesticht genoemd, opgericht in 1901 en bewoond door de Kleine Zusters v/d Heilige Joseph uit Heerlen. Eerst was het 'n school en wijkverpleging, vanaf 1905 werd het ook 'n weeshuis, vandaar de naam St. Augustinus.
Een ander verhaal is dat oude straatnaambordje op de Biesweg. Het verwijst naar gronden onder beheer van Alden Biezen in Rijkhoven. Die oude borden zie je nog slechts sporadisch, ze waren alvast veel mooier en leerrijker dan de huidige borden.
Op de Kerkstraat woont jeugdprinses Kato I, het is altijd 'n belevenis voor die kinderen om prins of prinses te worden. Meestal zit dat natuurlijk in het bloed en hebben mama en/of papa ook al 'n verleden in het carnavalgebeuren.
Terugkeren deed ik via de Sportoase en het Uilenspiegelpark. Mijn bezige dag zit er weer bijna op, tot morgen.
Vanmorgen hebben we ons bezig gehouden met enkele noodzakelijke admistratieve taken tot onze beider tevredenheid. We kunnen nu met 'n gerust hart onze oude dag tegemoet zien. In de namiddag had ik zin om nog eens naar Maastricht te wandelen. Het weer was wel niet geweldig, het miezerde toen ik vertrok, maar we zijn verlost van die mist en dat is ook al iets. Gaandeweg werd het toch nog droog zodat ik ook mijn terugweg te voet kon afleggen.
Maar eerst 'n klein woordje over onze Bèssemgezèt, ze wordt bedreigd in haar bestaan omwille van het wegvallen van de voornaamste sponsoring. Ze gaan het dit jaar proberen met crowdfunding - geld ophalen bij het grote publiek - maar voor de volgende jaren zoeken ze toch 'n nieuwe grote sponsor. Ik ben benieuwd. Dit jaar zal onze krant hoe dan ook verschijnen in de traditionele vorm.
Maar dan mijn wandeling, ik vertrok via Smeermaas de grote grens over, de oude spoorbrug onderdoor. Vervolgens ging het doorheen de Belvédèrelaan naar de Noorderbrug. In de gebouwen van de oude Sphinx ben ik mij 'n tas koffie gaan drinken in de "Gedeelde Weelde". Ik wist niet dat er op die plaats vroeger 'n klooster gestaan heeft. Daar leefden vrouwelijke religieuzen, Penitenten-Recollectinnen van de 3de Orde van Sint-Franciscus. Het klooster bestond tussen 1673 en 1797. De poort op de foto wordt genoemd met verwijzing naar die orde.
Terugkeren deed ik via de kleine grens en de Maas. De Gallowayrunderen grazen nog steeds op dat stukje Maastricht, juist vóór de grens. Blijkbaar worden ze daar extra bijgevoederd. En eens de brug in Smeermaas over ben je zo goed als terug thuis, het is te zeggen, tussen de Maas en waar je links Smeermaas binnenstapt tot thuis, dat is welgeteld 3,3 km.
En mijn laatste afbeelding, ... je bent er voor of je bent er tegen, wij hebben alleszins de voorbije dagen niet naar het nieuws gekeken. Wij moeten die man niet en ik denk dat velen mijn mening delen.
Het is waarachtig gebeurd, het is in de namiddag mooi weer geworden. In de voormiddag was het maar grijs, mistig en koud en alle hoop op wat zon, stond op 'n laag pitje. En dan ineens brak die zon toch door het wolkendek, 'n vreugdedansje had ik net niet in de benen.
Ik had vandaag de intentie om met de bus naar Eigenbilzen te gaan en via de velden terug te keren. Ik nam hiervoor de bus van 13u18 en stapte aan de St. Ursulakerk uit. De kerk is gewijd aan Ursula van Keulen en is gebouwd tussen 1908 en 1910. De onderste delen van de huidige toren stammen nog uit de 13de en 14de eeuw.
Wat verderop ging ik dan links de velden in. De wegen waren droog zodat ik geen omwegen hoefde te maken. In Kompveld stak ik de straat over naar de Louis Paul Boonweg om iets verder, de veldweg rechts te nemen die de Beekveldweg genoemd wordt. Aan de Kiezelweg stak ik weer de straat over om via de holle weg uit te komen op de Briegdenstraat in het gelijknamige gehucht.
Terugkeren deed ik langs het kanaal en het cultuurcafé. Deze wandelaar had er dorst van gekregen. Op het eind had ik nog 'n babbel met Els en Juul, 'n bevriend koppel.
Voila, dat beetje zon deed geweldig deugd, ook al was het maar +3° in Lanaken. Voor de rest van de week zal het plannen maken zijn op het moment zelf.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Voor alle zekerheid ben ik maar direct naar de bakker gewandeld om brood en pistolets te kopen. Terug thuis even gesakkerd en het was precies of ze het ergens hierboven gehoord hadden, ineens kwam de zon erdoor. 
En die regen, .... de wolken waren van de radar verdwenen. 
Langs het kanaal reed ik in volle zon, best aangenaam. Van al die kapellen die ik vandaag zag, heb ik er die van Mazenhoven uitgekozen om er 'n foto van te maken. Deze werd gebouwd in 1894 en is gewijd aan O.L.Vrouw van Overwinning. 
Tijd en goesting om nog extra aan sport te doen, was er vandaag niet meer. 
Op de Stationsstraat aan het college fascineert mij die mooie boom altijd. Vervolgens ging ik naar de Sportoase met 'n zicht op de speeltuigen voor de jeugd en de bewoning in de achtergrond. 
Ik ben Eddy Meuris